W oon wagenkamp
dreigt met verzet
'Het gaat gewoon
op brute kracht'
Werkgevers hebben nog steeds
ooroordelen tegen Marokkanen
Nieuw busstation
zondag in gebruik
Bejaarden
opgelicht
Een echte Mini voor de deur en
een vitrinekast vol speelgoed
WIM WEGMAN, 071-5356414, PLV -CHEF HERMAN JOUSTRA. 071-5356430
8 Lugubere vondst in Merenwijk
id leiden De zoon van de koster van een kerk aan de Watermolen
'ei jn de Merenwijk deed zaterdagochtend een lugubere vondst,
ee fen dood lam hing met zijn achterpoten in de brievenbus van
D cerkelijk centrum De Regenboog. Het dier vertoonde steekwon-
eu den. De politie heeft het kadaver naar het slachthuis gebracht.
p
Leidenaar op straat beroofd
g. leiden Een 45-jarige Leidenaar is zaterdag in de vroege och-
13 tenduren beroofd op de kruising van de Jan van Houtkade met
tgs deKorevaarstraat. Hij werd daar aangesproken door twee man-
ien van begin twintig die geld wilden wisselen. Vervolgens
verd hij bedreigd met een mes en een staaf en beroofd van zijn
>eld, horloge, ring, zaktelefoon en rookwaar.
Vleisje aangerand in portiek
■iden Een 14-jarige meisje uit Leiden kreeg vrijdagavond de
chrik van haar leven in het portiek van een flat aan de Jan Luy-
tenlaan. Zij werd daar aangesproken door een onbekende man,
maar liep door om haar fiets in de berging te zetten. Toen zij
]aar haar flat wilde lopen, kwam zij de man opnieuw in het
jortiek tegen. Hij greep haar vast, deed oneerbare voorstellen
,,i en begon zichzelf te bevredigen. Het meisje wist zich los te ruk-
ken en naar buiten te komen, waar zij het op een gillen zette. De
g lader ging er snel vandoor.
x Gift en steun voor speeltuinen
EiDEN In feeststemming nam de Leidse Bond van Speeltuin-
i'. rerenigingen (LBS) afgelopen zaterdag in speeltuin de Vogelen-
wijk een cheque van 800.000 gulden in ontvangst. Het bedrag is
afkomstig van de gemeente en al uitgegeven aan het veilig ma-
en en in goede staat brengen van alle speeltoestellen in de zes-
ien speeltuinen in Leiden.
LWO krijgt geld van Julianafonds
EIDEN'
)e Leidse Welzijns Organisatie (LWO) heeft van het Juliana
Velzijn Fonds 6500 gulden gekregen. Het bedrag wordt ge-
iixiikt om een deel van de kosten op te vangen van een zomer-
irogramma voor 50-plussers. Het Juliana Welzijn Fonds onder-
teunt projecten die mensen betrekken bij hun eigen omgeving
ai wil zo voorkomen dat die mensen geïsoleerd raken.
Sloepenrace brengt leven in de brouwerij
LEIDEN HERMAN JOUSTRA
Lange, ranke sloepen trekken
strepen door het water. Trefze
kere, rechte strepen. De deelne
mers aan de eerste sloepenrace
in de Leidse grachten kennen
het klappen van de zweep. Er
varen rotten zijn het. Wie een
maal heeft meegedaan aan de
loodzware race van Harlingen
naar Terschelling, een beproe
ving van dertig kilometer op
open zee, draait zijn hand niet
om voor een paar haaltjes in
rustig vaarwater.
De sloepen zorgen deze za
terdag in elk geval voor leven in
de brouwerij. Tussen de kra
men van de markt door turen
honderden nieuwsgierige ogen
naar het water, waar op een ge
wone zaterdag hooguit wat drij
vende eenden en dobbervuil
zijn te zien.
