Heimwee naar
Oranje Groen
Ridderveld en
DAC vinden
elkaar nu wel
lama ra Meijer moet nu vooral afwachten
Sport
John Elway geeft eindelijk op
ITERDAG 8 ME11999
De toekomst van het Leidse voetbal
e weinig niveau, te weinig
jeugd, het ledenbestand
inc ergrijst. Het voetbal in Lei-
z°ek |cn staat er op de grens van
wee eeuwen niet best voor.
/Vat is de toekomst van het
oetbai in Leiden? Is er nog
erspectief voor kleine clubs?
)eze krant ging op bezoek bij
ic| 'C Rijnland dat op 20 februari
990 ontstond uit een fusie
ussen ZLC en Oranje Groen.
Jlevering zes in een serie
31 ver de toekomst van het
.eidse voetbal.
benti
di cf
)e namen ZLC en Oranje
Iroen roepen gevoelens van
leemoed op. Ruim negen jaar
eleden kwam een eind aan het
estaan van beide 'beruchte'
lubs. Maar alle ingrediënten
over een fusie na te denken
jaren ruimschoots aanwezig,
lowel Oranje Groen als ZLC
peelde een anonieme rol in de
gingi Denmalige afdeling Leiden.
Vaar Oranje Groen nog kon
ogen op een redelijke jeugdaf-
leiing, was dat verhaal bij ZLC
lang over. Doormodderen en
en langzame dood sterven
iras het enige uitzicht,
let pijn in zijn hart nam Ge
ard Ouwehand destijds af-
cheid van de Boshuizerkade,
lie Oranje Groen jarenlang
net Leidsche Boys, VNA, LFC
n Unitas bevolkte. „Eigenlijk
vilde niemand een fusie, want
iet was een hartstikke leuke
ereniging", aldus Ouwehand,
ie verschillende functies bin-
len Oranje Groen bekleedde.
We waren financieel gezond,
aaar we vergrijsden. We moes-
en ons verstand laten spreken
n niet ons hart. Op termijn
ladden we helemaal niet meer
lestaan."
Jranje Groen had toen nog vijf
eniorenelftallen en 'een stuk
f tienjeugdelftallen, maar
LC zat veel dieper in de pro
lemen. De club beschikte over
slechts vier (senioren)elftallen.
Het had wel de beschikking
over een mooier complex in
het Morskwartier. Samengaan
en een nieuwe florerende ver
eniging opbouwen, was lo
gisch.
Maar groeien deed FC Rijn
land, vooral in de beginperiode
geenszins. Toen was er ook na
drukkelijk sprake van twee ver
enigingen binnen de club, her
inneren voorzitter Renzo Can-
dido en bestuurslid Ronald Pe-
sant zich. De Oranje-Groeners
stonden aan de ene kant van
de kantine en de ZLC'ers aan
de andere. „We hebben in het
begin de fout gemaakt om de
kantine te verpachten. Later,
toen we de bar in eigen beheer
zijn gaan nemen, merkten ze
dat er bij de andere partij toch
wel mensen zaten, met wie te
praten was. Je moest toch din
gen samen doen", aldus Can-
dido.
Maar de lagere elftallen bleven
steevast gescheiden voortbe
staan. Candido: „Oranje Groen
heeft dat langer volgehouden.
Het zevende bestaat nog uit
vijftigers, die vroeger bij Oranje
Groen in het eerste hebben ge
speeld."
Wat betreft de jeugdafdeling is
FC Rijnland teruggekeerd naar
het niveau van ZLC. Buurman
w Leiden zwemt in zijn jeugd
leden, bij FC Rijnland is geen
voetballend kind meer te be
kennen. „Veel jeugd keerde te
rug naar de Boshuizerkade",
aldus Candido. „Het jonge spul
moest anders toch gehaald en
gebracht worden, want je laat
ze niet door de stad fietsen.
Het werkte niet. Vier jaar gele
den wilden we een jeugdafde
ling beginnen, maar die kregen
we niet van de grond vanwege
gebrek aan kader."
Het is het probleem, dat vele
Leidse clubs hebben: te weinig
clubliefde en -trouw zorgen
voor een tekort aan belangelo
ze inzet. Bij fusieclubs is het
verenigingsgevoel er lang niet
altijd, doordat er geen echte
identiteit is. Ouwehand zat in
het geboortejaar van FC Rijn
land in het bestuur, maar hield
het niet lang vol. „De ideeën
van de andere bestuursleden
waren anders dan de mijne.
