Afdeling welzijn
Alphen loopt leeg
'Het zal kil zijn zonder de
zaak'
Dorps HU gezicht
Het dorp is zichzelf gebleven'
Rijn Veenstreek
Alphense
jakker Balk
stopt ermee
Amper bezwaren tegen
hoofdkantoor Samsom
Forse celstraffen geëist
tegen hoofdverdachten
Alphens drugsnetwerk
IOENSDAG 25 AUGUSTUS 1999
CHEF TIM BROUWER DE KONING. 071-5356417. PLV -CHEF MARIETA KROFT. 071-5356411
ilPHEN AAN DEN RIJN
)e Alphense bakker Balk
topt zaterdag met brood-
iakken en sluit drie zaken
Prins Hendrikstraat, Lijster-
Drkot aan en Poortwachter). Balk,
lie ruim veertig jaar in 'het
ak' zit, stopt, omdat hij
'an&ieen opvolger heeft. Zijn
thuli jeide zoons voelen er niets
it son oor om het bakkersbedrijf
toch an hun vader voort te zet-
ïet nil en. De winkel en de bakkerij
eterisian de Prins Hendrikstraat
en en vorden verkocht. Balk is
i. Dal laarover in onderhandeling
:t als net een projectontwikke-
ikinl aar. Van de andere winkels
zo vi teeft hij inmiddels de huur
;ldX_
die Bakker Balk. een begrip in
hun llphen aan den Rijn, nam in
maai 962 de zaak van zijn vader
ijg ui iver. Die richtte de bakkerij
jewn 1932 op. De geboren en
in aa [etogen Alphenaar is het
>ekof lakkersvak zeker niet zat.
trole ien bakker, zegt hij, is altijd
waai an het werk. „Hij heeft geen
illerl ijd om andere dingen te
oen. Nu krijgen we daar-
oor de gelegenheid. En die
licati elegenheid pakken we, nu
>ord\ iet nog kan, met beide han-
len aan." Net als zijn collega
an Zi ansen in Hoogmade vait
root. lakker Balk met de sluiting
uitde an zijn zaken onder een
ut ni ^ïnstige Rijksregeling. Een
ns oi root deel van zijn personeel
ïaatsi eeft bovendien al een ande-
ïlijkh e baan gevonden. Balk: „We
id op ebben de mensen ruim te-
poli oren geïnformeerd dat we
iers| rmee wilden stoppen. Som-
blijft ligen zijn nog aan het solli-
eeftl iteren. Een bakker komt al-
mon jd wel aan de slag. Dat zijn
maai akmanen van wie er niet zo
ndigl eel zonder werk rondlopen,
rheid r is altijd wel vraag naar
ondf en." Een feit is, dat er na
n het aterdag ineens drie ver-
ig je ooppunten voor brood
/an z ainder zijn in Alphen. Balks
grot lanten zijn er niet blij mee.
je na eker niet zij, die elke och-
lucht ind om dezelfde tijd voor
e deur staan voor verse,
stellekarme, broodjes. „Maar
;ebei lijn vrouw", zegt de bakker,
omni is hartstikke blij dat het ein
dige e in zicht is. Hoewel de i
r situ cties van de klanten haar
ioonl ich wel aangrijpen." Zelf
en o< prlaat Balk de bakkerij ook
an? I iet gemengde gevoelens,
aats i Ik ben als het ware in de
du w aak opgegroeid. Net als
zegi "jn eigen kinderen. Daar
iet hi et je nu een streep onder."
an di
Bakker Jansen hoopt op nieuw leven in Hoogmade
MARUN KRAMP
Na veertig jaar brood bakken
voor de inwoners van Hoog
made stopt George Jansen er
mee. Triest voor het dorp,
vindt de bakker en een moeilij
ke beslissing voor hem en zijn
vrouw Els. „Want als ik niet
met mijn gezondheid had ge
zeten, had ik de zaak niet ge
sloten. Dan waren we lekker
doorgegaan, want we doen het
allebei nog met veel plezier."
Bakker Jansen betreurt het
dat hij geen opvolger heeft.