De Visbrug en de voetgan
gersbrug van de Mandenma-
kerssteeg staan zwart van de
mensen. Die zich allemaal ver
bazen over de snelheid waar
mee de sloepen door het water
snijden.
Nou ja, sloepen. Dat is een
iets te simpele benaming voor
de gevaartes. Het zijn speciale
sloepen. „Whalers", zegt orga
nisator Jan de Bruijn van de Ko
ninklijke Watersportvereniging
De Kaag, die met de hulp van
winkeliersvereniging Haarlem
merstraat, de gemeente en Lei
den Promotie WV het evene
ment heeft georganiseerd.
„Lange, lichte boten, ooit ont
worpen voor de walvisjacht. Bij
uitstek geschikt om snel mee te
varen. Ze wegen een kilootje of
vierhonderd, vierhonderdvijftig.
Een stuk lichter dan gewone
sloepen. Bovendien zouden die
niet onder de Leidse bruggen
door kunnen."
De whalers kunnen dat met
gemak. De roeiers hoeven niet
eens te bukken. Maar ze moe
ten wel even de roeispanen
strak langs de boot houden,
want de pilaren van een gemid
delde brug zijn nog een stukje
harder. Tweede probleem is,
dat de bankjes waarop de da
mes en heren zitten niet be
weegbaar zijn. Wie enorm veel
kracht zet moet dus uitkijken
dat hij niet van het bankje ku
kelt. Verder vereist het roeien in
een whaler geen speciale tech
niek, zegt De Bruijn. „Het gaat
gewoon op brute kracht."
„Vijf, vier, drie, twee, één...en
gaan!", gilt de speaker. En weer
spuit er een whaler weg, van bij
DENESTHER BARFOOT
ie is het mogelijk dat on-
nks alle stimuleringsprojec-
de werkloosheid onder Ma-
kkanen zo hoog blijft? Dat is
or M. Sayem een belangrijke
Hij was gistermiddag ge-
reksleider van de voorlich-
;sbijeenkomst 'Marokkaanse
kzoekenden zoeken ingang
de arbeidsmarkt'. Vijf jaar
leden was de slogan van het
binet Kok 1 'Werk, werk,
:rk'. Maar alle opleidingstra-
:ten, stages en gesubsidieerde
inen ten spijt is nog steeds
fintig procent van de Marok-
»en werkloos.
olgens J. du Mosch, consu-
ite van het Arbeidsbureau
iden, is de hoge werkloosheid
ider Marokkanen nog steeds
or een groot deel te wijten
vooroordelen bij de werk-
«r. ,A1 is het niet altijd mak-
lijk te achterhalen wat die
oroordelen zijn. Als werkge-
rs een Marokkaanse sollici-
nt afwijzen, zullen ze zich niet
iel discriminerend uitlaten,
aarvoor in de plaats komt het
smoezenboekje op de proppen.
Dat er een betere kandidaat is,
bijvoorbeeld. Maar uit hun
woorden proef je, dat er wat
anders aan de hand is", aldus
Du Mosch.
Soms zijn werkgevers bang
dat culturele verschillen in
vloed hebben^ op de kwaliteit
van het werk'of de inzetbaar
heid van-de Marokkaanse werk
nemer. Werkgevers vrezen vol
gens Du Mosch bijvoorbeeld,
dat de Marokkaanse werkne
mer elk jaar zes weken naar
Marokko wil, of elke vrijdag
middag vrij wil om naar de
moskee te gaan, of na het vas
ten twee dagen vrij wil om aan
te sterken. Vaak zijn vooroorde
len van de werkgevers ook ge
baseerd op één voorval. Zo
wordt de hele groep benadeeld
vanwege het gedrag van een
kleine minderheid.
