Rondweg Achthovenerpolder: volgende blundé 'Bèta-wetenschapper heeft aan respect ingeboet' Schrijvende lezers 'Pech in Lechoppassen met humor in advertenties i Klankbord Waarom moeten de zw toch steeds worden gepa) Zeehonden jacht is schand,'," W0ENI3AC 3 MAART 1999 redactie paul de vlieger, 01 De pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief gaarne vermelding van onderwerp en publicatiedatum van het artikel waarop u reageert. De redactie kan brieven bewerken, bekorten of weigeren. Alleen br met een volledige adressering komen voor plaatsing in aanmerking. Bijdragen sturen naar: Leidsch Dagblad, postbus 54, 2300 AB Leiden, of faxen naar: 071 - 5321921, of e-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl UITGELICHT Vorige week donderdag ver schenen in deze krant twee advertenties waarin Zorg en Zekerheid onder de koppen 'Pech in Lech' en 'Latrelatie op de piste' reclame maakte voor een reisverzekering. De advertenties verschenen uit gerekend op de pagina, waar op verslag werd gedaan, van de ramp in wintersportgebie den. Die smakeloze combina tie kreeg 's middags bij de ver spreiding van de krant op de redactie meteen een kritisch onthaal en uit een enkele tele fonische reacties bleek later dat ook lezers zich aan de ad vertenties stoorden. Het samengaan van een vrolijke bedoelde reclame campagne met de tragische gebeurtenissen in de skigebie den berust uiteraard op een vervelende communicatie stoornis tussen Zorg en Zeker heid, zijn reclamebureau en onze advertentieafdeling. Daarvoor maken alle betrok kenen excuses. De reclame campagne is vorig jaar ont worpen, enkele maanden ge leden bij ons geboekt, maar inmiddels ingetrokken. Het is goed uit te leggen hoe zo'n fout mogelijk is. In de dagbladwereld geldt een strik te scheiding tussen de redac tie en de advertentieafdeling om het risico te vermijden dat commerciële belangen de re dactionele inhoud van de krant bepalen. De scheiding van verantwoordelijkheden gaat zover, dat de redactie niet op deï hoogte is van de inhoud van advertenties die op de re dactionele pagina's geplaatst kunnen worden. Onze eindre dactie krijgt slechts de maten van die advertenties door. Pas als de pagina's op de redactie zijn vormgegeven, worden de advertenties elders in het be drijf in de vrijgelaten ruimte gemonteerd. De opdrachtgevers van de campagne zijn zich gelukkig ook bewust geweest van het feit dat dit soort grappen niet kan. Het verantwoordelijke re clamebureau heeft nog gepro beerd de gewraakte adverten ties uit: de krant te houden, maar dat gebeurde op een tijdstip dat een medewerker van onze advertentieafdeling daartoe geen kans meer zag. Natuurlijk is ook onze ad- vertentïeafdeling geen door geefluik van willekeurig welke reclameuiting. Daar zijn af spraken over die er in grote lij nen op neer komen dat grondrechten en goede smaak niet in het geding komen. De les is duidelijk. Met humor in reclame moet je altijd oppas sen en een laatste toets op de dag van plaatsing kan, zeker bij lang tevoren ontworpen campagnes, geen kwaad. ton van brussel hoofdredactie Molenaar klaagt over honden omdat hij zelf hazen wil schieten In het artikel 'Die honden ver storen alles' (in de krant van za terdag 20 februari) waarin mo lenaar Hoogduin zich beklaagt over loslopende honden, wordt één belangrijk feit niet vermeld, namelijk, dat deze 'boer' en 'natuurliefhebber' een fervent jager is. Regelmatig wordt hij op de golfbaan of in een bootje op het water gesignaleerd met een jachtgeweer. Onlangs nog vloog de hagel mij, als argeloze wan delaar, om de oren. Zijn schuur hangt regelmatig vol met ge schoten hazen en fazanten. De reden dat de heer Hoog duin dus zo ageert tegen loslo pende honden komt hierdoor wel in een heel ander daglicht te staan. Ze jagen zijn 'hobby' weg. Bovendien, wie heeft er ooit een hond gezien die sneller is dan een haas? Als een hond er al ooit één te pakken krijgt, is deze haas ziek en verzwakt. E. Bakkers, Leiden. Momenteel staat de verkeersproble matiek van Leiderdorp volop in de schijnwerpers. In een drietal wijkbij eenkomsten en een slotavond (64 'stemmers') heeft de