'Vijf kwartier plankgas'
M
TV
IWEER
Bulderbos als milieusymbool
Steeds meer actieve
Koninginnedagvierders
Tweeling onderscheiden
247
C O
E N T A A R
De Vereniging Milieudefensie is bereid het Bulderbos bij Vijfhui
zen op te geven als in het Tijdelijk Overlegplatform Schiphol af
spraken zijn te maken over duidelijke milieugrenzen voor de
luchthaven. Door de grond aan Schiphol te verkopen zouden de
milieuactivisten hun fysieke verzet tegen de aanleg van de vijfde
baan opgeven. Op het eerste gezicht een logische stap, die volledig
past in de traditie van het Nederlandse poldermodel, de overleg-
cultuur die zich kenmerkt door consensus en compromissen. Bij
nadere beschouwing en terugkijkend naar de discussies over de
groei van Schiphol en de rol daarin van de overheid, is zo'n stand
punt minder logisch en in feite zelfs ongewenst.
Te lang heeft de overheid de indruk gewekt dat economie en mi
lieu kunnen worden gediend met de groei van de nationale lucht
haven tot mainport. In het Plan van Aanpak Schiphol dat begin ja
ren negentig werd opgesteld probeerde het rijk het onmogelijke te
realiseren: een forse groei van de luchtvaart tot 40 miljoen passa
giers per jaar en tegelijkertijd verbetering van het leefmilieu in de
regio. Rijk, provincies, gemeenten en de luchtvaartsector zetten
hun handtekening voor die dubbele doelstelling in dat plan.
De groei van de luchtvaart ging ondertussen onverminderd door
en in het uiteindelijke besluit van de Tweede Kamer over de groei
van Schiphol enkele jaren later werd de grens al opgerekt tot 44
miljoen passagiers. In de daarop volgende discussie over de toe
komst van de luchtvaart in Nederland (TNLJ) leken alle grenzen te
vervagen: met enige aanpassingen in het banenstelsel zou Schip
hol moeiteloos 60 tot 80 miljoen passagiers per jaar kunnen ver
werken.
De economische belangen lijken in goede handen bij partijen als
Schiphol, KLM, Kamer van Koophandel en andere organisaties. Bij
de presentatie van mooie jaarcijfers over '98 klaagden Schiphol-di-
recteur Cerfontaine en Martinair-topman Van Bochove gisteren
over de gevolgen van de milieubeperkingen voor de groei van de
luchtvaart. Terwijl deze slechts iets afvlakt na een aantal jaren van
niet voorspelde groeipercentages boven de tien.
Om te voorkomen dat het milieu niet volledig ondergeschikt wordt
gemaakt aan de economische belangen, is een krachtige milieube
weging nodig. Voor Milieudefensie is daarin een duidelijke rol
weggelegd. Van alle milieuorganisaties heeft de vereniging zich tot
nu toe de strijdbaarste getoond, zowel aan de onderhandelingsta
fel als bij acties. Het Bulderbos is voor veel mensen de belicha
ming van de zorg voor milieu in de regio en het enige fysieke wa
pen tegen een ongebreidelde groei van Schiphol. Dat moet Milieu
defensie als stok achter de deur nooit uit handen geven.
Het beroerde Oranje-virus
Sinds de zomer van 1988 ben ik behept met een soort van virus dat
me al menig beroerde avond heeft bezorgd. De aftvijking bestaat er
uit dat ik uitzie naar een voetbalinterland. Op zo'n dag als gisteren,
als er een wedstrijd van het Nederlands elftal op het programma
staat, flitst het wel een paar keer door m'n hoofd: vanavond Oranje
op de buis, lekker.
Ik dank deze ziekte aan Marco van Basten en zijn vrienden, die mij
een kleine elf jaar geleden enige weken hebben laten leven op een
oranje gekeurde wolk van geluk. Ik weet nog precies hoe ze gingen,
de wedstrijden van toen. Inclusief het bijbehorende commentaar.
('Van Basten, prima aangenomen, jongen... ja!' - Nederland-Enge-
land, Theo Reitsma. 'Wouters, Van Basten, wordt dit 'm dan?, ja! ja!
ja!, Marco van Basten! 2-1!' - Nederland-Duitsland, Evert ten Na
pel).
