De zon schijnt op het marathonteam
Van Hest en Heeren
lopen zich totaal leeg
Tergat uniek met
vijfde titel op WK
Sport
Vreugde en verdriet
voor Leidse atletes
'Nieuw optreden Holland Acht niet aan de orde'
Ungerer si
in Stanfor
Crickette^
verliest wc;
MAANDAG 29 MAART 1999
DEN HAAG WILMAR KORTLEEVER
Drie Leidse atletes plaatsten
zich tijdens de City Pier City
bij de top twaalf van het ge
lijktijdige Nederlands kampi
oenschap halve marathon.
Voor de eerste twee betekende
dat een uitstekende prestatie:
zowel Miranda Boonstra
(1.17.44) als Monique Bruins
(1.20.57) verbeterden hun per
soonlijke records spectaculair
Als zeventiende en twintig
ste in de internationale wed
strijd bleef het tweetal in het
nationaal kampioenschap bo
vendien Erika van de Bilt voor,
die in tranen en met een zeer
teleurstellende tijd van 1.21.16
binnenkwam op het Lange
Voorhout. De Leidse kampte
de laatste weken met de na
ween van een blessure. „Ik
ben veel te hard weggegaan",
aldus de Leidse laborante, die
op tien kilometer nog in een
verdienstelijke 35.35 door
kwam. „Maar toen ging het
kaarsje al enigszins uit."
Boonstra schaart zich naast
Van de Bilt onder de nationale
subtop. Met drie van de zeven
wedstrijden achter de rug
moet de Leidse een aardig fi
guur kunnen slaan in het na
tionale wegcircuit. Noortje
van Kempen debuteerde ver
dienstelijk met een tijd binnen
de 1.28, ook goed voor de
winst in de veteranencatego-
rie V45 en net sneller dan
clubgenote Gemma van
Nijnanten. Bij de mannen was
Ramses Bekkenk als venvacht
de beste Leiden Atletieker.
Jaap van Duijvenvoorde
streed verderop in het veld
een eigen strijd om binnen de
1.10 te finishen, die hij precies
verloor (1.10.00). Wel zat hij
nog exact twee tellen voor de
Roemeense winnares Pomacu
en beschouwt dit als een goe
de generale repetitie voor de
Rotterdam Marathon, waar de
Leidenaar binnen de 2.30 wil
lopen.
Met de concurrentie van de
City Pier City was de organisa
tie van de Hazerswoudse Pol
derloop met 232 lopers niet
ontevreden. De winst ging in
de spannende halve marathon
naar Veenloper Van Rossem
in 1.18.48.
Nationale toppers uitgeputmaar met buit in handen
BELFAST GPD/ANP
Paul Tergat heeft er tijdens het
WK-veldlopen in Belfast geen
twijfel over laten bestaan wie de
allerbeste is in de cross. Met
teamgenoot Patrick Ivuti als de
perfecte gangmaker, draafde hij
onbedreigd door de modder
van het Bamett Demese park in
het koude en winderige Belfast
naar zijn vijfde titel op rij. Een
unieke reeks van een uitzon
derlijk atleet. Weliswaar won
ook z'n landgenoot John Ngugi
vijf titels, maar niet achtereen
volgend. „Dit was de zwaarste
opgave van allemaal", zei de
29-jarige adeet. „Het was hier
het beste om op kop te lopen,
omdat je dan de beste stukken
van het parcours kon uitzoe
ken."
Tergat legt de basis voor zijn
successen in zowel Kenia als
Italië, waar hij wordt begeleid
door dr. Gabriela Rosa. In Kenia
zijn vooral de kampen van het
legerteam berucht. Gedurende
twaalf weken trainen de atleten
in de Ngong Hills, waar ze - met
12 of 16 man slapend op veld
bedjes, driemaal daags snoei-
Boogerd grijpt
naast zege in
Brabantse Pijl
Michael Boogerd moest giste
ren genoegen nemen met de
tweede plaats in de Brabantse
Pijl. De renner uit de Rabo-
bankploeg werd op waarde ge
klopt: door Michele Bartoli. de
nummer één van de wereld. In
de sprint was de Italiaan te snel
voor Boogerd. Rabo-renner
:at in de tang bij Bart-
diens ploeggenoot
Nardello (derdej. Museeuw
completeerde het succes van
Mapei door als vierde de finish
lijn op de Alsemberg te passe
ren. De Nederlanders Martin
van Steen en Patrick Jonker
werden respectievelijk negende
en tiende.