Leiderdorper zijn ideeën en meningen kenbaar kunnen maken onder de (sturende) leiding van het Instituut voor Maatschappe- lijke Innovatie. Het is de bedoeling van de gemeente Leider dorp om tot een goed verkeerscirculatieplan te komen, onder meer op grond van deze avon den. Natuurlijk is het belangrijk dat het verkeer in Leiderdorp goed is gere geld. Er zijn heel wat knelpunten op het gebied van veiligheid, leefbaar heid, verkeersopstoppingen en open baar vervoer. Maar wat ons opviel was dat door de vraagstelling van het door de gemeente ingehuurde instituut de zaken wel erg eenzijdig kwamen te lig gen. Het resultaat was dat tijdens de slotbijeenkomst velen meer belang hechtten aan het 'doorstromen van het verkeer' dan aan de 'veiligheid van fietsers en voetgangers'. En zo zagen mensen die in eerste instantie vonden dat de Achthovenerpolder landelijk gebied moet blijven, uiteindelijk wel wat in een ontsluitingsweg door die zelfde polder. OPINIE Kunsthistorica Claudia Thunnissen is lid van het Comité Doesbrug en auteur van het boek 'Landelijk leven in Leiderdorp'. Op verzoek van deze krant schreef zij een opinie over het idee dat in haar dorp leeft om door de Achthovenerpolder een ontsluitingsweg aan te leggen. Het nietsontziend gemak waarmee wordt gesproken over de aanleg van een oostzuidverbinding via een door getrokken Engelendaal, dwars door de Achthovenerpolder over de Rijn, is ronduit griezelig. Naïef is de gedachte dat daannee ineens alle verkeersover last is verdwenen. Van het bedrijven terrein in de Acht hovenerpolder, van sluipverkeer over Achthovenerweg en Acacialaan, van files op de Persant Snoepweg en op de Engelendaal. Ook in Nederland is het een feit dat elke weg die er bijkomt, nieuw verkeer aantrekt. Kortom: het is dweilen met de kraan open. En dan de plek van die rondweg: de burgers die hem in de Achthovener polder deponeren, doen net alsof dat niemandsland is. Ze gaan er voor het gemak maar even aan voorbij, dat dit bedrijfsgrond is, namelijk agrarische bedrijfsgrond. Eigendom dus van boeren, inwoners van Leiderdorp die er hun beroep op uitoefenen. Grond die niet van u of mij is! Grond waar van we overigens allemaal de melk betrekken, waarvoor we dagelijks op de televisie die lollige Melkuniespotjes zien. Het is grond van boeren, die hem ook nog eens een keer voor ons alle maal beheren, zodanig dat hier vogels en planten voorkomen die een be langrijk deel uitmaken van het ecosys teem. Het aardige is dat juist in de Achthovenerpolder een toenemend aantal melkveehouders deelneemt aan agrarisch natuurbeheer. Het bedrijventerrein in de Achtho venerpolder is een planologische blunder uit het eind van de jaren '70. Om daar nu anno 1999 een nog veel grotere blunder in de vorm van een rondweg aan vast te plakken, moet worden vermeden. Een bedrijventer rein betekent vrachtverkeer en de aanleg van een weg daarlangs ver groot de mogelijkheden voor meer zwaar verkeer. Als we het hebben over een ver keerscirculatieplan, dan moet daar ook ruimte in zijn voor de talloze fiet sers en wandelaars uit heel de regio, die zich juist in 'onze polder' komen ontspannen. Bij de aanleg van een weg midden door de polder wordt niet alleen de broodwinning van de agrarische sector stukgemaakt, maar ook onze ervaring van rust, ruimte en stilte. De behoefte daaraan door grote aantallen mensen mag niet zomaar worden weggeschoffeld en opgeofferd aan een stuk asfalt erbij, waarvan al zeker is dat het de problematiek niet wezenlijk oplost. Interesanter is het juist deze fiets- en wandelmogelijkhe den uit te breiden, onder meer door een verbinding tussen het oude en het nieuwe dorp via de Munnikenpolder, De Achthovenerpolder. 