„Maar dat zie je ook bij hotel
Rijnland even verderop in de
Kerkstraat. Daarvoor is ook
nooit een jong stel opgestaan
dat de boel oppakte. Dat is
jammer, maar helemaal onge
lijk kun je ze niet geven. Het
kost nogal wat en vindt maar
eens een financierder die ër
brood in ziet. Voor ons telt dat
niet meer. Wij zitten hier on
dertussen gratis en dan kun je,
ook als het allemaal wat min
der wordt, blijven doorgaan."
Het echtpaar zal de zaak
missen. „We doen dit al zo
lang en we hebben zo veel vas
te klanten met wie we bijna da
gelijks praten. De schept een
band en die valt weg. Het zal
kil zijn zonder de bakkerij."
Een lichtpuntje voor hem is
dat de projectontwikelaars in
hun plannen voor het nieuwe
dorpscentrum ruimte creëren
voor een banketbakker. „Op
die manier komt er nieuw le
ven in het dorp en hoeven de
mensen niet voor hun gebak
het dorp uit."
Voor brood hoeven ze ook
niet in de auto te stappen. Dat
kunnen ze kopen in de enige
andere winkel die het dorp rijk
is, de Troefmarkt. Jansen
hoopt dat een collega-bakker
voor deze winkel het door hem
ontwikkelde brandnetelbrood
wil aanleveren. „Dan blijft het
Hoogmadenaartje toch in
Hoogmade te koop. Dus ik zou
willen zeggen: 'op naar de su
permarkt allemaal'. Het zou
immers zonde zijn als we die
niet voor het dorp kunnen be
houden." In andere gemeen
ten als Leiderdorp en Leiden
blijft het brandnetelbrood ook
over de toonbank gaan. Jansen
blijft voorlopig nog wel het
meel mixen. „Maar dat is an
ders. Öatiè niet ambachtelijk.
Veertig jaar geleden ging hij
aan de slag in de bakkerij aan
de Kerkstraat die toen nog in
handen was van bakker Van
der Voom. Toen hij er in 1965
mee stopte, nam Jansen het
bedrijf ovër. „Ik was direct
door het vak gegrepen. Vond
het prachtig, zo'n bakkerij.
Mijn vader was metselaar en
had een hoop stukadoor- en
pleisterklussen, maar dat vond
ik te koud. Daarbij was ik ook
een snoeperdje. Het bakkers
vak lag rriij dus beter:"
Wat ze na de sluiting van de
winkel volgende week zaterdag
gaan doen, weten ze nog niet.
Dat gaan ze bedenken als ze
terug zijn van vakantie. „Door
al die operaties van de afgelo
pen jaren aan mijn heupen
zijn we allang niet meer weg
geweest. Na die reis zien we
wel weer. Het duurt nog wel
even voordat we de zaak volle
dig hebben afgehandeld."
Plannen heeft Jansen ge
noeg. Hij' bedenkt zë alleen
niet meer voor zichzelf, maar
voor anderen en vooral voor
het dorp. Want de leefbaarheid
van Hoogmade is hem veel
waard. „Ik ga aan de gemeente
vragen of ze de winkel een ho-
recabestemming kunnen ge-
ven..Volgens mij kun je hiervan
best een lunchroom en snack
bar maken. Het dorp kan dat
goed gebruiken. Misschien wil
len die projéctontwikkelaars
dat ook wel in het nieuwe
dorpscentrum. Dat is dan pri
ma. Het'gaat erom dat er wat
leven terugkomt in het dorp.
Voor mijn zaak dient zich vast
wel een leuk plan aan. Dat ge
voel heb ik bij dit pand. Er
komt iets moois voor terug."
Vacatures moeilijk te vervullen
De afdeling welzijn van de gemeente Alphen aan den
Rijn zit in grote personele problemen. Dit voorjaar stap
ten vijf van de twaalf medewerkers op, onder wie het
hoofd van de afdeling. De vacatures zijn moeilijk te ver
vullen. Uitvoerige werving leverde tot nog toe slechts
één nieuwe medewerker op. Ambtenaren van andere af
delingen moeten straks waarschijnlijk bijspringen om de
subsidie-aanvragen van welzijnsinstellingen (zoals ou
deren- en jongerenverenigingen en sportclubs) vóór 1
januari 2000 te verwerken.
