W oon wagenkamp dreigt met verzet 'Het gaat gewoon op brute kracht' Werkgevers hebben nog steeds ooroordelen tegen Marokkanen Nieuw busstation zondag in gebruik Bejaarden opgelicht Een echte Mini voor de deur en een vitrinekast vol speelgoed WIM WEGMAN, 071-5356414, PLV -CHEF HERMAN JOUSTRA. 071-5356430 8 Lugubere vondst in Merenwijk id leiden De zoon van de koster van een kerk aan de Watermolen 'ei jn de Merenwijk deed zaterdagochtend een lugubere vondst, ee fen dood lam hing met zijn achterpoten in de brievenbus van D cerkelijk centrum De Regenboog. Het dier vertoonde steekwon- eu den. De politie heeft het kadaver naar het slachthuis gebracht. p Leidenaar op straat beroofd g. leiden Een 45-jarige Leidenaar is zaterdag in de vroege och- 13 tenduren beroofd op de kruising van de Jan van Houtkade met tgs deKorevaarstraat. Hij werd daar aangesproken door twee man- ien van begin twintig die geld wilden wisselen. Vervolgens verd hij bedreigd met een mes en een staaf en beroofd van zijn >eld, horloge, ring, zaktelefoon en rookwaar. Vleisje aangerand in portiek ■iden Een 14-jarige meisje uit Leiden kreeg vrijdagavond de chrik van haar leven in het portiek van een flat aan de Jan Luy- tenlaan. Zij werd daar aangesproken door een onbekende man, maar liep door om haar fiets in de berging te zetten. Toen zij ]aar haar flat wilde lopen, kwam zij de man opnieuw in het jortiek tegen. Hij greep haar vast, deed oneerbare voorstellen ,,i en begon zichzelf te bevredigen. Het meisje wist zich los te ruk- ken en naar buiten te komen, waar zij het op een gillen zette. De g lader ging er snel vandoor. x Gift en steun voor speeltuinen EiDEN In feeststemming nam de Leidse Bond van Speeltuin- i'. rerenigingen (LBS) afgelopen zaterdag in speeltuin de Vogelen- wijk een cheque van 800.000 gulden in ontvangst. Het bedrag is afkomstig van de gemeente en al uitgegeven aan het veilig ma- en en in goede staat brengen van alle speeltoestellen in de zes- ien speeltuinen in Leiden. LWO krijgt geld van Julianafonds EIDEN' )e Leidse Welzijns Organisatie (LWO) heeft van het Juliana Velzijn Fonds 6500 gulden gekregen. Het bedrag wordt ge- iixiikt om een deel van de kosten op te vangen van een zomer- irogramma voor 50-plussers. Het Juliana Welzijn Fonds onder- teunt projecten die mensen betrekken bij hun eigen omgeving ai wil zo voorkomen dat die mensen geïsoleerd raken. Sloepenrace brengt leven in de brouwerij LEIDEN HERMAN JOUSTRA Lange, ranke sloepen trekken strepen door het water. Trefze kere, rechte strepen. De deelne mers aan de eerste sloepenrace in de Leidse grachten kennen het klappen van de zweep. Er varen rotten zijn het. Wie een maal heeft meegedaan aan de loodzware race van Harlingen naar Terschelling, een beproe ving van dertig kilometer op open zee, draait zijn hand niet om voor een paar haaltjes in rustig vaarwater. De sloepen zorgen deze za terdag in elk geval voor leven in de brouwerij. Tussen de kra men van de markt door turen honderden nieuwsgierige ogen naar het water, waar op een ge wone zaterdag hooguit wat drij vende eenden en dobbervuil zijn te zien. De Visbrug en de voetgan gersbrug van de Mandenma- kerssteeg staan zwart van de mensen. Die zich allemaal ver bazen over de snelheid waar mee de sloepen door het water snijden. Nou ja, sloepen. Dat is een iets te simpele benaming voor de gevaartes. Het zijn speciale sloepen. „Whalers", zegt orga nisator Jan de Bruijn van de Ko ninklijke Watersportvereniging De Kaag, die met de hulp van winkeliersvereniging Haarlem merstraat, de gemeente en Lei den Promotie WV het evene ment heeft georganiseerd. „Lange, lichte boten, ooit ont worpen voor de walvisjacht. Bij uitstek geschikt om snel mee te varen. Ze wegen een kilootje of vierhonderd, vierhonderdvijftig. Een stuk lichter dan gewone