Ouder en wijzer
Knuffels voor een schurftig schaap
Film
Tim de Cler wil basisplaats bij Ajax
Hoewel de zomer zijn einde nog lang niet heeft bereikt, trainen de selectie van de
betaaldvoetbalorganisaties alweer op volle kracht. Ajax, Feyenoord en PSV hebben
zich aan de fans voorgesteld en stukje bij beetje worden de trainingsvelden
omgeploegd. Ook Tim de Cler voelt het gras weer onder de noppen. Vorig seizoen
bracht de Leidse Ajacied wisselend succes. De Cler kwam terug van een beenbreuk en
dwong onder Jan Wouters een basisplaats af in een team dat een van de slechtste
jaren uit de clubhistorie beleefde. De Cler zelf kreeg als een van de weinigen lovende
kritieken, maar ondervond in een teleurstellend debuut bij het Olympisch elftal
meteen hoe vergankelijk roem kan zijn.
Basisplaats
„Toen ik aan het terugkomen was van mijn blessure,
was ik bezig om een basisplaats te veroveren in het
tweede. Ik wilde zo snel mogelijk weer op mijn oude
niveau terugkomen en daarna uitkijken naar het sei
zoen dat nu komen gaat. Maar door het tussentijdse
vertrek van Frank de Boer en de blessure van Tom
Sier zat ik ineens bij het eerste. Toen ik bij de selectie
kwam, stonden we er niet zo heel slecht voor. De
sfeer was goed en iedereen was ervan overtuigd dat
we de tweede plek gingen halen. Doordat bepalende
spelers geblesseerd raakten, werden de resultaten
minder. Voor mezelf heb ik me toen maar voorgeno
men om zo goed mogelijk te voetballen. Er lag niet
veel druk op mij. Ik was jong en nieuw."
Doelen
„Die zijn bijgesteld. Eerst wilde ik dit jaar bij de A-se-
lectie komen en nu wil ik een vaste basisplaats. De
aankopen van Ajax zijn heel goed, zeker als je kijkt
naar de Nederlandse competitie. Er zijn routiniers te
ruggekomen. Aron Winter heeft al een heel voetballe
ven achter de rug en van zijn routine kan ik veel le
ren. Meer dan van een buitenlandse voetballer. Ik heb
verhalen over Michael Laudrup gehoord. Dat was een
echte topper en zijn broer Brian is natuurlijk ook een
wereldspeler, ook al is hij er een jaartje uit geweest."
Jan Wouters
„Het zal voor hem heel moeilijk geweest zijn om het
over te nemen nadat Morten Olsen was ontslagen. Hij
moest iets maken van een team dat niet best draaide.
Nu kan hij aan zijn eigen elftal bouwen. Ik ken hem
nog goed van de tijd dat hij het tweede trainde. Hij
heeft altijd vertrouwen in mij gehad en me altijd in de
basis opgesteld. Hij zei dat ik nog een hoop van hem
kon gaan leren."
Leiden
„Ik zit nog goed bij mijn ouders. Mijn eten staat altijd
klaar en mijn kleren worden gewassen. Het is thuis
toch gezellig, dus waarom zou ik weggaan. Veel spe
lers die bij het Olympisch elftal zitten, wonen nog
thuis. Ik heb geen behoefte om op mezelf te gaan wo
nen. Zo lang ik bij Ajax speel, blijf ik sowieso in Lei
den. Het is lekker dicht bij Amsterdam. Ik ben toch al
geen jongen die zomaar uit zijn omgeving weggaat. Ik
heb ook getwijfeld of ik van Lugdunum naar Ajax zou
gaan."
Kooiboys
„Daarmee voetballen we altijd op toemooitjes, met
na afloop een lekker barbecuetje. Ik ben in De Kooi
opgegroeid met heel veel jongens van mijn leeftijd.
Voetballen, honkballen, verstoppertje spelen; een
heel leuke tijd. Als het kan, ga ik nog steeds voetbal
len op het pleintje. Dan begin ik wel voorzichtig,
maar als je bezig bent ga je vanzelf weer harder spe
len. Voorzichtig voetballen is minder leuk en je loopt
juist eerder een blessure op. Na mijn beenbreuk ben
ik niet echt bang geweest voor nieuwe blessures. Zo'n
tegenslag maakt je mentaal sterk. Je leert de andere
kant van de medaille kennen. Thuis liep ik in die tijd
veel te zeuren. Mijn ouders lieten mij m'n gang gaan.
