De mysterieuze gekte
rond de PC
WEER
Fabriekswinkel verdient kans
Fingerboard het kleine
broertje van skateboard
Queen Mum met gin-tonic honderdste jaar in
151
DINSDAG 3 AUGUSTUS 1999
C O
T A A R
Het midden- en kleinbedrijf (MKB) heeft grote moeite met het
overwaaien van het fenomeen fabriekswinkel van de VS en Groot-
Brittannië naar het Europese vasteland. Dergelijke verkoopcentra
zouden veel winkeliers in binnensteden wel eens het brood uit de
mond kunnen stoten.
In zogenoemde 'factory outlet centres', die in de genoemde landen
doorgaans buiten de bebouwde kom op bedrijventerreinen staan,
leveren fabrikanten in kleine winkels rechtstreeks aan de consu
ment. De klant incasseert zijn voordeel omdat de marges van
groothandel en winkelier er niet meer tussen zitten.
Veel winkeliers zien de bui al hangen. En dan met name boven Le
lystad. Beverwijk, Sas van Gent, Soest en Roermond, waar plannen
worden ontwikkeld voor dergelijke fabriekswinkelcentra. Zij vre
zen klanten te verliezen aan het nieuwe fenomeen.
De fabriekswinkels kunnen een uitkomst zijn voor de consument.
Tussen de fabrieksprijs en de detailhandelsprijs zit over het alge
meen een flink bedrag. Daarmee betalen de winkeliers normaal
gesproken hun duurdere huisvesting in binnensteden; de rest van
de marge zit in persoonlijke aandacht (personeel), veel keus aan
artikelen en service achteraf.
De winkeliers kregen vorige week steun van minister Pronk van
ruimtelijke ordening en milieu. Hij wil de fabriekswinkel alleen
'onder strikte voorwaarden' toestaan. De minister vreest milieu
schade wanneer de consument massaal de auto pakt naar de fa
briekswinkels buiten de stad. Als milieuminister heeft hij liever dat
men in plaats van met de auto de noviteit per bus of metro be
zoekt. Vanuit het kabinetsbeleid ten aanzien van mobiliteit zit daar
iets in.
Je kunt je afvragen of de oppositie tegen het nieuwe fenomeen niet
is ingegeven door koudwatervrees. De fabriekswinkel mag goedko
per zijn maar het fenomeen biedt niet de merkenkeus, die een
slimme middenstander in de Haarlemse of Leidse binnenstad wél
biedt. Die keus moet echter betaald worden. En misschien moet
de winkelier die niet via assortiment, service en goede adviezen
zijn klanten aan zich kan binden, eens nadenken of hij zijn sterke
kanten wel voldoende over het voetlicht brengt.
Als je als kabinet vóór marktwerking bent, moet je ook toejuichen
dat marktpartijen zoals fabrieken proberen de consument te laten
profiteren van het uitschakelen van de tussenhandel.
Fingerboarden, de mini-variant
van skateboarden, krijgt steeds
meer bekendheid. Gisteren
streden twaalf finalisten in
Scheveningen om het eerste
Nederlands kampioenschap.
Inzet was een vliegticket naar
New York.
De bedoeling van het finger
boarden is dezelfde als bij het
skateboarden. De benen wor
den echter vervangen door
twee vingers. Verder komen de
zelfde trucs en technieken aan
bod die normale skaters ook ge
bruiken: Olly's (zijwaartse sal
to), halfpipes en quarterpipes.
Sinds de start van de verkoop in
Nederland, afgelopen mei, zijn
er zo'n 2000 boards verkocht.
Organisator Oscar Moor wil
niet van een rage spreken. „Als
je iets met skateboarden doet of
hebt, hoort dit er gewoon bij.
Het is een verlengde van het
echte werk. een onderdeel van
de skatecultuur."
Fingerboards zijn ongeveer tien
centimeter lang en drie centi
meter breed, tien keer kleiner
dan een echt skateboard. Ver
der zien ze er net zo uit als hun
grote broers, inclusief wieltjes.
