Nijboer wil record kwijt Heeren denkt bij elk stap aan Rotterdam Theo Reitsma wil van het gemopper langs de velden af Strijd om Fed Cu krijgt extra ladin Sport Veerman doet bod op titelgevecht Delibas VKIJUAU lb AKKIL WW Bij zijn aanstelling tot bondscoördinator wegatletiek koesterde Gerard Nijboer twee jaar geleden een grote wens. Hij hoopte vurig dat zijn nationale record op de marathon van 2 uur. 9 minuten en 1 seconde de volgen de eeuw niet zou halen. Zondag móet het gebeuren. Dan móet zijn wens in Rotterdam in vervulling gaan. ,,Als Greg van Hest nog steeds in vorm is en het weer meezit, gaat mijn record er aan. Het wordt de hoogste tijd." 'Ik heb de gave dat ik mijn lichaam helemaal kan uitputten Nijboer (43) had in 1980 in Am sterdam alles mee. Het was pas zijn derde marathon nadat hij het jaar ervoor als 'broekje' op de energieverslindende 42 km en 195 meter in Enschede en New York tussen de 2.16 en 2.17 was uitgekomen. De 2.09.01 betekende destijds te vens een officieus Europees re cord. „Er is in Nederland te lang tegenop gekeken." Nooit kwam de atleet uit Uf- felte daarna nog onder de 2.10. Wel behaalde hij een aantal aansprekende successen: olym pisch zilver in Moskou 1980. de Europese titel van '82 in Athe ne. eerste in Columbus '84 en nog drie keer winnaar in Am sterdam. In Rotterdam wilde het met Nijboer nooit lukken. „Ik ben wel een paar maal gestart, maar er ging steeds wat mis. Ik heb het noodlot niet meer getart en me op andere marathons ge richt." In '83 werd Nijboer in Rotterdam 16de in 2.25.23 met een voetblessure, twee jaar later stopte hij na hamstringkramp. Het is geen toeval dat Nijboer voor verbetering van zijn record Van Hest op het oog heeft. De 25-jarige Tilburger is al maan den niet te stuiten. Hij won be gin januari de halve marathon van Egmond aan Zee, bracht vijf weken op hoogtestage door in Albuquerque, pakte de natio nale crosstitel, zegevierde in de Twintig van Alphen en voegde eind maan de nationale titel halve marathon tijdens de CPC- loop aan zijn erelijst toe. Met onverholen bewondering en stijgende venvondering keek Nijboer toe hoe Van Hest met zijn krachten smeet. „Ik koos altijd de weg van de geleidelijk heid in mijn voorbereiding. Maar je kunt mij niet met hem vergelijken. Greg heeft een to meloze wil om te winnen. Hij is net een volbloed Arabier, die niet te beteugelen is. Vorig jaar kon hij de toegenomen omvang van de trainingen nog niet goed verwerken. In Alphen en de CPC had hij dikke benen. Hij kwam toen bij zijn debuut in Rotterdam tot 2.12.57. Een be hoorlijke tijd, maar vergeleken met zijn record op de halve ma rathon niets bijzonders. Hij moet veel sneller kunnen." Na de zware inspanningen van Van Hest in Den Haag op 27 maart, waar hij vierde werd in 1.01.10," fronste Nijboer toch even de wenkbrauwen. „Drie weken voor een marathon over de halve afstand zo diep gaan, is dat wel verstandig? Is zijn krachtenreservoir, dat hij in het laatste deel van de marathon zo hard nodig heeft, niet te veel aangetast? Ik heb direct tegen zijn vader en coach Ad gezegd dat hij de eerste dagen na die wedstrijd de trainingen beter kon aanpassen." In de twee jaar van zijn coör dinatorschap heeft Nijboer ge poogd het klimaat in de wegat letiek te optimaliseren. „Het grote probleem is een gebrek aan tijd. Ik heb een deeltijd baan van 24 uur. Daar kan ik lang niet alles in doen wat ik zou willen. Eigenlijk zijn er aparte coördinators nodig voor de trainers met hun toppers, de talenten, de breedtesport." Dienstverlener. Dat woord past eigenlijk al zijn hele leven bij Nijboer, die deel uitmaakt van de commissie topsport van NOCNSF. Jarenlang was hij me dewerker van het Riagg in Zwolle. ..Daar heb ik eelt op mijn ziel gekregen." Hij duidt zijn functie bij de KNAU ook wel aan als facilitair manager. „Een optimale communicatie is van het grootste belang. Daarom heb ik alle betrokke nen na mijn