Bij Ajax hield ik mijn mond dicht. Behalve bij Niels
Tamminga, de fysiotherapeut. Bij hem was het zelfs
leuk om te revalideren. Ik heb hem goed leren ken
nen."
Vrienden
„Veel van mijn vrienden bij Ajax zijn naar een andere
club vertrokken. Af en toe spreken we nog met elkaar
af. Als ik met mijn vrienden uit Leiden op stap ga,
maken ze wel eens een geintje dat ik de rondjes moet
halen, omdat ik veel verdien. Maar ze hebben zelf al
lemaal een baan met een goed salaris."
Rijkdom
„Ik ben negentien jaar en verdien veel geld. Dat is
raar, maar zo gaat het in het voetbal. Ik blijf hetzelfde
doen als hiervoor. Ik doe niet in aandelen, maar kan
wel bij iemand terecht die me op financieel gebied
adviseert. Ik heb nog steeds hetzelfde contract dat ik
twee jaar geleden tekende. Ik ben weg bij de WCS.
Rob Jansen van Sport Promotion regelt nu mijn za
ken. Dat leek me beter. Er komen gesprekken over
een nieuw contract. Als je in het eerste van Ajax
speelt, moet je er toch bij horen. Ik wil graag tussen
tijds bijtekenen."
Champions League
Als je ziet dat Willem II wel in de Champions League
speelt en Ajax niet, dan is het jammer dat je het mist.
Ajax heeft toch meer te bieden. De UEFA-cup is ook
leuk. Het blijven bijzondere wedstrijden. En je komt
nog eens ergens. Ik ben door het voetbal al op heel
wat plaatsen geweest. We gaan over een week op trai
ningskamp naar Amerika. En in januari ga ik met het
Olympisch elftal naar Brazilië. Op mijn debuut tegen
Spanje wil ik liever niet meer terugkijken. Ik wilde te
goed spelen, was overgeconcentreerd. De laatste tien
minuten herstelde ik mezelf en ik was klaar voor een
goede tweede helft. Nadat ik in de rust was gewisseld,
heb ik mijn pak aangetrokken en ben ik in de dug-out
gaan zitten. Ik heb nog wel gekeken, maar zat aan an
dere dingen te denken. Han Berger, de bondscoach,
dacht dat ik er te gemakkelijk over had gedacht of te
zenuwachtig was. Jan Wouters stelde me gerust en
vertelde dat zoiets kan gebeuren. In de wedstrijd te
gen PSV stond ik bij Ajax gelijk weer in de basis. Het
vertrouwen bleef er."
Wereldbeeld
„Ik heb geen oogkleppen meer op. Er is meer dan
voetbal. Je wordt ouder. Als ik beelden van massagra
ven in Kosovo zie, vraag ik me toch waar het nu alle
maal om gaat. Mensen in je omgeving praten erover
en dan wil je niet met mijn mond vol tanden staan.
Dus ga je je er vanzelf in verdiepen door de krant te
lezen."
Amstel Cup
,,Je ziet hoe snel het kan gaan. Zo breek je je been en
zo win je de op een na grootste prijs van Nederland.
Voor Ajax was het belangrijk om het seizoen nog enig
aanzien te geven en om Europees voetbal te halen.
We waren op dat moment toch de beste van Neder
land. In de jeugd heb ik altijd alles gewonnen en vorig
seizoen heb ik geleerd wat verliezen is. Voor mij was
het goed om mee te maken, voor Ajax niet. Ik trek er
lering uit voor het komende seizoen."
