PORT
Koppen kon ik
helemaal niet'
N.
V J,
Een laatbloeier die omhoog schiet
i&s
Mr. Keane
lERDAG 22 MEI 1999
BwLLEM SPIERDIJK. 071-5356464. PLV -CHEF JANET VAN DIJK, 071-5356463
Hans Zwaan lacht de wereld nu vanaf de zijlijn toe
•w"
Laatst stond Hans Zwaan om drie uur zaterdagmiddag klaar bij de aftrap van het
wedstrijd van het eerste van w Katwijk. Maar eigenlijk waren zijn gedachten bij
Rijnsburgse Boys F6, het elftal waarin zijn zoontje speelt. Zwaan: „Die moesten
om half drie spelen. Ik bedacht me dat ik eigenlijk liever bij Mike langs de lijn had
gestaan." Hans Zwaan, de succesvolle spits van w Katwijk, wist dat het tijd was
om te stoppen.
Achter zijn bureau in box F414
van de Rijnsburgse bloemenvei
ling blikt Hans Zwaan terug op zijn
loopbaan. Met 250 doelpunten in
de top van het amateurvoetbal en
vier kampioenschappen in 15 jaar
heeft hij iets om op terug te kijken.
Een prachtige sportieve loopbaan
achter zich, een mooie maatschap
pelijke toekomst voor zich in het
bedrijf waarin hij samen met zijn
broer Jan vier bloemenlijnen runt.
Hans Zwaan lacht de wereld altijd
toe. „Maar dat heeft niets te maken
met het feit dat ik hoog heb gevoet
bald, of dat ik nu een eigen bedrijf
heb. Ik zie altijd de zon schijnen en
hoor altijd de vogels fluiten."
Zwaan (34) treedt vandaag voor
de laatste keer op; in een erewed-
strijd voor hem georganiseerd tus
sen Rijnsburgse Boys en w Katwijk,
de twee clubs waarvoor hij speelde.
Na 15 jaar op het hoogste amateur
niveau heeft hij een prachtige ere
lijst, waarmee je tevreden zou kun-
nen zijn. Maar Hans Zwaan is dat
niet helemaal. „Eigenlijk haci ik
twee titels meer moeten hebben.
Met Rijnsburgse Boys en met Kat
wijk hebben we grote kansen laten
liggen."
Rechtsbuiten
De spits weet het nog precies. „Met
Rijnsburgse Boys stonden we voor
op IJsselmeervogels, de latere kam
pioen. We hadden die ploeg twee
keer geklopt. Maar toen raakten er
twee jongens geblesseerd en hussel
de trainer Arie Kurver het hele elftal
door elkaar, in plaats van gewoon
jongens uit het tweede op de open
gevallen plaatsen neer te zetten. Zo
verspeelden we de titel."
Katwijk had volgens Zwaan een
vierde titel aan de drie kampioen
schappen moeten toevoegen. „We
stonden bij de winterstop voor op
Scheveningen. We speelden nog
steeds met ons kampioenselftal.
Toen begon dat gedonder met Kees
Guyt, wiens contract niet werd ver
lengd. Daardoor hebben we de titel
laten liggen."
Rechtsbuiten Zwaan begon z'n
voetballoopbaan bij Rijnsburgse
Boys. In de jeugd speelde hij altijd
rechtsbuiten. „Ik was een kleine,
technisch vaardige spits, pas op m'n
16de ben ik de lucht in geschoten."
Toen Zwaan overging naar de seni
oren, zette trainer Arie Lagendijk
hem spits in het derde. Een jaar la
ter bekleedde hij dezelfde positie in
het tweede. ,Arie zag blijkbaar dat
de spitspositie voor mij ideaal was.
We hebben urenlang staan oefenen.
Hij gooide ballen over het doel, ik
moest afronden. Hij leerde me ook
koppen, want dat kon ik eigenlijk
helemaal niet."
Bovendien gaf Lagendijk vertrou
wen aan Zwaan. „Ik speelde een oe
fenwedstrijd in het eerste van Rijns
burgse Boys tegen Valken'68 en ik
scoorde drie keer, ik ben daarna al
tijd in het elftal gebleven." Als het
aan het Rijnsburgse publiek had ge
legen, was dat anders geweest. „Ik
werd in het eerste elftal wegge
hoond door het publiek. De toe
schouwers begrepen er niks van dat
ik erin stond. Ik raakte ook geen bal.
