Minderheden laten
irofiteren van fonds'
)ros op z'n best als hij cynisme de vrije loop laat
Cultuur Kunst
Pleegt de paus plagiaat met zijn hit Onze Vader?
Akzo herstelt
gevel La Scala
Nationale
Doedeldag
in Oegstgeest
Rembrandt op postzegels
Twee te lange
toneelstukken
Actie voor
ïeschildpad
êti Naturalis
Directeur in de schaduw
\NDAG 26 APRIL 1999
CHEF JAN RIJSDAM. 071-5356444, PLV CHEF ANNET VAN AARSEN 071-5356443
ra ïndelparkconcert Acda-De Munnik
terdamHet razendpopulaire duo Thomas Acda en Paul de
nnik geeft zondag 20 juni wederom een Vondelparkconcert,
tweetal speelde al drie keer eerder in het bekendste park
Amsterdam. Deze optredens waren zo'n succes dat de twee
dit jaar weer besloten hebben een gratis concert te geven,
waarschijnlijke aanvang is 16.30 uur en het geheel zal zo'n
e uur duren.
"in1 [scheid dirigent Excelsior
ren isENAARDirigent Ruud Welle heeft gisteren na 14 jaar af-
foto lex van rossen
handen van burgemeester Schoute ontving de dirigent
eren de gemeentelijke legpenning. Welle dirigeerde onder
r°! er het jaarlijkse Prins van Oranjeconcert en diverse concert-
c redens in het buitenland. Daarnaast zorgde hij de afgelopen
:n voor de muzikale invulling op Koninginnedag en op 4 en 5
aifje-fanclub opgericht
l a[ rlem» Stripheld Kuifje krijgt zijn eigen fanclub. Gisteren was
Cha totterdam de oprichtingsbijeenkomst van het Hergé Genoot-
3. K ap. De naam verwijst naar geestelijk vader Hergé, die Kuifje
1 aar geleden in het leven riep. Het Genootschap beoogt in-
i) it te geven in de totstandkoming van de Kuifje-verhalen en
dies te verrichten naar de beweegredenen van Hergé. De bij-
inny komst wordt afgesloten met de presentatie van Duizend
tinmen!, het nieuwe lijfblad van het genootschap.
enschede gpd
Pleegt de zingende paus muzikaal plagi
aat met zijn Pater Noster, de Latijnse,
gezongen versie van het Onze Vader? De
Bussummer Michael Bakker (37) denkt
van wel en heeft de Buma/Stemra ge
vraagd een plagiaatonderzoek te doen.
Michael Bakker heeft namelijk voor de
komende 66 jaar nog de rechten op een
arrangement van Onze Vader, dat de
Het Nederlandse bedrijf Akzo
Nobel Coatings betaalt de res
tauratie van de facade van La
Scala, het wereldberoemde
operahuis in Milaan. Over en
kele jaren doet het bedrijf het
zelfde met de foyer van het ge
bouw. Het opknappen van de
voorkant van La Scala is onder
deel van een grote restauratie.
De modernisering van het ge
bouw en aanpassingen op het
gebied van veiligheid zijn voor
alsnog uitgesteld tot zeker na
2000. Akzo heeft met de Mila
nese autoriteiten afgesproken
in november de werkzaamhe
den af te ronden. Begin decem
ber begint het nieuwe operasei
zoen. Het bedrijf heeft nog eni
ge moeite gehad de juiste kleur
te vinden voor de gevel. Het is
uiteindelijk zachtgeel gewor
den. Volgens een woordvoerder
is er met een chirurgisch mesje
door de verschillende verflagen
heengegaan. De kleur die het
dichtst bij de muur werd ge
vonden, was geel.
paus zingt op zijn cd Abba Pater.
Met de cd is de paus in vele landen de
hitlijsten binnengedrongen. Als Buma-
Stemra concludeert dat de paus in
breuk maakt op de rechten van Bakker,
dan heeft de Bussummer onder meer
recht op een bijdrage van elke cd die
verkocht wordt.
Het gezongen Pater Noster is een vast
onderdeel van de r.k.-mis. Bakker zette
in 1994 met het groepje Sixtandus Um-
dia Glorie dit Onze Vader op de plaat,
overgoten met 'een wat commerciëlere
beat'.