ALPHEN AAN DEN RUN
SASKIA BUITELAAR
De moeizame relatie tussen de
gemeente en de instellingen
heeft een rol gespeeld bij het
vertrek van de medewerkers,
geeft wethouder F. Dales toe.
Die relatie is er niet beter op ge
worden nu de instellingen dit
jaar voor het eerst tot in detail
moesten opschrijven waarvoor
zij subsidie vragen in 2000. Te
gen die nieuwe methode pro
testeerden de instellingen hef
tig. En terecht, zegt Dales nu.
„We zijn doorgeschoten in wat
we willen weten. De instellin
gen moeten geen administratie
kantoren worden."
Of het besluit om de subsi
die-aanvragen anders aan te
pakken verkeerd is geweest, laat
Dales in het midden. „Mis
schien is het een constructie
fout, misschien zijn het kinder
ziektes." In elk geval hoeven de
instellingen wat hem betreft
minder verantwoording af te
leggen over het gemeenschaps
geld dat ze gebruiken. „Natuur
lijk moeten we weten wat voor
activiteiten ze organiseren en of
ze hun doelgroep bereiken.
Maar of ze op woensdagmiddag
knutselen of sporten, is een de
tail."
De verhouding tussen ge
meente en instellingen is er.
mede door de nieuwe aanpak,
één van wederzijdse achter
docht. „We hebben alleen con
tact als er problemen zijn. Zo
dra er een brief op de mat ligt,
reageren beide partijen zoals de
meeste mensen doen wanneer
ze een blauwe enveloppe krij
gen: 'wat nu weer?' Daar moe
ten we vanaf."
Ook van de stapel subsidie
aanvragen die deze zomer bin
nenkwamen, wil Dales af. „Wij
stellen strenge eisen aan de in
stellingen, onder meer over de
tijdige indiening van hun aan
vraag. Dat schept verplichtin
gen. Vóór 1 januari moeten we
hen laten weten hoe veel subsi
die ze krijgen. Dat heeft priori
teit." Met de krappe bezetting
redt de afdeling dat niet. Daar
om komt de directie binnenkort
met een actieplan. Dales ver
wacht dat andere ambtenaren
moeten bijspringen.
ALPHEN AAN DEN RUN
ANNETTE LAMEUER
Slechts één burger heeft be
zwaar aangetekend tegen de
bouw van het toekomstige
hoofdkantoor van uitgeverij
Samsom. Het 28 meter hoge ge
bouw komt op het braakliggend
terrein tussen de Laan der Con
tinenten. het spoor
Alphen-Leiden en de Europa-
pleinrotonde. Samsom biedt
werk aan 800 mensen. Daarmee
is zij de grootste werkgever van
Alphen aan den Rijn. Dat is de
reden dat de gemeente dit
bouwplan prioriteit geeft boven
de rest van het Masterplan van
het stationsgebied.
Op de tweede informatie-
-avond van de gemeente Al
phen kwamen gisteren slechts
vijf belangstellenden af. Be
woonster van de Kopenhagen-
singel, mevrouw E.Moylan, uit
te haar ongenoegen over de ve
le langparkeerders in de wijk
Kerk en Zanen. Dat probleem
Dorpsgezicht is een zomerserie over kleurrijke
nwoners uit de Rijn- en Veenstreek. Zij kennen hun
woonplaats, in veel gevallen tevens hun
C geboorteplaats, als hun broekzak. Elke aflevering
Momt een andere plaats aan bod. In deel dertien: Leo
Krijger uit Roelofarendsveen.
