Snuivende sterren aan schandpaal
SOPHIE
TOPLESS
TV
WEER
Nederl and presenteert zich
mager in Jeruzalem
Het Gesprek van de Dag
Blauw flitslicht
219
DONDERDAG 27 MEI 1999
COMMENTAAR
Slechte timing Joegoslavië-tribunaal
Uitgerekend op het moment dat er een sprankje hoop is dat de
geesten in de oorlog rond Kosovo rijp worden voor bemiddeling,
stak gisteren het gerucht de kop op dat het Joegoslavië-tribunaal
met een formele aanklacht komt tegen president Milosevic. De of
ficiële aankondiging was er weliswaar vanmorgen nog niet, maar
de suggestie alleen al zorgt voor verstoring van het moeizaam ver
lopende diplomatieke overleg om een voorlopig einde te maken
aan de twee maanden durende oorlogshandelingen.
Op zichzelf is het natuurlijk een logische stap en ook een mooi be
richt dat het tribunaal de oorlogsmisdaden van de Joegoslavische
president niet wil laten passeren. De man voert een schrikbewind,
waarvan de etnische zuiveringen in Kosovo recent het meeste
weerzin opwekken, maar dat al jaren aan de gang is.
Het vervelende is alleen dat een formele aanklacht op dit moment
een morele waarde vertegenwoordigt die in de praktijk niet te ver
zilveren is. De leider van de Bosnische Serviërs, Karadzic, heeft al
lang een soortgelijke aanklacht van het tribunaal aan zijn broek
hangen, maar is nog altijd niet opgepakt. Veel wijst erop dat het
ook voor Milosevic persoonlijk vrij weinig uitmaakt of hij al dan
niet wordt aangeklaagd. Daar staat tegenover dat de aanklacht
slecht is ontvangen bij de Russen, die juist met de inzet van oud
premier Tsjernomyrdin de enige serieuze bemiddelingspoging on
dernemen. Met de aanklacht is zijn diplomatie natuurlijk niet met
een ten einde, maar wel vertraagd.
De NAVO-bombardementen op Joegoslavië gaan hun derde
maand in en nemen steeds meer de trekken aan van een wan
hoopsoffensief. Stoppen kan niet, want dat zou gezichtsverlies op
leveren, zo heet het. Hen volgende fase, het sturen van grondtroe
pen, is volgens bronnen in Washington onvermijdelijk. Je moet er
niet aan denken, want ook die fase zal geen oplossing brengen.
Een pauze en nieuwe onderhandelingen, dat lijkt het enige dat er
opzit. Juist die optie dreigt nu onder druk te komen door het tribu
naal. Rechters moet los van de politieke waan van de dag kunnen
opereren. Maar als zij stappen zetten in een oorlogssituatie wor
den ze zelf een politieke factor, en dan is gevoel voor timing on
ontbeerlijk.
Veronica 'deecl' ooit de wereld in een half uur. Dan raasden er een
paar filmpjes van liier en daar op de aardkloot over je scherm, en
dat heette dan een actualiteitenprogramma. Afgezet tegen die eerste
poging tot informatieve televisie van de voormalige radiopiraat is
VPRO's Anil Ramdas met zijn Blauwe Licht nog bescheiden. Die
doet, met drie gasten in de studio, een weekje televisie in 25 minu
ten.
Vier filmpjes roste hij er gisteravond in die 25 minuten doorheen.
Een wervingsspotje van de koninklijke landmacht, een filmpje van
de verwoesting die clusterbommen van de NAVO hadden aange
richt in een dorp in Kosovo, beelden van de Nacht van Wiegel, en
van de verfbom die in Duitsland op de schouder van de Groene mi
nister Joschka Fischer uiteen spatte.
Felix Meurders, Frits Spits en Stephan Sanders zaten allemaal ach
ter hun eigen leeveetje en praatten erover. Want dat is het doel van
Het Blauwe Licht: de media kritisch bekijken. Het werd een heel ge
kakel. Meurders had het hoogste woord en onderbrak iedereen,
Spits deed min of meer hetzelfde, maar dan op een bedachtzame
manier.
