Hanny heeft nog
elke avond hoofdpijn
WEER
i
f
Meeuweneieren rapen zit
Terschellinger in genen
Piercing k
absoluut n
in superma0!
ZATERDAG 17 JULI 1999
COMMENTAAR
Roestige rails
De twee Belgische treintjes die tussen Haarlem en Amsterdam
pendelen zijn vrijwel altijd leeg. Met de fluweelzachte banken is
dat een pluspunt van de Loverstrein. Ie kunt steeds ruim en gerief
lijk zitten bij Lovers, dat sinds de overname door het Franse water
leidingbedrijf CGEA 'Optio' is gaan heten. Meer dan een interes
sant verschijnsel voor spoorweghobbyisten en prettige voorzie
ning voor hevig mensenschuwe treinforensen is de boemel niet.
NS-kaartjes gelden niet bij Optio, Optio-kaartjes niet bij de NS.
Een trein, die je om die redenen voorbij moet laten gaan, is hoofd
zakelijk irritant. Uitwisselbaarheid van de kaartjes zou handig zijn,
maar in strijd met de beginselen van concurrentie.
Tot nog toe heeft het idee van concurrentie op de rails de belas
tingbetaler slechts geld gekost. De rails naar IJmuiden, speciaal
voor Lovers opgeknapt, liggen al weer weg te roesten, een ver
nieuwd perron is ten prooi gevallen aan verkommering, en de her
stelde oveiwegen wachten vergeefs op de treinen. Blijkbaar heeft
de toenmalige verkeersminister Jorritsma aan de vergunning voor
de treindienst naar IJmuiden in 1996 niet de plicht gekoppeld om
deze dienst ook te blijven uitvoeren. Haar opvolgster Netelenbos
maakte zo'n koppeling alsnog. ,,Als ze niet gaan rijden, kieper ik ze
van de rails", verklaarde zij toen de onderneming na twee jaar
consessie nog steeds niet was verschenen op de trajecten Leiden-
Den Haag en Utrecht- Hilversum.
Optio schermt nu voor de zoveelste keer met de vage aankondi
ging met méér treinen te gaan rijden. Het bedrijf neemt het kieper-
dreigement kennelijk serieus. Netelenbos zou immers ook de 'toe
voegende waarde', die onder Jorritsma aan de Lovers-trein Haar
lem-Amsterdam was toegedicht, nog eens kritisch tegen het licht
kunnen houden. De 'inkomsten' uit de nagenoeg lege treinen kun
nen voor de Franse onderneming niet echt een motief zijn om er
mee door te gaan. Met Optio heeft het CGEA-concern wel een voet
tussen de deur van de Nederlandse 'spoorwegmarkt'. Vooral met
het oog op de plannen voor 'light rail' in de Randstad kan dat voor
CGEA, interessant zijn.
Voor Netelenbos geen argument om genoegen te nemen met vage
beloften over meer treinen. Al was het maar vanwege de roestende
rails naar IJmuiden.
Iiieeeaaa! Iiieeeaaa! Oorverdo
vend krijsen honderden zilver
en mantelmeeuwen boven de
Bosplaat op Terschelling. Klas-
ke Schepenaar uit Hoorn moet
af en toe bukken. De woedende
vogels scheren over haar hoofd,
want Klaske heeft het voorzien
op hun eieren. Erg succesvol is
haar zoektocht deze keer niet.
De meeste nesten zijn leeg. In
twee treft ze nog eieren aan.
Een ligt moederziel alleen en
voelt nog warm aan. Bebroed,
concludeert Klaske.
Eigenlijk is het Klaske nu niet te
doen om een portie meeuwen
eieren. Ze is op pad gegaan om
dat het wel eens de laatste keer
zou kunnen zijn dat ze legaal
meeuweneieren raapt. Het is de
laatste dag van het seizoen en
of er een nieuw seizoen komt is
nog maar de vraag.
Het rapen van meeuweneieren
is een eilander traditie die sinds
mensenheugenis bestaat. Maar
die traditie staat nu ter discus
sie. Faunabeheer ziet het nut er
niet meer van in en eist van
Staatsbosbeheer dat die stopt
met het verlenen van vergun
ningen. Dat is tegen het zere
been van de Terschellingers,
want die hebben het niet zo op
de bemoeizucht van buiten
staanders, en vooral niet wan
neer het om zaken gaat die diep
verankerd liggen in de eilander
samenleving.