De auteursrechtenorganisatie Buma-
Stemra moet uitzoeken of het Pater
Noster van de paus muzikaal 'geleend' is
van de compositie van Bakker. Of dat
het beschouwd moet worden als een
uitvoering van de 'oerversie', die rech
tenvrij is. „Auteursrechten gelden tot 70
jaar na het overlijden van de langst le
vende componist. Daarna kun je er geen
rechten meer op claimen. Maar wie van
het oerstuk een bewerking opneemt,
heeft daarna van die bewerking wel weer
de rechten in handenaldus een
woordvoerder van Buma/Stemra.
Platenmaatschappij Sony Classical,
die de pauselijke cd in Nederland op de
markt brengt, noemt het allemaal flau
wekul. „Wij denken dat je geen rechten
kunt hebben op het Onze Vader."
nstwereld wil culturele diversiteit
'o loet een simuleringsfonds voor culturele diversiteit
jien. Dit stellen meer dan tweehonderd onderteke-
s van een pamflet dat vrijdag in Amsterdam aan
tssecretaris Van der Ploeg van cultuur is aangebo-
De ondertekenaars vinden dat het subsidiebeleid te
tig gericht is op de multiculturele samenleving.
inruimen voor Marokkaanse
koekjes en dropveters uit IJs
land", aldus een van de onder
tekenaars.
Om te beginnen, vindt Tus
sen Schip en Wal, zou 7 procent
van de cultuurbegroting aan
culturele diversiteit besteed
moeten worden. Dit is 50 mil
joen van het hele budget. „Een
druppel op een gloeiende plaat,
maar een begin." Tussen Schip
en Wal verwijt de overheid nu
een incidentenbeleid te voeren
indertekenaars, onder wie
e Kamerlid J. Franssen, ex-
emeester E. van Thijn en
ïinenten uit de kunst en
lurwereld, verenigden zich
en op persoonlijke ti
de initiatiefgroep 'Tussen
en Wal'. Deze vindt dat er
2.c :el geld gaat naar de oer-
gindse kunstuitingen. „Het
Jlt hoog tijd dat we op de
5i al met Haagse hopjes plek
Van der Ploeg zei dat hij het
pamflet als steun in de rug er
voer voor zijn nota over cultu
rele diversiteit die over enkele
weken uitkomt. De staatssecre
taris kon nog niets over bedra
gen zeggen, maar wil zich sterk
maken voor een „substantieel
budget dat culturele diversiteit
zichtbaar maakt op de cultuur
begroting."
den haag De wereldberoemde Boedhistische Kung Fu Monniken uit China, maken in mei een tournee door Nederland met een show van twee
uur, die zo'n 35 oefeningen bevat. De monniken, die geweldloosheid prediken, gaan door voor het achtste wereldwonder. Vooral hun grenzen
loze fysieke uithoudingsvermogen, hun totale discipline en concentratie wekken bewondering. Deze eigenschappen vloeien voort uit de Zen-
leer. De Kung Fu Monniken beginnen hun tournee met twee optredens in Roermond (15 en 16 mei), waarna Arnhem (19de), Den Haag (21ste),
Amsterdam (22ste) en Groningen (25ste) aan de beurt zijn. foto anp
oecstgeest andré vanhaelen
Doedelzakspelers en liefheb
bers van doedelzakmuziek,
afkomstig uit binnen- en
buitenland, treffen elkaar op
zondag 6 juni in Kasteel
Oud-Poelgeest in Oegstgeest
waar dan de 'Nationale Doe
deldag 1999' wordt gehou
den. Behalve in het kasteel
zal het evenement zich ook
afspelen in het aangrenzen
de park waar een enorme le
gertent wordt opgezet. Uit
voorzorg, want vorig jaar
werd het feestje in Swifter-
bant danig verpest door de
aanhoudende regen.
Het Comité Nationale
Doedeldag moest na 8 jaar
afstand doen van de oor
spronkelijke plek in Heem
stede omdat daar een beel
dentuin werd aangelegd. In
tussen is het spektakel twee
keer gehouden in Den Haag
en vorig jaar deden de muzi
kanten Flevoland aan. Dit
jaar viel de keus op Kasteel
Oud-Poelgeest.
Hoeveel
musici/belangstellenden de
Doedeldag in Oegstgeest zal
trekken durft organisator
Kees van Gils niet te zeggen.
