Dierckxsens van hemel
in
hel
De twee rechterhanden van Lance Armstrong
Tour de France
Boogerd minder gewild in
criteriums, maar even duur
'Armstrong geeft andere
patiënten nieuwe moed'
ZACHTE
BERM
■aBBH
DINSDAG 20 JULI 1999
369
Belgisch kampioen bekent doping gebruik en wordt door ploegleiding naar huis gestuurd
Lance Armstrong in gesprek met Gerrie van Gerwen, de wielermakelaar
voor de criteriums in Nederland. foto anp ed oudenaarden
tarbes rené banierink moet je niet vergeten dat Mi
chael vorig jaar bewust veel cri
teriums heeft afgehouden.
Daardoor zijn er nu organisato
ren die hem daar op afrekenen
en hem nu ook niet willen."
Toch zijn er nog vijf criteri
ums waarin het boegbeeld van
het Nederlandse wielrennen
zijn opwachting gaat maken:
Boxmeer, Wateringen, Roosen
daal, Surhuisterveen en Em-
men. Zij betalen het volle pond,
zegt Van Gerwen. „Een renner
heeft een bepaalde waarde en
die zakt niet zomaar."
„Vorig jaar kon ik kiezen uit
de aanbiedingen", aldus Boog
erd, „nu kreeg ik welgeteld vijf
aanbiedingen. De organisato
ren van die criteriums wilden
mijn prijs betalen. Dat zal ik
onthouden. Hetzelfde geldt
voor de organisatoren van de
criteriums die mij nu niet wil
len omdat ik wat minder rijd.
Die hoeven ook niet bij mij aan
te kloppen als ik volgend jaar
wel een goeie Tour rijd."
Gele-truidrager Lance Arm
strong is uiteraard gewild. Een
vijftal criteriums heeft zich be
reid verklaard het zeer hoge
startgeld van de Amerikaan, cüe
zwaar favoriet is voor de Tour
zege, te betalen.
gpd-verslaggever
Het was gisteren de tweede en
laatste rustdag in de Tour en
dus was Gerrie van Gerwen in
koers. De makelaar kwam met
een koffer vol contracten van
de Nederlandse wielercriteri-
ums naar Zuid-Frankrijk. Met
de Nederlanders was hij dit
keer snel klaar. Daar zijn er
maar vijf van, allemaal Rabo-
renners. En ze doen het niet be
paald overdreven goed.
Koopjes dus voor de organi
satoren van de criteriums, zou
je denken. „Ho, ho ho", zegt
Van Gerwen. „Loopt het even
een Tour wat minder en dan
zijn de renners niks meer
waard? Is het voorjaar, waarin
de Nederlandse ploegen domi
neerden, alweer vergeten? Toen
stond iedereen toch te juichen
toen Michael Boogerd Parijs-
Nice en de Amstel Gold Race
won? Nee, dat wordt niet zo
snel vergeten, de organisatoren
kijken heus ook wel verder dan
de Tour. En een jongen als
Mare Lotz kan overal terecht."
Voor Michael Boogerd, waar
van (te) veel werd verwacht in
de Tour, is volgens Van Gerwen
nog steeds belangstelling. ,,A1
Voor wielrennen had Gert-Jan
van der Staaij tot voor kort geen
enkele belangstelling. Maar nu
Lance Armstrong in het geel op
weg is naar Parijs, volgt ook de
33-jarige inwoner van Ridder
kerk met grote interesse de
Tour de France. Van der Staaij
weet wat de Amerikaan heeft
doorgemaakt. Hij heeft net als
Lance Armstrong met succes
gevochten tegen teelbalkanker
en is, na een lange periode van
ziekte, sinds enkele weken weer
full-time aan het werk.
Daarnaast zet hij zich in voor
de Stichting Kernzaak, een ver
eniging voor patiënten met
teelbalkanker. Voor deze groep
is Lance Armstrong een sym
bool van moed en kracht. De
Amerikaan is immers altijd erg
open geweest over zijn ziekte.
Met een kaal hoofd van de che-
mokuur vertelde hij op televisie
zijn verhaal. „Hij heeft lef ge
toond", zegt Van der Staaij.
„Die openheid is zeldzaam.
Drie kwart van de patiënten
wenst niet te praten over de
ziekte. Het gaat toch over je
'zaakje', over intimiteit. Voor
mannen is het moeilijk om
daarmee naar buiten te treden.
Misschien verandert er nu iets,
ik hoop het op mijn blote knie-
en."