Arie bleef me steunen. Die zei op
donderdagavond tegen de spelers
groep: zaterdag maak ik de opstel
ling bekend, alleen Hans Zwaan
speelt zeker. Als ik Lagendijk niet
was tegengekomen, was de kans
groot dat ik nu in Rijnsburgse Boys
8 liep te voetballen."
Sprongkracht
Zelf werkte hij hard om zich te ver
beteren. „Op vrijdagmiddag kreeg ik
extra trainingen. Dan stond de fy
siotherapeut Theo de Jong voorzet
ten te geven. Ik kreeg oefeningen
om m'n sprongkracht te verbeteren.
Dan stond ik thuis in de bijkeuken
een half uur te springen. Ik had er
zelf ook veel voor over, ik heb. in
mezelf geïnvesteerd. De motivatie,
die gedrevenheid heeft Lagendijk op
mij kunnen overbrengen."
Toen Lagendijk naar UVS ging,
vroeg de trainer of de spits meeging.
Zwaan deed het niet en noemt dat
nu de grootste fout uit z'n carrière.
„Rijnsburgse Boys ging twee jaar la
ter met twee spitsen spelen, en dat
ligt me niet. De ene week speelde ik
linkerspits, dan weer rechterspits.
Bij Arie had ik me verder kunnen
ontwikkelen, had ik het betaald
voetbal kunnen halen. Ik heb er niet
alles uitgehaald."
Rijnsburgse Boys werd kampioen,
maar Zwaan voelde zich er niet
happy meer. Hij besloot te kiezen
voor z'n maatschappelijke loop
baan. „Ik was al aangenomen als
gevangenenbewaarder, maar omdat
het IJzeren Gordijn open ging, be
sloot ik voor mezelf te beginnen als
bloemenrijder. Ik moest daarom
stoppen met voetballen. Maar na
een paar maanden werkte ik weer
op de veiling. Binnen een week hing
Arie Lagendijk al aan de telefoon, of
ik bij w Katwijk wilde komen spe
len."
Assists
Bij Katwijk ontwikkelde Zwaan zich
tot een completere speler. „Lagen
dijk wees me erop dat ik meer
moest meevoetballen. Dat het be
langrijk is om doelpunten te maken,
maar dat ik ook anderen in stelling
moest brengen. Bij Katwijk bleef ik
eigenlijk doelpunten maken, maar
ik ging steeds meer assists geven."
Doelpunten maken werd voor de
spits, hoe gek het ook klinkt, steeds
minder belangrijk. „Als je 23 bent
gaat het alleen maar om scoren. Je
gaat echter steeds meer nadenken
over het spel. Ik kreeg meer oog
voor het collectief, dat het om de
teamprestatie gaat, dat je ook een
medespeler vertrouwen moet geven
door hem de kans te gunnen."
Bij Katwijk maakte Zwaan prach
tige jaren mee. Drie keer werd hij
kampioen in een voor amateurbe
grippen ongekend sterk elftal. De
laatste jaren boekt Katwijk mindere
Hans Zwaan neemt afscheid na 250 doelpunten in vijftien
prestaties, maar toch gelooft Zwaan
dat hij nog best meekan in de
hoofdklasse. „Ik ben misschien
langzamer geworden, maar ik heb
ook weer meer ervaring."
Toch stopt hij ermee. Zwaan wil
meer bij zijn gezin zijn. „M'n
schoonmoeder overleed vorig jaar,
daarom wil ik meer bij mijn vrouw
zijn. Dat is de hoofdreden. Boven
dien denk ik dat het goed is voor de
w Katwijk als ze verjongen. Ook het
feit dat het afgelopen jaar niet zo
leuk is geweest, speelt mee. Ik was
veel geblesseerd en er was gedoe
rond trainer Bob Kootwijk."
Hans Zwaan laat 250 doelpunten
na. Vraag hem niet wat de mooiste
was, hij weet het zich niet meer te
herinneren. Na enig aandringen
komt hij op een curieuze treffer.
„Bij Rijnsburgse Boys kreeg ik eens
een voorzet waar ik finaal overheen
maaide. Ik pikte de bal weer op aan
HOOGDALEM
de zijkant en krulde de bal in de bo
venhoek. Zo maakte ik m'n eigen
fout goed. Dat was een leuk doel
punt."
Het is het einde van het gesprek.
Hans Zwaan staat op en doet voor
hoe hij de traptechniek van z'n
zoontje verbetert, hij vertelt dat Mi
ke al met links kan dribbelen, dat hij
volgend seizoen wel jeugdtraining
wil geven. Het is tijd voor Zwaan om
te stoppen.
