De doordouwers van de omni-vereniging U IT
STOMPWIJK
it
Om Leidenaar Danny Kooymans (15)
kunnen ze bij FC Utrecht niet heen
Sport
de CLUB VAN
DE WEEK
SLOOS
sport
DINSDAG 25 MEI 1999
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071-5356464. PLV -CHEF JANET VAN DIJK. 071-535641
W W rCCDDAI/CI
Echte doordouwers", noemt Frans Luiten de kleine
gemeenschap in het dorp 'van langs de Stomp-
wijksevaart'. Het was dan ook deze eigenschap die het
mogelijk maakte dat Stompwijk '92 kon ontstaan. Op
een volgens Luiten „legendarische avorid", nu zeven
jaar geleden, zag de club het levenslicht Dankzij de sa
mensmelting van de plaatselijke voetbal-, handbal- en
gymnastiekvereniging zouden de namen Stompwijkse
Boys, HVS en Gyversto vanaf dat momept nog slechts in
jubileumuitgaven van de verse omni-vereniging terug te
lezen zijn. 'Het Stompwijkse poldermodel' noemen ze
het op sportpark De Meerhorst. Geroemd door de ge
meente Leidschendam, want een ledenaantal van 750 op
een populatie van tweeduizend mensen, dat is natuurlijk
niet gek. „Inderdaad, soms hebben we wel eens een ca
paciteitsprobleem.
CLUB van de WEEK
Stompwijk '92
Frans Luiten is voorzitter van
de voetbalafdeling van Stomp
wijk '92. En hoewel hij zater-
lag, voor aanvang van
de nacompetitie-wedstrijd te
gen FC Zoetermeer, nog posi
tief gestemd is over de kansen
op het behalen van de vierde
klasse, moesten de Stompwij-
kers toch het onderspit delven.
.We gaan nu de pijlen op het
seizoen 1999-2000 richten",
blikt Luiten alweer vooruit.
„Want we willen hogerop en ik
weet ook zeker dat het mogelijk
is. Die jongens proeven nu hoe
het is om voor de prijzen te
spelen." De smaak van de over
winning is inderdaad nog niet
zo lang in Stompwijk aanwezig,
want jarenlang moest het eerste
elftal genoegen nemen met een
plaatsje in het 'rechterrijtje' van
de vijfde klasse.
De laatste keer dat de aardap
pelwagen van Kees Schrader
werd opgetuigd, was alweer
zon twaalf jaar geleden. Toen
werd de vierde klasse, na een 5-
1 overwinning op Leidsche
Boys, voor het laatst bereikt en
konden de spelers de optocht
door het dorp beginnen. Toen
nog als Stompwijkse Boys,
maar ook dat is niet de eerste
naam die in de voetbalgeschie
denis van het dorp opduikt.
,Voor dè'oorlog was er SNA,
wat stond voor Sport Na Ar
beid", vertelt Luiten. „Maar in
1947 bleek er al een vereniging
met die naam te bestaan, waar
door we op 28 mei onze naam
in RKW Stompwijkse Boys ver
anderden." Het zijn de tijden
van het wegjagen van grazende
schapen en het scheppen van
de koeienvlaaien voor aanvang
van de wedstrijd. Met de sym
bolische veldhuur van één gul
den in het achterhoofd, werd
daar niet moeilijk over gedaan.
52 Jaar later liggen de zaken wel
even wat anders. Luiten vertelt:
„Dankzij de krachtenbundeling
kwam Stompwijk '92 een stuk
sterker naar de gemeente toe te
staan dan de drie aparte clubs
voor die tijd. Door een optimale
samenwerking werd het ook
een stuk simpeler om te onder
handelen." Het belangrijkste
resultaat was de opening van
de sporthal in 1993. Secretaris
Kees Vogelaar vindt het nog
steeds „uniek" dat-ie daadwer
kelijk gebouwd is. „De gemeen
te twijfelde, maar gelukkig heb
ben we ze met een aantal kleine
dingen over de streep kunnen
trekken. Bijvoorbeeld dat we de
hal zelf zouden gaan schoon
maken. Prachtig toch dat hier
zo'n mooie sporthal staat, in
een dorp met tweeduizend in
woners?"
De drie clubs hebben dan niet
hun naam, maar wel de eigen
identiteit behouden. „Elke af
deling heeft zijn eigen bestuur
ook gehouden", vertelt Luiten.
„Van elke tak zit er een afge
vaardigde in het omni-bestuur,
dat eindverantwoordelijk is. En
het mag wel eens gezegd wor
den dat dat prima functio
neert." En vervolgens met na
druk: „Maar wij zijn er voor het
voetbal en daai gaan we dan
ook helemaal voor." Een goede
vierdeklasser, dat is volgens
hem wel mogelijk. „En als het
vlaggenschip goed draait,
straalt dat af op de hele vereni
ging. Maar het is niet zo dat het
behalen van de vierde klasse
van levensbelarg is. Het be
langrijkste is dat we er alles aan
doen om de sfeer van saamho
righeid vast te houden.