'Grond van boeren, waarop vogels en planten voorkomen die systeem'. met pontje en al. De arrogantie van een enkele stadsbewoner, die eist dat 'die eeuwige koeien en boterbloemen' voor zijn gerief maar weg moeten, is ook vanwege al die recreanten hoogst ongepast. Er wordt tegenwoordig afkeurend gesproken over nimbys, mensen die iets nor in my backyard willen heb ben. Daar ben ik het in dit geval nu eens helemaal mee eens. Wat geeft mensen uit de geconcentreerde woongebieden van Leiderdorp (en Leiden) het recht om al hun proble men - van afval tot verkeer - te ver plaatsen naar de rand, naar de minder dichtbevolkte gebieden? Als je met minder bent, ben je dan minder belangrijk? Heb je dan minder recht? In dit geval wordt de verkeers problematiek met name veroorzaakt door die woonconcentraties! Moet het probleem dan gewoon niet déar, in ei gen achtertuin worden opgelost in plaats van op andennans terrein? En hoe blij is men eigenlijk in Rijnwoude en andere omliggende gemeenten met de verschuiving van het Leider dorps autoprobleem? Laten we ons niet halsoverkop over geven aan het korte-termijndenken en plotsklaps nieuwe rondwegen als eni ge oplossing én enig probleem zien. De alles opslorpende aandacht voor de auto gaat te ver. Zeker, het is lastig om in spitsuur op tijd op je werk te komen. Maar dat is maar een paar keer per dag. En hoe zit het met de rest van de tijd, waarin het blik stil staat? Beter wat verder kijken, dus. Wat is bijvoorbeeld het gevolg van een rond weg door de polder? Het bestaan van élke rondweg wordt aangegrepen om het gebied ertussen vol te bouwen, omdat dat 'dan toch verloren is'. Zie bijvoorbeeld het Ruigekade-weiland. Bebouwing levert weer nieuwe auto verkeer op en klaar ben je. De verkeersproblematiek is nauw verweven met de bereidheid van mensen om zelf óók iets te doen of te laten. Dit zou het Instituut voor Maat schappelijke Innqvatie dat de ge meente Leiderdorp in de arm heeft genomen toch als muziek in de oren moeten klinken. Want daar gaat het wezenlijk om, maatschappelijke ver nieuwing. Bewust ook zelf minder snel de auto pakken. Of de auto delen; geen tweede auto nemen; minder hard rijden en beleefder parkeren. Laat de gemeente Leiderdorp op zijn minst daar wat aan gaan doen en niet juist verkeersbevorderend werken, met onder meer het aantrekken van op de regio gerichte detailhandel. Ge structureerd verkeer afremmen is niet asociaal, maar bevordert veiligheid en leefbaarheid. Grond is een interessant goed dat je beter kunt benutten dan steeds verder te asfalteren. Ook minister Netelenbos schrijft in de onlangs uitgebrachte een belangrijk deel uitmaken van he foto hielcofr al Perspectievennota dat eindelo, gen aanleggen ongewenst is. \A;ti de opperste nood niet omzewi een voordeel? Waarom niet mi 1 reiken via ondertunneling bd beeld. Dat heeft de toekomir treintunnel onder de Achthovei der is al één stap in de goede mij Daar ga je toch zeker niet in gronds een weg naast aanleggeek Waarom zouden we de kennen gewenste oostzuidverbinding Bij beeld niet via de vernieuwde Us stand brengen? Daar is zo'n vdzi grote weg toch voor! In comak met de binnenkort gereedkorc Nil kan ook het sluipverkeeria; Alphen de kop in worden git Doorstromning, maar geen igt verspilling, geen agrarisch en j" tief kapitaalverlies, geen bozejw en geen omweg. Natuurlijk, we moeten er no, op wachten en het kost uitkoop van de agrariërs, de van een polderweg en een be1 re brug over de Rijn kost mej geld en vernietiging van een recreatieomgeving. Hoe dan ook, als we willen rijden, moeten we er wel wi over hebben. Je kunt niet op d< rij zitten zonder te betalen, voor een vorm dan ook. claudia thunnissen f stichting comité doesbrug Wiskunde, natuurkunde en scheikunde zijn niet populair onder middelbare scholieren. Ondanks campagnes uit het verleden om het tij te keren - 'Kies exacf - blijft de belang stelling tanende. Niet alleen meisjes, maar nu ook jongens laten de twee exacte 'doorstroomprofielen' - natuur en techniek en natuur en gezondheid - links liggen. Hans Kuyper, onderzoeker bij het Gronings Instituut voor Onderzoek van onderwijs, opvoeding en ontwikkeling (GION) publiceerde vorige week cijfers die dit bevestigen. Hoe erg staat de regio ervoor met de leegstand in het wiskundelokaal? En loopt het echt zo'n vaart met het verval van de exacte vakken? S. Vermeulen, decaan aan het Fioretti College in Lisse: ,,De belangstelling voor bètavakken is landelijk gezien al jaren op zijn retour, hoewel het Fioret ti wel boven het gemiddelde uitsteekt. Maar de tweede fase