Ramdas stelde zo nu en dan een domme vraag ('Kan er over de oor
log in Kosovo wel fatsoenlijk gediscussieerd worden?') of wierp zich
vol overgave in de discussie. Alsof hij niet de presentator was van
het programma, maar een deelnemer als de drie anderen. Alleen als
hij zijn handen bezwerend in de hoogte stak om aandacht te vragen
voor een volgend filmpje wist je: daar zit de baas van de tent.
Sanders zat erbij en keek ernaar. Hij kreeg zo af en toe de kans om
er een boeiende observatie tussendoor te prikken. Voorzover de pre
sentatordat toeliet. Bij de Servische beelden: „Hoeveel raadsels kun
je in één minuut stoppen?'' Bij de beelden van de Nacht van Wiegel,
waar een interviewer D66'er Tom de Graaf voorhield dat hij met
zijn dreigen met een kabinetscrisis de WD-senator 'stijver dan slag
room' had gemaakt: „Een rare Haagse uitdrukking. Stijver dan
slagroom is boter, en dat kun je heel goed smeren. Maar je merkt
dat die politici en journalisten in Den Haag één exotische stam ge
worden zijn, met een eigen taal.
Maar daar was die brulboei van een Meurders weer, die meende te
moeten zeggen dat politici 'palingen in een emmer snot' zijn. Lekker
banaal en populistisch.
En ik ging innig verlangen naarzo'n ouderwets programma, waar
in één boeiende gast fatsoenlijk overéén boeiend onderwerp werd
geïnterviewd. Nou eens niet 'de wereld in een halfuur'. Een keertje
niet 'de week in 25 minuten'. Beetje diepgang. Zou dat kunnen?
wil buys
Nieuwe miss Universe
Miss Botswana, Mpule
Kwelagobe, is de nieuwe
miss Universe. De 19-jarige
studente elektrotechniek
won de verkiezing voor miss
Filipijnen en miss Spanje.
De strijd tussen 48 jonge
vrouwen vond plaats op een
voormalige Amerikaanse
marinebasis op de Caribi
sche eilandengroep Trini
dad en Tobago, geboorte
land van de vorige winna
res. Naar schatting 2,5 mil
jard mensen keken naar het
over de hele wereld uitge
zonden spektakel.
foto ap
Zonnen en bijzonnen
Britse boulevardpers ontdekt gat in 'nieuwsmarkt'
Bekende Britten die wel eens cocaïne snuiven weten inmiddels dat ze daar vreselijk mee moeten uitkijken. De boulevard
pers ligt voortdurend op de loer en nagelt sinds enige tijd de ene beroemdheid na de andere aan de schandpaal.
Onthullingen over drugs ge
bruikende beroemdheden vul
len tegenwoordig het gat dat
een paar jaar geleden is ont
staan, nadat de buitenechtelijke
verhouding als nieuwswaardig
onderwerp had afgedaan. Want
toen eenmaal de geheime lief
des van prins Charles en wijlen
prinses Diana op straat lagen,
inclusief de sappige details, was
er eenvoudigweg geen liefdes
nestje meer te ontdekken dat
het Britse lezerspubliek nog
kon schokken.
De tabloids moesten dus op
zoek naar iets nieuws en hun
onthullingen over snuivende
sterren blijken een gouden
greep te zijn. Ten eerste is de
doelgroep bijna onuitputtelijk,
want het aantal beroemdheden
dat wel eens een lijntje legt, is
niet ie tellen. Aardig voor de ta
bloids is ook dat drugsbezit en -
gebruik niet alleen moreel ver
werpelijk zijn, maar ook nog
eens onwettig.
Zodoende is justitie al verschil
lende malen op onthullingen
ingesprongen en binnenkort
draait ex-soapster John Alford
zelfs het gevang in omdat hij
onder het toeziend oog van een
tabloid-reporter een paar gram
metjes coke had verkocht. Het
geen weer tot extra publiciteit
in de bladen leidt.
Heel het land huiverde toen on
langs het zondagsblad News of
the World en de Sunday Times
onthulden dat Tom Parker
Bowles, zoon van Camilla,
werkzaam in de filmwereld en
op vriendschappelijke voet ver
kerend met kroonprins William,
aan de cocaïne is.