In het verhaal van Lance
Armstrong herkent Van der
Staaij zijn eigen ziektegeschie
denis. „Het heeft een tijd ge
duurd voordat ik wist dat ik
teelbalkanker had. Het eerste
symptoom was pijn in mijn rug.
Ik dacht dat het kwam door de
vele uren die ik in de auto zat.
Ik schonk er weinig aandacht
aan."
Van der Staaij weet ook welke
lange weg Armstrong heeft
moeten afleggen nadat de dia
gnose eenmaal was gesteld.
„De gevolgen van zo'n chemo
therapie zijn enorm. Een groot
deel van de patiënten raakt ar
beidsongeschikt. Met name
door vermoeidheid. Ik ken
mensen die per dag veertien
uur slapen en na een stukje lo
pen alweer doodop zijn."
De bewondering voor de
Amerikaan is de afgelopen we
ken alleen maar groter gewor
den. Van der Staaij: „Hij is zeer
bewust op zoek gegaan naar z'n
grenzen. Dat geeft mij een ge
voel van herkenning. Je wils
kracht bepaalt je limiet. Zijn
verhaal geeft ook hoop, vooral
voor mensen die pas te horen
hebben gekregen wat ze man
keert. Het is echt niet zo dat ie
dereen die teelbalkanker heeft,
weer helemaal de oude wordt.
Als je nooit een doorzetter bent
geweest, dan zal je het ook niet
worden. Maar sommigen zien
nu dat het ook anders kan, als
je het maar probeert."
Al een paar keer was de nau
welijks te verdringen drang
op komen zetten om vanaf deze
plek opgelucht te verzuchten dat
de Tour de France al zoveel da
gen onderweg is zonder doping-
affaires. Maar steeds zegevierde
op het laatste moment het ge
zond verstand. Het zou immers
de goden verzoeken zijn. Je kon
er een dosis Synecthen op inne
men dat de pleuris zou uitbre
ken nog voor de krant bij u in
de bus lag.
Maar toen afgelopen zondag, na
twee weken van toch wel mooie
maar ook saaie sport (zeven
massasprints met slechts drie
verschillende winnaars, twee
tijdritten met dezelfde winnaar,
twee voor Nederlanders teleur
stellende bergritten en vier ach
tereenvolgende lange ontsnap
pingen), het velletje werd ver
spreid dat alle dopingcontrole's
tot nu toe negatief waren, zou
het dinsdag op deze plek dan
gebeuren: de Tour is al zeven
tien dagen onderweg zonder
echte dopingaffaires!
Het gevoel werd gisteren op de
rustdag nog eens versterkt bij de
informele bijeenkomst van Ra
bobank waar een aantal jour
nalisten uit pure verveling aan
het voetballen sloeg in plaats
van op smeuïg nieuws te jagen.
En toen we vervolgens met een
aantal andere collega's ook de
verleiding niet konden weer
staan eindelijk naar McDo-
nald's te gaan voorde lunch - in
de verwachting dat we daar
toch niet meer terecht zouden
komen als gevolg van tijdgebrek
door allerlei affaires zoals vorig
jaar - ja, toen hadden we na
tuurlijk kunnen nagaan dat het
alsnog zou misgaan.
De mobiele telefoon rinkelde:
uitgerekend onze held Ludo
Dierckxsens, de man die van een
dodelijk saaie ontsnapping nog
een waar feest maakt als hij
wint, had de verleiding niet
kunnen weerstaan. Hij had
spontaan, eerlijk en aandoenlijk
dom opgebiecht dat hij een ver
keerd (geacht) menu had geko
zen, bang als hij was dat er we
ken na dato nog sporen van cor-
ticosteroïden gevonden konden
worden in zijn lichaam. Welnu,
wij weten natuurlijk ook wel
dat die paar grammetjes vet die
we sinds gisteren rijker zijn, er
tot aan de Champs Elysees nog
wel afgelopen kunnen worden.
Maar na gisteren zijn we soli
dair met onze held en zijn dus
spontaan, eerlijk en aandoenlijk
dom: wij hebben gegeten bij Mc
Donald's.
