UI"
De 'Zilverenmolen' moet worden opgepoetst
Bij St. Hubertus is het 's winters
en 's zomers altijd heerlijk warm
SLOOS
sport
Sport
TEAMvan de WEEK
Voltigeersters
De voltigeersters van St. Hubertus zijn geen onbekenden
in paardensportland: drie jaar achter elkaar wonnen
de Lissese meisjes de Nederlandse titel. „En we gaan er na
tuurlijk weer voor dit jaar", zegt trainster Feline Ginsel.
Twaalf jaar lang had ze de leiding over het tiveede team.
maar sinds januari coacht en traint ze het eerste. Tegelijk
met Ginsel kwamen er een paar nieuwe meisjes in het
hoogste team bij, omdat deze tak van paardensport alleen
door kinderen jonger dan achttien jaar in teamverband
mag worden beoefend. „Een stomme regel", vinden volti
geersters Roos. Petra en Kim. „In je eentje is het veel min
der gezellig. Als het niet zo goed gaat, kan je als team el
kaar oppeppen. Als je alleen bent, gaat dat wat moeilij
ker", zegt Kim. „Bovendien doen we nog veel meer leuke
dingen met elkaar", vertelt Roos. „Natuurlijk de gymtrai-
nigen, maar we gaan ook wel eens metz'n allen zwem
men en we doen altijd mee aan de playbackshow die hier
ieder jaar wordt gehouden.
Het ontbreekt het team dus in ieder geval niet aan team
spirit. „Ik merk dat ze heel gemotiveerd zijn", vertelt de
trainster. „Ze kijken al erg uit naar de eerste wedstrijd van
dit seizoen, die over twee weken plaatsvindt. Vooral om
dat we deze keer maar moeten afwachten of alles goed
gaat, wanuue hebben een hele nieuwe kiir bedacht." Voor
Petra, één van de lichtste uit het team en dus vaak als
hoogste in de lucht te vinden, is het dubbel spannend: „Ik
ben dit jaar nieuw in het eerste en ik merk dat het heel an
ders is dan in het tweede team. Veel moeilijker.Ook
teamgenootje Roos geeft toe „best zenuwachtig" te zijn.
Om de meisjes optimaal voor te bereiden heeft coach Gin
sel dan ook een aantal extra trainingen ingelast.
Het afgelopen jaar heeft het team aan diverse internatio
nale toernooien deelgenomen. „Wezijn in Oostenrijk,
Frankrijk en Zweden geweest. Maar dan merk je toch wel
dat ze in het buitenland een stuk verder zijn dan hier",
vertelt Roos. Vooral de Duitse voltigeersters zijn erg goed,
die trainen volgens mij elke dag. Maar we zijn in ieder ge
val nooit laatste geworden.
Naam: L.R. St. Hubertus
Oprichtingsdatum: 26
augustus 1946
Ledenaantal: 150, waarvan
zestig junioren
Contributie per jaar: ƒ300,-
(voltige), ƒ350,- (mennen) of
ƒ450.- (dressuur en
springen)
Ledenaanmelding: 0252-
232417 (Astrid Aanholt)
Hoogtepunt: De bouw van
de binnenmanege in 1987
Dieptepunt: De afgelasting
van de cross in het
Keukenhofbos, vorig jaar
september.
DE CLUB VAN
Di wra
krijgt
sportmateriaal
aangeboden I
Vijf Meiplein 17 - Leiden
Tel. 071 - 576 01 44
1 ERTUSSENIN
Die
GESPRO
éRik Vanwalli
schrijver vai
lerboekHet i
van Vlaande
De Volkskra°d
„Er is een professor gec1
ben zijn naam kwijt, i ^rs
schitterende stelling h 1
ceerd, dat negentig pre
de topsporters manisc)
sief is. Ik denk het ook
ten hebben iets dat nie
maal juist is.
