Zingen onder de douche,
vermenigvuldigd met honderd
TV
WEER
Chantage Cohen
Met auto en al
in reuzenrad
Kapitaal weg
via treintoilet
Barney gooit Jerry er uit
DINSDAG 9 MAART 1999
COMMENTAAR
Eerst was er de voorspelbare bittere teleurstelling van de honger
stakers en hun sympathisanten, direct bijgevallen door de vak
bondsvoorzitters De Waal en De Geus. Sindsdien doet vooral de
Amsterdamse burgemeester Patijn zijn uiterste best om meer ver
blijfsvergunningen los te peuteren. De druk op staatssecretaris Co-
hen is groot.
De term 'witte illegalen' geeft aan dat er lange tijd iets grondig
scheef heeft gezeten. Immers, iemand is hier legaal en kan dus
aanspraak maken op alle rechten die daarbij horen, of iemand is
hier illegaal en heeft geen enkele aanspraak op wat dan ook. Door
haar halfslachtige handelen schiep de overheid echter verwachtin
gen die ze uiteindelijk niet meer eenvoudig van tafel kon vegen.
Het is daarom terecht dat er een paar jaar geleden een overgangs
regeling kwam voor de 'witte illegalen'.
Dat er mensen zouden zijn die ook daarbij (net) buiten de boot
zouden vallen, was voorspelbaar. De Amsterdamse kleermaker
Gümüs was de eerste en tot nu de enige die grote persoonlijke be
kendheid kreeg. Ondanks de grote druk handelde staatssecretaris
Schmitz van justitie echter zoals van haar verwacht mocht worden:
volgens de door het parlement vastgestelde regels.
Zij had het geluk dat Gümüs en zijn gezin vervolgens terugkeerden
naar Turkije. Eind vorig jaar besloot een grote groep witte illegalen
bij haar opvolger Cohen wel over te gaan tot het uiterste middel:
een hongerstaïöng. Uiteindelijk deed Cohen de handreiking om
hun dossiers nog eens persoonlijk te bekijken. In dertien gevallen
maakte hij een uitzondering op de regels, in ruim honderd geval
len deed hij dat uiteindelijk niet.
Het resultaat was een nieuwe hongerstaking. Dat is een betreu
renswaardige stap. Het moet immers ook de hongerstakers en hun
sympathisanten duidelijk zijn dat deze actie niets kan opleveren.
Cohen heeft steeds terecht benadrukt dat hongerstaking een vorm
van chantage is die in een democratische rechtsstaat nooit tot re
sultaat mag leiden. In de Agneskerk is hij met de herbeoordeling
van de dossiers tot de uiterste grens van zijn bevoegdheden ge
gaan om te voorkomen dat er doden zouden vallen. Dat heeft niet
opgeleverd wat de hongerstakers wilden bereiken, maar méér zit
er niet in.
Als zij hun hongerstaking tot het uiterste willen doorzetten, kan
niemand hen dat beletten. Maar het moet ook duidelijk zijn dat
niemand er de staatssecretaris of de Nederlandse rechtsstaat op
kan aanspreken als er straks echt doden vallen.
Een praatshow, of zo
Ie merkt het aan alles: Catherine Keyl heeft voor haar talkshow
'Catherine' goed gekeken naar Oprah Winfrey. Neem alleen het
beginfïlmpje. Dat vertoont, op z'n zachtst gezegd, enige gelijkenis
met dat van haar gevierde Amerikaanse collega. En ook Catherines
parmantige gehuppel door het publiek lijkt regelrecht uit de shows
van Oprah te komen. Net als haar maniertjes en de manier waarop
ze de camera inkijkt.
Maar ze heeft niet alles van Winfrey overgenomen. Uitzonderin
gen vormen de podiumopstelling en de olijke titeltjes onder in
beeld. Die zijn namelijk weer gepikt van Jerry Springer.
Jammer is wel dat Catherine, toen ze zich liet inspireren door haar
Amerikaanse vakgenoten, het alleen bij kijken heeft gelaten. En dat
ze niet heeft geluisterd hoe dingen daar gaan. Want uiterlijk mag
het programma vlot ogen, de boel zakt massaal door het ijs zodra
Catherine begint te praten.
Dat een mens zo kan kakelen!