Leidse roeister Hadewych Jansen gaat voor plek in vrouwen acht
Hadewych Jansen traint twaalf keer in de week, maar zij voelt zich geen
topsporter. Als de 29-jarige Leidse haar collega-roeisters in de vrou
wen acht hoort praten over de WK's die zij hebben meegemaakt, dan
denkt ze: Dat is toch anders, ik ben er nog niet. Hadewych Jansen komt
van ver, maar zij komt ook snel. De verrassende overwinning van de
vrouwen acht het vorige weekeinde in Essen wordt voor een deel op het
conto geschreven van de nationaal kampioene op de ergometer, die in
Duitsland haar internationale debuut maakte in de 'acht'.
Jansen roeit nog maar vier jaar serieus, en stapte pas een paar weken ge
leden over van de skiff naar de vrouwen acht. Eri nu heeft ze al 'een beetje
de ambitie om naar de Spelen in Sydney te gaan'. Veertien vrouwen strij
den om de acht (en twee reserve-)plekken in de boot. „Het weekeinde in
Essen gaf me zo'n kick, dat ik dacht: ik wil zeker niet meer uit die boot, ik
wil een definitieve plek", aldus de Leidse. „Maar dat willen we natuurlijk al
lemaal", zegt ze er meteen bij.
Haar leven verandert snel. Jansen werkt sinds vorige week een dag min
der om zoveel mogelijk trainingen op de Bosbaan in Amsterdam bij te kun
nen wonen. De roeisfer, die de Pabo deed en daarna orthopedagogiek stu
deerde aan de Leidse universiteit, zegde haar baan van een dag in de week
bij het pedologisch instituut De Brug op. Met enige spijt, want het werken
met 'moeilijke' kinderen was haar op het lijf geschreven. Maar het was ook
heel zwaar. „Na zo'n dag zit je helemaal stuk." Nu werkt Jansen nog drie
dagen als onderwijzeres op basisschool Lucas van Leyden in de Leidse bin
nenstad. Ze is een van de weinige vrouwen van de voorlopige vrouwen
acht-selectie die het roeien combineert met een baan. Het gaat nog, ze
vindt het ook zelfs wel ontspannend - 'zo ben je ook wel eens niet aan het
roeien'.
Van de roeisters in de definitieve selectie wordt verwacht dat ze zich full
time met de sport bezighouden. Die selectie zal in maart volgend jaar be
kend zijn, een half jaar voor de Olympische Spelen van 2000. Ze werkt op
basis van een tijdelijk contract en zou dus zonder al te veel problemen full
time kunnen gaan roeien - 'graag zelfs'.
De in Leiderdorp geboren roeister stapte over van de skiff (één roeister,
twee riemen) naar de acht (acht roeisters, acht riemen) omdat de kansen
voor een olympische kwalificatie dan groter zijn. „De skiff is een enorm
technisch nummer. Je moet uitzonderlijk goed zijn om aan de top te ko
men. De roeiers die het halen zijn meestal jeugdroeiers, die al jaren bezig
zijn."
Hadewych Jansen bedenkt vaak hoe jammer het is dat zij niet eerder met
roeien begon. Maar daar is niets meer aan te veranderen, constateert ze
vervolgens nuchter. Ze roeit nog maar vijf jaar serieus. Het eerste jaar bij
Asopos De Vliet telt ze niet eens mee. Driemaal in de week ging zij het wa
ter op. „Dat stelt niks voor, nee."
Haar prestaties zijn vooral verbeterd sinds zij twee jaar geleden werd 'ge
spot' door de toenmalige bondscoach Andreas Leichtfuss. Kracht had de 1
meter 87 lange roeister al, aan de techniek wordt nu flink geschaafd. De
Leidse mocht twee jaar geleden al mee naar een trainingskamp in Sevilla,
maar wilde niet. Ze vond dat ze tijd moest steken in haar studie (die ze een
Hadewych Jansen: „Ik hou heel erg van water." foto henk bouwman
half jaar geleden afrondde) en dacht bovendien dat ze er (technisch) nog
niet aan toe was. „Daar heb ik veel spijt van gekregen. Ik vind dat ik er di
recter en sneller op had moeten inspringen."
