Jeffrey van As blijft
in NAC geloven
Een sponsor die als liefhebber ook de fietsen poetst
Jan en Elly van Tol hebben met Hartol-ploeg negen dochters
Jan van Tol bekijkt het houtmonster
maar eventjes, draait het een paar keer
rond en weet dan al snel dat het goed is.
„Het is voor het opknappen van een hal.
Je moet daar dan toch weer wat leuks
voor verzinnen", zegt de directeur van
het Langeraarse bouw- en aannemings
bedrijf Hartol bv. De bedenktijd die hij
voor deze zakelijke beslissing nodig
heeft, is kort. Maar in de wielersport
reageert hij niet anders. „Ik doe alles sa
men met mijn vrouw, maar we zijn in
derdaad snelle beslissers."
Zo onderneemt Van Tol opnieuw pogin
gen om een etappe van de Holland Ladies
Tour naar zijn woonplaats te krijgen. „We
voelen ons dit jaar een .beetje overgesla
gen", reageert hij op het feit dat het Zuid-
Hollandse dorp aanvankelijk niet in beeld
was. Dat terwijl Langeraar vorig jaar de
primeur had (proloog en eerste etappe)
van de nieuw leven ingeblazen etappe
koers voor vrouwen.
Maar Jan en Elly van Tol zijn in het wie-
Ierwereldje vooral bekend 'als sponsor.
Aanvankelijk alleen - met de Hartol-for-
matie - en dit jaar samen met het ook in
de profsport bekende bedrijf Farm Frites.
Een samenwerking die bij toeval ont
stond. „Na haar WK-zege had ik Leontien
van Moorsel een etentje beloofd. Met
haar man (en tevens ploegleider) Michael
Zijlaard had ze al contact gelegd met
Farm Frites. Ze kwamen zelf met het idee
om de handen ineen te slaan. Uit de Op-
stalan-ploeg zouden vier vrouwen mee
gaan, plus vier van ons. Daar is Debby
Mansveld van de nationale selectie nog
bijgekomen."
De plannen van Van Moorsel en Zijlaard
verrasten de Langeraarse sponsor aan
vankelijk. „Tijdens het gesprek bleek dat
ik mogelijk al een jaar eerder aanspraak
op haar had kunnen maken. Maar ik heb
altijd gedacht dat Van Moorsel voor ons te
hoog gegrepen was. Wij gingen er altijd
vanuit dat ze een trede hoger stond, maar
uiteindelijk bleek ze op dezelfde sport te
staan als wij."
De wereldkampioene tijdrijden van het
laatste WK in Valkenburg kon op geen be
ter moment met haar aanbod komen.
„Elk jaar ging het beter met onze ploeg,
maar halverwege het afgelopen seizoen
haakten rensters af. Een floor ziekte, an
deren door gebrek aan tijd, inzet of talent.
Er was zoveel verloop dat we voor de keu
ze stonden, of een sterkere ploeg samen
stellen, of stoppen."
De keuze voor die laatste optie was eigen
lijk al gemaakt. „Ik had niet echt het ge
voel meer dat dit het nou was." Dankzij
de samenwerking met Farm Frites - waar
over de Langeraarder zeer tevreden is - en
tal van co-sponsors heeft Hartol met ren
sters als Van Moorsel en Mansveld nu
toppers in huis. „En we zijn goed begon
nen. In de eerste wedstrijd van het sei
zoen legde de ploeg beslag op de eerste,
tweede, vierde en vijfde plaats."
Er daarmee kwam er onverwacht een ver
volg aan een initiatief dat zeven jaar gele
den begon. „Destijds stopte een hoofd
sponsor in het wielrennen en werd ik ge
vraagd." Van Tol kwam'zo in contact met
De Jonge Renner in Brabant, maar na een
jaar was het alweer gedaan met die ver
bintenis. „Ze wilden het geld niet alleen
voor de dames gaan gebruiken, maar ook
voor de amateurs. Wij zeiden: Dat doen
we niet. We hebben toen zelf de Stichting
Hartol opgezet."
De voorkeur van het echtpaar Van Tol
voor vrouwensport komt voort uit een ge
voel van onrechtvaardigheid. „Mijn
vrouw loopt al 26 jaar hard en daardoor
Jan van Tol: „We
zijn in de geluk
kige omstandig
heid dat we dit
kunnen doen,
dus waarom niet.