werpt ons nu weer jaren terug. De leerlingen hebben het gevoel dat de exacte richting zwaarder is geworden met de invoe ring van de doorstroomprofielen na tuur en gezondheid en natuur en tech niek. Met name voor deze laatste, de meest 'harde' variant, blijft maar acht tien procent over, uitsluitend jongens. Het andere profiel, natuur en gezond heid, is iets populairder en wordt weer bijna alleen bevolkt door meisjes. Ik verwacht wel dat de docenten wiskun de binnenkort terug zullen slaan en propaganda zullen gaan voeren om hun lokalen weer vol te krijgen. Zodra ze van de ergste schrik zijn bekomen." Steven van den Ingh, leerling in 3 VWO van het Leidse Aquino College: „Bij mij op school kiezen juist veel meer meisjes dan je zou verwachten voor natuur en techniek. Daar is de verdeling ongeveer fifty-fifty." Een wiskundeles op een middelbare school. Steeds minder leerlingen tonen belangstelling voor dit vak. Is dat een verontrustende ontwikkeling of niet? archieffoto united photos de boer B. van Rooijen, leraar wiskunde op het Fioretti College: „Ik erger me aan die berichtgeving over de dalende ani mo voor bèta. Wij merken er hier dus niks van. Wiskunde B is bij ons het meest gekozen onder de VWO-eind- examenleerlingen. Maar liefst 72 pro cent van de leerlingen heeft dit in zijn pakket. Ze vinden het best zwaar, maar zijn ook bereid om er hard aan te werken. En als het dan lukt om een opgave op te lossen, dan geeft dat een kick. De docenten talen klagen er wel eens over dat de leerlingen zoveel uur werk per week besteden aan wiskunde en daardoor minder tijd hebben voor hun vak." V. Icke, hoogleraar sterrenkunde de Leidse Universiteit en Universiteit van Amsterdam: „We hebben het hier niet over kleine afnames van studen- teninstromen. Voor exacte vakken zo als natuur-, wis- en scheikunde geldt dat het nulpunt bijna in zicht komt. En dat terwijl de maatschappij een grote behoefte heeft aan exacte wetenschap pers. Net zoals men behoefte heeft aan artsen, tandartsen en verpleegkundi gen. Maar net zoals bij die laatste groep heeft de baan van bèta-weten schapper behoorlijk aan respect inge boet. En sommige collega's roepen dat je dat niet mag zeggen; ik zeg het wel: bèta-vakken zijn een stuk moeilijker dan een hoop andere vakken. En ik wil niet arrogant klinken maar zo'n we tenschapper is iemand met een zeld zaam talent. Maar mijn salaris is ver geleken met dat van een willekeurige topmanager een lachertje. Tel daarbij op dat harde wetenschappen op een volstrekt niet uitdagende manier wor den gegeven op de middelbare school en het is niet verwonderlijk dat er zo weinig voor wordt gekozen. Dat merk ik ook persoonlijk. Ik geef wel eens een masterclass om scholieren bekend te maken met sterrenkunde. En ik over drijf niet als ik zeg dat het altijd aan voelt alsof je dorstigen in de woestijn te drinken geeft." Het Centraal Bureau voor de Statis tiek: „Er waren 15 eerstejaarsstuden ten wiskunde aan de Leidse universi teit in 1998. In 1995 waren dit er 28. Voor natuurkunde zijn de aantallen in deze jaren hetzelfde gebleven, name lijk 24. In 1995 stroomden er landelijk 215 eerstejaars natuurkunde in en 120 wiskundigen. Er waren 187 beginnen de natuurkundigen in 1998 en de afde lingen wiskunde verwelkomden in to taal 117 nieuwe studenten." A. van der Ster, begeleidt leerlingen bij een huiswerkgroep in Leiden en helpt bij de alfa-vakken: „Iedereen laat tegenwoordig een taal vallen en niemand vindt dat erg. Dat gebrek aan motivatie om talen te leren wordt al tijd onderbelicht. En Nederlanders zouden de naam hebben dat ze hun talen beheersen, nou vergeet het maar. Een Franse passé simple is al te moei lijk. In het onderwijs is over de hele li nie een vervlakking in de lesmethode te bespeuren, niet alleen bij wiskunde. En natuurlijk is het erg dat daar de in teresse afneemt. Maar niet erger dan dat het bij alfa-vakken gebeurt. Het komt deels ook door het slechte reken onderwijs op de basischolen en het klakkeloos gebruik van rekenmachi nes. Toen een leerling eens tien maal tien moest uitrekenen, kwam er al een machientje aan te pas. En toen dat ding zei