Meneer Kaktus is terug
WEER
Staat van beleg
11
Doorgeefboek om 'verwaaide jaren' vast te houden
WOENSDAG 20 OKTOBER 1999
C 0
E N T A A R
De terugblik op de voetbalrellen bij het landskampioenschap van
Feyenoord is meteen een vooruitblik geworden naar het Europees
voetbalkampioenschap volgend jaar. En die stemt somber. De ge
weldsspiraal waarin het betaald voetbal de afgelopen jaren terecht
is gekomen, noopt volgens de Leidse 'rampenprofessor' Rosenthal
tot maatregelen. Die komen neer op een drie weken lang durende
staat van beleg in de voetbalsteden Rotterdam, Eindhoven, Am
sterdam en Arnhem.
En zelfs dan moet nog maar worden afgewacht of de zaak niet
compleet uit de hand loopt. Want wellicht heeft de politie inmid
dels een redelijk beeld van het Nederlandse hooligan wereldje, dat
geldt in elk geval niet voor d.e buitenlandse horden die hier ko
mende zomer hun feestje komen bouwen.
De enige logische vraag die op die vaststelling kan volgen, is wie
dit eigenlijk allemaal nog wel wil? Voorstanders van dit soort grote
evenementen wijzen altijd op de bekendheid die een land of een
stad daardoor krijgt. Maar wie weet nog waar de vorige Olympi
sche Spelen werden gehouden? Of het vorige Europese voetbal
kampioenschap? En wat heeft die tijdelijke naamsbekendheid blij
vend opgeleverd voor de organiserende steden?
Tegenover die twijfelachtige voordelen staan de zekere nadelen:
drie weken lang moet een enorme politiemacht op de been wor
den gehouden, drie weken lang zullen er uitbarstingen van geweld
zijn en drie weken lang wordt het leven voor honderdduizenden
mensen volkomen ontregeld.
De discussie over het voetbalgeweld is sinds de veldslag bij Bever
wijk bijna voortdurend op de agenda gebleven zonder dat het veel
heeft opgeleverd. Tegenover het voetbalgeweld van de Nederland
se hooligans staat immers het plezier dat vele honderdduizenden
voetballiefhebbers aan diezelfde competitie beleven.
Maar dat dilemma was niet aan de orde toen Nederland en België
zich kandideerden voor de organisatie van het Europees voetbal
kampioenschap. Het rapport van Rosenthal maakt nog eefis dui
delijk wat Nederland zich daarmee op de hals heeft gehaald.
Dit is de ware
Haar gezicht vulde zowat het hele scherm. Lang blond haar. fris op
gemaakt gezicht, gouden kettinkje. De schoudercontouren van een
duur wollen blazervest.
Als met dikke letters over het tv-scherm had gestaan: 'Mam, dit is
de ware', dan had ik het nog geloofd ook.
Haar naam: Irene Diependaal. Wie? Irene Diependaal, historica.
Haar 'finest hour' duurde een minuut of vier. Vier minuten waarin
ze van de redactie van 2 Vandaag haar wijsheden over het volk
mocht uitstorten. Want Irene weetalles over Emily.
Dé Emily. De voorloopster van Maxima.
Emily, zo weet Irene Diependaal, 'dat is een tragisch verhaal'. Want,
aldus Diependaals diepgravende analyse: Emily is op het laatst in
haar eigen sprookje gaan geloven. Hét sprookje van de prins met het
witte paard en ze leefden nog lang en gelukkig. Stomstomstom, oor
deelt Irene Diependaal. Emily had beter kunnen weten.
Irene Diependaal, die wist van het begin af aan beter. Waarom zij
wel en wij gewone stervelingen niet? Heel eenvoudig. De Rijksvoor
lichtingsdienst had gezegd dat er niets was tussen kroonprins Wil
lem Alexander en burgermeisje Emily. En zij geloofde de Rijksvoor
lichtingsdienst wel, en wij niet.
Stomstomstom.