Het idee werd ooit bedacht
door een 13-jarige Amerikaanse
jongen en is in Amerika een
doorslaand succes. Wereldwijd
zijn er al zo'n 5 miljoen exem
plaren van verkocht.
De verkoop van de bordjes zal
volgens Moor zeker groeien.
Een fabrikant van speelgoed
heeft de rechten opgekocht en
gaat het aanbieden aan winkels
als Blokker en Marskramer.
„Dat zal zeker meehelpen om
de verkoop van de bordjes fors
te doen stijgen."
Winnaar van het NK werd de
22-jarige Dustin Delaney uit het
Californische SonQra. Hij hoor
de van het evenement in een
Amsterdamse skateshop. „Ik
ben aan het rondreizen en ben
net een week in Nederland. Ik
heb eerst meegedaan aan voor
rondes en nu hier de finale."
Sinds twee jaar 'beoefent' hij
het fingerboarden.
Er zal zeker een vervolg komen
op het eerste kampioenschap.
„Misschien dat we volgend jaar
wel iets op het Scheveningse
strand kunnen doen. Als de
bordjes nog meer aanslaan en
we hebben een goede sponsor,
dan is het zeker mogelijk", al
dus Moor.
Jaarlijks kaatshoogtepunt in Franeker reünie van duizenden liefhebbers
Buitenstaanders snappen er niet van, en de kenners eigenlijk ook niet. Waarom wil op de eerste
woensdag van augustus schijnbaar iedereen naar Franeker om toeschouwer te zijn bij het jaar
lijkse kaatshoogtepunt, de PC? Achtduizend zitplaatsen heeft het Sjükelan die ene dag, maar we
ken vantevoren is er al geen kaartje via de reguliere weg meer te krijgen.
Waarom die jaarlijkse gekte? In
het zuiden en oosten van Fries
land snappen de inwoners er
niet veel van, laat staan dat
niet-Friezen er iets van begrij
pen. Niet van het spel en nog
minder van de gekte. Akkoord,
kaatsen is een oeroude sport,
waarbij tegen een balletje wordt
geslagen. Maar dan nog.
Waarom gaan al die kaatslief-
hebbers in de weekeinden voor
en na de PC niet naar Dronrijp
of Arum of Bolsward, waar de
zelfde kaatsers in het veld
staan? Traditie, zegt de één,
Nostalgie, zegt de ander. Som
migen opperen eenmalige Frie
se samenhorigheid, zoals bij
een Elfstedentocht. Anderen
beschouwen de eerste woens
dag van augustus als een vaste
datum voor een reünie.
Natuurlijk, je kunt een 'land
kaart' kopen, een staanplaats.
Die zijn ruim verkrijgbaar, tot
op de dag van de wedstrijd
zelfs. Maar een hele dag staan
en schuifelen - de PC duurt van
tien uur 's morgens tot zes urn
's avonds - dat houdt niemand
vol. Om te zitten moet je de
stad in en een plaatsje zien te
bemachtigen in een van over
volle cafés. En daar zie je dus
niets van het kaatsen.
Het is voor de liefhebbers bijna
net zo moeilijk een tribunekaart
voor de PC te bemachtigen als
voor schaatsers om lid te wor
den van de Elfstedentocht. De
PC (Permanente Commissie)
kent geen leden. Elk jaar moet
iedereen maar weer proberen
een kaartje te krijgen. De aan
vraag is vrij, de toewijzing on
doorzichtig, al schijnt het lot
het te bepalen.