Inmiddels weet ik natuurlijk wel dat er anno nu veel is veranderd
rond het Nederlands elftal. Marco van Basten is Clarence Seedorf
geworden en Theo Reitsma Harry Vermeegen. Alles stukken minder
kortom: maar om de een of andere reden wil dat maar niet goed tot
me doordringen. En dus zette ik me ook gisteren - tegen beter weten
in - verwachtingsvol voorde buis.
Dat het zoveel anders is geworden, is trouwens volgens mij mede
een gevolg van het feit dat interlands (althans de vriendschappelij
ke, maar daar zullen we het zoals bekend voorlopig mee moeten
doen) door de jongens van de HMG (RTUVeronica) worden uitge
zonden. En Oranje bij de commerciëlen: inmiddels is wel gebleken
dat dat vragen om narigheid is.
Neem commentator/positivo Harry Vermeegen. Een beste jongen,
hoor; zijn bedoelingen zijn goed. Maar liet is Theo niet, begrijpt u
wel. 'Dit wordt sowieso geen vervelende wedstrijd, daar ziet 't nu al
naar uit', concludeerde Harry gisteren na een minuuut of tien. Zal
een voetbalvoorspelling er ooit verder naast hebben gezeten? Wat
een ellende!
Verder is de manier waarop de HMG-jongens de rust vullen, rond
uit schandalig te noemen. Werkelijk waar: eerst zeven minuten re
clame, daarna Hans van der Zee - of all people - die in drie minu
ten mag vertellen hoe het komt dat hij de uitspraak van de namen
van de Marokkaanse voetballers zo goed kent, gevolgd door weer
een minuut of zes reclame. Nou geef ik toe dat liet gisteren niet zou
zijn meegevallen om de pauze op te vullen met hoogtepunten uit de
eerste helft, maar toch.
Al met al, wat was het alweer een buitengewoon treurniswekkend
voetbalavondje, gisteren. Waarom, waarom, zo vroeg ik me na hét
laatste fluitsignaal in vertwijfeling af, heb ik niet gewoon naar
Midsomer Murders op Nederland 1 gekeken? Duurt ook anderhalf
uur, spanning verzekerd, de wedstrijd wordt altijd gewonnen en
Seedorf, Vermeegen en Van der Zee doen nooit mee.
Toch is er voor mij nog één lichtpuntje. Ik heb het gevoel dat Oranje
er op den duur wel in zal slagen dat hardnekkige 88-virus bij me
uit te bannen. Zeker met hulp van Vermeegen en Van der Zee moet
dat uiteindelijk gaan lukken.
Eerst zonnig, later buien
Goed nieuws voor Oranjeklanten. Boven het Noordzeegebied bevindt
zich tijdens het komende etmaal een smalle zone van hoge luchtdruk.
Onder invloed van dit systeem, waarvan de as zich net ten noorden van
de Waddeneilanden ophoudt, blijft het gedurende het grootste deel
van de dag droog met flink wat zon, weinig wind en aangename tempe
raturen. Na een moeizame thermische start, op enkele plaatsen in
hoofdzakelijk het binnenland is zowaar nachtvorst mogelijk, beweegt
het kwik zich naar waarden omstreeks 19-20 graden. Tijdens de
middaguren komen er in het zuiden van het land enkele regen en
onweersbuien tot ontwikkeling. Aan het einde van de middag en
vrijdagavond krijgen ook wij met buien te maken. Kortom voor de
vrijmarkten ziet het er prima uit; oranjefeesten en festivals die later
op de dag op gang komen moeten rekening houden met een regen
of onweersbui.
In het weekeinde is er sprake van een overgang naar kouder weer
met vooral later op zaterdag enige tijd regen of enkele buien. De
verkilling voltrekt zich achter een lagedrukgebied dat boven
onze omgeving ontstaat en zich naar het noordoosten
verwijdert. Er is geen echter geen reden om de nabije
toekomst, volgende week, met vrees tegemoet te zien.
Boven het Noordzeegebied etaleert zich na het weekein
de namelijk een nieuw hogedrukgebied. Dankzij dit sys
teem keert de zon weer terug, nemen de regenkansen af
en stijgen de temperaturen tot meer dan 20 graden hal
verwege volgende week.
jan visser
Rudolf Spoor regisseert reportage Koninginnedag
Koninginnedag 'live' op tv is verzinnen wat de kijker wil zien, dus ook wat de koningin zal zien.
