Mi
Ondergronds bunkeren
Held van de straat tegen wil en dank
n°g if;
213
Het Gesprek van de Dag
'Ik ben kind zo blij'
Praatpaal
Orka verslingerd aan de mens
WOENSDAG 2 JUN11999 152 pE
COMMENTAAR
De rand van de afgrond
De crisis die nooit had mogen ontstaan, is achter de rug. D66 heeft
uiteindelijk na het snel uitgesproken 'onherstelbaar' van fractielei
der De Graaf toch eieren voor zijn geld gekozen. Uiteindelijk kon
den de Democraten moeilijk anders. Want hoe hadden ze eventu
ele nieuwe verkiezingen moeten ingaan? Of Hans Wiegel nu werd
gedreven door principes of door ijdelheid en jaloezie, zoals voor
malig WD-leider Bolkestein hem openlijk verweet, in de ogen van
veel kiezers .was D66 de spelbreker. De peilingen beloofden een
nieuwe desastreuze verkiezingsuitslag, die de Democraten ander
maal tot randverschijnsel in plaats van medespeler zouden degra
deren.
Daarnaast moeten De Graaf en zijn mede-Democraten toch ook
.inzien dat Nederland niet warm loopt voor hun kroonjuweel. In de
vorm waarin het uiteindelijk was gegoten in het door Wiegel weg
gestemde voorstel, had het bovendien elke glans verloren. Wiegel
zelf verklaarde vóór zijn tegenstemmen al dat het eigenlijk niet uit
maakte hoe hij zou stemmen: met deze drempels en andere be
perkingen zou het correctief referendum toch nooit van de grond
kpmen.
Dat geldt (dus) ook voor het compromis waarmee Melkert en Dijk
stal de Democraten in de coalitie hebben gehouden: een over
brugging tot aan een herkansing van het correctief referendum in
de Eerste Kamer begin volgende eeuw, maar onder dezelfde voor
waarden en beperkingen als in het verworpen voorstel. Zo be
schouwd krijgt D66 slechts iets terug wat het nooit heeft gehad.
De redding van het tweede kabinet-Kok onderstreept nog eens de
positie waarin D66 zich al sinds jaar en dag bevindt. Paars-1 lever
de de Democraten zoals elke regeringsdeelname een groot verlies
op, omdat de partij daarin onherkenbaar was. De Democraten na
men zich heilig voor om zich in Paars-2 danig te profileren op het
eigen gedachtengoed, maar bij de eerste echte poging daartoe zijn
de Democraten langs de rand van een gapende afgrond gelopen.
Voor het specifieke eigen gedachtengeoed van staatkundige her
vormingen komt nu eenmaal geen kiezer zijn bed uit.
De realiteit is dat D66 weinig te zeggen heeft over haar eigen toe
komst: braaf meedoen in de coalitie betekent verlies, scherp profi
leren op het specifieke eigen gedachtengoed eveneens. Maar dat is
het onvermijdelijke lot van de vluchtheuvelfunctie die D66 be
kleedt in de Nederlandse politiek. In 1994 leverde dat een histori
sche winst op, vorig jaar een enorm verlies. En bij verkiezingen
over een paar maanden zou het opnieuw een slachtpartij zijn ge
worden.
Het enige dat D66 kan doen, is hopen dat de kiezers over een paar
jaar weer een vluchtheuvel nodig hebben. Zo niet, dan verdwijnen
de Democraten voor de zoveelste keer in de coulissen van de
landspolitiek. Dat is de harde les die de partij de afgelopen twee
weken heeft geleerd.
Het programmablad had weer eens gelogen. Martin Simek heeft een
nieuw programma, waarin mensen vertellen over hun ambities, ta
lenten en levensverhalen, stond er. onder de titel 'Simek adverteert'.
Een paar maanden geleden schijnt de oud-tenniscoach uit Tsjechië
in tal van landelijke bladen advertenties te hebben gezet, waarin hij
mensen uitnodigde iets bijzonders te komen vertellen voor de televi
sie. Gisteravond was het zover: de eerste vijf 'boeiende mensen' wan
delde vanachter een kamerscherm zijn studio binnen.