Zonder te mokken schikt het
Johan Okkinga, de koning van de PC, slaat op tijdens het jaarlijks kaatshoogtepunt in Franeker.
foto gpd siep van lingen
grote leger belangstellenden
zich in het beleid van vijf heren
in zwarte pakken en met hoge
hoeden. Voor één dag zijn dat
de notabelen van Friesland. Ze
zitten - met enkele hoge gasten
- niet voor niets in een mooie
bestuurstent letterlijk en figuur
lijk boven het voetvolk, dat
rond het veld scharrelt. Eigen-,
aardig, Friezen schikken zich
moeilijk in gezag, maar op de
PC-dag wint de traditie het van
de opstandigheid.
De toeschouwers zijn al lang
blij dat ze er bij kunnen zijn. En
voor de rest hebben ze het druk
om kennissen en vrienden te
begroeten, herinneringen op te
halen en een praatje te maken
met een dorpsgenoot, die ooit
naar Australië emigreerde en
voor deze ene dag speciaal is
overgekomen. Tussendoor kij
ken ze natuurlijk naar het kaat
sen. De meeste toeschouwers
kennen de kaatsers niet eens,
want de rest van het jaar zie je
ze niet bij het kaatsen.
Door de speciale sfeer en de
massale belangstelling is ook
voor de kaatsers zelf de PC het
hoogtepunt van het jaar. Al heb
je het hele seizoen geen prijs
gewonnen, winst in de PC
maakt alles goed. De namen
van de winnaars komen op een
groot bord en ze weten: we
hebben geschiedenis geschre
ven. Wereldberoemd in Fries
land, althans in het nooiden en
het westen van deze provincie.
Topkaatsers zijn net zo lastig
als topvoetballers en topwiel-
renners. Ze trainen veel voor
hun sport, proberen er zoveel
mogelijk geld mee te verdienen
en staan ook argwanend tegen
over bondsbonzen. Maar op de
PC schikken ze zich moeiteloos
in een voorbij gewaande rolver
deling. Bij de prijsuitreiking
staan ze een trapje lager dan de
voorzitter en ze laten zonder
protest de stichtelijke woorden
van de man over zich heen ko
men.
Een jaar lang zijn de winnaars
local hero's. Op de dag van de
volgende PC zitten ze om acht
uur al naar het openingswoord
van de voorzitter te luisteren.
Ze verdragen de toespraak,
waarin stilgestaan wordt bij de
overledenen, waarin de win
naars van vijftig jaar geleden
naar voren worden gehaald en
waarin de preses elk jaar weer
probeert de PC een plaats in de
geschiedenis van Friesland te
geven.
Daarna rijden ze per koets naar
het Sjükelan, zingen met alle
kaatsers en het publiek het
Fries volkslied. Dan is hun re
geerperiode voorbij en vormen
ze één van zestien parturen, die
de hele dag strijden om de
hoogste kaatseer van Friesland,
van de wereld dus. Aan het eind
van de dag staan de nieuwe
winnaars, met kransen om,
voor de bestuurstent, en schalt
andermaal het Fries volkslied
over het Sjükelan. Daarna dui
ken veel toeschouwers het
feestgedruis in. De anderen
gaan naar huis en roepen naar
mekaar 'Oant takom jier'. Tot
volgend jaar.
bonne stienstra
Elizabeth geliefd bij Britten door gewone trekjes
Ze zijn slechts tien centimeter lang en drie centimeter breed, hebben
net als een skateboard vier zwenkwieltjes en een board en heten fin
gerboards. foto anp jasper juinen
Ze is op 4 augustus 1900 geboren,
toen de legendarische koningin Vic
toria nog leefde. Daardoor is de ge
liefde 'Queen Mum' Elizabeth nog
een levende herinnering aan het
voor de Britten onvergetelijke impe
rium. Morgen wordt ze 99 en gaat ze
dus haar honderdste jaar in. Ze zal
er ongetwijfeld een gin-tonic op ne
men.
Er zijn geen speciale evenementen
gepland, aldus een woordvoerster
van de koningin-moeder. „Het
wordt een privé-dag hier op Claren
ce House, en hopelijk laat de jarige
zich in de loop van de ochtend even
buiten zien."