Ze formuleert de vraag 'helpt het als je daar met anderen over
praat?' ongeveer als 'Hebben jullie wel eens over dit soort interne
problemen met buitenstaanders gepraat? Winnifred, jij ook? Jullie
alletwee? Hebben jullie wel eens gedacht: daar wil ik met een
vriendin over praten, of zo? Syl, deed jij dat? En hielp het?' Niet
verwonderlijk dat de gesprekspartners al na een paar minuten een
enigszins versufte indruk maken.
Erg boeiend zijn die gasten trouwens toch al niet. Het thema-van-
de-dag, Stiefouders, fijn of vreselijk?, suggereert allerlei ellende als
achtergestelde kinderen, stokende ex'en en bittere huiselijke ru
zies. Maar de meeste mensen op het podium blijken nauwelijks
problemen te kennen of hebben die jaren geleden naar ieders te
vredenheid afgewikkeld. Oké, een vrouw bekent overspannen te
zijn geraakt van haar stiefkinderen. Maar haar verhaal is zo vaag,
dat ze net zo goed had kunnen optreden bij het thema 'Mijn cavia
is ziek, wat nu?
De algehele lamlendigheid treft ook het publiek. Op Catherines
vraag 'Verzin iets anders voor het onsympathiek klinkende woord
stiefouders?' komt een man met de suggestie 'opvoedvriendjes'.
Wat zou je daar graag de beveiligingsploeg van Jerry Spinger op
loslaten.
wil buys*
Weersverbetering op handen
De zachte lucht komt er aan, maar dat gaat een stuk trager dan zich
aanvankelijk liet aanzien. Pas op vrijdag slaagt een zich noordwaarts
verplaatsende depressie bij Spanje er in om een zuidelijke stroming
boven onze omgeving te bewerkstelligen. Daarin lopen de temperatu
ren op tot meer dan 10 graden. Aanmerkelijk hoopgevender zijn de ba
rometrische ontwikkelingen voor het weekeinde. Boven onze omgeving
lijkt zich een hogedrukgebied te gaan ontwikkelen. Daardoor nemen
de neerslagkansen af en gaat de zon geregeld schijnen. Als deze ont
wikkeling doorzet, komt het met de temperatuur ook wel voor elkaar.
De op handen zijnde weersverbetering wordt gesteund door Europa's
belangrijkste atmosfeermodellen: het Duitse en het Europese. Morgen
blijft het op een enkele bui na waarschijnlijk de hele dag droog. Dat
komt omdat het overgangsfront tussen zachte luchtmassa's boven
Frankrijk en de koudere lucht bij ons boven het noorden van Frankrijk
blijft steken. Ten zuiden van de rivieren wordt overigens wel enige tijd
regen verwacht. Doordat er kans is op wat zonneschijn kan het
kwik toch uitkomen op maximaal 7-8 graden en er waait niet
meer dan een zwakke tot matige wind uit richtingen tussen noord
oost en oost. Op donderdag trekt het front naar het noorden en
valt er waarschijnlijk wel enige tijd regen.
Uitzonderlijk veel regen is er tijdens het afgelopen etmaal ge
vallen in het noordwesten van Spanje. In de stad La Coruha
werd maar liefst 142 mm. Ook in Frankrijk viel veel re
gen. De zware regens werden veroorzaakt door storin
gen in het overgangsfront tussen koude en warme
luchtmassa's. In de warme lucht werd het in zuide
lijk Frankrijk plaatselijk 20 graden (om jaloers op te
worden!), in het zuiden van Spanje omstreeks 22
graden.
Bij ons was het gisteren tot in de middag druilerig
weer. Tegen het einde van de middag werd het tijdelijk
droog en klaarde het ook wat op. De temperaturen kwamen
daardoor nog uit op maximaal 6 graden. Twaalf jaar geleden, 9
maart 1977, was het prachtig weer in onze streken. Bij overwe
gend zonnig weer steeg de temperatuur op Schiphol tot bijna
18 graden.
jan visser
Neil Diamond heeft eindelijk weer 'vlinders in de buik'
Neil Leslie Diamond, van 24 januari 1941 te New York, schreef in 1973 de soundtrack voor 'Jonathan Livingston Seagull',
het aandoenlijke verhaal van een zeemeeuw. In 1980 verzorgde de gevierde Amerikaanse zanger niet alleen de muziek
maar speelde hij ook zelf de hoofdrol in 'The Jazzsinger'. Eind vorig jaar verscheen zijn 46ste cd. 'The movie album (As ti
me goes by)is een derde knipoog naar het witte doek. „Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik weer eens vlinders in mijn
buik", zegt Diamond die op woensdag 17 en donderdag 18 maart concerten geeft in Ahoy' in Rotterdam.