„Het is niet zo'n heel groot
wereldje. Je ziet vaak beken
de gezichten. Het is vooral
iets voor dertigers en veerti
gers."
„De doedelzakcultuur is
niet typisch Schots," weet
Van Gils. „Spanje heeft een
eigen doedelzak en Neder
land heeft ook z'n eigen mo
del. Elk jaar is er al een festi
val in midden-Frankrijk en
één in Bretagne. En er is ook
een jaarlijks evenement in
Tsjechië. Dit jaar proberen
we ook iemand uit Tsjechië
naar Nederland te krijgen,
dan hebben we er ook een
originele Tsjechische doe
delzak bij."
De activiteiten duren van
11.00 tot 16.00 uur. Er is on
der meer een optreden van
Os Raparigos de Breogan en
een verscheidenheid aan
doedelzakken, waaronder de
musette, de gaida, de sackpi-
pa en de uilleanpipes.
amsterdam
Ter gelegenheid van twee tentoonstellingen met werk van Rem
brandt van Rijn brengt PTT Post op 8 juni twee series postzegels
uit met daarop de afbeelding van een aantal van zijn schilderijen.
Eerder deze maand schreef Onder de naam 'Tien uit de kunst' verschijnt een velletje van tien
postzegels van 80 cent met op elke zegel een ander schilderij. Het
andere velletje met vijf zegels ter waarde van één gulden, is be
doeld voor post naar het buitenland. Als afbeelding is het 'Joods
bruidje' gebruikt. Het Rijksmuseum in Amsterdam toont van 19 ju
ni tot en met 19 september de eerste overzichtstentoonstelling van
Nederlandse stillevens. In het Mauritshuis in Den Haag is van 25
september tot 5 januari 2000 een groot aantal zelfportetten te zien
van Rembrandt.
theater
de Raad voor Cultuur aan de
staatsecretaris dat minderhe
den meer moeten meeprofite
ren van cultuursubsidies. De
Tweede Kamer buigt zich ko
mend najaar over dit 'voorad-
vies' over de Cultuurnota 2001-
2004.
;n< en_? Het Wereld Natuur
ds (WNF) en het Museum
is uralis hebben zaterdag sa-
actie gevoerd voor de be-
erming van de zeeschild-
LauIn de vorm van een muzi-
I verhaal nam een groep
,^dige artiesten belangstel-
f ien mee in het leven van
1 e bedreigde diersoort. Het
ildpaddentoneelstuk was
sc erdeel van de tentoonstel-
'Help de turtle uit de
p'. Ruim 180 foto's van
iptekeningen van schild-
den, zo'n 550 kleurplaten
:o'n 200 vrije tekeningen
nog tot eind mei te zien in
galerie van Naturalis. In-
Idels hebben de WNF-Ran-
en 'vrienden van de zee-
™ildpad' ruim 300.000 gul-
i bijeengebracht. Om een
m ject voor de bescherming
de zeeschildpad op Bali de
lende jaren voort te zetten
totaal zo'n half miljoen
lig. Het Wereld Natuur
Bids en Naturalis hopen dat
Irag deze en volgende
sjjand nog bij elkaar te krij-
foto taco van der eb
iecensie susanne lammers
6-124/4, Kapelzaal K&O. Leiden.
letjestekenaars moeten
letjes tekenen, en niet in
een gitaar gaan vasthou-
stelt Rick Lorenzo Dros. En
beetje gelijk heeft hij wel.
programma heeft hier en
de trekjes van een uittrek-
an 'Zelf cabaretier worden',
in de verplichte thematiek
weinig originele uitwerking
krijgt. Het liedje van de incest-
pleger, het verhaaltje over de
boodschappende vut-ter, de -
in dit geval onbewust meege
maakte - jaren zestig en de uit
gedroogde Levvinsky-siga-
renmopjes; melig tot flauw.
Misschien zijn dit noodgrepen,
vulling om toch de avond vol te
krijgen, omdat Hans Paulides
op het laatste moment afhaakte
en Dros in zijn eentje liet staan.
Wel leuk is Dros als hij het
publiek erbij betrekt. De sfeer
van een geanimeerde geschie
denisles ontstaat als hij begint
over de maanlanding van 21 ju
li 1969 en de Olympische Spe
len van 1968 in Mexico. De zaal
weet waar hij het over heeft: de
naam van Bob Beamon met
zijn nog steeds niet verbeterde
sprong van acht meter negentig
wordt al snel geroepen en de
stemming raakt er heel saam
horig van.