Maar van ambities en levensverhalen was geen sprake, 't Was meer
een soort Achterwerk in de Kast voor grote mensen. Er was een me
vrouw die klaagde dat 'de media, verslaggevers, presentatoren, poli
tici - bijna heel Nederland - heel slecht Nederlands spreken'. Een
man die vond dat 'Nederland meer moet dansen'. Een psychologe
die aan het toneel wilde. Een man die een lied 'rapte' tegen zinloos
geweld maar halverwege zijn tekst kwijtraakte. Een landgenote van
Simek die een cadeautje voor hem had meegenomen en een liedje
voor hem zong. En er waren twee jonge conservatorium-studenten,
die met stem en gitaar lieten horen dat zij de goede opleiding had
den gekozen.
Maar er was vooral Martin Simek. Simek die zijn neus met twee
handen stevig vasthield, alsof hij zijn gedachten uitzijn reukor
gaan moest persen. Simek die al zijn gasten aanraakte, om maar
vooral zo veel mogelijk warme gevoelens te simuleren. Die alle
vrouwen en ook een enkele man zoende. Simek die al die mensen
steeds meteen soort gegromd 'jhaa' onderbrak om zijn onvermin
derde belangstelling te laten merken. Die met een béte glimlach zijn
gasten aanstaarde - 'jhaa, vertel verder, wat fijn dat je dat hier met
mij komt delen - en van alle opwinding vergat, dat zijn mond al
twee minuten geleden wagenwijd was opengezakt.
Simek de televisietherapeut. Het hele programma was hij nadruk
kelijk in beeld. Alsof het niet om zijn gasten ging, maar om hem.
Gefilmd door een cameraman, die weer achter een andere camera
man stond. Zodat wij als kijker vooral niet zouden vergeten: dit is
televisie. En de vraag die zich steeds nadrukkelijker opdrong was:
waarom zendt de RVU dit programma uit? Waarom heet dit educa
tieve televisie?
„Jij bent leuke man", zei de presentator tegen de rapper. „Ik vind
jou zo goed, zo geweldig", tegen de psychologe die bij het toneel wil
de. En na een gesprek van drie minuten met zijn landgenote sta
melde de presentator„Dank je wel. Ik heb veel - smak, smak, ging
het - van je geleerd. Ik ben ergonderde indruk. Vind jij dat gek?"
't Was dus wel om te lachen. Want als iemand in televisieland onge
geneerd kan overdrijven is het Simek. Wat zei hij ook alweer na het
derde gesprek? Oh ja! „Ik ben kind zo blij. Ik ontmoet vandaag zul
ke bijzondere mensen.Heel educatief allemaal.
Bewolkt en winderig
Cürieus maar waar: voorzomerwarmte is de laatste jaren steeds
rond 5 juni met grof geschut uit ons land verdreven. Op zaterdag
middag 8 juni 1996 kwam het vooral in Brabant tot zware on
weersbuien die van hagel en zware windstoten vergezeld gingen.
In de Peel viel toen 58 mm. Een jaar later, zaterdagmiddag 7 juni
1997, werd de hitte verdreven door een Amerikaans aandoend
noodweer. Door windhozen, onder meer te Roelofarendsveen, en
zware tot zeer zware windstoten (Schiphol 130 kilometer per uur)
raakten legio watersporters in de problemen.
Vorig jaar op 6 juni (weer op een zaterdagmiddag) zware hagel
rriet erg veel schade in ondermeer de Alblasserwaard en op de Ve-
lüwe. In Soest viel toen 77 mm. Dit jaar lijkt de voorzomer iets
vroeger te worden aangepakt en wel vanmiddag en vanavond.
Onder invloed van een koufront verbonden aan een intensive
rende depressie boven Het Kanaal werd de atmosfeer vanoch
tend vroeg namelijk klaargestoomd voor zware buien.
Morgen ligt de depressie op het midden van de Noordzee.
Onder invloed van het systeem is het meestentijds bewolkt
met enige tijd regen, later op de dag buien met onweer.
Daarbij kan opnieuw flink wat neerslag vallen. Verder staat
er veel wind. Boven land waait het vrij krachtig, aan de kust
staat evenwel een krachtige tot harde zuid tot zuidwesten
wind, windkracht 6-7. In het district IJmuiden kan het in
de nacht en ochtend enige tijd stormachtig waaien.
De temperaturen bereiken geen hogere waarden
dan omstreeks 18 graden. Na morgen blijft het
voorlopig koel met van tijd tot tijd buien.
