De sleutels van de school
TV
WEER
Paardenyoghurt tegen veel kwalen
Het Gesprek van de Dag
Lieveheersbeestjes in trek
5
DONDERDAG 25 FEBRUARI 1999
COMMENTAAR
Basisloon topsporters
Margo Vliegenthart, de staatssecretaris van sport, heeft enkele mil
joenen uitgetrokken om topsporters een bestaan te garanderen.
150 Topsporters met een speciale status krijgen 1034 gulden netto
per maand met de mogelijkheid bij te verdienen tot 1800 gulden.
Tot op heden ontvingen ze slechts de helft van dat bedrag.
Uiteraard geldt de vergoeding alleen voor 'amateursporters'.
Grootverdieners zoals de meeste voetballers en tennissers komen
niet voor deze regeling in aanmerking.
De overheid hecht er kennelijk aan sporters goed voorbereid naar
de Olympische Spelen te sturen. Dat is een prettige constatering.
Olympische prestaties stralen niet alleen af op degene die de me
daille behaalt, maar ook op zijn of haar land van herkomst.
Toch getuigt het de bedoeling van Vliegenthart van weinig inzicht.
Door alle sporters hetzelfde te honoreren, ontstaat een soort WIK-
regeling, het systeem dat kunstenaars een basisinkomen verschaft.
De diverse sporten laten zich echter niet met elkaar vergelijken. De
weg naar de Olympische Spelen in Sydney is voor de ene sporter
veel langer, intensiever en dus duurder dan voor de ander.
Het zou veel beter zijn de financiering per sport of misschien zelfs
per individu te bekijken, zoals de sportkoepel NOC*NSF voorstelt.
Met de bijdrage van Vliegenthart is voor velen een effectieve voor
bereiding onmogelijk, terwijl anderen er gemakkelijk van rondko
men of misschien zelfs geld aan overhouden. Dus ligt een eerlijker
verdeling van het geld voor de hand.
Vliegenthart heeft al laten weten daar niet veel voor te voelen. De
staatssecretaris wil geld geven, maar liever niet weten wat de spor
ters doen. Dus neemt ze de sport niet serieus.
Jubelend over het water
Ze worden nog gemaakt: reportages over onze heldhaftige strijd
op. in en tegen het water. Onze strijd, inderdaad. Want als het over
water gaat. praten we bijna automatisch in de wij-vorm. Bij Tele-
ac/NOT hebben ze zelfs een hele serie van dit soon filmpjes: Wa
terwerk. En zoals de naam al een beetje verraadt, wordt er heel wat
afgezwoegd in de reeks. Niet in de laatste plaats trouwens door
presentator Edvard Niessing.
Edvard onderstreept het gezellige wij-gevoel dat water oproept
nog eens extra door louter lovend, om niet te zeggen juichend,
over de waterwerkers te spreken. Ongeveer zoals ze in oude Poly
goon-journaals over de Deltawerken berichtten.
Bij een filmpje over een zwaar transport over zee. lijkt het zelfs of
hij het groot superlatieven-woordenboek erbij heeft gehaald. Er
komt geen zin meer uit zijn mond zonder termen als 'ongelooflijke
klus', fascinerend werk', 'enorme gevaarte', 'je kijkt je ogen uit' en
'dit zeer bijzondere transport'. Behoorlijk overbodige woorden als
er inderdaad net een schip met een bouwwerk ter grootte van een
voetbalstadion voorbij komt varen.
De waterwerkers zelf doen ondertussen hun uiterste best om het
beeld van de zwijgzame zeerot in stand te houden. De kapitein van
het reuzen-transportschip verklaart in twee zinnen dat hij zenuw
achtig is als zijn vrachtje zijn boot opkomt, en dat hij opgelucht is
als hij het heel heeft afgeleverd. En dat hij zijn werk wel een uitda
ging vindt.
Dat is iets beleefder dan 'wegwezen met die camera', maar niet
veel.
