Van popheid tot peuterpapa
M
Albert Plesman razend op regering
WEER
Nieuwe Jolanda Venema nodig
161
Phil Collins trouwt
Scholen vragen entreegeld
ZATERDAG 24 JULI 1999
152
COMMENTAAR
De laatste dagen is in de media teruggeblikt op de vergaande in
vloed van een enkele foto: de naakte en vastgeketende Jolanda Ve
nema. Wat eerder niet lukte, werd door de publicatie van deze foto
in de dagbladen wel mogelijk. Er kwam (politieke) aandacht voor
de treurige leefomstandigheden van zwaar gehandicapten en voor
de machteloosheid van hun ouders en verzorgers. In twaalf jaar
tijd is in de zorg voor zwakzinnigen enorm veel verbeterd. Gewij
zigde oppvattingen leidden voordien al tot aanpassingen, maar de
familie Venema heeft een noodzakelijke versnelling weten te force
ren.
De dood van Jolanda Venema markeert echter niet het einde van
een periode waarin Nederland wat de zorg betreft orde op zaken
heeft gesteld. Intengedeel. Het gaat op dit moment helemaal niet
goed en dat is niet omdat hulpverleners niet weten hoe de zaken
moeten worden aangepakt, maar omdat het geld en het personeel
ontbreken. Iedereen weet ervan, maar het debat erover wordt ge
domineerd door machteloosheid.
De thuiszorg bijvoorbeeld kampt met lange wachtlijsten of legt de
lat bij nieuwe aanvragen zo hoog, dat vele gerechtvaardigde ver
zoeken niet worden gehonoreerd. Zó ontstaat een sfeer van verbit
tering, onverschilligheid en cynisme bij en rondom mensen die
soms tijdelijk, soms langdurig niet voor zichzelf kunnen zorgen.
De zorgproblemen zijn het gevolg van vergrijzing, van emancipatie
en van lossere samenlevingsverbanden. Dat de oplossing uitblijft,
heeft daar echter niets mee te maken. Nederland is nog nooit zo
rijk geweest als nu en is met andere woorden nog nooit zo goed in
staat geweest om zorg te geven aan wie dat behoeft. Zorgverlening
heeft echter een lage maatschappelijke status en wordt slecht be
taald. De (aanstaande) krapte op de arbeidsmarkt doet het ergste
vrezen voor de personele bezetting in de gezondheidszorg. Het is
een kwestie van beschaving dat de politiek niet wacht totdat een
foto van een weerloze, verwaarloosde bejaarde of een agrressieve,
dakloze psychiatrische patiënt Nederland wakker schudt.
De 76-jarige Albert Plesman spreekt van
een 'grof schandaal'. Ruim vijftig jaar
geleden stelde de zoon van de legenda
rische luchtvaartpionier naar eigen zeg
gen als militair zijn leven in de waag
schaal. Desondanks blijkt de Nederland
se overheid niet bereid om hem in aan
merking te laten komen voor een een
malige uitkering van duizend gulden.
Dat is het bedrag dat, onder bepaalde
voorwaarden, wordt uitgekeerd aan mi
litairen die, net als hij, in het voormalig
Nederlands-Indië vochten. Het gaat
hem niet eens zozeer om dat geld; het is
Plesman vooral te doen om de erken
ning en waardering van zijn verdiensten
voor het vaderland. ,,Een vent die in
Scheveningen zes mensen uit zee haalt,
ontvangt meteen een hoge onderschei
ding. Maar ik krijg niks. Terwijl je gerust
kunt stellen dat ik honderden Nederlan
ders het leven heb gered."
Plesman is verontwaardigd en steekt dat
niet onder stoelen of banken. Een jaar
lang vloog hij boven gevaarlijk gebied
om, direct na de Japanse capitulatie, de
'Jappenkampen' op Sumatra in kaart te
brengen. De informatie werd via de ra
dio doorgegeven aan het hoofdkwartier
van opperbevelhebber Mountbatten,
waarna vliegtuigen er voedsel en andere
goederen dropten. Haast was geboden,
omdat door de schrijnende situaties in
de kampen zo ongeveer elke minuut tel
de. „Per dag stierven er veertig tot zestig
mensen."