aanstelling thuis opgezocht. Er kan altijd een be roep op me worden gedaan. Het fijne is dat dit baantje mij wordt gegund. Maar net als bij het Riagg is het niet mogelijk de perfectie te bereiken. Gelukkig kan ik goed relativeren. Ook heb ik geleerd dat lachen een belangrijk goed is." Nijboer zal zondag met een brede glimlach rondlopen als hij zijn record kwijt raakt. Irma Heeren loopt in Rotterdam haar eerste marathon. ZEEWOLDE FRANS DREISSEN In haar lopen staat tomeloos heid gegraveerd. Irma Heeren laat zich niet afschrikken door de ontberingen, het stille lijden onderweg. Niets kan haar stop pen. „Ik heb de gave dat ik mijn lichaam volledig kan uitput ten." Zondag zal 32-jarige weg en duatlonatlete opnieuw diep gaan. In de marathon van Rot terdam. Ze wil nieuwe grenzen verkennen. Haar lichaam voor het eerst echt pijnigen over ruim 42 kilometer. „En als het effe kan bij het opkomen van de Coolsingel ook nog een paar ogenblikken genieten." Bij elke stap die ze zet, is ze in gedachten al bij de klassieker in van Rotterdam. Regelmatig heeft Irma 'm al vervloekt. „Die rotmarathon." Dan zat het weer eens tegen in de training of had ze last van pijntjes. „Geestelijk moe werd ik soms van die duurlopen tussen 30 tot 38 km." Maar eenmaal thuis vond ze dan de troostende schouder van haar vriendin Chris. „Mijn steun, mijn toever laat. Ze heeft me regelmatig moeten opbeuren." Achter de vastberaden blik blijkt zich soms twijfel te heb ben genesteld. „Zo'n marathon is toch eng. Het is iets nieuws, je bent kwetsbaarder omdat je je op onbekend terrein begeeft. Je bent bang voor blessures. Dat diepe, zwarte gat. Het schrikbeeld van een Ellen van Langen. Het is een onzeker heid, waar je als sporter mee moeten leren omgaan." De tussentijdse wedstrijden gaven Heeren echter voldoende houvast en zelfvertrouwen. De Haagse CPC-loop vergde na een valpartij nog een uiterste krachtsinspanning. „Je kunt je afvragen of het verstandig was Bokspromotor Aad Veerman heeft een bod uitgebracht op de organisatie van het Europese titelgevecht van Orhan Delibas. De Apeldoornse zwaarwelter heeft de toe zegging dat hij voor 15 juni de ring in mag tegen de Fransman Marnadou Thiam, die afgelopen weekeinde zijn Europese titel met succes verdedigde. Veerman heeft een optie genomen op de Arnhemse Rijnhal, waar het titelge vecht van Delibas op 31 mei de hoofdpar tij zou moeten worden van een gala met vier bokspartijen. Delibas is verguld met het initiatief van Veerman, maar springt nog geen gat in de lucht. De kans dat Veerman inderdaad de organisatie toege wezen krijgt, is namelijk erg klein. De Rotterdammer heeft onder meer concurrentie van het Franse organisatie bureau AB Stars en het managementteam van titelhouder Thiam. Dat bureau, geleid door de Franse broeders Accaris, heeft zeer waarschijnlijk een veel hoger bod uit gebracht, aangezien het de financiële steun heeft van het machtige tv-station Canal+. Ook de manager van Orhan Deli bas, Wilfried Sauerland, heeft een bod uit gebracht. Theo Reitsma (56) heeft sinds vorige maand twee petten op. De gerenommeerde tv-com- mentator van Studio Sport is benoemd tot voorzitter van de Nederlandse honk- en softbal- bond (KNBSB). Reitsma rekent het tot zijn taak om Nederland enthousiast te maken voor honk- en softbal. „We spelen honkbal als het mooi weer is en nemen afscheid als de wee moed van de herfst voor deur staat. Wat wil je nog meer?" Reitsma is net terug uit Cuba. Een week of drie geleden vond daar een historische ontmoe ting tussen het nationale Cu baanse team - de sterkste ama teurs ter wereld - en de Balti more Orioles plaats. Reitsma was er als voorzitter van de KNBSB en zag meer dan dat ene belangwekkende evene ment. Reitsma zag dat er in de hoogste honkbalafdeling van Cuba werd gespeeld met hou ten knuppels. Dit als voorberei ding op de dag dat de met hout slaande Amerikaanse honkbal profs mee zullen doen