Is Edvard Niessings juichende presentatie meestal overbodig, bij
sommige onderwerpen begint ze zelfs lachwekkend te worden. 'De
mosselteelt is veel bewerkelijker dan u vaak denkt' meldt hij aan
het begin van een filmpje over mosselvisserij. In de minuten daar
op wordt echter al snel duidelijk dat het werk van de mosselvisser
hoofdzakelijk bestaat uit het in zee donderen van mosselzaad en
het twee jaar later opvissen van de volwassen schelpdieren. Waar
na een handelaar ze weer in zee laat kieperen - en later uiteraard
laat ophalen - om het zand eruit te spoelen. Dat kun je bewerkelijk
noemen. Maar het enige wat die gasten moeten doen, krijg je de
indruk, is onthouden waar die mosselen ook al weer lagen.
Maar goed. naast Niessings malle gejubel heeft Waterwerk ook zijn
aantrekkelijke kanten. De mooie beelden bijvoorbeeld. Want dat
kunnen wij, Nederlanders, wel.
Water filmen.
De stichting Stop Zinloos Ge
weld kan de vraag naar het lie
veheersbeestje, het symbool
van de actie, niet meer aan.
„Zeker na de gebeurtenissen in
Gorinchem gaat het erg hard.
Veertig tot zestig aanvragen per
dag zijn geen uitzondering", zo
zegt de Noord'wijkse initiatief
nemer Bart Wisbrun.
De vraag is zo groot dat Van Ve-
luw in Zeist, het bedrijf dat de
lieveheersbeestjes maakt, de
productie niet meer kan bijbe
nen. Wisbrun: „De speldjes
worden handmatig gemaakt en
beschilderd. Dat vergt enige
productietijd. Per week worden
er een paar honderd afgeleverd.
Veel mensen zullen daarom
nog even geduld moeten heb
ben."
Volgens Wisbrun zitten er nu
zo n 12.000 mensen op hun
speldje te wachten, 70.000
mensen zijn inmiddels de ge
lukkige eigenaar. Er zijn twee
verschillende speldjes in om
loop: een rood-zwarte en een
zilverkleurige.
Om de enorme vraag naar het
speldje administratief te ver
werken, heeft de stichting twee
uitzendkrachten in dienst moe
ten nemen. Wisbrun en zijn
vrouw konden het met z'n
tweeën niet meer aan. De op
brengst van de lieveheersbeest
jesactie gaat via de stichting
Stop Zinloos Geweld naar een
helpdesk voor slachtoffers van
geweld.
Zacht slot februari
Februari gaat de geschiedenis in als de maand waarin de sneeuw te
rugkeerde. Op veel plaatsen heeft het tien of elf dagen gesneeuwd en
vaak bleef de sneeuw liggen. Over het algemeen kon zich in westelijk
Nederland door luchtaanvoer over de Noordzee geen imponerend
sneeuwdek opbouwen. Meestal betrof het een laagje van enkele centi
meters maar omdat er de laatste jaren weinig of geen sneeuw is geval
len was menigeen dik tevreden. Uitzonderlijk veel sneeuw ligt er elders
in Europa en dan met name het Alpengebied. Op de Zwitserse berg
Santis lag gisterochtend 7,25 meter. Op sommige plaatsen heeft er in
deze tijd van het jaar nog nooit zoveel sneeuw gelegen.
Qua temperatuur is bepaald geen sprake van een imponerende
sprokkelmaand. In De Bilt is het, berekend tot gisteren, gemiddeld
2,7 graad tegen normaal 2,5. Het zachte weer aan het begin van de
maand en circa een week geleden compenseerden de kou rond 13 fe
bruari toen het in het binnenland op enkele plaatsen drie nachten ach
tereen streng vroor. Het maandgemiddelde wordt gedurende de laatste
drie dagen van februari nog iets opgekrikt want we beleven een zacht
slot.