Plesman voelt zich gebruuskeerd door
de opstelling van de Nederlandse rege
ring. Zelfs vreest de oud-militair voor
zijn eigen gedrag wanneer het ooit zover
komt dat hij zichzelf niet meer in de
hand heeft. Dan zouden de ergste din
gen kunnen gebeuren. „Wat u moet we
ten is dat ik getraind ben in silent kil
ling", klinkt het onheilspellend uit zijn
mond. Plesman is razend dat hij niet
voor de uitkering in aanmerking komt.
De reden is een formele: iemand die
voor de financiële bijdrage van het mi
nisterie in aanmerking wil komen, moet
minimaal twee en maximaal vijf jaar in
Nederlands-Indië onder de wapenen
zijn geweest. Er moeten nu eenmaal
grenzen worden getrokken, zegt een
medewerker van het ministerie van de
fensie: uit de criteria mag beslist niet
worden afgeleid dat iemand die korter
diende, minder zou worden gewaar
deerd. Plesman ziet dat helemaal an
ders. Zijn verblijf op Sumatra duurde
ongeveer een jaar, maar het gaat volgens
hem niet om de tijd dat iemand in het
leger zat, maar om het werk dat is ver
richt. „Want als je die twee jaar gewoon
op je kont hebt gezeten, krijg je wél uit
betaald."
Zijn 'Indische' periode staat hem nog
helder voor de geest: als vrijwilliger
kwam Albert Plesman in de loop van '45
bij een KNIL-eenheid, genaamd Insulin-
de. Deze detacheerde hem bij een afde
ling van de Engelse geheime dienst die
zo snel mogelijk na de Japanse overgave
een inventarisatie wilde hebben van de
gevangenkampen op Sumatra. „Met vier
anderen werd ik met parachutes ge
dropt uit een Liberator-bommenwerper.
Maar hoe kwamen we toen bij die kam
pen? Hier staan nog Japanse bommen
werpers, heb ik toen gezegd, waarom
zouden we die niet gebruiken?"
Plesman was parachutist en vloog niet
zelf. Dat deed een Japanner die volgens
hem was getraind als kamikazepiloot.
Eén keer leek de vliegenier zijn opleiding
alsnog in de praktijk te willen brengen.
Het toestel maakte een plotselinge duik
vlucht, leek te pletter te slaan in de jung
le, maar werd op het allerlaatste ogen
blik alsnog weer opgetrokken. Gevolg
was wel dat Plesmans mitrailleur door
de cabine vloog, waarna een kogel zich
door zijn arm boorde.
De militair ontsnapte vaker aan de
dood. Bij zijn trainingen bijvoorbeeld.
„Een keer lieten ze ons in de nacht een
meer overzwemmen, zonder daarbij te
vertellen dat er kaaimannen zaten. Als
zo'n kaaiman je had gebeten, had je een
aardige wond gehad. Of was je mis
schien wel een arm kwijt geweest."
Aan land was de situatie evenmin van ri
sico's ontbloot. Ondanks dat de oorlog
ten einde was, liepen er nog altijd tien
duizenden Japanse soldaten rond. Tege
lijkertijd bloeiden onder de plaatselijke
bevolking de eerste nationalistische ge
voelens op en begonnen sommigen zich
te roeren.Als je op straat liep, hield je
er rekening mee dat er van achteren een
vent met een kris kon komen om je een
kopje kleiner te maken."
