Alleen het balkon telt ^PORT [ichael Boogerd huilt tranen van geluk Zonder bloemen geen kampioensgevoel lij als een kind dat voor t eerst een jïetsje krijgt' Feyenoord viert 'titel van de voldoening Feyenoord - NAC? Onderweg, in de bus naar de Coolsin- gel vloeide de wedstrijd of de uitslag ervan (2-2) al weer weg uit het geheugen van de spelers. Zondag 25 april stond voor de Feyenoorders in het teken van slechts een ding: het balkon. Daar, op dat betonnen bordes van het Rotterdamse stadhuis, moest en zou de ontlading ko men van een seizoen dat alle verwachtingen heeft over troffen. rotterdam marcel van der kraan En die kwam er. De drang om met de schaal naar buiten te stormen was groter dan alle ce remoniemeesters in de burger zaal van het gemeentehuis voor mogelijk hadden gehouden. Alsof er een vrije trap op de rand van het strafschopgebied mocht worden genomen met nog drie seconden op de klok, zó hard knalde Jean-Paul van Gastel door de deuren van het balkon. Peter Houtman, spreekstal- meester in de kolkende Kuip en op het bordes, keek schaterla chend toe. ,,Ik had een draai boek gekregen en was voorzich tig bezig om de menigte een beetje op te warmen voor de entree van de spelers. Dat zou nog wel even duren, maar op eens vloog die Van Gastel met dat zilveren ding naar buiten. Die gasten wilden hier zo graag staan. Maar geef ze eens onge lijk," sprak Houtman grijnzend en begripvol. Van het balkon waren de spe lers vervolgens niet meer weg te slaan. Bij John Metgod en Ul- rich van Gobbel hadden ze in de afgelopen weken geïnfor meerd naar het unieke rood witte gevoel, dat je daar zou krijgen. De enige twee Feye noorders met 'bordes-ervaring' hadden het zo goed en zo kwaad als dat ging verwoord. Maar het bleek 'nog geen vijf procent' te zijn van de werkelij ke euforie, die zich van ieder van Beenhakkers volgelingen meester maakte. Paul Bosvelt stond op dat moment waarschijnlijk sym bool voor het nieuwe Feye noord. „Van tevoren had ik een beetje gefilosofeerd over wat het zou losmaken als je kampi oen wordt. Het is abnormaal dat zoveel mensen voor ons de straat opgaan. Al die honderd duizenden mensen, want zo veel waren er, hebben de club zo diep in hun hart zitten. Dat zelfde gevoel heb ik nu ook. Ik denk niet dat er ooit nog iets dit zal kunnen overtreffen." Toen het op het Stadhuis plein nog goed ging, richtte ook Leo Beenhakker zich tot de me nigte en liet hij voor het eerst iets van zijn emoties blijken. „Ik ga hier niet roepen dat we de beste van Arnhem, Eindhoven of Amsterdam zijn", stak hij een beetje de draak met de in middels legendarische speech van Louis van Gaal. „Ik zeg al leen maar dat ik waanzinnig trots ben. Trots op de spelers, trots op iedereen die bij Feye noord aan dit succes heeft meegewerkt." Beenhakker was één van de laatsten die op de Coolsingel zijn stem verhief. In de Kuip stond hij na afloop van het duel met NAC ook al op de achter grond. De spelers moesten hem achter een rood-wit lint van daan rukken om hem bij de huldiging op het veld te betrek ken. „Ik wil niet blasé doen. Maar ik heb zo mijn eigen ma nier om dit allemaal te verwer ken. Ik heb inmiddels wat kam pioenschappen meegemaakt en ze zijn allemaal anders. In '80 werd ik kampioen met Ajax, dat jongens als Krol, Schrijvers en Arnesen telde. In '90 behaalde ik de titel met de 'jonkies' op een moment dat Ajax in de 'shit' zat en bij Madrid heb ik het ook kunnen meemaken. Deze titel is niet beter of slech ter dan de vorige. Ik zou het het kampioenschap van de voldoe ning willen noemen." Voldoening omdat hij samen met Rob Baan dit seizoen pre cies de goede spelers binnen haalde. Beenhakker: „Vijf van de zes hebben het grootste deel van dit seizoen in de basis ge staan. We hebben gekeken naar de mens achter de speler toen we inkochten en dat is een goe de zet geweest." Voldoening ook omdat hij met Feyenoord in anderhalf jaar vanuil de el lende naar de - vaderlandse - top omhoog is gestegen. „De eerste wedstrijd, de eerste trai ning, zal ik nooit meer verge ten. Er heerste een sfeer van woede en van gelatenheid. Nu weet ik dat iedere Feyenoorder weer over straat durft te gaan. Iedereen in Rotterdam is vijf tot tien centimeter groter gewor den." foto anp Het bleef zaterdag rustig in de kleedkamer van Noordwijk. Geen hossende spelers, geen polo naise en ook geen trainers of bestuursleden die onder de douche werden gezet. Noordwijk voelde zich nog helemaal geen kampioen, hoe wel volgende week een puntje tegen degradant Rozenburg, dat dit seizoen al zijn uitwedstrij den verloor, volstaat. „Hoe kan je je nou kampioen voelen als je geen bloemen of champagne krijgt", zei Marco Kleijn. Geerlig Azier keek een week vooruit: „Je moet toch winnen van Rozenburg." Martin van Kins vond het eigenlijk wel prima dat het kam pioensfeest pas volgende week wordt gevierd, want: „De praalwagen was vandaag niet klaar." Jelle Korbee, die inviel bij 1-1 en aan de basis stond van de 2-1 van Van Dam, sprak de stoer ste taal: „Natuurlijk is de titel binnen. Volgende week spelen we gewoon een lekkere kampi oenswedstrijd, waarin we onze supporters wat moois kunnen laten zien. Dan zal de ontlading vanzelf komen. Vandaag zijn we natuurlijk ook wel blij, maar dat is meer de blijheid van het winnen van een zware wedstrijd." Azier dacht terug aan de mindere periode die Noordwijk na de winterstop doormaakte. „Nu winnen we weer een paar keer achter elkaar, maar de echte soepelheid is er niet. Dinsdag speelden we tegen SHO, en dat stond een-na- laatste. We wonnen wel, maar dat ging zo moei zaam. Dus moet je een wedstrijd tegen de laat ste ook serieus opvatten. Ja, ook een wedstrijd tegen Rozenburg." Pagina 21: Niets houdt Noordwijk van titel af 'illem spierdijk, 071-5356464, plv-chef janet van dijk, 071-5356463 n Orssagen terug naar UVS g/alphen aan den rijn Arthur van Orssagen speelt volgend >en weer voor UVS. De Leidenaar kwam de afgelopen twee tenen uit voor het Alphense ARC. Van Orssagen keert terug UVS omdat hij ook weer de mogelijkheid wil hebben om rijdagavond te zaalvoetballen. Bij ARC, dat de wedstrijden ic aterdag afwerkt, is dat niet mogelijk. rste gele kaart voor Van der Laan harden Na bijna zeven seizoenen in het betaalde voetbal is oor Arjan van der Laan eindelijk zover: de Nieuwkoopse taan ontving zaterdag in het duel tegen Cambuur Leeuwar- d zijn eerste gele kaart. Van der Laan zal er niet te lang om ten getreurd, want hij scoorde niet alleen de prachtige vier- |jj| effer, zijn club kreeg door de 4-2 overwinning ook weer r~""a,luiting met de veilige vijftiende plaats in de eredivisie. ntjens voldoet aan olympische eis Bart Brentjens heeft dankzij een elfde plaats tijdens de in Madrid voldaan aan de limiet voor name aan de Olympische Spelen van Sydney. De olympisch pioen mountainbike van Atlanta werd elfde, landgenoot kan Dooren werd tweede. Hij voldeed al eerder aan de li- ÏN|. =maranch heeft spijt van aanblijven Juan Antonio Samaranch heeft spijt dat hij zo lang is gebleven als voorzitter van het Internationaal Olympisch jité. „Ik had in 1997 moeten vertrekken", zei de Catalaan in interview met de Spaanse krant El Pais. „Het was een ver- :ra„g." In 1997 liet Samaranch zich bij acclamatie herverkie- een termijn van vier jaar. Er was op dat moment geen blger beschikbaar. „Maar nu maak