Onvervalst Italiaans eten in een Lisses trattoria
Zee van blauwe, zwarte en grijze pakken in Huis ter Duin
i
Handjevol mannen
trotseert vrouwenontbijt
Even 'snel zaken doen' bij de
prijsuitreiking van de BOV-trofee
-C
Leiden Regio
[Expositie Leidse kunstenares Michaela Leemburg
AAN TAFEL
,G 9 MAART 1999
redactie:
Smitsloo-De Graaff.
071-535 64 84.
rzitter Loek Vrede-
ogd stond vóór negen
jsterochtend al op de
In zijn kielzog druppel-
eer mannelijke be-
e^jjleden van de universi-
men. Maar het overgro
te I van de ontbijters in de
i(je ïalige mensa aan de
iatt straat bestond toch
lit zo'n 60 netwerkende
in.
ieltzer, coördinator
;nnetwerk V/M bij de
universiteit, was de
Ir achter het werkontbijt
[overhandigde Vrede-
Ihoogstpersoonlijk een
fe champagne. „Toch
lat hij z'n gezicht laat
lvond Pink. Sterker nog:
[voogd had het best naar
r en converseerde als
'ij iman al ontbijtend aan
Holfel vol vrouwen.
Pink was tevreden. „Tja, die
universiteit is zó groot, er
werken zo'n 2000 vrouwen,
her en der verspreid in de
stad. Je ziet elkaar nooit, be
halve bij dit soort gelegenhe
den. Werkontbijten zijn toch
al een trend bij de heren, dus
ik dacht: why not us, op de
Internationale Vrouwendag?
En ik ben tevreden: wat je hier
ziet, is echt een dwarsdoor
snede van de universiteit."
Eén van de schaarse mannen
even aan zijn jasje getrokken
over het hoe en waarom van
zijn aanwezigheid. Joris van
Bergen blijkt ook lid van het
College van Bestuur en hij is
vol lof over het initiatief: „Ik
ben hier beroepsmatig, want
heb personeel emancipatie
in mijn portefeuille, maar ik
vind dit ook een interessant
gebeuren. Je komt de mede
werkers weer eens op een ón-
Pink Meltzer
van het
Vrouwennet
werk V/M
overhandigt
voorzitter
Loek Vrede
voogd van
het universi
teitsbestuur
een glas
champagne
tijdens het
werkontbijt-
voor-vrou-
wen.
foto henk
bouwman
dere manier tegen. Het is be
langrijk dat vrouwen zich or
ganiseren. Het is allesbehalve
simpel om als Leidse univer
siteit op eigen houtje aan een
emancipatiebeleid te werken.
Je hebt dan toch met interna
tionale criteria te maken.
Maar we hopen nog voor de
zomer een emancipatienota
uit te brengen, om te bezien
wat we wél kunnen in Lei
den."
■ns het vrouwenontbijt
d een expositie geopend
fe Leidse kunstenares Mi-
Ja Leemburg. Zij fotogra-
jonge en oude(re) Leidse
Ten op een manier zoals
raag wilden laten
t)e expositie levert prach
tige plaatjes op van vrouwen bij
wie nu eens niet alles 'jong,
strak en blond' is. Naast 36 por
tretten zijn er drie foto's van le
ge interieurs, als eerbetoon aan
de vrouwen die niet durfden.
Michaela Leemburg: „Een paar
vrouwen weigerden omdat ze
'eerst wilden afvallen' of 'die
kop' te oud vonden. We kregen
er buikpijn van."
„Verder was opvallend dat de
jonge vrouwen veelal voor een
leeg interieur kozen om in te
poseren, en de ouderen die
omgeving veel belangrijker
vonden. Blijkbaar is het je lek-
ker-voelen naarmate je ouder
wordt hoe langer hoe meer ver
bonden aan je omgeving."
De expositie is voorlopig nog
op de eerste verdiepint van de
oude mensa te zien.
Conctacten leg je gemakkelij
ker onder de borrel dan via
de officiële afspraken of met
brievenschrijverijen. Dus trok
Mary van den Berg, eigenares
se van een aantal kinderdag
verblijven in de regio, de Voor-
houtse wethouder Paul van
Riet meteen aan zijn jasje in
Huis ter Duin. Even snel 'zaken
doen' tijdens de pauze van de
uitreiking van de BOV-trofee.