Dat botste", zegt Ouwehand.
Hij mist de Boshuizerkade. „De
'kade' was voor velen een twee
de thuis. Na uitwedstrijden
keerde iedereen terug naar het
eigen honk. Er zijn nog mensen
die, als ze over de kade fietsen,
naar de kantine kijken waar nu
Leidsche Boys in zit. Ik draag
FC Rijnland een warm hart toe
en ik ga elke zondag kijken,
maar na afloop ga Uc direct
naar huis."
Wie naar het huidige ledenaan
tal van FC Rijnland kijkt, moet
de wrange conclusie trekken
dat de fusieclub niet groot en
sterk is geworden. De helft van
de leden (280) is niet-spelend.
Het aantal seniorenelftallen
(negen) is gelijk gebleven met
zeven teams op zondag en
twee op zaterdag. Er is een
vrouwenteam opgericht, maar
aanvulling van onderaf is on
mogelijk.
FC Rijnland zal het nog wel een
tijdje volhouden. Van een nieu
we fusie wil niemand iets we
ten. Maar dat de aloude pro
blemen weer de kop op gaan
steken, lijkt onvermijdelijk.
Echte spijt heeft niemand. Ou
wehand: „Maar als je diep in
mijn hart kijkt zeg ik: hadden
we het maar nooit gedaan."
Candido: „Wij hadden tenmin
ste nog de keuze. In Den Haag
hebben ze die niet. Daar krij
gen de clubs een brief van de
gemeente, dat ze moeten fuse
ren."
Sportief gaat het wel voor de
wind. FC Rijnland acteert in de
vierde klasse na het kampioen-
Candido (links) en Pesant, bestuursleden van FC Rijnland, een 'heel andere vereniging'.
schap van vorig seizoen. Mor
gen kan het eerste de derdepe-
riodetitel veroveren, zodat de
derde klasse niet eens zo gek
ver weg is. ZLC en Oranje
Groen hebben beide één verte
genwoordiger (Marcel Gubler
en Bert-Jan de Ridder) in het
eerste elftal. „Na tien jaar kun
je niet meer zeggen: die is van
Oranje Groen en die is van
ZLC. Het is nu een heel andere
FOTO TACO VAN DER EB
vereniging. Er is van alles wat",
zegt Pesant. „En het is hier
geen duiventil", aldus Candi
do. „Iedereen zit hier al een
aantal jaren."
leiden certjan van geen
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 0' I -S3S64«>4. PLV CHEF IANE I VAN PUK. 1 MS646
De volleybalclubs DAC en Ridderveld gaan fuseren. Df
twee Alphense verenigingen gaan onder een nieuwj
naam verder. Op de ledenvergaderingen van Ridderveli
en DAC (respectievelijk op 17 en 18 mei) worden dl
nieuwe naam en de nieuwe clubkleuren bekendge
maakt. Beide ledenvergaderingen moeten de planner
overigens nog officieel goedkeuren, maar op enige weer
stand zullen die niet stuiten.
Daarvoor is trainer Dirk vaa
Diemen aangetrokken. I
vrouwen moeten binnen twei
jaar promoveren en over maxi
maal vijf jaar ook in de derdf
divisie uitkomen", schets)
Scherpenzeel de toekomstplan
nen.
Daarbij moet het niveau var
de vereniging, die onder voor
zitterschap van Cor Bruijnf
(DAC) komt te staan, in dl
breedte stijgen. De nieuwe ver>
eniging gaat ruim 400 leden tel
len en zal dertien herenteains
negen damesteams en twintif
jeugdteams omvatten. ,.VV<
moeten niet meer de fout ma
ken die DAC destijds maakte
toen het eerste in de tweede di
visie speelde en het tweede ir
de tweede klasse. 1 let gat was tt
groot."
