UIT
Bij De Rijnkanters
eer je ook omgaan
met verliezen
Eigenlijk moet heel surfend Nederland naar Ter Aar komen
Sport
ER TUSSENIN
lAANDAG 21 JUNI 1999
GESPROKEN
Dubbeltwee-roeier
Pepijn Aardewijn
in de Volkskrant
over zijn maatje
Maarten van der
Linden:
,Als Maarten zijn arm ver
liest, is dat natuurlijk verve
lend voor zijn beroep als meu
belmaker. Maar het is vooral
heel erg vervelend voor onze
ploeg. Ik houd Maarten dus
maar goed i
Idem, over het bezoek aan
een haptonome:
„Het was geen vaag figuur die
in je ballen zat te knijpen of
zoiets. Ze heeft geleerd hoe we
ons vloeiender kunnen bewe
gen. Daarbij staan we gewoon
open voor methoden om nog
beter te worden.
Idem:
„Die haptonome heeft ons ge
leerd hoe je moet ademhalen
en bewegen vanuit je navel.
Daardoor kun je je coördina
tie tussen armen en benen
verbeteren.
Henk Spaan in Het Parool:
„TVM wil stoppen met het
sponsoren van de wielersport.
De uittocht is begonnen. Ik
kan leven zonder wielrennen.
Ik zie mezelf nog juichen voor
Jaap Oudkerk achter Noppie
Koch en Timoner achter gang
maker Meuleman. Veel later
zou ik horen dat de uitslag
van de wedstrijd al vaststond
voordat er een meter was ge
fietst. Ik voelde me met terug
werkende kracht belazerd. In
middels zijn de motoren van
de baan. Geen hond die ze
mist. Vlak onder de top van
de Mont Ventoux staat een
monument voor cle overleden
Tommy Simpson, symbool
voor de wielersport.
Richard Krajicek in de
Volkskrant:
„Als je jong bent, heb je altijd
haast. Zeker topsporters.
Maar juist in de haast maak
je fouten, verlies je de controle
over je eigen carrière. De top
halen kan je bijna letterlijk
vergelijken met een heuvel op
lopen. Als je te snel wilt, glij je
uit. Als je rustig loopt en goed
je weg zoekt, gaat het beter.
Dat is ervaring.
Idem, over het spelen van
een Grand Slam:
„Al een paar dagen voor het
begint, voel ik dat mijn li
chaam zich oplaadt. Ik weet
niet of alle spelers dat hebben.
Misschien hoort dat wel bij
echte toppers, de jongens die
voor de titel komen, zoals ik.
Richard Williams, vader van
Venus en Serena, in Nieuwe
Revu:
„Iedereen die ik in het tennis
heb ontmoet, is een idioot. Ze
zijn allemaal crazy. Als vader
steun ik mijn dochters, maar
ik zou niet willen dat ze lan
ger doorgaan dan tot hun
22ste. Dan hebben ze nog 25
jaar om weer normaal te wor
den.
Voormalig coach Rick Macci
over Venus in Nieuwe Revu:
„Ik dacht mijn tijd te verdoen
op een proeftraining. Totdat
Venus na een uur een sanitai
re stop inlaste. De eerste twin
tig meter liep ze achteruit op
haar handen en de laatste
honderd meter draaide ze een
lange serie salto's achterover.
Jezus, dacht ik, ik heb de
vrouwelijke Michael Jordan
in handen.
Tennisser John van Lottum
in de Veronica-gids:
,Als ik verlies wordt mijn
temperament wel eens als
oorzaak genoemd waarom ik
niet goed speelde, maar dat
vind ik grote onzin. Ik heb er
namelijk ook heel veel wed
strijden door gewonnen. Zo
dra ik op de baan sta, ben ik
altijd erg fel, maar nooit lastig
voor mijn tegenstanders.
Scheidsrechters is wat anders.
Als het niet loopt, kan ik me
prima op een scheidsrechter
afreageren.
Programmamaker en oud-
tenniscoach Martin Simek in
HP/I)e Tijd:
„Ik erger me tegen betaling.
Voor duizend dollar per dag
vertel ik een tennisser wat er
aan zijn spel mankeert. Om
me zomaar aan iemand te
ereren, dat gaat me te ver.
Idem, op de vraag of hij bidt:
„In de tram staat geschreven:
niet spreken met de bestuur
der.
Spelersmakelaar Bob Maas
kant in Sportweek:
„Meneer Van Seggelen vertelt
de meest achterlijke dingen
over ons. Hij ziet ons alleen
maar als zakken -
vullers en zakken-
rollers. Ik weet niet
wat er achter die
frustratie zit.
lei
ad Otto kent iedereen in Ter
Aar en iedereen kent hem.