Zuidwestenwinden voeren lucht aan waarin de temperaturen oplo
pen tot 8 a 10 graden. De komst van de zachte lucht gaat gepaard met
veel bewolking. Daaruit kan vanavond en de komende nacht al wat re
gen of motregen vallen. Morgen komt er in dat weerbeeld niet veel ver
andering. Het blijft bewolkt met kans op enige regen of motregen. De
temperatuur stijgt tot 8 graden en aan de kust waait het krachtig,
windkracht 5, uit het zuidwesten. In de nacht van vrijdag op zaterdag
en deels zaterdagochtend veroorzaakt een storing in het front meer re
gen. Daarna klaart het op maar in de loop van zondag bereikt een vol
gend stormgsgebied ons land. Bovendien gaat het flink waaien.
De buien maakten gisteren plaats voor perioden met zon. Wel kwa
men er gistermiddag nog enkele dreigende stapelwolken tot ontwikke
ling waaruit op een enkele plaats een licht (hagel)buitje viel. Tijdens
de afgelopen nacht heeft het ondereen nagenoeg heldere hemel licht
gevroren.
Zuivelboer maakt homeopatisch medicijn
Wie last heeft van eczeem, hoge
bloeddruk of darmklachten kan
daar sinds kort een nieuw ho
meopatisch medicijn voor ge
bruiken: paardenyoghurt uit
Overasselt. Zuivelboer Geert
Janssen uit het Gelderse dorp is
er als eerste ter wereld in ge
slaagd om een drinkyoghurt-
achtig product te maken van
paardenmelk uit het Brabantse
Zeeland.
Paardenmelk staat in de wereld
van alternatieve genezers al
langer bekend als een heilzaam
drankje. De melk lijkt qua sa
menstelling heel veel op moe
dermelk. Bij jonge kinderen
heeft een kuurtje paardenmelk
verbluffende effecten, zegt
Janssen. Maar er zijn ook regu
liere artsen die paardenmelk
aanbevelen bij mensen die bij
voorbeeld door een chemokuur
in een slechte conditie zijn.
Paardenmelk was eeuwenlang
vooral in Centraal-Azië popu
lair als geneesmiddel. De melk
had echter één probleem: de
smaak. Het zuivelproduct
smaakt net als moedermelk
zoetig en waterig. Veel mensen
vinden de smaak ronduit vies.
Bovendien is de melk niet lang
houdbaar.
De eigenaars van de Zeelandse
paardenmelkerij klopten daar
om bij Janssen aan met het ver
zoek om een aangezuurde, lan
ger houdbare variant van paar
denmelk te maken. „Dat bleek
ontzettend ingewikkeld. Aan
paardenmelk ontbreekt een be
paald eiwit, waardoor het niet
wil binden. Je mag niets toe
voegen, want dan verdwijnt het
geneeskrachtige effect. Pas na
een jaar experimenteren ben ik
erin geslaagd een soort drink-
yoghurt te maken. Voor de
smaak voeg ik pure frambozen-
siroop toe", vertelt Janssen.
De paardenyoghurt is sinds en
kele weken te koop. Een liter
kost 22 gulden. Janssen: „Dat is
wel duur, maar het is ook geen
voedingsmiddel. Een bezoek
aan de dokter kost ook veel
geld. En na een paar maanden
zijn de meeste mensen van hun
klachten af."
Sinds de introductie loopt het
storm bij de paardenmelkerij
en de zuivelboerderij. Tiental-
Conciërges eisen erkenning, en een beetje meer salaris
Eigenlijk snijden de Nederlandse schoolconciërges zichzelf in de vingers. Door hun goed
heid - hun verantwoordelijkheidsgevoel - nemen ze teveel taken op zich. De scholen ma
ken dankbaar gebruik van die handige doe-het-zelvers, die van aanpakken weten en
doorgaans ook nog goed liggen bij de leerlingen. Maar in hun portemonnee zien de con
ciërges daar niets van terug. En dat zijn ze zat. Het Conciërge Comité gaat de paar dui
zend vakbroeders en -zusters in het land mobiliseren. „Als wij vijf dagen lang een stipt
heidsactie voeren, loopt alles op school in het honderd."
Natuurlijk gaat het om geld.
Met een nettosalaris van rond
de 2.500 gulden is het bij de
conciërges thuis geen vetpot.