De kracht van de „buitenge
woon gezonde dub met een
groot aanbod-, zoals de voet
bal-voorzitter de vereniging
zichtbaar trots aanduidt, ligt
volgens Luiten vooral in het feit
dat er wordt gecommuniceerd.
„Dat is echt heel belangrijk
voor deze club. We praten met
de leden. We zeggen ook altijd:
als er problemen zijn, vertel het
dan gewoon. Dan kunnen we er
wat aan doen. Want wij zijn er
voor onze leden, zo simpel is
het gewoon. Trouwens, praat je
niet met je leden dan blijven
bepaalde zaken b de omgeving
van de bar hangen en gaan din
gen een eigen leven leiden. Dat
willen we voorkomen en daar
om zullen we oot in de toe
komst op deze manier door
blijven gaan."
Dat dit de juiste weg voor
Stompwijk '92 is, kan Kees Vo
gelaar nog extra benadrukken.
De secretaris: „Mede op initia
tief van onze leden, zijn we een
tijdje geleden extra club-
scheidsrechters g&an opleiden.
Tien gediplomeeide arbiters
hebben we nu. En dat op acht
seniorenelftallen. Waar andere
clubs vaak scheidsrechters te
kort komen, moeten wij roule
ren. Dat is echt ongekend en
daar zijn we apetrots op. Ik laat
het ook nooit na om dat bij an
dere verenigingen te vertellen."
TEKST RAYMOND GRIMBERGEN
FOTO'S TACO VAN CER EB
Secretaris Kees Vogelaar (links) en voorzitter Frans Luiten van de voet
balafdeling van Stompwijk '92.
Naam: Stompwijk '92
Oprichtingsdatum:
26 oktober 1992
Ledenaantal: 750, waarvan
driehonderd voetballers, 180
handballers en 270
binnensporters
Contributie voetbal: ƒ235,-
(senioren) en 90,- t/m
ƒ125,- (junioren)
Ledenaanmelding voetbal:
071-5801826
(Rina van den Bosch)
Hoogtepunt: Promotie
Stompwijkse Boys naar de
vierde klasse in 1987,
samenvallend met het 40-
jarig jubileum
Dieptepunt: Het verdwijnen
van de vrouwenvoetbal
afdeling, een aantal jaren
geleden
ELFTALvan de WEEK
Stompwijk'92 1
Het was al weer twaalfjaar geleden dat
Stompwijkse Boys voor het laatst een
promotie vierde, maar dit jaar kon dit
succes wel eens geëvenaard worden. In
middels onder de naam van omni-ver-
eniging Stompwijk '92, moest de wit
groene formatie via nacompetitie een
plekje in de vierde klasse veilig kunnen
stellen. De eerste wedstrijd, uit bij ASC,
werd een aantrekkelijke pot die in 2-2
eindigde. Na de tweede wedstrijd, thuis
tegen FC Zoetermeer, vielhet doek al
voor de Stompwijkers. Het was die 3-2
nederlaag die het feestje voor het team
van aanvoerder los Oliehoek in de weg
stond.
„Ze waren net iets feller dan wij", ver
telt Oliehoek. „Ik denk dat we een beetje
te zenuwachtig aan de wedstrijd begon
nen zijn. Bij rust stonden we al met 2-1
achter, waardoor we in de tweede helft
wat meer risico's moesten nemen. We
gingen achterin één op één spelen en dat
resulteerde in nog een tegendoelpunt.
Voor ons kon alleen Erwin Oudshoorn
nog scoren. De lat en de paal stonden
krijgt
I sportmaieriaal
aangeboden I
Vijf Meiplein 17 - Leiden
Tel. 071 - 576 01 44
ERTUSSENIN
daarna nog een gelijkmaker in de weg.
De derde wedstrijd, gisteren tegen het
eveneens al uitgeschakelde Oranjeplein,
was dus alleen voor statistici interessant.
„Van ons had-ie ook niet gespeeld hoe
ven worden", zegt de aanvoerder. „Maar
we hebben in ieder geval met 6-5 gewon
nen, dankzij goals van Jeroen Ramekers,
Hans van Benten, Jeroen van Emmerik
en mijzelf. Omdat we allebei vrijuit kon
den spelen, werd het nog best een leuke
en open wedstrijd.Oliehoek heeft er ver
trouwen in dat het volgende seizoen een
Bijna het gehele landelijke
B-elftal van de FC Utrecht
werd terzijde geschoven, maar
om de veel scorende spits kon
den ze niet heen. Op het hoog
ste jeugdniveau, strijdend te
gen PSV, Ajax en Feyenoord,
wist Kooymans namelijk vijf
tien keer het net te raken. Goed
voor de tweede plaats op de
landelijke topscorerslijst. Geen
geringe prestatie van de
ex-Lugdunummer.