We geven geen
geld uit aan an
dere soorten van
reclame. Reclame
maken we alleen
door middel van
het vrouwenwiel-
rennen. Zo heb je
niet alleen die re
clame, maar je
ondersteunt ook
nog eens de
sport."
FOTO ENGEL
LAMEIJER
ontdekten we dat er voor vrouwen vrij
weinig gedaan werd. Waar mannen bij
wijze van spreken na een zege tien gulden
kregen, moesten vrouwen het met een
gulden doen. Wij ervoeren dat niet als
echt vrouwvriendelijk. En dat terwijl zij er
minstens net zo veel voor moeten doen",
zegt Jan van Tol, die in zijn jonge jaren
zelf bij de wielerclub Avanti reed.
Hartol is geen sponsor geworden omdat
het wel eens goed zou kunnen zijn voor
de naamsbekendheid. „We merken wel
dat het helpt, maar het is zeker niet de
eerste doelstelling geweest." Jan van Tol
ziet zichzelf veel meer als een liefhebber
pur sang. „Ik ben een tevreden mens en
Elly is dat ook. We zijn in de gelukkige
omstandigheid dat we dit kunnen doen,
dus waarom niet. We geven geen geld uit
aan andere soorten reclame. Reclame ma
ken we alleen door middel van het vrou-
wenwielrennen. Zo heb je niet alleen die
reclame, maar je ondersteunt ook nog
eens de sport."
Jan van Tol is geenszins een sponsor die
geld schenkt en zich vervolgens laat fête
ren in de VIP-tent. „We gaan heel vaak op
de fiets naar de wedstrijden en hebben
veel contact met de rensters. Gemiddeld
toch wel een keer per week. En waar no
dig steek ik ook de helpende hand toe, of
dat nu het aanreiken van spullen is of het
poetsen van de fietsen. Dit seizoen heb
ben we twee mecaniciens in dienst en kan
ik er zelf wat meer van genieten."
Jan en Elly van Tol zijn er niet de types
naar om zichzelf op de borst te slaan. „Ik
denk dat we vrij eenvoudige mensen zijn.
We vinden dit gewoon hartstikke leuk.
Winnen de rensters dan juich ik, maar ik
voel ook de pijn bij verlies. Je beleeft dit
gewoon in hart en nieren. Eigenlijk moet
je gek zijn om dit te doen. Ach, we hebben
zelf geen kinderen en toch negen doch
ters", klinkt het oprecht.
Van Tol is tevreden dat Michael Zijlaard
als ploegleider van zijn 'dochters' fun
geert. Hij herkent in hem karaktertrekken
die bij Hartol passen. „Iedereen met een
ondernemersgeest wil perfectie. Michael
heeft dat ook." Hartol levert al jaren een
bijdrage aan het vrouwenwielrennen,
maar volgens Van Tol kan het alleen nog
maar beter worden. „We proberen de
sport een duw in de goede richting te ge
ven. Ik denk dat er voor de jeugd nu echte
kansen liggen om wat te bereiken. Leon
tien is als een echte professional bezig. Ik
hoop dat zij jonge rensters weet te stimu
leren. En dat ze dan ook actief blijven,
want tot nu toe was het vaak een komen
en gaan."
Maar het winnen van grote prijzen blijft
het hoofddoel. Met de Olympische Spelen
van Sydnev_voorop. „We gaan echt voor
2000. Vermoedelijk zullen heel wat rela
ties. vrienden, kennissen naar Australië
afreizen." Zelf schuiven Jan en Elly van
Tol ook aan. „Ik denk dat we daar dan een
paar fietsen of mountain-bikes huren en
op pad gaan."
Want de sponsor blijft bovenal liefhebber.
'Alles klopt, behalve de resultaten
Afgelast
Joegoslavië - Kroatië, vandaag,
gaat niet door. Jammer. Naar
de wedstrijd was erg uitgekeken.
Het meest door de Joegoslaven
zelf.
Het Crvena Zvezda stadion in
Belgrado was al maanden tot de
laatste plaats uitverkocht. On
der de 97.422 toeschouwers zou
den zich geen Kroaten hebben
bevonden. Andersom geldt het
zelfde, de return op 10 oktober
in Zagreb (het stadion is nog
niet af, maar al wel uitverkocht)
is alleen voor de Kroaten. Sport
verbroedert namelijk niet over
al. De Joegoslaven mogen dan
bonje hebben met de hele we
reld, Kroaten en Serviërs samen
in één stadion, dat zou pas echt
oorlog geven.