Er zijn echter ook andere re
denen waarom Marokkanen
nog steeds niet makkelijk aan
de bak komen. Sommige on
dernemers zijn niet op de
hoogte van de stimuleringspro
jecten van het arbeidsbureau,
de gemeente of het uitzendbu
reau en maken er daarom geen
gebruik van. Vandaar dat het
werk van aanvullende projecten
gericht op Marokkanen zoals
Bacule van instituut Meander
of Afaak van de Leidse Welzijns
Organisatie (LWO) zo belangrijk
zijn. Zij zijn in staat Marokka
nen te bereiken die voor de an
dere instanties onzichtbaar blij
ven.
Bij andere Marokkanen be
staat een misverstand over wat
het arbeids- of het uitzendbu
reau voor je doet. A. Roling van
Randstad Werkgelegenheids-
diensten, een zusterbedrijf van
Randstad uitzendbureau: „Hoe
vaak hoor je nog: Ik sta al drie
jaar ingeschreven bij het uit
zendbureau, maar ik heb nog
geen werk. Zo werkt het niet.
Een werkzoekende moet zelf
het initiatief nemen.
A. van Zeijl, hoofd van de af
deling Werk van de dienst Soci
ale Zaken, is het hiermee eens.
Zij vindt het ook belangrijk dat
de werkzoekende het initiatief
neemt, maar ze heeft gemerkt
dat werkzoekende Marokkanen
het terras van Annie's Verjaar
dag, tot aan de finish bij het
Galgewater. Een sprint van vijf
honderd meter.
Een paar uur later doen de
achttien deelnemende ploegen
soms huiverig zijn om aan te
geven wat hun wensen en hun
mogelijkheden zijn. Terwijl dit
juist nodig is voor de bemidde
lende instantie om passend
werk te vinden. „Breng je en
thousiasme voor het voetlicht,
zeg duidelijk wat je wilt. En
wees bereid te investeren. Kies
die opleidingsplaats waar je
misschien maar het minimum
loon verdient, maar waar je
meer kunt leren."
De werkloosheid is hoger on
der jongere Marokkanen dan
onder oudere. En onder jon
gens is de werkloosheid hoger
dan onder meisjes. Ahalli van
stimuleringsproject Bacule:
„Marokkaanse jongens zijn
macho's, te lui om te studeren,
willen niet werken, houden zich
niet aan hun afspraken. De
meisjes daarentegen zijn rustig
en beleefd, hebben wel diplo
ma's, omdat ze niet na zeven
uur 's avonds op straat moch
ten zoals hun broers en dus wel
studeerden. En omdat zij bang
zijn dat als ze niet hoog opge
leid zijn, ze worden uitgehuwe
lijkt."
LEIDEN
ERIC-JAN BERENDSEN
De politie kreeg het afgelo
pen weekeinde twee aan
giften van mensen die zijn
benadeeld door medewer
kers van een schoorsteen-
bedrijf uit de buurt van
Apeldoorn. Aan de Lam-
menschansweg wist men
een 80-jarige man 9550
gulden afhandig te maken.
Zogenaamd voor repara
ties aan zijn schoorsteen
en het bespuiten van bok
torren op de vliering van
zijn woning. De 'schoor
steenvegers' gingen met
het slachtoffer mee naar de
bank om het geld op te ne
men. Een 72-jarige man
aan de Hoge Rijndijk
moest 18.800 gulden beta
len voor werkzaamheden
aan zijn schoorsteen en
rookkanaal. De man ging
er schriftelijk mee akkoord
het bedrag te betalen, maar
kreeg argwaan en schakel
de de politie in
- acht roeiers per schuit plus naai, de Oude Rijn, de Heren- „Ook u kunt deze sport beoefe-
een stuurman - helemaal een
aanslag op de eigen conditie.
Dan rossen ze de boten door de
hele stad. Over het Galgewater,
de Rijn, het Rijn en Schieka-
gracht, de Nieuwe Rijn en de nen." De meeste toeschouwers
Apothekersdijk. Een afstand
van ongeveer tien kilometer.
