Een levende legende ]y[
TV
WEER
Het Gesprek van de Dag
Geen rust op de wegen
193
Sieraden Zangeres zonder Naam
brengen 50.000 gulden op
DINSDAG 22 JUNI 1999
-ISI
COM
E N T A A R
Minister Netelenbos heeft gisteren het zoveelste voorstel inge
diend om autorijden te ontmoedigen. Over vijf jaar wordt het bezit
van een auto goedkoper, maar het gebruik duurder. Wie minder
dan 16.000 kilometer per jaar rijdt, is goedkoper uit; de rest moet
meer betalen. Samen met de invoering van rekeningrijden is dat
de manier waarop de bewindsvrouw de files wil aanpakken. Je
hoeft geen waarzegger te zijn om te kunnen voorspellen dat dat
haar niet gaat lukken.
Een paar cijfers: de gemiddelde Nederlandse automobilist rijdt
4.300 kilometer per jaar tussen huis en werk, 3.200 voor zijn werk,
9.000 privé, waarvan 1.300 kilometer voor vakanties. Opgeteld is
dat 16.500. Met andere woorden: de meeste Nederlanders merken
niets van de maatregel die Netelenbos wil nemen en die ze vanwe
ge de technologische en organisatorische moeilijkheden pas in
2005 kan invoeren. Waarom al die heisa voor een maatregel waar
van het effect buitengewoon beperkt zal zijn?
Minister Netelenbos ziet ook over het hoofd dat er weliswaar elk
jaar meer kilometers op de Nederlandse wegen worden verreden,
maar dat dat in meer auto's gebeurt. Het gemiddeld aantal per au
to verreden kilometers daalt en dan bereik je met dit type maatre
gelen dus weinig. Het is twijfelachtig of de mensen die echt veel
(moeten) rijden zich onder druk van kilometerheffingen uit de au
to laten praten. Bovendien: wie voor zijn baas in een auto zit, zal
de kosten daarvan ook bij zijn baas declareren.
Het belangrijkste bezwaar is en blijft natuurlijk dat de automobilist
in veel gevallen weinig te kiezen heeft. Niet alleen de wegen puilen
in de ochtendspits uit; ook de treinen en bussen. Veel dienstrege
lingen en verbindingen bieden geen serieus alternatief voor de au
to. Het is treurig stemmend dat achtereenvolgende bewindslieden
er niet in zijn geslaagd kwaliteit en kwantiteit van het openbaar
vervoer te verbeteren. Zolang dat niet gebeurt, is het een illusie te
denken dat het rustiger wordt op de Nederlandse wegen.
Hoera, een kind!
Ze blijven ontroeren, jonge kinderen. Maar een programma dat is
volgestouwd met jonge kinderen, is daarmee nog niet automatisch
ontroerend. Of leuk. Of zelfs maar interessant.
Dat hebben ze bij 'Hoera, een kind!!?' heel goed begrepen. Schattig
hoor, al die kleintjes. Maar er moet wel een verhaal achter zitten. Er
moet wat zijn met die baby's, peuters en kleuters. Of hun ouders.
Bij 'Hoera, een kind!!?' slagen ze over het algemeen aardig in om om
weinig alledaagse ouders op de kop te tikken. De camera volgde gis
teren bijvoorbeeld een blinde moeder en een echtpaar dat op het
punt stond - na een lange lijdensweg met kunstmatige inseminatie
en IVF - een tweeling te krijgen.
Daar had je een geweldig programma mee kunnen maken.
Had, inderdaad. Want de programma-makers hebben, behalve een
goede neus voor interessante ouders, ook ongelooflijke haast. Ken
nelijk is hun ooit wijsgemaakt dat een onderwerp nooit langer mag
dan vijf minuten mag duren omdat kijkers dan massaal naar hun
afstandsbediening beginnen te lonken. De 'Hoera, een kind!!?'-ploeg
jakkert al die mensen er echt doorheen. Een paar citaten, een paar
beelden, en hup: op naar de volgende ouder.