Boogerd had vrede met zijn
tweede plaats. In de slotfase
was hij met de Italiaan Nardello
ontsnapt uit een kopgroep van
elf renners. Op het moment dat
Bartoli aansloot wist de win
naar van Parijs-Nice dat hij vrij
wel zeker geldopt was. Boogerd
besloot desondanks nog maar
eens aan te zetten. De Italiaan
kwam nog een keer terug, maar
moest in de afsluitende sprint
berg-op Bartoli en Boogerd la
ten gaan. De nummer één van
de wereld maakte het klusje be
kwaam af en toonde vorm voor
de Ronde van Vlaanderen van
aanstaande zondag.
Datzelfde deden de Belgen
Vandenbroucke, Van Petegem
en Tsjmil in gezelschap van
Bartoli een dag eerder in Harel-
beke. Dit viertal betwiste de ze
ge in de E3-prijs. Peter van Pe
tegem, rijdend voor de TVM-
ploeg, versloeg zijn medevluch
ters in de sprint.
Frank Vandenbroucke, die de
strijd hard maakte, finishte te
leurgesteld achter Tsjmil als
derde. Hij probeérde in de slot
fase bij zijn medevluchters weg
te rijden. Bartoli, die vierde zou
worden, haalde de sterke Belg
terug, maar sleurde Van Pete
gem in zijn kielzog mee naar de
uiteindelijke zege.
hard trainen. Spartaanse om
standigheden, of zoals Tergat
het zelf zegt: „We leven er als
beesten." Niet minder zwaar
zijn de kampen ter voorberei
ding op grote kampioenschap
pen. Het is juist Paul Tergat die
de kunst verstaat die zware we
ken goed te doorstaan. De Por
tugees Paulo Guerra verraste
met de eerste Europese medail
le sinds 1989 (brons). Kamiel
Maase werd 35ste. „Ze noemen
het veldlopen, maar ik heb al
leen maar modder gezien", al
dus de Leidenaar, die ook in de
drie voorgaande WK's rond de
ze positie finishte. „Ik ben erg
tevreden, zeker omdat het deel
nemersveld sterker was dan
ooit. De lange cross bij de
vrouwen was een eenvoudige
prooi voor de Ethiopische Gete
Wami, die halverwege al de
marreerde van landgenote Me-
rima Denboba en de Britse
Paula Radcliffe.
De korte crosses werden een
Keniaanse dubbelslag: Jackline
Maranga en Benjamin Limo
wonnen. Marko Koers had over
vier kilometer niets in te bren
gen: hij werd 99ste.
Leeg, kapot, geradbraakt: Greg van Hest en Irma Heeren
waren de fysieke uitputting nabij. Maar de buit was bin
nen. Hun beulswerk in de City-Pier-City-loop in Den
Haag mondde uit in een nationale titel halve marathon.
De inspanningen bleken echter net niet goed genoeg
voor de overwinning. Die viel in de 25ste editie ten prooi
aan respectievelijk de Keniaan Isaac Chemobo (1.01.00)
en de Roemeen Cristina Pomacu (1.10.02).
„Ik heb er moeite mee om de
aüeten af te remmen. Je moet
ze laten lopen op een manier
waarbij rij zich het prettigst
voelen. Maar hebben ze niet te
veel tol betaald? De marathon
zal het uitwijzen", aldus Nij-
boer. Eerzucht en gedrevenheid
spelen uiteraard ook een rol.
Beide atleten rijn louter ge
fixeerd op winnen. „Het enige
dat telt", aldus Greg van Hest.
De Nederlandse 'Keniaan' ma
nifesteerde zich opnieuw
krachtig in de kopgroep, die
voor de rest enkel uit Afrikanen
bestond. „Ik hoef voor niemand
onder te doen. Bruin of blank,
ze hebben allemaal twee be
nen", sprak het positief bru
taaltje uit Tilburg. „Ach, in kor
te wegwedstrijden ben ik zeker
niet de mindere van de tweede
rangs Kenianen." De marathon
is echter andere koek. Van Hest,
die het Rotterdams asfalt op
gaat met een tijd van 2.10 in het
achterhoofd, kan pas bogen op
„Ik wil die Nederlandse titel,
desnoods over mijn lijk", kon
digde de Irma Heeren strijdlus
tig aan. De ambitie van de atle
te uit Zeewolde leek even wreed
te worden verstoord, toen ze na
negen kilometer een medeloper
aantikte en pardoes op het as
falt smakte. „De dood of de gla
diolen", sprak ze zichzelf met
behulp van gangmaker Cees
Kraaijeveld en trainer Gerard
van Lent weer moed in en ver
volgde haar weg. „Ik voelde de
urine uit mijn broek lopen, zo
diep heb ik moeten gaan.