Tientallen mensen zijn in touw om de live
NOS-reportage op Koninginnedag tot een suc
ces te maken. Voor de regisseurs in Utrecht en
Houten zijn het hectische tijden. De producers
zijn al maanden bezig met het voorwerk. Ook
voor de presentatoren Jan Eikelboom (Utrecht)
en Henny Stoel (Houten) betekent Koninginne
dag een bijzondere klus.
Koninginnedag kost hem zo
een paar schoenen. Rudolf
Spoor (60), voor de vijftiende
keer dit jaar regisseur van de
NOS-reportage over Koningin
nedag, loopt de route die onze
vorstin aflegt van te voren een
stuk of twaalf keer. Kijken, kij
ken, kijken. Leuke dingen be
denken. Anticiperen.
Dit jaar neemt Spoor - veertig
jaar in dienst bij de NOS - Ko
ninginnedag in Utrecht voor
zijn rekening. Zo'n reportage
betekent 'huiswerk maken,
huiswerk maken, huiswerk ma
ken', benadrukt Spoor. Verzin
nen wat de kijker wil zien. Dus
ook: wat de koningin zal zien.
Nauw betrokken bij de voorbe
reidingen zijn producer Mike
van Breemen en regie-assisten
te Ellen Beckering. „Zij is de
stille kracht. Tijdens de uitzen
ding houdt ze alle details in de
gaten." Van Breemen doet het
voorwerk.
Vanaf het moment, eind de
cember, dat bekend wordt wel
ke steden of dorpen de konin
gin aandoet, komt er bij de NOS
een redactie in touw die achter
grondinformatie verzamelt over
de plaatsen die bezocht wor
den. Op de dag zelf zijn onder
meer technici, cameralieden
(twaalf) en kabelsjouwers in
touw. Tientallen mensen. Het
sjouwen van de kabels lijkt ne
derig werk, maar is van groot
belang, legt Spoor tiit. Het gaat
in Utrecht om ruim tien kilo
meter kabel. Hij laat een me-
tersgrote plattegrond van de
stad zien met daarop de route
van de koningin in geel. De
standplaatsen van de camera's
zijn aangegeven met oranje
stippen.
De kabels mogen niet over de
weg liggen, vanwege het ver
keer. Dus rennen de kabelsjou
wers - stagiaires van het Dudok
College - zicii rot. „Heel gemo
tiveerde jongens en meisjes die
er een zakcentje voor krijgen."
Op twee cruciale plaatsen in de
route zijn kabels weggewerkt
onder de straat. Zulke dingen
krijg je alleen voor elkaar in
nauwe samenwerking met de
gemeente. Rudolf Spoor is over
de professionaliteit en de be
reidwilligheid van Utrecht zeer
te spreken. „De medewerking
die we krijgen is fantastisch.
Er is natuurlijk een gedeeld be
lang. De stad Utrecht krijgt een
promotie waar geen VW-folder
tegenop kan, de NOS wil graag
een mooie reportage maken.
Daarvoor moeten heel wat re
clamezuilen, verkeersborden en
glasbakken langs de route ver
wijderd worden. De stad - voor
zover de koninklijke stoet er
langs komt - wordt opgewreven
als een appel.
Tijdens een van zijn voorbezoe-
ken liet Rudolf Spoor zich ont
vallen dat de straatlantaarns op
het Janskerkhof er nogal krak
kemikkig bij stonden. De eerst
volgende keer dat hij kwam ble
ken ze allemaal rechtgezet en
schoongepoetst.
Grote reportages - de 4 mei her
denking, prinsjesdag, herden
king Bijlmerramp - zijn Spoors
specialisme. Veel komt aan op
de gezamenlijke routine van de
ploeg. „Doordat we elkaar zo
goed kennen, kan er van alles
misgaan zonder dat de kijker
daarvan iets merkt. Tijdens de
uitzending communiceren we
heel kort en efficiënt."
Het woord stress wil Rudolf
Spoor niet in de mond nemen,
maar een makkie is de live Ko
ninginnedag-reportage zeker
niet. De rust die de uitzending
op televisie uitstraalt, staat in
groot contrast met de hectiek
achter de schermen. „Het is
maar vijf kwartier, zonder aan
loop. Meteen plankgas. Net een
formule 1-race."