De schijn van een brand
schone Tour de France
1999 wordt door directeur
Jean-Marie Leblanc nog
steeds met verve opgehou
den. Maar hoewel bij alle
controles tot nu toe geen
renner positief is bevon
den, zit wel de eerste cou
reur wegens het gebruik
van stimulerende midde
len thuis. Ludo Dierckx
sens, vorige week donder
dag nog zo glorieus win
naar van de elfde etappe,
werd gisteren door de
ploegleiding naar zijn
woonplaats Kasterlee ge
stuurd, alwaar 'Lucky Lu
do' zijn zonden zit te over
denken. En als hij naar
buiten kijkt, naar het ca
deau wat hij voor zijn rit-
zege in Saint Etienne
kreeg, ziet hij zichzelf: een
rund.
Livingston en Hamilton superknechten voor kopman in de cols
Uitgerekend de ploeg, Lampre-
/Daikin, die deze Tour de Fran
ce open huis hield om maar te
laten zien dat het team zich
verre houdt van alles wat maar
naar verboden middelen riekt,
is nu verwikkeld geraakt in een
dopingaffaire. En de man die
heel België - en nog iets daar
buiten - vorige week tot tranen
toe roerde met zijn triomf, de
34-jarige ex-pistoolspuiter Ludo
Dierckxsens, heeft het gedaan.
De Belg kreeg in de ronde van
Duitsland, begin juni, last van
zijn knie. Hij besloot de ontste
kingsremmer 'Synacthen' te ne
men, een midd'el waarin corti-
costeroïde zit en dat op de lijst
van verboden middelen staat.
Hij deed dat op eigen houtje,
zonder daarover de ploeglei
ding of zijn Italiaanse teamarts
Fabbio Zaretti in te lichten. En
dat was tegen de afspraken.
„Zelfs al nemen ze maar een as
pirientje, dan nog moeten de
coureurs mij bellen, zo is dat
afgesproken", verklaarde de
aangeslagen arts gistermiddag
op een persconferentie in
Saint-Gaudens.
Maar erger en vooral dom
mer nog: door toen te zwijgen
en pas tijdens de Tour de Fran
ce te praten, vergooide Dierckx
sens al zijn kansen om er zon
der kleerscheuren vanaf te ko
men. De olijke Belg, die op de
nationale titelstrijd al als een
Ludo Dierckxsens is door de ploegleiding van Lampre uit de Tour gezet wegens het gebruik van corticosteroïde
op de hoogte had gebracht.
Zaretti gisteren. „Ik wist van het heeft gehad' (reactie UCI-medi-
bestaan ervan ook niets af en
heb het ook nooit gezien."
Dat zal misschien zo zijn.
Maar de arts had best eerder
wat argwaan mogen krijgen. Bij
een bezoek aan Dierckxsens'
hotelkamer twee weken gele
den in het kader van het open
huis van Lampre, gunde de
Belg het journaille een blik in
zijn koffer. Daarin zat een doos
je met 'eigen' medicamenten.
Niet van Zaretti, 'maar van mijn
Belgische sportarts.'
Dierckxsens vertrok gisteren
met die koffer en al naar huis.
De ploegleiding kon niet an
ders. „Vanwege het transparan
te beleid dat we voeren", zei
gisteren een lijkbleke ploeglei
der Pietro Algeri. „Ik vind het
verschrikkelijk voor hem, ik ken
Ludo als een doodeerlijk
mens." Maar de Belg is dat
blijkbaar alleen op de verkeerde
momenten. Door zijn (in feite
overbodige) loslippigheid, is
het een zaak van de UCI gewor
den. En die kijkt puur naar de
reglementen. En hoewel 'hij er
in de Tour geen profijt van
beest tekeer ging en middels
een spervuur van aanvallen de
concurrentie sloopte, meldde
het gebruik van het product na
melijk pas vorige week na zijn
ritzege. Na de verplichte do
pingcontrole (die later negatief
bleek) werd door de dienst
doende UCI-arts en landgenoot
Vandevijvere de routine-vraag
gesteld of de winnaar de laatste
drie maanden nog iets gebruikt
had wat zijn plasje mogelijk po
sitief zou maken. Waarschijnlijk
tot stomme verbazing van de
arts, antwoordde Ludo laco
niek:
'Ja'. Hij had in de Ronde van
Duitsland een aantal dagen
Synacthen genomen. „En ik
heb daarvoor een recept van de
dokter", voegde Ludo er aan
Maar hoewel ook de interna
tionale wielerunie in een offici
ële verklaring rept van een re
cept, blijkt dat document nooit
aangemeld bij de UCI. En bo
vendien: de doktersverklaring is
inmiddels spoorloos. „Ik heb
het in ieder geval niet uitge
schreven", verklaarde ploegarts
cus Schattenberg) en hij 'niet
positief is bevonden en daarom
de ritzege mag houden' (reactie
UCI-voorzitter Verbruggen),
kan de UCI niet anders dan
hem binnenkort schorsen voor
een bepaalde termijn. „Iemand
die bekend heeft doping te heb
ben gebruikt, is schuldig en
wacht dus een schorsing", al
dus Verbruggen.
