Minderheden laten irofiteren van fonds' )ros op z'n best als hij cynisme de vrije loop laat Cultuur Kunst Pleegt de paus plagiaat met zijn hit Onze Vader? Akzo herstelt gevel La Scala Nationale Doedeldag in Oegstgeest Rembrandt op postzegels Twee te lange toneelstukken Actie voor ïeschildpad êti Naturalis Directeur in de schaduw \NDAG 26 APRIL 1999 CHEF JAN RIJSDAM. 071-5356444, PLV CHEF ANNET VAN AARSEN 071-5356443 ra ïndelparkconcert Acda-De Munnik terdamHet razendpopulaire duo Thomas Acda en Paul de nnik geeft zondag 20 juni wederom een Vondelparkconcert, tweetal speelde al drie keer eerder in het bekendste park Amsterdam. Deze optredens waren zo'n succes dat de twee dit jaar weer besloten hebben een gratis concert te geven, waarschijnlijke aanvang is 16.30 uur en het geheel zal zo'n e uur duren. "in1 [scheid dirigent Excelsior ren isENAARDirigent Ruud Welle heeft gisteren na 14 jaar af- foto lex van rossen handen van burgemeester Schoute ontving de dirigent eren de gemeentelijke legpenning. Welle dirigeerde onder r°! er het jaarlijkse Prins van Oranjeconcert en diverse concert- c redens in het buitenland. Daarnaast zorgde hij de afgelopen :n voor de muzikale invulling op Koninginnedag en op 4 en 5 aifje-fanclub opgericht l a[ rlem» Stripheld Kuifje krijgt zijn eigen fanclub. Gisteren was Cha totterdam de oprichtingsbijeenkomst van het Hergé Genoot- 3. K ap. De naam verwijst naar geestelijk vader Hergé, die Kuifje 1 aar geleden in het leven riep. Het Genootschap beoogt in- i) it te geven in de totstandkoming van de Kuifje-verhalen en dies te verrichten naar de beweegredenen van Hergé. De bij- inny komst wordt afgesloten met de presentatie van Duizend tinmen!, het nieuwe lijfblad van het genootschap. enschede gpd Pleegt de zingende paus muzikaal plagi aat met zijn Pater Noster, de Latijnse, gezongen versie van het Onze Vader? De Bussummer Michael Bakker (37) denkt van wel en heeft de Buma/Stemra ge vraagd een plagiaatonderzoek te doen. Michael Bakker heeft namelijk voor de komende 66 jaar nog de rechten op een arrangement van Onze Vader, dat de Het Nederlandse bedrijf Akzo Nobel Coatings betaalt de res tauratie van de facade van La Scala, het wereldberoemde operahuis in Milaan. Over en kele jaren doet het bedrijf het zelfde met de foyer van het ge bouw. Het opknappen van de voorkant van La Scala is onder deel van een grote restauratie. De modernisering van het ge bouw en aanpassingen op het gebied van veiligheid zijn voor alsnog uitgesteld tot zeker na 2000. Akzo heeft met de Mila nese autoriteiten afgesproken in november de werkzaamhe den af te ronden. Begin decem ber begint het nieuwe operasei zoen. Het bedrijf heeft nog eni ge moeite gehad de juiste kleur te vinden voor de gevel. Het is uiteindelijk zachtgeel gewor den. Volgens een woordvoerder is er met een chirurgisch mesje door de verschillende verflagen heengegaan. De kleur die het dichtst bij de muur werd ge vonden, was geel. paus zingt op zijn cd Abba Pater. Met de cd is de paus in vele landen de hitlijsten binnengedrongen. Als Buma- Stemra concludeert dat de paus in breuk maakt op de rechten van Bakker, dan heeft de Bussummer onder meer recht op een bijdrage van elke cd die verkocht wordt. Het gezongen Pater Noster is een vast onderdeel van de r.k.