Handsome 3some: veelbelovend
Eerbetoon aan Richard Roland Holst in Berlages 'burcht'
Cultuur Kunst
.aat succes
voor Hermes
House Band
l/OENSDAG 4 AUGUSTUS 1999
oulacts in Ahoy
iptterdamAhoy gaat eind november op de discotoer. Op 23
;n 24 november is er in het Rotterdamse hallencomplex een ge
zamenlijk optreden van Earth, Wind Fire en Barry White. Bei
de acts hadden vooral in de jaren '70 veel succes met dampen-
j de soulstampers, maar zijn nog steeds volop actief. Earth, Wind
Fire zette tijdens het North Sea Jazz Festival van vorig jaar nog
de Statenhal van het Haagse Congrescentrum op z'n kop met
swingende uitvoeringen van nummers als 'Boogie Wonderland'
en 'Fantasy'. Barry White, alias 'The Loving Man', komt deze
naand met een nieuwe cd. Aan dit album ('Staying Power')
werkten artiesten mee als Chaka Khan, Gerald Albright, Lisa
(Stansfield en Puff Daddy.
Hoge verwachtingen van debuut-cd
Salsa in Scheveningen
evenincen* De salsa, merengue, soca en reggae kunnen in
iet komend weekeinde veelvuldig worden gedanst in Scheve-
lingen. Op de boulevard staat daar het traditionele Samsom
leach Festival op het programma. Op drie podia zijn bands als
"^Trafassi, Arena (Venezuela) en Brisa do Brasil te zien. Op beide
lagen geven artiesten bij het Kurhaus workshops. Behalve Cari
bische muziek is er dit jaar ook plaats voor hindipop van de
groep Extreme. De optredens zijn gratis toegankelijk.
Maywood versus Maywood
De tijd, dat Handsome
3some door een trouw
groepje liefhebbers werd
gekoesterd als een uiterst
waardevol kleinood, is de
finitief voorbij. Want, met
het verschijnen van het de
buutalbum 'Listen.to-
/handsome3some' (naar
de naam van de internetsi
te van de groep) wacht de
wereld. Met dit eigenzinni
ge, Rotterdamse trio, dat
niet alleen pakkende melo
dieën schrijft - een combi
natie van triphop en rock -
maar ze uitvoert met een
enorme dosis gedreven
heid, energie en passie,
heeft ons land eindelijk
weer eens een groep in
huis, die tot ver buiten de
grenzen furore moet kun
nen maken.
rotterdam hans piët
Dat is mooi. Natuurlijk! Maar,
het is ook een beetje droevig,
want met het tekenen van een
contract bij EMI, werd het trio
op een sluwe manier ingeka
derd binnen de rockwetten. Dat
betekent onder meer, dat er
geen, in fors formaat hoes ge
stoken mini-cd's meer zullen
verschijnen zoals de in eigen
beheer uitgebrachte en over
donderende 'Cute grrrls' en
'Fallen out of space'. De roek-
wereld schrijft immers - geheel
voorbijgaand aan de natuurlijke
nieuwsgierigheid van de mu
ziekliefhebber - voor dat een al
bum twaalf danwel dertien
nummers moet bevatten.
Die twee mini-cd's zijn in
middels waardevolle collectors
items geworden. Dat geldt ech
ter niet voor een deel van de
muziek die erop staat. „We
hebben nummers als 'I', 'Inside
of me' en 'Cute grrrls' ook op
het debuut-album gezet", laat
zangeres en gitariste Arjo Klin-
gens (29) weten. „De belang
rijkste reden daarvoor is, dat we
niet wilden, dat ze in de verge
telheid zouden raken."
„Wij zijn zelf nog helemaal
niet klaar met die liedjes", vult
drummer Marcel van As (28)
aan. „We hebben ze inmiddels
redelijk veel gespeeld, maar er
zijn nog altijd heel veel men
sen, die ze niet hebben ge
hoord. Hadden we dertien
nieuwe stukken opgenomen,
dan was er op het podium om
dié liedjes een show gebouwd.
Dat zou jammer zijn, want die
zeven nummers van de
cd's zijn té goed
vergeten."
Wat bij het oude is gebleven,
zijn de opvallende en bijzonde
re hoesontwerpen van Harmine
Louwé. Al pratend blijkt, dat
Handsome 3some niet van plan
is, haar vrienden van het eerste
uur zoals Harmine en producer
Reyn Ouwehand aan de kant te
zetten. Marcel: „Er is een mo
ment geweest, dat we tegen el
kaar hebben gezegd: 'als we
niet met Reyn mogen werken,
dan moeten we het contract
maar niet tekenen'. Hij is na
melijk meer dan alleen onze
producer."