Het onderwerp vulde dagen
lang vele pagina's, ook in de
normale laanten. Niet alleen
omdat Tom coke snuift, maar
vooral omdat prins William (op
de gevaarlijke leeftijd van 16
jaar) blijkbaar omgang heeft
met een drugsgebruiker. Kan de
prins de verleiding weerstaan
waarvoor vriend Tom is bezwe
ken, is nu de grote vraag.
Veel werk hadden beide bladen
overigens niet hoeven maken
van deze primeur. Iemand uit
de omgeving van Tom Parker
Bowles had beide kranten inge
licht en voorzien van compro
mitterende details. Daarmee
geconfronteerd door verslagge
vers bekende Parker Bowles
meteen. Zo makkelijk wordt het
de bladen niet zo vaak gemaakt.
Maar vooral het grootste zon
dagsblad News of the World
(oplage meer dan vier miljoen)
is niet voor één gat te vangen.
Sterverslaggever Mazher Mah-
mood heeft een vrijwel ongeli
miteerd budget tot zijn be
schikking en is voortdurend on
der dekmantel op strooptocht,
gesteund door enkele technici
die goed zijn in het installeren
van geheime camera's en mi
crofoons.
Vorig jaar presenteerde hij zich
als rijke zakenman in een Rolls
Royce met een sponsorverhaal
tje aan de voorzitter en vice-
voorzitter van voetbalclub
Newcastle United. Bij de twee
de ontmoeting (op Marbella)
was het al raak. De voorzitter
vroeg een prostituee om cocaï
ne, de vice-voorzitter duwde
nog wat bankbiljetten in haar
decolleté en verder maakten ze
denigrerende opmerkingen
over Newcasde-spelers en -
Tom Parker Bowles.
fans. Mahmood had het alle
maal opgenomen en na publi
catie in News of the World
ruimden beiden het veld.
Ook ex-soapster John Alford
was vorig jaar het slachtoffer
van Mahmood. Mahmood - dit
maal als Arabische sjeik - bena
derde Alford met de vraag of
die als beroemdheid (tegen be
taling) aanwezig wilde zijn bij
de opening van zijn nieuwe dis
co in Saudi-Arabië. Mahmood
blijkt het spel zo overtuigend te
kunnen spelen dat ook Alfords
er in trapte. Na een paar ont
moetingen kreeg Mahmood de
televisiester zover dat die cocaï
ne en cannabis voor hem ging
halen en het hem verkocht. En
vervolgens voor het oog van
een geheime camera nog een
snuilje nam ook. Op grond
hiervan moet Alford de gevan
genis in wegens handel in hard
drugs.
Vorige maand zwom de beken
de BBC- discjockey Johnny
Walker in een soortgelijke Mah-
mood-fuik. Walker is inmiddels
door zijn bazen geschorst. En
afgelopen zondag onthulde
Mahmood dat de wereldbe
roemde aanvoerder van het En
gelse rugbyteam, Lawrence
Dallaglio, in zijn tienerjaren een
klein fortuin heeft verdiend in
de drugshandel, cocaïne heeft
gesnoven en en passant zijn
vrouw heeft bedrogen. Dalla
glio, die zich inmiddels uit het
team heeft teruggetrokken, had
dit alles verteld aan Mahmood
in de veronderstelling dat hij
sprak met een rijke zakenman
die een sponsorcontract met
hem wilde afsluiten.
Sommigen vinden de werkwijze
van Mahmood beneden alle
peil en vragen zich bovendien
af wat het maatschappelijk be
lang is van onthullingen over
het drugsgebruik van individu
en. De critici zijn echter ver in
de minderheid. Dat blijkt ook
uit het feit dat Mahmood twee
maanden geleden nog een be
langrijke journalistieke prijs
won. Hij werd toen gekozen tot
verslaggever van het jaar.
harm harkema
Sophie
'verraden'
voor drie ton
Sommigen dachten dat de Brit
se schandaalbladen geleerd
hadden van de dood van prin
ses Diana. Het Britse konings
huis bleef het afgelopen jaar in
elk geval al te ranzige publiciteit
bespaard. Gisteren echter sloeg
de belangrijkste tabloid, The
Sun, ouderwets gewetenloos
toe. Slachtoffer was Sophie
Rhys-Jones, die niet alleen op
Diana lijkt, maar volgende
maand ook gaat trouwen met
prins Edward, broer van Char
les, en jongste zoon van konin
gin Elizabeth.