Danny Kooymans wist al snel
dat hij wat in het voetbal wilde
bereiken. Als eerstejaars C-ju-
nior maakte hij samen met nog
vier anderen de overstap van
Lugdunum haar UVS. Niet be
paald de weg van de minste
weerstand. Lugdunum beticht
te UVS, al dan niet terecht, van
het ronselen van spelers en de
zoveelste wrijving tussen de
twee buurmannen was een feit.
„Ze namen het mij en vooral
mijn vader als rasechte Lugdu-
nummer (Daan Kooymans,
red.) toch wel kwalijk dat ik
naar UVS overstapte", aldus
Kooymans. „Maar UVS vertel
de me dat ik bij hen veel meer
kans had om op te vallen dan
bij Lugdunum en ik denk dat
ze gelijk hadden."
De feiten lijken de talentvolle
Kooymans gelijk te geven; in de
twee jaar die hij bij UVS voet
balde had de spits binnen de
kortste keren testwedstrijden
bij Ajax en Sparta gespeeld en
kreeg hij aanbiedingen van zo
wel ADO Den Haag als FC
Utrecht. Als hij moest uitko
men voor het districtselftal
West III dan was hij steevast de
enige die van een amateurclub
kwam. Tenslotte werd hij ook
nog opgeroepen voor het Ne
derlands elftal onder de 15
jaar. „Jammer genoeg kon ik
geen gehoor geven aan die op
roep, omdat ik op dat moment
juist met' mijn ouders op va
kantie was."
Uiteindelijk streek Kooymans
neer bij FC Utrecht. Hoewel de
jeugdige leidenaar ook in
Utrecht naar school kon, wilde
hij het liefst gewoon op zijn ei
gen school, Duinzigt in Oegst-
geest, blijven. Daarom reist de
derdejaars mavo-scholier vier
keer in de week in gezelschap
van zijn vader of moeder naar
Utrecht om de trainingen te
volgen. „De directeur van mijn
school heeft veel begrip voor
mijn situatie getoond en we
hebben afspraken gemaakt. Zo
mag ik vaak wat eerder weg.
Als mijn studieprestaties er
maar niet onder lijden, zo heeft
hij gezegd."
In het begin van het seizoen
was het even wennen voor de
nieuwe spits van FC Utrecht,
maar de drang om te slagen in
het voetbalwereldje straalt van
hem af. „Ja, het is een flinke
belasting: school, reizen, trai
nen, reizen. Maar ik heb het er
voor over. Ik ga vaak vroeg
naar bed en ik let op met wat ik
eet. Ik krijg ook vaak voedings
programma's mee naar huis.
Dat betekent dus weinig patat
en veel koolhydraten."
De voetbalwereld is hard. Zo
moeten bij FC Utrecht voor het
komend seizoen negen van de
vijftien jongens vertrekken.
Kooymans is echter realistisch:
„Ja daar zaten vrienden van me
bij, dat is wel rot. Maar als ze
beter kunnen krijgen, dan
moet je gewoon weg. Stel, je
raakt een jaartje geblesseerd.
Dan is het ook over. Zo werkt
het. Ook als je bijvoorbeeld
niet goed traint, dan zetten ze
je leldcer op de bank." De har
de wereld van het voetbal lijkt
hem niet af te schrikken.Als
ik het met voetbal niet redt,
dan zal het de eerste weken
even slikken zijn. Daarna moet
je het toch weer oppakken.
Dan ga ik lekker bij Lugdunum
voetballen en kan ik in de toe
komst misschien het doe-het-
-zelf-bedrijfje van mijn vader
overnemen."
Toch lijkt het wel goed te zitten
met de talenten van de fysiek
sterke Kooymans. Vroeger
speelde hij altijd een partijtje
voetbal met de gebroeders De
Cler. Een goede leerschool
heeft hij dus wel gehad. Verder
zit het voetbal hem ook in de
genen. Zijn opa speelde nog
met de grote Faas Wilkes bij
Feyenoord, zijn vader wordt
geschaard onder de beste voet
ballers bij Lugdunum en Wim
Rijsbergen is een neef van de
familie.
PIETER VAN SCHIE
Danny Kooymans.