De oud-militair is op dit moment op va
kantie in Nederland, maar woont nor
maal in Rome. Een groot deel van zijn
naoorlogse leven werkte hij als topman
van de KLM, het bedrijf dat door zijn va
der Albert (1889-1953) groot was ge
maakt. Eind 1997 hoorde Plesman jr.
van de financiële regeling en besloot hij
te reageren. Dat resulteerde in een afwij
zing. Ook zijn latere protesten bij minis
ter-president Kok, minister De Grave
van defensie en het ministerie van bin
nenlandse zaken liepen op niets uit.
Verbitterd: „Op grond daarvan moet ik
dus concluderen dat er geen enkele er
kenning bestaat voor de maanden dat
we daar hebben gezeten".
DANNY VERBAAN
MILLENNIUM
nog
dagen
Nog 161 dagen en het
nieuwe millennium brei
aan. Reden voor deze lo
om in een dagelijkse sei
terug te kijken op belanj
rijke gebeurtenissen die
plaatsgrepen op corres
ponderende data in de:
gelopen 1000 jaar. Deze
week: 19 juli 1272: Flork
verleent Gouda stadsret
ten; 20 juli 1969: Neil Ai
strong zet voet op de
maan; 21 juli 1899: get
tedag Ernest Hemingwa
22 juli 1934: VS-bandiet
1 John Dillinger gedood
23 juli 1892: sport- en\;
serijtentoonstelling Sch
veningen; 24 juli 1982:
Zwanenzang dagblad H
Vaderland.
24 JULI 1982
Wankelend helpen redacte
Maarten de Kroon en Frans
Hoyck van Papendrecht hu
collega's door Den Haag. R
halve armen om eikaars sd
ders bestaat onze troost op
ze mooie zomeravond voor
uit drank. 'Het verstand we
het. Maar het hart heeft hei 1
niet geaccepteerd', zegt hoi
redacteur Rien Schilte. Op|
richt in 1869 moet Het Vadi j
land, ooit deftig en gedegei
komende weken ter ziele w
den gedragen. Volgens de i
rectie is het tekort 9 miljoei
gulden. Uitgeverij NDU zej
sluiting moet omdat ander
voortbestaan van het gehel
concern in gevaar komt. H i
verwege de 114e jaargang i
met de moed der wanhoop
hard gewerkt aan die laatst
nummers van het Haags ot i
tendblad, waarin Couperus
Eline Vere introduceerde. 1
ook gemaakt werd door lite r
toren als Menno Ter Braak c
Eduard dü Perron, die zich
genlijk ver verheven achtte s
boven dat broodschrijven il'
een krant. Door de '80-ers'
wordt avond aan avond in I
kroeg gelachen, gevloekt ei
huild. De journalisten noei jj
het cynisch dat adverteerd j
zich nu al verdringen voor r
plaatsje in het (aller)laatste
nummer van 14 augustus.
Vaderland. Staat- en Letter u
dig Nieuwsblad. Gids vans
tenschap, kunst en letterei
vis werd er zelden in verpa
LEO VAN DER VELDE A
b
Denemarken'^
tv-reclame vcï
kinderen wer
Na Noorwegen en Zweden I
heeft ook Denemarken de
aangebonden tegen televis -
clame die speciaal op kindlf
is gericht. De Deense mini jj'
van Cultuur Elsebeth Gem
Nielsen wil verkoopboodst
pen die op jonge kinderen
gericht goeddeels van de b v,
weren. Nielsen verklaarde
een ook de oorlog aan verl
gen reclame en andere ges i
sorde kinderprogramma's
Het Deense ministerie van g
•tuur heeft aangekondigd d hi
hetj na de zomervakantie f oi
aantal ingrijpende maatrej pi
wil nemen. De sociaal-libe di
minister wil op televisie ou zi
meer 'reclamevrije period! w
invoeren om kinderen tot cl
twaalf jaar voor reclame af -
schennen. Daarmee volgt
sen het beleid dat in Noot
gen en Zweden al is ingezt
die landen zijn ook gespol
de kinderprogramma's im
dels verboden.