Als er al een verbod komt op
het rapen van meeuweneieren,
dan is het naïef van Faunabe
heer te denken dat daarmee het
laatste meeuwenei door de keel
van een eilander is gegleden,
maakt Klaske duidelijk. „Ter
schellingers hebben hun eigen
regels." Ze weet ook wel waarin
die weerbarstige houding van
de eilanders schuilt. „We leven
hier zo dicht bij de natuur dat
we prima weten wat goed of
slecht is voor de natuur. Vroe
ger was het hier bittere armoe
de. Veel mensen moesten toen
leven van wat de natuur hen
bood. Dat zit ons nog altijd in
de genen."
Voor het economische gewin
hoefje geen meeuweneieren te
rapen. Als Klaske een goede dag
heeft komt ze met een stuk of
zeven eieren thuis. Meestal zijn
het er maar één of twee. Som
mige eilanders beschouwen
meeuweneieren als een delica
tesse. Hoewel Klaske een fana
tieke raapster is, deelt ze die
mening niet. „Geef mij maar
een kippenei." Doordat de zil
vermeeuw veel vis eet, krijgt het
ei een milde vissmaak mee.
„Meestal bak ik ze, het liefst
met een beetje peper er bij om
de vissmaak kwijt te raken."
MARIUS DUSSEL
Burgemeesterskandidate opgepakt
na tv-spot over misdaadbestrijding
het televisiestation verliet, zo
schreef de Baltimore Sun vrij-
dag.
Tijdens de uitzending had Jen
nings uitvoerig gesproken over
haar positie ten aanzien van
misdaad. Ze pleitte voor het op
nieuw opleiden van politie
agenten om hen betere manie
ren en beleefdheid bij te bren
gen.
Joyner Jennings wordt verdacht
van inbraak.
De politie van de Amerikaanse
stad Baltimore heeft donder
dagavond een kandidate voor
burgemeestersverkiezingen op
gepakt kort nadat zij op televi
sie had gesproken over crimi
naliteitsbestrijding.
De officier van justitie herkende
de 57-jarige Joyner Jennings
van een arrestatiebevel dat een
jaar eerder tegen de vrouw was
uitgevaardigd en seinde de po
litie in. Agenten rekenden de
vrouw onder het oog van came- anp
ra's in toen zij rond zeven uur
Buitje maakt plaats voor zon
Smeltende sneeuw donderdagochtend in het Canadese Calgaiy
(zelfde breedtegraad als zuidelijk Nederland) en kouderecords in
andere delen van de staat Alberta. In Europa hitterecords in het
noordoosten (Sint Petersburg 34 graden).
Bij ons in Nederland gaat het er echter aanmerkelijk gematigder
aan toe. Onder invloed van een hogedrukgebied boven het Euro
pese vasteland is het dezer dagen fraai zomerweer. Toch kan het
vandaag eerst nog behoorlijk tegenvallen. Een schampend warm-
tefront veroorzaakt vanochtend wolkenvelden die ten dele bestaan
uit dat zompig ogende laaghangende spul. Er bestaat zelfs een
kleine kans op een bui.
Vanmiddag gaat de zon meer en meer schijnen en stijgt het kwik
tot 21 graden aan zee 23-25 graden elders in de regio. De wind
waait uit het zuidwesten en is meest matig. Morgen is het wel zon
nig en warm met maxima tot rond 27 graden, aan zee omstreeks
23. De wind is meestentijds zwak en veranderlijk.
Na het weekeinde blijft het vooralsnog warm zomerweer. Op
maandag wordt het in het binnenland plaatselijk 30 graden.
Wel neemt de kans op een regen of onweersbui toe. Vanuit
Frankrijk trekt namelijk een kleine storing naar het noorden.
Voor de tweede helft van volgende week zijn de modellen
enigszins verdeeld. De Duitsers verwachten de uitbreiding
van een IJslanddepressie naar de Noordzeeregio met als
gevolg minder warm weer en een stijgende kans op enke
le buien. Het Europese atmosfeermodel denkt dat het war
me zomerweer zich zal handhaven. De waarheid zal, zoals zo
vaak, wel ergens in het midden liggen.
Gisteren werd het vooral in de middag tamelijk zonnig en
steeg de temperatuur tot ruim boven de 20 graden. In Bloe-
mendaal werd 21,4 graad gemeten. In de buurt van Rotter
dam steeg het kwik tot 24 graden. In het oosten van het land
viel nog een enkele verspreide bui.