Een opflikkering van verontwaardiging: 'Eef Brouwers werd zo
maar voor leugenaar uitgemaakt!
't Is duidelijk, Irene Diependal is een contemporain historicus. Van
enige geschiedenis van vóór Lady Di weet zij niets. Geen enkele
overlevering over de aanvankelijke ontkenningen van de RVD over
een romance tussen de jeugdige Beatrix en ene rijzige jongeman kan
haar dus hinderen.
Om maar even een voorbeeldje te noemen.
Toch fijn voor Wim Kok dat hij ih ieder geval één medestander heeft
voor zijn pleidooi om Eef en de zijnen een nog meer status te geven
dan ze al hebben.
Maargoed, ondertussen houdt diezelfde RVD al weken de mond
stijf dicht over de ontwikkelingen rond Maxima. Daar willen we
metz'n allen meer over weten, maar daarover horen we niets. Ook
niet bij 2 Vandaag.
'Dit waren de achtergronden bij het nieuws', waren de afsluitende
woorden van de presentator na het item Diependaal. Emily is dan
wel allang oud nieuws, maar oude koek is beter dan helemaal niets,
moet de redactie hebben gedacht. Nu ja, in ieder geval kennen we
nu allemaal Irene Diependaal.
Hopelijk voor haar heeft Willem Alexander ook gekeken.
Meer bewolking en buien
Onder de vleugels van het uit de kluiten gewassen Scandinavische
hogedrukgebied - de druk in het centrum schommelde de afgelo
pen dagen rond 1035 hPa - komt het in Lapland tot matige vorst.
Gisternacht mat het Zweedse Naimakka ruim -9 graden en de af
gelopen nacht werden opnieuw minima tussen 5 en 10 graden on
der nul geregistreerd. Het luchtdrukmaximum is inmiddels zijn
koffers aan het pakken en koerst de komende dagen naar het zuid
oosten. De tanende invloed van het systeem wordt bij ons de ko
mende dagen duidelijk merkbaar. Wolken krijgen de overhand en
periodiek komt het tot regen of buien.
De nattigheid wordt onder meer veroorzaakt door fronten en sto
ringen in dienst van de voormalige orkaan Irene. Er wordt echter
wel aanmerkelijk minder koude lucht naar het Noordzeegebied
gevoerd. Dat gebeurt met een naar zuidoost tot zuid ruimende
wind. Op vrijdag en zaterdag kunnen de thermometers oplopen
tot maximaal 13-15 graden. De komende nacht zakt de tempe
ratuur nog naar omstreeks 2-3 graden en ook morgen voelt
het buiten aan of het vriest. Er staat donderdag dan ook nog
steeds een straffe oostenwind (aan de kust meest krachtig) en
de maximumtemperaturen stokken op 9-10 graden.
Gaandeweg komt er echter meer bewolking. Dat gebeurt on
der invloed van een depressie boven het zuidwesten van Eu
ropa. Daar heeft het de afgelopen nacht gegoten. Uit
het wolkendek gaat het bij ons aan het einde van de
middag en tijdens de avonduren regenen. De wind
ruimt naar het zuidoosten en 's avonds stijgt de tempe
ratuur. Ook op vrijdag enige regen maar wel een
middagtemperatuur van omstreeks 14 graden.
Gisteren waren de thermometers in deze regio
opmerkelijk eensgezind. In Bloemendaal, Schip
hol en op Valkenburg werd het maximaal 10,1
graden. In het noorden van het land bleef het
kwik duidelijk onder de 10 graden. In Leeuwar
den werd het niet warmer dan 8,7 graden. Van
ochtend was het maar 2 tot 4 graden.
jan visser
Het leven lacht Peter Jan Rens weer toe
Peter Jan Rens is terug op de buis als meneer Kaktus. „Het is niet erg om weer Kaktus te zijn, het
is een feest. Ik kan namelijk dingen honderdduizend keer doen, zonder dat ze me vervelen."