Waardoor het programma voortdurend onaf blijft. Zo'n blinde
moeder bijvoorbeeld: ze mag even zeggen dat ze het er goed vanaf
brengt. Dat geloof je ook wel, al hou je je hart vast als ze al stoeiend
een van haar kinderen langs de muren zwiept. Maar je zou toch
ook graag zien hoe ze op de tast een poepluier verschoont of hoe ze
haar rondkruipende peuter bij de servieskast weghoudt, om een
paar voor-de-liand-liggende maar wellicht lastige taken te noemen.
Hetzelfde geldt voor het IVF-stel. Ze noemen hun ellende wel - ja
renlang gehannes, grote emotionele druk en zelfs bijna het einde
van hun huwelijk - maar dat doen ze eigenlijk razendsnel. En ter
wijl ze louter blijheid uitstralen over de naderende geboorte. Wat
het zorgelijke van het voorverhaal toch ernstig onderuit haalt.
Zonde hoor. Het zijn twee schitterende programma's, maar prop het
in een half uur en je houdt niets over.
Behalve een onbevredigd gevoel dan.
wil buys
MENSELIJK
Forenzen op de snelweg in
Mexico-Stad zijn gisteren ver
gast op een ongebruikelijk
spektakel. Zij zagen de politie
met lasso's een horde stieren te
lijf gaan. De dieren, op weg
naar een slachthuis, ontsnap
ten uit hun vrachtwagen toen
die verongelukte bij een poging
onder een te lage brug door te
rijden. De stieren veroorzaak
ten vervolgens een stampede
op de weg. Een van hen rende
in paniek een nabijgelegen
bank binnen en moest door
twintig agenten in bedwang
worden gehouden. De stieren
die de rodeo overleefden zijn
afgevoerd naar een politiebu
reau in de buitenwijken van de
stad.
NOEL GALLAGHER, gitarist van
de Britse popgroep Oasis, wordt
vader. Zijn vrouw Meg Matthews
confronteerde hem met het vol
dongen feit tijdens de viering van
hun trouwdag. Het kind is uitge
rekend voor januari 2000, de ma
gische maand waarvoor veel stel
len enkele maanden geleden
hebben geploeterd. Een vriend
van het stel haast zich echter om
te benadrukken dat trendsetter
Gallagher niet aan de rage heeft
meegedaan. Het kind is niet ge
pland," vertelde hij het Britse
persbureau WENN. Desondanks
is de popster in de zevende he
mel met het nieuws. De nieuwe
plaat van Oasis is vrijwel afge
rond, dus hij zal alle tijd hebben
om bij zijn vrouw te zijn.
Thermometers zijn de kluts kwijt
In het noorden van Rusland, waar de povere economie draait op de
winning van mineralen en het houden van rendieren, is het nu ook ein
delijk zomer geworden. In Pecora was het gisteren bijna 30 graden.
Dat zijn er zo'n 80 meer dan eind januari toen het er zo'n 50 graden
vroor. Zelfs tot ver boven de poolcirkel is het thans meer dan 25 gra
den. Europa is dezer dagen op z'n heetst in het zuiden van Spanje en
Portugal. In Sevilla werd het maandagmiddag 40,8 graad.
Bij ons waren de thermometers de kluts kwijt. Dat was vooral in buien
het geval. Het kwik zakte in buien lokaal tot onder de 10 graden. Zo
was het midden op de dag in het Brabantse Gilze—Rijen maar 8,9
graad. In onze regio rapporteerde Leidschendam tijdens een plens
bui in de ochtend hagel en kort na de middag viel er in Bloemen-
daal 5 mm. Gistermiddag kwam er gaandeweg meer zon en hiel
den veel plaatsen het droog. De maximumtemperaturen liepen
uiteen van 15,9 graden te Valkenburg tot 16,9 op het duinstation
van Bloemendaal. In het buiige zuiden (Westdorpe 19 mm) bleef
de luchthaven van Maastricht steken op 14,5 graden.