'niet' 1 JTj1 JL_ O
VJ
en pft als veel Veenders komt Leo
Bos< '8er een tuindersnest.
lar, zoals zijn vrouw snedig
merkt, zijn hart heeft nooit
'ldeb ^et gelegen. Toch
„e d lcht de inmiddels 72-jarige
|e bt feer een g1"001 deel van zijn
üniij en tussen de groente en de
eezieIemen door. Naast zijn werk
v kweker en later als bode op
gemeentehuis verrichtte hij
t de F^nde organisatorische ac-
hj, iteiten in zijn woonplaats,
d oral daardoor kent hij Roe-
irendsveen van haver tot
noemden mij op het ge-
n Gri 'entehuis wel het wandelen-
register", zegt Krijger met
laste trots. „Ik denk dat ik in
(verleden zo'n tachtig pro-
rz3lftvan a^e inwoners kende,
de manier van 'die is er één
i die'. Nu lukt dat niet meer.
jn geheugen werkt nog goed,
iar de Veen is zo gegroeid.
van vendien is het dorp bijna sa-
nwai ingevloeid met Oude Wete-
rden g. Zo kunnen wij als rooms-
rkelij atholieken kiezen uit drie pa-
;pi chies: Maria Presentatie of St.
(rus Banden hier in de Veen
iand( lacobus de Meerdere in Ou-
oortJ Wetering."
joui jger is blij met de ontwikke-
anne gdie zijn dorp heeft doorge-
gen lakt. Zonder de naoorlogse
le v( Iverkaveling, is zijn stellige
Javei Brtuiging, was het nooit wat
liij ivorden met Roelofarends-
Dlaaü en. Na de Tweede Wereld-
dog gingen de Veense tuin-
rs eerst massaal over van
'ententeelt op bloemen. „In
de ide gevallen betekende dat
or St rd werken, maar bloemen le-
lUgui den meer op. Ook de bloe-
•nveiling was belangrijk voor
het dorp, al stond die altijd in
de schaduw van de veiling van
Aalsmeer."
Veenders hebben de naam har
de werkers te zijn. Krijger kan
het niet ontkennen, al was hij
altijd blij als hij zich kon losma
ken van het familiebedrijf aan
het Noordeinde en later zijn ei
gen perceeltje aan het Zuidein
de. Zelfs drie zware oorlogsja
ren in Indonesië waren aan
hem goed besteed, net als de 99
andere Veenders die onge
schonden uit de Oost terug
keerden. „Onze behouden te
rugkeer heeft pastoor Onel uit
de hemel gebeden. Voor jon
gens uit de Veen betekende dat
een avontuur. Tijdens de bezet
ting konden we hier geen kant
op. Pas op mijn achttiende zag
ik mijn eerste film in een Leidse
bioscoop. Tegenwoordig is dat
anders. Nu kun je ook vanuit de
polder alle kanten op."
Het grootste dorp van de ge
meente Alkemade dankt zijn
groei volgens Krijger aan de
combinatie van ijver, nuchter
heid en saamhorigheid. Als
kleine kweker werd hij vooral
wijzer van zijn pro deo be
stuurswerkzaamheden in aller
lei besturen. Dat begon al met
het voorzitterschap van de ka-
tholieke-jongerenbeweging. La
ter volgde hij in zijn schaarse
vrije tijd nog cursussen. Een
goede kruiwagen („Dat kan ik
nu toch wel zeggen") in de per
soon van wethouder Riebroek
bezorgde hem op zijn 47ste een
baan als bode op het gemeen
tehuis. Stralend vertelt Krijger
hoe hij burgemeester Bolten
destijds chauffeurde toen Bea
trix de gemeente aandeed.
wordt alleen maar groter als
straks al die mensen daar ko
men werken. Als ik 's morgens
naar mijn werk rijd, is mijn par
keerplaats in een mum van tijd
weer bezet."
De beide aanwezige wethou
ders, Diederik van der Veen
Meerstadt en Hans Groen in 't
Wout, trachtten haar gerust te
stellen. „Samsom beschikt over
een goed vervoersmanage-
mentplan en doet er alles aan
om mensen zo veel mogelijk
met het openbaar vervoer te la
ten komen", aldus Van der
Veen Meerstadt. Volgens de
nota ruimtelijke ordening is één
parkeerplaats per 125 vierkante
meter toegestaan. Het ontwerp
voldoet aan die eis.