Voormalige speelgoedverkoopster brengt wat het publiek wil horen
Het leven van de artiest is vluchtig. Zo zijn ze Bekende Nederlander, zo hoor je tijden niks van ze. Even geen hit of
show en De Beroemdheid gaat schuil achter vergeten kleedkamerdeuren. De rubriek 'Gedoofde Sterren' zet die deu
ren weer open. Vandaag aflevering twee: Hanny. Eerst van de Rekels, nu van de Hoofdpijn.
Ze heeft het echt wel gepro
beerd: een serieus liedje met
diepgang. Maar nooit werd zo'n
plaatje een hit. Want van Han
ny willen de zalen alleen het
dubbelzinnige werk horen. Dus
zingt ze maar weer dat ze van
avond hoofdpijn heeft. En of ze
haar kijkdoos willen zien.
„Geen probleem. Je moet bren
gen wat het publiek wil horen."
Hoe een speelgoedverkoopster
ook als artiest klantgericht bleef
denken. Al ging dat laatste lied
je dat vader Abraham voor haar
had bedacht, ook Hanny wat te
ver.
Voor de deur glimmend grote
auto's. Een strak Hilversums
kantoor met in de voortuin een
trits naambordjes. Stuk voor
stuk verwijzen ze naar een an
dere show-bv die achter de ge
vel schuil gaat. Hanny's omge
ving straalt koele zakelijkheid
uit. De zakelijkheid van haar
vriend, huisgenoot en manager
Ludo Voeten. Hij is business
man in showzaken, organisator
van van alles op feestgebied en
artiestenbaas. Met hem woont
Hanny nu samen in Tiel. „Ik
zou kruipend naar Noord-Hol
land terug willen. Vanwege de
sfeer, vanwege de mensen.
Maar Ludo is er niet heen te
krijgen. Hij is een Belg. Dus zijn
we maar halverwege gaan zit
ten."
Even bijpraten: Hanny (1958)
heet eigenlijk Hennie Lonis. Ze
groeide op in Alkmaar, waar
haar grootvader ooit café Num-
mero Een bestierde. Haar vader
verdiende de kost in de snacks
en als chef-kok. Zelf had ze als
kind plannen om verpleegster
te worden. Het liep anders. Na
de lagere school en wat toen
nog de huishoudschool heette,
werkte ze een tijdje in een
speelgoedzaak. „Maar 's avonds
zat ik meestal bij bruiloften en
feestjes om bij duo's mee te
zingen. Bij paviljoen Minkema
bij Schoorl was altijd wel wat te
doen."
Het was 1972 toen het wereldje
van de volksmuziek schrok van
het nieuws dat Corry Konings
weg ging bij haar band De Re
kels. De blonde zangeres die
net 'Huilen is voor jou te laat'
naar goud had gezongen, wilde
solo. Naarstig gingen de muzi
kanten en hun liedjesmaker
Pierre Kartner (Vader Abraham)
op zoek naar een opvolgster.
Via vrienden in de muziek be
landde Hanny bij de audities in
Etten Leur. „Die zaal daar zat
helemaal vol met jonge zange
resjes. Ik was zestien en besefte
nauwelijks wat er gebeurde. Of
ik even het liedje 'Mario' wilde
inzingen, vroegen ze. Ik kreeg
het een paar keer te horen en
deed maar wat. Maar ze wilden
me hebben." Waarna Mario
('Nachten heb ik hier gewacht,
tot jij weer komen zou') een
groot succes werd. Drie maan
den stond het liedje in de Top
Veertig.
Omdat de Rekels in Brabant
woonden, was het praktisch als
Hanny ook naar Etten Leur ver
huisde. Met de muzikanten
reisde ze vijfjaar lang van klus
Hanny: „Je moet nu eenmaal brengen wat je publiek mooi vindt. Anders maak je je cd's alleen voor in je eigen kast." foto gpd roland de bruin
naar klus. Tot 1977. „Ik werd
moeder en vond het gezin be
langrijker dan de muziek. Toen
ben ik ook met mijn kinderen
teruggegaan naar Noord-Hol
land. Maar elf jaar later begon
het toch weer te kriebelen. Ik
liet me overhalen om weer met
de Rekels te gaan optreden,
maar dat had ik beter niet kun
nen doen. De sfeer was anders
geworden. Uiteindelijk zijn we
vervelend uit elkaar gegaan,
met nog een juridische strijd
om de naam Hanny. Die heb ik
gewonnen, hoor. Maar die jon
gens zie ik nooit meer. Geen
behoefte meer aan ook."