Lady Elizabeth Angela Marguerite
Bowes-Lyon, dochter van de veer
tiende Earl of Strathmore en King-
home en verre afstammelinge van
het vroegere Schotse koningshuis,
trouwde op 26 april 1923 in de Lon-
dense Westminster Abbey met de la
tere koning George VI. Het huwelijk
zou drie jaar later worden gezegend
met de geboorte van de huidige ko
ningin Elizabeth II. In 1930 volgde
prinses Margaret.
Hun ouders kenden eikaars van
kindsbeen af. Elizabeths standvastig
heid zou de verlegen, stotterende
George zijn leven lang van pas ko
men. Zeker nadat zijn oudere broer
Edward in 1936 afstand deed van de
Wansmaak
troon - om te kunnen trouwen met
de gescheiden Amerikaanse Wallis
Simpson - en hij tot de troon werd
geroepen.
Het nieuwe koninklijke paar werd op
12 mei 1937 ingehuldigd. Elizabeth
bleek voor het koningin-zijn in de
wieg gelegd. Met George bleef ze in
het door bommen geteisterde Lon
den en bezocht ze slachtoffers en
nabestaanden. Ze werd en bleef voor
de Britten een ware heldin. Bij de
herdenking in 1994 van de invasie in
Normandië brachten veteranen haar
nog een roerend huldeblijk. Met bol
hoed en plu paradeerden de heren
door de branding van het invasie-
strand, voor hun oude koningin.
Nog steeds beschouwt de hoogbe
jaarde het koningin-moederschap
als een serieuze taak. Na de dood
van George in 1952 werd Elizabeth
de 'Queen Mum', de koningin-moe-
der. Ze bleef heel actief, ook voor het
Britse Gemenebest, dat zij een warm
hart toedroeg. De Queen Mum is
verder beschermvrouwe of (ere
voorzitster van zo'n 350 organisa
ties op het gebied van welzijn, vete
ranen en cultuur. In 1997 bij voor
beeld had ze nog zo'n zestig afspra
ken. Wel heeft ze altijd tijdig voor
ontspanning gezorgd, bij haar eeu
wige lijfdrank gin-tonic of bij paar
denraces. Tot haar heupen begon-
De Queen Mum is geliefd. Al vanaf zondag wordt zij
door de Britten overladen met cadeaus, bloemen, kaar
ten en verjaardagstaarten. Morgen begint Elizabeth
aan haar honderdste levensjaar, foto epa jason bye
nen te slijten (ze moest zelfs heup
operaties ondergaan) mocht ze ook
graag een partijtje forellen vangen.
Die 'gewone' trekjes zorgden ervoor
dat ze geliefd is en blijft.
Toen Elizabeth eens op werkbezoek
ging in een doodgewone woonbuurt,
haalde ze in Groot-Brittannië alle
voorpagina's door een pub in te dui
ken en aan de tap een stevige pint te
bestellen. De Britten vonden het ge
weldig. Geruchten dat die lieve, van
suikergoed lijkende oude dame lang
niet altijd even gemakkelijk is, kan ze
niet van de wijs brengen. Recente
verhalen over haar verkwistende le
vensstijl doen er ook al weinig aan
af. Ze zou een schuld van 13 miljoen
gulden hebben opgebouwd door
haar uitbundige levensstijl.
Ze heeft vier weelderige residenties
boordevol butlers en andere bedien
den, tuinlieden en chauffeurs. Alleen
al in haar Londense woning Claren
ce House werken vijftig mensen full
time. Haar duurste hobby's zijn haar
tien racepaarden (onderhoud en
trainingen vermoedelijk *der ton per
jaar) en het geven van overladen
banketten. Genieten van het goede
van het leven, dat is het beste recept
om oud te worden, bewijst ook Eli
zabeth. En die schulden... ach, op je
99ste kun je niet overal over tobben.
naadloos volgelegd met rollen grasmat. Nu is behalve
een kantoor het gebouw ook een partycentrum, maar
dit had ik nog niet eerder gezien. Ik stak de binnen
plaats over en zag hoe twee mannen twee enorme
Friese paarden aan het zadelen waren. Niet buiten,
maar binnen. Gewoon in het restaurant. Onwillekeu
rig zocht ik naar de koets, want die zou dan ook wel
ergens onder de kroonluchters op het parket staan.