„De pijngrens is bereikt",:
Nielsen. De Deense minis
verwijt televisieproducent!
met name dat ze met redter
blokken rond uitzendtijd^t0
kinderprogramma's zwaai 'n
schut in stelling brengen c 'J
zelfs de kleinste kinderen1 oc
een materialistische instel
brengen.
Gemer zegt dat van de zei
lering die de televisiemaaf
schappijen met betrekkin!
kinderreclames hadden b<
loofd, niets meer te verwa e
valt. Ze voorziet evenwelt ""f
een harde strijd in het Det JfJ
parlement, waar conserva 1)1
krachten de beoogde maa f0
len willen bestrijden. Inkt 'f>(
sten via reclame vormen f !u
belangrijke inkomstenbrfl nl
voor televisiestations. ni
DPA
i DO
T;
DO
er
Roberto Jacketti wil het publiek weer zien
MENSELIJK
GERI HALLIWELL gaat op
Broadway de rol van een prosti
tuee spelen. De ex-Spicegirl on
derhandelt over de rol van Julie
in de musical Jekyll and Hyde,
aldus het Britse showbizzpersbu-
reau WENN. Halliwell verliet vo
rig jaar plotseling de populaire
Spicegirls om aan haar solocarri
ère te werken. Het vertrek werd
Ginger Spice niet in dank afge
nomen. Zij was als enige Spice-
girl begin deze maand niet uitge
nodigd voor het extravagante hu
welijk van Victoria Adams (Posh
Spice) en voetballer David Beck
ham.
Phil Collins (48), heeft alle reden guitig te kijken. De popzanger trouwt
dit weekeinde in een hotel in Lausanne in Zwitserland met de 27-jarige
Orianne Cevey. foto epa
Nieuwsgierige bezoekers drei
gen de vensterscholen in Gro
ningen onder de voet te lopen.
De scholen, die volgens een bij
zonder onderwijskundig con
cept zijn opgezet, zijn er daar
om toe over gegaan een entree
van enkele honderden guldens
te vragen. Volgens de Groning
se wethouder van onderwijs H.
Pijlman worden de scholen tu
reluurs van de grote belangstel
ling van gemeenten, ministeries
en schoolbesturen.
De gemeente Groningen orga
niseert verscheidene excursies
per week over het onderwerp
vensterscholen en dat kost ons
een hoop tijd en geld, aldus de
wethouder. „Vandaar dat we de
bezoekers een bijdrage gaan
vragen." Groningen telt zes
vensterscholen. Kinderen kun
nen er behalve aan het regulie
re onderwijs ook meedoen aan
allerlei buitenschoolse activitei
ten, zoals sport en muziek.
Warm slot van juli
De rode loper voor de 'Röderzomer' kan worden uitgerold. Na het
weekeinde arriveert ter hoogte van Schotland een hogedrukgebied
dat zich over het gehele Noordzeegebied en zuidelijk Scandinavië
gaat uitbreiden. Later in de week komt het zwaartepunt boven
Scandinavië te liggen: precies zoals de Berlijnse seizoensvoorspel
ler Wolfgang Roder al geruime tijd geleden had aangekondigd.
Onder regie van het 'vijfsterrenhoog' verloopt de laatste week
van juli overwegend zonnig, droog en warm. In een oostelijke
stroming stijgt het kwik tot meer dan 25 graden. Doordat aan de
achterzijde van een koufrontje de wind uit het noordoosten waait
is het op maandag minder warm. Aan het frontje, dat de over
gang regelt van het ene naar het andere hogedrukgebied, kan
overigens nog wel wat bewolking kleven.
Dit weekeinde doet de zomer trouwens ook goede zaken. Afge
zien van enkele wolkenvelden zijn er vandaag perioden met zon
en het wordt 24-25 graden. Vlak aan zee is het iets minder
warm. De wind waait uit het westen en is zwak tot matig van
sterkte. Morgen eerst vrij zonnig. In de loop van de dag
veroorzaakt een zwak front van het noorden uit moge
lijk enkele wolkenvelden. De temperaturen lopen op tot
waarden tussen omstreeks 23 graden aan zee tot
26-27 elders in de regio. In het zuidoosten van het
land zijn alweer uitersten tot om en nabij de 30 gra
den mogelijk. De wind is meest uit oostelijke rich
tingen. Aan zee kan een aanlandige windje opste
ken.
