M
WEER
152
Het Gesprek van de Dag
Belang van het kind voorop
Zomercarnaval trekt bijna miljoen bezoekers Duys in Madurodam
Potige robot
MAANDAG 2 AUGUSTUS 1999
ANI
MILLENNIUM
nog
dagen
Nog 152 dagen en het tkw
nieuwe millennium bre^1
aan. Reden voor deze krj^
om in een dagelijkse seraar
terug te kijken op belanjenl
rijke gebeurtenissen dievan
plaatsgrepen op corres-1 D]
ponderende data in de éi^
gelopen 1000 jaar. Deze
week: 2 aug 1964: autoctuRc
reur De Beaufort dood; ;Pb<
aug 1988: Mathias Rust
vrijuit na landing op 'Ron h
Plein'; 4 aug 1944: arresttje
de Anne Frank; 5 aug 196eli
Tonkin resolutie VS, begnhp
Vietnam; 6 aug 1945: eer^
atoomboom, Hiroshimandi
aug 1948: vierde gouden
plak Fanny Blankers Kotel
INSF
IgV
;val
2 AUGUSTUS 1964 »Vt
De op 10 april 1934 geboren et V
jonkheer Carel Pieter Antoniaar
Jan Hubertus Godin de Beau»en
fort, Heer van Maam en Maaoe<
bergen, rijdt in zijn turbulent p
racecarrière 28 Grote Prijzen,ek<
De training voor zijn 29ste, ded.
van Duitsland, zal hem fataal
worden. De Porsche breekt U|%«
voor de Bergwerkbocht en bc
op een alleenstaande boom. ^vei
„Het liet zich" zegt zijn vrienove
Ben Pon, „aanvankelijk aanziagt
dat het allemaal wel meeviel,Ie v
zwaar maar niet levensgevaaHgi
lijk gewond, en opgelucht gifij fi
gen we naar ons hotel." Maajou
het valt niet mee, op 2 august
1964 overlijdt jhr. Carel de px
Beaufort. Zeven jaar eerder ar
woordt hij op de vraag of hij gjT
wel eens bang is: „Natuurlijk, fel
vlak voor de laatste Mille Migbk(
dronk ik een cola met De Portee
go en even later was hij dood)e 1
Ik at met Mackay Fraser vlak et
voor diens laaste race. Dan g^or
je wel nadenken." Carel Godiiiëi
de Beaufort rijdt in een tijd djern
Grand Prixracen nog een soofcce
van Russisch roulette zijn en jeb
dood een geaccepteerd ver- Jdi
schijnsel. Hij bestuurt als laatf
ste heer-rijder tussen de pro'sn,
een aftandse oranje Porsche
wordt vier keer zesde. De wa
gen is zo antiek geworden dat
De Beaufort achteraan meest
kelt, maar hij weigert op te ge
ven. Zijn lichaam wordt bijge
zet in het graf op het eigen
landgoed. 'La vertu (de deugd
est un Beaufort' staat op de
steen. jjt j
pim stoel
MENSELIJK
MONICA LEWINSKY (26) is g
teren lichtgewond geraakt bij
een auto-ongeluk op een snelwj
ruim zestig kilometer buiten Li
Angeles. Lewinsky wilde iets
haar tas pakken toen ze merkte
dat ze te dicht op een camper z£n
en wegstuurde, aldus een woor< ai
voerder van de Amerikaanse ver
keerspolitie. De voormalige mal
tresse van president Bill Clintor )e
voorkwam ternauwernood een
aanrijding. Ze raakte wel de conjóe
trole over het stuur kwijt. Haar kw
auto kwam terecht op een
vluchtheuvel en viel op zijn kanljj
Lewinsky is in het ziekenhuis
van Ventura, Californië, kort be
handeld voor wat schrammen eifë
blauwe plekken. Haarvader
haalde haar op. Haar Ford Explojn
rer is rijp voor de sloop.