dat het antwoord 1000 was, was er geen haar op zijn hoofd die aan het antwoord twijfelde." Prof. dr. L. Hermans, natuurkundige, plaatsvervangend decaan van de fa culteit Wiskunde en Natuurweten schappen aan de Universiteit Leiden: „Bèta-wetenschappers zijn hard nodig in een moderne maatschappij. Ieder een mag in een willekeurige gesprek zeggen wat hij of zij ervan vindt. Bèta wetenschappers kunnen dat kwantita tief onderbouwen. Ze kunnen sommi ge discussies zindelijker maken. Maar bèta's hebben een imagoprobleem. De nerd als vertekend toekomstbeeld is niet echt aanlokkelijk. Over het alge meen denkt men dat je maar twee din gen kan doen als bèta. Of je belandt in het laboratorium, of je staat voor de klas. Dat is helemaal niet waarheidsge trouw tegenwoordig. We moeten stu denten duidelijk maken dat er een breed spectrum aan mogelijkheden is. Mensen afhelpen van dat witte-jassen- syndroom. Als wetenschapper kun je bijvoorbeeld ook werken bij een tv- programma als Klokhuis of bij een museum als Boerhaave." silvan schoonhoven Zomaar een weekje de krant. Drie onderwerpen vallen op: Aegon koopt in Amerika een verzekeringsmaatschappij voor een recordbedrag van 19 mil jard gulden, de directeur van Huize Ursula (stichting voor verstandelijk gehandicapten) luidt de noodklok omdat de boel failliet dreigt te gaan en dr. Rietdijk wil euthanasie voor verstandelijk gehandicapten ter discussie stellen. Drie onderwerpen die geen bal met elkaar van doen heb ben maar mij toch zeer bezig houden. De leiding van Huize Ursula die al jaren de 'kaas schaafmethode' hanteert om de club draaiende te houden, maar niet in de gaten heeft dat ze allang aan de korst van de kaas bezig is... Rietdijk, die een oplossing denkt bij te dragen in die toch al dure voorziening en niets anders kan bedenken dan Hitier en z'n kornuiten na te praten. En Aegon dat zomaar 19 miljard in de achterzak heeft om een winkeltje aan de andere kant van de oceaan te kopen. Wil iemand mij nou eens een keer goed uitleggen waarom ik het nog steeds niet snap? Waar om horen we in Nederland nou al minstens twintig jaar dat er op de zorg van verstandelijk ge handicapten moet worden be- zuingd. Nou ga ik niet alles op noemen waaraan geld over te houden is, maar het is toch van Onze Lieve Heer verlaten om steeds maar weer de groep te pakken die zichzelf niet kan verdedigen. Is het niet om moe deloos van te worden? We weten in Nederland met het geld geen raad. Ja. het zit ons tot de strot; we weten van gekkigheid niet wat we moeten kopen (19 miljard!), maar op de zorg van verstandelijk gehandi capten moet worden be Personeel mag alleen n eten als daar dik voor w taald. Je mag wel voor ploeg zuurkool koke scheppen, prakken, vojiS afwassen, maar als je nog wat uit die pan wil dan dient behoorlijk j~~ getrokken te worden. Z wat over blijft nog liei lijkt het wel. Les 1 in d£* 'Hoe hou je je gemotive soneel gemotiveerd...' En dan die dokter die ze desnoods om helpen om geld te b' Welke schriftelijke cuidr hij als puistige puber je, hebben om van die misbruik te mogen he Moeten we die meneer bü nog wel serieus nemen v misschien al een beetje kwijt? Dan is het npic dubbel zielig dat er zoe dacht aan hem wordt £e ken en zouden we vcjja vast een plekkie moetertei in een rustig tehuis. [jn Nou moet me nog Aip het hart: van onze rege va je toch eigenlijk meer»n verwachten. Ik weet wei c het niet als argumentjei ken, maar Wim Kok ^dt Dijkstal weten helaas nLu goed uit eigen ervaring f hankelijk deze zorgtyee groep is. Jongens, trek d een keer je mond opeifen er wat aan. Je mag je t»0l< een keer echt betrokker»dr jullie moeten al zo vaaltin kenheid veinzen. Zou het de leeftijd zijj ik soms gewoon m'n l hebben... Hebben jullie g ook? Jan' Alphen aan pablo cabenda J nd Er wordt nog geregeld jacht ge- nister van Buitenlands5e' maakt op zeehonden vanwege om te protesteren tegN^ hun vacht, vlees en lichaams- schandalige slachtpartij^ delen voor 'liefdesmiddeltjes'. pe Ik roep iedereen op om te Mevrouw J.*an schrijven naar de Canadese mi- ln if ei

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1999 | | pagina 18