Oorzaak is de depressie op de Noordzee die van
af de Atlantische Oceaan versterking krijgt. Giste
ren was het tijdens de ochtend zwaar bewolkt.
Daarna brak de zon door en liep de temperatuur
op tot 20-21 graden. In Bloemendaal aan Zee werd
het precies 20,0, op Valkenburg 211 graden. Op het
strand ging de wind 's middags even om naar
noord tot noordwest en koelde het kortstondig af.
jan visser
Langzaam maar zeker begint
het tot Robert Slop (27) door te
dringen dat hij met gevaar voor
eigen leven deze week een
ramp heeft voorkomen. In een
brandende auto vol met nog
onontplofte gasflessen scheur
de hij in de Indigohof in Alme-
re-Buiten een plantsoen in.
Luttele seconden nadat hij de
bestelbus in het plantsoen had
'geparkeerd', ontplofte de wa
gen. Slop heeft het er redelijk
vanaf gebracht met brandwon
den over z'n hele lichaam.
Hij beseft nog steeds niet goed
wat hem is overkomen. „Het
enige wat door me heen ging,
was: ik heb een kleintje van drie
maanden, hiernaast woont nog
iemand met een kleintje en de
overbuurvrouw is zwanger. Ik
Wat is het gevolg van de komst van de
praatpaal op het station? Meer stress en
verwarring. Is dat een bezwaar? Neen. De
opgejaagde blik waarmee ik mijn koffer
op wielen over het perron rol hoort nou
juist bij de kick van het
reizen.Praatpaal: dat is een mooi
Nederlands woord. Het suggereert
communicatie op basis van diep
in de vloer geheid vertrouwen.
In alle talen om ons heen heb
ben ze een ijziger woord voor
zo'n praatpaal. Daar komt al
tijd "spoedeisend", "nood"
of "alarm" aan te pas. De
Duitsers maken het hele
maal bont. Die noemen
een praatpaal een Notrufs-
aiile. Logisch dat je daar aan
alleen maar je hebben toe
vertrouwd als je het houen
niet meer ziet zitten. Maar de
Nederlandse praatpaal is veel
eer een vriend en vertrouwe
ling. Hij wordt de biechtvader
van het nieuwe millennium.
Als het aan de Spoorwegen ligt
wórdt de praatpaal in 2003 al
priester gewijd. Prima idee. In-
HAN MULDER
dacht maar één ding: die bus is
gevaarlijk en moet de straat
uit."
En dus scheurde hij in de fel
brandende bus naar het plant
soen aan het eind van de straat.
Tot geluk van zijn buren, want
even later vloog het voertuig
met het nodige vuurwerk de
lucht in. Robert Slop is nu de
held van de straat. Tegen wil en
dank, een beetje. ,Ik denk dat ik
geestelijk nog wel iets te ver
werken krijg."
Slop is monteur bij een bedrijf
in Lunteren, dat airconditio
ning- en luchtverversingssyste
men aanlegt. Het volledig ver
woeste bestelbusje was van zijn
baas. Achterin het busje ston
den gasflessen met zuurstof,
freon, campinggas en kool
zuurgas. Eén van de flessen met
campinggas was gaan lekken
nadat Slop het busje zaterdag
avond rond zeven uur voor de
deur van zijn huis had gepar
keerd.
Slop had dat niet in de gaten.
Pas maandagochtend, toen hij
naar zijn werk wilde, ontplofte
de zijdeur van het busje in zijn
gezicht. De brandweer ver
moedt dat de binnenverlichting
van de laadruimte een vonkje
heeft doen overslaan dat ge
noeg was om het met gas gevul
de busje volledig te laten explo
deren. Slop: „Mijn rug ligt
open, mijn armen zijn verbrand
met eerste- en tweedegraads
brandwonden en mijn benen
zijn gewond. Tijdens het rijden
met het brandende busje ben ik
overigens niet gewond geraakt,
alle wonden ontstonden door
de eerste explosie."
Terwijl hij terug rende naar
huis, nadat hij het busje in het
plantsoen had gezet, hoorde hij
de eerste knallen al achter zich.
„Ik heb m'n best gedaan om
een ramp te voorkomen. En ik
mag nog van geluk spreken dat
ik het er levend vanaf heb ge
bracht. Ook met de eerste ex
plosie heb ik nog geluk gehad.