De nieuwe thuishal wordt ili
Arena, nu de uitvalsbasis var
Ridderkerk. Wel zal er nog ge
traind worden in de Rijnstreek
hal. „De gemeente moet noj
akkoord gaan, maar daar ko
men we wel uit. Dat was ook
een goede reden om samen n
gaan. Naar twee kleintjes woril
minder snel geluisterd dan naai
een grote club. We willen ter
serieuze gesprekspartner van
de politiek worden."
gertjan van geen
Zes jaar geleden waren de fu
sieplannen eveneens in een
vergevorderd stadium. Toen
stemden de leden van Ridder
veld op het laatste moment te
gen. Daarom is het huidige
plan om samen te smelten met
alle voorzichtigheid omgeven
geweest. Pim Scherpenzeel, be
stuurslid technische zaken van
DAC, weet waar het destijds
fout is gegaan. „De leden van
Ridderkerk waren niet volledig
geïnformeerd. Nu zijn we al
ruim een jaar bezig met samen
werken op alle vlakken. Er
wordt bij elkaar meegetraind en
onderling «zijn spelers uitgewis
seld. Er is nu, ondanks de cul
tuurverschillen, veel goodwill."
Ridderveld ontstond ruim
twintig jaar geleden uit een af
splitsing van Aarlanderveen. De
vereniging opereert voorname
lijk op recreatief niveau. Van
oudsher heeft Ridderveld veel
jeugd, doordat het in een
nieuwbouwwijk kwam te spe
len. DAC is van zichzelf al een
fusieclub en had zijn oorsprong
tien jaar eerder toen DES en Al-
vo's de krachten bundelden. D
(es) A(lvo's) C(ombinatie) profi
leerde zich meer als prestatie
vereniging. Het had altijd moei
te om de jeugd aan zich te bin
den. Het eerste mannenteam
komt uit in de promotieklasse.
De vrouwen degradeerden dit
seizoen en spelen volgend jaar
in de eerste klasse. „We willen
met de mannen binnen drie
jaar terug naar de derde divisie.
I )A(
donilmliiK 20 mei In
sporthal «lc- Arcnu tic-
ging. Zaterdag 22 r I
cm toernooi voor leden en oud Icdn
in De Rijnstreekhal. De Volleybal I usit
l-'cestwcck wordt afgesloten met eer
feest in het clubhuis van WSV Zegei
plas, Oud-leden vun belde verenigin
gen kunnen zich aanmelden bij Mat Ij
ke Verboom (tel. 0172-41723.'!).
Quarterback stopt na 16 jaar NFL
neelerniotrti i»B9 lain duh - -noieaetotq t.
ioncurrente dwarsboomt Sydneyplannen van Alphense judoka
vorig jaar een paar maanden
met topsport, vanwege 'menta
le vermoeidheid'. In januari
pakte zij de draad'weer op. De
Alphense besloot in een zwaar
dere gewichtsklasse te gaan ju
doën, omdat ze problemen had
om weer op haar oude gewicht
te komen. Het afvallen kostte
haar altijd al veel moeite, en nu
had ze er helemaal geen zin
meer in. Het ging allemaal
goed, tot ze eind januari op de
bondstraining in Nieuwegein
op haar eigen teen ging staan.
Een klein scheurtje in het bot
was het gevolg. Vijf weken kon
ze 'alleen maar een beetje step
pen' en lang hield de Alphense
last van 'die rotblessure'. „Je
verleert het judo niet, dat zit in
je, maar ik was bang om mijn
teen weer te bezeren. In de
wedstrijden had ik het gevoel
gewoon niet, het was even
weg."
Die tegenslag werd echter
een extra motivatie. „Als je zo
veel succes hebt gehad, is het
moeilijk om te accepteren dat
het niet zo goed gaat. Mijn ogen
zijn nu wel geopend. Er is geen
tussenweg voor mij", aldus Ta
mara Meijer.
Tussen het 'alles' van nu en
het 'niets' van pakweg een jaar
geleden, ligt een gedwongen
rustperiode van een paar
maanden. Het drukke program
ma met wedstrijden bij zowel
de senioren als de junioren, dat
ze jarenlang draaide, eiste vorig
jaar zijn tol. Tamara Meijer had
geen zin meer in judo. Tegen
zin had ze wel vaker gehad,
maar altijd zette ze er weer
overheen. Want de volgende
wedstrijd kwam er alweer aan.
Nu gebeurde dat niet, het
mocht ook niet van de sport-
psycholoog die haar begeleid
de. „Ik veranderde, omdat ik er
geen plezier meer in had. Mijn
humeur leed eronder", vertelt
ze summier over die periode.
Haar moeder vertelt later dat ze
zich in die tijd grote zorgen
maakte over haar dochter, die
als ze gingen 'winkelen halver
wege de straat alweer moest
omkeren, omdat ze zo moe
was.