Een Britse rechter heeft via in
ternet een zaak behandeld. Ter
wijl ze met een gebroken been ir
het Londense Sint Bartholomev\l{£
ziekenhuis lag, hoorde ze in ver
schillende zittingen de jury en
de verdachten aan. Volgens de
betrokken juristen is dit uniek in
de Britse en waarschijnlijk ook ii«
de mondiale rechtsgeschiedenis!0'
Rechter VALERIE PEARLMAN
(62) brak in maart haar been,
toen driekwart van de rechtszaak
al behandeld was. Doordat de
genezing langer duurde dan ver
wacht en ze opnieuw naar het
ziekenhuis moest, was Pearlmar
bang dat er een nieuwe rechts
zaak nodig zou zijn. Door vanuit
het hospitaal de zaak voort te
zetten bespaarde ze volgens de
Britse omroep BBC meer dan
2,5 miljoen pond (ongeveer ruim c
8 miljoen gulden). In de rechts
zaal hield een andere rechter
een oogje in het zeil. De drie ver
dachten in een fraudezaak van
bijna 20 miljoen gulden werden
allen schuldig bevonden. Zodra
Pearlman hersteld is, zal ze in
een rolstoel de strafmaat bepa
len.
commentaar peest jn hoogste versnelling
Truckstaifestival in Assen: één grote reünie
Trucks met een groot aantal paardenkrachten waren te bewonderen in Assen. foto cpd harry tielman
stoelen, aan tafels met de koel
boxen binnen handbereik. Daar
is het een weerzien van lang ge
leden, een sfeer van ons-kent-
ons. Tussen twee naast elkaar
geparkeerde trucks is het dek
zeil samengeknoopt tot een
dak. Daaronder een lange tafel
waaraan zo'n dertig mannen,
vrouwen en kinderen zitten.
Tegen de achterwand is een
complete keuken geïnstalleerd,
inclusief drie koelkasten. Een
gitarist zingt onverstoorbaar
zijn eigen Henk Wijngaard-re
pertoire, niemand die het
stoort, 't Is feest voor de truc
kersfamilie.
Hij heeft het naar z'n zin, André
B. Hij komt uit België, al weet
hij niet meer waar precies,
maar wat kan het schelen, 't Is
feest, 't is mooi weer en de bier
tjes zijn koud. Samen met een
aantal collega-truckers en een
handvol mooie meiden zit hij
achter de trucks aan een kam-
peertafel.
De zelf meegebrachte barbecue
functioneert prima. Het is niet
de eerste keer dat hij speciaal
voor dit festival naar Assen
komt. Een week heeft hij zitten
poetsen, hij heeft er zelfs verlof
voor genomen. Een wereld
apart is het wel, die truckerswe
reld. „Het grootste probleem is
de partner", weet hij uit erva
ring te vertellen. „De vrouwen
zitten altijd alleen. In het week
end ben ik soms maar drie, vier
uur thuis, dat is alles, by the
way!" Hij lacht schaterend om
zijn eigen grap.
Ze moeten er zijn, de vrouwelij
ke chauffeurs, maar het is zoe
ken naar een speld in de hooi
berg. Dan toch, ergens achter
aan, vinden we er eentje: Diana
Laponder (29) uit Ingen bij Tiel.
Het chauffeuren zit haar in het
bloed. „Ze is in een vrachtwa
gen geboren", bevestigt haar
meegekomen moeder. Haar
broer rijdt ook, net als haar va
der altijd deed.
Ze heeft eerst nog wat admini
stratieve baantjes gehad, is in
militaire dienst geweest, maar 't
moest toch de truck worden.
„Het geeft me zo'n apart,
machtig gevoel", legt ze stra
lend uit. „De wereld aan mijn
voeten, dat gevoel. De kick."
Ze is een uitzondering in chauf-
feursland. Bijna al haar colle
ga's zijn van het andere ge
slacht, maar ze houdt zich
staande. „Er zijn chauffeurs bij
die roepen dat ik achter het
aanrecht hoor. Dan vraag ik of
ze solliciteren naar een blauw
oog of dat ze willen kennisma
ken met m'n pook. Nou, dan is
het gauw afgelopen. Dat ze sek
sistisch zijn kan me niks sche
len. Als ik een lekkere vent zie,
roep ik ook: 'Wat een lekker
kontje!" Gewoon meepraten, is
haar devies.Als je niet mee
doet, lig je er uit."
Ze is gekomen voor de sfeer.
„Het is echt één grote familie",
zegt ze. „Sommige bedrijven
maken er zelfs een personeels-
uitstapje van." De nachten
brengt ze door met haar eigen
familie in de laadbak van de
truck. Het vertrek op zondag
middag is ook kicken voor
Diana. Al die wuivende mensen
langs de weg, het konvooi met
meer dan duizend vrachtwa
gens en zij die daar deel van
uitmaakt. „Ga mee", zegt ze
spontaan. „Eigenlijkmoetje
gewoon met me meegaan voor
het echte truckersgevoel."