In zijn riante werkkamer, gele
gen in een statig pand tegen het
Amsterdams Vondelpark, is Pe
ter Jan Rens goed gehumeurd.
Zijn Duitse herder - kwispe
lend, blaffend en piepend -
druilt om zijn benen, nimmer
haar baasje uit het oog verlie
zend. „Ik heb haar nu drie jaar,
ze is een afgekeurde politie
hond. Ze is te lief', glimlacht
hij. Lief? „Tja, dat zijn kinderen
ook." Hij kan het weten en weet
het binnenkort nog beter, want
na een stilte van zeven jaar zijn
meneer Kaktus, mevrouw
Stemband en Kweetniet weer
op de buis. „Op een gegeven
ogenblik dacht ik: Kaktus is
dood en komt nooit meer terug.
Maar nu ben ik blij dat-ie er
weer is. Het is weer als van
ouds."
Het leven lacht Rens toe. Terug
op tv met het twee uur durend
kinderprogramma Telekids. Ko
mend voorjaar op de buis met
een nieuwe volwassenenshow
('welke mag ik nog niet zeg
gen'): een comeback om van te
smullen. „Het lijkt wel een ver
jaardag", verwoordt hij de gang
van zaken. „Ik ben zo opge
wonden, barst van de energie.
Het ene na het andere idee
vliegt door mijn hoofd. Ik had
wel tien nieuwe jeugdprogram
ma's kunnen maken.
Maar eerst moet Rens Carlo
Irene doen vergeten, het duo
dat in tien jaar tijd veel lof
oogstte met zijn invulling van
Telekids. „Gelet op de kijkcij
fers hebben we het meteen
goed gedaan. We hebben een
marktaandeel bereikt van 26
procent."
„Zo voelde die uitzending ook
aan. Het was gelijk raak. Ik ver
wachtte dat we het moeilijk
zouden krijgen, dat we eigenlijk
een nieuwe start moesten ma
ken. Maar die kinderen die
schreeuwden, ze schreeuwden.
En meteen de goede teksten,
hè.
Ik vroeg ze hoe ze me kenden,
ik was per slot van rekening al
zeven jaar niet meer met me
neer Kaktus op tv verschenen.
Pappa en mamma hebben ons
over je verteld, zeiden ze. Grap
pig. Daarnaast is de jeugd veel
sneller geworden. Kinderen van
zeven tot tien jaar hoeven maar
één keer iets te horen en ze pik
ken het al op. Maar dat Kaktus
nog niet was vergeten, vond ik
echt fantastisch."
Annemiek Hoogendijk, de ver
tolkster van mevrouw Stem
band: „Ik had gewoon last van
een beetje sentiment. Toen ik
met de eerste opnames bezig
was, wist ik het meteen weer.
Dat is er ook zo goed aan: je
kan je niveau vasthouden."
Rens is niet bang voor het Swie-
bertje-effect, om altijd gecon
fronteerd te worden met Kak
tus. „Ik vraag me af of dat 'ef
fect' überhaupt nog bestaat. In
de tijd van Swiebertje waren er
maar twee netten. Moest men
bijna wel naar dat programma
kijken. Tegenwoordig zijn er
zoveel zenders dat de impact
van een programma veel min
der is. Zelfs in het begin van
Kaktus, toen er op Theo en
Thea na bijna geen enkel jeugd
programma was, heeft Kaktus
mij nooit een strobreed in de
weg gelegd. Ik kon alles doen,
wat ik wilde.
Nee, deze show verveelt nooit.
Het is niet erg om weer Kaktus
te zijn, het is een feest. De grote
meneer Kaktus-show is oojc
nooit een sleur geweest en zal
het ook nooit worden. Ik kan
namelijk dingen honderddui
zend keer doen, zonder dat ze
me vervelen. Moeten ze wel
leuk zijn, natuurlijk.