Gisteren klaarde het in de kustgebieden tijdens de
ochtend even op. Zonneschijn werd gerapporteerd uit
Zandvoort en Katwijk. Tijdens de middaguren kwam
er weer meer bewolking maar tegen de avond opnieuw
zonneschijn zodat Bloemendaal nog op 19,7 graad uit
kwam.
Het leven van de artiest is vluchtig. Zo zijn ze Bekende
Nederlander, zo hoor je tijden niks van ze. Even geen hit
of show en De Beroemdheid gaat schuil achter vergeten
kleedkamerdeuren. De rubriek 'Gedoofde Sterren' zet
die deuren weer open. Vandaag aflevering drie: Roberto
Jacketti van de Scooters.
Hoe tijd verglijdt. Het voormali-
ge tieneridool zit in de tuin on- pq
der een waslijn vol kinderkle
ding. Erik van der Hoff, ooit
meisjesheld Roberto Jacketti
van de Scooters, is nu vader van
drie hummels. Vader én televi
siemaker. De West-Graftdijker
presenteerde een kinderpro
gramma, maakte 'Taxi' voor de
NCRV en ontwikkelt nieuwe tv-
producties. En nu lokt het podi
um weer. Met Eric Corton gaat
hij volgend jaar de theaters
langs. „Om de reactie van het
publiek weer eens te horen."
Bij zijn vader thuis staat nog er
gens een doos met knipsels en
brieven. Allemaal epistels van
meisjes die hem als hun idool
zagen. „De meesten kregen
netjes antwoord van mijn va
der. Maar als ze me serieuze
problemen voorlegden, schreef
ik zelf terug. Achteraf snap ik
het beter dan toen, het waarom
van die fanmail. De situatie van
die meisjes was soms diep
triest. Bij onze optredens kon
den ze een beetje ontsnappen
aan hun eigen werkelijkheid. Ze
zagen ons uiterlijk gelukkig
door het leven springen en
hoopten dat iets van dat geluk
op hun kon afstralen."
„Het was ook allemaal geluk.
Puur geluk. We waren vrienden
die via via bij elkaar waren ge
komen. Allemaal jongens hier
uit de buurt. Muzikaal was het
misschien niet helemaal gewel
dig, maar we waren gedreven,
enthousiast en vrolijk. In de tijd
van de hardcore en de depri-
muziek viel dat op. Voor 150
piek traden we op in kraakpan
den en jongerencentra. En om
dat ik net mijn rijbewijs had,
konden we ook buiten de eigen
regio spelen. De hele boel in
een geleend busje en op pad,
met z'n allen."
De doorbraak kwam via de va
der van 'Scooter' Jeroen Booy,
die tourmanager was bij de
Dolly Dots. Onderweg, in de
auto met 'Dot' Angela Groot
huizen, draaide hij een bandje
met muziek van de jongens.
Angela was meteen enthousiast
en regelde wat contacten in
Hilversum. Ze namen een plaat
op, maar het vergde toch een
paar nummers geduld voor de
radio het groepje begon te
draaien. Bij hun derde lied was
het raak. Dat nummer was 'I sa
ve the day', dat in 1984 bijna
vier maanden in de Top Veertig
W
H
oo
w
o
o
Q
w
O
stond. Een hit dus, waarmee de
naam van Roberto Jacketti en
the Scooters was gevestigd.
Die naam was trouwens een
gekkigheidje. „Het kwam door
Robert Jack, een jongen met
wie ik ooit in de muziek begon
nen ben. In de zomer ging hij
altijd naar Italië, waardoor ik
hem Roberto Jacketti ben gaan
noemen. Hij is uit de muziek
gestapt, maar die naam is ge
bleven."