Hij is voorzitter van de Brade
riecommissie, secretaris/pen
ningmeester van de plaatselijke
ondernemersvereniging en PR-
de Surfclub Ter Aar.
iHet hele dorp profiteert van
zijn netwerk en de surfclub nog
meest, want de veel te klei-
;n dus overvolle kantine
wordt gesierd met 18 rode
briefjes waarop de namen van
sponsors van de 24-uursra-
ce van Ter Aar staan. ,,Ze dur-
geen nee te zeggen tegen
mij. Ik heb zo mijn trucjes. De
een vraag ik waar omstanders
bij zijn en de ander vraag ik als
die alleen is. Maar niemand
jZou geld geven als ze niet ach-
jter de club zouden staan", ver
telt Otto, die door velen met
zijn beroep ('Bakker') wordt
aangesproken.
.Die 18 sponsors zorgen voor
een prijzengeld waar je U tegen
zegt Otto. Daardoor kun
je nog een wedstrijd organise
ren waar een sterk deelnemers
veld op afkomt." Toch vindt
Bakker dat deelnemersveld, dat
met een aantal van 66 hoger
ligt dan in elk van de tien vori
ge edities, nog te mager. „Ik
begrijp die gasten niet. In een
surfweek in Zandvoort of Sche-
veningen kunnen ze 2500 gul
den verdienen en hier pakt de
winnaar in één dag 1500 gul
den. Eigenlijk zou heel surfend
Nederland hier moeten ko
men."
Het is zijn droom om ooit 30
tot 40 teams op de Langeraar-
seplas om de hoofdprijs te zien
strijden, maar bijna ten einde
raad zegt Otto: „Vertel mij
maar wat ik moet doen om dat
voor elkaar te krijgen."
Dit jaar haalde de bakker zijn
voldoening uit 'al die zwaar
vermoeide maar tevreden ge
zichten', die zondagmiddag ge-
I veel nieuwe jeugdleden aan als
er huidige leden doorstromen
I naar de senioren. En zo verjon
gen we de club langzaam. Zo
dat we kinderen met elkaar
kunnen leren omgaan. Maar
niet alleen het omgaan met el
kaar is belangrijk, ook het om
gaan met verliezen moet je le
ren. Zelfs voor ouderen is dat
nog steeds niet altijd even ge
makkelijk", zegt Bleichrodt.
„Zoals voor de voorzitter",
lacht Cora van Gugten.
Terwijl de club op dit moment
druk bezig is om verder te
groeien, zag het er een jaar of
vijf geleden nog uit dat er
moest worden ingeleverd.
„Toen werd Ostia Rhenia, de
wijk hier naast het clubterrein,
gebouwd", vertelt de voorzitter.
„Oorspronkelijk was het de be
doeling dat ook op deze plaats
ruimte moest worden gemaakt
voor huizenbouw. De gemeente
had ook liever dat alle sportver
enigingen zich op Middelmors
zouden vestigen. Maar gelukkig
hebben we ze kunnen overtui
gen dat het juist belangrijk is
om als sportclub dichterbij de
wijk te zitten. Ook voor kleine
kinderen is dat natuurlijk veel
beter."
Voor de gemeente Rijnsburg is
De Rijnkanters sinds 1986 ove
rigens een heel makkelijke club.
In dat jaar werd namelijk beslo
ten om de club te privatiseren.
Hoewel de grond nog steeds ei
gendom van de gemeente is, is
de bebouwing volledig het bezit
van de club. „Voor 125.000 gul
den hebben we het toentertijd
van de gemeente overgeno
men", vertelt Bleichrodt. „En
daarna gelijk voor twee ton op
geknapt. Zo'n zes jaar geleden
hebben we er nog eens voor ze-
venhonderduizend gulden in
geïnvesteerd. Met een sluitende
begroting", lacht hij. Om er ver
volgens aan toe te voegen:
„Maar we hebben nu dan ook
echt een prachtig park, een sie
raad voor het dorp vind ik het."
„Fantastisch", was in ieder ge
val de clinic die top tennisser
Jan Siemerink, begonnen bij De
Rijnkanters, een paar weken ge
leden gaf. En net zoals bij alle
andere activiteiten die bij de
Rijnsburgse tennisvereniging
worden georganiseerd, was er
ook toen niet te klagen over de
inzet van de vele vrijwilligers.
„Dat gaat echt heel goed", zegt
de preses. „Heel veel mensen
zijn bereid om zich voor deze
club in te zetten. Daar hoef ik
zelf heel weinig aan te doen,
dus dat moet wel betekenen dat
het goed loopt." Het zijn deze
vrijwilligers die dit jubileumjaar
grotendeels mogelijk maken.