Terwijl de baan in de loop der
jaren steeds zwaarder is gewor
den. De politieagent-in-stoljas,
die zijn tijd vooral verbeuzelde
met koffieleuten, bestaat allang
niet meer. „Ik voel zelf wel voor
de term faciliteitenmanager
zegt Martin Jacobs van het Da
Vincicollege in Leiden in alle
ernst. .Als ik mijn stofjas aan
trek, vallen ze hier om van het
lachen. Dan kan ik net zo goed
een Ajaxpetje opzetten", grijnst
Rotterdammer Jan van der
Schee. „Maar serieus, ik wil ge
woon betaald worden voor wat
ik doe."
En dat is beduidend meer dan
koffie zetten, nablijvende leer
lingen aan het werk zetten en
soms een nieuwe lamp indraai
en. „Ik ben hier maatschappe
lijk werker, sociaal werker en
•klusjesman tegelijk", aldus Van
der Schee. „Ik denk dat ik op
pedagogisch gebied meer in
mijn mars heb dan sommige le
raren. De minister praat over
veiligheid op school. Wie wil hij
daarvoor inhuren? Wij zijn de
sleutels van de school, ook als
het gaat om veiligheid. Ik wil
niks afdoen aan de vakbe
kwaamheid van docenten,
maar ik ken leraren die mij
waarschuwen als er tussen kin
deren geknokt wordt en dan
zelf de achteruitgang nemen."
Jacobs en Van der Schee richt
ten vorige week met hun Haar
lemse collega Rob Knaven (Da-
miatecollege) en Roel Mensink
uit Dronten het Conciërge Co
mité op. De eenlingen op de
scholen gaan hun brachten
bundelen. „Er wordt in het on
derwijs alleen over leraren ge
sproken", zegt Van der Schee.
„Ons is in de nieuwe CAO een
kluif toegegooid in de vorm van
een eindejaarsuitkering van
vierhonderd gulden. Niet
slecht, maar de rest van de af
spraken is voor ons veel te ma
ger."
Toch gaat het niet alleen om
geld. De conciërges willen er
kenning van de verantwoorde
lijkheid die ze dragen. „Door de
vele fusies in het onderwijs zijn
Harry van Bommel, Martin Jacobs en Jan van der Schee (vlnr) vinden dat het werk van conciër
ges ondergewaardeerd wordt. foto joep van der palcor vos
er veel dependances ontstaan
waar in tachtig procent van de
week geen schoolleiding aan
wezig is. De directie zit in het
hoofdgebouw, dus bij calami
teiten beslist de dagelijkse lei
ding. En dat ben ik", stelt Van
der Schee. .Alleen strookt het
niet helemaal met mijn functie
omschrijving. Alle contacten
hier op school met derden lo
pen via mij. Als er brand uit
breekt moet ik beslissen of we
de school ontruimen. Formeel
is het bestuur verantwoordelijk,
maar als het mis gaat hoef ik
daarmee niet bij de ouders aan
te komen."
De vanzelfsprekendheid waar
mee wordt aangenomen dat de
conciërge willekeurig welk kar
weitje wel zal klaren, zit hen
dwars. „Ik werk officieel 36 uur,
maar in de praktijk is het 40 tot
45 uur per week", zegt Jacobs.
„Die tijd heb je gewoon nodig.
Ik doe ook al tien jaar het alarm
en 's avonds maak ik altijd even
mijn ronde langs de school met
de zaklantaarn. Ik woon er ten
slotte maar honderd meter van
daan en het werkt preventief. Er
is al negen jaar geen ruit meer
ingegooid. Maar dat ik bereik
baar moet zijn en bekend sta bij
de politie, dat staat niet in mijn
taakomschrijving. Maar ze bel
len me wel als er wat is, zoals
vorige week toen een ruit kapot
ging in de storm. Dan kan ik
mijn gewerkte uren terugkrij
gen. Lk zou alleen niet weten
wanneer ik die moet opne
men."