Idem:
„Waarom die mannest
rij? Mocht ik Johan M\
zijn, goedverdoeme, di
wel weten wat ik moes
Jaja, er scheelt iets aan c y
drijft die klootzak nog 5
is ziek in zijn kop. Mat d
tegelijkertijd is hij grot
atig
Idem, over de Ronde
Vlaanderen:
„De massa denkt
fontein van Rome, de\ 1
Parijs-Roubaix. En zo 'P
Ronde van Vlaanderei
eigen perceptie. Stront
sclieefgewaaide bomei
lijke landschappen. Dt
dingen die een mens k0
ten, dingen die in hett
geheugen worden vast
Bert Konterman na zi
den in het Nederland
over de kritiek van C(f
aanse in Het Parool:
„Deze huis-, tuin-,
voetballer heeft een gei A
dag gehad."
PSV-voorzitter Harrie
Raaij in De Volkskrai
„Jaren heb ik met mij
twee vrienden op de a
achter een van de doeign
staan. Geen wedstrijd
we over, ik heb staan j
juichen. Maar halfivq
tachtig ben ik ook zon
seizoen weggebleven. 1
trainer besloot om Mil
en Erwin Koeman nao.
tal te zetten, heb ik mi
zoenskaart verscheurd
ke beslissingen neemt.l^.
geen verstand van voe
Idem:
„PSV is natuurlijk lark JQ
volksclub geweest. Mar
wat gewoner gewordetLMN
doordat iedereen ondet
de commercie, de poetL^ v
wilt. nu onontbeerlijkLaa
gaan niet meer gebukn^ j
predikaat miljoenenpr
er zijn zoveel meer ent
miljoenenploegen dam^^
Ijshockeyer Ron Bert|°yaJ
op 41-jarige leeftijd t*Gel(j
de in het Nederlands kor
De Volkskrant:
„Ik wist niet eens dat$
in Nederland gespeeld
den. Ik was er al zo U
betrokken. Toen de b
mij l
iff. Ik dacht dat hij n
raadplegen over speleii
aanmerking kamen v
Nederlands team.
Henk Spaan over Claij
Seedorf in Het Par
„En maar corners ne
maar vrije trappen
die traptechniek, die
goede wil gemiddeld
men. Tot besluit van
ming-up schoot Van
een bal over dertig
in de nauwe opening
ballenzak. Dat was
ron kan trappen. Klui
trappen. Bergkamp
pen. Frank de Boer
Van der Sar kan trap
dorf denkt dat hij kan
Voetballer René van
in Voetbal Internat!
„Meestal beginnen
met de vraag: "Waaro
zo anders?' Oké, ik
haar, ik lees veel - van
tot alle werken van
ac - en speel al jaren
Maar als ik daar opn
uitweid, lijkt het erop
voetbal helemaal niet
neem. Terwijl ik er
gek op ben. Vanaf dat
pen, was ik al met een
het rotzooien.
Idem:
„Ik begon pas op mijn
bij een club te voetba
wijl ik al op mijn ti
Feyenoord kon. Ik gi
Open Dag en werd g
Ik was apetrots. Maar
reet dat ik geen lid ko
Mijn ouders zagen
niet zitten. We waren
de Zevende Dags Adi
De zaterdag werd bes
als rustdag, als de ze
van de week.
Coventry City-voet
ge Boateng in Spo
„Als ik nu zou moeten
tussen het leven en
koos ik voor God. T
vriendin zeg ik dat
wel eens. Ik zou van
daag nog bereid zijn
voor Hem te sterven
Dat zou ik helemaal
niet erg vinden.
OPVALLEND
AANWEZIG
Naam: Peter van der Heijden
Club: Meerburg
Leeftijd: 42 jaar
Beroep: chef interne distributie
Melkunie Wassenaar.
Meerburg, de geheide kampi
oen in de vijfde klasse, vierde
het afgelopen weekeinde een
opmerkelijke terugkeer van
Peter van der Heijden. De 40-
jarige doelman stond in de ja
ren 80 onder de lat bij FC Den
Haag en RCL.
