Nederland geen luilekkerland voor vluchtelingen
.eiden regelt het autoverkeer
de stad helemaal niet goed
Schrijvende Lezers
ERi^eids jeugdbeleid: achter
Je problemen aanhollen
Iets doen vóór of mét
Christus: heel verschil
Walgelijke discussie vlak na
igische dood van zwemmer
Van Rij is
inderdaad
democraat
Het lijkt of Van Rij vindt
dat hij boven de wet staat
iNDERDAG 8 JUL11999
REDACTIE PAUL DE VLIEGER. 071-5356482
direct gaat de LWO naar
nieuwe jongerenwerker
leen voor de Zeehelden-
irt. Dat leert ons een artikel
iet Leidsch Dagblad van 1
De koppenmaker is er
irschijnlijk van overtuigd dat
gaat lukken, want in de kop
it 'Zeeheldenbuurt krijgt
I nieuwe jeugdwerker'.
Jaarom zo'n daadkracht?
de jongeren zorgen voor
lidsoverlast. En dat vinden
bewoners - terecht - niet
ttig. Dus rukt de 'LWO-
idweer tegen sociale on-
uit. De volwassenen moe
even voor zichzelf zorgen
lijgen minder aandacht,
rojectmatig werk heet dat in
rijnsjargon. Probleemge-
Als er een probleem is, zet
iemand op. Bij gewone
jsen heet dat achter de fei-
aanhollen.
de Stevenshof, overigens
vele malen groter dan de Zee
heldenbuurt, is al veel langer
een jongerenwerker en wordt er
nog steeds één gezocht. Er is
namelijk geen hond meer die
voor een welzijnssalaris de op
geschoten jeugd te lijf gaat. En
u weet, je bent jong en je wilt
wat, dat hoort nou eenmaal een
beetje bij de leeftijd.
Hier in de wijk hebben we
geen overlast van jongeren. Dus
dat is geen probleem. Er zijn
wel jongeren, die hangen wat
en racen heen en weer. Mis
schien vervelen zij zich stierlijk,
maar het gemeentelijk beleid is
niet je bekommeren om jonge
ren, maar het voorkomen van
problemen. Dus jongelui, wees
een probleem, maar doe het
wel zachtjes.
Tim van Houten,
voorz. Wijkraad Stevenshof,
Leiden.
terdag 19 juni hebben wij
'Er is hoop-werkgroep Lei-
n e.o.' onze eerst openlucht
irkPraise' gehouden in het
Hout. Daaraan vooraf-
ind heb ik een interview ge
ien aan LD-journalist Sil-
Schoonhoven, dat vervol-
is verknipt in de krant
am. Een en ander klopte
!t in dit stuk.
!o staat er dat 'elke christen
opdracht heeft de blijde
jdschap bekend te maken'
daar koppelt Schoonhoven
opmerking aan vast: 'Als
:nsen dan zeggen: daar wil
liets mee te maken hebben,
ma, dan gaan we door naar
volgende'. Dit is niet juist,
laatste citaat was het ant-
ord op een andere vraag
de journalist. Hij vroeg
we doen met mensen die
ts met het evangelie (lees:
de boodschap) te maken
en hebben en kreeg het
instaande antwoord. Im-
rs er is openlijk een keuze
naakt, namelijk het verwer-
het terzijde schuiven van
verlossingswerk van Jezus
:istus.
Verder staat er dat elk mens
op een dag voor God zal ver
schijnen. In het artikel schrijft
Schoonhoven dat dan de
vraag zal zijn: 'Wat heb je ge
daan voor Christus?' Dit is
niet juist. Het moest zijn: 'Wat
heb je gedaan met Christus?',
een wezenlijk verschil. Het
één suggereert dat je door
goede werken in het konink
rijk van God kan komen, wat
onbijbels is. Alleen het aan
vaarden dat Jezus Christus
voor een ieder persoonlijk is
gestorven en opgestaan uit de
dood en het belijden van je
zonden bepaalt leven of dood,
eeuwig behoud of eeuwig van
God gescheiden zijn.