Het kantoor van Neil Diamond
valt niet op tussen de betere
winkels in Beverly Hills. Binnen
ziet de wereld er pas anders uit.
De gouden en platina cd's aan
de muren vechten om de aan
dacht. Trofeeën van een impo
sante carrière die dik dertig jaar
geleden begon en voorlopig
nog niet ophoudt. „Sorry, maar
ik kan er nog geen genoeg van
krijgen", lacht de zanger.
Tijdens het gesprek zit hij er
ontspannen bij in zijn opname
studio. De broedplaats van hits
oogt rommelig, bijna huiselijk.
Diamond vraagt of hij zijn
honkbalpet, van de Los Angeles
Dodgers, en zonnebril op mag
houden. Natuurlijk. En of het
een bezwaar is als hij zijn si
gaar, zo'n dikke uit Cuba, tij
dens het gesprek oprookt. Na
tuurlijk niet.
Neil Diamond, eerste zoon van
een Amerikaans echtpaar met
Pools/Russische achtergrond,
was zestien jaar toen hij op zijn
tweedehands gitaar 'Hear them
bells' speelde, z'n eerste eigen
compositie. Daarna volgden de
hits elkaar in rap temo op. En
zijn albums, met een wereldwij
de afzet van meer dan vijftig
miljoen, vonden al net zo mak
kelijk hun weg naar de kopers.
Diamond was lange tijd een fa
briek die niet alleen zichzelf
voorzag ('Cracklin' Rosie',
'Sweet Caroline', 'Song Song
Blue', 'Beautiful Noise' en
noem maar op) maar ook ande
ren in zijn onuitputtelijke voor
raad liet graaien. The Monkees
dankten hun kortstondige roem
vooral aan een Diamond-song
(Tm a believer'). Veel later
werd met het reggae-sausje van
UB 40 'Red red wine' een werel
dhit.
Diamond voelde ook zichzelf
nooit te groot om het werk van
anderen op te nemen. „Ik reali
seerde me heel lang geleden al
dat ik niet de enige componist
op deze wereld ben. Ik hou er
van muziek van anderen te zin
gen. Deze nieuwe cd staat er vol
mee. Ik heb zelfs met opzet ei
gen nummers gemeden. Bob
Gaudio, de producer, wilde 'Lo
ve on the rocks' van The Jazz-
singer erbij doen en wat num
mers van Jonathan Livingston
Seagull. Dat heb ik hem uit zijn
hoofd gepraat. Dit album gaat
niet over Neil Diamond, de
componist. Het laat hem horen
Neil Diamond: 'I am I said was een perfecte uitlaatklep'.
als zanger, als vertolker van z'n
eigen favorieten."
'The movie album' is een aan
eenschakeling van herinnerin
gen. Van 'Unchained Melody'
tot "Windmills of your mind',
van 'And I love her' tot Can't
help falling in love'. Zelfs het
laatste kassucces, 'My heart will
go on' uit Titanic, is nog snel
meegenomen. Maar een mega
hit voor Neil Diamond zal er
niet uit voortkomen.
Geen probleem, vindt de zan
ger die sinds 1980 ('Love on the
rocks' en 'Hello Again') geen
singlesuccessen meer kende.
„Het is een bevrijding als je je
daar niet meer druk om hoeft te
maken. Gewoon lekker de din
gen doen die je zelf leuk vindt
en waarvan ook nog eens blijkt
dat het publiek ze apprecieert."
Neil Diamond heeft zichzelf ge
vonden. Hij heeft eindelijk een
thuis, een optrekje aan de kust
van Malibu en een afgelegen
uitwijkmogelijkheid op het
platteland. Hij is niet langer de
dolende zigeuner die hij jaren
lang was. Een zoekende zanger
die vergeefs speurde naar in
nerlijke rust. Die z'n geboorte
grond in Brooklyn, New York
'The Big Apple, verliet om na
vele omzwervingen neer te strij
ken in Los Angeles, 'The Big
Orange'. Van de oost- naar de
westkust trok, zonder zich er
gens thuis te voelen.
Hij zong erover in 'I am I Said'
(1971), een van zijn allergroot
ste hits, die hij bovendien nog
steeds beschouwt als één van
de beste nummers die hij ooit
schreef. ..Toen ik I Am I Said
schreef, zat ik in een hele moei
lijke periode. Ik was net ver
huisd naar Los Angeles, had
juist een scheiding achter de
rug. Ik dreef en had geen anker.