Waarom stelde trainer Hein
van Heek je op voor het treffen
tegen Postalia?
.Aangezien Jarko Konekaas
moest werken en Henk Teleng
geblesseerd was. Ik keep in het
derde en had mij tijdens dit sei
zoen al aangemeld bij Hein. Te
gen Postalia moest ik voor de
tiveede keer aan de bak. Eerder
deze week speelde ik een helft te
gen Alphense Boys voor de be
ker."
En ging het je goed aftegen
Postalia?
„Het niveau is niet van dien
aard dat ik het niet bij kan be
nen. Ik deed het wel aardig ge
loof ik, de doelpunten waren in
ieder geval niet mijn schuld.
Hoe ver kan Meerburg komen?
„Ik denk wel dat de derde klasse
erin zit. Wellicht zelfs de tweede
klasse. Het hangt er ook een
beetje vanaf, hoe de jongens
zich gaan ontwikkelen.
Wanneer jullie kampioen wor
den, ga je dan ook de strontkar
op?
„Heel even, maar met een bier
tje in mijn hand. Lijkt mij wel
wat. Ik hoop wel dat SJZ erin
blijft. Krijgen we weer ouder
wetse derby's. Ikzelf heb nog
nooit van SJZ verloren.
Hoe kom je aan je bijnaam
piep?
„Dat is tientallen jaren zo. Maar
waar het vandaan komt, weet ik
nog steeds niet."
Zonder toestemming en zegening van de pastoor werd
er vijftig jaar geleden op het veld van liefhebber Jan-
Piet Rotteveel geen paard bestegen. Nee, dat haalden het
stel boerenzonen uit Lisse niet in hun hoofd. De oprich
ters van de Landelijke Rijvereniging St. Hubertus waren
trouw aan de kerk. Dat betekende dus ook dat vrouwen
niet werden toegelaten op de club. Want dat leidde al
leen maar af. Inmiddels is het voorvoegsel 'R.K.' al bijna
35 jaar verdwenen en huist de vereniging niet langer in
de weilanden rond 't Huys Dever. Aan de Rooversbroek-
dijk ligt sinds 1970 een complex waar vele paardenlief
hebbers hun vingers bij af zullen likken. „Ja, we zijn ver
wend". geeft voorzitter Margreet Boersma grif toe.
CLUB van de WEEK
L.R. St. Hubertus
Her rooms-katholieke stempel
verdween van de vereniging
toen St. Hubertus besloot om
van bond te wisselen. „We wa
ren aanvankelijk lid van de ka
tholieke bond, de NKB", vertelt
bestuurslid Jos Slottje. „Maar
de Koninklijke Nederlandse Fe
deratie organiseerde veel meer
wedstrijden dan onze bond.
Omdat de wedstrijden in die
tijd nog niet waren opgesteld
voor alle bonden en onze leden
toch wilden meedoen, zijn we
lid geworden van de KNF."
Overigens is paardensportland
nog altijd verdeeld in de vier
bonden NKB, KNF, NBVR en
NPC. Waarschijnlijk niet voor
lang, want de fusiegesprekken
zijn in een afrondende fase te
recht gekomen.
„In de statuten staat omschre
ven dat we de paardensport in
de ruimste zin van het woord
zullen beoefenen", zegt Slottje.
„We hebben dus niet alleen een
dressuur- en springtak, de zo
geheten rijafdeling, maar ook
een men- en voltige-afdeling."
Het rijden, mennen (in een kar
retje achter het paard) en volti
geren (acrobatische toeren óp
het paard) zijn bij St. Hubertus
ondergebracht in zelfstandig
functionerende commissies.
Door optimaal gebruik te ma
ken van de specialismen van
haar leden, probeert de club
haar verschillende wedstrijden
zo goed mogelijk te organise
ren.