En Mary van den Berg was niet
de enige. Honderden onderne
mers uit de Duin- en Bollen
streek maakten zich afgelopen
week een middagje vrij voor de
BOV-verkiezing ('Beste Onder
nemers Visie'). Om mee te ma
ken wie er uiteindelijk zou
winnen (UnieKaas uit Voor
hout), maar ook om elkaar
weer eens te zien en te spre
ken.
Arjan Slobbe van de organise
rende Junior Kamer Bollen
streek: „De makelaar, de bank
man, de dienstverleners: ze
willen hier allemaal graag hun
kaartjes uitwisselen. Geef de
mensen eens ongelijk. Ieder
een is altijd maar hard aan het
werk, zo vaak spreek je elkaar
niet. En dit evenement is voor
ons als organisatoren ook heel
leerzaam. Het kost je een on
noemelijk aantal uren, maar
wat je er in steekt, krijg je er
minimaal weer uit."
BOV-voorzitter Hans Luiken,
hij zit 'in de marketing' in Lis-
se: „Tja, zo'n evenement gaat
maandenlang ten koste van je
zaak. Maar je doet weer een
schat aan ervaring en contac
ten op".
Terug naar Mary van den Berg,
die na het gesprek met Van
Van links naar rechts directrice Mary van den Berg van een keten kinderdagverblijven in de re
gio, Voorhouts wethouder Paul van Riet, Bolderberg-vestigingsmanager Silvia Heemskerk en Ar
jan Slobbe en Hans Luiken van de Juniorkamer/ BOV-commissie. foto dick hogewoninc
Riet tevreden rondliep. Missie
gelukt („Ik heb een afspraak en
hij heeft begrip voor onze
standpunten"). Van den Berg
is een unieke 'tante'. Ze wist in
twaalf jaar tijd in haar eentje
een keten aan kinderdagver
blijven uit de grond te stampen
in Voorhout, Warmond en Sas-
senheim. En voorlopig leunt ze
nog niet achterover. „In Sas-
senheim en Warmond komen
er tweede vestigingen bij. In
totaal hebben we nu 300 kind
plaatsen, een gastouderbureau
en hopen we in Warmond met
buitenschoolse opvang te be
ginnen. In Sassenheim en
Voorhout zijn de wachtlijsten
nog onverminderd groot en
bovendien ben ik in diverse
andere plaatsen in de Bollen
streek bezig om er 'Bolder-
berg-vestigingen' te stichten.
We zijn nu al zo lang bezig, dat
de gemeenten en de banken
ons graag ter wille zijn.."
Gerrit Ravensbergen, voorzit
ter van veiling Flora, had een
moeilijke middag. „De stem
men staakten, omdat de ver
schillen tussen de drie genomi
neerde bedrijven zo klein wa
ren. Tegelhandel Zwaan uit
Lisse en hoveniersbedrijf Hoek
uit Voorhout zijn wat ons be
treft bepaald geen verliezers.
Tja, hoe vergelijk je kaas, groen
en natuursteen met elkaar?"
staan de beste restaurants vaak ge-
n de weg: meestal een provinciale
n het ene dorp naar het andere ge-
rengt. Ineens kan langs zo'n weinig
lende strook asfalt een lichtgevend
532 pd°emen met daarop reclame
23_ i bekend espressomerk. Op zo'n
t moet de automobilist alert zijn:
m onopvallende gevel van een
onooglijk gebouw kunnen zich cu-
iferelen afspelen die je niet licht
rgeet. Tenminste als je de tijd zou
DVEt roor een uitgebreide Italiaanse
het liefst zo rond het middaguur,
dichterbij huis, in Lisse namelijk,
n trattoria langs een doorgaande
i nietsvermoedende hongerige zou
gelijk aan voorbijrijden, onwetend
zich afspeelt achter de dikke mu-
dat niet erg opvallende hoekpand-
taliaanse restaurants in ons land
om endien de moeite van een culinaire
[waard. Menukaarten waarop de
1 in pizza's genummerd zijn gerang-
lew eel Chinese restaurants lijden-aan
schïf «e eu el - doen het ergste vrezen
kwaliteit van het gebodene. Met
Italiaanse voedsel heeft een over-
doorgekookte spaghetti (uit een
isJiet een vettige gehaktsaus weinig
n.