Het roeien had wel direct haar hart. „Ik hou heel erg van water", legt ze
uit. „Ik wilde ook gaan duiken, ben een paar keer op zeilkampen en kano
kampen geweest. Waterpolo leek me ook wel leuk, maar ik dacht: daar
word je heel breed van. Roeien vond ik een elegante sport, heel mooi om te
zien. En ik voel me gewoon heerlijk in en op het water, dat merk ik als ik in
de boot zit. Een zijn met de boot en het water, dat klinkt zo suf. Maar zo
voelt het wel. 's Ochtends vroeg is het heel rustig en mooi op het water, 's
avonds ook, vooral met ondergaande zon. En het geeft zo'n mooi geluid, je
zweeft over het water, het gevoel is gewoon goed."
„Ik weet niet of ik een supertalent ben. hoor", zegt ze bescheiden. „Ik
ben heel erg sterk en mensen die me zagen roeien, zeiden: als je die kracht
over kunt brengen op het water, dan ga je retehard. Ik ben niet heel tech
nisch, maar nu ik goed gecoacht word, zit er een heel sterke lijn in mijn
prestaties." Sindsdien weet ze ook dat roeien een moeilijke sport is. Het ziet
er gemakkelijk uit, maar dat is het absoluut niet. „Ik kom er steeds meer
achter hoeveel er in een haal zit."
Het was ook een grote verandering om ineens met acht vrouwen in een
boot te roeien. In de skiff zat ze alleen. „Het is wel speciaal, met alleen
vrouwen in een boot. Ik denk wel eens: niet zeiken, roeien. Er moet ook wel
eens wat uitgepraat worden, je moet uitkijken wat je zegt. Dat is écht an
ders dan met mannen. Maar we hebben ook veel lol. Ik ben in een bestaan
de groep gekomen, en het duurt even voordat je er dan ook echt in zit. Dat
is een proces, maar ze doen allemaal heel vriendelijk, en langzaam maar
zeker word ik steeds meer geaccepteerd."
De overwinning in Essen - de eerste sinds 1995 - van de vrouwen acht
verraste vriend en vijand, maar volgens Hadewych Jansen zal de boot goed
mee kunnen in de internationale wateren, en is de kans op een olympische
medaille helemaal niet uitgesloten. Zij wijst op het feit dat René Mijnders,
dié met de mannen acht goud haalde in Atlanta, de vrouwen is gaan coa
chen. Mijnders is niet iemand die begint aan een project waarin hij geen fi
ducie heeft. Jansen zegt dat er nu nog vooral acht individuen in de boot zit
ten, die nog niet echt een team vormen. Bovendien is er nog nauwelijks ge
traind op het roeien in hoog tempo, voor de snelle (eind)sprint. „We kun
nen nog veel en veel harder. We hebben een goed vermogen
Over twee weken wacht een nieuwe krachtproef in Hazewinkel. Mijnders
heeft gezegd dat hij wellicht nog wat veranderingen aanbrengt. „Maar ik wil
absoluut ook in de boot zitten", zegt Hadewych Jansen, die tegenwoordig
niet veel andere dingen meer doet dan roeien, werken, slapen en eten. Elke
ochtend staat ze om zes uur op, op vrije dagen reist ze tweemaal naar Am
sterdam voor de trainingen. Op woensdag- en vrijdagochtend, de dagen
waarop zij moet werken, traint ze op de ergometer bij Die Leythe, waar ze
een jaar geleden lid van werd. Zo traint ze even vaak als de andere vrouwen
van de acht. De maandkaart voor de trein betaalt ze uit haar eigen zak,
evenals de extra voeding, en de nieuwe roeikleding die ze nodig had. Op
advies van de bondscoach bewaart ze alle bonnen, want misschien dat er
binnenkort wat geregeld kan worden En anders gebeurt dat later, want als
alles volgens plan verloopt, krijgt ze de A-status van het NOC/NSF, goed
voor 2000 gulden per maand. „Er zou wel wat meer gedaan kunnen worden
voor topsporters en vooral voor subtopsporters", zegt zij over het 'top
sportklimaat' in Nederland. „Tijdens mijn studie merkte ik dat het moeilijk
was om de dingen voor elkaar te krijgen. Ik betaalde toen ook alles zelf, van
mijn boeken tot mijn gymschoenen en de treinkaartjes naar Amsterdam.
Het zou heel fijn zijn als daar een potje voor was. Als je net onder de status
zit van het NOC/NSF heb je het heel moeilijk."
George Knobel stortte in 1974
zijn hart uit in het pulp-
blaadje Deze Week; ,Ajax gaat
kapot aan drank en vrouwen.