Van der Schee was tot voor kort
vertrouwenspersoon voor de
leerlingen, maar hij wil niet
meer. „Ik ben er nog wel voor
die kinderen, maar ik sta niet
meer in de schoolgids. Als een
docent vertrouwenspersoon is,
krijgt hij daar zes taakuren
voor. Het kost de school al
gauw duizend gulden om voor
die uren een andere docent aan
te trekken. Maar ik kreeg geen
enkele compensatie, al is dat bij
mijn sollicitatie wel toegezegd.
Als de school niet ziet dat ik de
goedkoopste oplossing ben en
de gemakkelijkste - want ik ben
altijd aanwezig en die docenten
niet - laat dan maar."
Ergernis groeit ook over de in
zet van banenpoolers. „Hoeveel
basisscholen in Leiden hebben
nog een vaste conciërge?",
vraagt Jacobs. „Hooguit vier.
Op de andere scholen lopen al
lemaal mensen van DZB, De
Zeil Bedrijven, opvolger van de
sociale werkplaats. Terwijl wij
al jaren geleden zijn begonnen
met het inleveren van arbeids
uren, van veertig naar 38, naar
Zwangere mannen
Niet langer verbergen mannen hun baar
moedernijd. Er is sprake van een massale
coming out. Werden zij vroeger nog onbe
kommerd 'heren der schepping' genoemd,
nu beseffen zij de ironie van deze kwalifi
catie. Hoezo schepping?Zij maken auto's,
creëren raketten, fabriceren elektronische
highway's. Maar het ultieme scheppen, na
melijk het voortbrengen van nieuw, mense
lijk leven, gaat aan hen voorbij.
Lang hebben mannen hun onvermogen ge
camoufleerd en gecompenseerd. Omdat
de natuur tot de wereld van de vrouw
behoorde, wierpen zij zich op de cul
tuur, het herscheppen, het lierinrich-
ten. Omdat vrouwen bij uitstek uit
verkoren waren zich met het leven
zelf bezig te houden, met men
senkinderen, ontfermden man
nen zich over de wereld der
dingen. Techniek, speeltjes.
Lang heeft de teleurgestelde
Adam de rollen proberen om
te draaien. Al in het paradijs
drong de afgrijselijke waarheid
tot hem door. Het was Eva die
zich ontfermde over de vrucht,
waarvan hij slechts een hapje
kreeg. Zij had de sleutel tot het
leven, niet hij. En vervolgens
verzon hij een nieuwe mythe om
de waarheid draaglijk te maken:
HFI FFN GRIM
36. De schoolbesturen moeten
die mensen aannemen, daar
waren die uren voor, niet om
via de banenpool zo goedkoop
mogelijk arbeidskrachten te
krijgen."
Nog vóór de zomer wil het co
mité een zwartboek vol verha
len van conciërges aanbieden
aan minister Hermans van on
derwijs. Drie eerdere pogingen
van Van der Schee om door te
dringen (één verzoek was nog
gericht aan Hermans' voorgan
ger Ritzen) liepen stuk op een
muur van onverschilligheid.
Om de Haagse starheid te door
breken laat het comité zich on
dersteunen door de SP. Kamer
lid Harry van Bommel stelde
eind januari schriftelijke vragen
over de positie van conciërges,
waarop de minister nog moet
antwoorden.
„De conciërges hebben nooit
een vuist kunnen maken", al
dus Van Bommel. „De bonden
lopen niet erg hard voor hen.
De SP is geen vakbond, wil dat
ook niet zijn, maar als de bon
den een steek laten vallen dan
springen wij in het gat. Het gaat
om een kleine groep met een
zichtbaar probleem. De oplos
sing hoeft geen kapitalen te
kosten, maar het is duidelijk dat
er een andere functiewaarde
ring moet komen. Op iedere
school is de conciërge de cen
trale figuur. Bij welke baan
moet je 24 uur per dag, zeven
dagen per week beschikbaar
zijn?"