FOTO MARK LAMERS
beter afloop voor zijn team kent: „Ver
trouwen moet je altijd hebben, anders
hoef je het niet eens te doen. Er is bij
mijn weten niemand die ermee stopt. Dit
team is daarnaast, in vergelijking met
een aantal jaren geleden, ook meer een
groep geworden. Dat komt omdat we nu
al een tijdje met elkaar samenspelen, zo
dat de misverstandjes tussen met name
de oudere en de jongere spelers momen
teel verdwenen zijn. Dus zie ik de toe
komst wel met een positief gevoel tege
moet.
GESPROKEh
Voetbalmakelaar Si-'
f gi Lens, in Sport In-
ternationai:
We moeten een ding
niet vergeten: stoute j
jongens kunnen al
leen rondlopen als stoute clubs
dat toelaten. Spelers spelen
soms ook een bedenkelijke rol,
of zijn voetballers ineens a
priori allemaal jongens die vat
de kostschool komen.
Idem, over een videoband
waarop een voetballer werd J
aangeprezen:
„Die speler gaf een schot,
waarbij de bal op een onmoge
lijke manier in de kruising
vloog. Die band was gewoon
gemonteerd.
WCS-voorzitter Theo van 1
„Geld verdienen, daar gaat hef.
ze om. Waarom zouden ze an-,
ders als gekken ach ter spelers
aanzitten en zelfs spelers van
elkaar aftroggelen. Wij vinden
dat er te veel geld aan het voet
bal wordt onttrokken, omdat
er te veel makelaars zijn die te
veel vragen voor hun werk.
Atletiektrainer Henk Kraaij-
enhof in Sport International:
„Litmanen speelt maar een be\
perkt aantal wedstrijden per
jaar. Dat zijn miljoenen die je
daardoor verliest. Individuali-,
seren van de training wordt
nog maar pas erkend in het
voetbal. Je kunt niet ongestraft
eindeloos op dezelfde manier
trainen met de hele groep.
Idem:
„Nu is sprintster Marion Jones
met die kogelstoter C.J. Huntert
van 150 kilo. Dat vind ik een
beetje een miskloon. Ik weet
niet wat daar uit moet ko-
Jaap Stam in Nieuwe Revu,
over het vak van electriciën:
„Er zit iets perfectionistisch in
dat vak. Wat je doet, moet in
een keer goed zijn. Als je elec-
triciteit verkeerd aanlegt en de
boel klapt er binnen de kortste
keren uit, dan moet je opnieuu
beginnen. Nauwkeurig werken
dat spreekt me aan.
Idem:
„Ik geef in principe aan elk
goed doel. Het Rode Kruis, de
Hartstichting, oorlogsslachtof-
fers, ik stort geld. Of ik daar
mee schuldgevoel of angst af-
koop. laat ik in het midden.
Pete Sampras in Het Parool:
„Er is enig geluk nodig om eent
Grand Slam te winnen, maar
als ik op Roland Garros wil j
winnen, moet God mij te hulpr
schieten.
Bobby Haarms in Trouw,
over 'zijn' hersteltrainingen:
„En als een speler dan hele
maal op apegapen lag, hele-
maal stuk zat, normaal gespro
ken geen woord meer zou kun
nen uitbrengen, dan kreeg Jari
nog altijd uit zijn strot: be
dankt trainer. Zo'n jongen is
het. Prachtig. We houden van
elkaar.
lari Litmanen in Het Parool:
„Ik speel vaak met pijn. Regel- J
matig ga je met pijn naar bed
en sta je met pijn weer op. Je li.
chaam is net een Formule I -
wagen. Die is2d3dagen goed
dan ligt-ie in puin en moet hij,
weer worden opgekalefaterd.
Niet alleen lichamelijk, maar
ook geestelijk is dit een mooi,
maar heel zwaar beroep.
Co Adriaanse in de Volks
krant:
„Ik heb zelfs vrienden die zeg-
gen dat ik heb geleerd om me
diplomatiek te gedragen.
Idem:
„Op trainersbijeenkomsten
wordt heel veel gekletst en heej.
iedereen overal een mening j
over. Maar als ik later inter
views lees met die trainers, zie
ik daar niets van terug.
Voormalig Festina-verzorger
Willy Voet in het Algemeen
Dagblad:
„Mocht het gebeuren dat er
renners dood neervallen die ik
onder handen heb gehad, dan
ga ik echt kapot.
Idem:
Kelly is een goed mens. Hi
is de sympathiekste renner die1
ik heb gedrogeerd. Kelly is een
man van klasse. Voor mij een
Monsieur".
Tennisster Serena Williams ii
de Volkskrant:
„Ik weet dat je door tegenslag
in het leven zomaar in het get
to kunt belanden. Rijkdom be
tekent niets als je niet bereid
bent er elke dag voor te vech-
Vader Williams in de
Volkskrant:
Hoe rijker de ouders
hoe slapper de menta
liteit van de kinderen".