In de regiewagen, die met de
rest van de Teportagetrein' van
de NOS op de Ganzemarkt
staat, ziet Spoor op Koningin
nedag alle camerabeelden tege
lijk. De presentator - in Utrecht
Jan Eikelboom - heeft een 'oor
tje' waarin Spoor extra aanwij
zingen doorgeeft. Bijvoorbeeld
dat een van te voren opgeno
men filmpje gestart wordt. Zo
worden er beelden geschoten
van een mooie patisseriewinkel
die de regisseur spotte op het
Oudkerkhof en van de kruiden
tuin bij de Dom. „Die kruiden
tuin is een must, gezien vanuit
televisie. Het lijkt Cambridge
wel."
Omdat vanaf de Dom, waar ook
een camera staat, een molen te
zien is, is Spoor deze molen
gaan bekijken. Die molen wordt
prachtig versierd op de film ge
zet. Zulke shots worden eerder
op de ochtend al opgenomen.
Soms krijgt Rudolf Spoor mooie
anekdotes in de schoot gewor
pen. Zo is de zwangere vrouw
van de molenaar rond Konin
ginnedag uitgerekend. Mocht
het kindje op 29 april al gebo
ren zijn, dan komt er een grote
ooievaar in beeld. Zulke speelse
details geven zijn reportage
sjeu, vindt Spoor. „Gewoon
met een camera achter de stoet
aan hobbelen, dat kan ieder-
Dubbel verboden kinderen
Hij was een perfecte huisvader, had ze altijd gedacht.
Ze had nooit iets aan hem gemerkt. Ze waren allebei
van Italiaanse afkomst, het was een liefde die in de
schoolbanken ontstond. Dertig jaar geleden overleed
hij aan een hartinfarct. En nu, vieren vijftig jaar na
de oorlog staar er in haar Amerikaanse dorp opeens
een Hollandse vrouw voor de deur die in niets lijkt op
haar dochters. De vrouw claimt dat zij de dochter is
van haar man, verwekt in Nederland, gedurende de
Tweede Wereldoorlog. Dankzij het televisieprogram
ma Spoorloos heeft ze haar vader achterhaald, je ziet
zijn vrouw vol ongeloof kijken naar de blonde, forse
vrouw van middelbare leeftijd. Die appel is wel heel
ver van de boom gevallen. Nee, ze heeft nooit iets van
hem overeen Hollands kind vernomen. 'Datsoort
dingen hou je voor je, denk ik, dat je nog een kind
hebt ergens anders', zegt ze, ten slotte, kiezend voor
realisme, omdat ze er anders geen raad mee weet.
Maar de Hollandse dochter wil weten of ze welkom is
in 'haar familie'. 'O ja hoor', zegt haar spiksplinter
nieuwe zus, met de televisiecamera op haar gericht.
Wat drijft zo'n vrouw om het hele leven van een onbe
kendefamilie opzijn kop te gaan zetten? Een man die
ik een paar jaar geleden daarover sprak, noemde die
onstuitbare drang het verlangen naar 'afstammings-
rust'. Hij was zelf het kind van een zogeheten
'moffenmeid'. Hij groeide op zonder vader,
omringd door een allesoverheersend, ongrijp
baar geheim. Een dubbel verboden kind,
want hij was niet het kind van de bevrijder,
maar van de vijand. Moffenmeiden wa
ren volgens de gangbare mening meisjes
die 'met de vijand heuldenen de lusten
van de moffen blusten'. Bij de bevrij
ding, eerst in het zuiden van het land
en daarna in de rest van Nederland,
werden ze in het openbaar kaalge
knipt, soms met teer overgoten en
daarna met veren beplakt, een volksge
richt dat plaats had op de golven van de
haat en omringd werd door een joelend,
wraakzuchtig publiek. Hij heeft gepro
beerd het zich voor te stellen hoe dat in
die jaren was. Die vreselijke schande. On-
j-j gehuwd zwanger zijn en dat dan ook nog
van een Duitser. Een Duitser die overigens
HELEEN CRUL
wel, zo vermoedt hij, de grote liefde is geweest van zijn
moeder. Ze is door een hel gegaan. Bij haar ouders
was ze jarenlang niet meer welkom. Hij is opgevoed
en opgenomen in het gezin waar zij huishoudster was.
Vanaf zijn zesde jaar begon hij te voelen dat zijn be
staan direct was verbonden met een groot, onbe
spreekbaar geheim.
Hoeveel dubbel verboden kinderen er in Nederland
zijn, is volgens prof. dr. R. Hoksbergen, bijzonder
hoogleraar niet-genetisch ouderschap, onbekend. Er
moeten volgens hem duizenden moffenmeiden zijn
geweest 'die verschrikkelijk hebben geleden'. Sommi
gen hebben kort na de oorlog een einde aan hun leven
gemaakt. Anderen konden er alleen maar mee leven
door er nooit meer over te praten, het diep weg te stop
pen en over te gaan tot de orde van de dag.