Met nieuwe hits als 'Make me
cry', 'Make me smile' en 'Arri-
vederci' waren de jongens vaste
verschijningen in toenmalige
promotieprogramma's op de
televisie. „We zaten in Toppop,
Countdown en Nederland Mu
ziekland. En als je toen op de
televisie was geweest, had ie
dereen het ook gezien."
Zanger Erik had zijn vwo-diplo-
ma op zak en was begonnen
aan de grafische MTS. „Maar
door het succes had ik daar
geen tijd meer voor. Stap voor
stap raakten we helemaal ver
zeild in de muziekwereld. Het
geleende busje werd een ver
lengde Mercedes, we zaten voor
televisie-opnamen in heel Eu
ropa. En we gingen er aan wen
nen, ook. Even met een klein
vliegtuigje naar Hamburg, Pa
rijs en Rome, het hoorde er al
lemaal bij. Ik weet nog dat ik
een verjaardag van een vriend
afbelde. 'Sorry, ik zit voor een
klus in Venetië'. Als je erop te
rugkijkt, is het allemaal gewel
dig, natuurlijk. Vooral als je be
denkt dat we net twintig wa
ren."
Het feest duurde ruim vier jaar.
Toen werd het succes minder
en vielen de Scooters in muzi
kale stromingen uiteen. Een
paar wilden de jazzy kant op,
anderen kozen voor de oude
rock 'n' roll. „Het was niet meer
in elkaar te schuiven. Toen
Roberto Jacketti: „Ik mis de reacties van het publiek."
hebben we onze boekingen af
gewerkt en in 1988 een laatste
concert voor de fans gegeven."
„We zien elkaar nog eens per
jaar. Dan eten we nog samen
en praten we weer bij." Ge
spreksstof genoeg. Jeroen Booy
zit nu bij The Scene, Bart Cor-
ver werd manager bij een groot
bedrijf in Zwitserland, Barend
Middelhoff geeft jazzconcerten
in Frankrijk en Rob Blanche-
manche is technicus bij de Bul-
lit Sound Studio's in Hilversum.
„Ze zijn allemaal in een hoek
terechtgekomen waar ze toen al
goed in waren."
Zanger Erik was altijd bezig met
de podiumact. Hoe je iets leuk
kon brengen. „Na de Scooters
heb ik een jaar lang nieuwe
dingen geprobeerd. Ik had geld
om te investeren en maakte be
drijfsfilms en video-experimen
ten. Eigenlijk zijn al die project-
jes mislukt, maar met de erva
ring ben ik verder gegaan."
Hij werkte bij de VARA, maakte
vier jaar 'Taxi' voor de NCRV,
presenteerde de 'Alles Kids-
kwis' en maakte met Loes Luca
'Dokter Loes'. „Dokter Loes is
helemaal mijn kindje. Het past
helemaal bij me. En dan wordt
het ook wat. Zeker in dit vak
moet je doen waar je in gelooft.
Want er is al genoeg flut-tv."
Erik van der Hoff is nu 36 jaar.
Met vriendin Danille heeft hij
drie kinderen, die hem op ideë-
en brengen voor de program
ma's die hij bedenkt. Hij vindt
het mooi, dat televisievak. Maar
toch. „Ik mis soms de reacties
van het publiek. Als je een tv-
programma maakt, is het af en
foto gpd joop boek
stuur je je resultaat het land in
zonder iets te kunnen bijstellen
als de kijker meer of minder
van iets wil. Daarom mis ik
soms de optredens in de zalen.
Met dat rechtstreekse contact
met het publiek kan je wat
doen."
„Om die band met de kijker aan
te halen, ga ik volgend jaar met
Eric Corton en een band een
theatertournee doen. Een zoek
tocht naar het pure wordt het.