Meestal gaan we met ons drie
tjes - mijn vriendin, mijn zoon
tje van drie maanden en ik - ge
lijktijdig de deur uit. Ditmaal
niet, en dat is ons geluk ge
weest. Er heeft een engeltje bo
ven mijn hoofd gehangen."
BARTVUUK'
troduceer op elk station een zelfsturend
team van kaartjesautomaten en benoem
een praatpaal tot coach en toeverlaat.
Godbetert wat een toekomstvisie.Wat mij
in dat toch al mooie plan dan weer het
meeste aanspreekt is het algeheel sluiten
van de loketten. Wat een perspectief. Het
loket is de uitwas van een lange ontwikke
ling. De mens leerde lezen en schrijven,
werd burger, maar kreeg al gauw met lo
ketten te maken waar hij zijn kunsten
moest vertonen en vervolgens een kopje
kleiner werd gemaakt. Loketten houden
de mens eronder. Wie lang in de rij moet
staan weet al snel zijn plaats. Ik loop in
Den Haag nog wel eens door die onge
zond bleke kathedraal van de bureaucra
tie, het nieuwe stadhuis.
Wat ziet een mens daar? Vierentwintig lo
ketten, waarvoor in wijde omtrek mensen
digitaal gestuurd op hun beurt zitten of
hangen te wachten. De altijd in meerder
heid allochtone drommen die zich in die
Haagse marmeren woestijn ophouden
wordt het ingeprent onder het motto, je
kunt er niet te vroeg mee beginnen. Beste
mensen, u komt hier om het beter te krij
gen, maar u zult vele loketten moeten
trotseren alvorens u het Beloofde Land
zult binnengaan. Een loket maakt op zijn
manier een beetje murwin de file voor
het kaartjesloket op het station is het pak
van hetzelfde laken. Je moet wel heel erg
van oude dametjes houden om je humeur
en je geduld te bewaren als die met kor
tingskaart in de hand naar de bekende
weg vragen die leidt tot de dagelijkse grij
ze invasie van de daluren. En een loketjuf
frouw is net als de orgelman ook maar
een mens. Dat is nou het verrukkelijke
van een kaartjesautomaat, dat hij geen
mens is. Altijd goed gehumeurd, 24 uur
per dag, nooit ruzie met een collega, nooit
zwangerschapsverlof of een jeüag. Als een
automaat nou maar gewoon zijn stroom
krijgt en soms een schouderklopje mits
niet te hard dan heeft de treinreiziger een
vriend voor het leven.Rover, die zanikclub
van treinreizigers met de agressieve naam
heeft al geklaagd over de plannen. Het
zou minder veilig worden. Onzin. Ooit
een loketbediende bij gedonder tussen
beide zien komen? Dat gaat anders wor
den. Ik weet zeker dat de NS die automa
ten leert om achter zakkenrollers en mes
sentrekkers aan te rennen. En anders doet
de praatpaal het zelf wel.
MENSELIJK
Ex-Spice Girl GERRI HALLI-
WELL heeft een nieuwe prijs in
de wacht gesleept. Volgens Britse
schoenenverkopers heeft ze de
meest sexy voeten van de wereld.
In de race om deze trofee liet
Halliwell haar voormalige colle
ga's Victoria Adams en Mel C
achter zich, evenals Oscarwinna
res Gwyneth Paltrow en de super
modellen Cindy Crawford en Nao
mi Cambell, zo meldt het amuse
mentspersbureau WENN. Schoe
nenontwerper Pambos Michaeli-
des van het bedrijf Selha, die het
overzicht samenstelde, zegt dat
Halliwells eerste plaats is geba
seerd op het talent dat zij heeft
om met alle soorten schoenen
goed voor de dag te komen; van v
schoenen met superhakken tot laarzen. Op de tweede en derde pli^
kwamen respectievelijk Mel C en Cindy Crawford. 3
Bakkers van de Nationale Italiaanse Gebak Academie zullen ter erep
de honderdste geboortedag van regisseur ALFRED HITCHCOCK ev
chocoladecake maken met een gewicht van 600 kilo. De lekkernij g
neemt zestien vierkante meter in beslag. Op de cake komen afbeëk
gen van beroemde films van Hitchcock. In totaal zijn er onder me«p
174 kilo suiker, 59 kilo chocolade en duizend eieren nodig. De in r
tiefnemers hopen op een wereldrecord. De cake wordt vrijdag tijdel
een VIP-party in Rome opgesneden.