Bondscoach Gerard Nijboer
fronste zijn wenkbrauwen. Hij
vroeg zich hardop af of het wel
verstandig was om de laatste
energiereserves aan te boren.
Zeker gelet op het marathon
avontuur dat Heeren (zaterdag
derde in 1.10.21) en Van Hest
(vierde plaats in 1.01.10) over
drie weken wacht in Rotterdam.
één klassieke afstand (2.12.57).
Alles wat ik onder de olympi
sche lichttijd van 2.11.30 loop.
is mooi meegenomen", zegt
Van Hest. Ook Irma Heeren wil
zich langzaam tot de marathon
gaan bekeren. Zij debuteert in
Rotterdam. Ondanks haar fysie
ke malheur in Den Haag, straal
de ze van zelfverzekerdheid. „Ik
heb alles gegeven, maar drie
weken voor de marathon moet
dat nog kunnen." In een vinnig
duel met Wilma van Onna gaf
ze geen centimeter toe. Minder
spannend was het bij de man
nen. Van Hest nam van acquit
de regie in handen. Acht kilo
meter kon hij het straffe tempo
van lichtvoetige Chemobo vol
gen. Daarna verwaaiden zijn il
lusies in de krachtige wind.
Drie kilometer voor de finish
werd hij bovendien gegrepen
door het groepje Sang, Kibor,
Singoei en Okemwa. De Keni
aanse coalitie regeerde met
harde hand en voorkwam met
enkele venijnige tempowisse
lingen een verrassing van Van
Hest.
Met een ultieme eindsprint
maakte Patrick Sang zijn lei
dende landgenoot Chemobo
het leven nog even zuur. Het
scheelde op de meet slechts
een fractie ten nadele van Sang,
een voormalige steeple chase
loper die in Rotterdam ook zal
debuteren op de marathon.
Met het Kurhaus op de achtergrond gaat de kopgroep op weg terug
AMSTERDAM
PIM VAN BAKEL/GPD
'Een verzetje', zo herinnerde
Ronald Florijn de klassieker de
Head of the River uit een vorig
roeileven. Nico Rienks gunde
rijn olympische maatje diens
verzetje en nodigde hem uit
om in te stappen in de Holland
Acht. Maar omdat eerder al Mi-
chiel Bartman als invaller voor
de zieke Geert Cirkel was bena
derd, ontbrak Florijn gisteren
op de Amstel. Het deerde de
bondsploeg niet. Over de acht
kilometer was de door Stephan
van Dongen voorgeslagen boot
dik vijftien seconden sneller
dan Nereus. De Amsterdam
mers vormden onder aanvoe
ring van het slagpaar Diederik
Simon en Adri Middag de
meest serieuze concurrent op
het traject tussen Ouderkerk en
de Amsterdamse Torontobrug.
Ook al omdat de sterk geachte
Orca-combinatie moest afzeg-
gen wegens een griepaanval bij
onder meer de Utrechtse inter
nationals Peter van der Noort
en Joeri van Leeuwen.
Het mislukte één-tweetje
tussen de twee olympische
goudhaantjes van Seoul ('88,
dubbeltwee) en Atlanta ('96,
Holland Acht) illustreert wel
licht de positie die Nico Rienks
op dit moment inneemt in de
equipe van bondscoach Kris
Korzeniowski. Samen met
Niels van der Zwan voegde hij
zich vorig najaar bij de bonds-
selectie. Naar eigen zeggen niet
met de bedoeling om zo veel
mogelijk van zijn gouden
ploeggenoten binnen te halen,
maar om een bijdrage te leve
ren aan de opbouw van een
nieuwe boot richting Sydney.
„Ik maak helemaal niet de
dienst uit", reageerde de ene
37-jarige (Rienks) op de uitge
sproken overtuiging van de an
dere (Florijn). „Ik stel me zelfs
heel terughoudend op in deze
groep. Kris Korzeniowski is ook
een andere coach dan destijds
René Mijnders. Hij maakt uit
welke wedstrijden we varen, hij
bepaalt in welke opstelling we
trainen."
Ronald Florijn houdt niet
van halve maatregelen. In zijn
ogen is de rentree van Rienks
en Van der Zwan halfslachtig,
moet de Gouden Acht van At
lanta gewoon op herhaling.