aan WK's en Olympische Spelen. Komende zomer mag het aan stormend talent al meedoen aan kwalificatietoernooien en de spelen van Sydney. In 2004 zullen de 'Big Boys' uit de Ma jor League waarschijnlijk pre sent zijn in Athene. „We moe ten er op rekenen dat het vol gend jaar al zover is. Dat de alu minium knuppels verdwijnen en dat we dan ook hier met houten knuppels slaan in de hoofdklasse. Daar moeten we op voorbereid zijn." En natuurlijk heeft hij zijn collegajournalisten in Cuba la ten weten dat Nederland in 2001 het WK wil organiseren. „Het is het jaar na de Olym pische Spelen van Sydney. Het traject tot die spelen staat vast maar daarna ontstaan wellicht problemen voor de nationale ploeg. We moeten zorgen dat we zo'n WK financieel aankun nen. Dat we contacten leggen met NOC'NSF en de overheid. Het eerste succes hebben we al binnen. In de topsportnota van staatssecretaris Vliegenthart staat dat de overheid in de toe komst meer grote toernooien wil organiseren, zoals het WK honkbal in 2001." Waarom bent u voorzitter van de KNBSB geworden? „Ik heb altijd gezegd dat het me niet zou verbazen als ik ooit bij de bond zou gaan werken. Door mijn baan bij de NOS was dat echter lange tijd onhaal baar. Maar het werk is anders geworden. Ik kan het nu zo plooien dat ik ook aandacht kan besteden aan de bond. Mijn journalistieke loopbaan gaat gewoon door. Ik heb nog steeds de ambitie om mijn werk zo goed mogelijk te doen. Ik hoef me bij Studio Sport niet te bemoeien met de Nederlandse competitie, want er staat in contracten met de bonden hoe veel wedstrijden we uitzenden. Een gevolg van Sport 7." Is er een speciaal doel dat u als KNBSB-voorzitter hebt? „Dat het honkbal en softbal in Nederland een stap verder komt. Dat het zo aangenaam en hoog mogelijk gespeeld kan worden. In die volgorde. Want als je het naar je zin hebt, speel je op je best. Ik vind het ook mijn taak om te laten merken dat honkbal en softbal mooie sporten zijn, die ontzettend plezierig zijn om te doen. Dat is honkballend Nederland in de loop van de jaren wel eens ver geten. Ik wil er bovenop zitten. Mensen enthousiasmeren. Ik ga daar in elk geval pogingen toe ondernemen. Ik kom makkelijk bij mensen binnen, weet wat een vereniging inhoudt. Ik weet wat het is om op een koud veld te staan. Maar ik weet ook wat de Olympische Spelen inhou den." „Wat weten Nederlanders nou van Johnny Balentina (de achtervanger van het Neder lands team, red). Dat is toch een fantastische aüeet. Dat moet toch iedereen horen te weten? Ik zou graag die vlam willen zijn die de boel weer aanwakkert. Dat gemopper, dat kan toch niet de reden van het bestaan zijn? Er bestaat toch ook nog zoiets als plezier? Je moet toch met een glimlach op je gezicht lopen? En als iets leuk is, dan groeit iets. Dat is iets waar je als mens bij wilt ho- „Ik ben een optimist. We spe len honkbal en softbal als het mooi weer wordt en we nemen afscheid van elkaar als de wee moed van de herfst voor de deur staat. Wat wil je nu nog meer? Dat je als jong knulletje in je eentje met een knuppel in het slagperk staat. Dat is toch een machtig gevoel. Het som bere gevoel moet eruit. Het re gent toch niet?" Wat gaat u daarna doen? „Zorgen dat de ontwikkelin gen doorgaan. We moeten meer gebruik maken van de mogelijkheden. Dat de nationa le teams langere tijd op pad kunnen om zich voor te berei den op de grote toernooien. Dat er een gezonde financiële en technische basis is. De spor ters met een A-status krijgen een basissalaris. Maar de mees te jongens hebben een baan en worden op hun bijdrage gekort. Dus moeten we voor die groep een tussenoplossing zoeken. En misschien moeten we bij het softbal wel toe naar een situatie zoals die bestaat bij de hand- balsters van Oranje." Nu krijgt u nog genoeg aan dacht. De media vinden u in teressant. Maar straks? „Ik trek me binnenkort pijl snel terug. Nu kan ik de aan dacht nog vestigen op