Lampre wilde daar niet op
wachten en stuurde de renner
naar huis. Maar niet na hem in
het hotel in Tarbes eerst nog
een verklaring te hebben laten
ondertekenen waarin hij toegaf
geheel op eigen houtje te heb
ben gehandeld en dat de ploeg
daarvoor op geen enkele ma
nier verantwoordelijk was.
Maar naast de coureur zit ook
Lampre met de gebakken pe
ren. Het team werd twee weken
voor de Tour immers al opge
schrikt door een actie van een
Zwitserse journalist. Die had tij
dens een etappe in de Ronde
van Zwitserland een zak met le
ge verpakkingen van medica
menten uit een afvalbak gevist,
zonder dat hij zijn team daarvan
foto archief
die daar ingegooid zou zijn
door een verzorger van Lampre.
Uit analyse van de producten
bleek dat er spullen bij zaten
die op de dopinglijst staan.
Daaronder ook het gewraakte
Synacthen waartoe Dierckxsens
zijn toevlucht heeft genomen.
Lampre vocht de aantijgingen
aan en beweerde ook gisteren
'dat beide zaken niks met elkaar
te maken hebben'. Intussen
loopt er wel een juridische pro
cedure.
Tour-directeur Leblanc, ba
dend in het zweet door deze af
faire, riep gisteren stoer dat hij
Dierckxsens wel uit de Tour
had gegooid als de ploeg het
niet had gedaan. Lampre-
ploegleider Pietro Algeri vertel
de dat het hem echter ontzet
tend veel moeite had gekost om
de renner voor onbepaalde tijd
de deur te wijzen. „Zo ontroerd
als ik was toen hij won, zo
moeilijk vond ik het om hem
deze beslissing mede te delen.
Ludo belandde door zijn ritzege
in de hemel, nu is hij door zijn
eerlijkheid in de hel terechtge
komen."
tarbes fred segaar
US Postal heeft de pers uitge
nodigd om op de rustdag vra
gen te stellen aan Lance Arm
strong. Teammanager Mark
Gorski inspecteert 's morgens
het typische wielerhotel (klei
ne kamers, dito ontvangsthal,
maar een heel grote parkeer
plaats) en komt al snel tot de
conclusie dat het verstandig is
uit te wijken naar het congres
centrum van Tarbes.
Daar verzamelen zich 's mid
dags tweehonderd mensen met
allemaal dezelfde vraag in hun
achterhoofd. Hoe gaat Lance
Armstrong om met de aantij
gingen in de Fransen kranten?
Die hebben geschreven dat de
gele-truidrager in het bezit is
van een medisch attest, dat
hem toestaat medicijnen te ge
bruiken die voor andere ren
ners verboden zijn.
Armstrong meldt aan het begin
van de bijeenkomst dat hij niet
op de kwestie wil ingaan, maar
na enig aandringen zegt hij:
„Frankrijk treedt streng op te
gen renners die verboden mid
delen gebruiken. Ik woon in
Frankrijk, ik train in Frankrijk,
ik rij mijn meeste wedstrijden
in Frardoijk. Als ik iets te vrezen
had, zou ik toch al lang uit dit
land zijn vertrokken?"
Zijn ploeggenoten van US
Postal genieten ondertussen in
hotel Balladins van Armstrongs
afwezigheid. Niet omdat ze hun
kopman beu zijn, maar omdat
mét hem de horde belangstel
lenden zich heeft verplaatst.
Tyler Hamilton en Kevin Li
vingston zijn tot op heden zijn
meest in het oog lopende hel
pers. In de etappe naar Sestriè-
res kwamen beide renners in dè
afdaling van de Montgenèvre
ten val en liepen schaafwonden
op aan armen en benen. Maar
de volgende dag naar l'Alpe
d'Huez en daarna in de ritten
door het Centraal Massief wa
ren de twee niet uit het eerste
gelid weg te slaan.
„Fantastisch", zegt Armstrong
over het werk van het duo.
„Misschien waren er ploegen
die de afgelopen dagen hadden
willen aanvallen, maar door het
goede rijden van onze ploeg,
De twee rechterhanden van Lance Armstrong in de bergetappes: Tyler Hamilton (links) en Kevin Livingston.
foto gpd george nusmeijer
raakten ze gedemoraliseerd."
