Ongehoord hoog M
TV-
WEER
Furby tienerspeelgoed van het jaar
'Iedere fan kan
stalker worden'
72
DONDERDAG 21 OKTOBER 1999
COMMENTAAR
Gus Dur lijkt goede keus
Voor het eerst in haar geschiedenis heeft de republiek Indonesië
een gekozen president. Met de verrassende verkiezing van de ge
matigde moslim-politicus Adurrahman Wahid - bijgenaamd Gus
Dur - is een voorzichtig begin gemaakt met de democratie in Indo
nesië.
Niet de op straat uiterst populaire Megawati Soekamoputri, maar
een bijna-blinde en ziekelijke politicus die zich lange tijd op de
achtergrond hield, won uiteindelijk de stemming in het parlement.
Zijn verkiezing leidde gisteren meteen tot geweldadige demonstra
ties van aanhangers van Megawati, die kennelijk een uiüaatklep
zochten voor hun frustratie. Ook de studenten lijken te moeten
wennen aan de nieuwe democratische spelregels.
Dat Megawati het niet geworden is, is achteraf niet zo verbazing
wekkend. Na de terugtrekking van de uiterst impopulaire Habibie,
door velen als stroman van de voormalige dictator Soeharto ge
zien, stond de regeringspartij Golkar met lege handen. Liever met
de buigzame Gus Dur in zee dan met de populistische en wat mys
tieke Megawati, moet de Golkar-top gedacht hebben.
Dat de keus op Gus Dur gevallen is, kan een zegen voor Indonesië
zijn. Hij staat bekend als bemiddelaar. Als een gematigde demo
craat lijkt hij, anders dan de nationalistische en tot nu toe politiek
passieve Megawati, de beste 'man' om de grote fracties in het par
lement bij elkaar te brengen. Na jaren van polarisering is het nu
tijd voor verzoening.
Het zwakke lichamelijk gestel van Gus Dur is een probleem, maar
niet onoverkomenlijk. Hij zal mogelijk de geschiedenisboekjes in
gaan als overgangsfiguur, die de archipel in wat rustiger vaarwatér
bracht. Indonesië staat voor gigantische uitdagingen wat betreft de
economie en de wens tot afscheiding van diverse etnische groepe
ringen. Deze problemen kan alleen een politiek stabiel Jakarta het
hoofd bieden.
Met de parlementsverkiezingen, de verkiezing van Gus Dur en de
constitutionele inperking van de macht van de president, is Indo
nesië het democratische pad ingeslagen. Die democratie is op
straat afgedwongen. En hoewel de macht terecht niet op de straat
blijft, zijn de honderden slachtoffers van de reformasi zeker niet
voor niets gestorven.
Harry Bannink
Wereld van verschil in temperatuur
Dankzij het krachtige luchtdrukmaximum boven het noorden van Eu
ropa is het de laatste tijd buitengewoon zonnig geweest. Over de twee
de decade van de maand, het tijdvak 11-20 oktober, scheen de zon in
De Bilt 67 tegen normaal 33 uur. Slechts één keer eerder deze eeuw
was het halverwege de maand nog stralender en wel heel recent in
1994. Toen kwam De Bilt op 69 uur zonneschijn. Verder heeft het tij
dens de afgelopen tien dagen niet of nauwelijks geregend. In Wad-
dinxveen viel minder dan een halve millimeter tegen 88 mm tijdens de
eerste decade van de maand.
Doordat het hogedrukgebied naar het zuidoosten wegtrekt kunnen
storingen tot onze omgeving doordringen. Ze veroorzaken de komen
de dagen vrij veel bewolking, periodiek regen en vooral op zondag
veel wind. Dan krijgen we te maken met een sterk activerende rand-
storing. Wat de temperatuur betreft is er morgen sprake van een we
reld van verschil. Werd het de laatste dagen amper 10 graden; mor
genmiddag kan het tot 16 graden worden. Bovendien is de naar
zuidoost geruimde wind niet sterker dan matig, windkracht 3-4.