Een van de aantrekkelijke
kanten van Handsome 3Some
is de samenzang. Arjo: „In onze
muzikale belevingswereld zijn
koortjes een natuurlijk gegeven.
Bovendien wordt de muziek er
breder door en is het leuk om
samen te zingen." Marcel: „En
ik heb zang gestudeerd aan het
Rotterdams Conservatorium.
Daar ken ik Arjo van. Mijn be
roep zou dus zanger kunnen
zijn. Dat ik de zang aan Arjo
overlaat, komt omdat het haar
liedjes zijn. Zij weet als geen
ander hoe de teksten moeten
worden geïnterpreteerd. Mocht
ik die rol willen, dan moet ik
eerst maar eens een nummer
schrijven dat met het werk van
Arjo kan wedijveren. Ik moet je
eerlijk zeggen, dat ik die ambi
tie niet heb. Ik geniet al genoeg
van het spelen."
Dat Arjo in de muziek terecht
is gekomen, is niet echt verras
send. „Als kind wist ik al dat ik
later muziek wilde maken en
dat ik naar het conservatorium
zou gaan. Ik heb er gitaar gestu
deerd en er veel geleerd. Bo
vendien hou ik van jazzmuziek
- Scott Henderson is m'n grote
voorbeeld - dus ik heb het er
ook nog erg naar mijn zin ge
had. En het is handig, dat ik
muziek kan schrijven. Want,
wanneer we weer eens akoes
tisch spelen en we bijvoorbeeld
een saxofonist uitnodigen om
een extra accentje aan te bren
gen, dan kan ik zijn partijen uit
schrijven."
Marcel: ,Arjo schrijft heel
stevige liedjes, maar eigenlijk
zijn ze allemaal even breekbaar
en persoonlijk. Ie kunt ze muzi
kaal helemaal uitkleden, mijn
(drum)loops bijvoorbeeld weg
halen en Matto een contrabas
in zijn handen duwen, zonder
dat ze hun charme verliezen.
Wat ik zo knap vind, is dat Arjo
een soort magisch sfeertje in
haar teksten weet op te roepen.
Ze begeeft zich helemaal in
haar eigen wereld. Ik zou bij
voorbeeld veel verhalender
schrijven en zeker niet zo span
nend."
Arjo kiest haar woorden met
zorg. „Dat komt omdat ik geïn
teresseerd ben in de meerwaar
de die veel woorden hebben. Ze
drukken niet alleen iets uit,
maai hebben ook een bepaalde
klank en een ritme. Niet dat ik
mijn werk direct poezië zou
durven noemen, maar als je die
vorm tegenover proza zet, dan
vind ik het eerder poëtisch, dan
alledaags."
Ze vindt, dat haar werk in een
stroomversnelling raakte op het
moment dat EMI interesse in
het trio toonde. „Direct daarna
heb ik 'In heaven' geschreven
en dat vind ik een van mijn bes
te nummers. Het was alsof er
een nieuwe deur openging,
hoewel ik in de afgelopen vijf
jaar natuurlijk steeds beter ben
gaan aanvoelen waar onze
kracht ligt."
^ERLUN-ANP
-rhn ^ïna ïaar na ^et daverende
Succes in Nederland, is de Rot
terdamse Hermes House Band
nu ook in Duitsland doorgebro
ken met de Gloria Gaynor-co-
j ter 'I Will Survive'. Het bekende
ied met het 'lalala-meezingre-
ïein' staat in vrijwel alle hitpa-
ades genoteerd.
Het bedrijf Megacharts in
Hilversum, dat in Nederland de
jtejt litlijsten bijhoudt, spreekt over
^een zeer opvallende ontwikke-
I ing. Bij het Berlijnse radiostati-
Hi 104.6 RTL klom 'I Will Survi-
e' in de vijfde week van 27
ïaar 20. De populaire zender
laat het lied elke dag een paar
keer horen.