sloepen. Bovendien zouden die niet onder de Leidse bruggen door kunnen." De whalers kunnen dat met gemak. De roeiers hoeven niet eens te bukken. Maar ze moe ten wel even de roeispanen strak langs de boot houden, want de pilaren van een gemid delde brug zijn nog een stukje harder. Tweede probleem is, dat de bankjes waarop de da mes en heren zitten niet be weegbaar zijn. Wie enorm veel kracht zet moet dus uitkijken dat hij niet van het bankje ku kelt. Verder vereist het roeien in een whaler geen speciale tech niek, zegt De Bruijn. „Het gaat gewoon op brute kracht." „Vijf, vier, drie, twee, één...en gaan!", gilt de speaker. En weer spuit er een whaler weg, van bij DENESTHER BARFOOT ie is het mogelijk dat on- nks alle stimuleringsprojec- de werkloosheid onder Ma- kkanen zo hoog blijft? Dat is or M. Sayem een belangrijke Hij was gistermiddag ge- reksleider van de voorlich- ;sbijeenkomst 'Marokkaanse kzoekenden zoeken ingang de arbeidsmarkt'. Vijf jaar leden was de slogan van het binet Kok 1 'Werk, werk, :rk'. Maar alle opleidingstra- :ten, stages en gesubsidieerde inen ten spijt is nog steeds fintig procent van de Marok- »en werkloos. olgens J. du Mosch, consu- ite van het Arbeidsbureau iden, is de hoge werkloosheid ider Marokkanen nog steeds or een groot deel te wijten vooroordelen bij de werk- «r. ,A1 is het niet altijd mak- lijk te achterhalen wat die oroordelen zijn. Als werkge- rs een Marokkaanse sollici- nt afwijzen, zullen ze zich niet iel discriminerend uitlaten, aarvoor in de plaats komt het smoezenboekje op de proppen. Dat er een betere kandidaat is, bijvoorbeeld. Maar uit hun woorden proef je, dat er wat anders aan de hand is", aldus Du Mosch. Soms zijn werkgevers bang dat culturele verschillen in vloed hebben^ op de kwaliteit van het werk'of de inzetbaar heid van-de Marokkaanse werk nemer. Werkgevers vrezen vol gens Du Mosch bijvoorbeeld, dat de Marokkaanse werkne mer elk jaar zes weken naar Marokko wil, of elke vrijdag middag vrij wil om naar de moskee te gaan, of na het vas ten twee dagen vrij wil om aan te sterken. Vaak zijn vooroorde len van de werkgevers ook ge baseerd op één voorval. Zo wordt de hele groep benadeeld vanwege het gedrag van een kleine minderheid. Er zijn echter ook andere re denen waarom Marokkanen nog steeds niet makkelijk aan de bak komen. Sommige on dernemers zijn niet op de hoogte van de stimuleringspro jecten van het arbeidsbureau, de gemeente of het uitzendbu reau en maken er daarom geen gebruik van. Vandaar dat het werk van aanvullende projecten gericht op Marokkanen zoals Bacule van instituut Meander of Afaak van de Leidse Welzijns Organisatie (LWO) zo belangrijk zijn. Zij zijn in staat Marokka nen te bereiken die voor de an dere instanties onzichtbaar blij ven. Bij andere Marokkanen be staat een misverstand over wat het arbeids- of het uitzendbu reau voor je doet. A. Roling van Randstad Werkgelegenheids- diensten, een zusterbedrijf van Randstad uitzendbureau: „Hoe vaak hoor je nog: Ik sta al drie jaar ingeschreven bij het uit zendbureau, maar ik heb nog geen werk. Zo werkt het niet. Een werkzoekende moet zelf het initiatief nemen. A. van Zeijl, hoofd van de af deling Werk van de dienst Soci ale Zaken, is het hiermee eens. Zij vindt het ook belangrijk dat de werkzoekende het initiatief neemt, maar ze heeft gemerkt dat werkzoekende Marokkanen het terras van Annie's Verjaar dag, tot aan de finish bij het Galgewater. Een sprint van vijf honderd meter. Een paar uur later doen de achttien deelnemende ploegen soms huiverig zijn om aan te geven wat hun wensen en hun mogelijkheden zijn. Terwijl dit juist nodig is voor de bemidde lende instantie om passend werk te vinden. „Breng je en thousiasme voor het voetlicht, zeg duidelijk wat je wilt. En wees bereid te investeren. Kies die opleidingsplaats waar