Nu zit ik heel anders in elkaar.
Vier jaar geleden ben ik weer
gescheiden, maar nu ben ik ge
setteld en heb ik een plek waar
ik van hou en waar ik me thuis
voel. Dus hoef ik geen tweede 'I
am I Said' te schrijven."
„Toch was dat nummer achter
af een perfecte uitlaatklep. Die
een bijna psychologische uit
werking had. Ik was diep aan
het graven in mezelf op zoek
naar een beetje waarheid. Het
is dan toch min of meer een be
vrijding dat je als componist je
gevoelens makkelijk op papier
kunt zetten. Al kostte 'I am I
Said' me wel vier maanden.
Veel langer dan de meeste an
dere hits. Maar het sleepte me
wel door de moeilijke tijd en
bespoedigde het acceptatiepro
ces."
Neil Diamond heeft geen speci
ale manier van schrijven.
„Soms zijn het een paar noten
op een gitaar die zó mooi sa
mensmelten dat er een song
ontstaat. Maar het kan ook an
ders. Toen er eens een straator
kest passeerde langs mijn ho
telraam riep mijn dochtertje
spontaan 'oh daddy, what a
Beautiful Noise'. Het resultaat
is bekend. Ik bedoel maar, er
bestaan geen formules. Ik zoek
gewoon iets glinsterends in het
zand en probeer daar iets mee
toe doen. Soms neemt een idee
veel tijd in beslag, een andere
keer ontstaat er binnen een
paar minuten een hit.
Hij komt nog eens terug op de
druk die het maken van de
nieuwe cd kennelijk toch met
foto anp
zich mee bracht. Vlak nadat de
maatschappij begin vorig jaar
het idee voor het filmalbum bij
hem had neergelegd, had hij
afigst gevoeld. „Maar toen ik
eenmaal met mijn stem een
tachtig man sterk orkest had
geleid, voelde ik voor het eerst
sinds lange tijd weer eens vlin
ders in mijn buik."
Neil Diamond, een gevierde ar
tiest die goud en platina nau
welijks nog uit elkaar kan hou
den en die in zijn imposante
loopbaan alles al eens mee
heeft gemaakt, zegt dat hij aan
de hand van dirigent Elmer
Bernstein een ervaring beleefde
die zelfs voor hem helemaal
nieuw was. „Ik weet nauwelijks
hoe ik het uit moet leggen. Of,
misschien toch. Beeld jezelf in,
dat je staat te zingen onder de
douche. Je bent op je best. Ver
menigvuldig die opwinding met
honderd en je weet een klein
beetje wat ik voelde bij dat gro
te orkest."
ruudramler*
Wie zijn auto deze zomer in
Utrecht echt niet meer kwijt
kan, kan er nog altijd mee in
een reuzenrad gaan zitten. De
Nederlandse kunstenaar John
Körmeling heeft een drive-in
reuzenrad van 30 meter hoog
bedacht, dat van 5 juni tot en
met 3 oktober in de Domstad
zal draaien ter gelegenheid van
de Millennium-tentoonstelling
Panorama 2000 van het Cen
traal Museum.
Elk kwartier worden vier auto's
met inzittenden meegevoerd
door het reuzenrad. Een auto
mag niet buitensporig van af
metingen zijn en met inhoud
niet meer dan 1500 kilo wegen.
Een ritje kost ongeveer 25 gul
den, verwacht het Centraal Mu
seum.
anp
Jerry Springer in duel met Raymond van Bameveld in de Amsterdamse Schreierstoren. Springer is in Neder
land voor opnamen van de nieuwe dartshow van Bamie en wilde, na een bezoek aan de Wallen, ook wel
een pijltje gooien met de tweevoudig wereldkampioen. Kansloze zaak natuurlijk voor de Amerikaanse pre
sentator. Het programma van Bamey, zal overigens bij SBS op de buis verschijnen. foto ant
Een 36-jarige man uit Koblenz
heeft afgelopen weekeinde
meer dan 20.000 mark door het
toilet van de intercity gespoeld.
De man wilde in Braunschweig
een auto kopen. Uit vrees voor
diefstal bewaarde hij het geld in
zijn onderbroek. Toen hij on
derweg naar het toilet moest,
was hij het geld vergeten, waar
op de biljetten in de pot te
rechtkwamen en werden door
gespoeld.
De Duitse grenswacht, die de
spoorwegpolitie geregeld te
hulp schiet, zette direct een
zoektocht in op het baanvak.