Pas na vele seconden drong tot mij door dat de paar
den dood waren. Levensgroot, maar van plastic.
Nooit geweten dat je voor een feestje nagemaakte
paarden kon huren, schaal één op één, en nog minder
had ik me ooit gerealiseerd dat sommige mensen een
feestje zonder plastic paarden niet compleet vinden.
En als je aan paarden begint, ja, dan natuurlijk ook
een karrevracht hooibalen. Paar molensteentjes, van
polyester, maar desalniettemin met een krachtige lan
delijke uitstraling. En wie molensteen zegt, zegt ko
renschoven. Ook die waren aangevoerd, een forse
aanhangwagen vol. En wie aanhangwagen zegt. zegt
natuurlijk ook ploeg. Hooivorken. Wilgenbezems.
Aangenaam verbijsterd liet ik mijn blik door de zaal
gaan en ontwaarde een heel arsenaal aan landbouw-
-gereeclschappen, waarvan een stadsjongen als ik
niet direct wist waarvoor ze gediend zouden moeten
hebben. Van sommige attributen vermoedde ik dat de
decorafdeling willekeurige losse onderdelen van rid-
derparty's en heavymetal-trouwerijen aan een hou
ten steel had gedaan, en ziedaar, de boerenbruiloft.
Want dat het een bruiloft zou gaan worden, dat ver
moedde ik toch wel. Een trouwerij, van een hij en een
zij, dromend van paarden en pony's en veel kinderen
en een huisje buiten. En met wederzijdse ouders die er
vrolijk een paar tienduizendjes tegenaan gooiden om
die hele droom voor één dag in kunststof te laten na
bouwen, op een vloertje van sten>ende plaggen, in
hartje stad.
Een enorm plaatsvervangend geluksgevoel door
stroomde me. Een uur later ging ik weer even beneden
kijken. Zouden er - bijvoorbeeld - inmiddels ook échte
eenden in defontijn dobberen, of koos men voorde
minder vluchtgevaarlijke ondersoort van PVC? He
laas, geen eenden. Wel iets anders. En het was vrese
lijk. Kijk, dar de mensen willen zitten en er dus ook
tafels en stoelen op het gras moeten staan, allah. Jam
mer van de rustieke ruimtelijke uitstraling, maar je
kan niet alles hebben. Maar dat je eerst een hele boer
derij leegschudt en vervolgens voor alle zekerheid ook
nog een Griekse zuilengalerij besteld, gaat mijn ver
stand te boven.
Een Griekse galerij, bestaande uit polyester dakgoten,
steunend op een woud van musical-zuilen. En dat-
alles in een tot boerderij gebombardeerd zeventiende
eeuws-pand. Ook wansmaak heeft zijn charme, maar
laten we toch asjeblieft afsprekenniet meer dan één
wansmaak tegelijk. Zelfs niet op de mooiste dag van
je leven.