-mis. Bakker zette in 1994 met het groepje Sixtandus Um- dia Glorie dit Onze Vader op de plaat, overgoten met 'een wat commerciëlere beat'. De auteursrechtenorganisatie Buma- Stemra moet uitzoeken of het Pater Noster van de paus muzikaal 'geleend' is van de compositie van Bakker. Of dat het beschouwd moet worden als een uitvoering van de 'oerversie', die rech tenvrij is. „Auteursrechten gelden tot 70 jaar na het overlijden van de langst le vende componist. Daarna kun je er geen rechten meer op claimen. Maar wie van het oerstuk een bewerking opneemt, heeft daarna van die bewerking wel weer de rechten in handenaldus een woordvoerder van Buma/Stemra. Platenmaatschappij Sony Classical, die de pauselijke cd in Nederland op de markt brengt, noemt het allemaal flau wekul. „Wij denken dat je geen rechten kunt hebben op het Onze Vader." nstwereld wil culturele diversiteit 'o loet een simuleringsfonds voor culturele diversiteit jien. Dit stellen meer dan tweehonderd onderteke- s van een pamflet dat vrijdag in Amsterdam aan tssecretaris Van der Ploeg van cultuur is aangebo- De ondertekenaars vinden dat het subsidiebeleid te tig gericht is op de multiculturele samenleving. inruimen voor Marokkaanse koekjes en dropveters uit IJs land", aldus een van de onder tekenaars. Om te beginnen, vindt Tus sen Schip en Wal, zou 7 procent van de cultuurbegroting aan culturele diversiteit besteed moeten worden. Dit is 50 mil joen van het hele budget. „Een druppel op een gloeiende plaat, maar een begin." Tussen Schip en Wal verwijt de overheid nu een incidentenbeleid te voeren indertekenaars, onder wie e Kamerlid J. Franssen, ex- emeester E. van Thijn en ïinenten uit de kunst en lurwereld, verenigden zich en op persoonlijke ti de initiatiefgroep 'Tussen en Wal'. Deze vindt dat er 2.c :el geld gaat naar de oer- gindse kunstuitingen. „Het Jlt hoog tijd dat we op de 5i al met Haagse hopjes plek Van der Ploeg zei dat hij het pamflet als steun in de rug er voer voor zijn nota over cultu rele diversiteit die over enkele weken uitkomt. De staatssecre taris kon nog niets over bedra gen zeggen, maar wil zich sterk maken voor een „substantieel budget dat culturele diversiteit zichtbaar maakt op de cultuur begroting." den haag De wereldberoemde Boedhistische Kung Fu Monniken uit China, maken in mei een tournee door Nederland met een show van twee uur, die zo'n 35 oefeningen bevat. De monniken, die geweldloosheid prediken, gaan door voor het achtste wereldwonder. Vooral hun grenzen loze fysieke uithoudingsvermogen, hun totale discipline en concentratie wekken bewondering. Deze eigenschappen vloeien voort uit de Zen- leer. De Kung Fu Monniken beginnen hun tournee met twee optredens in Roermond (15 en 16 mei), waarna Arnhem (19de), Den Haag (21ste), Amsterdam (22ste) en Groningen (25ste) aan de beurt zijn. foto anp oecstgeest andré vanhaelen Doedelzakspelers en liefheb bers van doedelzakmuziek, afkomstig uit binnen- en buitenland, treffen elkaar op zondag 6 juni in Kasteel Oud-Poelgeest in Oegstgeest waar dan de 'Nationale Doe deldag 1999' wordt gehou den. Behalve in het kasteel zal het evenement zich ook afspelen in het aangrenzen de park waar een enorme le gertent wordt opgezet. Uit voorzorg, want vorig jaar werd het feestje in Swifter- bant danig verpest door de aanhoudende regen. Het Comité Nationale Doedeldag moest na 8 jaar afstand doen van de oor spronkelijke plek in Heem stede omdat daar een beel dentuin werd aangelegd. In tussen is het spektakel twee keer gehouden in Den Haag en vorig jaar deden de muzi kanten Flevoland aan. Dit jaar viel de keus op Kasteel Oud-Poelgeest. Hoeveel musici/belangstellenden de Doedeldag in Oegstgeest zal trekken durft organisator Kees van Gils niet te zeggen. „Het is niet zo'n heel groot wereldje. Je ziet vaak beken de gezichten. Het