Het weerbeeld wordt morgen gekenmerkt door bewolkt weer met
soms wat regen of een bui. De regenkansen zijn het grootst tij
dens de avonduren maar het is niet de verwachting dat er veel zal
vallen. Verder komt in de nacht en ochtend plaatselijk mist
voor. In het weekeinde overheerst de bewolking en vooral
op zondag is er kans op regen.
In de loop van volgende week lijkt het rustig en droog weer
te gaan worden. Boven het Noordzeegebied en Scandina
vië ontstaat hoogstwaarschijnlijk weer een nieuw hoge
drukgebied. In het zuiden van Europa zijn de afgelopen da
gen uitzonderlijk grote hoeveelheden regen gevallen. In de
Spaanse stad Cordoba werd woensdagavond 119 mm af
getapt (normaal voor oktober is 63) en in het Franse Ni-
mes viel de afgelopen nacht 117 mm.
jan visser
MILLENNIUM
Quasi-castraat Ugo Farell 'Gek op parfum maar geen homomorgenavond bij Paul de Leeuw
Hij is geen echte castraat. Ugo Farell (25) zingt echter net als de legendarische Farinelli
ongehoord hoog. Hij is geen geschoolde counter-tenor. De Franse ster uit Lille beschikt
echter net als Michael Chance over een soepele, jongensachtige sopraan. Vergelijkin
gen met popsterren als Klaus Nomi, Jimi Sommerville en Gerard Joling zijn uit den bo
ze. Maar Farell covert wel Who Wants To Live Forever? van Queen. Wie is hij? Oordeel
zelf: morgenavond is hij te gast bij Paul de Leeuw.
Als beroemdheden sterven, is Hilversum er als de kippen bij om een
volledige necrologie op de buis te brengen. De levensloop van ieder
bekend mens is vastgelegd in de archieven van de publieke omroep.
Nou ja, van iedereen is misschien wat overdreven. Op de dood van
Harry Bannink was niemand voorbereid. Toen ik van het verschei
den van de componist hoorde, ben ik op teletekst alle zenders afge
gaan om een van de televisiegids afwijkende programmering waar
te nemen. Ik wilde het speciale programma ter nagedachtenis van
Bannink niet missen.
Helaas kwam ik bedrogen uit. Van Bannink ligt niet een kant-en-
klaar-programma van minimaal een uur klaar. Pas zaterdagnacht
om half een kunnen we bij VARA terecht. Op de dood van de
man die zo veel vreugde in mijn en menig ander kinderhart brach t,
had niemand gerekend. Logisch ook. De pianist leek onsterfelijk.
Hij is dat in zekere zin ook. Zijn muzikale ondersteuningen van
teksten van Annie M.G. Schmidt en Willem Wilmink blijven onver
getelijk.
Natuurlijk werd Bannink wel herdacht. Bij NOVA bijvoorbeeld en
bij B&W, voor de gelegenheid gepresenteerd door Inge Diepman.
Aan de vaste tafel zaten Wieteke van Dort (onder andere Stratema-
ker-op-zee-show), Ivo de Wijs (na de dood van Annie Schmidt de
briljantste tekstdichter van Nederland), Hennie Vrienten (de opvol
ger van Bannink bij Het Klokhuis), Edwin Rutten (de fillem van
Ome Willem waar Bannink hoofdgeitebreier was) en Herman Fille-
kers (voorheen Farce Majeur en was die eigenlijk zelf niet al dood?).
Want wat doen volwassenen als er een vriend, goede collega of ge
woon bekende Nederlander het aardse inruilt voor het hemelse? Die
gaan over hem of haar praten. Dat gaat dan gepaard met een hoop
gelach om anecdotes.