Een zwakke storing boven de Britse eilanden breidt
zich morgen naar onze omgeving uit. Daardoor is er
meer bewolking dan vandaag maar de kans op regen
of buien is niet zo groot. Na een opnieuw vrij koude
nacht (fris is geen juiste meteorologische term) wordt
het morgenmiddag 17-18 graden.
In een uitgesproken geblokkeerde luchtdrukverdeling
komt een hoogtestoring dezer dagen vast te zitten boven
het noorden van Duitsland. Deze ontwikkeling heeft tot ge- volg
dat er later deze week en in het weekeinde nog best wel een bui
tot ontwikkeling kan komen. De zon komt er zo nu en dan ook
aan te pas en de temperaturen stijgen naar waarden tot boven de
20 graden tijdens het weekeinde. De slotfase van juni zou best
wel eens zomers warm kunnen worden.
Willem Duys neemt afscheid na veertig jaar omroep
Afscheid nemen als levende legende kunnen weinigen.
Aan Willem Duys is het wel voorbehouden. Zondag 27
juni klinkt zijn stem voor het laatst op Radio 2. Daarna
schuift hij de knoppen van een veertig jaar bestrijkende
omroepcarrière dicht. Eigenlijk had hij willen stoppen in
2000, maar het herseninfarct dat hem vorig jaar trof
heeft het vaarwel versneld. Bij het afscheid van de laatste
exponent van een roemruchte omroepgeneratie kijken
erücele mensen die een belangrijke rol in zijn leven heb
ben gespeeld terug.
MIES BOUWMAN vormt met men. De volgendè dag stond er
Willem Duys nog altijd het tv-
paar van de eeuw. Ze werkte bij
de AVRO jarenlang samen met
Duys en werd na haar uitstapje
naar de VARA door hem per
soonlijk teruggehaald bij de 'Al
gemene'. Ze is nog altijd een
goede vriendin. ,,Ik denk dat ik
tijdens een Grand Gala du Dis-
que voor het eerst met Willem
werkte. Vraag me niet naar het
jaartal. Ik deed met Willem de
presentatie en ik herinner mijn
eerste zin: 'Als jij nou eens
rechts van mij gaat staan, Wil
lem. Dan sta ik links en voelen
we ons allebei thuis'.
Het was een spannende tijd.
We waren leergierig en zeiden
tegen bijna alles 'ja'. Tussen
Willem en mij klikte het. Waar
schijnlijk omdat we zo verschil
lend zijn. Willem is altijd onbe
kommerd, totaal zichzelf. In te
genstelling tot veel huidige
'sterren' beschikt hij over een
oneindigende woordenschat.
Hij koestert taalgebruik en kwa
liteit. Daarnaast is zijn nieuws
gierigheid oprecht.
Dat onbezorgde van hem heeft
overigens heel wat programma
makers gek gemaakt. Hij be
reidde zich nooit voor. Alles
ging uit de losse pols. Zo ook bij
dat beruchte Grand Gala du
Disque. Wij presenteerden om
en om een artiest. Voor Willem
geen probleem, want hij kende
ze allemaal. Ik daarentegen
zocht van iedereen op mijn
lijstje informatie bij elkaar. Dat
ging dus mis, want bij artiest
nummer vijf was Willem zoek
en hij zou de betreffende zan
ger aankondigen. Ik kreeg een
duw van de producer en daar
stond ik dan. Zonder te weten
wie er nu eigenlijk ging optre
den.
Dat hij nu stopt, is zijn keuze.
Niemand heeft daar iets mee te
maken. Hij zal zeker worden
gemist. Voor mij is hij uniek in
de Nederlandse omroepge-
schiedenis. Laat niemand pro
beren hem na te doen. Dat is
onmogelijk."