De kracht van een dergelijk
programma is de komedie die
erin zit. Slapstick is van alle tij
den en zal mensen altijd aan
het lachen maken. Een tuime
ling, een valpartij: die doen het
altijd goed. Ik ben ook van me
ning dat komedie de basis is
van een goed programma, so
wieso van een goed kinderpro
gramma. Daarnaast vind ik co-
medy-acteurs altijd heel goed.
Die kun je overal voor inscha
kelen, ook voor drama. Neem
nu de Kraaijkampjes en Sjoerd
Pleijsier, die kunnen volgens
mij alles.
Ik zal wel niet gevraagd worden
voor een zwaarmoedig drama
als de vertolker van bijvoor
beeld Van Thijn. Ik ben niet ie
mand voor het heavy circuit.
Dat komt door het kinderpro
gramma. Dat stigma is er en zal
er ook wel blijven. Ook al groeit
de aandacht voor jeugdonder-
werpen wel. Maar ik treur er
niet om, sterker nog: op dit mo
ment zou ik het niet eens wil
len. Laat ik eerst maar Telekids
tot een succes maken, daarna
kan ik altijd nog verder kijken."
Rens is ook de man van de RTL-
programma's 5 Tegen 5, Doet
'ie 't of doet 'ie 't niet en Geef
nooit op. Naar eigen zeggen
'stuk voor stuk grote succes
sen'. „Nee, tuurlijk heb ik niet
stilgezeten in de periode dat
meneer Kaktus er niet was.
Maar 'Geef nooit op' was bij
voorbeeld ook een kinderpro
gramma. Hierin konden ze hun
stoutste dromen waarmaken.
Dat geeft het al aan: ik vind het
heerlijk om tv voor jeugd te ma
ken."
Niet alleen op de buis is Rens
veel bezig met jeugd. De pre
sentator, die via Veronica en
VARA bij RTL terechtkwam, is
tevens kinderboekenschrijver.
„Ik heb nu acht boeken gepu
bliceerd. Dat is zo leuk om te
doen, omdat het zo anders is
dan een tv-programma. Je moet
op een heel andere manier
denken. Net als bij program
ma's kijk ik ook hoe mijn colle
ga's op dit vlak zich gedragen.
God, ik zou willen dat ik zo kon
schrijven als John Irving. Maar
dat is niet zo, ik heb een andere
stijl. Het is desalniettemin wel
heel interessant om op zijn
schrijfwijze te letten. Hoe hij
Meneer Kaktus, mevrouw Stemband en Kweetniet zijn terug op de buis. „Het is weer als vanouds."
len en hoogte- en dieptepunten
van familie en vrienden op
schrijven of afspraken en voor
nemens ver in de toekomst ma
ken. De familiegeschiedenis die
zo ontstaat, stopt niet met het
verscheiden van de eerste
schrijver. Het is de bedoeling
het boek door te geven, bijvoor
beeld aan een goede vriend of
een nog niet geboren kind, dat
op zijn of haar achttiende ver
jaardag aan het schrijven slaat.
Op elke volgende schrijver rust
de taak de persoonlijke geschie
denis te vervolgen.
Voortaan zal er elk jaar een
nieuwe eeuwagenda worden
uitgegeven. De eerste, die over
een kleine twee weken op de
markt komt, beslaat de jaren
2000 tot 2099, die van volgend
jaar loopt van 2001 tot 2100, en-
De twintigste eeuw is nog niet
ten einde, maar veel is nu al
weer vergeten. Natuurlijk zijn er
mensen die dagboeken bijhou
den, maar dat is een dagelijkse
inspanning die maar weinigen
jarenlang, laat staan een eeuw,
volhouden. De belevenissen
van voorvaderen zijn meestal
verwaaid met de jaren. Met die
problemen kampte ook Olivier
B. Bommel, die net als zijn goe
de vader geen dagboek bij de
hand had om een familiekro
niek vast te leggen.