Mevrouw Moylan en de an
dere meegekomen bewoners
waren niet overtuigd: „Het is al
lemaal mooi, die verhalen over
bedrijfsbussen en vervoers
plannen. De praktijk is dat
werknemers toch zo veel moge
lijk de auto pakken."
BRAND - Een schuurtje aan de
Steekterweg in Zwammerdam
is gistermiddag grotendeels in
vlammen opgegaan.
Even na half drie ontstond
het vuur, vermoedelijk omdat
er iets op een kacheltje viel. De
bewoners waren op dat ogen
blik niet thuis. Toen de brand
weer het vuur onder controle
had, was de schuur al half ver
gaan.
Jacobswoude
verhoogt de
koopprijsgrens
met een ton
JACOBSWOUDE
De gemeente Jacobswoude
verhoogt de koopprijsgrens
met een ton tot 350.000 gul
den. Woningen die te koop
worden gezet onder deze
prijs moeten eerst aan inwo
ners van de gemeente wor
den aangeboden. De ge
meente schroeft deze grens
op omdat de gemiddelde
koopprijs van de huizen de
afgelopen jaren aanzienlijk is
gestegen.
De leden van de commis
sie welzijn gingen gisteren
tijdens de vergadering ak
koord met de verhoging van
een ton.
Van Th. Van Wieringen
van het CDA mocht er zelfs
nog wel een schepje boven
op. Zijn fractie ziet de grens
het liefst gesteld op 400.000
gulden. De overige commis
sieleden hielden liet op de
door burgemeester en wet
houders voorgestelde prijs
van 3,5 ton.
Voor toekomstige verko
pers van een huis onder dit
bedrag betekent dit dat zij
hun eigendom gedurende
een bepaalde periode alleen
mogen aanbieden aan Ja
cobswoudenaren.
Als dit niet lukt mag de
woning ook aan mensen van
buiten de gemeente worden
verkocht.
Leo Krijger is blij dat er voor de watertoren-met-de-tulp nog steeds plaats is in het hart van Roelofarendsveen.
FOTO HENK BOUWMAN
Dat hij zijn organisatorische ei
in zijn nieuwe functie beter
kwijt kon, betekende niet dat de
oud-tuinder zijn nevenfuncties
afstootte. Integendeel, hij somt
een indrukwekkende rij op. Van
onderhoudsman van de tennis
banen (13 jaar) tot voorzitter
van de personeelsvereniging op
het oude gemeentehuis (10
jaar) en van bestuurslid van
jongerencentrum De Alke
burcht tol bestuurslid van de
technische school. Dat geen
van zijn zes kinderen die school
ooit bezocht, maakte Krijger
niet uit. Hij deed het voor de
kinderen van de kwekers. Sinds
hij in 1989 aan de vooravond
van de verbouwing van het ge
meentehuis met werken stopte,
steekt de duizendpoot zijn
energie in de Katholieke Oude
ren Bond (KBO) en de plaatse
lijke dragersvereniging, waar
van hij voorloper is.
Als Krijger terugblikt, dan doet
hij dat met trots. Want de Veen
is opgestuwd in de vaart der
volkeren, maar in de kem toch
zichzelf gebleven. De Floraweg,
de Geestweg en de Kerkweg zijn
uit de grond gestampt. De oude
kerk is vervangen door een
multifunctioneel gebouw, het
oude driedelige gemeentehuis
door een modem. „Sommige
mensen vonden dat jammer
vanwege de monumentale
waarde van die oude panden,
maar bij de meeste Veenders
overheerst nuchterheid. Bij mij
ook. Als bode wees ik tegen
standers van de sloop van het
gemeentehuis op de scheuren
in de muren."
In al zijn nuchterheid pleit Krij
ger echter niet voor sloop van
alle sporen uit het verleden. Zo
is hij blij dat de karakteristieke
watertoren een bestemming
heeft gekregen. Het gebouw
met de tulp dient nu soms als
hangplek, maar kan als het
weer in gebmik is het visite
kaartje van het dorp worden.