Virenque wordt elke dag een beetje meer held
ïen week geleden werd Richard Virenque
log met de nek aangekeken in Le Puy du
rou. Op het parcours van de proloog stond
jekalkt: 'Virenque epo'. De voormalige
volksheld werd verketterd, ook door een
jroot deel van het publiek. En zijn collega-
enners zaten al helemaal niet te wachten
>p de man die volgens ex-verzorger Willy
Zoet de grootste junkie was in het Festina-
ijdperk. Maar Virenque heeft de eerste
itorm overleefd, is niet afgestapt en rijdt
tomende week zijn terrein binnen: de ber-
jen. „Een goeie etappe ën hij is weer net
io'n held als voor de Tour van vorig jaar."
Stemmingen in en rond het peloton.
let is woensdagochtend in Laval. Het 'villa-
je départ', het scherp van Jan-Publiek afge
schermde minidorpje waar onder anderen
[enodigden, sponsors, VIP's en journalisten
ich kunnen laven aan de culinaire geneug-
en van de streek. Het oog valt op een jonge
man. Hij is gehuld in een felrood trainings
lak. Op de achterzijde van het jack staat met
ierlijke letters de naam Richard Virenque.
tan de voorkant staat een logo met de op-
Iruk: Supportersclub Richard Virenque.
•Nee, ik schaam me hier absoluut niet voor,
ntegendeel", zegt Fabien Houdayer. „Ik ben
tots op Richard en ik laat dat zien. Nee, ik
leb daar geen negatieve reacties op gehad,
sJleen maar positieve."
Hij heeft waarschijnlijk eerder die week de
ïant Aujourd'hui niet gelezen. Daarin heeft
[e 25-jarige renner met het babyface,
Vhristophe Bassons, een column gekregen.
Peze Bassons maakte vorig jaar ook deel uit
Rn de Festina-équipe maar rijdt inmiddels
p dienst van Francaise des Jeux. Hij is jong,
onervaren en roept tegen wie het maar ho
ren wil dat hij 'op helder water' koerst. Dat
schijnt zo bijzonder te zijn dat hij maar met
een een vaste rubriek bij de krant mag vul
len. Maar deze Bassons neemt geen blad
voor de mond. Hij vindt dat men Virenque
keihard moet laten vallen en vraagt zich
hardop af waarom zijn tegenwoordige Polti-
collega elke dag de kolommen en de tv haalt.
„Terwijl een aantal goede, jonge Franse cou
reurs totaal geen aandacht krijgt."
Oud-renner Hennie Kuiper loopt ook in
het village départ rond, samen met wat gas
ten van de Rabobank. Achterop de fleece-
truien die speciaal voor iedere etappe wor
den vervaardigd voor de bankiers-VIP's staat
'Genieten van fietsen'. Dat doen de heren en
Kuipertje nog steeds. Maar als het om Viren
que gaat, betrekt het altijd blozende gezicht
van de man die in 1977 tweede werd in de
Tour achter Bernard Thévenet, de Fransman
die later toegaf dat hij die Tour flink in de
trommel met verboden snoepjes had ge
graaid. „Ik vind het niks, die vent hoort hier
niet", zegt Kuiper opmerkelijk scherp.
„Waarom niet? Vorig jaar werd de hele ploeg
nog uit de Tour gehaald, er werd geconsta
teerd dat er systematisch doping werd ge
bruikt. Renners als Zülle en Dufaux hebben
daarvoor moeten boeten. Terwijl zij op een
houtje beten, reed Virenque gewoon rond
en nu zelfs in de Tour. 'Dankzij het gedoe
achter de groene tafel. En dat hoort niet zo
in deze sport. Het gezond verstand dient te
zegevieren, daarmee is deze sport groot ge
worden. Maar ik mag dit niet eens zeggen.
Als jij er mee naar de politie loopt, zit ik
morgen in de gevangenis.'
Intussen komen de ploegleidersauto's van
Polti met de renners het terrein oprijden. De
renners lijken allemaal in de gele camper te
De Franse renner Virenque lacht, zet een krabbel en zwijgt.
zitten. Maar een golf van gegil, gejuich en de
aanmoedigingen begeleidt de gele Polti-
ploegleidersauto die iets later aankomt. Het
kan niet mis, daarin moet Richard Virenque
zitten. En inderdaad, hij is het. Als een
vrouw van middelbare leeftijd naar voren
schiet met een foto om hem te laten signe
ren, draait Virenque het raampje open, lacht
vriendelijk en zet zijn krabbel. Hij lacht,
maar zwijgt vooral. Want er staan in mum
van tijd weer journalisten en camera's om
hem heen. „Ja, ik voel met uitstekend. Ik heb
de slag van maandag overleefd en alles goed
doorstaan." Hij bedoelt daarmee lichame
lijk. Hoe het geestelijk zit, is niet helemaal
duidelijk.