JANINE HOEKSTEIN
Onderwijsland is de afgelopen weken opgeschrikt door twee affai
res. In beide gevallen ging het om ouders die naar de rechter stap
ten omdat zij het niet eens waren met de plannen van de school
van hun kind. Zo eiste een ouder dat de school af zou zien van het
voornemen om alle leerkrachten elke tweede vrijdag vrij te rooste
ren. De opvang van het kind was volgens de ouder in het geding.
In het tweede geval ging het om een - volgens de eigen ouders -
hoogbegaafd kind dat naar hun mening met gemak de tweede
groep van de basisschool mocht overslaan.
In beide gevallen verloren de ouders hun zaak voor de rechter. Die
stelde de school in het gelijk en bevestigde daarmee de autoriteit
van de school bij het vaststellen van roosters en bij de bepaling of
een kind al dan niet een klas overslaat of overgaat of blijft zitten.
Vooral in het laatste geval is het een goede zaak dat de rechter het
oordeel van de school voorop stelt. Het kind in kwestie zou welis
waar wat intelligenter dan leeftijdgenoten zijn, maar op sociaal ge
bied absoluut geen tekenen van hoogbegaafdheid vertonen.
De vierdaagse schoolweek ligt wat ingewikkelder. Natuurlijk dient
de school niet in de eerste plaats als kinderopvangplek. Goed on
derwijs staat vanzelfsprekend centraal. Dat de vijfdaagse school
week de ouders beter in staat stelt een maatschappelijke carrière
na te streven of lekker op het strand te liggen, is bijzaak. Ook on
derwijzers en leraren moeten in staat worden gesteld hun vrije da
gen op te nemen of een cursus te volgen. Hun baan is veeleisend
en te vaak branden leerkrachten voortijdig op.
Anderzijds mag het ook niet zo zijn dat scholen de vierdaagse wer-
keek invoeren om louter en alleen een probleem als het lerarente
kort op te lossen. Als dat zo is, moet de overheid ingrijpen en de
scholen voldoende middelen ter beschikking stellen om dat tekort
teniet te doen. Anders ligt de driedaagse schoolweek in het ver
schiet en komt de kwaliteit van het onderwijs wel degelijk in het
geding.
Dat ouders zich met de school bemoeien is een goede zaak.
Maar ze moeten niet de dienst gaan uitmaken. De school dient op
haar beurt altijd het belang van de kind voor ogen te hebben. De
school en leerkrachten zijn er voor het kind en niet andersom.
Bianca, Esther, Natasja, ze zijn er allemaal. Achter de
vijftienhonderd vrachtwagenruiten staan hun namen in
het zwart op de gele nummerplaten duidelijk te lezen,
als ware het éen grote familie. En dat was het eigenlijk
ook, op het Truckstarfestival dat afgelopen weekend het
TT-circuit in Assen werd gehouden. De patiënten in het
nabijgelegen Wilhelminaziekenhuis hebben het gewe
ten. Zaterdag werden ze al om een uur of vijf in de och
tend gewekt door honderden claxonerende, elkaar be
groetende chauffeurs.
Honderden truckers staan die
zelfde zaterdagmorgen in een
lange file op de A28 vanuit
Zwolle muurvast. Maar ze heb
ben het graag voor dit jaarlijkse
familiebezoek over, want het is
hun feestje. Eén keer per jaar
doorbreken ze hun eenzame
bestaan in de cabine. Ze poet
sen hun truck tot het laatste
moertje en voor deze ene keer
rijden ze met een lege oplegger.
Vrouw, kinderen, vader en
moeder mogen mee.
Feest dus voor de grote truc
kersfamilie, maar de 61.000 gas
ten zijn even welkom. Ze slen
teren over de kermis en de
markt, waar laarzen, zonnebril
len, kleding, wagens op schaal
en naamborden te koop zijn.
Lana, Suzan, My Dear, de gra
veerders maken overuren want
voor een geeltje is ze de jouwe.
Kleine truckers in spe kijken
hun ogen uit naar de honder
den op neushoogte uitgestalde
vrachtwagens in het klein. „Nee
liefje, dat is geen kinderspeel
goed", herhaalt een moeder ge
duldig. Een verzamelaar uit
Nieuw-Leusen heeft al honderd
van die mini-trucks van al gauw
twee geeltjes per stuk. „Ik spaar
ze allemaal uit mijn regio", ver
telt hij terwijl hij speurend zijn
ogen over al het moois laat glij
den. „Ik doe er verder niks mee,
zet ze in de kast en kijk er
naar."