LEE TOWERS behoort tot de
lange rij artiesten die door Wil
lem Duys zijn 'ontdekt'. Towers
mocht optreden in het pro
gramma Voor de vuist weg,
waarna hij zijn baantje als on
derhoudsmonteur in de Rotter
damse haven kon opzeggen.
„Ik heb ontzettend veel, zo niet
alles aan Willem Duys te dan
ken. In 1975 had ik net een
plaat gemaakt met de oude Mil
lers, toen we van Willem in
Voor de vuist weg mochten ko-
meteen een cameraploeg op
mijn werk. Ik was onderhouds
monteur in de Rotterdamse ha
ven en op dat moment net be
zig in een kraan. Dat vonden ze
wel een mooi plaatje, waardoor
het idee werd gewekt dat ik
kraanmachinist was. Zo stond
ik ook een tijdje bekend; als de
zingende kraanmachinist.
Daarna is het nooit meer opge
houden. Mijn eerste album
werd meteen platina. Willem
heeft me altijd gesteund. Hij
draaide mijn platen in zijn radi
oprogramma en prees me stee
vast de hemel in. En als hij zei
dat het goed was, werd je door
het publiek al snel in de armen
gesloten.
Tot op de dag van vandaag heb
ik regelmatig contact met hem.
Ik vind het zeer verstandig dat
hij nu stopt. Hij wil nog graag,
maar de realiteit is anders. Hij
kan nu nog waardig afscheid
nemen. Ik zal hem altijd dank
baar blijven voor de fantasti
sche manier waarop hij aan
dacht heeft geschonken aan
mijn talent."
TOM OKKER maakte Willem
Duys als commentator mee tij
dens de grote tennistoernooien.
Duys is altijd een groot fan van
de Nederlandse tennisser ge
weest en nog steeds van me
ning dat 'Okïcer meer kwalitei
ten had dan Richard Krajicek'.
Okker: „Als tenniscommentator
stond hij in hoog aanzien bij de
spelers. Hij had verstand van
zaken, of wekte die indruk. Je
merkte in elk geval duidelijk
aan hem dat hij er plezier in
had.
Zelf sloeg hij ook een aardige
bal. Ik heb begrepen dat hij ooit
de halve finale van het Neder
land kampioenschap voor juni
oren heeft gespeeld. Ik heb in
die jaren enkele malen met
hem op de baan gestaan. Met
Rod Laver heeft hij ook nog wel
eens een dubbel gespeeld, kan
ik me herinneren. We hebben
nog steeds contact. Als ik in
Zuid-Frankrijk ben zoek ik hem
altijd even op. En hij vergeet
nooit mijn verjaardag."
IMME SCHADE VAN WEST
RUM is de laatste twintig jaar in
feite de man achter Willem
Duys. Sinds 1979 stelde hij
Duys' radioprogramma Muziek
Mozaïek samen. „Ik heb me zelf
aangemeld. Ik kwam net van
school af en schreef voor Harle
kijn Holland van Herman van
Willem Duys tijdens een uitzending. Een van zijn opmerkelijkste uitspraken deed hij in juni 1999: „Ik luister
nooit naar de radio. Ik ben geen radioman. Ik woon nu 22 jaar in Frankrijk, maar ik heb daar nog nooit de ra
dio aangehad." foto united photos de boer
Veen. Voor dat blad had ik Hil-
degard Knef geïnterviewd. Zij
gaf mij haar nieuwe plaat en die
leek me wel wat voor Willem
Duys. Tijdens een receptie in
Amsterdam ben ik gewoon op
hem afgestapt. Hij vond het een
leuk idee en zei dat ik de vol
gende dag maar bij de uitzen
ding van Muziek Mozaïek
moest komen. Met kloppend
hart ging ik de volgende och
tend naar de studio, die hele
maal vol zat met pluggers. Het
ging namelijk echt voor de vuist
weg. Als iemand iets neerlegde
dat Willem leuk vond, draaide
hij het. De plaat van Hildegard
koos hij uit en na de uitzending
zei hij dat ik gerust kon terug
komen als ik volgende week
weer iets leuks had. Vanaf die
tijd ben ik bij alV.e uitzending
aanwezig geweest.