Met Nederlandstalige teksten
waarin we ons gevoel laten
spreken. Zoiets als Huub van
der Lubbe doet. Lekker dicht bij
jezelf. Doen wat we leuk vin
den. Net als toen met de Scoo
ters, eigenlijk."
JAN VRIEND»
Versieren
Ik geef eerst even huiswerk op.
U ziet een film. een thriller.
Evenals de held op her
doek hebt u al verschil
lende keren een enquête
formulier in beeld ge
zien. Houd u van
postzegels verzamelen?
Bent u driftig?" Dat
soort vragen. De filmheld
komt op het idee dat het
formulier afkomstig is van
een bureau dat huurmoor
denaars recruteert. Hij wil
infiltreren in dit bureau.
Hoe moet hij dan het for
mulier invullen? Hij be
sluit een bevriende psycho
loog om raad te vragen. Uw
opgave voor vandaag: schrijf
de filmscène waarin de held
op bezoek is bij de psycholoog.
Laat ik dit huiswerk even toe-
JOOST PRINSEN
lichten. Wij hebben de neiging om spul
len die van zichzelf nogal saai zijn wat
te versieren. Vensterbanken (metgerani
ums). wenkbrauwen (met oogpotlood),
cadeautjes (met papier) of haar (met
linten).
Als de versieringen duur zijn wordt de
laatste jaren vaak de uitdrukking 'toe
ters en bellen'gebruikt. ,.U kunt de
standsaarduitvoering nemen", zei de
autoverkoper, ..maar we kunnen deze
wagen ook met alle gewenste toeters en
bellen leveren."De toeters en bellen ble
ken te bestaan uit airco, kick down, air
bag. automatische vergrendeling en
cruise control En aan al deze zaken
hing uiteraard 'een prijskaartje'.
Ander voorbeeldop de golfbaan, ik was
daar caddy van mijn broer, over zijn
vorderingen op de fairway een andere
keer, hoorde ik iemand zeggen: ..Hij
heeft een baan van een tonnetje of vijf
Uiteraard met alle toeters en bellen.Dit
keer werd gedoeld op winstpremies, au
to met chauffeur, opties, gunstige pensi
oenregeling en nog een paar toeters die
ik nu vergeten ben. Ik wil maar zeggen:
je kan een hoop dingen versieren.
Terug naar ons huiswerk, laten we het
samen maar even maken. Zo'n scène, hij
is te zien in de film The Parallax view',
is in wezen nogal saai Held vraagt psy
choloog wetenschappelijk advies. Niet
echt iets voor Hollywood. Dus die scène
moet versierd worden. Zoals er bloemis
ten zijn voor vensterbanken en grimeurs
voor wenkbrauwen zo heb je ook specia
listen voor het opsieren van saaie scènes.
In ons geval hadden ze bedacht dat de
psycholoog in een laboratorium vol on
duidelijke apparaten een computerspel
letje speelde. Op de achtergrond zag je
wat mensen bewegen. Goede achter
grondfiguratie is een van de zaken die
Amerikaanse films en televisie-series
gunstig van de Nederlandse onder
scheidt. De psycholoog zegt iets als: Tja
ik heb dat enquêteformulier bekeken. Of
ze er moordenaars mee recruteren, ik
weet het niet. Zou kunnen. Weet je wat.
we laten John dat formulier invullen.
Hij heeft levenslang wegens moord.
Bovenstaande hadden wij ook nog kun
nen bedenken. Maar de Hollywood-ver-
sierders hebben twee verrassingen voor
ons. Ten eerste blijkt een van de achter
grondfiguren moordenaar John te zijn.
Je schrikt toch even. En ten tweede: de
tegenstander van de psycholoog bij het
computerspel, een soort tennis met de
muis als racket, is een chimpansee.
Waardoor je de hele scène aandachtig
blijft kijken, al was het maar om re zien
of dat beest zich netjes gedraagt. Mooie
vondsten, vind ik. Zo zie je ze in Nede-
landse films te weinig.
Zo het huiswerk is af. U mag op vakan-
