Softdrugs en een tankwagen vol met melk
Leiden Regio
STADSGEZICHT
Uiteindelijk is de hele zaak toch
nog goed afgewikkeld. Eigenlijk
is er nooit iets echt verkeerd ge
gaan. Bij Genesis niet. Dire
Straits. Én natuurlijk Eric Clap
ton. Allemaal aardige mensen
moet ik ook zeggen. Al die jaren
is er nog niet één nagemaakte
geweest, zoals we dat in Leiden
zeggen. Niet één met sterallu
res.
Maar goed, echt grote namen
komen hier niet meer. Waarom
ze toen wel kwamen? Omdat er
een wielerbaan in Ahoy lag, er
konden maar 7000 man in. Bij
ons 11.000. Toen de wielerbaan
eruit ging, konden daar even
veel mensen in. En dan gaat het
verder, als een hal eenmaal een
naam heeft, wil iedereen daar
spelen. En er kwamen nog
meer nieuwe hallen bij. Hier
werd het dus minder. Nu zoe
ken we het in iets kleinere acts.
Om te laten zien dat hier heus
nog wel wat mogelijk is. De
band Normaal. En Golden Ear
ring natuurlijk. Dat is trouwens
de enige band die niet in de
lengte van de hal heeft staan
spelen, maar dwars. Typisch,
maar ze wilden het nou een
maal zo. De rest speelde altijd
wel met een lange hal voor zich.
En achter zich enorme gordij
nen van tien meter hoog. Voor
de demping van het geluid. En
om de warmte binnen te hou
den.
Wat dat betreft heb ik me nog
een keer vreselijk vergist. The
Police speelde hier. Hartje win
ter. Tien graden onder nul. Het
was eerst nog maar de vraag of
het concert door zou gaan. De
boxen en het licht hingen aan
de spanten en als er sneeuw op
het dak zou vallen, zou de be
lasting te zwaar zijn. Gelukkig
sneeuwde het niet die dag.
Maar toen de deuren na het
concert opengingen schrok ik
me kapot. Ik zag enorme rook
wolken en dacht dat de hal in
de fik was gevlogen. 'Nou kan ik
het schudden', dacht ik. Bleek
het condens te zijn. Binnen was
het door al dat publiek boven
de twintig graden. Buiten vroor
het dat het kraakte.
Maar een van de allerleukste
herinneringen heeft niet eens
zozeer met een bepaald concert
te maken. Die T-shirts die bij
die concerten verkocht werden.
Die vond ik pas echt prachtig.
Stond er op de rugzijde: Parijs.
Milaan, Londen, Stockholm. En
Leiden. Als enige provin
ciestadje. Hartstikke Qk
mooi toch?
3 MAART: Provinciale
Statenverkiezingen
Wilt u meer weten over de inzet van de PvdA?
Wij zitten 1 maart voor u klaar!
U kunt ons bellen
tussen 18.30 - 20.00 uur
0900 5151999 (22cPmi
van de rvdA:
sterk en sociaal
stem PvdA!
Uit de rijke pophistorie van de Groenoordhallen
t Alles is hier geweest.
I Werkelijk alles. Het eer-
a ste grote concert wat we
?r er kregen was het BTM
irtrucking Festival. In 1970 of
i,Ik wist nog van niks, had er
tuurlijk geen ervaring mee.
;t was een evenement met al-
naai bands uit Torhout-
erchter, dat popfestival in
lgië. Lou Reed was er. En Ca-
i'an. Eindelijk, om half twee 's
chts, was iedereen uitge-
Ieeld. En ik ga zitten achter de
icrofoon. 'Het is tijd', zeg ik,
verzoek u rustig de hal te
rlaten'. Nou, dat 'rustig' had
er echt niet bij hoeven zeg-
n. Het was de tijd van de soft-
ugs, van Hi man, love and
ace. Bier werd er nauwelijks
dronken, we hadden op het
rrein voor de hal een grote
nkwagen staan van Menken,
elemaal vol met melk. Maar
owen, dat deed het publiek
:1. Toen ik de volgende och-
nd terugkwam, lagen overal
ider de luifels en in alle por-
ken van de hal mensen te
pen. Al was dat natuurlijk
k omdat er in die tijd nog
en nachttreinen reden,
naf 1973 zijn de grote jon-
ns hier gekomen. De Os-
ond Brothers, dat was de eer-
i grote act. Gillende meisjes,
meisjes die flauwvielen,
veehonderd in totaal. Ik zie ze
ig zo bij de bistro liggen in
n lange rij. Daarna zijn hier
el topacts geweest. Santana
jvoorbeeld. Heel apart. Voor
et optreden waren er nog
katsexamens, want ook in die
p was er meer in de Groen-
prdhallen dan alleen popcon-
rten. De lichttorens stonden
in de zaal, een stuk van het
)dium was al opgebouwd, en
lar zaten ze dan: 700 man
hter een tafeltje examen te
oien. Na het examen moesten
eteen alle tafels eruit natuur-
i c, voor het optreden van
ntana. Toen 11.000 man er
En toen hup, na het concert
.000 man weer naar buiten,
i daar stonden dan weer 7000
an te wachten voor het twee
concert. Echt ongelooflijk.