Op 13 november 1991 speelden
PSVen FC Twente in Eindhoven
met 3-3 tegen elkaar gelijk. Eén
Twen te-speler droeg die woens
dagavond een rouwband. Mitar
Mrkela, de Serviër die later nog
met Petrov (nu RKC) en Finidi
(ex-Ajax) op stage was bij Van
Gaal, solliciterend naar één va
cature bij Ajax, vernam op de
dag van de wedstrijd dat zijn
broer om het leven was geko
men. Niet zomaar omgekomen,
dooreen verkeersongeval, lang
durige ziekte, ouderdom of een
andere gemiddelde doodsoor
zaak, maar gesneuveld.
FC Twente-trainer Theo Vonk
liet de keuze wel of niet spelen
aan Mrkela zelf en die verkoos
te spelen. En hij speelde weerga
loos. Had een aandeel in alle
goals. Je verstand kan moeilijk
bevatten dat iemand op zo'n
dag gewoon speelt (en nog bui
tengewoon goed speelt ook),
maar kennelijk werkt het zo
wanneer je land in oorlog is.
kennelijk hoort zoiets er dan bij.
„Dat is oorlog. "Je hoort het al
zeggen, zoals je een voetballer
na een elleboogstoot ook wel
hoort aanvoeren: Dat is voet
bal".
Waarom gaat de wedstrijd in
Belgrado niet door? Aan het veld
ligt het niet, ligt er picobello bij,
de lijnen scherp getrokken en
het weer is gunstig voor de tijd
van het jaar. Onder min of meer
vergelijkbare omstandigheden
ging Chili - Rusland in 1973 wel
door. Dat wil zeggen, de elf van
Chili waren er, scheidsrechteren
publiek ookalleen de Russen
niet.
De Russen hadden in Moskou 0-
0 gespeeld en weigerden de re
turn te spelen in het stadion dat
Pinochet gebruikte als mortua
rium voor de duizenden slacht
offers van zijn staatsgreep tegen
de regering-Allende.
Of de uitslag toen reglementair
werd bepaald op 1,2 of 3-0 weet
ik niet meer, wel herinner ik me
nog dat de scheidsrechter de toss
gewoon verrichtte en dat een
Chileen daarna de bal in het
'Russische' doel mocht schieten,
waardoor Chili zich plaatste
voor het wereldkampioenschap
van 1974. En niet de Russen.
(Zo maar een gedachte: Wat nu
als Chili de toss had verloren?
Wie had er dan afgetrapt?)
Milosevic mag dan veel gemeen
hebben met Pinochet, dit niet.
De wedstrijd gaat niet door. Af
gelast, wegens oorlog!
Inmiddels weet ik het weer,
want ik heb het opgezocht. Chili
won, op 21 november 1973,
twee maanden na de moord op
Allende, in een surrealistisch
schouwspel met 1-0.
Uit het verslag: „Na een halfuur
wachten (dat staat nu eenmaal
in het reglement, de Chilenen
lijken perfectionisten) trapte
Chili af. géén tegenstander in
het veld. Aanvoerder Francisco
Valdes schreef de eer op zijn
naam het doorslaggevende doel
punt gescoord te hebben. In een
léégdoel".
Eén winstpuntje. Vandaag zou
zo'n goal, in een leeg doel. niet
rellen. In dat opzicht is de mens
heid er sinds 1973 stukken op
vooruitgegaan.
Overigens zorgde Pinochet er
doodleuk voor dat er die avond
in Santiago, de Russische boycot
ren spijt, toch gevoetbald en ge
feest kon worden, want als een
soort aap uit de mouw holde
plotseling het door Pele be
roemd geworden Santos het veld
op om het voor heel veel met
bloed besmeurde dollars tegen
Chili op te nemen. De gasten
voelden de sfeer goed aan. hun
feestje was het niet, maar dat
van de generaal: Chili moesten
mocht winnen.
Benieuwd welk elftal Milosevic
heeft weten te strikken, of is hij,
anders dan Pinochet, geen voet
balliefhebber?