Moeten ze dat echt? Het staat
nergens. Niemand dwingt ze,
maar elke school rekent blinde
lings op zijn conciërge. Jacobs
liet zelfs de onderwijsstaking
schieten omdat hij zijn direc
teur had beloofd te helpen op
een open dag. Van der Schee
staakte wel, voor het eerst van
zijn leven. „Maar wij hebben
een veel heftiger wapen. Als wij
ons een paar dagen werkelijk
houden aan de CAO, dan loopt
het goed in de soep op school.
Maar ja, je weet hoe de situatie
is: gaat er wat stuk, dan repa
reer je dat wel even. Wij zijn
ook zelf schuldig."
ONNO HAVERMANS-ILSE THOONSEN
len diepgevroren pakkette
gaan dagelijks de deur uit. t.
Vooral voor Belgische klam r
de paardenyoghurt niet aa n
slepen. Janssen vreest zelf k'«
er een tekort aan paardeni
kan ontstaan. „Maar ik vo ti
nog niets voor om zelf paa f
te gaan melken. Dat moet
de hand en die beesten g
maar driekwart liter per keL
En met de hengstenveulen )E
je zitten. Want de beesten 't
ten natuurlijk zwanger zijt jj
weest om melk te geven."
MARGIT SPAAK
Mannen stral»
ook weikon:
in voormalij
vrouwencaf
Het enige café in Amsteti i
waar mannen twintig jaai
lang niet welkom waren,
verkocht. De naam Saare
blijft behouden, in de nie
we formule mogen heren
ook over de drempel stap
pen. i
De nieuwe eigenaressen In
Meijer en M. Sax willen v ie
Saarein een modern, pro
sioneel uitgebaat homoo
maken, met de nadruk oj
klandizie van dames. „Wi
willen het behouden vooi
vrouwengemeenschap",
dus Sax, bekend van het I
nancieringsfonds voor vr
welijke onderneemsters H
ma Cash.
Het café in de Elandsstr;
opende in 1978 de deurei
werd geleid door een coll
tief. Alle vrouwen waren
welkom, de lesbische scei
had er sterk de overhand.
Vooral de laatste jaren lie
de klandizie terug. „Ik vit
het verschrikkelijk jamnu
maar het was onvermijde
We konden het hoofd nit
meer boven water houde
aldus bestuurslid G. Vooi
Zij wijt de teloorgang van
Saarein aan de tijdgeest.,
is kennelijk onvoldoende
hoefte aan. Vrouwen heh
of een baan en een goed
laris maar zijn geen caféj
gers, of hebben een uitki
en geen geld om uit te
Volgens Vooren was Saai
een van de langst bestaai
cafés exclusief voor vrout
in de wereld. „Er zijn noj
wel vrouwencafés in and
steden, maar die zijn met
niet de hele week open."
Mannen werden geween
omdat het voor vrouwen
I prettig was een plek te he
ben waar ze onder elkaar
I konden zijn. Alleen als ze
verander waren mochtei
mannen het etablissemei
betreden. Die exclusivitei
voor vrouwen werd voort
de laatste jaren nogal eem
j als achterhaald beschouw
„Ik denk dat als we weg zi
sommige mensen het tod
j ineens jammer gaan vin
den", denkt Vooren.
Vanaf de Internationale
Vrouwendag op 8 maart,
viert Saarein een week lan
een afscheidsfeest. Op 14
maart sluit het café tot 23
april de deuren voor een\
bouwing.
Sax, die Saarein laat explo
teren door ervaren dames
die al in de horeca zitten, i
ervan overtuigd dat het da
na goed zal lopen. „Er ise
wel behoefte aan een gez«
café voor vrouwen."
niet de man maar de vrouw was de tweede
sekse, falend, tekortkomend en daarom tot
penisnijd veroordeeld. Maar in de man-
nenziel bleef het gemis, de leegte knagen.
Dat veranderde in 1978. Want toen zag
reageerbuisbaby Louise Brown het levens
licht. Weliswaar konden mannen nog niet
zelf zwanger worden, maar het begin was
gemaakt. Vanaf dat moment zijn ze op gro
te schaal met eicellen, sperma en embryo's
gaan experimenteren en konden ze de illu
sie koesteren heer en meester te worden van
een terrein dat vrouwen zich miljoenen ja
ren in een exclusief onderonsje als hun na
tuurlijk recht hadden toegeëigend.
