Wildzwijn-biefstukjes in luidruchtig paviljoen
Champagne, rozen en smokings:
wat wil een vrouw nog meer?
Pianorecital verbroedert politici en zakenlieden
Leidse regio is en blijft sterloos
Transparant
gebouw in
Alkemade
Leiden Regio
AAN TAFEL
(AG 23 FEBRUARI 1999
972
Champagne,
smokings en
rozen voor drie
schoonzussen:
Petra Volwater
(midden), Co-
ra Neijman
(rechts) en
Henny Neij
man bij het
elektronische
busje van het
Haagweg-pa
rkeerterrein.
foto hielco
kuipers
Zijn we toch weer overgeslagen bij de tradi
tionele sterrenregen van de Michelin-gids.
Vijf nieuwe zaken kregen een ster en zo kwam
het totaal aantal op 47. Maar wij zijn en blijven
een sterloze regio. Beukenhof-directeur Erwin
Rozendal ooit was zijn Oegstgeester restau
rant het eerste met twee sterren - had er stille
tjes wel op gehoopt dat hij in de prijzen zou
vallen. „Ik zeg dat niet alleen voor mezelf, maar
ik vind het onterecht dat in onze regio geen en
kele ster is uitgedeeld. De entourage hebben
we: het LUMC, de universiteit, Wassenaar, de
Haagse dames. Maar wat onszelf betreft: ik
denk dat de Beukenhof is overgeslagen, omdat
we relatief te kort geleden onze ster hebben
verloren. De eerste in 1967, maar de tweede
pas in 1996. Ik zwaai er nu drie jaar de scepter,
ik hoor aan alle kanten dat we het zo goed
doen. Het zou leuk zijn als we die ster in het
jaar 2000 op de gevel kunnen plakken."
Bedrijvig Alkemade mocht
gisteravond een kijkje ne
men in de nieuwbouw van
aannemer Heembouw op het
ook nog praktisch gloednieu
we bedrijventerrein Lasso-
Zuid. Tientallen bedrijven uit
de kerkdorpen namen die kans
waar. Zij zijn gebundeld in de
Ondernemers Vereniging Al
kemade (OVA), een heel actie
ve club die als spreekbuis naar
de gemeente fungeert en bo
vendien regelmatig 'avondjes'
voor haar leden organiseert.
Bram van der Voet, eigenaar
van touringcarbedrijf Bovo
Tours, leidt de nu twaalfjarige
club. „We hebben als plaatse
lijke bedrijven behoefte aan
onderling contact, dat blijkt
keer op keer uit de opkomst en
uit het ledental: dat schom
melt rond de tweehonderd."
Medelid en architect Jan van
Rijn tekende voor het opzien
barende ontwerp van de
nieuwbouw. En directeur Pe
ter Lammertink legde uit wat
er zo bijzonder aan is. „Heem-
bouw bestaat uit verschillende
bedrijven die ook als groep
moeten kunnen werken. De
onderlinge communicatie is
dus uiterst belangrijk en de ar
chitect heeft die wens goed
vertaald. Het gebouw is trans
parant. Het bestaat uit drie
kantoorvleugels, die om een
glazen atrium heen liggen. Er
zijn bruggen waardoor je ge
makkelijk bij elkaar kunt bin
nenlopen. De kleuren zijn
menselijk: geel, warm. En het
atrium geeft veel licht, waar
door onze 140 tot 160 werkne
mers plezierig kunnen werken.
Want een aannemersbedrijf
bestaat uit mensen in paats
van kranen en keten."
Champagne en rozen, uitgereikt door heren in smo
king. Wat wil je als vrouw nog meer op een gure
vrijdagavond?
Het was, kortom, een klein feestje dat op het Haag-
weg-parkeerterrein werd aangericht voor de Zoeter-
woudse Petra Volwater, alsmede Cora en Henny
Neijman uit Oude Wetering. Ze bleken toevallig of
werden ze er op uitgezocht? - de 100.000ste gebrui
kers Vein de restaurant-service en mochten gratis di
neren in een restaurant naar keuze, Olympia. Henny
Neijman: „Ik ging met m'n schoonzussen uit eten,
omdat ik onlangs veertig ben geworden. We hadden
al gereserveerd en omdat je toch die auto nergens
kwijt kunt, zetten we 'm op de Haagweg. Krijgen we
ineens dat hele circus over ons heen. Daar denk je
toch niet aan als je even je auto gaat parkeren? Ik ben
er nog beduusd van".
