's Nachts een brug slaan naar
Marcelo in Buenos Aires
Zomer 1999
nr nn
IJQ UU
Valkenburg
REDACTIE AD VAN KAAM. 071-5356429, ROB ONDERWATER, 071-5356$
Voor Riedel is bridge via inter
net een nieuwe levensvervul
ling. De bedrijvige Ter Aarse
beseft inmiddels dat zij zich, na
haar behandeling voor borst
kanker, over de kop heeft ge
hold. Op allerlei terreinen
maakte zij een come-back of
deed zij er meteen maar een
schep bovenop. Haar werk als
docente Nederlands op een
school in Rotterdam slokte al
veel tijd op, maar daarnaast
nam zij de uitdaging van een
wethouderschap in haar woon
plaats aan.
Achteraf beschouwd, waren dat
tropenmaanden voor Riedel,
die er toen nog een normaal
dag-nachtritme op nahield. Dat
wil zeggen: zij sliep toen over
dag niet, maar haar nachtrust
hield evenmin over als gevolg
van perikelen op het werk en in
de politiek. De afloop laat zich
raden. Riedel meldde zich ziek
op haar werk en ook het wet
houderschap was, zij het om
andere redenen, geen lang le
ven beschoren.
Geheel tegen haar natuur was
de bedrijvige duizendpoot op
eens tot niets meer in staat. Als
zij al in het openbaar ver
scheen, was zij na afloop van
een raadsvergadering meteen
vertrokken. En thuis schoten
zelfs de maaltijden er vaak bij
in. Vaste prik was alleen het
partijtje bridge op dinsdag
avond; zonder internet en met
tastbare kaarten.
Maar toen kwam de computer
in huis. Riedel, die het spel ooit
onder de knie kreeg tijdens een
busreis voor de gemeenteraad
naar Straatsburg, ondekte niet
alleen het kaartspel-on line,
maar ook de verbinding met de
andere kant van de wereld. Of
de bridgers zich nu Marcelo,
Abdu, Ibrahim Hanas of Miska
noemen, of zij nu uit Buenos
Aires, Arabië of Nieuw Zeeland
komen - ze zijn allemaal kandi
daat-partners voor de nacht-
braakster uit Ter Aar. „Bridge
op internet vult voor mij een
gat", zegt Riedel, die en passant
toegeeft dat het haar moeite
kost om van de computer af te
blijven.
Overdag lukt dat haar wel, want
dan werken geestverwanten in
dezelfde tijdszone en slapen de
bridgers aan de andere kant
van de wereld. Maar in het
weekeinde, 's avonds en 's
nachts valt er heel wat te kaar
ten. Riedel kan kiezen uit part
ners en tegenstanders van 43
verschillende nationaliteiten.
Met een klik op de knop kan zij
zien aan welke virtuele tafel
nog een plaatsje vrij is. „Naar
mate mijn niveau stijgt, word ik
kritischer", zégt zij. „Ik schuif
niet overal aan, want ik heb zo
mijn voorkeuren. Het moet
kliïdten. Daarnaast gaat het mij
ook om de gezelligheid. Ik ben
voor zo'n tweehonderd gulden
per jaar lid van Bridge Player
Live. Dat doe ik liever dan dat
ik gratis meespeel in een groter
verband. Daar gaat het er veel
anoniemer aan toe en zit je
soms met drie robots te
bridgen. Bij onze club babbe
len we ook nog heel wat af. Het
gekke is alleen dat ik van mijn
bridge- en babbelpartners alles
afweet, maar hun echte namen
niet ken. Want bijna iedereen
gebruikt een pseudoniem - ik
ook. En van degene die zijn wa
re voornaam gebruikt, ver
moedt iedereen dat hij of zij
zich achter een pseudoniem
verschuilt."
Desgewenst, legt Riedel uit,
kunnen de internet-bridgers
uit de anonimiteit treden. Som
migen tonen pas- of vakantie
foto's of maken een afspraak.