Maar de werkelijke vervulling van het vol
waardig, gelijkwaardig mens zijti bleef bui
ten hun bereik: zelf zwanger worden een
baby baren. Gelukkig heeft Robert Winston,
Engelands meest vooraanstaande expert op
het gebied van vruchtbaarheidsonderzoek.
afgelopen zondag in de Sunday Times laten
weten dat zwangerschap voor mannen in
de nabije toekomst zeker mogelijk zal wor
den. Hij zal dat toelichten in zijn binnen
kort te verschijnen hoek: The IVF Revoluti
on, waarin, zo vermoed ik, nog eens duide
lijk wordt gemaakt dat seks en voortplan
ting volledig gescheiden gaan worden.
Voortplanting wordt iets voor experts, goed
opgeleide monteurs, die beschikken over
veel kubieke meters diepvries, waarin de
onderdelen overzichtelijk liggen opgeslagen
op soorten en kenmerken: opgewerkt sper
ma met generwaspoort, veel jonge eicellen
van blonde, blanke vrouwen, hele en halve
eierstokken en embr}'ootjes met KEMA-keur
in allerlei fasen van ontwikkeling. De be
stelling verloopt via fraai geïllustreerde
postordercatalogi. 'U wilt een zoontje d la
Kevin Costner, maar dan wel met krulle
tjes? Eens even kijken wat we voor u kun
nen doen.'Een dochter die netzo welge
schapen is als Claudia Schijf er, maar met
de expressie en diepgang van Meryl Streep?
Dat is een kwestie van nauwgezet mixen.
Terug naar Winston. Deze meent dat de
mannelijke zwangerschap 'vrij eenvoudig
is'. Er hoeft alleen maar een embryo te wor
den ingebracht in de mannelijke onderbuik
(de plek waar mannen al miljoenen jaren
een leegte ervaren), vervolgens moet de pla
centa worden verbonden meteen van de
organen, en 'Klaar is Kees'. Opmerkelijk is
dat deze hele handeling wordt afgedaan in
de onderdelen- en reparatieterminologie
die ook gebezigd wordt wanneer je je auto
een 10.000 kilometerbeurt laat geven.
Winstons mededeling dat mannen binnen
kort zwanger kunnen worden, heeft al tot.
enthousiaste reacties geleid. Zo liet föhn
Baker, socioloog aan de Universiteit van
Brighton, weten dat deze mogelijkheid een
eind maakt aan een grote onrechtvaardig
heid. 'Als een vrouw zwanger wil worden
hoeft ze alleen maar een man dronken te
voeren, terwijl een man een vrouw moet
bidden en smeken om zijn kind te dragen'.
Ook andere reacties leggen een wereld van
mannelijk leed bloot. 'Natuurlijk moet het
mannen toegestaan worden zwanger te
worden', meent Tim Hedgley van de fertili
satie-organisatie Issue. 'Het zou seksediscri
minatie zijn als mannen geen kinderen ter
wereld mogen brengen
Van mij mogen ze, al heeft het zwanger
worden van mannen veel meer voeten in de
aarde dan de simplistische voorstelling die
nu wordt gegeven. Er moet nogal wat
kunst- en vliegwerk aan te pas komen om
een man zwanger te krijgen en te houden.
Ooit zag ik in een film Arnold Schwarze
negger zwanger worden: een robotachtige
mannetjesputter die opeens met een dikke
buik rondloopt, gevoelige tepels krijgt en
verweekt tot jammerende teerhartigheid.
Dat lijkt mij voor mannen geen wervende
staat van zijn. Ik verwacht er dan ook geen
run op. Hoe je het in hun buik ook draait,
keert en aansluit, zwangerschappen bij
mannen zullen vooralsnog maar één ding
duidelijk maken: vrouwen zijn hier van
nature, fysiek en psychologisch, veel ge
schikter voor.