Belangrijker dan de Veense ge
bouwen vindt Krijger de saam
horigheid in het dorp. „We
hebben, getuige de gemeente-
gids, een bloeiend verenigings
leven. Er heerst hier geen stam
menstrijd. Ook arme wijken,
zoals vroeger de Spoorstraat
bekend stond, kennen we niet
meer. Veenders zijn nog steeds
hard werkende mensen. Maar
het is bij ons niet ieder voor
zich en God voor ons allen. Als
wij klaar zijn met werken, zoe
ken we elkaar op. Vroeger ge
beurde dat op de kermis, maar
het kan ook in studieclubjes
van tuinders, in de kroeg of
langs de lijn bij DOSR. Ik kom
daar weinig, maar dat kan ver
anderen als ze weer beter gaan
voetballen. Ik ben een mooi-
-weersupporter.
TIM BROUWER DE KONING
ALPHEN AAN DEN RUN/ DEN HAAG
CONSTANTUN HOFFSCHOLTE
Tegen een 26-jarige drugshan
delaar uit Alphen aan den Rijn
heeft de officier van justitie mr.
M. Nooij van de Haagse recht
bank gisteren drie jaar cel ge-
eist. De man maakte zich sinds
mei 1996 schuldig aan de han
del in cocaïne en XTC. Een 31-
jarige medeplichtige Alphenaar
hangt een celstraf van twee jaar
boven het hoofd en een 19-jari-
ge Rotterdamse betrokkene
acht maanden.
De drie handelaren behoren
tot de hoofdverdachten van een
ontmanteld Alphens drugsnet
werk. De politie kwam dat op
het spoor, toen portiers van
jongerencentrum Madonna in
maart een bezoeker aanhielden
met 750 XTC-pillen op zak. De
bezoeker moest ook zijn mo
biele telefoon afstaan, met in
het geheugen een aantal num
mers van dealers en afnemers.
Door telefoongesprekken af te
luisteren kwam de politie onder
meer de 26-jarige Alphenaar op
het spoor. Tussen mei 1996 en
mei 1999 fungeerde hij als tus
senhandelaar bij de verstrek
king van cocaïne en pillen. Van
af augustus vorig jaar leverde
hij aan onder anderen een 31-
jarige plaatsgenoot, die de
drugs doorverkocht en deels
voor eigen gebruik nam. Deze
Alphenaar droeg zijn handeltje
in april van dit jaar grotendeels
over aan een 19-jarige vrouw,
die inmiddels naar Rotterdam
is verhuisd. De drie verdachten
werden half mei door de politie
aangehouden. De 26-jarige
man zit nog steeds vast.
Voor de rechtbank verklaar
den de drie gisteren van de
drugs af te zijn. Als voornaam
ste reden voor hun optreden
voerden zij financiële proble
men aan. De 26-jarige zou
daarbij volgens het reclasse-
ringsrapport 'een hang naar
geld' hebben. De man zei giste
ren dat hij zich afgeschilderd
voelde als een keiharde crimi
neel. „Dat ben ik dus absoluut
niet." De officier van justitie gaf
hem daarin gelijk, maar wilde
wel spreken van 'echte crimina
liteit'. Zij eiste een celstraf van
drie jaar, plus een boete van
35.000 gulden. De advocaat van
de man drong aan op een half
jaar minder straf, omdat de Al
phenaar tussen 1996 en 1999
een half jaar niet gedeald zou
hebben in een poging zijn leven
te beteren. Uit geldgebrek was
hij toch weer begonnen
Tegen de 31-jarige Alphenaar
eiste de officier 20.000 gulden
boete en 24 maanden gevange
nisstraf. waarvan acht voor
waardelijk. De 19-jarige vrouw
kreeg een eis van 2500 gulden
boete en acht maanden cel,
waarvan vier voorwaardelijk.
De resterende vier maanden
zou zij in een werkstraf kunnen
omzetten. Rechter Van Engelen
doet op 7 september uitspraak.