1
voerder vooral gekozen om he(
bijdrage aan de acceptatie va j
homo's, haar warme karakter
haar inzet voor haar medeme j
sen, onder wie aidspatiënten j
cent kreeg ze ook een erespe
van het Aidsfonds. Alberti is1
„hartstikke" blij mee. ,,Het i
gék. Het is het allerbeste put j
Ze dragen je op handen en ge
je het gevoel dat je de allerbe
bent. Dat is ontzettend lekke
Homo's zijn volgens de zange
„blije mensen" en creëren al
een leuke sfeer om zich heen
„Nooit rottigheid, iedereen i:
zichzelf". De feestelijke inhü
ging heeft plaats in Utrecht,
dens de maandelijkse homor*
van de Club Seven. Het gaat
een jaarlijkse titel, die eerdei
ging naar de Zangeres zondei
Naam, Tineke de Nooy en An
ke Grönloh. Voor volgend jaai
staat Imca Marina op de nom
WILLEKE ALBERTI wordt zondag
gekroond tot 'koningin-moeder
van de Nederlandse homo's'. Ze
is hiertoe uitverkoren door de Ne
derlandse Gay Discjockeys Ver
eniging, waarbij platendraaiers
van tien homotenten aangesloten
zijn. Alberti is volgens een woord-
MILLENNlUlf'f
001
dagen t
TO<
Nog 213 dagen en het
nieuwe millennium biC
aan. Reden voor dezei
om in een dagelijkse
terug te kijken op bel&g€
rijke gebeurtenissen (is
plaatsgrepen op correJst:
ponderende data in d^g
gelopen 1000 jaar. De£rf
week: 31 mei 1859: Bigiet
slaat voor eerste maalpe
juni 1864: Oprichting i30
ste Nederlandse vakbc
2 juni 1904: Tarzan ge-,^
ren; 3 juni 1098: Antio**
prooi kruisvaarders; 4^n
1798: Giovanni Casan(rai
overleden; 5 juni 156830:
Executie Egmont en F|in
2 JUNI 1904 |p
he
'Me Tarzan, you Jane'. Johgn
Weissmuller, die vandaag|0I
jaar zou zijn geworden, n%<
de zinsnede wereldberoenev
Hoewel de zwemkampioejj^
gouden olympische meda^g
zal pakken, kennen we hei
genlijk vooral als de enige^
'Tarzan'. Weissmuller spelv
tussen 1932 en 1948 in twz
Tarzan-films, te beginnen^®
'Tarzan the ape man'. Tariar
de in het oerwoud achtergje
ven zoon van rijke Britse crul
ders, is een creatie van dej^,
rikaanse schrijver Edgar Rr
Burroughs. Weissmuller m c
de verfilming behalve doof.31
karakteristieke tekst bekert1;11
door de roffel op z'n borst116
spieren als kabels, een ruit0
tijgerslip en de kreet 'aaaaer
ee-ooo'. I
In 1948 raakt Hollywoord P
keken op Weissmullers Tai
De ex-filmster komt daarna
vooral via de roddelpers inot
nieuws. Uitgebreid komend
zes huwelijken aan bod enla'
gevolgen van de hoge alim!e:
ties voor zijn financiële sitfei
„Weet je waarom de studi<lu
zen mij kozen voor de Tar^r
rol", zegt hij zuur. „Omdat3
de domste kop had. Ze wiJve
ook dat ik dom bleef." In z^1
laatste levensjaren is hij zir*
depressief. In een kliniek vi™
ex-acteurs wordt de situatie
houdbaar als Weissmuller pe
nachts zijn oerwoudkreten
horen. Op 20 januari 1984 A
blaast hij z'n laatste adem P
HENK RUUL' */v
Evenementenbedrijf opent Heinenoordtunnel met bridgedrive en groots diner
,,Ik ben naar Rijkswaterstaat gestapt. Jullie hebben daar die weg onder het water liggen, zei ik. Kan die twee dagen worden afgesloten, zodat ik er
een diner en een bridgedrive kan houden?" Jac. Oomen, directeur van Koudijs Evenementen, vindt het idee zelf eigenlijk ook 'te zot voor
woorden'. Maar hij had nu eenmaal in zijn hoofd om van de opening van de Tweede Heinenoordtunnel -de oeververbinding voor langzaam
verkeer tussen Barendrecht en Heinenoord- half september iets speciaals te maken. Dus organiseert hij een groots diner en een massale
bridgedrive in de tunnel.