The Sun opende in chocolade
letters met de kop:Sophie
Topless", „zie de verbluffende
foto op pagina drie". Daar
stond paginagroot een foto van
Sophie, die gierend van de lach
in de armen ligt van tv-presen-
tator Chris Tarrant. De even
eens lachende Tarrant houdt
Sophies binikitopje in de hand.
Compromitterend is de foto
geenszins. Zij stamt uit 1988,
toen Sophie Edward nog nooit
had ontmoet. Bekend was bo
vendien dat zij in die tijd
vriendschappelijk omging met
Tarrant. Meer straalt de foto
ook niet uit. Toch vormde de
publicatie ervan het gesprek
van de dag. Want waarom
moest The Sun deze foto zo no
dig publiceren? Komen de rat
ten van de tabloids weer uit
hun holen?
Buckingham Palace reageerde
woedend. Een woordvoerder
WORLD PICTURE
OlfflEXCLUSIVE
De voorpagina van The Sun waar
op de geruchtmakende foto wordt
aangekondigd. foto ap
sprak van „wreedheid met
voorbedachten rade" en „een
grove inbreuk op het privéleven
van mevrouw Rhys-Jones." De
woordvoerder van premier
Blair liet zich in soortgelijke ter
men uit.
Geschrokken bood The Sun ex
cuses aan voor het plaatsen van
de foto die destijds is genomen
door een collega van Tarrant,
de radiopresentatrice Kara
Noble. Die zou de foto 'nooit'
in de publiciteit brengen, be
loofde ze Sophie Rhys-Jones.
Nu ze dat toch - voor rond
330.000 gulden - gedaan heeft,
voelt het slachtoffer zich „vre
selijk verraden." Het was voor
het radiostation waarbij Noble
werkte aanleiding haar op
staande voet te ontslaan. De di
rectie zei niet zo'n verraderlijke
persoonlijkheid in dienst te wil
len hebben.
harm harkema
De spanning stijgt in Jeruzalem.
Op weg naar het Eurovisie
Songfestival is het aangebroken
om de polls en de publieke opi
nie een beslissende wending te
geven. De eerste persconferen
ties waren voor de vriendelijk
heden - 'Glad to be in this great
city' - maar nu is voor de dames
en heren performers de tijd ge
komen zich wat nadrukkelijker
te manifesteren. De één doet
dat beter en gemakkelijker dan
de ander, zo bleek gisteren. Eén
ding is zeker: qua presentatie
scoort Nederland in Jeruzalem
niet al te hoog.
Elk team heeft wel zo z'n ma
nieren om zich te profileren. De
zangeressen van Turkije en IJs
land, één van dé favoriete in
zendingen, maakten er gisteren
tijdens hun persconferenties
een vrolijke boel door hun ei
gen en/of andere festivalnum
mers te zingen. De IJslanders
waren daarnaast zo slim veel te
weinig cd-singles van hun lied
je mee te nemen, zodat er na
afloop een aardige opstand met
hier en daar wat onvriendelijk
heden tussen 'journalisten'
ontstond. Zo maak je legendes.
De Oostenrijkse ploeg deelt ca
meraatjes uit voor een fotowed
strijd onder journalisten, België
bespeelt de pers met heel veel
humor en charme, de Engelse
zangeressen weten de aandacht
constant op zich gericht dankzij
vijf schijnbaar steeds korter
wordende rokjes, Noorwegen
bouwde gisteren de spanning
goed op door een half uur te
laat te komen en Kroatië ver
toonde - toegegeven, het is niet
sterk, maar er gebeurde ten
minste wat - een vriendelijk
VW-filmpje.