Kunstenaar Ton Paauw uit
Soest bedacht daarom het
Eeuw Doorgeefboek of genera-
tieboek, een agenda voor de ja
ren 2000-2099. In het boekwerk,
volgens Paauw een wereldpri
meur, kunnen mensen een
eeuw lang bijzondere voorval-
Elementair
De twee Nederlandse heren die dit jaar de Nobelprijs
voor natuurkunde mogen verdelen, zijn eigenlijk
gebrouilleerd met elkaar. Martin us Veltman, de
«f-,- leermeester, en Gerard 't Hooft, de schrandere
discipel, zijn al jaren niet 'on speaking
terms'. Dat vind ik een verbijsterend bericht.
Ook breinen van her allerhoogste niveau is
dus kennelijk op dit gebied niets menselijks
vreemd* Mondjesmaar kon 't Hooft nog net
zijn bebaarde oude leraar door de telefoon
feliciteren. Omgekeerd was de lof evenzeer
op rantsoen. Daarmee hadden we het
i voorlopig gehad. De heren hadden alleen
maar de Nobelprijs voor natuurkunde ge
kregen. Als het nou nog de Nobelprijs voor
de Vrede was geweest, had je ze misschien
iets kwalijk kunnen nemen. Maar dat is
nog de vraag. Niets spreekt vanzelf: de kin
deren i>an de schoemnaker lopen meestal met
gaten in hun zolen en de kinderen van de
dokter zijn het eerste verkouden.
De onmin van de twee eminente geleerden is
extra fascinerend als je naar hun vakgebied
kijkt. Hun belangstelling geldt de elementaire
zovoorts. Het gebonden werkje
gaat in de winkel f. 34,95 kos
ten.
Paauw kwam op het idee na het
maken van een millennium
doosje met wenskaarten van
Olivier B. Bommel voor de Bij
enkorf. Paauw: „Iedereen doet
net alsof het jaar 2000 het
mooiste en belangrijkste jaar is.
Dat is eigenlijk raar. want er
zijn al miljoenen jaren voor ge
weest." Omdat ook na het ma
gische jaar 2000 de tijd gewoon
doortikt, bedacht Paauw het
eeuw doorgeefboek. Hij zocht
vervolgens contact met Marten
Toonder, de geestelijke vader
van Olivier B. Bommel. Toon
der zag het wel zitten en ver
leende via Bommel zijn mede
werking. Olivier B. Bommel
schreef onder meer het voor
woord van de agenda onder de
titel 'Verwaaide jaren, hou ze
vast'.
Op iedere pagina prijken twee
kleine plaatjes van de Bommel
strip en bij elk schrikkeljaar zijn
treffende citaten over de tijd en
de eeuwigheid uit de Bommelli
teratuur opgenomen: „Het is
toch wel bijzonder om zo regel
recht naar de toekomst te wan
delen. In het dagelijks leven
komt men daar zo zelden toe,
als je begrijpt wat ik bedoel."
Voorin het boek zit een 'door-
geefpagina'. Daarop kan men
noteren wie het boek op welke
datum overneemt. Per jaar
staan de schrijver twee pagina's
ter beschikking, dus klein en se
lectief schrijven is geboden.
Paauw: „De geboorte van een
kind en het winnen van de
deeltjes. Uit die deeltjes is de hele materie opgebouwd.
Het gaat om de meest minieme ingrediënten die ma
ken dat wij bestaan en dat het heelal bestaat. De deel
tjes gedragen zich meteen grote marge verrassing. Ze
komen ergens vandaan, maar waar vandaan precies?
Ze zijn onderweg, maar waarnaar toe meer in het bij
zonder? Ze vermenigvuldigen zich maar vallen na
drie generaties alweer uiteen. Kortom, in de deeltjes
versneller speelt zich eigenlijk iets even onverklaar
baars en misschien wel even nutteloos af als in het
groot in het menselijke bestaan.
Wetenschappers als Veltman en 't Hooft ontwikkelden
hun formules met krijt op het schoolbord en sloegen
vervolgens hun theorie in de praktijk van de laborato
ria gaande. Zoiets geeft een grote behoefte aan orde
ning die er niet is. Maar heeft dat op het oog zo zinlo
ze gewemel bij hen geleid tot meer relativeren en
mildheid? Nee dus. Ze kregen ruzie en bij vetes in de
wetenschap vallen vendetta's op de Balkan in het niet.