De doorbraak volgt op een
paar mislukte pogingen de
plaat bij de Duitsers aan de
man te brengen. „Onze ooster-
ren schenen de live-ambian-
niet te snappen", aldus een
van de eigenaren van de rech
ten op het lied, Willem van
Schijndel.
ian Nadat een kort stukje van 'I
i Will Survive' begin dit jaar op
een Duits verzamelalbum was
verschenen, werd besloten een
nieuwe poging te wagen. De
Nederlandse groep, oorspron
kelijk de huisband van de Rot
terdamse studentensociëteit
Hermes, nam speciaal voor de
Duitse markt een nieuwe video
clip op. Enkele leden traden op
in de rust van de voetbalwed
strijd Borussia Dortmund tegen
Bayern München. Zij bezoch
ten daarna nog zes andere sta
dions.
De promoters konden verwij
zen naar het eveneens late suc
ces in Frankrijk, waar 'I Will
Survive" in 1997 èn 1998 een
grote hit was. Twee jaar geleden
stond het in de top van de hit
parade als tune van een zege
vierende Parijse rugbyclub, vo
rig jaar werd het opnieuw een
succes nadat de Franse voetbal
lers wereldkampioen waren ge
worden.
janl
egei
poli
amsterdam franqse ledeboer
Twee minuten lopen van Artis
staat in de stille, lommerrijke
Henri Polaklaan een schepping
van Berlage die na voltooiing in
1900 de bij- en geuzennaam 'de
Burcht' kreeg. Achter de gevel
met stoere kantelen leidde
Henri Polak tientallen jaren het
bestuur van de Algemene Ne
derlandse Diamantbewerkers
Bond (ANDB) en konden de le
den uit een bibliotheek met
maar liefst 12.000 boeken put
ten. Het pand is onlangs offici
eel tot 'de Burcht' gedoopt en
dat zou Polak ongetwijfeld zeer
tevreden hebben gestemd.
De briljantslijperszoon Polak
(1868-1943) richtte de bond op
in 1894 en maakte er in korte
tijd een krachtig instrument in
de emancipatiestrijd van de
vooral joodse diamantarbeiders
van. Polaks formule van geza
menlijke belangenbehartiging,
scholing en culturele vorming
was zo succesvol dat zelfs de
nazi's zijn reputatie als legen
darische vakbondsleider vrees
den en hem niet meteen durf
den te deporteren. Ze sloten
hem op in een tehuis dat onder
leiding van een NSB-arts stond.
Dat knakte zijn gezondheid zo
grondig dat Polak na zijn ver
moedelijk tijdelijke vrijlating
'gewoon' in zijn eigen bed aan
de gevolgen van een longont
steking stierf.
De geschiedenis van de AN
DB in de vroegere Plantage
Franschelaan eindigde in 1958,
toen de gedecimeerde bond
opging in de Algemene Neder
landse Metaalbewerkers Bond.
In het monumentale trappen
huis, waarin Berlage met een
transparante plafondkoepel van
geel-wit glas de arbeiders vol
symboliek de zekerheid wilde
geven dat hun strijd omhoog
naar het zonlicht leidde, herin
nert een tekst aan de verschrik
kingen in de Tweede Wereld
oorlog die het einde van de
bond inluidden: 'Gedenkt, gij
die hier voorbij gaat, twee dui
zend onzer vroegere vakgenoo-
ten die gedurende de bezetting
naar Duitschland werden weg
gevoerd. Om nooit meer terug
te komen.'
Na de opheffing van de AN
DB bleef het gebouw in handen
van de vakbeweging en in 1991
opende koningin Beatrix er het
Nationaal Vakbondsmuseum.
De gestage uitbreiding van de
wetenschappelijke activiteiten
op het terrein van de geschie
denis van de arbeidersbewe
ging en toekomstige arbeids
verhoudingen leidde de afgelo
pen jaren al tot de oprichting
van het Henri Polakinstituut in
het pand en de vestiging van
een gelijknamige leerstoel aan
de Universiteit van Amsterdam.
De groei en bloei van beide 'po
ten' vereiste een duidelijker po
sitionering als sociaal en cultu
reel instituut en de keus voor
de nieuwe verzamelnaam 'de
Burcht' was het logische gevolg.
Vakbondsmuseum-conserva
tor Wietske van Agtmaal vertelt
dat de Henri Polaklaan 9 de af
gelopen jaren een continue
de ontwerpen voor e
stroom 'Berlage-freaks' op be
zoek kreeg. De architect (1856-
1934) geniet nog steeds grote
bekendheid door zijn Beurs van
Berlage aan het Damrak, maar
hij heeft het ANDB-gebouw zelf
zijn mooiste schepping ge
noemd. Zijn hoge trappenhuis
met subtiel versierde bogen en
geglazuurde geel-witte bakste
nen, de stemmig bruin betim
merde bondsraadzaal en be
stuurskamer imponeren nog
steeds. Er is niet vee! verbeel
dingskracht voor nodig mee te
voelen hoe buitengewoon trots
de ANDB-leden op dit heroï
sche symbool van hun macht
zijn geweest.