Ik heb hem leren kennen als
heel open. Hij is zeer geïnteres
seerd in mensen en heeft snel
door wat ze van zin zijn. Hij
heeft veel mensenkennis. Daar
bij is zijn uithoudingsvermogen
zijn kracht. Ik ken weinig men
sen die zo hard kunnen werken.
Een paar jaar geleden belde hij
me op met de mededeling dat
hij een bypass-operatie moest
ondergaan. Dat was even
schrikken, maar Willem dacht
alleen aan het programma.
'Kom maar naar Frankrijk', zei
hij, 'dan neem ik er vijf op'. Dat
is gebeurd. Tot de dag van de
operatie zijn we bezig geweest.
Op zondag was hij gewoon op
de radio te horen en iedereen
dacht dat hij alweer uit het zie
kenhuis was.
Hij heeft het kunnen volhou
den, omdat hij er plezier in had.
Hij was altijd enthousiast over
zijn muziek. Maar ook voor
nieuw talent heeft hij een oor.
De Leeuw en Santing waren
toch voor het eerst bij hem te
horen. Hij heeft er ontegenzeg
lijk een zintuig voor.
Ik ben blij dat ik twintig jaar
Ymouth
Kent u het Nederlandse stadje Ymouth? Het
heette vroeger anders, maar nu ook de lokale
staalindustrie door British Steel wordt overgeno
men, is de zaak onomkeerbaar geworden.
Ymouth, dus. Proeft u die fijne internationale
uitstraling? Die daadkracht en die visionaire
blik? Iets dat in gewoon Nederlands gewoon dus
niet overkomt! Nee, de gemeenteraad heeft het
besluit nog niet officieel bekend gemaakt, maar
gezien de stormachtige ontwikkelingen aan de
monding van het Noordzeekanaal is het nu on
vermijdelijk geworden: de naam 'IJmuiden'
heeft zijn langste tijd gehad. Op de streekbussen
zijn ze al begonnen, voorzichtig, met 'IJmuiden
Seaport', en dat wordt binnenkort dus vervol
maakt tot 'Ymouth Seaport'.
Want wat is eraan de hand? Hordes buitenlan
ders met te veel geld en te veel vrije tijd zitten
-nu nog!-verveeld door vakantiegidsen blade
ren, want Cannes kennen ze al, in Biarritz
zijn de taxichauffeurs zo onaardig en
de Algarve wordt ook steeds duur
der, dus waar zullen we dit jaar
eens aan het strand gaan zitten?
Het nieuwste antufoord luidt: in
Ymouth! En waar gaan we dan
logeren? Dan gaan we logeren
in het gloednieuwe Seaport
Beach Hotel, met inderdaad
uitzicht over de seaport
en. aan de andere
kant, over de beach.
Maar als het nou re
gent? Dan gaan wij even
verderop aan de fruit
automaat trekken in
Fair Play Centers. Dat
Centers, zeg maar gokhal,
is in werkelijkheid slechts
één Center, okay, maar zo
dra de toestroom van pen-
sionado's uit Florida op gang
komt kunnen die aanvullende
Centers er binnen een paar
JUSTUS VAN OEL
weken staan. Aan één ding valt natuurlijk niets
te doen: in Ymouth regent nog even vaak als in
het vroegere IJmuiden, al heeft een buitje na
tuurlijk wel véél meer uitstraling gekregen. Maai
er is óók vooruitgang geboekt, want de beach
van Ymouth kende nog een ongemak van na
tuurlijke oorsprong, namelijk de aanwezigheid
van zand. En dat in zeergrote hoeveelheden.