Een receptie en een reünie zijn
al achter de rug, maar binnen
kort wordt nog de officiële ver
jaardag van de club gevierd en
wordt er een ladies and gentle
men's day, een boottocht en
een uitgaansdag voor de jeugd
georganiseerd. In oktober
wordt het jubileumjaar officieel
afgesloten met een groots slot
feest. En dan gaat tennisvereni
ging De Rijnkanters de volgen
de vijfentwintig jaar in, en zal
de jubileumcommissie van het
jaar 2024 ter ere van het vijftig
jarig bestaan ongetwijfeld weer
honderd pagina's clubgeschie
denis kunnen presenteren.
TEKST RAYMOND GRIMBERGEN
FOTO-S HIELCO KUIPERS
Naam: De Rijnkanters
Oprichtingsdatum: 20 juni
1974
Ledenaantal:
Zevenhonderd, waarvan zo'n
550 junioren
Contributie: f. 145,-
(junioren) en f. 245,-
(senioren)
Ledenaanmelding
(wachtlijst!): 071-4021263
(Corrie de Mooij)
Hoogtepunt: Het 25-jarig
jubileum, afgelopen
weekend
Dieptepunt: Het aftreden
van bijna het voltallige
bestuur, zeven jaar geleden
spannen de prijsuitreiking af
wachtten terwijl de regen in al
le hevigheid op het clubge
bouw valt. Een schril contrast
met de dag ervoor, toen het
weer ideaal voor surfers was:
een beetje wind met een strak
blauwe hemel. Door het zware
weer moest een aantal deelne
mers zondagmorgen opgeven.
Onder hen de ploeg van Ad Ot
to, waarvan een lid gekneusde
ribben opliep toen hij bij het
wisselen tegen de steiger knal
de. Twee anderen zagen het
door de zware en onbereken
bare wind niet meer zitten en
toen moest Otto het bijltje er
ook bij neergooien.
Een van de volhouders was de
negenjarige Nick, die samen
met Rianne en Marleen in twee
sessies -tussen 14.00 en 20.00
uur op zaterdag en tussen 8.00
en 14.00 uur op zondag- 25
rondjes van ongeveer twee ki
lometer aflegde. Het trio ein
digde op de elfde plaats en viel
buiten de geldprijzen, die al
leen voor de bovenste acht be
stemd waren. Youri Nijsten
werd derde en ontving een
prijs van 75 gulden, die door
zijn vader werd verdubbeld. De
jonge surfer verdiende elke
cent daarvan, want als enige
legde hij zijn rondes solo af.
Nijsten, die onderweg dronk
uit een fles op zijn rug, kwam
zes rondjes tekort op winnaars
Frank, Casper en Kevin, die ge
drieën 150 gulden verdeelden.
Winnaar bij de hoofdgroep
werd de ploeg van Fabian Otto,
Joeri van Dijk en Rick Roering,
die in 24 uur 21 ronden meer
aflegden dan Sander Bouw
man, Gerard Rotteveel en Ruud
van Wees.
De 24-uursrace van Ter Aar is
de enige in ons land, dat niet
zo lang geleden nog een tiental
van dat soort wedstrijden had.
Surfen is niet meer zo in als
halverwege de jaren tachtig en
tegenwoordig doen alleen de
echte liefhebbers het nog 'stan
ding up'. In Ter Aar en omstre
ken is surfen echter 'hot'. Het
clubgebouw is te klein en er is
een wachtlijst voor de kluisjes
waar de leden hun plank en
toebehoren kunnen opbergen.
Dertig leden moeten nu met
hun spullen naar plaatsen als
Rijsenhout, Nieuw Vennep,
Leidschendam, Amstelveen,
Den Haag, Woerden en zelfs
Roermond, want de leden van
de club lijken overal vandaan
te komen.
Waarom is Surfclub Ter Aar
toch zo populair? Voorzitter
Henk Stoltenborg denkt dat dat
ligt aan de ruime trainingsmo
gelijkheden voor de jeugd.
„Ouders kunnen met een ge
rust hart hun kinderen bij de
vereniging stallen en als ze zien
dat het gezellig is blijven ze zelf
ook hangen. Daardoor worden
die mensen ook enthousiast.
Ruud van
Velzen uit
Oegstgeest,
met 54 jaar
de oudste
deelnemer,
moet even
oppassen bij
het wisselen
van de wacht
tijdens de
24-uurs sur-
frace van Ter
Aar.
MARK LAMERS
Ooit is het balletje gaan rollen
en hebben mensen elkaar aan
gestoken. Maar eerlijk is eerlijk,
zonder Ad Otto was het nooit
gelukt."
et belangrijkste vind ik dat we de kinderen leren
om respect voor elkaar te hebben", is het antwoord
\Jan voorzitter (aap Bleichrodt als er naar de doelstelling
an tennisvereniging De Rijnkanters wordt gevraagd.