Een nog steeds essentiële
sfeerbepaler in het gebouw zijn
de schilderingen van Richard
Roland Holst (1868-1938), de
welgestelde Amsterdammer die
zijn talenten in dienst stelde
van de arbeidersemancipatie.
Hij versierde de muren van de
bondsraadzaal tussen 1907-
1909 met symbolische schilde
ringen vol spierbundels, koene
blikken en ferme kinnen. Zijn
vrouw Henriëtte voorzag ze van
vlammende teksten.
Optrekkend vocht deed ze al
na een paar jaar afbladderen,
zodat Berlage ze als noodgreep
achter houten panelen verborg.
De financiering is nog niet he
lemaal rond, maar volgend jaar
kan wel een begin met de res
tauratie worden gemaakt. Om
te laten zien hoe ernstig de
schilderingen er aan toe zijn is
een van de houten panelen al
verwijderd. Roland Holst ver
sierde later overigens ook een
aantal van deze panelen, onder
meer met de stoere arbeider die
een dijk stut. Daarbij de veel
zeggende tekst: 'Versterk de dij
ken o makkers, eer de vloedgolf
uw woonstee bedreigt'.
Zijn werk in de bestuurska
mer is wel intact gebleven en
beeldt de nagestreefde ideale
dagindeling voor de werkende
stand uit: acht uur werk, acht
uur ontspanning en ontwikke
ling en acht uur rust. Nabij de
muurtekst waarop leerlingen en
jonge leden hun dankbaarheid
Het hoge trappenhuis met subtiel versierde bogen en geglazuurde
geel-witte bakstenen van het Vakbondsmuseum, foto gpd/rob keeris
over de invoering van de acht
urige werkdag op 11 oktober
1911 uiten, staat Polaks door
Berlage ontworpen bureau
waar hij heel wat uren achter
moet hebben vertoefd.
In 'de Burcht' is tot en met 29
augustus een tentoonstelling
over Roland Holst ingericht die
aan de hand van een bruikleen
van 160 werken uit het Rijks
museum de ontwikkeling van
zijn kunstenaarschap toont.
Wie meer wil weten over de ge-
Schilderswijk
wil Victory
Boogie Woogie
Een van de bekendste Ne
derlandse schilderijen, de
Victory Boogie Woogie, komt
wellicht naar de Schilders
wijk in Den Haag. Tenmin
ste, als het aan de organisa
toren van het multiculturele
festival Ha-Schi-Ba ligt. In
2001 moet het werk van Piet
Mondriaan te zien zijn tij
dens dit jaarlijkse evene
ment.
De organisatie werkt aan
een plan om alle risico's
voor net doek uit te sluiten
en te zorgen voor een stabie
le klimatologische situatie.
Daarvoor wordt gezocht
naar een verzekeringsmaat
schappij die het project wil
steunen. Er volgt nog overleg
tussen de betrokken partijen:
de Nederlandse overheid (ei
genaar), het Gemeentemuse
um in Den Haag (beheerder)
en de organisatie. G. de Rook
van het museum zegt dat de
mogelijkheid om het doek in
de wijk te exposeren serieus
wordt overwogen. „Het is in
elk geval een edel streven.
Het beheer van het werk is
aan ons uitbesteed op voor
waarde dat het permanent in
het museum hangt." Deson
danks wil het museum toch
proberen de Victory tijdelijk
uit te lenen.
De organisatie van Ha-
Schi-Ba vindt dat de Victory
Boogie Woogie grote over
eenkomsten vertoont met de
Schilderswijk, waar 65 cultu
ren samenleven. Samen met
het museum is een kunst
project begonnen met het
thema Victory Schilderswijk!
Dit jaar, op 22 augustus, tij
dens het eerste lustrum van
Ha-Schi-Ba, staat het festival
al een beetje in het teken van
de Victory Boogie Woogie.
De organisatie probeert een
rechtstreekse internetverbin
ding met het museum te rea
liseren. Ook krijgen verschei
dene straten slingers in de
kleuren van het schilderij.
Optredens zijn er onder an
deren van Imca Marina, In-
tropicana, Sivan Perwer en
de Rotterdamse rapgroep
Postmen op. Publiekstrekker
is verder het African Bridge
Concert met een zeven uur
durend optreden van 34 mu
zikanten.