But!, daar heeft de gemeenteraad iets opgevon-
den, en wespreken hier over een primeur van
werkelijk internationale allure. De boardwalk.
De wat? De boardwalk! Een gloednieuw houten
looppad.over het strand van Ymouth. zodat u
van het Seaport Beach Hotel, via de FairPlay
Centers, naar de Beach Pavillions kunt lopen
zonder dat er zand in uw shoes komt! Ja, dames
en heren, ook ik word oud en begin mij druk te
maken om onze prachtige Nederlandse taal.
Maar kan iemand mij uitleggen wat er op tegen
is om een IJmuidens hotel aan de voet van de
pier het Haven Hotel te noemen? Wat is het toch
een vloek, die in Neder engels geklede grootheids
waan van zielige middenstanders en middelma
tige bestuurders. Een vergadering van burge
meester en wethouders in IJmuiden. Spanning.
Het geluid van brekende plastic roerstaajjes. Het
project met de codenaam 'loopplank' is in de be
slissende fase: hij ligt er, hij doet het, maar hoe
gaan wij de loopplank positioneren?
Een reclamemeneer en een Havo-communica
tiekutje komen binnen met borden karton, vol
logo's en schetsen. Reclamemeneer vertelt over de
streekbus, die sinds er 'Seaport' op staat een 25
procent beter imago heeft gekregen, en nu er
sinds kort ook 'Connexxion op staat zelfs een 45
procent beter imago. Dus 'loopplank', vergeet
het! Doodzonde! Kan eigenlijk direct de open
haard in Heb je als IJmuiden eindelijk een Sea
port Beach Hotel en een FairPlay Centers, help je
je hele imago weer naar god met 'loopplank'.
Wat dachten de heren bestuurders van
beach walk beachboard walkboard, neeshit, nou
geloof ik dat we hem hebben boardwalk!
Ymouth Boardwalk!
met hem heb mogen samen
werken. Hij doet alles uit de
losse pols. Voor Easy Listening
en Weekend Café, twee andere
programma's waarvoor ik werk,
schrijf ik steeds hele draaiboe
ken. Willem is de enige die ik
ken die die boeken niet nodig
heeft. Ik zoek meestal de platen
uit. Hij komt een kwartier voor
uitzending de studio binnen en
dan bespreken we kort de twee
eerste nummers. Tijdens het
programma nemen we de rest
door.
Ik vind het jammer dat hij
stopt, maar het is zijn beslis
sing. Zijn programma's zijn nog-
steeds goed, ook na zijn beroer
te. De luistercijfers stijgen zelfs
weer. Ik zal hem enorm mis-
SASKIA HILGERSOM is Duys'
dochter uit zijn eerste huwelijk.
„Mijn ouders zijn in 1964 ge
scheiden. Ik was toen zeven.
Daarna kwam ik echter regel
matig bij hem in Blaricum. Het
is was daar altijd een gezellige
boel. De platenmaatschappij
Iramac, die mijn vader destijds
met Pim Jacobs had, hield kan
toor bij hem thuis. De artiesten
kwamen er langs en na het ver
gaderen werd er geborreld en
gemusiceerd. Iedereen heb ik
daar wel een keer gezien. Van
Eddy Christiani tot Herman van
Veen.
Rogier van Otterlo kwam het
vaakst. Hij was een echte huis
vriend. Met mijn vader speelde
hij altijd tafeltennis. De zolder
is daarvoor zelfs helemaal ver
bouwd. Dat waren felle duels,
want mijn vader wil altijd win
nen. De nummer twee vindt hij
niet interessant. Dat merk je als
hij biljart of tennist, maar ook
in zijn werk. Hij streeft altijd
naar het beste. Dat is zijn mo
tor. Maar daarnaast kent hij
geen stress. Zijn motto is 'het
wordt altijd middernacht' en
daar leeft hij ook naar.