Gevoelens van een vretend gemis, van minderwaar
digheid, van schaamte voor iets waar ze zelf niet ver
antwoordelijk voor zijn geweest hebben diepe sporen
getrokken in het gevoelsleven van nagenoeg alle kin
deren die in of kort na de oorlog zijn geboren uit rela
ties van Nederlandse vrouwen met Amerikaanse. Ca
nadese of Duitse militairen. Meestal vernamen zij de
waarheid op een indirecte manier, via opmerkingen
uit hun omgeving of scheldpartijen op school. Pas
toen hij 21 jaar was en zeifin dienst moest, vernam de
man van zijn moeder: ja, je bent het kind van een
Duitse militair. Op zijn 34ste forceerde hij met haar
een gesprek, waarin hij wat meer bijzonderheden over
zijn vader te horen kreeg. Alles wat tastbaar herinner
de aan hem had ze 'uit verdrieten nijd' weggegooid.
Ook zijn foto.
De moeders van de (dubbel) verboden kinderen ver
breken nu het zwijgen, soms vrijwillig, soms onder
sterke druk van hun kinderen. Voor de moeders is het
nu of nooit. Voordat zij sterven willen ze die last van
hun schouders, het geheim openbaar maken en delen.
De kinderen zelf, al voorbij de evenaar van het leven,
ontdekken dat bij het ouder worden, het onvoltooide
verleden zich meedogenlozer gaat opdringen.
De man is nu serieus op zoek naar zijn vader. Elk jaar
is hij blij als de 4-meiviering weer achter de rug is.
Want hij ondergaat het weliswaar als een Nederlan
der, maar hij is ook her kind van een Duitse soldaat.
Twee zielen in een borst. Het bloed kruipt waar het
niet gaan kan.
De populariteit van Koninginnedag blijft stijgen.
Ging Ln 1997 33 procent van de bevolking actief Ko
ninginnedag vieren, in 1999 gaat 38 procent dat
doen. Bovendien vinden meer Nederlanders troon
opvolger Willem-Alexander vriendelijk en dichter bij
het volk staan dan Beatrix. Dit blijkt uit een enquête
woensdag van het NIPO. Het aantal mensen dat zegt
Koninginnedag te gaan vieren is in vergelijking met
andere jaren nog verder gestegen, constateren de
onderzoekers. In 1996 ging 30 procent Koninginne
dag vieren, een jaar later was dat 33 en nu zou 38
procent zich in het feestgedruis gaan begeven. Het
zijn opnieuw de jongeren die Koninginnedag willen
vieren, zo blijkt uit de enquête.
Uit het onderzoek blijkt ook dat Willem-Alexander
op een aantal punten een imago heeft opgebouwd
dat positiever is dan dat van zijn moeder. Hij wordt
vriendelijker 89 procent om 80 procent) en sympa
thieker geacht 83 om 78 procent). Daarnaast zeggen
meer mensen dat de kroonprins dicht bij het volk
staat. Wel menen meer Nederlanders dat Beatrix ge
schikter is als staatshoofd. Dan gaat het om 87 pro
cent tegen 68 procent voor de kroonprins.
Als Willem-Alexander eenmaal de troon bestijgt,
vindt een op de drie Nederlanders (36 procent) dat
de naam Koninginnedag moet worden veranderd in
Oranjedag. Een kwart van de bevolking kan zich vin
den in Koningsdag; 23 procent vindt dat de naam
Koninginnedag moet blijven bestaan.
Burgemeester Veninga van Urk heeft gisteravond
twee koninklijke onderscheidingen uitgereikt aan
een eeneiige tweeling. Het is een zeldzame gebeurte
nis dat een tweeling tegelijkertijd wordt onderschei
den. De 55-jarige broers Klaas en Auke Beerstand uit
Urk doen hun charitatieve werk altijd gezamenlijk.
Ze krijgen de onderscheiding, lid in de orde van
Oranje Nassau, dan ook voor dezelfde verdiensten.
Ze zijn ouderling in de gereformeerde kerk, geven
leiding aan de zondagsschool en doen lokaal histo
risch onderzoek. Het Kapittel van de Civiele Orden
houdt niet bij hoe vaak een tweeling tegelijkertijd is
onderscheiden. Wel is duidelijk dat het heel zelden
gebeurt.