Ze scheidde van haar man en
van de Rekels. „Door alle toe
standen was het toen goed mis
met mijn zelfvertrouwen. Graag
wilde ik solo verder, maar daar
voor had ik een hit nodig. En
die kwam. 'Maar vanavond heb
ik hoofdpijn' heette het num
mer dat Pierre Kartner in 1990
voor haar schreef. Noem het
geen schunnig repertoire. Dat
wil ze niet. „Het is dubbelzin
nig, niet schunnig."
Nou ja, ze wil best weten dat ze
zelf ook schrok toen ze voor het
:erst hoorde wat de bebaarde
liedjesmaker voor haar had be
dacht. „Ik dacht eerst: dat doe
je toch niet? Maar toen ik het
thuis een paar keer had ge
draaid, vond ik het toch wel la
chen. Dus ik probeerde het
maar. Ook al omdat ik weinig te
verliezen had in die tijd. Maar
dat hoofdpijnlied werd dus een
knaller. De mensen zijn er gek
op. Best begrijpelijk, hoor. Joh,
er is al zo veel ellende in de we
reld. Laat ze dan toch lekker la
chen."
Men vraagt en wij draaien. Als
dubbelzinnig scoort, schrijft
Kartner dubbelzinnig. Met de
opvolgers 'Liefde is lekker,
maar lekker is niet altijd liefde'
en 'Mijn kijkdoos' kreeg het pu
bliek wat het horen wilde.
„Maar als je dat werk lang doet,
wordt het nogal dun. En toen
Pierre een liedje voor me had
gemaakt waarin ik moest zin
gen dat ik zogenaamd verliefd
was op prins Willem Alexander,
werd het me te gek. Dat vond ik
echt niet kunnen. Ik kreeg die
tekst er niet uit. Toen heeft hij
dat nummer nog door Ria Valk
laten opnemen. Nooit meer wat
van gehoord, natuurlijk.
Pierre Kartner begreep niet dat
ik dat genre niet meer wilde. En
ik begreep niet dat hij niks an
ders voor me wilde maken. Zo
zijn we uit elkaar gegaan. Heel
erg, vond ik dat. Want hij was
toch de man die al vanaf mijn
zestiende alle nummers voor
me heeft geschreven. Maar
misschien komt het nog wel
eens goed tussen ons. Want ik
wil nog graag eens een grote
hit. Zo'n knaller die ze overal
meezingen. Al is het alleen
maar om het voor mezelf te be-
Emile Hartkamp, die ook liedjes
voor Frans Bauer schrijft. Het is
serieuzer werk, dat haar niet de
gedagdroomde kassakraker op
leverde. „Heel lullig, want ik
vind het zelf heel mooi reper
toire. Maar ik heb geleerd dat je
je bij die dingen moet neerleg
gen. Je moet nu eenmaal bren
gen wat je publiek mooi vindt.
Anders maak je je cd's alleen
voor in je eigen kast en zo werkt
het niet.
Al is het niet eens zo erg dat ik
een tijdje geen hit heb. Ik moet
het toch hebben van de optre
dens. Ik ben nou eenmaal een
podiumbeest, geen platenar-
tiest. Zet mij voor een zaal en ik
ben gelukkig. Personeelsfees
ten, jaarmarkten met een bui
tenpodium, feesttenten, ik vind
het allemaal heerlijk. Alleen dis
cotheken doe ik niet meer. Dat
is ander publiek, daar hoor ik
niet meer. Misschien heb ik dat
te vaak gedaan. Tot een paar
jaar terug deed ik dertig optre
dens per maand. Steeds weer 's
avonds die auto in. Nu heb ik
dat teruggeschroefd naar 17
keer per maand. Dat is net
mooi.
Ik ben ook wat gaan relativeren.
Vorig jaar heb ik een tijd hele
maal niet opgetreden omdat ik
huidkanker had. Ze hebben me
een paar keer geopereerd en nu
lijkt alles in orde. Maar als je in
zo'n ziekenhuis om je heen
kijkt, zie je wat voor verschrik
kelijks je allemaal kan overko
men. En dan ga je ook wat
makkelijker denken over hits en
successen.