Vroeger ging ik regelmatig mee
naar uitzendingen. Voor de
vuist weg bijvoorbeeld, dat van
uit 't Spant in Bussum kwam.
Maar voor mij was dat heel ge
woon. Ik groeide daarmee op
en wist niet beter. Later reali
seerde je wel dat je vader be
roemd was en dat hij op televi
sie de meest rare dingen deed.
Die ook niet helemaal onge
vaarlijk waren. Zo heeft hij een
keer onder een olifant gelegen
en in een kooi met leeuwen ge
staan.
Als vader is hij fantastisch. Ik
kan me geen betere wensen.
We hebben ook niet zozeer een
vader-dochterrelatie. We zijn
meer maatjes. Als we bij elkaar
zijn hebben we altijd veel lol.
Dat is altijd zo geweest. Ik kan
me ook maar een keer herinne
ren dat hij echt boos was. Ik
was toen met een vriendin bij
hem op bezoek in Zuid-Frank
rijk. 's Avonds ging ik met haar
uit, want het was 14 juli, de na
tionale feestdag in Frankrijk.
Wij ontmoetten twee Franse
jongens en het werd erg laat.
Pas 's ochtends om vijf uur wa
ren we thuis. Daar was mijn va
der niet blij mee, al vraag ik me
nog stèeds af of dat nu kwam
door zijn ongerustheid of dat
hij van mijn stiefmoeder zijn
bed uit moest om ons te zoe
ken.
Het is goed dat hij nu stopt. Het
zal 27 juni wel heel emotioneel
worden, maar dit is toch een
mooi moment. Zijn hersenin
farct heeft daar niet zoveel aan
bijgedragen. Hij kan immers al
les nog doen. Nee, hij vindt dit
goed moment. Hij is de zevntig
inmiddels gepasseerd en zit
veertig jaar in het vak. Het zal
wel gek zijn als het voorbij is."
MILLENNIUM
nog
dagen
Nog 193 dagen en het
nieuwe millennium bri
aan. Reden voor dezel
om in een dagelijkse si
terug te kijken op belai
rijke gebeurtenissen dj
plaatsgrepen op corres jj
ponderende data in de
gelopen 1000 jaar. Dez
week: 21 juni 1884:
prins Alexander ovi
22 juni 1775: Amerikajion
congres voert dollar in
juni 1667: slot tocht na
Chatham: 24 juni 1948 J?
Rusland begint blokka m
Berlijn: 25 juni 1988:0 n(!
je Europees voetbalkai
oen: 26 juni 1284: Rati 0
vanger Hameln slaat t 0
22 juni 1775
De leden van het Amerikj
Congres realiseren het zid er
dat moment vast niet. Mj ,p
22 juni 1775 laten zij de m 1(j
het levenslicht zien, die ui
groeit tot 's werelds belaa
ste valuta. Op die dag bed
het Congres tot de uitgifte
de dollar van de Verenigd s
ten van Amerika. De dolk
naam is afgeleid van hetD ol
'thaler') verwerft mondial r(
toppositie en houdt zichn j
gemak potentiële concum ,r
als de Japanse yen en sind e
de euro van het lijf. Nietd )g
altijd even goed gaat meti
munt. Want al is de dollar
moedelijk ook de meest vt
valste munt) midden jarei S|
tachtig bijna vier guldenv
in 1995 is dat maar iets rot j
dan 1,50 gulden. De inters
nale handel verloopt groti N
deels in dollars. De prijzet jj
grondstoffen, zoals ruwet
noteren in dollars. In deü
ciële wereld (aandelen-, o
tie- en geldhandel) draait
wel alles om dollars. Ookii !j!
minder officiële verkeer h 0j
de greenback een niet mi ,j
weg te denken rol. Wie n; a
nancieel minder solide lat
afreist, doet er goed aan
bundeltje dollars bij zicht
ken. En in het criminele ci N
is de dollar standaardbeta j"
middel. Dagelijks wordt et
dertienhonderd miljard dj
aan transacties uitgevoerd B
waarbij de dollar zelf ooki w
trokken.
marjolein dekker
Nog een beetje beduusd kijkt
mevrouw Leidner uit Tilburg
voor zich uit, wanneer de vei
ling van de persoonlijke bezit
tingen van de Zangeres zonder
Naam voorbij is. Omdat ze bij
Maastricht in de file belandde,
heeft ze het eerste deel van de
veiling voor de pauze gemist.