NAC heeft sinds 11 december niet meer gewonnen en staat laatste in de
eredivisie. De Bredase club heeft een loodzwaar programma voor de boeg
l! en zag begin deze week trainer Ronald Spelbos opstappen. Ondanks alles
gaat de 26-jarige Jeffrey van As binnenkort zijn handtekening zetten onder
een contract dat hem voor nog drie jaar aan NAC verbindt. De Leidenaar
jlijft namelijk geloven in de belofte die NAC hem drie jaar geleden deed. In
Breda zal ooit een club voetballen die een aanval op de subtop doet en
I Jeffrey van As zal daar bij zijn. Een monoloog van een voetballer, die blij is
met de club waar alles klopt. Bijna alles.
li
Frank
Snoeks is
verslagge
ver van
Studio
Sport
„Ik heb het contract nog niet onderte
kend, maar ben wel mondeling overeen
met NAC. Ik wacht met het zetten van
mijn handtekening tot de CAO-onderhan-
delingen tussen de clubs en de WCS zijn
afgerond. Het gaat dan wat mij betreft
over zaken als de uitkering bij een blessu-
11 re en de vergoeding die de club ontvangt
als ik weg ga voordat ik mijn contract heb
uitgediend. Met het invoeren van de Flex-
wet heb ik de mogelijkheid om te vertrek-
S ken zonder transfersom, maar ik kan wel
begrijpen dat NAC dat niet wil. Vandaar
dat er een clausule in het contract wordt
opgenomen die de 'opzegvergoeding' re-
geit. Het gaat om bedragen die in mijn
ogen redelijk zijn. We komen er waar
schijnlijk eind volgende week uit, want
ook als de CAO-onderhandelingen mis
lukken, worden de genoemde punten in
mijn contract opgenomen op de manier
j die de WCS voorstelt."
„Vanaf 1 januari heeft de telefoon niet
stilgestaan. Iedereen wist dat mijn .con
tract afliep aan het einde van het seizoen
U en elke avond was er wel een makelaar
aan de lijn die me vroeg of ik geïnteres-
/j seerd was om in Engeland, Duitsland,
België enzovoort te voetballen. Dat is te-
genwoordig de gang van zaken. Er is geen
manager of voorzitter meer die belt, ma-
-jl keiaars leggen de contacten en die zorgen
ervoor dat er scouts op de tribune zitten.
Voor mij zijn er vanaf januari ook scouts
geweest, tenminste dat zeggen die make
laars dan, want hoewel ik in die periode
redelijk tot goed speelde, is de interesse
daarna nooit concreet gemaakt. Mede
I daardoor heb ik nooit echt de behoefte
gehad om verder dan NAC te kijken."
„Toen bekend werd dat ik een overeen
komst met NAC had, ben ik weer gek ge-
beid. Nu zeiden ze allemaal dat ik veel te
- vroeg was, dat Werder Bremen, Wol
verhampton, Sunderland, Eendracht Aalst
en Racing Genk me wilden hebben. Dan
ai houd je er toch een beetje het gevoel aan
ld over dat je door die makelaars aan het
lijntje bent gehouden. Maar je kan ook
zeggen dat NAC ze gewoon een slag voor
is geweest. Ik heb nu een sterk verbeterd
contract bij een club waar ik het erg naar
mijn zin heb. Zij konden geven wat ik
vroeg en als je A zegt moet je ook B zeg
gen. Alles klopt, entourage, publiek, am
bitie, organisatie, noem maar op. Alles, al
leen de resultaten niet."
„Toen ik in 1996 voor NAC tekende, wa
ren ze het seizoen daarvoor tot de laatste
dag in de race voor Europees voetbal. Dat
zou allemaal nog beter worden, NAC had
een nieuwe trainer, Wim Rijsbergen, een
nieuw stadion en een stuk of negen nieu
we spelers, waarvan een hoop toppers.
Het ging niet. Met mij niet, want ik was
bijna het hele jaar geblesseerd, en met de
club niet. We werden slechts tiende, een
plaats waar je nu alleen maar van kan
dromen. Het jaar daarop hetzelfde ver
haal, nieuwe trainer, Herbert Neumann,
veel nieuwe spelers en weer plannen om
een aanval op de subtop te doen. Toen
werden we elfde. Begin dit jaar waren de
uitspraken een stuk voorzichtiger en je
ziet waar dat toe heeft geleid."