Nederland opende de bijeen
komst met een herhaling van
de introductie van maandag,
waarna Marlayne nogal ver
moeid voor de tweede keer
mocht vertellen hoe oud ze is
en dat ze op het conservatori
um heeft gezeten. Verder nog
vragen? Nou goed dan, er was
tenminste, hoe mager ook, nog
een nieuwtje. De Baarnse zan
geres lijdt aan hooikoorts, heeft
daar medicijnen tegen, maar
door de drukte heeft ze er toch
een beetje last van gekregen.
Om die reden worden er vanaf
vandaag ook geen interviews
meer gegeven. „Maar het zin
gen gaat nog goed, hoor!" En
dat was het dan wel zo'n beetje.
De schrikbarend matte bijeen
komst kwam na een nogal cha
otisch verlopen tweede repeti
tie, waar wederom het geluid
niet helemaal was zoals vooral
de achtergrondzangers het
graag gehoord hadden. En, nou
ja, toe dan maar: op de tribune
ontstond er bij de volgers nogal
wat discussie over De Jurk, die
gisteren dan toch eindelijk
Geen nieuwe liefde, geen nieuw geluid
werd geopenbaard. „Het lijkt
wel een trouwjurk", aldus Ra
dio 2-presentator Ron Stoelde,
zonder te weten hoezeer hij de
spijker op de kop sloeg.
Marlayne later, over haar jurk
van voile boven een grijsblauwe
broek, die a: veel beter past bij
een stemmige ballad dan een
vlotte popsong, en b: schril af
steekt bij de lekker nonchalante
kleding van de achtergrondzan
gers: „Toen ik ging trouwen
had ik de keus uit twee ontwer
pen. Deze viel af, omdat die an
der net iets mooier was. Toen
dacht ik: als er een keer een
goede gelegenheid komt dan
doe ik wél zoiets aan. Die gele
genheid leek me nu wel aange
broken." Benieuwd hoe vernie
tigend het commentaar in de
Privé-rubriek 'Hoe gaan onze
sterren gekleed?' zal zijn.
Tot slot: gelieve zaterdag te dui
men voor gitarist Leendert
Haaksma. Maandag liet hij tij
dens de repetitie zijn plectrum
vallen, wat op zich niet zo erg
was omdat hij toch maar staat
te playbacken. Gisteren echter
kwakte zijn hele gitaar op de
grond, en dat ziet er toch iets
slordiger uit. Aan de andere
kant: er gebeurde eindelijks
eens iets verrassends in het Ne
derlandse kamp.
tomruufrok»
nog
dagen
Nog 219 dagen en hei
nieuwe millennium b1
aan. Reden voor deze t&
om in een dagelijkse
terug te kijken op bel;
rijke gebeurtenissen! s'
plaatsgrepen op corri rl<
ponderende data in d e
gelopen 1000 jaar. De"
week: 25 mei 1935: Je J
Owens breekt vier we ri
records: 26 mei 1521: er
ther in de ban gedaan
mei 1990: Luyendijk i H
Indianapolis: 28 mei|l5T
Einde Zuiderzee; 291 ét
1978: Frits Spits begin st'
avondspits.
27 MEI 1990
De laatste tien ronden vj t
Indy 500 winnaar. Arie Li ie
dijk: „Ik zat in de wageni j
dacht: jezus, ik ga een mi
dollar pakken. Ik dacht o
thuis, aan mijn ouders di
de buis zaten. Die krijgen
hartstilstand als ik ga win T
ging het door mijn hoofd'
27 mei 1990 wordt een A
can Dream verwezenlijk
wint Arie Luyendijk uit h C
Zuidhollandse Sommela C
in 1981 bijna platzak naa
rika te zijn gereisd, de be )A
roemdste aller autoraces
dy 500 op de befaamde
van Indianapolis en mag m
der de ogen van 450.000 1(j(
schouwers een cheque v
1.090.000 dollar incasser p
is zijn eerste overwinnin V(
Indycarserie en een belo |ai
voor jaren volhouden in r
tosport. Zo zwerft hij inn
jonge jaren samen met z1 c
der Jaap Luyendijk als et jn
made door Europa. In 1!;
wint hij nog een keer de n
500 als hij zijn teamgeno jn
Scott Goodyear met 0,57 ier
klopt. Luyendijk: „Ik wis
wat me te wachten stont j.