„Maar als iemand van een an
dere commissie mijn hulp no
dig heeft, kan-ie daar op reke
nen", zegt Slottje, zelf voorzitter
van de voltige-afdeling. „Als ze
mij vragen voor bijvoorbeeld
een cross-evenement, doe ik
dat ook. Eigenlijk moet je het zo
zien: de commissies houden
zich bezig met het organiseren
van hun specifieke wedstrijden
en het bestuur houdt de alge
hele continuïteit in de gaten."
De ondertussen aangeschoven
Wim Schrama zal binnenkort
wellicht een beroep moeten op
een helpende hand van zijn
clubgenoot. „Op 25 april hou
den we een indoor-oefen-
cross", zegt Schrama. „Eigenlijk
een beetje om de schade van
afgelopen september goed te
maken. Tijdens de feestweek
houden we sinds veertig jaar
een cross in het bos bij Keuken
hof, maar dat kon vorig jaar
vanwege een verregend par
cours niet doorgaan. Terwijl al
les klaar was, moesten we het
evenement noodgedwongen af
gelasten."
Getuige de succesvolle indoor-
weekeinden afgelopen winter
blijkt het onderverdelen van de
activiteiten in aparte commis
sies een schot in de roos. Voor
zitter Boersma: „Bij de dres
suur-, spring-, men-, en voltige-
weekeinden was het heel erg
druk. Maar we hebben gelukkig
een uniek complex dat op veel
bezoekers is berekend en waar
we natuurlijk erg trots op moe
ten zijn. Nergens in de buurt
vind je zoiets als dit." Wim
Schrama vult aan: „Wij zijn hier
in de omtrek één van de weini
ge verenigingen die wedstrijden
organiseert. Volgens mij is er in
een straal van veertig kilometer
niet zo'n complex als dit te vin
den."
De zichtbaar trotse bestuurders
overdrijven niet. De binnenma-
Jos Slottje, Margreet Boersma en Wim Schrama.
nege met één bak van twintig
bij zestig meter en één van
twintig bij veertig meter - voor
het inrijden - is het pronkstuk
van St. Hubertus. „De indoor-
hal is in 1987 gebouwd", vertelt
Slottje. „Een aantal zakenmen
sen die wel paardensport-min-
ded waren, hebben toen de za
ken voor ons op een rijtje gezet
en vervolgens een plan opge
steld voor de bouw." Boersma
kan zich nog goed herinneren
dat vooral de voltige-afdeling
erg blij met was met de opening
van het overdekte complex:
„Trainen in zo'n hal is natuur
lijk wel even wat anders dan in
de buitenlucht. Zelfs bij regen
en sneeuw stonden ze hier bui
ten te oefenen."
Voor de inrichting van de ma
nege en het clubhuis was de
vereniging op haar eigen leden
aangewezen. Net zoals zij dat
nu nog steeds is. „We zijn een
verenigingsmanege en geen
commerciële instelling", zegt
de voorzitter. „De mankracht
moet uit onze club zelf komen.
Daar moeten we wel eens wat
moeite voor doen, maar meest
al worden de mensen wel ge
vonden. En dat is maar goed
ook: we hebben een riant on
derkomen, maar daar moet je
wel wat voor doen."
TEKST RAYMOND GRIMBERGEN
FOTO'S HENK BOUWMAN
Ooit was het de openings-
klassieker van het atletiek-
seizoen. De Primavera van de
nationale loopwedstrijden. Te
genwoordig heeft de naam 'Zil
verenmolenloop' nog wel een
bekende klank, maar die komt
louter voort uit een historisch
sportbesef. De 37ste editie van
afgelopen zaterdag trok maar
net iets meer dan tweehonderd
deelnemers. In de hoogtijda
gen waren er dat vijf keer zo
veel. Publiek stond er, natuur
lijk ook vanwege het druilerige
weer, al helemaal niet in het
oer-Holandse landschap van
Alkemade.