MILLENNIU
nog
dagen
Nog 247 dagen en he
nieuwe millennium b
aan. Reden voor deze:
om in een dagelijkse
terug te kijken op bel
rijke gebeurtenissen
plaatsgrepen op corrt
ponderende data in c
gelopen 100 jaar. Dez1
week: 26 april 1986: r<[
kerncentrale Tsjernol1
27 april 1791: Samuel
se geboren; 28 april 1
muiterij op de Bounty
april 1974: Nixon gee I
tergate-tapes vrij; 30
1980: Beatrix koningii
mei 1890: eerste vierii
feest van de arbeid.
29 APRIL 1974
De Washington Post heef
Internetside er dit jaar m t
even voor aangepast. Het j
jubileum van de Waterga
faire verdient een bijzone e
plekje op het wereldwijde
werk (www.washingtonp i
.com). De namen van de
nalisten Bob Woodward i
Bernstein zijn voor altijd
bonden aan het grootste
tieke schandaal uit de ge; e
denis van de Verenigde S
hun speurwerk (All the Pis
dent's Men') beloond me
Pulitzerprijs. Vandaa^
vijfentwintig jaar geleden
president Nixon moet be 1
maken dat hij geruchtma
geluidsbanden zal vrijgev
Het lijvige rapport van ge ii
ken die in het presidentieel
leis zijn gevoerd vormt dt
maat van Nixons definitit e
treden. De president den
met het afgeven van uittr
van de gevoelige geluidsb
vanaf te komen, maar voc
dankzij de volhardendhei c
de Washington Post lukt <[t
niet. De ongerustheid in <b
Amerikaanse samenlevin
begonnen is met een inbi
het Watergate-complex -
het Democratisch bureaut
de verkiezingscampagna
1972 was gevestigd - neer
hand over hand toe. Het
den van Nixon, in augusti'
1974, is onvermijdelijk.
nooit iemand geweest die
geeft", zegt hij bij zijn ver ii
„Het is strijdig met elk in: e
in mij, maar het belang v;
VS gaat voor."
HENK RUUL»
MENSELIJlf
Een toevallig bezoekje van
JAGGER aan een bowlingz;
uitgelopen op een grote ch;&
Tijdens zijn tour door de Ve
de Staten had de zanger va
Rolling Stones plotseling z
kinderen op een potje bowl
tracteren. De bezoekers vai
zaal in het stadje Fargo (in
Dakota) stonden met open
te kijken toen Jagger kwam
nenwandelen. Toen hij wa:
speeld en wegging brak de
los. Zodra Mick weg was, v<
melde de eigenaar van de
bowlingballen waarmee hij
gespeeld, zo verhaalde een
baasde woordvoerder van J
tegenover het Britse showb
persbureau WENN. De mar
de ballen in een museum t
toonstellen. Vrouwelijke beu
kers vochten om alles wat
aangeraakt. Zijn spaflesjes
zen en zelfs bowlingschoen
werden inzet van een hevig
strijd. Het meest verbaasd
Jagger toen hij 's avonds te
keek. „Blijkbaar had iemar
bewakingsvideo van de bov
zaal doorgespeeld aan het
tv-station. Daar verscheen
een pizza in de hand en dri
zigzijn bowlingschoenen a<
trekken", aldus de woordvo
Bijna vijftien jaar na het lie
digheidsconcert Live Aid vc ej
Afrika verenigt de crème de
crème van de international! ei
sementswereld zich opnieu
de derde wereld. Het mega
nement moet het grootste t|m
siepubliek uit de geschiedegc
trekken. Tijdens Net Aid, dr
oktober 1999 plaatsvindt,
op hetzelfde moment in Lo
Genève en New York drie ei
concerten worden gegeven.
CHAEL JACKSON, SIR PAl
MCCARTNEY, U2, BOB DY
en REM zullen acte de prés
geven, evenals beroemdhec p
de film- en sportwereld. Ne (a
moet de wereldpolitiek ertojni
wegen de schulden van de
landen nog voor het nieuwejjt
lennium kwijt te schelden.
Goldsmith hoopt dat een mjrl
mensen de wereldleiders
ternetoproepen zullen aansjed
de schuldenlast voor het ja?
2000 op te heffen, meldt h ra
Britse showbizzpersbureau
WENN.