De Amerikanen Tyler Hamilton
(28, woonachtig in Gerona,
Spanje) en Kevin Livingston
(25, woonachtig in Nice, Frank
rijk) hadden een droom toen ze
begonnen met fietsen: mee
doen aan de Tour. Nu ze daar
eenmaal zijn en de leider van
het algemeen klassement zich
in hun midden bevindt, hebben
ze een missie: Armstrong in het
geel naar Parijs brengen.
Hoe gaan jullie om met de
Franse aantijgingen tegen Lance
Armstrong
Hamilton: „Ik probeer me er
zoveel mogelijk voor af te slui
ten. Het is zinloos je te laten af
leiden door zaken die er niet
toe doen. Ik heb de Tour van
vorig jaar meegemaakt. En heb
toen geleerd me afzijdig te hou
den. Ik weet wat me te doen
staat. Niet alleen Lance heeft
zich een duidelijk doel gesteld,
wij als helpers ook. Lance moet
in het geel naar Parijs. That's
my job."
Livingston: „We hebben ons ui
termate goed op deze Tour
voorbereid. Met de hele ploeg
hebben we bijna alle etappes
verkend. Het zou toch stom zijn
je in deze fase van de strijd te
laten afleiden door randzaken
als deze? Dat doen we dan ook
niet. Er wordt bij ons in de
ploeg ook nauwelijks over ge
sproken."
Hebben jullie enig idee wat zijn
prestatie in Amerika teweeg
brengt?
Hamilton: „De prestaties van
Lance hebben een enorme im
pact. Het aantal wielrenners
groeit. In Amerika hebben we
geen fietscultuur, maar een au
tocultuur. Het is moeilijk om
dat te veranderen Misschien
zorgt Lance voor een omme
keer."
Livingstone: „De mensen in
Amerika weten wat de Tour is.
Als ik daar zeg dat ik wielrenner
ben, vragen ze meteen: doe je
mee aan de Tour? Wat wielren
nen verder inhoudt, dat weten
ze niet. Sommigen denken dat
wij onderweg afstappen om te
lunchen. Toen Lance wereld
kampioen werd, was dat al
groot nieuws in Amerika. De
mensen die zijn naam nog niet
kenden, leerden hem kennen
door zijn ziekte. Daar is in
Amerika heel veel aandacht aan
besteed. Ik weet niet wat de
mensen meer waarderen: zijn
gewonnen strijd tegen kanker
of zijn prestaties in de Tour.
Het eerste waarschijnlijk. De
kenners, in de minderheid, zul
len vooral respect hebben voor
zijn manier van rijden."
Er kan Armstrong niet veel meer
gebeuren. Toch?
Hamilton: ,,So far, so good. Ik
verwacht nog wel een aanval in
de Pyreneeën. De etappe naar
Piau-Engaly is de zwaarste. Als
de concurrenten nog wat wil
len, zullen ze het dén moeten
doen. De rit naar Pau biedt ze
minder kansen. Daar zitten wel
een paar heel zware cols in,
maar de laatste ligt zestig kilo
meter voor de finish. Alle kans
dus om eventueel verlies goed
te maken. We kunnen het aan.
Iets anders is datje altijd ziek
kunt worden. Vorig jaar werd ik
achter Jan Ullrich tweede in de
tijdrit in Corrèze. Een paar da
gen later werd ik ziek. Met han
gen en wurgen heb ik Parijs ge
haald."
Livingston: „Door mijn val in
de etappe naar Sestrières heb ik
Lance minder kunnen steunen
dan ik van plan was. Voor mijn
gevoel heb ik nog wel wat goed
te maken. Een voordeel is dat
we alle etappes hebben ver
kend. Onder barre omstandig
heden. Het was heel slecht weer
toen. Eigenlijk kan het alleen
maar meevallen. De bergen zijn
niet nieuw voor me."
Wat is Johan Bruyneel voor een
ploegleider?
Hamilton: „He is fantastic. Die
man brengt zó veel ervaring
met zich mee. Hij weet precies
wat er in het wielrennen speelt.
Toen hij nog renner was, mocht
ik hem al graag. Een rustige,
aardige vent. Hij geeft vertrou
wen. Hij was nog maar net
ploegleider toen hij mij opbelde
en het programma met me
doornam. Dat stellen van doe
len is niet typisch Amerikaans.
Johan blijkt het ook te hebben."