Het woordje 'hoop' staat
niet voor niets in onze naam,
het völjst naar Jezus Christus
.die de enige hoop voor de we
reld, voor Nederland, voor
Leiden en omgeving, ja voor
alle mensen is; niemand uit
gesloten.
W.J. Smit,
voorz. 'Er is hoop-werkgroep',
Leiderdoip.
stijgende verbazing en af
heb ik de berichtgeving ge-
over de tragische dood
een jongen in zwembad
Spectrum in Hoofddorp,
vijl het gezin, vrienden en
nden in verdriet gedom-
zijn; terwijl kinderen hun
r, schoolkameraad, of
vriend ineens zijn kwijtgeraakt,
ontstaat er een technische dis
cussie over het schoolzwem
men en de zwemkunst bij al
lochtonen in het bijzonder.
Walgelijk!
Pieter Boon,
Hoofddorp.
Naar aanleiding van de artikelen die
de laatste tijd in de in de krant hebben
gestaan over de problemen rond de
zogenoemde wisselwoningen voor
vluchtelingen in Noordwijk, wil ik
reagren.
U kent dat wel, u zit als Noordwijkse
gezellig op een verjaardag of feestje en
al gauw komen de gesprekken op 'al
die buitenlanders en vluchtelingen die
hier maar binnen komen; van alles en
nog wat krijgen en prachtig worden
gehuisvest in de witte huisjes aan de
Morgenster en het Gruenepad, nota-
bene gratis'. Opmerkingen als: 'Moet
jij eens voor een huis of iets anders
komen, dan krijg je niets, of is er niets
mogelijk en anders word je wel van het
kastje naar de muur gestuurd', zijn
dan vaak te horen.
Al weken breek ik mijn hersens over
dit soort vooroordelen, om uiteindelijk
te concluderen dat de onvrede die er
heerst onder menig Noordwijkse bur
ger niet geheel onterecht is. Heel wat
mensen verdagen tussen wal en schip,
omdat de hokjesgeest van de Neder
landse regelgeving niet altijd toerei
kend is om hen daar in onder te bren
gen. Ook de halsstarrigheid van menig
ambtenaar en instantie die deze regel
geving in al hun beperktheid toepas
sen, houdt de deur van het Nederlands
recht gesloten. Juist daar waarop som
migen als Nederlander - en zo ook als
Noordwijker - eigenlijk recht zouden
hebben. Zij worden aan hun lot over
gelaten of inderdaad van het kastje
naar de muur gestuurd.
Waarom lijkt het dan, dat alles zo
piekfijn in orde wordt gemaakt voor de
vluchtelingen? Komt het dan doordat
er voor deze mensen aparte regelingen
zijn gemaakt, of lijkt dat alleen maar
zo?
Maar is de 'beperktheid van onze re
gelgeving' of de 'halsstarrigheid van de
uitvoerder' de schuld van de vluchte
ling, die naar Noordwijk is gekomen;
alles achter zich latend in de hoop hier
een veilig bestaan op te bouwen. Nee,
dat geloof ik niet. Het is de regelge
ving, de wet, de slechte manier van
voorlichten, die dit soort vooroordelen
in de hand werkt.
Net als vele Nederlanders en Noord-
wijkers met mij word ik al tien jaar
lang van het kastje naar de muur ge
stuurd als het gaat om de verkrijging
van mijn wezenpensioen. Helaas ben
ik dus zo'n 'geval van tussen wal en
schip', iemand die op hoge kosten
wordt gejaagd, in de hoop uiteindelijk
datgene te verkrijgen waar ik recht op
heb. (Als dat recht te zijner tijd al niet
is verjaard.)
Ik moet eerlijk bekennen dat voren
staande vooroordelen mij niet geheel
vreemd waren. Zelf maak ik nu gerui
me tijd een aantal vluchtelingen van
heel dichtbij mee en het lijkt wel alsof
het hier financieel en met betrekking
tot de huisvesting zo prachtig geregeld
is. Maar ook hierin komt men vaak
voor gesloten deuren te staan.