MILLENNIUM
nog
dagen
^een i
sen sl
En in
nogal
ran b
lot hc
betal<
Ne<
Nog 151 dagen en het
nieuwe millennium bre^MPT
aan. Reden voor deze kjN^6
om in een dagelijkse sei^^l
terug te kijken op belanthwit
rijke gebeurtenissen dierieler
plaatsgrepen op corres-jjfokf
ponderende data in de
gelopen 1000 jaar. Deze
week: 2 aug 1964: autociy/|fl
reur De Beaufort dood;
aug 1988: Mathias Rust landc
vrijuit na landing op 'Rcffn 3
Plein'; 4 aug 1944: arresfJ^J1
tie Anne Frank; 5 aug lSüie zi
Tonkin resolutie VS, begiote
Vietnam; 6 aug 1945: eei
ste atoomboom, HiroshScï
ma; 7 aug 1948: vierde AMSTt
gouden plak Fanny BlaifH^
kers Koen. gings
het n
3 AUGUSTUS 1988 sPUn
Na ruim een jaar gevangenis^emi
straf komt hij vandaag vrij. I\dan
thias Rust, de Duitser die devan
wereld versteld heeft doen c?ml
staan met zijn succesvolle P^eM
ging het Russische luchtruinwerd
binnen te dringen. Als een n
derne 'Don Quichotte' gaat Do
door het leven, nadat hij op
mei 1987 met een Cessna-vlMQNf
tuig doodgemoedereerd op kend
Rode Plein in Moskou landt.aang
stapt uit en deelt de wereld iding
dat hij een vredesproces op zwaa
gang wil brengen. Later zal fvoer
zeggen dat hij zich terdege zwe
heeft gerealiseerd dat de SoWersc
luchtmacht hem kan neerscpolit
ten. 'Die kans bestond natui
lijk', zegt de dan 20-jarige bi;|7;y
zijn thuiskomst. 'Ik zal het oi
nooit meer doen. Het was oialme
verantwoord'. Tijdens zijn givoor
vangenschap voelt hij zich HerE
soms verlaten en wanhopig, weel
kwam er aan als een kind envolle
ga ik terug als een volwassenHaaj
Intussen heeft hij er met zijnHer<
ongehinderde doortocht var den
Helsinki voor gezorgd dat er de h
binnen de Russische defen- twèe
sietop de nodige ontslagen vgesp
len. In eigen land wacht Ruslo sp
geen officieel welkom. 'Wij
doen dat voor deelnemers a<f~v
de Olympische Spelen. Ik zie^-'i:
niet in waarom we dat nu zoH)ND
den doen', zegt de burgemeiven
ter in z'n woonplaats WedeL^^
Zelf zegt de sportvlieger er n^gn
veel over. Hij verkoopt z'n voong
haal voor veel geld aan het bert
weekblad Stern. g^g
henk ruül»schj
bro<
250
MENSELIJK Vi
De Amerikaanse acteur ROBEj^ge
DE NIRO wil scheiden van zijij^
tweede vrouw, de voormalige prr
wardes GRACE HIGHTOWER.leef
Gisteren heeft hij in New York^g,
scheidingspapieren aange- ^j.
vraagd..De Niro (55) en Hightjc^n(
wer, met wie hij twee jaar is g)^
trouwd, hebben samen een zcBuri
De tweevoudig Oscarwinnaar ij™
eerder twaalf jaar getrouwd m
DIAHNNE ABBOTT, van wie t_,
in 1988 scheidde. rC
Na uitstel van ruim twee weke^^
door het dodelijke ongeluk vaij>eF
haarneet John F. Kennedy Jr, ei(
RORY KENNEDY volgens divé
Griekse media gisteren in de j
geving van Athene getrouwd. I™"3
huwelijksvoltrekking met MAföre'
BAILEY zou hebben plaatsge-str3
vonden in het huis van de ste<°
rijke scheepsmagnaat VARDIIt:3'
VARDINOYANNIS. Kringen ra"]11
die familie hebben dat beves^e
tigd. Het huwelijk werd op 17j)P c
li afgeblazen, nadat John F. Kaer
nedy Jr., zijn vrouw Carolyn Bj
sette en haar zus Lauren op v
naar de bruiloft van Rory metF
een privé-vliegtuig verongeluk
ten. De 30-jarige Rory is de jo
ste dochter van de in 1968 va
moorde Robert Kennedy.