„Dames en heren, aan de
kant", schreeuwt de speaker.
schrikken. Maar vermannen
zich weer snel. Ze kunnen deze
sport beoefenen, maar ze hoe
ven het natuurlijk niet.
Ontruiming maakt einde aan overleg Trekvaartplein
Als de gemeente zijn voornemen om een familie van het
Trekvaartplein te verwijderen daadwerkelijk uitvoert,
kan ze rekenen op hevig verzet van de overige bewoners
van het woonwagenkamp. Het voorzichtige overleg dat
Leiden en de woonwagenbewoners na een periode van
grimmig stilzwijgen onlangs weer voerden is dan weer
van de baan. Dat is de boodschap van de belangenbe
hartiger van de bewoners in een brandbrief aan de ge
meente.
willen woonwagenbewoners
behandelen als ieder ander",
zegt van Rij. „Tegen iedereen
die bouwt zonder vergunning -
er wordt daar geen woonwagen
neergezet, er wordt gebouwd -
treden wij op. De overige bewo
ners van het kamp hebben ge
zegd dat ze in dit geval niet soli
dair zouden zijn."
Desondanks schrijven die
zelfde bewoners nu, dat de ac
tie van de gemeente hen in het
verkeerde keelgat is geschoten.
Leiden heeft de afgelopen jaren
HERMAN JOUSTRA
Vorige week maande de ge
meente één van de families het
Trekvaartplein te verlaten. Vol
gens wethouder T. van Rij is
daar in maart ook met de overi
ge bewoners over gesproken.
De familie, die nog niet op het
kamp woonde, was op dat mo
ment bezig met het maken van
een standplaats. Dat gebeurde
op een plek waarvoor een
groenbestemming geldt. „We
uitbreiding van het aantal wa
gens oogluikend toegestaan,
stellen zij. En daarmee is met
name de gemeente verantwoor
delijk voor de huidige situatie.
De bewoners vinden boven
dien dat het moment door de
gemeente uiterst ongelukkig is
gekozen. Sinds kort zijn beide
partijen weer voorzichtig in ge
sprek over de herinrichting van
het kamp en de inning van ach
terstallige huur voor stand
plaatsen en wagens. Een jaar
geleden kregen ambtenaren en
wethouders nog te horen, dat
ze niet langer welkom waren op
het kamp. De bewoners waren
van mening dat ze al lang ge
noeg aan het lijntje waren ge
houden. Ze wilden pas weer in
contact treden als uitbreiding
naar 120 standplaatsen be
spreekbaar was. Het gesprek is
onlangs heropend, hoewel Lei
den is blijven vasthouden aan
de honderd plaatsen.
)eéén heeft wat met Ferrari,
e ander met Rolls Royce. „Wij
lebben ook een tic", zegt Ma-
ion Peterzen. „Maar dat is ge-
Ltkkig maar een kleine.En la-
hend wijst ze naar buiten,
e loopt er inderdaad straal
oorbij, zo klein is die Austin
lini die voor de deur in de
'mus Smuldersstraat staat,
daar het formaat van het auto-
ie mag dan gering zijn, voor de
ichte liefhebber betekent dit
ragentje net zo veel als die
amborghini of Lotus voor de
ijkaard. Je bent er trots op, je
'ent er zuinig op, want per slot
an rekening heb je iets onder
anden wat niet iedereen bezit.
Voorwaarde is natuurlijk wel
Hatje überhaupt iets met au-
i's hebt. Het gaat hier niet
over postzegels, duiven of hor
loges, hoe waardevol en bete
kenisvol het hebben van zo'n
hobby ook kan zijn.
De Mini bestaat dit jaar precies
40 jaar en dat is de reden waar
om Marion Peterzen en Sjaak
Ooijendijk aan de bel trokken.
„Want hij wordt niet meer ge
maakt", zegt Sjaak, die in het
dagelijks leven als vrachtwa
genchauffeur met heel andere
grootheden over de weg
scheurt dan met dit miniscuul
uitgevoerde Engelse autootje.