je misschien maar het minimum loon verdient, maar waar je meer kunt leren." De werkloosheid is hoger on der jongere Marokkanen dan onder oudere. En onder jon gens is de werkloosheid hoger dan onder meisjes. Ahalli van stimuleringsproject Bacule: „Marokkaanse jongens zijn macho's, te lui om te studeren, willen niet werken, houden zich niet aan hun afspraken. De meisjes daarentegen zijn rustig en beleefd, hebben wel diplo ma's, omdat ze niet na zeven uur 's avonds op straat moch ten zoals hun broers en dus wel studeerden. En omdat zij bang zijn dat als ze niet hoog opge leid zijn, ze worden uitgehuwe lijkt." LEIDEN ERIC-JAN BERENDSEN De politie kreeg het afgelo pen weekeinde twee aan giften van mensen die zijn benadeeld door medewer kers van een schoorsteen- bedrijf uit de buurt van Apeldoorn. Aan de Lam- menschansweg wist men een 80-jarige man 9550 gulden afhandig te maken. Zogenaamd voor repara ties aan zijn schoorsteen en het bespuiten van bok torren op de vliering van zijn woning. De 'schoor steenvegers' gingen met het slachtoffer mee naar de bank om het geld op te ne men. Een 72-jarige man aan de Hoge Rijndijk moest 18.800 gulden beta len voor werkzaamheden aan zijn schoorsteen en rookkanaal. De man ging er schriftelijk mee akkoord het bedrag te betalen, maar kreeg argwaan en schakel de de politie in - acht roeiers per schuit plus naai, de Oude Rijn, de Heren- „Ook u kunt deze sport beoefe- een stuurman - helemaal een aanslag op de eigen conditie. Dan rossen ze de boten door de hele stad. Over het Galgewater, de Rijn, het Rijn en Schieka- gracht, de Nieuwe Rijn en de nen." De meeste toeschouwers Apothekersdijk. Een afstand van ongeveer tien kilometer. „Dames en heren, aan de kant", schreeuwt de speaker. schrikken. Maar vermannen zich weer snel. Ze kunnen deze sport beoefenen, maar ze hoe ven het natuurlijk niet. Ontruiming maakt einde aan overleg Trekvaartplein Als de gemeente zijn voornemen om een familie van het Trekvaartplein te verwijderen daadwerkelijk uitvoert, kan ze rekenen op hevig verzet van de overige bewoners van het woonwagenkamp. Het voorzichtige overleg dat Leiden en de woonwagenbewoners na een periode van grimmig stilzwijgen onlangs weer voerden is dan weer van de baan. Dat is de boodschap van de belangenbe hartiger van de bewoners in een brandbrief aan de ge meente. willen woonwagenbewoners behandelen als ieder ander", zegt van Rij. „Tegen iedereen die bouwt zonder vergunning - er wordt daar geen woonwagen neergezet, er wordt gebouwd - treden wij op. De overige bewo ners van het kamp hebben ge zegd dat ze in dit geval niet soli dair zouden zijn." Desondanks schrijven die zelfde bewoners nu, dat de ac tie van de gemeente hen in het verkeerde keelgat is geschoten. Leiden heeft de afgelopen jaren HERMAN JOUSTRA Vorige week maande de ge meente één van de families het Trekvaartplein te verlaten. Vol gens wethouder T. van Rij is daar in maart ook met de overi ge bewoners over gesproken. De familie, die nog niet op het kamp woonde, was op dat mo ment bezig met het maken van een standplaats. Dat gebeurde op een plek waarvoor een groenbestemming geldt. „We uitbreiding van het aantal wa gens oogluikend toegestaan, stellen zij. En daarmee is met name de gemeente verantwoor delijk voor de huidige situatie. De bewoners vinden boven dien dat het moment door de gemeente uiterst ongelukkig is gekozen. Sinds kort zijn beide partijen weer voorzichtig in ge sprek over de herinrichting van het kamp en de inning van ach terstallige huur voor stand plaatsen en wagens. Een jaar geleden kregen ambtenaren en wethouders nog te horen, dat ze niet langer welkom waren op het kamp. De bewoners waren van mening dat ze al lang ge noeg aan het lijntje waren ge houden. Ze wilden pas weer in contact treden als uitbreiding naar 120 