Als je goed nadenkt, word je
soms doodziek van dit arties
tenvak. Want dit is een nepwe-
reldje, hoor. Alles is zo schijn
heilig. Zo op de buitenkant ge
richt. Ze zijn aardig in je ge
zicht, maar achter je rug om
kletsen ze wat af. Ik snap ook
wel hoe dat komt, hoor. Alle ar
tiesten zijn nu eenmaal egotrip
pers. Je moet wel heel erg van
jezelf houden als je voor een
paar duizend man op een podi
um gaat staan. Om in die stress
overeind te blijven, praten ze
graag over een ander.
Mij doet het allemaal niet zo
veel meer. Ik hoef ook niet
meer zo nodig. Plannen maken
heb ik ook afgeleerd. Ja, als die
hit nog komt, zou dat mooi zijn.
Of een eigen televisieprogram
ma misschien. Iets gezelligs. Als
ik over tien jaar maar niet meer
het podium op hoef. Dan zie je
mij toch ook niet meer over
mijn kijkdoos zingen?"
JAN VRIEND
Maandagochtend
Ik heb diverse dingen met u te bespreken maar ik
ben nogal duf. Vannacht om kwart voor een, ik wil
de juist naar bed gaan, zag ik op de BBC de titels
van een film voorbij komen: MARLON BRAN
DO en KARL MALDEN in ONE-EYED JACKS
Ik dacht laat ik even kijken, een kwartiertje
of zo, want die Malden is een van mijn
favoriete acteurs. Na dat kwartiertje
was het duidelijk dat ik naar een hele
saaie western keek.
De jonge Brando, fluisterend alsof
hij al voor de Godfather repeteerde,
was de held en Malden die nor
maal praatte was de schurk. De
film sleepte zich voort, maar ik
kon mij er niet toe zetten om de
trap naar de slaapkamer op te
gaan. Te lui denk ik. Op een gege
ven moment maakte ik mijzelf wijs
dat ik bleef zitten omdat ik wilde
weten hoe de film afliep. Je bent 57
jaar en je wilt weten hoe een cowboy
film afloopt. Hoe diep kun je zinken.
Ik zal u niet langer in spanning hou
den: Brando schoot Malden dood.
Toen was het 3 uur in de nacht. Nu is
het maandagochtend. Duf dus.
Over naar de dingen van de dag. Ik wil
wat achterstallige post wegwerken. Een
paar weken geleden schreef ik over de schertsmar-
kies van Rupelmonde. Mevrouw Van Rijssel uit
Oegstgeest schrijft dat Rupelmonde wel degelijk be
staat. Het ligt in België op de plek waar de rivieren
Schelde en Rupel samenvloeien. Ik heb het even na
gekeken en het klopt natuurlijk. Dat riviertje kende
ik. dat plaatsje niet. Bedankt.
In datzelfde stukje kwam het woord adelijk voor.
Van Rijsel eindigt haar brief zo: "...Nog een beschei
den opmerking: ik geloof dat adellijk met twee U's
u <ordt gespeld.Mevrouw heeft alweer gelijk. Ik
heb sinds de laatste spellingswijzigingen er nogal
met de pet naar gegooid als het op behoorlijk spellen
aankwam. Steeds dat excuus bij de hand 'dat het
voor een normaal metis niet meer bij te benen is'.
Onzin natuurlijk want vóór die veranderingen
maakte ik ook fout op fout. U misschien oofc. Maar
door die wijzigingen zijn onze fouten gelegitimeerd
lijkt het. Ze zijn mode geworden, bon ton zo u wilt.
Ik beloof beterschap.
Over fouten gesproken: in mijn verhaaltje over het
Leiderdorpse ziekenhuis was door mijn onhandig
gebruik van de floppy disc een deel van de tekst weg
gevallen. Het medisch personeel daar verdient een
beter stukje dan dar wat er afgedrukt stond. Ik zou
er geen melding van hebben gemaakt, met dat soort
fouten leer je leven, maar ik moet volgende week op
controle dus ik wil die schatten graag te vriend hou
den.
Volgend onderwerp: Mooi Ietje Fietje. Een paar we
ken geleden had ik het over de tekst van dat lied:
Mooi Ietje fietje trek je baljurk aan
dan zullen wij samen naar het bal toe gaan.
Nee meneer, ik dank u zeer,
de polka is geen mode meer etc.