Het levert geen fantastische televisie op, maar het geeft je een zeker
inzicht van de persoon, die niet meer is. Louter lovende woorden
natuurlijk (terecht) al bracht het niet het juiste gevoel over. Edwin
Rutten en Herman Fillekers droegen een stropdas en gedroegen zich
dus veel te volwassen. De dasloze De Wijs en Vrienten, als voorman
van Doe Maar de absolute tegenpool van Bannink, spraken de
mooiste en integerste woorden. B&W eindigde echter met een anti
climax. Wieteke van Dort citeerde het liedje, dat in haar ogen het
mooiste was dat Bannink ooit gecomponeerd had. Ze sprak, maar
zong niet; een belediging. Bannink was immers geen tekstdichter.
Nee, aan volwassenen moet je dit niet overlaten. Doe het dan zoals
Sesamstraat en Het Klokhuis. Het kind in mij glimlachte bij de lied
jes gezongen door Tommie en Ieniemienie. Het Klokhuis herhaalde
een programma dat compleet aan Harrie Bannink gewijd was. Aan
de man die acht tot twaalf noten tot zijn beschikking had om dui
zenden woorden muzikaal te ondersteunen.
Bij Sesamstraat en Het Klokhuis liep er een traan over mijn wang
en besefte ik het: alleen kinderen zijn echt.
„Aah! I loooovwe Andrea Bo-
celli! Ik droom ervan om ooit
met hem een duet te mogen
zingen", zegt Ugo Farell. Over
zijn onschuldig-decadente ge
zicht glijdt een vlaag van ver
rukking. Ugo's verrassend nor
male spreekstem slaat over.
„Wat zal dat een performanccc-
ce worden", brauwt de twinti
ger temend.
Voorlopig zal het verlangen nog
even niet worden ingelost. Bo-
celli torst al enkele jaren de
roem die een wereldster ten
deel valt. Farell is een veelbelo
vende debutant, die bovendien
tot voor kort zo'n last had van
plankenkoorts dat zijn knieën
zichtbaar vibreerden. Maar zijn
streven is vergelijkbaar met het
stappenplan van de Italiaanse
tenor: met een klassiek stemty-
pe naam maken in de popwe
reld en vervolgens de schade
inhalen binnen het serieuze
metier.
Farell heeft de beschikking over
een hele ander stemtype dan
Bocelli maar is even tomeloos
in de weer. Het kan geen toeval
zijn dat zijn Bühnenaam gelij
kenis vertoont met die van de
achttiende-eeuwse gewelde
naar Farinelli. Vier jaar geleden
verfilmde Gerard Corbiau het
levensverhaal van Carlo Bro-
schi, zoals Farinelli echt heette.
In een van de sleutelscènes is te
zien hoe verwoestend de uit
werking van een enkele hoge
stem kan uitpakken. Ergens in
Wenen zet de castraat het op
een bijkans minutenlang aan
gehouden toon. Dames vallen
flauw, heren worden hyste
risch, anderen beleven zelfs een
hoogtepunt.
In een enkele scène zie je leven
en dood samenvallen, het in
ademen letterlijk in het verleng
de liggen van de uitstoot. Fa-
rells zang is net zo. Hier zingt
iemand omdat hij geen andere
keuze heeft. Ugo heeft echter
een beperking: anders dan Bo
celli kan hij geen rockteksten
zingen. Hij kan aan zijn soepe
le, gladde stem geen rauw
randje verlenen, maar als Farell
klassieke standards zingt als
Ravels Pavane pur une Infante
Defunte of La Romance de Na
dir uit Bizets Parelvissers dan
hoor je een puur romantische
geest aan het werk.
Ugo: „Misschien ben ik zelfs
wel iemand die doorslaat naar
het sentimentele. Ik laat horen
wat mij ontroert. Op vakantie in
Griekenland werd ik iedere dag
bij toeval weer geconfronteerd
met Ravel omdat een Franse
vrouw iedere dag opnieuw de
herdenkings-cd van prinses
Diana draaide. Ik ben zelf niet
klassiek opgevoed. Mijn ouders
zijn middenstanders; die had
den daar geen tijd voor. Die
wisten ook geen raad met mij
toen ik over deze stem, dit ap
paraat bleek te beschikken. Ik
zelf ook niet: het duurde lang
voordat ik er controle over
kreeg. Eigenlijk net als met mijn
plankenkoorts. Die zenuw
kreeg ik ook pas later en dankzij
een trucje onder controle."