allerlei zaken. Het EK honkbal, het olympisch kwalificatie-toernooi voor de softbalsters. Nu kan ik het nog opblazen. Maar ik hoef niet in het schijnsel van de po pulariteit te staan, zoals andere mensen uit de televisiewereld. Ik ben nuchter." Hoelang wilt u voorzitter blijven? „Er zal wel een termijn voor zijn, maar ik weet niet wanneer die afloopt. Twee jaar, vier jaar. Tot die tijd zal ik blijven duwen. En als ik moe word, dan treed ik af. Maar ik vind honkbal leuk. Ik heb overwogen terug te ke ren naar Rooswijk om daar iets te gaan doen in plaats van bij de bond. Er staat bij Rooswijk nog altijd een man, ouder dan ik, ballen op te gooien voor kin deren. Dat vind ik zo mooi." zo kort voor Rotterdam. Het li chaam herstelde echter verras send snel. Een marathon lopen lijkt me ook niet gezond. Het li chaam is er niet op gemaakt." Irma heeft echter een klein, gedrongen postuur. Het is een krachtbundel. „Veel spiermas sa." Dankzij haar onvoorwaar delijk vechtlust vloeit er vaak meer adrenaline en zweet dan bij wie ook. „Ik wil me net als bijvoorbeeld Greg van Hest al tijd bewijzen." Puur op karakter en mentaliteit won ze nationa le, Europese en wereldtitels du- atlon bij de vleet. Het woord geduld kwam tot voor kort niet in haar vocabu laire voor. Rammen en vlam men. Alles of niets. De voorbe reiding op een marathon zette alles op zijn kop. Ze moest haar instelling veranderen. „Leren luisteren naar mijn gangmakers Cees Kraaijenveld en Michel de Maat. Ik moet me inhouden. Zeker 30 km. Dat is allemaal nieuw voor mij." Voorop staat een tijd van 2.31.30, waarmee ze zich kandidaat stelt voor deelname aan de Spelen vol gend jaar. De marathon is geen echt on bekend terrein meer. Heeren heeft er al twee vermorzeld. Als triatlete. „Dus die tellen niet." 3.11 en een beetje. „Op mijn gemak." Rotterdam is andere koek. „Kijken wat erin zit, hoe mijn lichaam uit de strijd komt. Is dit wel mijn toekomst of is het misschien te eenzijdig?" Vragen waarop Irma Heeren de komende dagen een antwoord op hoopt te vinden. Het gaat in de topsport voort durend om keuzes maken. Twee jaar geleden veranderde het leven van Irma Heeren radi caal na een scheiding. De span ningen werden weggetraind, - gefietst en - gelopen. Mi kwalijke stressfractuur a] volg. Maanden gedwc rust. Ze voelde zich dood lukkig. „Als perfectionist belangrijk dat het ook heel goed gaat." Heeren gooide het roe Ze verhuisde vorig jaar Zeewolde en gaf haar bat de politie in Zeeland vriendin Chris stelde vo'or me volledig op de spon gaan concentreren. En ik dus professional, broodloper, ik sport nogi voor mijn plezier. Ik hoe zo nodig elke keer w halen voor de start. ïk ht kozen voor mijn lichaam." Sindsdien gaat het wee cendo. „Ik train tweemj dag, neem voldoende doe het huishouden. Op manier krijg ik de kans uiterste uit mijn lijf te de weg, maar ook in de Ion." Het drieluik van fietsen-lopen, dat ze oc van de variatie nooit en u mer zal afzweren. Eerst wacht de man „Een avontuur." raadpleegt ze pagina 7dj teletekst. De weersvoorsj belooft niet veel goed. j wekkend. Koud, regen zuidwestenwind. Het zot leuker zijn als het w. schijnt." De sombere voorspelling andert echter niets aan vastberadenheid. „Ik sta dag om acht uur op, pnki lichaam en om twaalf uur ervoor." Ze zal de mai onderweg ongetwijfeld no kele malen vervloeken, en hel liggen op de Coo echter vaak dicht bij elka zo'n grote inspanning toch nog eventjes een pa menten te kunnen geniet Theo Reitsma: „Ik zou graag die vlam willen zijn die de boel weer aanwakkert." foto united photos de boer DEN BOSCH RENE VAN HATTUM Hans Felius, bondscoach van de tennisvrouwen, zat vorige week wat te zappen, toen op de Belgische teletekst het woordje Fed Cup langs flitste. Even kij ken, dacht Felius, tenslotte spe len ze komend weekeinde in Den Bosch voor de Fed Cup te gen België. Wie weet stond er iets over blessures ofzo. Tot zijn verbazing