Het is toch verschrikkelijk dat je als
vluchteling in Noordwijk ondergedo
ken moet zitten op schuiladressen of 's
nachts wakker moet blijven, omdat je
'witte huisje' het mikpunt is van aller
lei bizarre pesterijen. Het is toch ver
schrikkelijk om uiteindelijk met een
pot pillen en de nodige therapieën je
leven in Noordwijk enigszins te ver
aangenamen.
En natuurlijk het is prachtig dat er
uiteindelijk, na zoveel jaren, plannen
liggen om de veiligheid van deze men
sen te waarborgen. Maar hoe zit het
dan met de vluchtelingen die uiteinde
lijk psychisch zijn stukgelopen, of de
vluchtelingen die uiteindelijk onze
badplaats zijn ontvlucht?
Laat ik het dan nog niet hebben over
het juridische terrein, want ook daar
mankeert er het één en ander. Regel
matig maak ik het mee dat vluchtelin
gen die hier al een aantal jaren verblij
ven enorm hun best hebben gedaan
om zo snel en zo goed mogelijk te in
tegreren. Zij zijn als vrijwilliger (omdat
ze voor de wet niet mogen werken)
binnen diverse organisaties met hart
en ziel bezig, maar krijgen na verloop
van tijd te horen: 'Sorry, u mag hier
niet blijven, u moet het land verlaten.
Ja, dat u hier een nieuwe start heeft ge
maakt, een nieuwe toekomst heeft op
gebouwd en zo u best heeft gedaan
om te integreren, dat is heel mooi,
maar de wet zit nu eenmaal zo in el
kaar. U bent uitgeproduceerd, u kunt
dus veilig terugkeren naar uw land'.
Terwijl je door middel van ambtsbe
richten weet dat het land waar deze
mensen naar terug moeten, nog hele
maal niet veilig is. En dat de kans groot
is dat deze mensen die terugkeer niet
zullen overleven. Op zo'n moment
werk je als Nederlandse burger eigen
lijk mee aan het doodvonnis van deze
mensen en hun kinderen.
Hier in Nederland springen wij zo in
de bres voor de rechten van de mens
en het kind. Maar hoe zit het dan met
de rechten van het vluchtelingenkind?
Hoe leg je als ouders aan je kind(eren)
uit dat ze de 'enigszins veilige haven'
die ze hier hebben gevonden, na een
aantal jaren weer moeten verlaten?
Dat ze terugmoeten naar een nog gro
tere nachtmerrie.
Geloof me, dat valt niet uit te leggen.
Laat ik dan maar verbitterd zijn over
het niet verkrijgen van bepaalde rech
ten die mij als Nederlander eigenlijk
zouden moeten toekomen. Ik zou voor
geen goud met deze mensen willen
ruilen of in hun schoenen willen
staan. Geef mij maar m'n veilige huis
vesting en die vele voorzieningen waar
je dan uiteindelijk nog wel recht op
hebt, dan zo'n onzekere en onveilige
toekomst.
Het beeld dat nu veelal door de
vooroordelen wordt gecreëerd - dat
Nederland één luilekkerland is voor de
vluchtelingen - is niet juist. Ze hebben
meer verloren dan dat ze ooit, op wel
ke andere plek (en zeker in Noordwijk)
dan ook, kunnen terugwinnen.
Verbeter de wereld en begin bij je
zelf, dat doe ik dus bij deze. Een ieder
die graag op het bovenstaande wil rea
geren, kan dit doen via 06r22260993.