is vooral iets voor dertigers en veerti gers." „De doedelzakcultuur is niet typisch Schots," weet Van Gils. „Spanje heeft een eigen doedelzak en Neder land heeft ook z'n eigen mo del. Elk jaar is er al een festi val in midden-Frankrijk en één in Bretagne. En er is ook een jaarlijks evenement in Tsjechië. Dit jaar proberen we ook iemand uit Tsjechië naar Nederland te krijgen, dan hebben we er ook een originele Tsjechische doe delzak bij." De activiteiten duren van 11.00 tot 16.00 uur. Er is on der meer een optreden van Os Raparigos de Breogan en een verscheidenheid aan doedelzakken, waaronder de musette, de gaida, de sackpi- pa en de uilleanpipes. amsterdam Ter gelegenheid van twee tentoonstellingen met werk van Rem brandt van Rijn brengt PTT Post op 8 juni twee series postzegels uit met daarop de afbeelding van een aantal van zijn schilderijen. Eerder deze maand schreef Onder de naam 'Tien uit de kunst' verschijnt een velletje van tien postzegels van 80 cent met op elke zegel een ander schilderij. Het andere velletje met vijf zegels ter waarde van één gulden, is be doeld voor post naar het buitenland. Als afbeelding is het 'Joods bruidje' gebruikt. Het Rijksmuseum in Amsterdam toont van 19 ju ni tot en met 19 september de eerste overzichtstentoonstelling van Nederlandse stillevens. In het Mauritshuis in Den Haag is van 25 september tot 5 januari 2000 een groot aantal zelfportetten te zien van Rembrandt. theater de Raad voor Cultuur aan de staatsecretaris dat minderhe den meer moeten meeprofite ren van cultuursubsidies. De Tweede Kamer buigt zich ko mend najaar over dit 'voorad- vies' over de Cultuurnota 2001- 2004. ;n< en_? Het Wereld Natuur ds (WNF) en het Museum is uralis hebben zaterdag sa- actie gevoerd voor de be- erming van de zeeschild- LauIn de vorm van een muzi- I verhaal nam een groep ,^dige artiesten belangstel- f ien mee in het leven van 1 e bedreigde diersoort. Het ildpaddentoneelstuk was sc erdeel van de tentoonstel- 'Help de turtle uit de p'. Ruim 180 foto's van iptekeningen van schild- den, zo'n 550 kleurplaten :o'n 200 vrije tekeningen nog tot eind mei te zien in galerie van Naturalis. In- Idels hebben de WNF-Ran- en 'vrienden van de zee- ™ildpad' ruim 300.000 gul- i bijeengebracht. Om een m ject voor de bescherming de zeeschildpad op Bali de lende jaren voort te zetten totaal zo'n half miljoen lig. Het Wereld Natuur Bids en Naturalis hopen dat Irag deze en volgende sjjand nog bij elkaar te krij- foto taco van der eb iecensie susanne lammers 6-124/4, Kapelzaal K&O. Leiden. letjestekenaars moeten letjes tekenen, en niet in een gitaar gaan vasthou- stelt Rick Lorenzo Dros. En beetje gelijk heeft hij wel. programma heeft hier en de trekjes van een uittrek- an 'Zelf cabaretier worden', in de verplichte thematiek weinig originele uitwerking krijgt. Het liedje van de incest- pleger, het verhaaltje over de boodschappende vut-ter, de - in dit geval onbewust meege maakte - jaren zestig en de uit gedroogde Levvinsky-siga- renmopjes; melig tot flauw. Misschien zijn dit noodgrepen, vulling om toch de avond vol te krijgen, omdat Hans Paulides op het laatste moment afhaakte en Dros in zijn eentje liet staan. Wel leuk is Dros als hij het publiek erbij betrekt. De sfeer van een geanimeerde geschie denisles ontstaat als hij begint over de maanlanding van 21 ju li 1969 en de Olympische Spe len van 1968 in Mexico. De zaal weet waar hij het over heeft: de naam van Bob Beamon met zijn nog steeds niet verbeterde sprong van acht meter negentig wordt al snel geroepen