Sfeer maken is Dros' sterkste
kant. Het vriendelijke verhaaltje
over hoe hij probeert uit te vin
den waar het bij hem nou aan
ligt en hoe hij uiteindelijk aller
hande parallellen in een vorig
leven vindt, kabbelt voort en
stuit door zijn milde kritiek op
'esoterische zweefgemeen-
schappen' niemand hevig tegen
de borst. De liedjes maken het
nog gezelliger. Er zijn fraaie
weemoedige bij, die doen den
ken aan Piet Paaltjens, zoals dat
over een 'zangerige Zaanse', hij
zingt mooi over het Noordhol
landse landschap en intelligent
en met een verrassende invals
hoek over brave Christenen, die
weliswaar truttig 'lalala-loof de
heer' zingen, maar tenminste
geen fietskettingen bij zich heb
ben. Toch zijn de liedjes waarin
hij zijn cynisme de vrije loop
laat het leukst. Als hij de hypo
crisie van alle rampen-gala's
even aanstipt in 'ik ben gek op
Zuid-Soedan' of als hij zijn ei
gen crematiemuziek zingt op
een tekst van zijn vrouw: 'Ik mis
je niet'. Dros sluit, heel handig,
af met het beste liedje. Met 'Zo
veel niet' roept hij met weinig,
en goed gekozen woorden op
een pregnant wijsje een prach
tig beeld van de vergeefsheid
van het leven op, knap en on
sentimenteel.
recensie susanne lammers
Voorstelling: L'Augmentation (Georges
Perec) en Le Sommeil de la Raison (Michel
De Ghelderode) door Saint Lazare. Ge
zien: 22/4, LAKTheater, Leiden.
Twee middellange stukken pro
grammeerde de toneelgroep
van de vakgroep Frans, maar ze
lijken langer dan ze duren. Het
eerste, een licht bizarre morali
teit van de Belgische toneel
schrijver Michel de Ghelderode,
is saai en mist zeggingskracht,
vooral ook door de vormeloze
regie van Sjef Houpperma. Een
teleurgesteld mens beleeft in
een rariteitenkabinet met de
dood en de zeven doodzonden
een akelige nachtmerrie, maar
de obsessie voor de dood krijg
je niet te voelen. De hevig acte
rende acteurs komen niet veel
verder dan een 'spectacle de
neurasthénie', een zenuwzwak-
ke vertoning, waarbij het einde
lang op zich laat wachten.
L'Augmentation (Opslag) van
Georges Perec biedt meer. Zes
personen spelen de twijfels en
de overwegingen van een
steeds maar tevergeefs om op
slag vragende werknemer. Het
Voorstel, het Alternatief, de Ne
gatieve en de Positieve Hypo
these, de Keuze en de Conclu
sie heten ze en dat zijn ze ook.
Hun tekst is als thema's en mo
tieven in een muziekstuk: tel
kens herhaald, steeds weer op
nieuw beginnend. Het stuk cir
kelt rond en rond. De ene keer
mislukt de poging omdat de
werknemer niet naar behoren
zou functioneren, maar vaker
zijn het ziektes, van mazelen tot
roodvonk, of bureaucratie
waarop het stuk loopt.
Regisseuse Danièle de Ruyter
dompteert, gezeten in een vis
stoeltje, de spelers ook tijdens
de voorstelling nog en dat leidt
tot een strak, goed getimed bal
let, dat ook nog op de lachspie
ren werkt. De zes spelers zijn
identiek gekleed, alleen de kleur
van hun strikjes en hun make
up maakt duidelijk wie ze zijn.
Sylvia Schut (het Alternatief) is
prachtig om naar te kijken. Ze
oppert haar alternatieven op
een manier die suggereert dat
ze er zelf weinig in ziet, en dat
steekt weer fraai af bij het gren
zeloze optimisme van Suzanne
de Jongh (de Keuze). Ook de
Negatieve en de Positieve Hy
pothese houden elkaar mooi in
evenwicht. Maar ook L'Aug
mentation duurt veel te lang, al
geeft het juist door die lengte
een treffende indruk van hoe
vruchteloos pogen voelt.