Met alle financiële en organisa
torische consequenties van
dien. Rienks: „Onze houding is
ook in zekere zin halfslachtig.
Maar ik ga dit jaar echt niet
meer trainen dan één keer per
dag. Als we op het WK daarmee
in de buurt van een medaille
komen, zien we weer verder.
Maar je denkt toch niet dat ik
mijn werk ga opgeven? En ook
bij Niels hoef je daarmee echt
niet aan te komen." Volgens
Rienks is een hereniging van de
olympische acht niet aan de
orde. „Op de eerste plaats wil
len ze lang niet allemaal. Bo
vendien betwijfel ik temeerste
of de oudjes de sneïsten rijn.
En geloof me: het moet straks
in Sydney een stuk harder dan
wij in Atlanta. Een goede mix,
daarin moeten we het zoeken.
En als Ronald interesse heeft,
kan hij zich melden bij Korze
niowski. Om mee te selecteren.
Maar niet bij voorbaat zeggen
dat je beter bent, op basis van
het verleden. Dat is een dis
kwalificatie van de jonge roei
ers." Coach Korzeniowski hoeft
dus volgens Rienks niet bang te
rijn dat hij met de twee terug
gekeerde routiniers het paard
van Troje heeft binnengehaald.
Het ballonnetje dat Florijn vo
rige week opliet, is dan ook op
trainingscentrum de Bosbaan
snel overgewaaid. En gisteren
aan de Amstel waren de stoute
plannen van de Leidenaar zelfs
geen onderwerp van gesprek
binnen de bondsploeg. Jos
Klinge, een van de jonkies in de
14-koppige selectie, kon er zich
ook al niet druk om maken.
„Korzeniowski doet de Holland
Acht, afzonderlijke projecten
bestaan niet meer. Floi
van harte welkom om
komen. Maar hij moet v.v.
ten dat we op dit momenjy
hard gaan." De 23-jarige
stelvener bemande afgel
roeiseizoen een ongesi
twee met Van Dongen ei
keek de perikelen van de
land Acht II van afstand.
jaar bestond er geen
voor De Acht', doelt Klinj
de toen bestaande twee
tussen het Amsterdams
Utrechtse kamp.
sfeer duidelijk opgeklaard
staat er totaal geen haa
nijd. Natuurlijk moet de
deprocedure nog beginn
is het even afwachten ho
dereen zich dan houdt,
naast de acht zie ik ook
mogelijkheden voor een
vier, een hele goede zelfs,
rijn moet zelf maar uitni
of hij erbij komt. Laat
maar aantonen dat de
mét hem harder gaat."
Hardloophuiswerk en huppen in de hondenpoep
Zaterdagochtend, half tien.
Het is gestopt met rege-
I nen, een waterig zonnetje
i breekt door en op een veldje
langs de Vliet staat een groep
j in sportkleding gehulde
I mannen en vrouwen te rek-
I ken en te strekken. Het is de
tweede trainingsbijeenkomst
van het Leidsch Dagblad
marathonteam. „Hup op de
plaats en houdt die voeten
bij elkaar!"
De afgelopen twee weken
hebben alle beginners en ge
vorderde lopers die zich sa
men voorbereiden op de
grote Marathondag hun
huiswerk gedaan en - in
meer of mindere maté - de
trainingsschema's gevolgd,
die de deskundige begelei
ding had opgesteld. De tien
kilometer of de halve mara
thon, iedereen ligt op koers
om op de 'Grote Dag' de fi
nish rennend te bereiken.
Intussen is de grote groep
van inmiddels zeventig aan
staande afstandslopers ge
splitst in een A, een B en een
C-groep voor vergevorder
den, gemiddelden en begin
ners. Daarop worden ook de
trainingsschema's aange
past. „Volgende keer doen
we er zelfs een A-plus-sche-
ma bij", vertelt Tim Brouwer
de Koning, één van de trai
ners. „Er zijn nu al mensen
die meer doen dan wij in
hun 'huiswerk' hebben aan
gegeven."
Brouwer de Koning begeleidt
de beginnersgroep, de men
sen die, voordat zij zich aan
meldden, niet of nauwelijks
hardliepen. En bij die begin
ners zijn de vorderingen na
twee weken het duidelijkst
merkbaar. Er wordt niet
meer gewandeld tijdens de
loopoefeningen, niemand
blijft achter bij de rest. De
trainer ziet het daarom som
ber in. .Alles gaat nu zo
De beginnende lopers kunnen nog lachen aan het einde van een straffe training.
voorspoedig, geen wanklank
gehoord, het gaat er hard op
af dat 't op de dag zelf wel
mis moet gaan", lacht hij.