„Ik vond het heerlijk om er
mee te stoppen. Ik kon weer
meer lachen en zo, werd weer
mezelf. Ik ging ook uit, want
eindelijk kon ik die dingen
doen die ik door het topsporten
moest laten. Maar ik kwam er
ook achter dat ik hier niets had
opgebouwd, dat al mijn vrien
den in de judowereld zaten. Ik
miste niet het judo, maar wel
Tamara Meijer (links) op de training in Haarlem.
FOTO UNITED PHOTOS DE BOER
de mensen die erbij horen. Ik
was heel veel in Frankrijk bij
mijn vriend, die ook judoka is."
Wat de Alphense ook heeft
geleerd is dat dat 'andere leven'
niet is wat ze wil. „In mijn rust
periode heb ik gemerkt dat dat
het ook niet was. In discothe
ken een beetie lopen drinken."
Twee maanden deed ze hele
maal niets, daarna trainde ze
weer ongeveer een keer in de
week. Het plezier kwam terug
in de sport die haar al zo veel
had gegeven. „Ik heb eigenlijk
nooit een blessure gehad. Het
ging altijd alleen maar goed. Ik
had ook nooit een 'down'. Ik
was overal de jongste, het
maakte niet uit of ik verloor,
maar ik had toch veel succes.
En ik deed alles. Ik deed in vijf
jaar wal ik misschien in tien
jaar had moeten doen. WK's,
EK's, de Olympische Spelen.
Wie maakt dat nou mee op z'n
zestiende?"
Na het plezier kwam ook de
topsportmentaliteit weer terug.
Tamara Meijer heeft weer veel
over voor haar sport. Ze moet
nog een paar kilo afvallen,
'maar dat gaat zeker lukken', en
als haar concurrente niet goed
presteert op het EK. dan past ze
haar toekomstplannen aan.
Dan stelt ze de toeristische op
leiding in Haarlem uit. en gaat
ze talencursussen doen. En
vooral veel judoën.
In Atlanta eindigde Tamara
Meijer bij de eerste acht, en
daarom werd zij opgenomen in
het 'olympisch project' van de
judobond. „Daar ben ik zo uit
gestapt. En daar begin ik nu een
beetje spijt van te krijgen. Ik
hoop dat ik nu niet te laat ben."
acht eindigt, kan ik mij gaan
kwalificeren. De weg naar Syd
ney is nog lang."
De 19-jarige Alphense, lid van
Kenamju in Haarlem, besloot
eerder dit jaar na een gedwon
gen rustperiode in een hogere
gewichtsklasse te gaan judoën.
Enkele weken geleden draaide
ze dat besluit weer terug. „Ik
wist dat ik in de klasse tot 57-ki-
lo de Olympische Spelen in
Sydney niet kon halen, omdat
de concurrentie te groot is. Dat
leek me juist wel prettig, want
dan zou ik ook die stress niet
hebben. Maar ineens is het zo -
'pang' - weer goed geschoten in
mijn hoofd. Het leek nu net als
of ik iets ging opgeven, terwijl ik
nog niet alles had geprobeerd.
Ik dacht dat ik het allemaal niet
meer kon opbrengen, maar ik
weet nu dat het bij mij alles of
niets is."
Meijer, de jongste deelnemer
aan de Spelen in Atlanta, stopte
<en aan den run janet van duk
ei plan van de Alphense judo-
Tamara Meijer om alsnog te
oberen zich te kwalificeren
or de Olympische Spelen in
00 is een stuk moeilijker ge-
)rden nu ook concurrente
ïborah Gravenstijn heeft be-
ogei «en om in een lagere ge-
ons ehtsklasse te gaan judoën.
ndat zij dit seizoen betere re-
",d Itaten haalde dan Meijer,
ag Gravenstijn over twee we
ll naar het EK in Slowakije,
tar zij zich kan kwalificeren
or het WK in oktober. Een
aats bij de beste acht op het
K geeft recht op deelname
n de Spelen in Sydney.
„Ik moet nu haar resultaten
ivachten", aldus Tamara
eijer, die in juni op twee toer-
loien in Italië haar come back
aakt in de klasse tot 52 kilo.
rtaar ik zet mijn plan gewoon
lor. Als zij niet naar het WK
e at of daar niet bij de eerste
rkin
Het golftoernooi van Lake Tahoe op de vierde
juli. waar louter celebrity's voor worden uitge
nodigd. zou de drie musketiers wat graag wil
len hebben. Michael Jordan, Wayne Gretzky
en... John Elway. Drie iconen uit de Ameri
kaanse topsport, alledrie binnen een paar
maanden gestopt.