Martina Schut,
Noordwijk.
lats van de auto's uit de stad jagen, moet de gemeente zorgen voor voldoende parkeergelegenheid
waar de consument erom vraagt'. archieffoto henk bouwman
pverlast in de Leidse bin-
itad van foutgeparkeerde
I s door gebrek aan parkeer-
Ite wordt door maatregelen
- het zogeheten parkeer-
e - verplaatst naar de om-
Inde wijken. Die wijken
Jen op hun beurt te maken
«overlast. Het probleem ver-
Ijst zich als een olievlek, tot-
ïheel Leiden onder het be-
pe regime zit. Dit is een vi-
1 andere visie is dat het ge-
beursJntebestuur maatregelen
Ivoor de binnenstad. ,De ge-
jnte creëert parkeerplaatsen
I waar dat nodig is. Het ge-
I7.8i0fotebestuur moet handelen
i de vraag van de omgeving
330.01e burgers niet onnodig be
lasten met problemen in het
centrum.
De bereikbaarheid van de
binnenstad is ook iets dat om
actie vraagt. Winkeliers klagen
en het winkelend publiek wil
ook een goede oplossing. Haar
lem heeft dat goed gedaan door
her en der parkeergarages en -
voorzieningen te realiseren. In
Utrecht heeft men het goed op
gelost in Hoog Catharijne. Nu is
Leiden aan de beurt om voor
zieningen te treffen.
Verder vind ik dat parkeer
wachters moeten worden be
taald uit het geld dat parkeer
boetes opleveren. En dus niet
uit de vergunningopbrengsten.
Want op die manier is de Leidse
burger de dupe. Een vergun
ning is een soort regelzorg voor
belanghebbenden en uit sociaal
oogpunt hoeft dat niet veel te
kosten. Vijfentwintig gulden om
de administratieve kosten te
dekken, lijkt me voldoende.
Leiden heeft stadse allures,
maai- blijft achter de tijd aan
hollen door de bakens niet te
verzetten en in deze moderne
tijd het autoverkeer in de stad
niet te regelen. Leiden zorgt er
voor dat de auto wordt uitge
bannen. In plaats daarvan zou
de gemeente ervoor moeten
zorgen dat de centrumfunctie
behouden blijft. Het wel en wee
van de stad hangt daarvan af.
(Door de redactie bekort.)
Woensdag 30 juni mocht ik di
verse artikelen in het Leidsch
Dagblad lezen over wethouder
Van Rij. Eén ding heeft hij tot
op heden niet gekregen en dat
is de eer die hem toekomt om
zonder aanzien des persoons
op te treden. En dat soort be
stuurders missen wij in onze
samenleving steeds meer.
Van Rij komt op voor de
waarden en normen waar onze
samenleving voor staat. Ik ben
het vaak met hem oneens, maar
ik heb hem nog nooit kunnen
betrappen op ondemocratisch
gedrag of lafheid waar vele hui
dige politici mee behept zijn.
SP-fractieleider C. Vergeer
waarschuwde wethouder Van
Rij dat hij moest vrezen voor
zijn leven. Dacht u nou werke
lijk dat de wethouder deze mo
gelijkheid had uitgesloten toen
hij opdracht gaf om een illegaal
bouwwerk te slopen? Het siert
hem dat hij voor zulke gedach
ten niet zwicht.
Wij moeten wethouder Van
Rij alle morele steun geven die
hem toekomt. Want ik heb het
wel anders meegemaakt. Toen
mijn autotelefoon werd gesto
len en de politie wist in welk
milieu deze terecht was geko
men, wilde ze de dader niet
aanhouden omdat het delict
niet opwoog tegen de mogelijke
gevolgen die dit had. (Men liet
zich chanteren door de angst
voor de gevolgen en handelde
dus met aanzien des persoons.)
Ik kreeg nog wel het adres van
slachtofferhulp aangeboden.
Zo'n opstelling is ondermij
nend voor de democratie. En
het is niet voor niets dat menige
burger - al dan niet terecht -
ren.
Wethouder Tjeerd van Rij.
het gevoel heeft dat de politie
voor een snelheidsbekeuring er
als de kippen bij is, maar bij
een inbraak het behoorlijk laat
afweten.