Farell heeft dankzij het Franse
producersteam Bertrand Laju-
die en Bernard Paganotti (ver
antwoordelijk voor het succes
van Emma Shapplin, Francis
Cabrel en Johhny Hallyday) zijn
platendebuut gemaakt met Pre-
ces Mea. Een curieuze cd die
dankzij de eigenlijk onmogelij
ke combinatie van kitscherige
pop en dito klassiek succes
heeft in het clubcircuit. De wat
mysterieuze uitstraling waar
over de androgyne Farell be
schikt helpt daarbij. Op een van
de foto's die van Farell in om
loop is gebracht, zie je hoe de
sopraan de handen licht gevou-
wen houdt voor zijn mond. Als
of hij iets voor zichzelf houdt,
alsof hij in gebed verzonken is.
..Het zou te pretentieus zijn als
ik mezelf al meteen helemaal
aan de mensen zou geven",
zegt Ugo instemmend. „Ik wil
me vocaal volledig ontwikkelen,
maar ik beschouw me vooral
wat de techniek van het vak be
treft, nog als een beginner. Die
foto toont de tegenstrijdigheid
die zich ook in me bevindt. Aan
de ene kant ben ik geëxalteerd,
wil ik alles, de musicalwereld
in. Aan de andere kant houd ik
liever ook wat voor mezelf.
Ik heb me ten doel gesteld een
show te ontwikkelen die het
beste verenigt van Farinelli,
Mylène Farmer en Freddie
Mercury. Een universeel pro
gramma dat show koppelt aan
een mysterie. Magie aan intimi
teit. Ik geloof niet dat het daar
om nodig is je helemaal bloot te
geven. Als je een limousine ziet
voorbijschuiven met getint glas
ben je toch ook nieuwsgieriger
naar het antwoord op de vraag
wie er inzit? Als een ster in een
open auto gaat zitten, ben je zo
op hem uitgekeken.
Ik weet dat mijn stemtype niet
als normaal wordt beschouwd.
Een counter-tenor of mannelij
ke sopraan moet wel homosek
sueel zijn. Hier in Nederland
komen de homo-media als vlie
gen op de stroop af, maar ik
ben geen nicht. Als ik vertel dat
ik gek ben op parfum, krijg je
hier zo'n blik in de ogen van
'oh, ja'. Maar niet iedere man
die op zijn neus afgaat, is ook
zo. In Frankrijk trek ik vooral
een vrouwelijk publiek. Het zij
zo. Ik kan me niet anders voor
doen dan ik ben. En ik ben nu
eenmaal anders."
JOHN OOMKES
De Furby, het razend populaire
knuffelbeestje dat woordjes
zegt, boertjes en windjes laat en
reageert op aandacht, is gister
middag in Amsterdam tot het
Speelgoed van het Jaar bestem
peld voor de leeftijdscategorie
acht tot twaalfjarigen.
Het lieveheersbeest Brabbel
Babbel Pimpampoentje ver
wierf dezelfde status onder de
kinderen tot vier jaar. De leer
zame kinderlabtop Sprekend
Muisvriendje is het beste speel
tje voor de kinderen van vier tot
zes.
Het spel Klei het maar, waarbij
de deelnemers iets of iemand
moeten boetseren dat door een
ander moet worden geraden,
werd Speelgoed van het Jaar
voor de koters van zes tot acht.
Het familiespel De Kolonisten
van Catan Familie won in de
categorie twaalf plus.
Het was dit jaar de 26ste keer
dat consumenten uit genomi
neerde artikelen het speelgoed
van het Jaar kozen.
De Furby: tienerspeelgoed van het jaar.
Vrijwel alle stalkers begin
nen hun carrière met een
gezonde en natuurlijke be
langstelling voor beroemd
heden. De scheidslijn tus
sen bedreigingen en echt
geweld is erg dun, aldus de
Engelse psychologe Sandy
Wolfson tegenover de BBC.