standplaatsen be spreekbaar was. Het gesprek is onlangs heropend, hoewel Lei den is blijven vasthouden aan de honderd plaatsen. )eéén heeft wat met Ferrari, e ander met Rolls Royce. „Wij lebben ook een tic", zegt Ma- ion Peterzen. „Maar dat is ge- Ltkkig maar een kleine.En la- hend wijst ze naar buiten, e loopt er inderdaad straal oorbij, zo klein is die Austin lini die voor de deur in de 'mus Smuldersstraat staat, daar het formaat van het auto- ie mag dan gering zijn, voor de ichte liefhebber betekent dit ragentje net zo veel als die amborghini of Lotus voor de ijkaard. Je bent er trots op, je 'ent er zuinig op, want per slot an rekening heb je iets onder anden wat niet iedereen bezit. Voorwaarde is natuurlijk wel Hatje überhaupt iets met au- i's hebt. Het gaat hier niet over postzegels, duiven of hor loges, hoe waardevol en bete kenisvol het hebben van zo'n hobby ook kan zijn. De Mini bestaat dit jaar precies 40 jaar en dat is de reden waar om Marion Peterzen en Sjaak Ooijendijk aan de bel trokken. „Want hij wordt niet meer ge maakt", zegt Sjaak, die in het dagelijks leven als vrachtwa genchauffeur met heel andere grootheden over de weg scheurt dan met dit miniscuul uitgevoerde Engelse autootje. Alles daaraan is klein: het for maat alleen al, maar ook de wieltjes, het stuurtje, het pook je, de lampjes alsmede het mo tortje met een cilinderinhoud van 1000 cc. „Een schatje toch", zegt Marion met liefde- De Blauwe Steen, die al 700 jaar in de Breestraat ligt, is het symbolische middelpunt van de stad volle blik. Zij gaat dan ook da gelijks met het dingetje om. Dat nog geen 620 kilo weegt. Maar vanaf vandaag rijden ze voor de verandering met z'n tweetjes. Een hele week lang. Ze doen mee aan de zesde Mi- ni-Europe Ralley, die hen van het startpunt in het Engelse Gaydon, via Southampton, Do ver, Calais, Luxemburg en Ven- ray naar de finishplaats Kaats heuvel voert. Zo'n vijftig gelijk gestemden participeren hierin, verdeeld in een sport- en een toerklasse. Vanwege hun be trekkelijke onervarenheid met het ralley-rijden volgens het zo genaamde bolletjes-pijltjes-sys teem heeft het Leidse duo ge kozen voor het rustiger toeren. „Bij het trainen ging in elk ge val alles mis", zegt Sjaak la chend. „Binnen een mum van tijd waren we de weg kwijt." Hoogtepunt van de ralley is een bezoek aan de werkplaats van John Cooper. Hij is de man die de Mini wereldfaam bezorgde door er een extra-dimensie aan te geven, een sportuitvoering onder de naam Mini Cooper. Daar is, op circuits als Silvers- tone, Zandvoort, Francor- champs en Monaco door de ja ren heen heel wat mee ge scheurd. Het ding kleefde na melijk even hardnekkig aan de weg als insecten dat doen aan zo'n rol vliegen tape. Vooral in de bochten. Morris maakte ze, Austin fabri ceerde ze, Cooper deed en doet op bestelling nog mooie dingen (vandaag de dag vooral voor Ja panners), maar voorlopig lijkt Marion Peterzen en Sjaak Ooijendijk: „Een schatje toch, zo'n mini?" het einde voor de Mini in zicht. Door de hevige concurrentie strijd in de sector klein en goedkoop, raakte de conventio nele Mini - waarmee je door zijn lage wegligging nog geen verkeersdrempel kunt nemen zonder met de onderkant of uitlaat het plaveisel te raken - het laatste decennium buiten beeld. Alleen de echte liefheb ber zweert natuurlijk 'levens lang' bij dit oer-Engelse pro duct. In Nederland zijn dat er nog zo'n drieduizend. De meeste eigenaars zijn t ten bij de Mini-club. Dat zijn Marion en Sjaak. ook. Hun halve huis in c\e Stevens hof staat vol met parafernalia die van hun hobby getuigen. Tientallen schaalmodellen Din- ky-Toys, Gorki-Toys staan rij aan rij in de glazen vitrinekast en aan de muur prijken pren ten van cabriolet-uitvoeringen en andere opmerkelijke types. Het is een hobby die geld kost. „We hebben onze