En ging het witgouden, met
vijftien briljanten bezette collier
aan haar neus voorbij. Daar
voor was ze speciaal naar
Maastricht gekomen; het had
een huwelijksgeschenk in de fa
milie moeten worden. Maar na
de pauze koopt ze veel van wat
onder de hamer komt, tijdens
de sieradenverkoop, die rond
de 50.000 gulden opbrengt.
Geld dat bestemd is voor onder
meer de Hartstichting.Oorbel-
len, ringen, armbanden, bro
ches en colliers. Het ene na het
andere sieraad ging gisteren
onder de hamer van het Maas
trichtse Venduehuis DickHaut.
Topstukken zijn het witgouden
collier en de bijpassende even
eens met vijftien briljanten be
zette armband, die voor de
pauze al in het spel van tegen
elkaar opbieden naar de
hoogstbiedende is gegaan. Op
de kop af vijfduizend gulden
brengen beide stukken samen
op en daarmee komt de stand
na bijna een uur op dik dertien
duizend gulden.
De mevrouw met nummer 162
is tevreden. Ze is de koopster
van het witgouden collier en de
armband, een van de weinige
moderne stukken onder de sie
raden. Ze is niet speciaal een
fan van Mary Servaes, hoewel
ze haar liedjes graag hoorde.
„Ik heb het collier gisteren op
de kijkdag al gepast. Ik wilde
Drie dames bekijken een armband die onder de hamer gaat.
foto gpd rob OOST
het gewoon hebben omdat ik
het mooi vond," vertelt ze. De
vrouw uit Midden-Limburg wil
haar naam niet in de krant heb
ben. „Ze hebben bij mij al eens
ingebroken. Toen ben ilc ook
sieraden kwijt geraakt," legde
ze uit.
De absolute topper komt pas
na de pauze onder de hamer.
Een paar witgouden oorhan
gers, bezet met 56 briljanten
van ongeveer 1,7 karaat. „Van
hoge kwaliteit," garandeert de
veilingmeester wanneer het
bieden begin. De strijd gaat tus
sen dames uit Midden-Limburg
en Tilburg. De Tilburgse legt
het uiteindelijk af bij 7.750 gul
den.
De Midden-Limburgse kan blij
zijn dat de familie Leidner in de
File vast kwam te zitten, want na
de pauze biedt ze om de haver
klap als hoogste. Colliers, oor
bellen, ringen, een zilveren
tientje, alles wil ze hebben. De
bezittingen van de zangeres
brengen een veelvoud op'
de taxatiewaarde. Een pens
met de beeltenis van Wim'
neveld, geschat op 200 gul
'doet' 680 gulden. Fotogrë
Guy van Grinsven probeen
penning ook te kopen, ntë
vindt het bij 660 gulden
tjes; de fotograaf heeft dan
mens Story al een stuk ofó
spullen binnen, bedoeld
een reportage in het roddd
blad.
Ook het laatste veilingstuk
klokkestel dat werd geraafi
tweeduizend gulden waari
komt in handen van de TH
se; ze telt er 4.300 gulden!
neer. Hoeveel ze sinds def
heeft uitgegeven, weet zen
loop van de veiling niet itf
precies. „En er komt ookn
twintig procent kosten bij
klaagt ze. Omstanders felic
ren de vrouw spontaan.
troost iemand, „het is voor
goed doel."