en de stemming raakt er heel saam horig van. Sfeer maken is Dros' sterkste kant. Het vriendelijke verhaaltje over hoe hij probeert uit te vin den waar het bij hem nou aan ligt en hoe hij uiteindelijk aller hande parallellen in een vorig leven vindt, kabbelt voort en stuit door zijn milde kritiek op 'esoterische zweefgemeen- schappen' niemand hevig tegen de borst. De liedjes maken het nog gezelliger. Er zijn fraaie weemoedige bij, die doen den ken aan Piet Paaltjens, zoals dat over een 'zangerige Zaanse', hij zingt mooi over het Noordhol landse landschap en intelligent en met een verrassende invals hoek over brave Christenen, die weliswaar truttig 'lalala-loof de heer' zingen, maar tenminste geen fietskettingen bij zich heb ben. Toch zijn de liedjes waarin hij zijn cynisme de vrije loop laat het leukst. Als hij de hypo crisie van alle rampen-gala's even aanstipt in 'ik ben gek op Zuid-Soedan' of als hij zijn ei gen crematiemuziek zingt op een tekst van zijn vrouw: 'Ik mis je niet'. Dros sluit, heel handig, af met het beste liedje. Met 'Zo veel niet' roept hij met weinig, en goed gekozen woorden op een pregnant wijsje een prach tig beeld van de vergeefsheid van het leven op, knap en on sentimenteel. recensie susanne lammers Voorstelling: L'Augmentation (Georges Perec) en Le Sommeil de la Raison (Michel De Ghelderode) door Saint Lazare. Ge zien: 22/4, LAKTheater, Leiden. Twee middellange stukken pro grammeerde de toneelgroep van de vakgroep Frans, maar ze lijken langer dan ze duren. Het eerste, een licht bizarre morali teit van de Belgische toneel schrijver Michel de Ghelderode, is saai en mist zeggingskracht, vooral ook door de vormeloze regie van Sjef Houpperma. Een teleurgesteld mens beleeft in een rariteitenkabinet met de dood en de zeven doodzonden een akelige nachtmerrie, maar de obsessie voor de dood krijg je niet te voelen. De hevig acte rende acteurs komen niet veel verder dan een 'spectacle de neurasthénie', een zenuwzwak- ke vertoning, waarbij het einde lang op zich laat wachten. L'Augmentation (Opslag) van Georges Perec biedt meer. Zes personen spelen de twijfels en de overwegingen van een steeds maar tevergeefs om op slag vragende werknemer. Het Voorstel, het Alternatief, de Ne gatieve en de Positieve Hypo these, de Keuze en de Conclu sie heten ze en dat zijn ze ook. Hun tekst is als thema's en mo tieven in een muziekstuk: tel kens herhaald, steeds weer op nieuw beginnend. Het stuk cir kelt rond en rond. De ene keer mislukt de poging omdat de werknemer niet naar behoren zou functioneren, maar vaker zijn het ziektes, van mazelen tot roodvonk, of bureaucratie waarop het stuk loopt. Regisseuse Danièle de Ruyter dompteert, gezeten in een vis stoeltje, de spelers ook tijdens de voorstelling nog en dat leidt tot een strak, goed getimed bal let, dat ook nog op de lachspie ren werkt. De zes spelers zijn identiek gekleed, alleen de kleur van hun strikjes en hun make up maakt duidelijk wie ze zijn. Sylvia Schut (het Alternatief) is prachtig om naar te kijken. Ze oppert haar alternatieven op een manier die suggereert dat ze er zelf weinig in ziet, en dat steekt weer fraai af bij het gren zeloze optimisme van Suzanne de Jongh (de Keuze). Ook de Negatieve en de Positieve Hy pothese houden elkaar mooi in evenwicht. Maar ook L'Aug mentation duurt veel te lang, al geeft het juist door die lengte een treffende indruk van hoe vruchteloos pogen voelt. Theo van Velzen (1924-1999) Bij zijn afscheid als directeur van het Haags Gemeente museum in 1986 was Theo van Velzen vooral