Livingston: „Ik wist dat hij rus
tig was. Zo kende ik hem als
renner. We krijgen als ploeg nu
veel aandacht, maar hij gaat er
heel goed mee om. Hij is aardig
en daardoor één met het team.
Maar als het nodig is, staat hij
ook boven de groep."
Hoe is jullie relatie met Lance
Armstrong?
Hamilton: „Andere mensen
zien misschien niet altijd hoe
veel werk wij verzetten, maar
Lance uiteraard wel. Hij toont
veel respect voor ons. Hij beseft
dat we het met z'n allen moe
ten doen. Ik ken niemand die
zoveel wilskracht heeft als hij."
Livingston: „Voor de Olympi
sche Spelen van 1992 heb ik
Lance leren kennen. Door hem
ben ik verhuisd van Saint Louis
naar Austin. Daar zijn meer
heuvels en kun je dus beter
trainen. Hij noemt mij wel zijn
broer. Zijn ziekte was een grote
schok voor mij. Ik had hem wel
willen helpen, maar hoe doe je
dat? Hij heeft het helemaal al
leen gedaan. Fantastisch. Hij is
een echte Texaan. Die zijn toch
anders dan anderen. Ze doen
alles in het groot en hebben een
ongelooflijk zelfvertrouwen."
LEiTOUR DE FRANCE
16e etappe
21 juli 192 km
mers. Al moeten ze vroeg to el
slaan, want de finish in Pa oc
60 kilometer na de laatsteï e
dernis, de Aubisque. Voort g'
derlanders is deze beruchk
vooral bekend van de va lp q
van Wim van Est in het ra
Vorig jaar won Leon van fl a
de etappe, de zesde Nederlt i
winnaar in Pau na Theo j)l iE
delkamp (1938), Henk Lui rt
ding (1978), Gerrie Kneten ex
(1980), Erik Breukink (198, er
Adri van der Poel (1988). 0
ft
Gelikte fini
na Brabant
bemoeienis
ft
saint-gaudens anp
In drie jaar de grootste t -
verander van de Tol
France in de etappepla;
De chaos rond de eint
pen in 's werelds gro
wielerspektakel ziet er j
uit, sinds de bemoeienis
Wim van de Waarsenbur
Deurne. Erepodium, te
siestudio, ontvangstruin J
high-tech commentaar!
nes, de Brabander ven
het met uitklapbare vn
wagens.
Wim van de Waarsen
is de succesvolste Nedei
der in de Tour de Frt
Van wielrennen zegt hij
nig te weten. Van de EtIe
ziet-ie niets wegens tij
brek, al zit hij er met
neus bovenop. Qua me
teit is hij een innovato: c
zelfs de Societé du Tour
terover doet slaan van vt
zing en bewondering.
wel zonder een woord F
te spreken. „Daar heb ii
Belg voor in dienst g
men", zegt hij, „trouu
zonder personeel zijn
hier nergens."
De Brabander heeft i pe
Tour twaalf trucks rijden 'c
24 man personeel van 1
derlandse nationaliteit J
zetten elke dag het ere|
um, televisiestudio,
mentaarcabines, kortom
gehele 'finishgebeuren'
breken het weer af al
laatste renner binner
pakken alles in de trud
rijden door de nacht w
volgende finishplaats oi
les weer op te zetten. Ee
drukwekkende operatie
baseerd op moderne, tel
sche en hydraulische ui
ring. ee
Wim van de Waarset
heeft alles bedacht, I
kend en uitgemeten,
AVRO's Toppop was h
voormalige tv-prodt
vaak 'op locatie'. Hij bt
later succes met een mo
speeltuin. In '96 nam hi
kijkje bij de Tourstart in
Bosch. Kijkend naar stat )F
finishlocatie begon hij t -
tograferen. „Dat kon
zienlijk beter", zag hij
een. if
Hij had inmiddels eet <i
biliteitsbedrijf voor bet j
en productpresentatie ln|,
werkte onder andere K
Philips. „In decembet
heb ik een brochure t ik
stuurd naar de Societé t jnij
3 januari zat ik in Paii pr
hoorde dat dagelijks vj
man met hekken en stt
liep te sjouwen. Ik ben Wl
gaan bouwen zondei »s
dracht, heb risico gene lo'
Een half jaar later zat ik inn
Tour. Nadien zijn we i °°r
maar groter geworden
buiten de Tour. Straks
we voor Philips naar 1'
en trekken we met h< iui
sportproducten door £dl
Europa."