len iedereen weg was, was de
if le zaal een puinhoop. Overal
ikjes. Met veertig man op een
a hebben we toen de hele hal
)fhoongeveegd. We hebben
ikobakken volgeschept.
i aar de mooiste herinneringen
i waar ik toch aan Queen. Ze-
n keer hebben ze hier ge-
lieeld. Zeven keer! Meestal
handtekening van alle leden
hebben. Komt eerst Brian May,
de gitarist, met die krullen.
What's your name? Ah Andrea,
nice name. Toen kwamen die
andere jongens erbij. En ineens
hoor ik een klap. Was mijn
dochter flauwgevallen. De arts
van Freddy erbij om haar bij te
brengen. Kwam ze bij met al
die jongens van Queen over
zich heen gebogen. Prachtig
vond ze dat. Fan van Queen en
dan zo bijkomen.
Ik heb de videoband ook nog
van het herdenkingsconcert in
Wembley, na het overlijden van
Freddy Mercury. Dat doet me
wat. Ik zei het al, ik heb ze hier
natuurlijk zeven keer gehad. Ze
gaven zich helemaal. Ik zie ze
nog zo voor me na de optre
dens. Helemaal kapot waren ze.
Zielige hoopjes mens. Na twee,
drie uur spelen in een enorm
tempo. Voor zo'n toernee moet
je echt een hele goede conditie
hebben. Dat zie je dan pas
goed.
Een keer heb ik bij Queen toch
peentjes gezweet. Qmdat het
concert aan een zijden draadje
hing. Bow Wow Wow speelde
in het voorprogramma. Niet
goed. Slecht zelfs. Wordt er een
blikje bier gegooid uit het pu
bliek. En een van de zangeres
sen gooit het blikje terug. Met
een een enorme chaos. Zegt de
manager van Queen: alle blik
moet uit de zaak, anders treden
we niet op. Een uur zijn we be
zig geweest met het weghalen
van de blikjes. Het publiek, dat
moest wachten, begon steeds
harder te fluiten. Nou, dan
duurt een uur lang hoor. Geluk
kig gaf de manager toen het
sein dat er toch kon worden
opgetreden. Freddy Mercury
had zich de hele tijd al lopen
opwarmen in een geel trai
ningspak. Ongeduldig. Toen
mocht hij op. Er werd een spot
op hem gericht, hij sloeg één
akkoord aan en de hele zaal be
gon te zingen aan. Zo'n magie
had hij. Onvergetelijk. In elk ge
val hebben we daarna alleen
nog maar tapbier verkocht.
Verder zijn hier niet veel pro
blemen geweest. Al trilden de
ramen in de sponningen bij
AC/DC. En bij Metallica. Ja, en
bij Kiss dreigde de boel in de
soep te lopen. Die gasten tra
den hier op terwijl de deur
waarder boven zat. Ze hadden
nog een schuld openstaan. En
die deurwaarder was hier om
beslag te leggen op de gelden.
Congressen. Daarin ligt met name de toekomst van de
Groenoordhallen, zo blijkt uit de nieuwe plannen voor
het complex die donderdag werden gepresenteerd. En
dat is bepaald wel eens anders geweest. In de jaren
zeventig en tachtig stond het complex aan de Willem
de Zwijgerlaan vooral bekend vanwege zijn
popconcerten. Concerten met grote namen. Een kleine
greep daaruit: Dire Straits, U2, Joe Cocker, Santana,
Iron Maiden, AC/DC, Eric Clapton, The Police, Genesis
en Queen. André de Jong (57), sinds het prilste begin
(1969) directeur van de Groenoordhallen, denkt nog
met veel weemoed terug aan die tijd. „Al die
beroemdheden heb ik van dichtbij meegemaakt. Een
geweldige ervaring. En een grote eer. Want wie kan mij
dat nu nazeggen?"
dubbels, dubbele concerten.
Twee concerten achter elkaar.
Queen was ook de eerste pop
groep waar mijn dochter naar
toe mocht. Zestien was ze toen.
Ze mocht back-stage, achter het
podium. Nou, dat was wat
hoor. Ze wilde natuurlijk een
Popconcert in de jaren negentig. Jong publiek wachtend op de De
Backstreet Boys. Wel bekende muzikanten, maar geen wereldtoppers.
FOTO ARCHIEFFOTO LOEK ZUYDERDUIN
De B reestraat foto jan scheerder
Het concert van Santana: eerst staatsexamens, dan popmuziek.
FOTO ARCHIEF