moe. Moe van de niet aflatende bezui nigingen, moe van een on geïnteresseerd gemeentebe stuur en moe ook van de toenemende kritiek op zijn persoon. Theo van Velzen bleek begin jaren tachtig aangekomen in een tijdperk dat museumdi recteuren bekende Neder landers werden. Vedettes, die bijna belangrijker sche nen dan de collectie die zij geacht werden te beheren. Van Velzen paste niet bin nen die cultuur. Introvert, ti mide, met een gezicht dat altijd iets lijdzaams uitdruk te, opereerde hij liever in de schaduw. Doordacht, een beetje saai ambtelijk, maar wel gedegen en wars van ge bakken lucht. De persoonsverheerlijkende tentoonstelling La Grande Parade, waarmee zijn colle ga Edy de Wilde afscheid van het Amsterdams Stede lijk nam, deed hem gruwen. Maar hij was te vriendelijk om dat ook zo te zeggen. Het publicitaire krachtpas- terswerk waarmee Wim Bee- ren het aankoopbudget van datzelfde museum van 1 miljoen naar 1,8 miljoen wist te krijgen, aanschouw de hij vol onbegrip. „Ik ont beer de ambitie om aan de weg te timmeren", zei hij daarover. En hij gaf meteen - toe dat het een slechte ei genschap van hem was. Theo van Velzens benoe ming bij het Gemeentemu seum in 1977 was omstre den. Maar niemand kon be strijden dat Theo van Velzen een ware museumman was. Al tijdens zijn studie kunst geschiedenis in Nijmegen was hij verbonden aan het toenmalig Aartsbisschoppe lijk Museum in Utrecht, na dien had hij de leiding van het Goois Museum in Hil versum en tenslotte werd hij directeur van De Beyerd in Breda. Hij was de laatste om zijn zwakke kanten te ontken nen. In het ene krantenarti kel werd hij omschreven als een hopman die er vooral op toezag dat de insignes goed opgespeld waren, in het andere als een kunst paus zonder kroon. Het kwetste hem, maar hij be streed die kwalificaties niet. Hij zag het als volgt. „Een tent als het Haags Gemeen temuseum moet het hebben van continuïteit in beheer en beleid. De geschiedenis van het museum hoeft wat mij betreft niet gemarkeerd te worden door leidersly- pen, door een persoonlijke signatuur. Het is het Con certgebouworkest niet". Continuïteit in beheer en beleid, dat waren de sleutel woorden. Van publiciteit, van imago, van publiekswer ving en marketing had Van Velzen geen benul-. Terwijl dat steeds belangrijker werd. Hij liet zich er nauwelijks op voorstaan dat onder zijn be wind Karei Appels complete collectie werk op papier werd binnengehaald, dat hij de eerste expositie van mini mal art in Europa presen teerde. Het Gemeentemuse um kwam met de dag meer onder vuur te liggen: van de politiek, van de kunstenaars, van collega-directeuren ook en van het publiek. Theo van Velzen was 62 toen hij vertrok. En hij was blij dat hij ervan af was. Steeds meer voelde hij zich een burgemeester in oorlogstijd, die door het bevoegd gezag taken kreeg opgelegd die hem uit zijn slaap hielden. Hij zat er toen al anderhalf jaar langer dan strikt nood zakelijk was, omdat hij dat nodig vond. Op de schimp scheuten van zijn opvolger Rudi Fuchs heeft hij nimmer gereageerd. Liever stak hij vanaf dat moment met geestverwanten zijn energie in het redden van Museum Bredius, een cultureel klein- nood dat hij eerder door be zuinigingen gedwongen had moeten sluiten. Theo van Velzen stierf vorig week dinsdag aan een slo pende ziekte. De uitvaart vrijdag jongstleden was ty perend voor zijn persoon lijkheid: in stilte, zonder ver toon, slechts omgeven door mensen die echt iets voor hem hadden betekend. Coos Versteeg

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 29