Dat is een van de weinige dingen die geleerden zeker
weten.
Heel dramatisch hoeven we er natuurlijk ook niet
over te doen. Grote ego's vragen de ruimte en daarin
circuleren hoogst zeldzaam aardigheid en begrip als
elementaire deeltjes. Waarom zou dat anders zijn met
de Nobelprijs die al zo lang geldt als de hogedrukpan
van ambities, intrige en politiek? En neem zelfs die
meest edele van de prijzen, die voor de Vrede. Je leest
wel eens dat concurrerende hulporganisaties in gebie
den van rampspoed elkaar voor het goede doel voor
namelijk in de weg lopen als er een tv-camera in de
buurt is en elkaar op hun bek slaan als die camera
weer is verdwenen. De Artsen zonder Grenzen zijn ge
loofd en geprezen, maar zelfs de keurige Parijse krant
Le Monde schreef in één moeite door dat die artsen
van oorsprong Frans waren. Daar was-iedus weer,
die oude wijsheid: Europa één maar er zijn grenzen.
Veltman en 't Hooft: wie weet valt straks daar in
Stockholm toch nog de grote verzoening. Ik hoop het
maar, want ik constateerde dat mijn eigen deeltjesver
sneller vol nationale trots in de overdrive ging. Harry
Mulisch mag dan eeuwig nier in de prijzen gevallen.
Max van der Stoel mag voorlopig voor een jaartje
weer zijn overgeslagen als grote vredesengel. Maar de
pure exacte wetenschap hulde zich in de laatste
maanden van dit millennium dan toch maar in ons
eigen oranjeshirt. Een shirt zonder sponsortoeters of
andere bellen. Een elementair shirt dus.
bepaalde dingen verwoordt,
hoe hij ze opschrijft.
Tv-program ma's kijk ik daaren
tegen zo min mogelijk met het
oog van een programmamaker.
Dat doe ik alleen als het moet.
Normaal kijk ik als consument:
wat is leuk, waar moet ik om la
chen? Dat is waarom het draait.
Niet of een camera-overgang
soepel verloopt of niet. Dat is
allemaal veel te technisch. Daar
letten de kijkers ook niet op.
Dat maak je mij niet wijs."
Rens zal de komende twee jaar
- samen met Hoogendijk en
Hans van der Laarse (Kweet
niet) - sowieso Telekids presen
teren. „Wat daarna komt, weet
ik niet. Maar weet je wat mij zo
mooi lijkt? Dat ik het tot in de
lengte van dagen kan blijven
doen. Totdat ik oud en dik ben
en bijna uit elkaar val: dan is
het tijd om te stoppen. Eerder
niet."
harold de haan
dagen
Nog 73 dagen en hei JJ
we millennium bree
Reden voor deze kn is het
in een dagelijkse sei len b
rug te kijken op bel
gebeurtenissen die;
grepen op correspoi
rende data in de afg jjj§{
1000 jaar. Deze weel
okt 192: Opname ee
i d u 1 ontm<
plaat Bing Crosby;! enafv
1872: vondst van 'H je do
mann-klomp'; 20 o!
Thomas Edison ma ïert'
ste lamp; 21 okt 181
te zeeslag bij Kaap' «Yss
gar; 22 okt 1797: Eb «el
rachutesprong Jacq 'P™
Garnerin; 23 okt 191
Olympisch goud Ai te
Geesink.
rbo
[ERDAM
ïinte
FOTO FOTOPERSBURO DIJKSTRA
Staatsloterij moeten er wel in,
maar niet dat de krant gisteren
niet is bezorgd."