Mini, van 1983, waarlijk gestript tot op het bot. En vervolgens weer he lemaal opgebouwd. Bijna alles is nieuw. Maar als iets je lief is, heb je er ook wat voor over", zegt Marion, „dat geldt ook voor de drieduizend gulden die het kost om deel te nemen aan deze ralley. Ze doet vervolgens nog een ultieme poging om dat 'mini-gevoel' te omschrijven. FOTO TACO VAN DER EB „Ach", zegt ze, „mijn zus heeft een Mini, mijn nichtjes hebben er één; het zit gewoon in de fa milie. Toen wij in 1993 een tweede auto namen en ik de kans kreeg om er een te kopen, hoefde ik niet lang na te den ken. Kiezen tussen zo n onper soonlijke Japanner of een ka rakteristiek autootje als dit hier is niet moeilijk. Het is een beet je een cult-auto geworden, vooral in trek bij jonge mensen. Net als de Kever. Als je eenmaal een Mini hebt gehad, wil je nooit anders meer. Wat dat be treft gaat het spreekwoord op: oude liefde roest niet. Plus: hij start altijd." AD VAN KAAM J ANNEKE DE JONGE Driemaal blijkt ook voor het Dynamisch Reizigers Informa tie Systeem (DRIS) scheeps recht te zijn. Na drie zondagen testen wordt het nieuwe bus station bij station Leiden Cen traal aanstaande zondag defini tief in gebruik genomen. De testdagen waren nodig om de belangrijkste mankementen aan het licht te brengen en te verhelpen. Gisteren waren er alleen nog problemen met de informatieborden, die slecht leesbaar waren door de zon. De gebreken aan de belangrijkste borden, die aan de boogcon structie, worden deze week ver holpen. Op de eerste testzondag, 28 februari, viel het hele systeem halverwege de dag uit. Ook eind maart bleken er nog onvolko menheden in de software te zijn. Gisteren was hier geen sprake meer van, zelfs niet met de lijnen 13 en 14. Die zorgden eerder voor problemen, door dat in de route die ze 'rijden op het laatste moment een lus zit. Het belangrijkste overgeble ven probleem was gisteren het spiegelende glas in de borden aan de bogen boven de per rons. Op die borden staat de meest actuele informatie over welke bussen op de onderlig gende perrons vertrekken. Deze week wordt er ontspiegeld glas in de borden gezet. Gisteren was dat al bij één bord gedaan. Dat was een stuk beter lees baar. Ook komen de borden iets lager te hangen. Eén ding wordt de komende maanden nog niet beter. Wie wat langer vantevoren wil we ten wanneer zijn bus vertrekt en daarvoor gebruikt maakt van de informatiezuil, moet óf zijn zonnebril meenemen, óf op de tenen gaan staan met de hand boven de 'ogen. Maar ook zo was de tekst slecht te lezen. „Lieve hemel, daar staat het, helemaal boven. Wat een klein lettertje! Dit is onleesbaar", zei een mevrouw die even een kijk je kwam nemen. „Ze zouden er een grotere kap boven moeten zetten, zodat je niet in de zon kijkt. En ze zouden die scher men lager moeten zetten." Die kap is er volgens project leider B. Jongerius juist oorzaak van dat reizigers omhoog moe ten kijken. „Het is de bedoeling om van een afstand naar het Centraal Informatie Display te kijken. Nu we er een kap op hebben gezet tegen het zon licht, moet je dichterbij gaan staan en meer omhoog kijken." Als komende zomer de wacht ruimte bij de stationsrestauratie klaar is, komt het display daar te staan, en is er geen last meer van de zon. De komende maanden blijft het behelpen. „We gaan experi menteren met grotere letters en minder regels, zodat het iets beter te lezen is. Maar echt op gelost worden de problemen niet voor de zomer", aldus Jon gerius. Om reizigers toch te in formeren over de vertrektijden van de bussen, wordt deze week een ouderwets vertrektij denbord naast het moderne display gezet. y/Ditc. De whalers konden met gemak onder de Leidse bruggen door, maar de stuurman moest wel even opletten. FOTO MARK LAMERS

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 9