„De nacompetitie is nu het hoogst haal
bare. Acht punten inhalen op De Graaf
schap of MW zal met ons programma
niet realistisch zijn. We spelen nog tegen
Ajax, Roda, Willem II en twee keer tegen
Feyenoord. Het is echt onvoorstelbaar dat
we in deze problemen zijn beland. Onze
spelersgroep heeft in feite alles, het komt
er alleen voor geen meter uit. Je kan er al
lerlei verklaringen bij zoeken, maar we
zullen wel wat kwaliteit missen. De jon
gens van wie we het moeten hebben, Ar-
veladze, Stewart, Shoukov, zijn allemaal
grillige spelers. Sfeergevoelige jongens,
die het vooral van hun zelfvertrouwen
moeten hebben. Spelers die ook meer
moeite hebben om na een blessure weer
in vorm te raken. Ik ben een van de weini
ge spelers die een normaal seizoen draai
en, maar ben niet zo goed dat ik het al
leen kan doen. Tegenwoordig moet je elf
mensen hebben die goed in hun vel zit
ten, anders red je het niet. De krachtsver
schillen zijn vooral onderin veel minder
groot dan vroeger. Jaren geleden had je er
twee clubs bij die echt minder waren dan
de rest, nu kunnen wij op een goede dag
Jeffrey van As, hier
in duel met Ajacied
Gerald Sibon: „Van
af 1 januari heeft de
telefoon niet stilge
staan. ledereen wist
dat mijn contract af
liep aan het einde
van het seizoen en
elke avond was er
wel een makelaar
aan de lijn die me
vroeg of ik geïnte
resseerd was om in
Engeland, Duitsland,
België enzovoort te
voetballen."
FOTO KEES
VANHOOGDALEM
zelfs van Vitesse winnen."
„Ook Ajax heeft niet meer de extra klas
se van vroeger. Van de week spelen ze te
gen Zwolle en als ik dan de spelers in de
achterhoede zie, is er niet een bij die je
het gevoel van jaren geleden geeft. Toen
had je het idee dat de Ajax-spelers stuk
ken beter waren dan die van jouw ploeg
en je was dolblij als de scheidsrechter af
floot. Nu is dat gevoel weg. Toen ik zelfbij
Ajax in het tweede speelde, waren die gas
ten van het eerste allemaal international
en nooit geblesseerd. Ik heb er dan wel
geen spijt van dat ik naar MW ben ge
gaan, maar het zit me wel een beetje
dwars dat ik nooit een officiële wedstrijd
voor Ajax heb gespeeld."
„Toen Spelbos het dit jaar overnam van
Neumann had ik er alle vertrouwen in.
Mensen om de club heen waren enthou
siast, want hij had een goede naam over
gehouden aan zijn vorige periode als trai
ner. Hij liet ons wat opportunistischer
spelen dan Neumann en we draaiden lek
ker. Alleen haalden we niet de punten, die
we verdienden. Als we toen bijvoorbeeld
uit bij Vitesse of Willem II hadden gewon
nen, wat ook terecht was geweest, hadden
we onszelf en Spelbos veel narigheid kun
nen besparen. Dan was hij hier volgend
seizoen ook trainer gebleven."
„Natuurlijk houd ik er rekening mee dat
we volgend jaar eerste divisie spelen. Roe-
lant Oltmans (algemeen directeur van
NAC, red.) heeft me verzekerd dat de club
een streep door het verleden wil zetten
om daarna weer omhoog te gaan. Dat
hebben ze ook in daden laten zien. Ze
hebben hun best gedaan om mij te hou
den, Ernie Stewart heeft bijgetekend, Jef
frey Simons van Fortuna is aangetrokken
en Oltmans zei dat er nog meer aankopen
zouden worden gedaan. Zijn verhaal was
overtuigend genoeg om mij over de drem
pel te helpen. Ik geloof nog steeds in de
belofte die NAC heeft gedaan. Het plan is
om deze keer met beleid weer een aanval
op de subtop te doen. Het zou dan helpen
als we in de eredivisie blijven, maar als
dat niet lukt moet het maar op de manier
zoals AZ het heeft gedaan. Maar als je mij
vraagt of ik liever met 4-0 win van RBC of
met 4-0 verlies van Ajax, neem ik toch
Ajax."
„Dat ik mij ondanks de sportieve ellen
de goed voel, heeft veel te maken met ons
dochtertje. Nina heet ze, ze is 15 maan
den, en het lukt me niet om na een neder
laag chagrijnig te blijven als ik haar op
haar manier liedjes hoor zingen. Sinds zij
er is, gaat het veel beter met mij; toen her
overde ik mijn plek in de basis en die
plaats is sinds die dag niet meer in gevaar
gekomen. Ik zei het al, alles klopt, bijna
alles. De belofte die NAC heeft, blijft voor
mij bestaan."
F/%RM
FRITES
"HARTOL