Theo van Velzen (1924-1999)
Bij zijn afscheid als directeur
van het Haags Gemeente
museum in 1986 was Theo
van Velzen vooral moe. Moe
van de niet aflatende bezui
nigingen, moe van een on
geïnteresseerd gemeentebe
stuur en moe ook van de
toenemende kritiek op zijn
persoon.
Theo van Velzen bleek begin
jaren tachtig aangekomen in
een tijdperk dat museumdi
recteuren bekende Neder
landers werden. Vedettes,
die bijna belangrijker sche
nen dan de collectie die zij
geacht werden te beheren.
Van Velzen paste niet bin
nen die cultuur. Introvert, ti
mide, met een gezicht dat
altijd iets lijdzaams uitdruk
te, opereerde hij liever in de
schaduw. Doordacht, een
beetje saai ambtelijk, maar
wel gedegen en wars van ge
bakken lucht.
De persoonsverheerlijkende
tentoonstelling La Grande
Parade, waarmee zijn colle
ga Edy de Wilde afscheid
van het Amsterdams Stede
lijk nam, deed hem gruwen.
Maar hij was te vriendelijk
om dat ook zo te zeggen.
Het publicitaire krachtpas-
terswerk waarmee Wim Bee-
ren het aankoopbudget van
datzelfde museum van 1
miljoen naar 1,8 miljoen
wist te krijgen, aanschouw
de hij vol onbegrip. „Ik ont
beer de ambitie om aan de
weg te timmeren", zei hij
daarover. En hij gaf meteen -
toe dat het een slechte ei
genschap van hem was.
Theo van Velzens benoe
ming bij het Gemeentemu
seum in 1977 was omstre
den. Maar niemand kon be
strijden dat Theo van Velzen
een ware museumman was.
Al tijdens zijn studie kunst
geschiedenis in Nijmegen
was hij verbonden aan het
toenmalig Aartsbisschoppe
lijk Museum in Utrecht, na
dien had hij de leiding van
het Goois Museum in Hil
versum en tenslotte werd hij
directeur van De Beyerd in
Breda.
Hij was de laatste om zijn
zwakke kanten te ontken
nen. In het ene krantenarti
kel werd hij omschreven als
een hopman die er vooral
op toezag dat de insignes
goed opgespeld waren, in
het andere als een kunst
paus zonder kroon. Het
kwetste hem, maar hij be
streed die kwalificaties niet.
Hij zag het als volgt. „Een
tent als het Haags Gemeen
temuseum moet het hebben
van continuïteit in beheer
en beleid. De geschiedenis
van het museum hoeft wat
mij betreft niet gemarkeerd
te worden door leidersly-
pen, door een persoonlijke
signatuur. Het is het Con
certgebouworkest niet".
Continuïteit in beheer en
beleid, dat waren de sleutel
woorden. Van publiciteit,
van imago, van publiekswer
ving en marketing had Van
Velzen geen benul-. Terwijl
dat steeds belangrijker werd.
Hij liet zich er nauwelijks op
voorstaan dat onder zijn be
wind Karei Appels complete
collectie werk op papier
werd binnengehaald, dat hij
de eerste expositie van mini
mal art in Europa presen
teerde. Het Gemeentemuse
um kwam met de dag meer
onder vuur te liggen: van de
politiek, van de kunstenaars,
van collega-directeuren ook
en van het publiek.
Theo van Velzen was 62 toen
hij vertrok. En hij was blij
dat hij ervan af was. Steeds
meer voelde hij zich een
burgemeester in oorlogstijd,
die door het bevoegd gezag
taken kreeg opgelegd die
hem uit zijn slaap hielden.
Hij zat er toen al anderhalf
jaar langer dan strikt nood
zakelijk was, omdat hij dat
nodig vond. Op de schimp
scheuten van zijn opvolger
Rudi Fuchs heeft hij nimmer
gereageerd. Liever stak hij
vanaf dat moment met
geestverwanten zijn energie
in het redden van Museum
Bredius, een cultureel klein-
nood dat hij eerder door be
zuinigingen gedwongen had
moeten sluiten.
Theo van Velzen stierf vorig
week dinsdag aan een slo
pende ziekte. De uitvaart
vrijdag jongstleden was ty
perend voor zijn persoon
lijkheid: in stilte, zonder ver
toon, slechts omgeven door
mensen die echt iets voor
hem hadden betekend.
Coos Versteeg