En ook in de toekomst zal dit streven voorop blijven
iBE laan." Het afgelopen weekend was het echter niet de
"D jekomst, maar het verleden van de Rijnsburgse vereni-
e ing, dat centraal stond in het clubhuis aan de Water-
si oslaan. Want het was gisteren precies een kwart eeuw
tleden dat een aantal bewoners van de toenmalige
ieuwbouwwijk Frederiksoord besloot een tennisvereni-
°n do ing op te richten. En wat er daarna allemaal gebeurde,
in meer dan honderd pagina's beschreven in het
V «langs uitgekomen jubileumboek van de vereniging,
litgebreid beschreven, kan je wel zeggen.
laar na een weekeinde terug-
likken, is het natuurlijk wel zo
loo,, uk om te weten hoe het er nü
at iet de club voorstaat. „Waar
'lD tdere tennisclubs vaak zo'n
40,23.
Shaul
.31.3
CLUB van de WEEK
De Rijnkanters
negentig leden per baan reke
nen, hebben wij er iets meer
genomen", vertelt Cora van der
Gugten, voorzitter van de tech
nische commissie. „We hebben
LEDENvan de WEEK
Elly en Ton de Leeuw
Al drieëntwintig jaar zijn Ton en Elly de Leeuw lid van De
Rijnkanters. En ook in die begintijd was er al een wacht
lijst voor nieuwe leden. Maar daar trok Ton zich niet zo veel
van aan. Mijn buurman was ook nog geen lid", vertelt Ton.
„Maar we woonden heel dichtbij het tennispark. En we wil
den heel graag tennissen, alleen we mochten nog niet omdat
we nog geen lid waren. Dus als het droog was, dan klommen
we 's ochtends om zes uur over het hek en gingen we spelen.
Totdat we een keer door de toenmalige beheerder betrapt
werden. Gelukkig kende ik die man nog, dus maakte hij er
niet echt een probleem van", lacht hij. „Een jaar later ben ik
lid geworden. "De huee kunnen over de club zeggen dat het
vooral 'een erg actieve' vereniging is. „Er zijn maar weinig
weekeinden dat er niets georganiseerd wordt", zegt Elly. „En
ook bij de clubkampioenschappen is het hier altijd enorm
druk", zegt haar man. „Daarom is het ook zo leuk dat die
van half juni tot september duren. Want daar is zo veel be
langstelling voor.
In het verleden speelde Ton behoorlijk wat competitiewed
strijden, maar tegenwoordig doet-ie het iets rustiger aan.
„Dit jaar heb ik nog een keer meegedaan, omdat ze bij de 35-
plussers iemand te kort kwamen. Maar hoewel het sociale as
pect van zo'n competitie wel erg leuk is, heb ik er eigenlijk
toch te weinig tijd voor. "Zijn vrouw Elly, die als onderwijze
res nog Jan Siemerink in de klas heeft gehad, speelt doorde
weeks bij de dames-recreanten. „Het leuke van tennis is dat
je zelf verantwoordelijk bent voor de punten. Maar de oefen
partijtjes tegen Ton verlies ik meestal. Hij heeft gewoon een
betere techniek dan ik. Dan slaat-ie allemaal van die bal
letjes die vlak over het net neerkomen. Gek word ik daarvan.
Wat dat betreft is tennis volgens Ton dan ook een goede
graadmeter voor de stand van het huwelijk. „Maar echt ruzie
hebben we nooit hoor."
zeven banen en ongeveer ze
venhonderd leden. Maar meer
is echt niet mogelijk, vandaar
dat we noodgedongen een
wachtlijst moeten hanteren.
Toen we vijfjaar geleden de ze
vende baan openden, hebben
we gelijk honderdtwintig nieu
we leden aangenomen. We
dachten dat we dan wel door de
wachtlijst heen zouden zijn.
Maar nu staan er alweer twee
honderd namen op." Om meer
leden toe te laten is de vereni
ging dus gedwongen om het
aantal tennisbanen uit te brei
den. Voorzitter Bleichrodt is
zich hiervan bewust: „Sinds
kort zijn we in gesprek met de
gemeente. En dat verloopt heel
positief. Ik denk dat het ge
meentebestuur ook wel over
tuigd is van onze functie bin
nen dit dorp."
De vereniging streeft ernaar om
nieuwe leden binnen twee jaar
te laten tennissen. „Dat is na- i
tuurlijk ook onze plicht", zegt
de voorzitter.Als mensen wil-
Cora van der
Gugten en Jaap
Bleichrodt op
het tennispark
van De Rijnkan
ters.
len tennissen, moeten wij er
voor zorgen dat ze dat ook kun
nen. We nemen dan ook net zo