BRUCE WILLIS is van plan in
Windlesham Surrey, een gat 4
kilometer buiten Londen, een
droomhuis te bouwen voor bij
120 miljoen gulden. Voor dat
geld, meldt de boulevardkranl
News of the World, krijgt de f»
ster de beschikking over 13
slaapkamers, 24 badkamers,
zwembaden, een bioscoopzaa
voor 28 personen en een bow]
linghal. Willis had de luxe vod
de buitenwereld graag verbord
gehouden. De bouwers hebba
te maken met een strenge ge
heimhoudingsplicht. Aan dria
kanten wordt het onderkomen
dat straks de naam Uptown
Court krijgt, omgeven door bo
sen. Hoge hekken met prikkel
draad moeten belangstellendi
afschrikken. Veiligheidsperso
neel patrouilleert 24 uur per
op het terrein.
Ik houd kantoor op een historische plek waar grote
dromen zijn gedroomd. Ergens, in een van de
kamers rond de binnenplaats, werd ooit de
kolonisatie van Manhattan gepland en
verwezenlijkt. Want als het aan mijn ze-
ventiende-eeuwse kantoorgenoten had
gelegen, waren de Verenigde Staten er
nooit gekomen en regeerde premier
Kok nu op afstand over onze We
reld van Peter Stuyvesant. Helaas,
wij ruilden Manhattan met de
Engelsen voor Suriname en
Peter Stuyvesant, destijds
onze grote man ter plaatse,
is alleen nog bekend als siga
ret. Als ooit een droom in rook
is op gegaan, gooien wij met
onze voormalige West Indische
Compagnie beslist hoge ogen.
Maar hun koloniale pand staat
er nog en toen ik daar vanmor
gen de poort binnen liep, wisten
mijn voeten eerder dat er iets mis
was dan mijn ogen. Er was iets fun
damenteel nieuws aan de hand met
mijn vertrouwde entree. Gras. In
plaats van steentjes lagen er plag
gen voor mijn deur. En niet alleen
daar: de complete binnenplaats was
JUSTUS VAN OEL
Einde van hittegolf in zicht
Sinds gisteren kunnen we stellen dat onze regio te maken heeft met
een ware hittegolf. We noteerden inderdaad drie opeenvolgende dagen
met meer dan 30 graden. Het was gisteren dus andermaal tropisch
warm. De hoogste temperatuur werd voor de derde maal op rij geno
teerd in Bloemendaal waar het kwik steeg tot 32,2 graden.
Het hogedrukgebied boven Scandinavië neemt nu toch vrij snel in
betekenis af. Vanaf morgen verdwijnt het zelfs vrijwel volledig van de
Europese weerkaart. Zijn plaats wordt ingenomen door een trogvor-
mige uitzakking en een daarmee gepaard gaande depressie.
Vandaag is het nog vrij zonnig weer met tropische maxima maar
tegen het einde van de namiddag kans op een onweerachtige bui
in het zuiden van de regio. Vanavond neemt de onweersdreiging
geleidelijk aan af. Het wordt dan licht tot half bewolkt maar op
nieuw zwoel met minima in de buurt van 18 of 19 gra
den. Morgen start de dag zonnig maar reeds in de
loop van de ochtend ontstaan er stapelwolken die
later zowel in aantal als in omvang toenemen. Het
wordt dan wisselend bewolkt maar het blijft voorals
nog overwegend droog. De maxima schommelen rond
een gemiddelde van 28 graden. De wind waait meestal
zwak tot matig uit een zuidelijke, later zuidwestelijke
richting. Op de stranden zorgt een lichte zeebries tij
dens de namiddag voor enige afkoeling.
Tijdens de daarop volgende nacht dringt een onweerszone
de regio binnen vanuit het zuidwesten. Er valt dan geregeld wat
regen of een onweersachtige bui. Ook donderdag wordt het ver
volgens half tot zwaar bewolkt met af en toe wat regen of een
bui en er is kans op een lokaal onweer. Met maxima in de buurt
van 25 graden wordt het aanmerkelijk minder warm.
werner van den broeck