dan ook de verrassing in Trattoria
- letterlijk vertaald: guldens - waar
en al bij binnenkomst iets van een
oei liaanse sfeer opsnuiven. De - ove-
;ver ok voortreffelijk Nederlandse spre-
Italiaanse gastheer en kok dragen
[etwijleld aan bij, maar het restau-
iftn de Heereweg trof ons vooral
de aangename chaos die daarbin-
rst
>g redelijk vroeg op de avond maar
«eitjes ontwaren we mensen met
'deren, ouderen en leeftijdgeno-
zuigeling domineert de ruimte
geluidjes, maar ook het ontspan-
'Vebbel van de anderen en het ge
in glaswerk en bestek resoneert
de ruimte met zijn terazzovloer en
uren. Middenin staat de bar met
ïngen knoflook en peperoncitii,
(niet gedekte) simpele houten
kent iedereen en iedereen kent
hem nog. Onder zijn bewind
foto mark lamers
verdubbelde de omzet van de
bank, mede dankzij de 'contac
ten'. Minstens één keer per
maand tref je hem nog ergens
in deze contreien. Zo lang was
hij toch geen directeur Leidse
regio? Eggink: „Een jaar of zes.
Ja, ik heb in die tijd heel veel
mensen leren kennen. Niet al
leen door de kluppies hoor. Je
moet wat bewegen. Het geld
ligt op straat, je moet alleen
bukken. Als ik achter m'n bu
reau blijf zitten, zie ik niemand.
Je moet belangstelling hebben
voor de omgeving waarin je
woont en leeft".
De belangstelling voor Leiden
is ook vanuit het verre Ensche
de nog onverminderd hevig.
Als je van mensen houdt, wil
je kijken hoe het met ze gaat.
Fysiek is dat moeilijk te behap
pen vanuit het oosten. We heb
ben dus inmiddels alle hotels
in en rond Leiden al gezien...
Het Leidse blijft trekken, ook
wat mijn echtgenote betreft. Ik
blijf ook lid van Amicitia (een
sociëteit in de binnenstad) en
heb net m'n contributie voor
de LIONS hier ook maar be
taald..."
De winnaar zelf. Er is al over
geschreven in deze krant. Eén
aspect bleef onvermeld: waar
was de echtgenote van Arnoud'
Beem? Gewoon thuis, bij de
kinderen of zo. Meteen na zijn
overwinning stormde Beem de
gang in, greep de telefoon en
belde het thuisfront. Om te
melden dat hij gewonnen had.
En, zei de kersverse manager
van het jaar tegen vrouwlief:
„Eigenlijk ben jij mijn winnaar.
Ik heb het allemaal aan jou te
danken. Jij bent mijn huis
vrouw..."
naar) Patrizio en andere familieleden. Pa-
trizio vertrouwt ons later toe dat hij in het
zelfde dorpje bij Rome is geboren als de be
roemde filmster. De ruimte is ongedwon
gen en de sfeer is goed. Als het meisje van
de bediening onze drankjes komt noteren
en wij naar de wijn vragen, worden we
meegetroond naar een groot rek met Itali
aanse wijnen. Het meisje laat ons kijken,
maar wij willen advies.
De charmante Italiaanse jongeman die de
leiding heeft, komt ons helpen en trekt een
rode Dolcetto d'Alba tevoorschijn (Pie-
monte, 1997). Voor 45 gulden niet goed
koop maar hij drinkt soepel weg. We krij
gen stevige glaasjes - bichieri - maar zien
verderop ook echte wijnglazen op tafel ver
schijnen. Daar moet je blijkbaar om vra
gen. Wij vinden de bichieri prima. Ook krij
gen we een mandje zelfgebakken lichtbruin
stokbrood op tafel, met wat gezouten
roomboter. Over dat boerenbrood zijn wij
enthousiast, het is lekker stevig, maar de
jongen van de bediening had het liever wat
luchtiger gezien, vertrouwt hij ons toe.
„Smaken verschillen", zegt hij.
Na een aangenaam verpozen met hetgeen
er op tafel staat, komt de charmante Itali
aan de kaart laten zien: een groot school
bord met daarop een stuk of vijf voor- en
hoofdgerechten. Giuseppe raccomanda (Gi
useppe beveelt aan) staat erboven in krijt
gekrabbeld. Hij legt uit wat de kok vandaag
gemaakt heeft: zuppa di pesce (vissoep),
carpaccio di tonno (tonijn), bressaolo (dun
gesneden rundvlees), torta di zucca (pom
poentaart), en tagliatelli con pomodori e
pancetta (met tonijn en spek). De hoofge-
rechten spreken ook zeer tot de verbeel
ding: coniglio (konijn), parmigiana (met
mozarella en aubergine gegratineerde kalf
soester), tagliata da fretto (ossehaas), orata
(zeebaars) met balsamico-azijn en pesce
spada (zwaardvis) met limoen en ruccola
(bittere sla).