Alles daaraan is klein: het for
maat alleen al, maar ook de
wieltjes, het stuurtje, het pook
je, de lampjes alsmede het mo
tortje met een cilinderinhoud
van 1000 cc. „Een schatje
toch", zegt Marion met liefde-
De Blauwe Steen, die al 700 jaar in
de Breestraat ligt, is het symbolische
middelpunt van de stad
volle blik. Zij gaat dan ook da
gelijks met het dingetje om.
Dat nog geen 620 kilo weegt.
Maar vanaf vandaag rijden ze
voor de verandering met z'n
tweetjes. Een hele week lang.
Ze doen mee aan de zesde Mi-
ni-Europe Ralley, die hen van
het startpunt in het Engelse
Gaydon, via Southampton, Do
ver, Calais, Luxemburg en Ven-
ray naar de finishplaats Kaats
heuvel voert. Zo'n vijftig gelijk
gestemden participeren hierin,
verdeeld in een sport- en een
toerklasse. Vanwege hun be
trekkelijke onervarenheid met
het ralley-rijden volgens het zo
genaamde bolletjes-pijltjes-sys
teem heeft het Leidse duo ge
kozen voor het rustiger toeren.
„Bij het trainen ging in elk ge
val alles mis", zegt Sjaak la
chend. „Binnen een mum van
tijd waren we de weg kwijt."
Hoogtepunt van de ralley is een
bezoek aan de werkplaats van
John Cooper. Hij is de man die
de Mini wereldfaam bezorgde
door er een extra-dimensie aan
te geven, een sportuitvoering
onder de naam Mini Cooper.
Daar is, op circuits als Silvers-
tone, Zandvoort, Francor-
champs en Monaco door de ja
ren heen heel wat mee ge
scheurd. Het ding kleefde na
melijk even hardnekkig aan de
weg als insecten dat doen aan
zo'n rol vliegen tape. Vooral in
de bochten.
Morris maakte ze, Austin fabri
ceerde ze, Cooper deed en doet
op bestelling nog mooie dingen
(vandaag de dag vooral voor Ja
panners), maar voorlopig lijkt
Marion Peterzen en Sjaak Ooijendijk: „Een schatje toch, zo'n mini?"
het einde voor de Mini in zicht.
Door de hevige concurrentie
strijd in de sector klein en
goedkoop, raakte de conventio
nele Mini - waarmee je door
zijn lage wegligging nog geen
verkeersdrempel kunt nemen
zonder met de onderkant of
uitlaat het plaveisel te raken -
het laatste decennium buiten
beeld. Alleen de echte liefheb
ber zweert natuurlijk 'levens
lang' bij dit oer-Engelse pro
duct. In Nederland zijn dat er
nog zo'n drieduizend. De
meeste eigenaars zijn t
ten bij de Mini-club.
Dat zijn Marion en Sjaak. ook.
Hun halve huis in c\e Stevens
hof staat vol met parafernalia
die van hun hobby getuigen.
Tientallen schaalmodellen Din-
ky-Toys, Gorki-Toys staan rij
aan rij in de glazen vitrinekast
en aan de muur prijken pren
ten van cabriolet-uitvoeringen
en andere opmerkelijke types.
Het is een hobby die geld kost.
„We hebben onze Mini, van
1983, waarlijk gestript tot op
het bot. En vervolgens weer he
lemaal opgebouwd. Bijna alles
is nieuw. Maar als iets je lief is,
heb je er ook wat voor over",
zegt Marion, „dat geldt ook
voor de drieduizend gulden die
het kost om deel te nemen aan
deze ralley. Ze doet vervolgens
nog een ultieme poging om dat
'mini-gevoel' te omschrijven.