Het festival kent een opvallend
hoog cowboygehalte, niet al
leen bij de marktwaren, maar
ook bij de bezoekers. Ze lopen
er rond, compleet met leren
beenkappen, broeken met fran
jes, westemhoeden, mok aan
de riem en pistool in een hol
ster op het dijbeen. „Dan ben je
toch zielig, als je er zo bij gaat
lopen", verbaast een jongeman
met een bleek ontbloot boven
lijf zich.
Op de hoofdtribune is het mud
vol, en warm, erg warm. „Wil
len we de brandspuit?" roept
de presentator vanaf de baan
naar de tribunes. De hele fami
lie joelt 'ja'. Verkoeling in welke
vorm dan ook is welkom.
De Daring Dantes, een stel
staartjesjongens in zwart leren
motorkleding, maken zich op
voor de volgende stunt: de
Catch and Carry. Eerder op de
dag hebben ze de Chinese Ta
ble and Ramp laten zien, een
spectaculaire combinatie van
vrachtwagen, motor en sprin
gende jongen. De stunt loopt
vertraging op: de jongens kun
nen geen vaart maken omdat er
mensen op de baan staan.
„Sturen we ze weg?" schreeuwt
de presentator. De aangezwen
gelde grote familie op de tribu
ne roept in koor 'Oprotten!'
Maar ze rotten niet op en de
stunt gaat niet door. Exit Daring
Dantes.
Maar het programma biedt
meer: racetruckers in slalom
over de baan, vlam in de pijp,
roetwolken uit de uitlaat. Alle
door de tachograaf bijeenge
bonden energie mag er nu uit.
Eén keer per jaar mogen de
truckers zich uitleven, en dat
doen ze dan ook met verve. Het
publiek is enthousiast, joelt en
juicht luid wanneer één van de
racetruckers achterwaarts bij de
finish aankomt.
Maar het echte feest van de
truckers vindt plaats achter de
mooi opgepoetste vrachtwa
gens. Daar zit de familie bij el
kaar, op meegebrachte tuin-
Zomercamaval het evenement za
terdag. „Ik ben overdonderd door
het grote aantal bezoekers." Het
is voor het eerst dat de organisa
tie een officiële telling heeft laten
doen. De uitslag daarvan wordt
over twee weken verwacht.
De optocht eindigde omstreeks
half acht, maar daarmee was het
Zomercarnaval nog niet voorbij.
In de stad speelden zaterdag
avond nog verscheidene bands,
waaronder de bekende 'zouk-
band' Kassav.
Hij werd bekend met zijn goud
vis in de kom. Na een carrière
van ruim veertig jaar op radio
en tv stopte Willem Duys on
langs. Om hem te eren krijgt hij
in Madurodam zijn eigen mini
atuurevenbeeld, op initiatief
van zijn voormalige werkgever
Avro.
Duys was presentator, com
mentator en verslaggever voor
de Avro. Met de talkshow 'Voor
de vuist weg' schreef hij ge
schiedenis. Hij wordt daarom
ook wel gezien als de 'vader van
de talkshow'. Op de radio pre
senteerde hij 37 jaar lang het
programma Muziek Mozaïek.
Normaal gesproken houdt Ma
durodam zich vooral bezig met
het namaken van gebouwen en
karakteristieken. „Voor zo'n
persoonlijkheid maken wij
graag een uitzondering", aldus
woordvoerder M. de Nooijer
van Madurodam.
Voor de onthulling van het mi
niatuur komt Duys speciaal uit
Frankrijk over. Hij zal zelf het
tien centimeter hoge poppetje
plaatsen voor de Avro-studio,
de enige studio in de minia
tuurstad.
ANP»
gedikt. Om de schuifwand gesloten te houden, werd
het noodzakelijk om de campingbaas te voorzien van
een kippenhok waarin ongehoorzame jongens wer
den opgesloten. Toen de vriendelijkheden voortduur
den en de beheerder steeds meer menselijke trekjes be
gon te vertonen kwamen er in onze beschrijving ook
nog twee woeste honden bij, die eveneens in het kip
penhok domicilie hielden.
Onze ondergang werd uiteindelijk de Kubota-tractor
die een wezenlijk onderdeel uitmaakt van de anato
mie van de Engelse campingbaas. Met deze luidruch
tige mini-trekker haalt hij het vuil op. brengt hij de
post rond en sleept hij caravans van en naar de stal
ling. Maar het liefst gebruikt hij hem om te maaien.