„Die man heeft een enorme plaat voor
zijn kop, dat hij hier toch van start gaat",
stelde Erik Dekker voor de proloog al vast.
„Maar", zo moet Dekker er aan toevoegen,
„stel, ik herhaal, stel dat hij niks gebruikt
heeft. Want er is nog niets bewezen." Maar
hij zegt het op een manier waaruit een dove
kwartel nog kan concluderen dat het alle
maal bepaald geen zuivere koffie is geweest
van monsieur Virenque.
Het merendeel van de collega's dacht er
een week geleden net zo over. Virenque pro
beerde dat te bagatelliseren door te roepen
dat 80 procent van het peloton hem heeft
gefeliciteerd na zijn ritzege in de Giro d'Ita-
lia, die hij overigens verder als een naamloze
afsloot. Maar deze week kon hij toch ook
niet ontkennen dat het peloton hem als een
paria is gaan beschouwen. Of, zoals Viren
que het zelf uitdrukt: 'een schurftig schaap.'
Die uitspraak verleidde een toeschouwer
aan het parcours tot het maken van een
spandoek waarop Virenque een lief lamme
tje wordt genoemd dat ze graag zouden
knuffelen. Links en rechts zijn er langs het
parcours de laatste dagen steeds meer
steunbetuigingen verschenen. 'Vive Viren
que' en 'Virenque: de Tour van 99 is van
jou'. Volgens Virenque zelf zijn er nog veel
meer adhesiebetuigingen. „Maar de Tour
organisatie heeft ze overgeschilderd", be
weerde de renner even strijdlustig als ge
waagd.
Het valt de meesten wel op dat de stem
ming richting Virenque milder wordt. Niet
alleen in het peloton maar ook daarbuiten.
Mapei-manager Patrick Lefevere heeft het
ook gemerkt: „Bij de proloog keken de
meeste supporters nog de kat uit de boom,
was de stemming half om half. Langzaam
slaat de balans nu door naar enthousiasme
en aanmoedigingen. Als Virenque straks in
de bergen een keer toeslaat, heeft iedereen
alles vergeten en is hij weer de oude held,
net als vroeger."
Fabien Houdayer hoopt dat van harte en
is vol vertrouwen voor de komende twee we
ken. Hij betaalt jaarlijks 110 Franse Francs
voor het lidmaatschap en krijgt daar onder
meer het volledige raceprogramma van Vir
enque cadeau. De club is opgericht door de
moeder van Virenque en telt inmiddels zo'n
3000 tot 3500 leden. Houdayer blijft lid, voor
het leven. „Let op, ik zeg het u. Richard heeft
tot nu toe weinig tijd verloren, hij is in vorm
en zal alleen maar sterker worden. Richard
heeft een grote kans de Tour te winnen."
\\Jaarom is er nooit een goede
r r Nederlandse speelfilm ge
maakt van het WK 1974?
Een slechte, desnoods.
Het script van de opmerkelijke
opkomst en ondergang van
Oranje had zichzelf in die drie
weken durende voetbalzomer al
min of meer geschreven.
Aan drama geen gebrek. Neem
de nooit opgehelderde ruzie tus
sen Rinus Michels en Piet Keizer,
waardoor in de finale aan de
manke Rob Rensenbrink de
voorkeur werd gegeven (zoals
we nu weten een vergissing) en
die de supervisor, toen diez'n
vergissing inzag, ertoe bewoog
de linksbuiten niet door Keizer
maar door René van de Kerkhof
te vervangen (tiveede vergissing,
hoewel het de vraag is of Keizer
het beter had gedaan). En denk
aan het zwembadmysterie in
het Waldhotel na een avondje
The Cats en de krantenkop de
volgende dag in Bild. Cruijff,
Sekt und nackte Madchen.