Kunstprijzen
voor Ron Ford
en Ton Lutgerink
amsterdam anp
schiedenis van de arbeidersbe
weging kan aan de Henri Polak
laan zijn licht opsteken op de
vaste expositie 'Het betere
werk'.
De exposities in 'de Burcht-
Vakbondsmuseum' (Henri
Polaklaan 9, Amsterdam) zijn
geopend van dinsdag tot en
met vrijdag van 11.00 tot 17.00
uur en op zondag van 13.00 tot
17.00 uur.
Ron Ford krijgt de Matthijs Ver-
meulenprijs, een van de acht
tien Amsterdamse kunstprijzen
van 15.000 gulden. De Matthijs
Vermeulenprijs wordt jaarlijks
toegekend in de categorie mu
ziek. Ron Ford krijgt hem voor
zijn compositie 'Salome Fast'.
Volgens de jury is het be
kroonde muziekstuk, gebaseerd
op het bijbelse Salomé-verhaal,
vooral een „heel oorspronkelij
ke en bezielde partituur". Uit
het juryrapport: „Het is een van
de hoogtepunten van de Neder
landse muziek uit de jaren ne
gentig".
De tweejaarlijkse Sonia Gas-
kellprijs voor choreografie gaat
naar Ton Lutgerink, voor zijn
productie 'Privé-story' uit 1997,
waarin hij beweging, dans, per
formance, tekst, muziek en
beeldende kunst combineert.
De Amsterdamse kunstprijzen
worden op 5 november uitge
reikt door burgemeester Patijn.
Toek Numan en Sassan Saghar
Yaghmai krijgen ieder een aan
moedigingsprijs ter waarde van
7500 gulden, respectievelijk
voor muziek en choreografie.
'Lef naar Toronto
De speelfilm 'Lef (Guts) van de
Nederlandse regisseur en pro
ducent Ron Termaat is geselec
teerd voor het internationale
filmfestival van Toronto. De
rolprent beleeft op dit Canade
se festival (van 9 tot 18 septem
ber) zijn wereldpremière. De
Nederlandse première is eind
september op het Nederlands
Filmfestival in Utrecht. 'Lef is
volgens de makers een eigen
tijdse tragi-komische lovestory.
I loofdrolspeler Olivier (Viggo
Waas) werkt met zijn vriend
Luc (Rick Engelkes) aan de film
van zijn leven, maar wordt ver
liefd op de speelse Mariëlle (Ali
ce Reys) en moet dan kiezen
tussen de illusie van het cellu
loid en het grillige leven zelf.
Ron Termaat regisseerde eerder
de korte film 'De schoorsteen
veger' en tv-series als 'Recht
voor zijn Raab', 'Consult' en
'Hotel Amor'.
londen Filmacteur Will Smith poseert voor de fotografen met
de Engelse bokser Prince Naseem. Het beroemde tweetal was
gisteren aanwezig bij de premièrevoorstelling van Smith's nieu-
3 film 'Wild Wild West' in Londen. De rolprent draait al met
veel succes in de Nederlandse filmtheaters, foto ap/tony harris
arnhem Alice de Vries, de helft van het voormalige succesvolle
zangduo Maywood, eist dat haar zusje Caren stopt met het
bruiken van de naam Maywood of ex-Maywood. Ze eiste giste
ren voor de Arnhemse rechtbank een dwangsom van tiendui
zend gulden per overtreding. Volgens Alice presenteert haar
jongere zusje zich nog steeds als ex-Maywood, terwijl het exclu
sieve gebruiksrecht van de naam Maywood volgens een af-
ipraak alleen bij Alice zou berusten. Alice kreeg onlangs een
[boek van haar zusje te zien, waarin deze zich presenteert als Ca
ren, ex-Maywood. Met het geding wil de oudste zus voorkomen
[dat haar zusje de naam Maywood voor commerciële doelein
den gebruikt. De zusjes vormden jarenlang het zangduo May
wood en scoorden diverse nationale en internationale hits, zo
als Mother how are you today' en 'Rio'. Na een ruzie en andere
problemen gingen de zusjes uit elkaar. In februari 1996 werd
volgens Alice officieel vastgelegd dat alleen zij nog de naam
Maywood mocht gebruiken. De uitspraak is op 17 augustus.
'HWill Smith bij Engelse première
Het Rotterdamse trio Handsome 3some: „Leuk
te zingen.
foto cpd