Stalking kan de meest extré
me vormen aannemen. Bij
acteur Brad Pitt werd bij
voorbeeld ingebroken, ten
nisster Monica Seles werd
in de rug gestoken door een
fan van een rivale en John
Lennon werd vermoord.
„Fans die stalkers worden,
willen zich volledig onder
dompelen in de belevings
wereld van hun held, onge
acht de gevolgen en het risi
co op gevaarlijke afzonde
ring", aldus de psychologe.
De situatie wordt volgens
haar gevaarlijk als stalkers
de realiteitszin verhezen en
in een schijnwerkelijkheid
gaan leven die volledig ge
domineerd wordt door de
ster.
Het stalken is moeilijk te be
handelen, omdat oorzaken
vaak erg ver in het verleden
liggen. Ondanks behande
ling kan het stalken toch
weer beginnen. Volgens
Wolfson, die doceert aan de
universiteit van Northum-
bria, is hier soms maar wei
nig voor nodig. Een kleine
ruzie in de huiselijke sfeer
kan leiden tot gevaarlijke si
tuaties.
De stalkers zijn onder beide
geslachten en alle lagen van
de bevolking te vinden. Vol
gens Amerikaans onderzoek
worden elk jaar meer dan
één miljoen vrouwen en
370.000 mannen belaagd.
Het onbeheersbare migrantenprobleem
Frankrijk kent een soort die in Nederland uitgestorven
lijkt, namelijk leidende intellectuelen. Zij mengen zich
in de maatschappelijke discussie in de vorm van essays
in kranten - en dat is andere koek dan die doctoran-
dussenstukjes op de opiniepagina van onze kranten, of
de subjectieve bijdragen van lobbyisten.
Nee, in Frankrijk mag je als lezer(es) je hersens laten
knarsen op filosofische vertogen, doorspekt met scher
pe analyses die lak hebben aan tijdgeest en politieke
correctheid en velen daarom niet welgevallig zijn. Wel
lichtzijn ze daarom zo interessant.
Zo zette Alain Mine onlangs vraagtekens bij de manier
waarop Nederland, Duitsland, maar ook zijn eigen
land omgaat met etnische minderheden. Frankrijk
kent troosteloze 'banlieues', zoals die bij Marseil
le, een niemafidsland, voornamelijk bevolkt
door immigranten en een onderklasse van
Fransen die met elkaar gemeen hebben dat zij
buiten alle sociale structuren vallen die tot
voor kort het hechte cement waren van een
westerse welvaartsstaat. Ze zijn onbereik
baar voor onderwijs. voorwerk, voor ge
zondheidszorg, voor banenplannen en
bijscholing. Ook voor de politie die deze
wijken niet meer durft binnen te gaan.
De vraag is niet: hoe integreren we deze
mensen in de samenleving, maar hoe voor
komen we dat hun kinderen levenslange
outcasts worden', meent Mine. Hij is gefas
cineerd door de wijze waarop de Engelsen
met hun (etnische) onderklasse omgaan.
Wanneer je geen gelijkheid predikt maar er
vanuit gaat dat standen en onderscheid een
natuurlijk verschijnsel zijn. dan steek je als
HELEEN CRUL
overheid niet zoveel tevergeefse energie in het opheffen
van de verschillen, maar zorg je voor oplossingen die
binnen die ene, gegeven situatie passen.
Mine schrijft: De Britten hebben geen schuldgevoelens
zoals de Fransen, die menen dat iedere ingezetene van
hun land recht heeft op directe hulp en een gelijkwaar
dige behandeling van de overheid. Ze gaan met hun
etnische minderiieden om zoals ze ook met hun kolo
nies omgingen, namelijk via de weg van het zelfbe
stuur onder toezicht. In de wijken waar veel etnische
minderheden wonen, krijgen de wijkdraden subsidies
om daannee hun eigen zaakjes te kunnen regelen.