Laten wij wethouder Van Rij
op zakelijke gronden kritisch
volgen, maar laten we blij zijn
foto henk bouwman
dat wij zo'n erudiet bestuurder
in ons midden hebben, die
zonder aanzien des persoons
durft op te treden. Inderdaad,
een echte democraat.
Paul Brandjes,
Noordwijk.
Mede naar aanleiding van de
ingezonden brief 'Vervang Van
Rij door iemand die de demo
cratie recht doet', in het
Leidsch Dagblad van 22 juni,
kunnen wij ook nog een staaltje
van het wethouderschap van de
heer Van Rij weergeven. Hij
schoffeert hierbij niet alleen de
burgers maar ook al zijn, mede
door hem geïnstrueerde, amb
tenaren en wettelijk aangestel
de beroepscommissies.
Je schaft een pand aan dat tij
dens de aankoop tot monu
ment wordt verklaard. Dat is
nog tot daar aan toe. Ook pro
beert de gemeente, Van Rij, nog
even het pand aan te kopen,
terwijl er al een overeenkomst
was met de toenmalige eigena-
Je bent zelf architect. In over
leg met de dienst Bouwen en
Wonen - en vooral de dienst
Monumentenzorg - maak je
een plan om het pand te res
taureren. Als architect/eigenaar
werk je dus mee aan de ideeën
van de gemeente. Het plan
wordt goedgekeurd door de
dienst Monumentenzorg en de
Monumenten Beheerscommis
sie. De dienst Bouwen en Wo
nen zegt haar medewerking toe,
evenals ruimtelijke ordening.
Om bezwaren, ingediend te
gen het plan door buren, weg te
nemen en te weerleggen, wordt
het bestemmingsplan op de
meest ongunstige manier geïn
terpreteerd. Dat vereist een
goedkeuring van de raadscom
missie RO (met als voorzitter de
heer Van Rij) en een onafhan
kelijk instituut. De Rijksdienst
voor Monumentenzorg - de
onafhankelijke instelling - keurt
het plan goed. Behandeling in
de raadscommissie staat op de
lijst.
Gedurende twee jaar hoor je
vervolgens niets. Ie dient een
bezwaarschrift in tegen een fic
tieve weigering. Dan ligt er in
eens een beslissing van de heer
Van Rij, die men je vergeet toe
te sturen. Hij weigert mee te
werken aan het plan. Hij wijst
het af, ondanks alle toezeggin
gen van zijn ambtenaren, met
een argumentatie die feitelijk
onjuist is en ook juridisch niet
klopt. Ook gaat hij niet in op de
vraag van de commissie be
roeps- en bezwaarschriften om
alsnog de toegezegde procedu
re af te ronden.
Wij zijn inmiddels drie jaar
eigenaar van een bouwval, waar
wij niets mee kunnen, enkel en
alleen omdat de wethouder
zich niet wenst te houden aan
de wettelijk voorgeschreven
procedures, ook niet als hij er
toe wordt gemaand.
Het komt op ons over alsof
deze man, de PvdA'er Van Rij,
meent boven de wet te staan,
ondanks de naam die zijn func
tie heeft: wethouder.
Wij zijn benieuwd hoe onder
andere deze krant straks het
vertrek van de heer Van Rij zal
begeleiden. Immers volgens ge
ruchten is dat vertrek aanstaan
de. Aan de ene kant: hoe eerder
hoe beter, dat vertrek. Aan de
andere kant: kiezersbedrog,
waar opvallend genoeg - vol
gens de PvdA'er Ed van Veen,
onlangs in deze krant - de PvdA
niet aan meedeed.
Zo langzamerhand gaan wij
tot die groep behoren die socia
listen bemoeials vindt, de poli
tiek ongeloofwaardig vindt en
de politiek crimineel vindt. Cri
minelen houden zich ook niet
aan toezeggingen en de wet en
zijn ten koste van anderen uit
op verbetering en behoud van
hun eigen positie.