De enige die kapot ging was de
Ajax-trainer zelf. Op staande
voet ontslagen. Jammer, dat
Knobel nadien nooit zijn geluk
in Engeland heeft beproefd.
Je denkt aan Paul Gascoigne die
in benevelde staat een vliegtuig
op stelten zet, aan Tony Adams
die als een dronkennmn door de
straten van Londen racet, aan
George Best die in een hotelbed
wordt aangetroffen temidden
van 12 flessen champagne (léég,
wat dacht u dan?) èn Miss
World, enz., enz. en je vraagt je
af hoe onze vriend Knobel met
échte kerels om zou zijn ge
sprongen.
Deze krant maakte woensdag
melding van de arrestatie van
Roy Keane. Achtregelig berichtje.
Lage attentiewaarde. Keane was
aangeschoten geweest, had een
dame lastiggevallen en was in
de cel beland, verder niks...
Verder niks, nee. Althans, niet in
deze krant. Alsof het dagelijkse
kost is. We praten hier wel over
de aanvoerder van Manchester
United: landskampioen, beker
finalist en aanstaand kampioen
van Europa.
(U moet weten dat de vrouw die
Keane lastigviel ook een beken
de Engelse is. Nu zeker).
Gelukkig stond het hoofd van de
Engelse pers wel naar Keane.
Met de nuance dat de verdachte
uit privacy-overwegingen in de
serieuze pers Mr. Keane heette.
the captain of Man United en in
de sensatiepers voluit Roy Kea
ne.
Alle berichten gelezen hebbende,
kom ik tot deze reconstructie:
Zondag: United wint met 2 I
van Spurs en is kampioen. Ma
nager Alex Ferguson moedigt
zijn spelers aan er een onverge
telijke avond van te maken. Dit
laatste lukt.
ZondagavondIn gezelschap
van hun vrouwen brengen de
kampioenen de avond door aan
de bar van het Marriott Hotel.
Op kosten van de club. Voor de
goede orde: de drankrekening
bedraagt 15.000 pond. Dat is
50.000 gulden.
Maandagochtend: Alle spelers
slapen bun roes uit, behalve Roy
Keane, die om 11.10 uur zijn
eerste pint achterover slaat.
Maandag tussen één en vijf:
Keane wint in Mulligans Irish
Pub met minimaal verschil een
tweekamp bierdrinken van ex-
prof en tegenwoordigfulltime-
zuipschuit Norman Whiteside.
Maandag vier uur: Twee vrou
wen mengen zich ongevraagd in
het inmiddels flink uitgebreide
United-gezelschap. (De spelers
vrouwen zijn van het toneel ver
dwenen).
Maandagavond half acht: Alle
Mancunians (ook 'onze Jaap',
die weer het heertje is) vertrek
ken naar Henry's Bar en zetten
daar het feest voort. Keane is
bu iten u 'estenBeroepsdrin ker
Whiteside heeft zich knap van
zijn nederlaag hersteld.
Diezelfde avond half negen
Maxine Rourke, 40, echtgenote
van The Smiths-gitarist Andy
Rourke en Leanne Carey, 27,
vriendin van Maxine en Austra
lische (zie maandag vier uur)
bieden zich rum Keane en Ryan
Giggs (ook in verregaande staat
van onjbinding) aan voor een
drankje en wat er meer van
komt...
Wdt ervan komt is dat Keane en
Giggs er niet op ingaan en dat
Keane geschopt (volgens Carey)
en gescholden (volgens Rourke)
zou hebben en een uur later in
de boeien wordt geslagen
Maandagnacht: Keane kan
geen boe of bah meer zeggen en
kan dus ook niet worden ver
hoord en moet overnachten in
cle cel.
Dinsdag: Great Manchester Po
lice ontdekt dat Rourke en Carey
maandag eerst de 'tabloids'
hadden gebeld (en hun smeuïge
story verkochten) en pas ddarna
de politie. Keane, kunstmatig in
leven gehouden met zwarte kof
fie, wordt op vrije voeten ge
steld.
Woensdag: l)e Engelse pers
meldt dat Keane in een hinder
laag is gelokt door de dames,
van wie één ook nog een glas op
Keane's gezicht kapot heeft ge
slagen. Keane had hier, een jaap
van een snee boven zijn oog ten
spijt, maandag niets van ge-
VandaagKeane gaat ouderwets
als een beest tekeer tegen New
castle United.
Vanavond: Keane neemt er nog
ééntje, proost!
Frank Snoeks
is verslaggever
van Studio
Sport