Hoewel de nivellering van standen in Frankrijk niet zo
heeft toegeslagen als in Nederland, hebben beide lan
den met elkaar gemeen dat zij het begrip 'burgerschap'
in principe koppelen aan 'gelijke rechten voor ieder
een Daardoor krijgen discussies over etnische minder
heden vooral een morele en ethische lading en zijn ze
zelden realistisch en praktisch van aard. Ook de zorg
van velen dat de sociale ordening die wij metz'n allen
hebben opgebouwd, op steeds gewelddadiger wijze zal
worden verstoord, kan nauwelijks openlijk worden ge
uit.
De onderklasse van kansloze minderheden zal blijven
groeien, meent Mine. 'Dit brengt Europa langzaam
maarzeker in de Amerikaanse situatie, waarbij grote
delen van de bevolking buiten de maatschappij leven.
Er is echter één groot verschil: wij houden nog steeds
ons dure systeem van sociale voorzieningen in stand.
Dat levert een paradoxale situatie op. De kosten daar
van zullen steeds hoger worden en het rendement, na
melijk de bevordering van de sociale integratie en sa
menhang. steeds kleiner.
Mine zet grote vraagtekens bij de houdbaarheid van de
verzorgingsstaat die overigens in Frankrijk minder
luxe trekjes heeft dan in Nederland. Want die verzor
gingsstaat werd aanvankelijk geacht individuele men
sen te behoeden voor de risico 's van ziekte, ouderdom
en armoe. 'Nu wordt van dit systeem verwacht dat het
hele getto's behoedt voor sociale desintegratie. Daarom
moeten we onze ideeën over de verzorgingsstaat gron
dig herzien.
Intellectuelen in Frankrijk zijn, netzoals in Nederland
doorgaans links georiënteerd. Maar een aantal van
hen schuiven nu nadrukkelijk meer op naar rechts.
Onder hen bevindt zich ook de Franse filosoof Luc Fer
ry, kind van de studentenrevolutie in 1968, die netzo
als Mine meent dat er van links op het gebied van mi-
grantenproblematiek niets is te verwachten. 'Rechts is
echter in toenemende mate verontrust over de proble
men die door de minderheden ontstaan. Zij zullen dus
naar concrete oplossingen gaan zoeken.
Die oplossingen zullen er moeten komen omdat het
migrantenprobleem nog aanzienlijk groter zal worden.
De aanwas van de wereldbevolking vindt tegenwoor
dig voor 98 procent in de ontivikkelingslanden plaats.
In nog geen 200jaar tijd is de wereldbevolking van één
miljard naar zes miljard gegaan. Terwijl de bevolking
in de Derde Wereld explosief groeit, worden de levens
omstandigheden daar almaar slechter. Zo raken men
sen in een val die maar naar één kant opengaatnaar
Europa. Het migrantenprobleem is in feite een koekje
van eigen deeg. Want dankzij de Westerse ontwikke
lingshulp is de kindersterfte in de Derde Wereld voor
een groot deel teruggedrongen. Maar de kinderen die
door het Westen in leven zijn gehouden, komen vervol
gens naar dat Westen toe. Om ook een lei>en te hebben.
nog
dagen
INDEI
oliti
gtRDA
tbelej
nburg
id dat
beleid
is een1
korps
md.0
elophi
ngvoc
abii
Nog 72 dagen en hetn ,hneat'
we millennium breekt
Reden voor deze krant
in een dagelijkse seriei 8 Pe 1
rug te kijken op belang
gebeurtenissen die pla Jj"rze,
grepen op correspond! elle spt
rende data in de afgelo Zijv
1000 jaar. Deze week: l
okt 1926: Opname een "Stl
plaat Bing Crosby; 19 r
1872: vondst van 'Holt mden
mann-klomp'; 20 okt 1
Thomas Edison maakt
ste lamp; 21 okt 1805: j-
te zeeslag bij Kaap Tra iitoffe
gar; 22 okt 1797: Eerstt
rachutesprong Jacque in'Hm?;
Garnerin; 23 okt 1964: W 6 1
Olympisch goud Antoi
Geesink.