„We hebben echt wel eens
overwogen om te stoppen",
zegt organisator Peter Groen in
't Woud. „Omdat we in de Ra
bobank en Eigen Haard twee
trouwe sponsors hebben, kon
den we doorgaan. Maar als je
naar de laatste pakweg vier jaar
kijkt, met een steeds dalend
aantal lopers, dan is het eigen
lijk niet meer de moeite voor
de kwaliteit die je biedt.'
Dat was in het verleden wel an
ders. Honderden verzamelden
zich jaarlijks op de eerste zater
dag van april bij de Groenoord-
hal (en voor de bouw van het
veecentrum bij het Leidse
Hout) voor een door De Bata
ven, inmiddels opgegaan in
Leiden Atletiek, georganiseerde
loop over twintig kilometer. De
tocht voerde langs de verschil
lende molens in de gemeente
Alkemade en weer terug naar
Leiden. De eerste prijs, een zil
veren molen, gaf de loop zijn
naam, maar het kleinood is al
een tijdje zoek. Misschien wel
symbolisch voor de afkalving
die het evenement kreeg te ver
werken.
Ondanks het slechte weer lachende gezichten bij de 37ste Zilverenmolenloop. Tegenwoordig heeft de naam Zilverenmolenloop nog wel een
bekende klank, maar die komt louter voort uit een historisch sportbesef. foto loek zuyderduin
Op het lijstje van vroegere win
naars prijken bekende namen
als Marti ten Kate, Bert van
Vlaanderen, Gerard Nijboer en
Cor Lambregts die nog altijd
het parcourrecord van 1 uur en
acht seconden op zijn naam
heeft staan. Dat soort cracks
komen allang niet meer naar
'de Rip'. Zaterdag zegden zelfs
regionale klasbakken als Jan
Kortekaas en Huub Pragt af,
waardoor de Belg Geert Derud-
dere de enige loper met nog
een beetje bekendheid was, die
aan de start verscheen. Een uit
het niets opgedoken Marok
kaan, Aziz Bougra, versloeg de
Zuiderbuur en streek na 1 uur
en dertig seconden met de eer.
Volgens Groen in 't Woud zijn
er een paar overduidelijk aan
wijsbare oorzaken, waardoor
de Zilverenmolen het in eigen
stad heeft moeten afleggen te
gen Singelloop en 3M Mara
thon en in de regio is overvleu
geld door de Twintig van Al
phen, nu de start van het weg-
seizoen. „Een jaartje of twintig
geleden wilde de gemeente Lei
den de Willem de Zwijgerlaan
niet meer afzetten op een za
terdag. De start en finish zijn
toen verhuisd naar het Her
togspark in Rijpwetering. Daar
door is het een echte polder
loop geworden. Met rustige
fietspaden en weinig bochten
ideaal voor echte wedstrijdlo
pers, die een aanval op hun pr
willen doen. Maar watje de
laatste tijd merkt, is dat juist de
gezellige lopen, dwars door de
stad, zeg maar 'voor het hele
gezin' het goed doen. Als atle
tiekvereniging hebben we niet
zo'n moeite met de terugloop
hier in Rijpwetering, omdat on
ze eigen Vlietloop in Voorscho
ten haast omgekeerd evenredig
groeit."
Desondanks zijn er bij Leiden
Atletiek plannen in de maak
om de Zilverenmolen op te
poetsen. „Het is voor negentig
procent zeker dat dit de laatste
keer was op Hertogspark. Op
zich is het een prima locatie,
maar je kunt sponsors weinig
bieden zo in the middle of
nowhere. We willen eigenlijk
het liefst verhuizen in de rich
ting van onze eigen baan in het
Leidse Hout, maar dat stuit op
de aloude verkeersproblemen.
Misschien dat we dan toch
naar de eerste zondag van april
moeten uitwijken."
De Zilverenmolen is zoek,
maar nog niet verloren.
LOMAN LEEFMANS
■o ;.U LOOPT HET BETEt*
INK STATION "DE BUNKERD'