Stichting De Koepel uit .Utrecht
voorzag Paauw van de exacte
data en tijd van de beste eclip
sen van de komende eeuw. Zo
is te lezen dat het op 21 juni
2001 om 12.04 uur overdag
even pikkedonker wordt in
Zuid-Afrika. Eén ander bijzon
der feit is in de agenda opgeno
men: de honderdste geboorte
dag van Marten Toonder op 2
mei 2012. Toonder maakte er
een zelfportretje bij.
Families die na een eeuw het
boek helemaal vol hebben ge
schreven, worden voor hun vol
harding beloond met een
nieuw gratis Doorgeefboek.
tom scherder
20 OKTOBER 1879
Hij zal het zelf voor om een kt
hebben gehouden, ma ;eer er
mas Edison heeft eeni itregir
homepage. Gerald Beal Rijnn
ons via www.thomased >d op
.com dat 'hij geen oorli izeggi
voerde, maar dat Ediso ien vo
min een kracht ontwik! savia
waarvan zelfs veldhere ndejr
dromen'. Een van ded goede
waardoor Edison, zooi ikt en
Nederlandse handelaa
roemd zal worden, ge
de oktoberdagen van 1
zijn dagboek vertrouv
Amerikaanse uitvindt
hij 'de kwellingen van
ondervindt bij het zoe
elektrisch licht. Eerde
Edison de aandeelhoi
gasmaatschappijen al
de kast gekregen met
te dat in elektriciteit e
lichtbron te vinden is.
20ste oktober 1879 bel
son in zijn privé-laboi
in Menlo Park, New J(
moment van zijn leve
hij heeft zitten spelen
halflosse knoop aan z
komt hij op het idee
kooide katoenen drag
brandstof te gebruikei
ste lamp die hij ervan W|NCE
zal veertig uur brande
paar jaar later beschik en ee,
York over de eerste elt |encj
verlichte stadswijk. W;
teraars voor onmogeli
den, heeft de tovenaaj
Menlo Park tot werkel
gemaakt, schrijft de Ni
Herald. ^sc
henkruul»ktjen
dnd zi
nde r
en nu
Aan tafel
iLuxe
een miljoi^
len vo
In zijn vorige boek dei t al te
van Leeuwen, Prins va
uit de doeken hoe iem jqq|
jonair kan worden. Vo
nen die de tips goed h )tN« E
opgevolgd is er nieuw spons
Hoe eet een miljonair' en Ier;
cepten in het kookboi alen. 1
van de koks op het mi amen
jacht van de prins. De lAspe
worden omlijst met oi ler de
gen van gasten die ooi Maar j
miljonair aan boord w iljaar.
Het society-kookboek n, zoa
een miljonair kreeft o| 34 lee
otto van groene asperi en gev
morilles, gepocheerde inDe
met olijven en artisjok ieuwe
millefeuille van rode s 'ij Van
aubergine en shii-take
stoelen eet. Met "Hoe tetl
miljonair? m de keuk
dereen zich als lid van E
society voordoen. Ma is bij
kerde de Prins, ook hij arenla
geregeld zuurkool, spi 15-jai
snert. vordt
Een goed glas wijn en d met
ker gerecht haalt de b ksrech
halen boven. Zo onthi e polit
Russische gravin Man litmaa
Heyden aan boord bi) st.
dat zij de liefde leren I
haar veertiende. Hetv
een soldaat die de wai
bij de tuindeur van hl a^(
kamer. Op haar 38e h Cl.
vin een affaire met gei
Shakhovskoi. „Toenh
rangen tussen die twe üüian
gehad", verzekerde zij
van Lignac. )eten
Bram van Leeuwen w se^
rijk door de verkoop
HAN MULDER
door hem opgerichte ?efsta
lands Taleninstituut. 1 fsvest(
de hem honderden m van Iv
guldens op waar hij a ^de
goed van leeft. Van zi «oms
boek zal de prins van °pv
niet rijker worden. D<
opbrengst gaat naar 1 °Pen
fonds. Bij de present! Wartse
het boek kreeg het fo: ase M
een voorschot van 50 8eryst
den. uteit
ezorg
len W
>blik