sueel i
van h
waar
ikacht
21 OKTOBER 1805
„Een prachtige dag voorï
land We zullen allemaal
andelijk schip tot zinken!
gen voordat het avond is!' jj
tenant Paul Harris Nichol iar
kent aan boord van het a lsact]e
schip de BeUeisle krijgsha 1(ja zef
taal op. De Royal Navy isc
vandaag helemaal klaar vi
Op initiatief van de Britse
voogd Horatio Nelson hef
Kaap Trafalgar, in Spanje,
oktober 1805 één van deg
ste zeeslagen uit de geschi
nis plaats. De gelijknami(LmeP
strijd tussen de Engelse 1(je
en de Frans-Spaanse arm t(f^
begint al 's ochtends vroe j
tegen het vallen van de a\ r£je ar
heeft Engeland de zeehee )(je^
nabij
schappij voor decennia in
den genomen. Niet in de! |estuui
plaats is dat te danken aai een
enthousiasmerende optn
van Nelson, die zijn fame m(
boodschap 'Engeland vei c
dat ieder bemanningslid!
plicht doet' 's ochtends vi
slag over alle Engelse schi 'U
laat klinken. Toch maakt tDr,A..
i i ERDAM
nant Paul Harris Nichola! foaïïk"
stige momenten door. „b ,enjs j
ogen zijn met dodelijke a v-r^-n
vervuld als ik de bloedige er(j
men naast me zie, mijn o ja
inforr
gepijnigd door de kretem
gewonden en het gekreui
de doden." Maar Nelsons jj
tiek is een totale verrassii shanci
de Franse-Spaanse vloot
voorgoed is de admiraal,
slag zelf niet zal overlevei
held.
Via
tshof ii
irige m
MENSELIJ] rizaak
tbank i
met di
Een 74-jarige vrouw uit hf
Franse ANTIBES heeft dri £noua
vier dagen in haar huis op
grond gelegen, geveld doe
strijkplank. Haar buren, di
gerust waren geworden d
de brievenbus van de vroe
steeds voller werd, zorgdei
voor dat ze bevrijd werd. C
vrouw vertelde dat ze eind
week aan het strijken was
weest en dat de plank was
geklapt toen ze hem op zi:
plaats wilde zetten. Haar
kwam zo stevig klem te z
dat ze zichzelf niet kon lö V
worstelen. De brandweeri
eraan te pas komen. Devi n
die aan onderkoelingsvers
selen leed, ligt in een ziel
bij te komen.
'0V11
IDA N
land d
erdac.
aanl<
inde
ISTAD
;n drie
reen c
dea
lunn
|aag_* 2
ildwatf
ilig. Da
I (volks
stel voc
kor
idering
daar da
Vorsten gebruiken geen v
kaartjes, maar koningin B
TRIX krijgt binnenkort ee
tale. Het wordt haar op 2
ber aangeboden door de!
rige kunstacademie Mini
Groningen. De digitale v«
kaart is speciaal voor del
ontworpen door mediakui
naar Ad de Bont. Hij is
deerd aan de Voortgezett
ding Computer Graphics
Nieuwe Media aan Miner
De voormalige callgirlbaz
Dl FLEISS is failliet. Dat
uit documenten bij een n
bank in Los Angeles. Flei
een schuld van meer dan
half miljoen gulden. De' Kv
wood-madame' probeerd H
Ie jaren geleden haar ink f
dat ze verd iende door pri H
ten uit de filmindustrie ii H
tact te brengen met callg (efonen
heim te houden voor del
gen. Fleiss kwam een mi r
leden vrij na een celstraf 'O'°oe[
twee jaar wegens samen
belastingontduiking en li
wassen van geld. De nar!
haar klanten zijn nooit b
gemaakt. Wel hebben M
Douglas en Charlie Shef
kend gebruik te hebben
van de callgirls van Fleis
kostten naar verluidt 17
gulden per keer.
thuis ol