En met succes: de in plastic
verpakte biljetten, met een tota
le waarde van 23.400 mark,
werden teruggevonden en aan
de opgeluchte man overhan-
digd.
ap*
Drie uren van razernij
Een kop uit het Noord-Hollands Dagblad van
dinsdag 2 maart: 'Arrestatieteam pakt man
na drie uren van razernij'. Ook De Tele
graaf vermeldde het incident, eveneens
met foto. Dit alles speelde zich afin een
dakraam van het gebouw waarop dat
momenteen TV-opname was. Ik was
daar aanwezig in functie.
Aanvankelijk werd de suïcidaal
niet als zodanig herkend: het
vaste personeel van het ge
bouw meende dat SBS ie
mand had ingehuurd om wat
extra aandacht te trekken
voor de opnames. Dat zegt veel
over wat wij vandaag de dag
van elkaar gewend zijn. Ik ben
nog niet alles gewend, blijkbaar,
want op mijn beurt dacht ik dat
dit misverstand over 's mans be
doelingen een grapje was, verzon
nen dooi de regisseur. Ik heb het de
volgende dag nogmaals nagevraagd en
het is werkelijk waar: de '67-jarige
psychopaat' werd gedurende de eerst
fase van zijn 'drie uren van razernij'
aangezien voor reclamebord. Ik had
toch al de indruk dat het met zijn razer-
JUSTUS VAN OEL
nij wel meeviel.
Verscheurd tussen innerlijke beschaving en verplette
rende nieuwsgierigheid heb ik mij een aantal keren
op straat begeven en in de striemende regen een blik
op de 'psychopaat' geworpen. Op straat waren geen
sporen van razernij zichtbaar. Het meubilair was
keurig in de woning van de waanzinnige gebleven.
Evenmin was er sprake van een dansende naakte gek
in de dakgoot. Eerder een nette heer in pak die zich
met welgekozen woorden richtte tot de politieagent
recht onder zijn dakraam. ,,Zoudt u deze mensen
willen mededelen, dat niet ik cle hulpdiensten gebeld
heb? Ik heb noch de brandweer, noch de ambulance
besteld. Ik stel er prijs op als u hun dat even wilde
doorgeven.
Let hierbij met name op het grammaticaal onberis
pelijke gebruik van het woordje 'hun'. Een juist ge
kozen derde naamval is toch het laatste wat je van
een in razernij verkerende psychopaat verwacht. In
middels had zich rond De Burcht, het theater waar
de man boven op zolder woonde, een woekering van
hulpdiensten voorgedaan. De waanzinnige leek daar
enigszins beduusd van te zijn en verklaarde in keu
rig ABN dat hij zeker niet van plan was te springen,
dat hij juist wilde leven, maar erg eenzaam is en ge
woon eens met iemand wilde praten. Dit alles was,
paradoxaal genoeg, voor de hulpdiensten juist een
seintje er nog een schepje boven op te doen, via het
inzetten van commando's aan touwen en een uit
Amsterdam aangevoerd springkussen.
Intussen stormde het zo hard, dat ik vreesde dat de
brandweerlieden met springkussen en al onder de
dakgoot door zouden waaien en zouden eindigen in
de etalage van de winkel aan het eind van de straat.
En, kleurrijk detail, al die tijd gingen binnen in De
Burcht de repetities en de opnames gewoon door. De
presentator tracteerde het giechelige publiek op een
stortvloed aan grapjes over zelfmoordenaars en de
genen die zelf niet wilden of durfden te gaan kijken,
hingen aan de lippen van wie dat wel gedaan had.
In een pauze tussen de opna mes begaf ik mij nog
maals naar de plek des onheils, een kleine moeite
want wij bevonden ons als enigen bómen de afzet
tingen. Ik had geluk. Terwijl vier camera 's binnen
keurig de andere kant opkeken, lieten twee comman
do's zich voor het raam van de waanzinnige zakken.
De zelfmoordenaar sloot het raam. 'Open doen
schreeuwden de commando's. Zo'n instructie lijkt
me nu precies de verkeerde in het geval van een zelf
moordenaar, maar zij zullen het wel weten.
Het liep goed af, na een kwartiertje deed ook de lad
der van de brandweerwagen het eindelijk en de man
werd - al dan niet tegen zijn zin - afgevoerdl Zo is
het gebeurd, op 2 maart 1999, in Zaandam. Sommi
ge kranten spraken zelfs van een 'drie uur durende
razernij'.