Er wordt gemaaid van zonsopgang tot zonsonder
gang. Wie het met mooi weer waagt om rond-zijn ca
ravan te blijven luieren wenste dat hij was uitgerust
met dezelfde oordoppen als de campingbaas.
Onze zoon rijdt op een blauwe New Holland-tractor
(model TS110), met trapperaandrijving. Sinds we het
ding uit de achterbak van de auto hebben gehaald, is
het vergroeid met zijn onderlichaam. Hij toert ermee
door de doucheruimten (mannen en vrouwen) en ge
bruikt hem om de lege flessen van het ene vuilophaal-
punt tiaar het andere te verplaatsen (wat op de ene
plek wordt weggehaald komt niet noodzakelijkerwijs
ongeschonden aan op de andere). Gistermorgen haal
de ik hem weg bij onze buren, keurige Engelse men
sen, waar hij al enige tijd rondjes rond de ontbijttafel
draaide, onderwijl met zijn stembanden een oorver
dovend lawaai producerend.
Dreigen met welke autoriteit dan ook is inmiddels
zinloos.
Hij is de campingbaas.
'Centaur', een (vier)potige robot die onlangs is ontwikkeld in Korea, in
troduceerde zichzelf vorige week tijdens een proefoptreden in Seoel.
Daarop bleek dat Centaur kan praten, zien en horen en dat hij taken
kan verrichten op het niveau van een jong kind. foto reuters
Felgekleurde veren, kraaltjes en
oogverblindende glitters. Ritmi
sche, opzwepende muziek, een
overdosis mooi weer, kostuums
en praalwagens. Ingrediënten
voor de feestelijke vijftiende edi
tie van de Zomercarnaval Parade
in Rotterdam. Volgens schattin
gen van de organisatie waren dit
jaar tussen de 800.000 en 1 mil
joen toeschouwers op de been.
De sfeer tijdens het grootste cul
turele evenement van Nederland
was gemoedelijk. Volgens de po
litie deden zich tijdens de parade
die 2,2 kilomter lang was geen
ongeregeldheden voor. De
EHBO-post had het ondanks de
hitte niet veel drukker dan vorig
jaar.
Met glimmende voorhoofden van
het zweet dansten stoetdeelne
mers op het gevarieerde muziek
aanbod van salsa, merengue,
Kaapverdiaanse muziek, rub-a-
dub en de oorverdovende trom
melslagen van de brassbands. De
toeschouwers stonden ook niet
stil. Menigeen liet heupwiegend
een staaltje van zijn danskunsten
zien.
„Waanzinnig", noemde A. Kap-
pert, woordvoerster van Stichting
Toenemende onweersdreiging
Het gezag van de campingbaas
Juli is een zeer warme maand geworden met een gemiddelde tempera
tuur van 19,1 graden. Daarmee schaart de maand zich onder de zes
warmste en zeven zonnigste julimaanden van de eeuw. at neerslag be
treft, viel het dit jaar ook best mee; landelijk viel 46 mm tegen 75 mm
normaal (bron.- KNMI).
Het huidige, tropisch warme weer hebben we te danken aan een hoge-
drukgebied met een centrum boven Scandinavië. Langs de zuidweste
lijke flank van dit hoog wordt er via een zuidoostelijke stroming steeds
verder opwarmende landlucht over onze streken aangevoerd. Gisteren
klom de temperatuur al vrij snel richting 30 graden. De hoogste tem
peratuur werd genoteerd in Bloemendaal waar het kwik steeg tot 31,9
graden.
Vanochtend was het vrij zonnig met wat hoge sluierbewolking in
een overigens staalblauwe hemel. Het kwik schommelde tussen
14 graden in het binnenland en 19 graden aan zee. Ook vandaag
was het vrij zonnig weer met tropische maxima maar een toene
mende onweersdreiging in de loop van de namiddag.
Vanavond kan een enkele sterk opbollende stapelwolk lokaal
nog zorgen voor een onweerachtige bui. In de loop van de
late avond verdwijnt deze onweersdreiging vrij snel zodat
het vannacht meestal licht bewolkt of zelfs helder wordt.