Misschien toch niet: tijdens
het huppen op de plaats
landt er iemand in de hon
denpoep. Geen ramp, dat loopt
ze er zo wel weer af.
Om alle optimistische geluiden
luister bij te zetten, breekt de
zon nu in alle hevigheid door.
De gevorderden draaien samen
met hun begeleider Han Kulker
nog steeds hun rondjes om het
RoadRunners-terrein. Zij weten
al hoe het voelt en hoe het zou
moeten voelen om een wat lan
gere afstand te lopen en zijn
iets gematigder in hun enthou
siasme. „Het is natuurlijk heel
anders dan wat je zelf doet",
vertelt Erik. „Normaal ging ik
gewoon joggen, nu doen we al
lerlei tijdoefeningen en zo.
Daarom is het moeilijk te zeg
gen of je echt vooruit gaat.
Maar het ging vandaag wel
makkelijk, ik heb er vertrou
wen in."
Ook Nicole loopt bij de
A-groep. Zij voelt zeker een
verbetering. „Het is wel be
langrijk om de schema's te
volgen, dat is soms lastig door
de week, maar anders blijf je
echt achter." Zij hijgt nog een
beetje na van een pyramide-
loop - een minuut, dan twee,
dan drie, dan twee, dan weer
een - en zoekt de douches op.
Een trainingsbijeenkomst
duurt twee uur, een groot deel
van die twee uur wordt ook
daadwerkelijk getraind. Maar
er is ook een praatje bij. Dit
maal gaat het over blessures -
vooral bij de beginners spitsen
een paar mensen hun oren.
„Na die eerste training had ik
ontzettend last van mijn kui
ten", vertelt Laura, „maar ge
lukkig leek dat erger dan het
was. Dat lopen is echt versla
vend, zeker als het steeds be
ter gaat. Kijk, ik heb een hart
slagmeter gekocht, als ik daar
op kijk dan kan ik tegen me
zelf zeggen 'zeur niet, je bent
nog lang niet dood. Zie je wel?
Tom en Jon hebben zich sa
men ingeschreven. „Morgen
wordt hij vijftig", vertelt Jon,
„en ik denk dat hij gewoon wil
doen of -ie een jonge vent is."
Hij heeft vroeger wel eens een
tien kilometer gelopen, zij nog
nooit. „Maar dat is heel lang
geleden", zucht hij, „nu gaat
het een stuk minder makke
lijk. Maar in een groep word je
meegezogen, het motiveert.
En dat op mijn leeftijd..."
De trainingsschema's worden
weer uitgedeeld, de lopers
gaan vrolijk naar huis. Net als
bij de eerste bijeenkomst zin
gen de vogels en straalt de
zon. Regende het vorig jaar
niet op de Marathondag?
LEIDEN ANTON DIEDRICH
FOTO TACO VAN DER EB
Orca-combina
verslaat Natio
vrouwen-acht
AMSTERDAM GPD
De vrouwen-acht van
coach Adriaan Liesznei
niet in geslaagd de 46ste
afstandskampioenschapj
van de Amstel op haar n
schrijven. De boot moest
laten aan een Orca-coml
die in Marieke Westeri
Elien Meijer een ervaren
perieur slagenpaar kend
de Utrechtse international
nemieke Eij gelaar en
Swarte maakten deel uit
winnende equipe.
Ni
Martijn Ungerer is het
seizoen voortvarend beg r
In het Amerikaanse Slja
liep de Alphenaar voor zii S
versiteit uit Idaho de 100
in 10,62. Daarmee was
ne sprinter, die deel uiite
van de Nederlandse es
ééntiende lan| ju
dan winnaar Alvin Hijde
Ungerers persoonlijk
van 10,44 stamt van juli 1 ïg
V
KAAPSTAD ANP
Het Nederlandse crick
heeft de voorlaatste w<
van de toernee door Zu
ka verloren. In een uitsti^j
wedstrijd over 55 ovei 1(j(
Nederland in Kaapstad i
ven wickets ten onder tefi
profformatie van de
Province. Nederland kw<
bat tot het goede totaal v
runs door fraaie scon
Kloppenburg (52) en Va
terom (69). Uiteindelijk -
grotere ervaring van de
Afrikanen de doorslag.