De Tweede Heinenoordtunnel - de oeververbinding voor
langzaam verkeer tussen Barendrecht en Heinenoord - in
aanbouw. foto anp ton borsboom
Oomen, heeft sinds kort naast zijn bouwonderneming
ook een evenenmentenbedrijf. Dat een bridgedrive
daarvan onderdeel moest worden, was hem als
begenadigd bridger al snel duidelijk. „De medewerking
van Rijkswaterstaat is er waarschijnlijk gekomen
omdat ze het zelf ook wel een gek idee vonden", zegt
Oomen. De directeur gokt 19 september op een
deelname van vijfhonderd paren. Dat moet
gemakkelijk lukken; volgens Oomen is bridge de
snelstgroeiende sport van Nederland. Bekende
bridgers als Annemarie Jorritsma, Frank de Grave,
Joost Prinsen en Ed de Goey moeten het evenement
nog wat extra allure geven. „Hans Dijkstal komt in elk
geval", vertelt Oomen. De opbrengst, tenminste
tienduizend gulden, gaat naar het Ronald MacDonald-
kinderfonds.
Een dag eerder, op 18 spetember, kunnen ongeveer
vierhonderd betalende eters aanschuiven voor een
luxueus diner in de tunnel. Bedoeling is dat bedrijven
2.500 gulden neertellen voor een tafel. Voor dat geld,
bedoeld voor een opvanghuis voor zwerfkinderen van
het Rode Kruis in Moskou, wordt een vijfgangen-diner
geserveerd van gemarineerde zalm en kreeft,
courgettesoep, kalfsoester met bospaddestoelen, een
pyramide van chocolade- en pralineparfait en wijn.
Hoewel het geheel de indruk van een luxe diner wekt,
wordt er volgens de Koudijs-directeur niets gedaan om
de boel aan te kleden. „We gaan geen moeite doen om
de tunnel er uit te laten zien als een restaurant. De
gasten moeten het gevoel hebben dat ze in een tunnel
zitten." Bij de prijs van 2.500 gulden zit wel een pendel
per "VlP-car' en een ontvangst met champagne
inbegrepen.
Over de veiligheid hoeven bridgers en dinergasten zich
niet druk te maken, aldus A.C. de Groot, projecüeider
van Rijkswaterstaat. „Alle veiligheidsmaatregelen, zoals
camera's, rookmelders en detectoren, zijn in gebruik."
Koudijs zelf zorgt voor een ploeg security-mensen,
opdat geen onverlaten tijdens beide evenementen in
de tunnel komen. Zowel tijdens het diner als tijdens de
bridgedrive houden brandweer en politie een oogje in
het zeil.
ALBRAND LEEUWE
Miljoenen guldens waren nodig
om de ster-orka uit de film Free
Willy weer het vrije leven te
gunnen in de wateren bij IJs
land, maar Keiko weigert te ver
trekken uit zijn bassin. Hij lijdt
aan mensenliefde. Ruim een
halfjaar geleden werd de vier
ton wegende filmster vanuit
Amerika naar IJsland ver
scheept om hem daar voor te
bereiden op een nieuw leven in
de vrije natuur. Maandenlang
zijn trainers bezig om hem na
20 jaar gevangenschap te laten
wennen aan het leven in de
vrije wateren. Ze leerden hem
vooral hoe hij zelf vis moest
vangen. Maar volgens trainer
Robin Friday is de operatie om
van Keiko een wild dier te ma
ken mislukt.
„Hij is te veel door de mensen
in de watten gelegd", zegt Fri
day. Daarom zijn er nu nieuwe
regels gekomen om hem zo
min mogelijk in contact te
brengen met WiéfièWL'Zö'rtió-
gen de veraóPgeVs'géërt'spelle-
tjes meer met hem dóen. „Nu
moet ik tijdens mijn werk soms
net doen of hij er niet is." On
dertussen komt Keiko regelma
tig boven water, zoekend naar
een glimp van de verzorgers
omdat hij verslaafd is aan men
selijke aandacht.
ANP»
Keiko in gelukkiger tijden.