De minima schommelen tussen 15 en 19 graden. Morgen
mogen we andermaal een zeer warme en vrij zonnige dag
verwachten. Er komen weliswaar meer wolkenvelden voor,
maar de zon blijft toch dominant. Opnieuw dreigt er vooral
in het zuiden onweer in de loop van de late namiddag of
avond. De maxima schommelen rond een gemiddelde van
30 graden. De wind waait meestal zwak tot matig uit een
overwegend oost-zuidoostelijke richting. Op de stranden
zorgt een lichte zeebries tijdens de namiddag voor enige af
koeling.
Overmorgen wordt het echt drukkend warm met vooral in de
namiddag beduidend meer bewolking. Er kunnen dan ook
geregeld buien tot ontwikkeling komen die soms gepaard
gaan met het nodige klank- en lichtspel in de vorm van een
onweer. De maxima komen ook dan nog in de buurt van 30
graden.
WERNER VAN DEN BROECK
tie dit jaar is de campingbaas, die voor elke vorm van
afiuijkend gedrag op en rond onze caravan van stal
wordt gehaald. Bij het hanteren van de kranen voor
ander gebruik dan het tappen van drinkwater, voor
her zich met oneigenlijke bedoelingen ophouden in de
toiletruimten en het niet leegeten van een bord maca
roni met een experimentele saus. Maar de camping
baas komt vooral van pas als het op slapen aankomt.
Onze nazaat deelt met zijn zus (zei>en jaar. waarmee
ze het recht opeist om minstens een uur later naar
bed te gaan dan - badinerend uitgesproken - dat
ventje) een stapelbed, in een gedeelte van de caravan
dat met een schuifwand in een kinderkamer kan
worden veranderd. Het gezag van de campingbaas
wordt aangesproken als onze zoon het uur dat hem
scheidt van het naar bed gaan van zijn zus niet ge
bruikt om te gaan slapen, maar om de schuifwand
open te trekken, de caravandeur te openen en aan te
kondigen dat a: hij iers wil drinken, b: al klaar is met
slapen of c: er een vermeend insect zich toegang tot
zijn vertrek heeft verschaft.
De campingbaas is op onze camping in Looe (Corn
wall, Engeland) geen fictieve autoriteit. De warden
(beheerder) is uitgerust met een woeste baard en het
ontzag van onze zoon voor hem was aanvankelijk
onbegrensd. Rekruten in het Russische leger zag je
minder gedisciplineerd in de houding springen als hij
kampeerplek 186 passeerde. Als hij een baret ophad
zou hij er aan hebben getikt, nu beperkte onze nazaat
zich tot een nederig gewuif.
Toen de warden het na enkele dagen verwaardigde
om terug te zwaaien en zich daarbij gaandeweg
steeds amicaler wenste te gedragen, moesten onze
dreigementen voor het slapen gaan wat worden aan-
Normaal gesproken is het nog een heel gedoe met de
Raad voor de Kinderbescherming, maar onze zoon
heeft zichzelf ergens tussen 2- en 3-jarige leeftijd aan
het ouderlijk gezag onttrokken. De illusies die wij ons
op grond van het meegaande karakter van zijn oude
re zus maakten over onze kwaliteiten als opvoeders,
gingen in rook op toen bleek dat haar gebruiksaan
wijzing niet op nummer twee van toepassing was.
Ons enige houvast in het streven naar orde en regel
maat is zijn respect voor alle autoriteiten die niet in
een direct familieverband tot hem staan. Dat kunnen
natuurlijke gezagsdragers zijn (politiemensen, brand
weerlieden, ambulancebroeders), maar ook fictieve.
Als hij op het strand met zijn schep ladingen zand
op net ingesmeerde badgasten (meestal zijn wij
dat) kiepert, is hij daar vrij gemakkelijk vanaf
te brengen door hem er op te wijzen dat de
baas van het strand het niet met deze handel
wijze eens is. Om deze bewering kracht bij te
zetten kun je een willekeurig onguur type
met tatoeages aanwijzen, maar echt nodig
is dit niet.
Zo hebben wij het beheer over de openbare
ruimte in binnen- en buitenland (bos, hei,
willekeurige rotspartijen, maar ook voor een
groot publiek toegankelijke gebouwen als
winkelcentra, postkantoren en bibliotheken)
I aanmerkelijk vereenvoudigd door overal een
baas voor in het leven te roepen. Het zal wel
in geen enkel ouders- en opvoedersgeschrift
staan, maar zolang het werkt gaan weer
voorlopig mee door. En dan hebben we straks
ook Sinterklaas nog achter de hand.
De meest effectieve autoriteit op onze vakan-
DICK VAN DER PLAS