Zo belt een Twentse student
haar wel eens op voor geza
menlijk robbertje computer-
bridge. Ook is er in september
een reünie in Hoorn. „Veel
mensen uit ons clubje hebben
toch dezelfde achtergrond. Het
zijn mensen die beroepshalve
veel reizen of ze werken als sys
teembeheerder. De voertaal is
Engels. Ik ben daar niet zo goed
in en hield nog wel eens onder
onsjes in het Nederlands. Maar
dat mag ik niet meer doen van
de andere spelers."
Slapen mag zij wel als de
bridgenacht voorbij is. Alleen
slaagt Riedel er overdag niet in
de acht uur vol te maken. „Mijn
bedrust is verbrokkeld. Nu eens
gaat de telefoon, dan weer
komt er iemand thuis." Rond
het avondeten is Riedel altijd
uit de veren, al eet zij niet altijd
met haar gezin mee. Op woens
dag begint de bridge-sessie na
melijk al aan het eind van de
middag en dat kan Riedel niet
combineren met een maaltijd
in de huiskamer. Anderzijds
deinst zij er niet voor terug om
bijvoorbeeld na een gemeente
raadsvergadering nog een paar
uur plat te gaan, voor de span
nende bridge-nacht weer aan
breekt.
„Mijn nian Eiso", bekent Rie
del, „had het aanvankelijk best
moeilijk met die rare bedtijden
van mij. Maar hij zag snel in
hoe veel plezier ik beleef aan
deze vorm van bridge, die me
een uur of veertig per week van
de straat houdt. Het is ook wel
een gek idee dat ik 's morgens
pas in bed kruip als hij er net
uit is. Wij slapen nooit meer te
gelijkertijd. Maar ik geloof dat
dit ritme mij wel ligt. Toen ik
studeerde was ik ook al een
nachtmens."
Haar dochter Evelien heeft het
dan ook niet van een vreemde.
Als zij na een avondje stappen
om vijf uur 's ochtends thuis
komt, ploft zij in de halfverlich-
te computerkamer neer op een
stoel naast haar moeder die ge
fascineerd naar het computer
scherm tuurt. „Dat is toch ge
zellig, nietwaar. Bovendien
komt Evelien precies op het
goede moment, want om een
uur of zes begin ik in te zakken.
Dan heb ik eigenlijk een schop
nodig."
TIM BROUWER DE KONING
Ook al heeft het pontje qua nostalgie kortgeleden een veer
moeten laten, toch blijft het in Valkenburg een aparte ma
nier van overzetten. Wie op dit driedorpenpunt de Oude
Rijn opgaat, vaart vanuit de moderne tijd het verleden in.
Van de kapitale nieuwbouw in Rijnsburg en Oegstgeest naar
de historische panden in Valkenburg.
Daartoe behoort ook het Madurodam-achtige wachthuisje
van de voetveerbaas, dat tegelijkertijd als steunpunt van de
post fungeert. Voor de prijs van een postzegel kun je je nog
altijd naar de overkant laten versturen. Voetgangers 75 cent.
Met fiets of kinderwagen 85 cent. De wachttijd voor duw
bakken, grintschepen en zwanen, die altijd voorrang heb
ben, zit daarbij inbegrepen. Van afzetten is na het overzet
ten alleen letterlijk sprake.
Tot enkele weken geleden werd het voetveer nog met de
hand bediend. De kabel is gebleven om afdrijven te voorko
men, maar een motortje heeft een groot deel van het werk
uit handen genomen. Daarmee wordt tijd bespaard. Tegelij
kertijd is echter bezuinigd op romantiek. Voor degenen die
hier ook nu nog wat langer op de nostalgische toer zouden
willen, is dus eigenlijk wat tijd verspeeld.
tekst: (AN PREENEN foto: WIM DIJKMAN
Het Leidsch Dagblad geeft elke dag vijf afdrukken van •Ingelijst' weg aan lezers uit de gemeente waar de foto is gemaakt. Aanvragen - uitsluitend per briefkaart en uiterlijk een
week na plaatsing - richten aan: Leidsch Dagblad, afdeling Promotie, postbus 54. 2300 AB Leiden. De vijf uitverkorenen krijgen 'Ingelijst' binnen drie weken thuisgestuurd.