John Albert El
way, misschien
wel de beste
quarterback
(spelverdeler)
ooit in het Ameri
can football,
maakte vorig
weekeinde met
betraande ogen
het einde van zijn
carrière bekend.
Omdat Elway (38)
het na 16 lange
jaren in de NFL
fysiek niet meer
kan opbrengen.
Het kostte hem
grote moeite juist
dat toe te geven.
Elway gaf na
melijk nooit op.
Hij miste in die
16 jaar slechts 15
wedstrijden door
ziekte of blessu
res. Bovendien
werd hij vaker
dan welke andere
quarterback ook
in de NFL door
de vijandelijk
beulen hardhan
dig tegen de
grond gewerkt,
L5LT256wmede Eeii opgewekte John Elway bij
strijden. AJIe $cheld
blessures (knie, rug, ribben) ten spijt, Elway
stond altijd op. Zoals hij liefst 47 keer vanuit
een achterstand vlak voor tijd zijn aanval als
nog naar de zege leidde. Cijfers die Elway be
roemd maakten. Niet voor niets sierde hij elf
keer de cover van Sports Illustrated.
Zijn afscheid zat er al een poosje aan te ko
men. maar de officiële aankondiging van zijn
Denver Broncos moest worden uitgesteld van
wege de nasleep van de afschuwelijke schiet
partij op de Columbine High School in Little
ton. eveneens in Colorado. De persconferentie
van Elway begon dan ook met een minuut stil
te vöor de slachtoffers.
Alleen Dan Marino (Miami Dolphins) gooide
het ovaal over meer yards dan Elway (51.475)
in al die jaren. Zijn 148 zeges zijn wel meer dan
welke quarterback ook Zijn krachtige en zui
vere rechterarm was ook de honkhalplocgen
van Kansas City Royals en New York Yankees
opgevallen. Bij de Yankees tekende hij in 1981
een contract (150.000 dollar) voor één seizoen.
In 1983 stapte hij echter over naar football en
de Denver Broncos.
Maar hoe goed hij ook werd, Elway leek zijn
carrière te moeten beëindigen zonder een
kampioensring aan zijn vinger. Eind jaren
tachtig speelde hij drie keer in de NFL-fmale
om de Super Bowl. En even vaak werd de
Broncos weggevaagd. Hoe goed John Elway
ook was, op
de laatstq
zondag van
januari leek
hij steevast de
kapitein van
de 'l itanie.
De verhalen
willen dat
coach Dan
"Reeves oor
zaak was. Hij
zou het jaren
lang hebben
vertikt zijn
aanval te bou
wen rond die
fabuleuze
rechterarm
van Elway.
Feit is dat veel
veranderde
bij de Denver
Broncos, waar
ook de Neder
lander Harald
Hasselbach in
de defensie
zijn rol heeft,
sinds Reeves
zes jaar gele
den werd ver
vanger door
Mike Shana-
han.
Vurig jaar
de aankondiging van zijn af- bereiklc de
fOTO.KTR. B™nCO* ?P
nieuw de Su
per Bowl, maar alles wees erop dat )ohn Elway
ook zijn vierde finale - en mogelijk laatste wed
strijd ooit - zou verliezen. De Green Bay Pac
kers waren de torenhoge favoriet (14:1 volgens
de bookmakers). Hasselbach verwoordde
vooraf echter de sfeer in het kamp van Denver:
„De spelers hebben er onderling over gespro
ken, we willen dit écht voor John Elway win
nen. Dit is misschien zijn laatste wedstrijd, we
willen er iets speciaals van maken."
I let werd heel speciaal. De Broncos scoorde
in de slotminuten de winnende touchdown
(31-24). Elway tekende voor één jaar bij en al
gelopen januari werd de Super Bowl ander
maal gewonnen, nu tegen de Atlanta Falcons
(34-19). Elway zelf werd uitgeroepen tot MVP,
de meest waardevolle speler. Een fraaie kroon
op z'n loopbaan. Hij kan zich nu met een ge
rust hard richten op het golf. Voor laagvliegen
de vijandige vleesbonken hoeft Elway geen
vrees meer te hebben.