las hij dat de wed strijd niet zomaar belangrijk is, maar heel belangrijk. Wie ver liest komt dik in de problemen, wie wint heeft een jaar vrijaf en mag volgend jaar met de beste twaalf landenteams om de we reldbeker tennissen. Nieuw systeem, dat wist al leen nog bijna niemand. Hij ook niet en niemand in Neder land. Een paar bondsbonzen van de KNLTB wilden gisteren wel proberen uit te leggen hoe het toernooi om de Fed Cup er na dit seizoen uit gaat zien. Het toernooi wordt vernieuwd, om dat het Zwitsers sportmarke tingbureau ISL er een paar mil joen voor heeft betaald. In ruil daarvoor wil het de Fed Cup op eigen wijze uitbaten. Het werd een warrig verhaal over win naars die een jaar vrij krijgen en over verliezers die nog een drukke zomer krijgen en zich via poulewedstrijden en nog eens een finale alsnog kunnen plaatsen voor de grote wereld- groep. Zoiets wordt het, zeiden de bondsbonzen. Ze begrepen het zelf ook nog niet helemaal. „Wij hebben ook nog niets op papier gezien. Als we verliezen heb ik geen flauw idee wat we verder op ons af krijgen", zei Coert Beek, bondsbons. Het duidelijkst was Sabine Appelmans, toptennisser en al een paar maal verkozen tot be minnelijkste vrouw van België. „Wij begrijpen één ding en dat is niet zo moeilijk: winnen is heel belangrijk, want als we ver liezen komen we inderdaad in de kelder van het wereldtennis terecht. Maar wij zeggen dat iets anders: dan zitten we in de stront." Twee jaar geleden waren de Brabanthallen ook al decor van een Fed Cup-wedstrijd. Toen ging het er allemaal iets anders aan toe dan gisteren voor het duel in de tweede wereldgroep. Destijds betrof het een finale, tegen Frankrijk. De wedstrijd tegen België leeft nog niet. Maar wat de bui tenwacht er van maakt of denkt, maakt Miriam Oremans niet uit. Als er Fed Cup op het programma staat, gebeurt er iets met de Berlicumse. Soms is dat iets goeds, maar soms ook niet, zei ze gisteren eerlijk. Vo rig jaar in en tegen Amerika hield ze iedereen voor helemaal niets voelde vai druk omdat kopvrouw Schultz ontbrak. „Achte sefte ik pas dat dat absol zin was. Pas naderhand ik hoeveel druk ik ma opgelegd." Nederland dat duel kansloos en daarna ook nog van Vandaar het gevecht nu groep voor B-landen tegi gië. Een jaar eerder evenw de typische sfeer van d denontmoeting Oreman vleugels gegeven. Dal sloeg ze haar ploeg in H langs Amerika en sleepte team via Tsjechië -'oi slecht spel'- naar de „Wat het is weet ik ool| maar het gebeurt, wedstrijden staan ook inl geheugen gegrift. Dat ge' voorbeeld ook voor diel Cup-wedstrijd van de destijds in Barcelona. I strijd vergeet ik nooit me Fed Cup werkt voor als doping. Maar ze weeil precies hóe het werkt en bijwerkingen zijn. „Ik leen dat het finalejaar voor mij altijd een basis ven. Daardoor weet ik da de Fed Cup op ieder d nog van alles kan gebeun door het publiek, of doti moment op de baan, of dl teamgenoten langs de I Het maakt niet uit, maail in Fed Cup nooit zoals h| te zijn." In Den Bosch is Schuil herstelt van een hernia-tj tie, er niet bij. Ook nu zeg mans geen extra druk tefl „Maar we zijn nu natuurlij de absolute underdog. Dn que van Roost staat 15del wereldranglijst en Sabine weliswaar even 90ste, ffl ook ex-top 20." Oremans is met haar plaats Nederlands hoog klasseerde speelster. Ho( en Boogert, kandidaat tweede enkelspelplaats, 95 en 96 op de ranglijst. Of het voor Oremans i haren een thuiswedstrijd' is zeer de vraag. Tweedi Belgen zouden al een 1 hebben voor de hal mei zitplaatsen. En dat zou kunnen kloppen, want dl ste thuiswedstrijden vand gische vrouwenploeg tt vier- tot vijfduizend fans meer dan de Belgische nen, die bij hun Davis wedstrijd twee weken maar 1500 toeschouwer ten. „Het Belgische vrö tennis is ook absoluul meent Sabine Appfj „Daarom zou het hel zonde zijn als wij nu stront terecht komen." delta HoVd

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 22