ik de termijn tot 2001 af en zal ik toezien op de modernisering van de olympische pg'ng" :elfsprekend bijna vulde is zich de laatste jaren na istel Goldrace met tranen ederlandse wielrenners, irdriet over wéér een ge dans of - erger - vanwege tit dat ze volkomen on- tar waren geweest in de grote wedstrijd op eigen i. Zaterdag weenden ze uw, maar dit keer ver en de waterlanders op de richtse Maasboulevard eugde over de zege van iel Boogerd. r het eerst sinds 1991 won lollandse wielrenner een tker van naam en faam. iloegmaat Leon van Bon vorig seizoen weliswaar edstrijd op zijn naam die titmaakt van het wereld- ircuit (de HEW Classic), de koers in Hamburg is te )m tot de verbeelding te tn spreken. is Maassen was de laatste ederland het gevoel gaf ielerland te zijn. De zege aar geleden van Maassen, voordig talentenbegelei- n de junioren-categorie le Rabobankploeg, bleek tste stuiptrekking van een itie. iet afscheid van Maassen, ook van Nijdam, Rooks en ïisse is er weinig reden :st voor vreugdetranen, zaterdag was het weer aak. Den Bakker (vierde), on (zevende), Dekker (elf- n Moerenhout (dertigste n lange vlucht) leverden ties waarmee ze nog drie jaar geleden moeite- vele krantenkolommen in hebben gevuld, maar ag ging alle aandacht lometers heb ik constant zitten denken wat ik nü weer over me heen zou krijgen als we niet zouden winnen. Wat de kran ten dan weer zouden schrij ven." Hoezeer het tactische plan dit keer ook klopte, aan de zege van Boogerd ging een comedy capers-achtig ongeluk vooraf dat het vooraf intensief doorge nomen en in de koers perfect uitgevoerde strijdplan vier kilo meter voor het einde in de prul lenbak deed belanden. De tra nen die daar over druppelden, waren van Italiaanse en Zwit serse makelij, al is niet uit te sluiten dat ook koersdirecteur Leo van Vliet een traan heeft gelaten na de botsing van Ga- briele Missaglia en Markus Zberg met de Franse motorrij der Garcia van het sportdag blad l'Equipe. De organisatie had de motards verplicht recht door te rijden naar de finish in plaats van linksaf de nauwe Pie tersberg op, maar de weg was versperd door publiek en toen stond de Fransman daar op eens. Lance Armstrong (tweede) kon hem nog net ontwijken. Boogerd vloog er rakelings langs, maar zijn ploegmaat Zberg knalde tegen hem aan, pletterde tegen het asfalt en kreeg Missaglia (Lampre) over zich heen. Van Zberg, de snel ste van de vier, mag aangeno men worden dat hij zijn mede vluchters een paai1 kilometer verderop op de Maasboulevard zou hebben verslagen. Zberg won al massasprints in onder meer de Ronde van Zwitser land. Door de val van de jongere broer van Beat trad in volle fi nale van de 34ste Goldrace plan B in werking. Daarin was dui delijk de hand van Jan Raas zichtbaar. „Dertig kilometer voor het einde heb ik voor het laatst contact gehad met de ploegleiders en ze waren duide lijk in hun opdracht", zei Boog erd. .Armstrong heeft me wel twintig keer gevraagd kop over te nemen, maar ik had nu een maal mijn opdracht. Ik vind het heel lullig voor Lance en dat heb ik hem op het podium ook gezegd. Meerijden in het wiel van een ander is niet mijn ma nier van wielrennen. Ik had lie ver op een andere manier ge wonnen, maar ach: over tien jaar is iedereen dit waarschijn lijk al vergeten." Dat geldt zeker niet voor zijn sprint tegen Armstrong, de Te- xaan die in 1996 getroffen werd door kanker aan een teelbal maar wonderbaarlijk genas en nu weer terug is op zijn oude niveau. „Ik weet dat Lance de snelste is van ons tweeën. Zelf aangaan zou hem in de kaart hebben gespeeld", zei Boogerd. „Ik ben in zijn wiel gaan zitten en heb alleen maar zitten kijken met