de eerste zege werd ik zc |w
leefd dat ik maanden in jje
soort droom bivakkeerd
de vreugde en de oplucl st(
blijven even groot als je i v
maals wint." Over drie d ,e]
op 30 mei 1999, na voor ;ar
laatst in de Indy 500 te z af£
getreden, beëindigt Arie se
dijk zijn loopbaan als co r
MENSELIJ
In reclamespotjes laat CL
SCHIFFER met wapperen
ren in de wind moeiteloos
hoe je een Ci-
troën het best
over de weg
stuurt. Al jaren
is het Duitse
topmodel het
gezicht van het
automerk. In de
reclamewereld
is mooi zijn ge
noeg, want in
een Franse
krant gaf Schiffer vrijdag
ze helemaal geen rijbewijs
Ik weet hoe ik moet auto
maar ik heb nooit tijd geh 1
mijn rijbewijs te halen", v:r
de de blonde Duitse. Citrc
niet geschokt door haar
nis. ,,Ze is hoe dan ook g«
auto's", liet een woordvt
van het bedrijf weten.
i ,k
ÉSB de
Het zonlicht bevat alle kleuren van de regenboog maar omdat de kleu
ren te dicht op elkaar zitten zijn ze nauwelijks van elkaar te onder
scheiden. Valt het zonlicht echter dóór een prisma dan vindt er bre
king plaats en worden de diverse kleuren wel duidelijk zichtbaar. Gis
teren dreven er opnieuw sluierwolken over onze streken. Deze ijle be
wolking bestaat uit ijskristallen die door opstijgende bewegingen in de
atmosfeer op ongeveer dezelfde hoogte drijven. Wanneer de kristallen
dicht genoeg op elkaar zitten en zeshoekig van vorm zijn fungeren ze
als prisma's.
Daardoor ontstaan kleurige verschijnselen zoals de kleine kring van 22
graden om de zon. Aan de kleine kring waren gisteren ook raakbogen
te zien en een ring van bijzonnen. Met name de helder kleurende bo-
venraakboog (geen regenboog) was uren achtereen zichtbaar. Vaak zijn
kringen voorboden van naderend slecht weer maar dat was nu niet het
geval omdat storingen op afstand bleven. Een niet of nauwelijks zak
kend weerglas is in dat verband eveneens een duidelijke indicatie.
Vandaag was het fraai zomerweer, morgen moeten we weer een stap
terug doen. Over de Britse eilanden trekt een activerende storing naar
het noordoosten. Het front van dit systeem bereikt ons land en veroor
zaakt enkele regen en onweersbuien. Het wordt wel 24-25 graden. De
wind ruimt naar het zuiden tot zuidwesten en neemt toe tot matig, aan
de kust tot vrij krachtig of krachtig.
Tijdens het weekeinde blijft het warm zomerweer met middagtempera-
turen tussen 25 en 30 graden.
jan visser
'Een vrouw is pas echt geëmancipeerd als
ze haar trouwdag vergeet'. Een briefje met
deze tekst heb ik wel eens op het bureau
van mijn man gelegd. Maar misschien is
het wel andersom. Is een man pas echt ge
ëmancipeerd als hij zijn trouwdag vergeet.
Want daar rust een groot, klassiek taboe
op. Wat hij ook in de loop van het jaar alle
maal mag vergeten, niet die dag. Dit jaar
hebben we er beiden aan gedacht en 'm
ook met een etentje gevierd. Drieën
dertigjaar getrouwd: we waren een
beetje stil van. Naarmate de jaren
toenemen, wordt het verbazingwek
kender. Heel veel mensen van on
ze generatie zijn inmiddels ge
scheiden en om ons heen vol
trekt zich nu een derde echt-
scheidingsgolf.