Willem van
Zuilen: geen
problemen
met opstaan
foto
dick
hocewoning
Als Marcelo in Buenos
Aires klaar is met zijn
werk, loopt in huize
Riedel in Ter Aar een
wekker af. Het is half
drie 's nachts in
Holland en er staat
maar één van de vijf
Riedels op. Moeder
Ingrid sluipt in haar
pyjama naar de
computerkamer, op
dit tijdstip haar
heilige der heiligen.
Als het wonder der
techniek haar stille
bevelen opvolgt en
een bridge-opstelling
te voorschijn tovert,
kan de nacht al niet
meer stuk: Om drie
uur kan zij met
bridgepartner
Marcelo deelnemen
aan een
internationaal
toernooi op internet.
Zestien of achttien
spellen per nacht, met
de onvermijdelijke
dip rond het krieken
van de dag. En als de
rest van het gezin op
een normale tijd uit
de veren is, nog even
een uurtje nakaarten
tot de computer de
uitslagen van die
nacht op een rijtje
heeft.
Ingrid Riedel 's nachts in haar computerkamertje in Ter Aar. Ze speelt bridge met Marcelo in Buenos Aires foto engel lameijer
's Nachts brood bakken: Voor
dag en dauw opstaan om
bloemen te rijden, 's Avonds een
patiënt behandelen. Voor
sommige mensen is dat
onregelmatige leven de
normaalste zaak van de wereld.
Naam: Willem van Zuilen
Woonplaats: Rijnsburg
Leeftijd: 39 jaar
Beroep: productiechef bij groenteverwerker
Heemskerk
Op welk tijdstip gaat de wekker voor Willem van
Zuilen?
,,Ik kom in ieder geval om half vijf mijn bed uit
Eerst even bijkomen met een peukie d'r bij. En dan
naar de Vinkenweg hier in het dorp. Daar pak ik en
bak koffie en weer een sigaret. Het echte werk begint
om zes uur als de eerste dames binnenkomen. De
productieopdracht is in tiueeën gedeeld, een inpak-
en snijopdracht. Ik krijg de snijopdracht en die ver
deel ik onder mijn vier bandleidsters. Soms moetje
afwijken van de vaste snijvolgorde omdat er een
vrachtauto staat te wachten. Wij werken namelijk
met versprodukten, die we gesneden in zakjes ver
pakken. Bij ons in het bedrijf beginnen de eersten
om half elf 's avonds met het snijden, wassen en in
pakken van groenten. Ik ben nu ook verantivoorde-
lijk voor de scholieren. Om zeven uur komen die va-
karltiewerkers binnen. Ik kijk of ze er ook zijn en ver
deel ze over de plaatsen.
Kom je wel toe aan ontbijt?
,,In de eerste pauzeMeestal om kwart voor acht,
maar als het niet loopt kan het ook half negen wor
den. Ik kan pas eten als de zaakjes op orde zijn. In
een chaotische periode is dat later. Als ik trek heb e
nog geen pauze kan nemen, neem ik tussendoor
even een sneetje brood."
Heb je moeite met opstaan?
„Meestal heb ik geen problemen met het opstaan. In
de zomer gaat het wel makkelijker dan in de winter. Ijr
In de zomer heb je minder rust nodig. Maar ik ben
blij dat ik gezond ben en kan werken. Vrij zijn is wé
lekker, maar ik ga graag naar mijn werk.
Op welk tijdstip is jouw werkdag ten einde?
.Als leidinggevende heb je een bepaalde verantivoor- e
delijkheid. Je gaat pas weg als je werk af is. Gisteren !0
waren we om vijf uur pas klaar. In een rustige weel ai
ben ik om half drie thuis. Vroeger was het in de win-
ter drukker, maar door de opkomst van de zo
mergroenten is het in de zomer druk. Vanwege de
zomerkost en het verse fruit, dat we ook verwerken.'
Jij bent ook werkzaam bij TV-West als voetbalver-c0
slaggever. Levert dat problemen op? J
„Daar heb ik wel onregelmatige tijden. Het is zeker
te combineren. Ik ben ook nog jeugdleider bij Rijns-
burgse Boys. Nee, ik ben geen thuiszitter. Integen
deel."