welke versnelling hij reed. Als hij schakelde, gooide ik er óók een tandje bij. Zo ging het van veertien naar dertien, naar twaalf en op het laatst, toen ik bijna naast hem was, naar elf. Er ging van alles door mijn hoofd en de kramp in mijn be nen gierde om mijn oren. Het scheelde niks. Ik dacht nog even: ze zullen de finishlijn toch niet scheef hebben neer gelegd en dat ik er daardoor eerder was." Na afloop was er het korte onderonsje tussen de nummers één en twee. „Wat Lance zei? You pay me back in july (de maand van de Tour de France, red.). Nou, dat zien we dan wel weer." Cees Smit wordt gefeliciteerd na zijn doelpunt tegen Quick Boys. Het kampioensfeestje moest Noordwijk nog even uitstellen. foto kees van hoocdalem (dam gpd ens, jongens, schiet nou {op. We moeten zo naar [adhuis en jullie zijn nog (ens aangekleed. Kom op f;om op!" Als een volleerd toniemeester probeert (Blankemeijer de dansen- pringende en halfnaakte =4S hun clubkostuum te De strenge woorden en iehorende blik van Feye- Is senior manager hebben :ste instantie weinig in- "]op de geadresseerden. De igens dansen en sprin- ior de kleedkamer. ;enlijk", verklapt Paul lt, de eerste speler in het loord-grijs, „wilden we "^r lelemaal niet zo snel het We kregen er geen ge- an, wilden nog een ere- lopen. Zoiets doen we ior onszelf, maar voor al insen die het hele seizoen ons hebben gestaan, [ja, dan ligt er toch ergens aaiboek en moeten we nnnen." ïddenvelder moet in het uur na het behalen van idstitel alles even goed tot iten doordringen. „Ik heb liet het idee dat ik kampi- ien. Misschien komt dat je het feest al weken ziet [men. Na zo'n laatste fluit- van de scheidsrechter is het allemaal onwerkelijk. Een heel seizoen schiet als in een flits aan je voorbij. Maar ik ben wel blij. Net zo blij als een kind dat voor het eerst een fietsje krijgt." Jon Dahl Tomasson, met zijn elfde treffer verantwoordelijk voor de 1-1, baalt van het gelijk spel. „Ik dacht even: shit! Maar dat gevoel was snel weer weg. We zijn .kampioen, daar gaat het om. Ik ben heel blij. Ik wil feestvieren en dat zal wel luk ken. In Denemarken ben ik met Koge twee keer gepromoveerd, dus ik weet hoe het moet." „Het was mooi dat mijn va der in het stadion was," vertelt Bonaventure Kalou. „Dat gaf deze dag extra glans. Ik weet in middels ook wat ons op de Coolsingel staat wachten. Ik heb de afgelopen dagen een vi deoband van 1993 gezien en dat was een groot feest, zoals ik het ook al eens in Ivoorkust heb meegemaakt." „Ik.heb helaas dit seizoen vaak maar een paar een minu ten mogen spelen, maar een kampioenschap maakt veel goed", klinkt het oprecht uit de mond van Henk Vos, die waar dering heeft voor het Legioen. „Toen ik kwam, had ik er veel over gehoord. Nu ik er midden in sta, weet ik veel van het Fey- enoord-leven. Wat mij betreft mogen we een hele week op de Coolsingel blijven staan." Rotterdam reageert uitgelaten als de spelers van Feyenoord op het bordes van het stadhuis de kampioensschaal tonen. naar een Hagenaar die in België woont. De hevig geëmotioneerde Mi chael Boogerd liet zijn huilbui direct na aankomst vergezeld gaan van een hartgrondige vloek. Waarna hij vader, moe der. vriendin, en vervolgens zo'n beetje iedereen die hem ook maar een beetje bekend voorkwam, in de armen sloot. „Eindelijk, eindelijk is het ge lukt. Man, dit is het mooiste wat je kan overkomen." „En dan nog wel hiér, in Ne derland", vervolgde hij. „Het móést ook, we mochten dit niet uit handen geven. De laatste ki- Lance Armstrong houdt bij de beklimming van de Pietersberg Michael Boogerd goed in de gaten. foto anp

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 17