Dertig jaar of daaromtrent ge
trouwd is kennelijk, net zoals
tien of twintig, een kritisch punt
in een relatie: de kinderen voor
goed het huis uit, de hypotheek
afbetaald, de hond dood, de vut
in aantocht. Buffers tussen een
feitelijke onverenigbaarheid van
humeuren vallen weg, de span-
i nende opbouwfase van een leven
j samen is achter de rug en opeens
HELEEN CRUL
wordt de leegte tastbaar van mensen die
elkaar niet veel meer te zeggen hebben. Bij
deze valreep-echtscheiders is het meestal
de man die er genoeg van heeft. Overvallen
als hij wordt door een radicaal 'Nu of
nooit-gevoel. Met een levensverwachting
van zo'n dertig jaar is het nog de moeite
waard drastische dingen te doen en je le
ven een totaal andere wending te geven. Ze
hebben dat soms al geprobeerd met de
aanschaf van een motor, een wereldreis,
een ander, groter huis, maai' dat hielp alle
maal niet wezenlijk. Ze voelen zich ver
dwaald in een donker bos en zoeken het
licht in verleidelijke illusies over een nieu
we liefde, een nieuw geluid. Sommigen
zoeken niets, maar weten alleen dat ze 'dit'
niet meer willen.
En ze zitten aan onze tafel hun uitbundig
met alcohol besprenkelde betogen te hou
den die hun beslissing moeten rechtvaar
digen, meer voor zichzelf dan voor ons.
Vaak vinden ze zichzelf, met terugwerken
de kracht, 'veel te jong getrouwd' en ver
zuchten ze: 'Wat wisten wij nou toen van
het leven'. Een gegeven dat, mét diezelfde
terugwerkende kracht, ook weer zal gelden
voor hun kinderen die nu gaan trouwen,
want ook zij zijn jong, ook hun persoon
lijkheid staat nog grotendeels in de grond
verf en ook zij weten niet wat het leven hen
zal geven en van hen zal vragen. Maar de
schikgodinnen van geloof, hoop en liefde
staan doorgaans om ieder bruidspaar
heen, dus bruist het optimisme over de
goede afloop net zoals de champagne.
Toch is duurzame paarvorming meer dan
ooit een complexe klus. Was vroeger een
huwelijk voornamelijk een fysieke of mate
riële overlevingsstrategie voor de stam, fa
milie of gezin, nu is het vooral een emotio
nele overlevingsstrategie voor individuele
burgers en hun eventuele kinderen. Een
relatie moet de wederzijdse stimulatie en
inspiratie dienen, maar ook intimiteit op
leveren, seksuele bevrediging, kameraad
schap en geborgenheid. Binnen dat warme
'wij-gevoel' moet er bovendien ook ruimte
zijn voor het ik dat zich buitenshuis zelf
standig wil ontplooien, in werk, vriend
schappen en eigen bezigheden. En tegelij
kertijd worden mannen en vrouwen meer
dan ooit geacht binnenshuis taken te de
len. Nooit eerder is er aan het verschijnsel
huwelijk zo'n zwaar en tegenstrijdig eisen-
en verwachtingspakket gekoppeld. Daar
door is een huwelijk de meest intensieve,
persoonlijke ontwikkelingsweg geworden
die een mens kan gaan. In dat confronte
rende krachtenspel kun je elkaar bezitten
of bezielen, je slijten of scherpen aan e
kaar. Maar het rendement van het vech
stoeien, van het landje veroveren op el
kaar, van je eigen positie bepalen en be
grip ontwikkelen voor die van de ander,!
kan heel groot zijn: steeds meer intimitT
verknochtheid, kameraadschap.
Werd ik vroeger in bepaalde kringen r
meer serieus genomen als ik zei dat ik I
'nog' getrouwd was, tegenwoordig ont-1
moeten mijn man en ik wel eens de be
wonderende blik die mensen reservereij
voor zeldzame antieke auto's. De infori
tie dat we nog steeds aan ons eerste hui
lijk bezig zijn, vergezeld van de indruk J
we beiden goed bij ons verstand zijn enl
basis van enthousiaste vrijwilligheid bij|
kaar blijven, wekt zowaar een groeiend!
waardering. En verder is het niet uit te ld
gen, want de liefde is een mysterie. Hoi
komt het dat je na zoveel jaar samen nol
steeds een warm en blij gevoel krijgt a*
dat ene, vertrouwde hoofd in een men
ontwaart? Waarom wil ik bij een diner li
ver naast hem zitten dan naast een wille
keurige vreemde vent? Voorwaar, ik zeg n da
het hart heeft zijn redenen die de rede o t10n
kent.