FOTO TACO VAN DER EB
„Ach", zegt ze, „mijn zus heeft
een Mini, mijn nichtjes hebben
er één; het zit gewoon in de fa
milie. Toen wij in 1993 een
tweede auto namen en ik de
kans kreeg om er een te kopen,
hoefde ik niet lang na te den
ken. Kiezen tussen zo n onper
soonlijke Japanner of een ka
rakteristiek autootje als dit hier
is niet moeilijk. Het is een beet
je een cult-auto geworden,
vooral in trek bij jonge mensen.
Net als de Kever. Als je eenmaal
een Mini hebt gehad, wil je
nooit anders meer. Wat dat be
treft gaat het spreekwoord op:
oude liefde roest niet. Plus: hij
start altijd."
AD VAN KAAM
J ANNEKE DE JONGE
Driemaal blijkt ook voor het
Dynamisch Reizigers Informa
tie Systeem (DRIS) scheeps
recht te zijn. Na drie zondagen
testen wordt het nieuwe bus
station bij station Leiden Cen
traal aanstaande zondag defini
tief in gebruik genomen. De
testdagen waren nodig om de
belangrijkste mankementen
aan het licht te brengen en te
verhelpen. Gisteren waren er
alleen nog problemen met de
informatieborden, die slecht
leesbaar waren door de zon. De
gebreken aan de belangrijkste
borden, die aan de boogcon
structie, worden deze week ver
holpen.
Op de eerste testzondag, 28
februari, viel het hele systeem
halverwege de dag uit. Ook eind
maart bleken er nog onvolko
menheden in de software te
zijn. Gisteren was hier geen
sprake meer van, zelfs niet met
de lijnen 13 en 14. Die zorgden
eerder voor problemen, door
dat in de route die ze 'rijden op
het laatste moment een lus zit.
Het belangrijkste overgeble
ven probleem was gisteren het
spiegelende glas in de borden
aan de bogen boven de per
rons. Op die borden staat de
meest actuele informatie over
welke bussen op de onderlig
gende perrons vertrekken. Deze
week wordt er ontspiegeld glas
in de borden gezet. Gisteren
was dat al bij één bord gedaan.
Dat was een stuk beter lees
baar. Ook komen de borden
iets lager te hangen.
Eén ding wordt de komende
maanden nog niet beter. Wie
wat langer vantevoren wil we
ten wanneer zijn bus vertrekt
en daarvoor gebruikt maakt van
de informatiezuil, moet óf zijn
zonnebril meenemen, óf op de
tenen gaan staan met de hand
boven de 'ogen. Maar ook zo
was de tekst slecht te lezen.
„Lieve hemel, daar staat het,
helemaal boven. Wat een klein
lettertje! Dit is onleesbaar", zei
een mevrouw die even een kijk
je kwam nemen. „Ze zouden er
een grotere kap boven moeten
zetten, zodat je niet in de zon
kijkt. En ze zouden die scher
men lager moeten zetten."
Die kap is er volgens project
leider B. Jongerius juist oorzaak
van dat reizigers omhoog moe
ten kijken. „Het is de bedoeling
om van een afstand naar het
Centraal Informatie Display te
kijken. Nu we er een kap op
hebben gezet tegen het zon
licht, moet je dichterbij gaan
staan en meer omhoog kijken."
Als komende zomer de wacht
ruimte bij de stationsrestauratie
klaar is, komt het display daar
te staan, en is er geen last meer
van de zon.
De komende maanden blijft
het behelpen. „We gaan experi
menteren met grotere letters en
minder regels, zodat het iets
beter te lezen is. Maar echt op
gelost worden de problemen
niet voor de zomer", aldus Jon
gerius. Om reizigers toch te in
formeren over de vertrektijden
van de bussen, wordt deze
week een ouderwets vertrektij
denbord naast het moderne
display gezet.
y/Ditc.
De whalers konden met gemak onder de Leidse bruggen door, maar de stuurman moest wel even opletten.
FOTO MARK LAMERS