Wat een weelde! We weten gewoon niet
wat we kiezen moeten. Na enig gedelibe-
reer besluiten we tot de vissoep 12,50),
de capaccio di tonno 19), de parmigiana
32) en de tagliata da fretto 36). De
spanning wordt opgevoerd als onze buren
hun maaltijd voorgezet krijgen en we een
heerlijke geur van knoflook en rozemarijn
opsnuiven. Ons geduld wordt al snel be
loond. En het moet gezegd: de verwachtin
gen waren hooggespannen na het zien van
de menukaart, maar die worden ook volle
dig waargemaakt. De soep heerlijk, de vis
en de mosselen zijn vers. Het voorgerecht
van mijn tafelgenoot: de carpaccio van rau
we tonijn is subtiel en toch Italiaans, met
grote kappers en olijven. We krijgen er nog
een mandje warm brood bij en genieten
stilzwijgend.
Ook over de hoofdgerechten niets dan lof.
De ossehaas is supermals en de donkere
jus met bospaddestoelen smaakt voortref
felijk. Ernaast een bedje van ongesneden
grofbladige (Italiaanse of Turkse) spinazie.
Mijn kalfsoester lijkt een tikje te lang ge
bakken maar smaakt prima. Een echt Itali
aans taartje met de kaas en aubergine. Erbij
krijgen wij (onvervalste Nederlandse aard
appelvreters) een flinke bak frites. Maar dit
zijn niet zomaar frites, merken wij al gauw.
Ze zijn gebakken in olie waaraan een
vleugje knoflool en rozemarijn is toege
voegd. „Lekkerder dan mayonaise?", vraagt
de ober met een grijns. Dat is meer een
constatering dan een vraag, merken wij in
stemmend op. Toe nemen we de aanbevo
len tiramisu 9) en krijgen daar een glaas
je Moscato d'Asti bij (desertwijn) van het
huis.
We genieten. Zulk authentiek en smakelijk
Italiaans voedsel hebben wij in deze con
Sylvia Tóth, Yvonne van
Rooy, staatssecretaris Wil
lem Vermeend, minister De
Vries: alle captains of industry
en andere kopstukken waren in
Noordwijk afgelopen week in
levende lijve te bewonderen bij
de 'Manager van het Jaar'-ver-
kiezing. Van bodyguards geen
(zichtbare) sprake, van fooien
evenmin. Volgens de man van
de garderobe kan er doorgaans
geen guldentje af. „Komt mis
schien omdat de garderobe
gratis is..."
Tussen de zee van blauwe,
zwarte en grijze pakken ineens
een bekend gezicht. Dat van
Ruud Eggink. Hij is al dik een
jaar weg uit deze contreien,
maar zijn contacten zijn nog
stevig verankerd. Hij blijft groe
ten en knikken in Huis ter
Duin. De ex-ING-baas Leiden
tafeltjes (wel aanwezig zijn een vaatje olijf
olie, zout en verse peper) en stoeltjes.
Schuin achter de bar bevindt zich te oorde
len naar geur en geluid het heiligdom van
de (Italiaanse) kok en zijn koksmaatjes.
Sofia Loren lacht de gasten uitdagend tege
moet vanaf een grote zwart-wit foto. Aan
de muur vlak achter ons een familietafe
reeltje met kiekjes van Marcello Mastroian-
ni, naast jeugdfoto's van kok (tevens eige
iggink, links vooraan, temidden van een zee aan onbekende blauwe, grijze en zwarte pak-
le topmanagers van Nederland in 'ons' Noordwijkse Huis ter Duin. foto mark lamers
Ristorante/T rattoria
Fiorini,
Heereweg 487,
Lisse.
Tel. 0252-211550.
'Wdaan
TEKST: STELLA CARSON»
treien nog niet gegeten. Het zijn geen liflaf-
jes die Patrizio ons voorzet, het is robuust
trattoria-voedsel dat u in kleine dorpjes
langs Italiaanse wegen kunt smaken. En,
met een beetje geluk, treft u het bij vele
kooklustige Giuseppes en Antonella's thuis
aan.
We vragen om de rekening (de koffie laten
we zitten) en betalen 162,50 voor een voor
treffelijke (3-gangen) maaltijd met Italiaan
se allure. Weinig is zeker in dit leven, maar
dat we hier nog 's terugkomen, staat vast.