Verschillende lezers stuurden mij de tekst nog eens
toe. Dank aan mevrouw Boutnan uit Haarlem en
aan de heren Ouwehand en Mantel. De laatste twee
e-mailden naar de redactie en vermeldden hun
woonplaats niet "2 minuten zoeken op internet",
schreef Maarten Ouwehand begeleidend
Mevrouw (meneer?) de Vries uit Heemstede schreef
echter:"Hoe komt Ietje Fietje erbij om zomaar
over de Polka te praten, terwijl het woord niet ge
noemd werd in de vraag. Mijn vader (1875-1962)
zong:
Juffrouw mag ik met u verkeren
Dan zal ik u de polka leren."
Einde citaat. Exact dezelfde tekst stuurde ook de
Haarlemse mevrouw Smit. Dus ik naar de redactie
om op internet te gaan zoeken onder leiding van be
reidwillige internetjuffrouw. Misschien heeft het lied
wel vele coupletten. Maar behalve Ietje Fietje en
haar baljurk konden wij niets vinden. Vooruit me
neer Ouwehand en andere internetters, kom op be
jaarden met uw ijzeren geheugen: hoe zit het met
die juffrouw, die polka, die baljurk en Ietje Fietje.?
Ik reken op u.
Nog 168 dagen en het
nieuwe millennium bi el1
aan. Reden voor dezel
om in een dagelijkse Jjjj
terug te kijken op bela eci
rijke gebeurtenissen di f?c
plaatsgrepen op corre;
ponderende data in ds
gelopen 1000 jaar. Dei
week: 12 juli 1785: bal
vaart vanuit tuin palei
eert Ethiopië; 14 juli 1
bestorming van
15 juli 1099: Godfried!*
Bouillon neemt Jeruz< 2
in; 16 juli 1948: eerste
vliegtuigkaping; 17 ju! i
1596; Willem Barents? ne
Jacob van Heemskerc
men aan op Nova Zeija
17 JULI 1596
'De zon stond 37055' bov
horizon; de declinatie wa
21015', dus onze breedte
74040". De schepeling Q IS'
Veer maakt de aantekenii
17 juli 1596, aan boord va n:
schip dat Willem Barents
Jacob van Heemskerckei &e
vijftienkoppige bemannii
gedenkwaardige overwim
zal bezorgen. 'Om 10.30ii
kregen we het land van N
Zembla in zicht Ikw
eerste die het zag'. Nietvi
ter begint de beroemde ei
lijkertijd verschrikkelijke! tut
wintering op datzelfde Ni ark
Zembla. De dagboekverh
van De Veer vormen een
slepend relaas en de brorjnoi
door de erbarmelijke, dot jaa
poolwinter in het Behoui etp
Huis aan de vergetelheid
rukt. "s Avonds kwam er
beer zo dicht bij ons schi]
we hem met een steen w er
den kunnen raken. We st
hem een kogel in zijn po
beer liep hinkend weg'
derde expeditie is er een
op Hollandse en Zeeuws
scheepvaartkringen zich
nieuw laten meeslepen d
gedachte dat de kortste e 0r<
ligste zeeroute naar de rij
handelsgebieden van hel
Oosten langs de Noordpt
loopt. Willem Barentsz it
dat idee, een week na hel
van de terugreis in juni 1:
met de dood bekopen. D
levenden krijgen thuis ee
denontvangst.
HENKRUUL»
e<
pe
0
Een ring door de wenkbrau
als wielrenner Henk
kan nog net. foto m?
Wat kan absoluut niet in
supermarkt? 'Distrifood,
clubblad van de superi
branche, legde de vraagl
aan 125 bedrijfsleiders."
ste wat tussen de schapp
signaleerd kan worden 6
eenpiercing. Een opd>
gruwt ervan. Degenen
tolereren, stellen wel du>
beperkingen: een ringel)
de wenkbrauw mag, een
door de tong niet.
Andere zaken die 'uw ga
van zijn personeel nietp
loshangend haar (14 prc>
mannen met een oorrini
procent), nagellak en lan
gels op de versafdeling!
cent). Felgekleurde hana
men blijken voor een eri
net zo storend als een la
broek voor vrouwen,
driekwart (78 procent) s
een personeelslid wel
op zijn of haar uiterlijk
hen zegt als effectieve m
te hebben het voorhoud
een spiegel vergezelde
vraag 'zou u als klant do
iemand willen worden
gen'.
In de volgende enquête bie(
Distrifood wordt die vra
voorgelegd aan een par.
ten. Zij mogen oordeler
125 gezichten van hun? m
JOOST PRINSEN