Me dunkt een script om van te
watertanden, waarbij ik er voor
zou pleiten The Cats zichzelf te
laten spelen.
Je begint de film met het doel
punt van de Belg Jan Verheyen
in het Olynipisch Stadion. Een
zuivere goal - waardoor België
zich zou plaatsen voor het WK -
die door de Russische scheids
rechter werd afgekeurd.
Vanwaar deze arbitrale black
out? We waren veel te blij dat
we naar het WK mochten, dus
waren we in het waarom toen
niet bijster geïnteresseerd, maar
voor 'n beetje filmmaker moet
een fraaie in Yab Yum geënsce
neerde omkoping (rol geknipt
voor Willeke van Ammelrooy,
toen de godin van de Neder
landse film) toch een fluitje van
een cent zijn geweest.
Waarom wel de Soldaat van
Oranje in de bioscoop, maar
nooit de Generaal van Oranje?
Omdat de Soldaat wél de Duit
sers versloeg en de Generaal in
1974 niet? Zit wat in. Een film
zonder happy-end garandeert
geen volle zalen. Bovendien was
de ontreddering over de verloren
finale zo groot dat we met ons
allen zó ons best hebben gedaan
de herinnering te verdringen.
Maar woensdag was het wel 25
jaar geleden dat we met 2-1 van
Duitsland verloren.
Correctie: West-Duitsland.
Sport in Beeld stond er bij stil.
Anderhalf uur nog wel.
Herinnert u zich de eerste mi
nuut nog? De eerste minuut van
de finale. Hoe lang duurde dat
nou eigenlijk? Ons balbezit. Hoe
lang werden de Duitsers getrei
terd? Hoe kwam commentator
Herman Kuiphof die minuut
door?
Zó: „Nederland speelt in de be
kende oranje shirts en witte
broeken van links naar rechts.
Krol. Rijsbergen. Arie Haan.
Suurbier. En daar komt Cruijff
zich melden om over te nemen,
'n Duidelijke intimidatiepoging
van Nederland. Zo lang de bal
in bezit. Dat is geloof ik nu al de
zevende pass. Zo niet de achtste.
Zonder dat er een Duitser aan
de bal is geweest. Cruijff. Cruijff
Heeft Vogts bij zich. Cruijff gaat
alleen door. Wordt neergelegd!!
En het is een penalty!!! In de eer
ste minuut! Jaahhliü! Jongen,
jongen, jongen. Een penalty!"
Met terugwerkende kracht alle
lof voor Kuiphof.
Die begreep d la minute dat
Cruijff c.s. zich wilden wreken
op Bild (foor de Duitsers met
niet eerder vertoond, brutaal
machtsvertoon voor gek te zet
ten. En hij vertelde dat ons op
intieme, vaderlijke toon. met
recht zoals een vader het z'n
zoon zeggen zou: „Jongen, en
toen kregen we een penalty.
Dat was na 54 seconden (het
antwoord op de vraag hoe lang
die minuut eigenlijk duurde!).
Dat Kuiphof niet wist hoe vaak
de bal van Nederlandse eige
naar veranderd was - Herman
dacht zeven, acht keer, in wer
kelijkheid waren het 16 passes! -
doet hier niets aan af.
Stel nu eens dat het wel tot een
film gekomen was... het waren
de jaren zeventig... Floris, Turks
Fruit, enz.... hoe zou dat erop
een wit cloek hebben uitgezien?
Met Duitssprekende Monique
van der Ven in het zwembad,
okay. Maar Rutger Hauer met
een bal aan zijn voet, temidden
van een stel figuranten, zich een
weg solerend naar een straf
schopgebied?
Rutger als Cruijff? Alleen al het
idee. Zou dat de reden zijn dat
die film er nooit gekomen is?
Frank Snoeks
is verslaggever I
van Studio
Sport
Belaagd door Mamadou Zongo van Vitesse.
FOTO HANS VAN WEEL
Tim de Cler blijft voorlopig nog in Leiden wonen. Bij zijn ouders. „Het is thuis toch gezellig, dus waarom zou ik weg
gaan." FOTO TACO VAN DER EB