Chris Verplancke, aan het woord in zijn functie van
secretaris Stichting Stadsparkeerplan, kan het niet la
ten om te benadrukken dat wethouder Alexander
Pechtold 'toevallig' ook aanwezig was bij die
100.000-ste. „Leuk toch, dat die man ook van ons
parkeerterrein gebruik maakt? Ja, wij zijn het best lo
pende transferium van Nederland. We zitten nu op
760.000 parkeerders en hopen eind dit jaar op een
miljoen te zitten. En op zo'n dag als afgelopen zon
dag gaat het helemaal snel: er was een bridgetour-
nooi in diverse restaurants in Leiden. De hele stad zat
barstens vol met bridgers, overal vandaan, en ze kwa
men massaal bij ons die auto neerzetten".
Huisconcert alternatief voor verjaardag-in-de-kring
or een culinair journalist is het ideaal
I Is een restaurant een 'parade van voor-
chten' op de kaart heeft staan. Datzelf-
:ldt voor de 'proeverij van nagerech-
.vaarbij een selectie van zoetigheid op
komt, inclusief een vingerhoedje kof
immer dat Stadscafé/Restaurant Van
Verff aan de Steenstraat in Leiden geen
:aan hoofdgerechten' biedt, maar ver-
lebben we niets te klagen over de mo
eheden om hier op één avond te proe-
vat de kok te bieden heeft,
scafé Van der Werff - vernoemd naar
1 eidse burgemeester die zijn onderda-
tijdens het beleg van de Spanjaarden
i >74 wilde redden van de hongersnood -
n paviljoenachtige ruimte met glas-in-
ramen. Het heeft de allures van een
i d café, een trendy en succesvol ver-
f jnsel in de horeca. Zoals in de meeste
f d cafés kun je hier ook eten. En dan
)en we het niet over een simpel dag-
iteltje maar over serieuze spijzen met
erop en eraan,
in een café wil eten, moet zich ook
leggen bij enige geluidsoverlast. Ook
ijn die avond voorbereid op een eten-
lat niet in alle rust zal verlopen. Het ca-
ordt druk bezocht, maar er is nog een'
Itje vrij in het rookvrije gedeelte. Dat
te pluspuntje is al genoteerd. Ook over
n aart zijn we te spreken: compact maar
j veel variatie. Het stadscafé biedt opval-
i' Iveel vis. 'De vangst van de dag' is een
akken roodbaarsfilet, krijgen we van het
v sje van de bediening te horen. Verder is
ok een dagsoep: mosterdsoep van-
id.
is rumoerig maar ook gezellig bij Van
Werff. Overal zitten mensen achter een
ïkje of een bord eten. Verderop is een
I I onder de tafel met lego in de weer,
ouders knabbelen van frietjes. De eet-
achter de bar wordt vooral voor groe-
gebruikt en is vanavond gesloten,
is kan daar op vrijdag gegeten worden,
ir vaak is de zaal bezet vanwege borrels
esloten dineetjes.
buigen ons over de kaart en lezen dat
ider Werff speciaal voor twee personen
zuurkoolschotel biedt, met fazant, ver-
aucijs en spekkies-jus. Klinkt aantrekke-
smaak is goed. Maar van die rode wijn ont
waar ik niks en ook word ik geen spoortje
knoflook gewaar. De vis is gedompeld in
een dunne witte saus waar niet erg veel
smaak aanzit. Dat is jammer, want nog
maals, de ingrediënten zijn prima. Mijn
partner heeft dezelfde ervaring met zijn
wildzwijn. „De saus ontbeert iets." Cran
berries dus. En misschien nog wel iets. Het
vlees smaakt goed, maar het gerecht is 'niet
af.
Erbij heerlijke Vlaamse frieten, mayonaise
en een schaaltje groenten: snijbonen met
spekkies, bloemkool, een groentetaartje,
worteltjes en een roodgestoofd peertje. Het
moet gezegd, de bijgerechten zijn goed ver
zorgd bij Van der Werff, maar de hoofdge
rechten zijn niet helemaal zoals het had
kunnen zijn. De basis ligt er. Met het juiste
beetje creativiteit kan de kok daar nog iets
mooiers van toveren, vermoeden wij.
Veel ruimte voor een nagerecht is er niet
meer. Maar samen willen we ons nog wel
aan een 'proeverij van nagerechten'
14,50) wagen. Het duurt zo lang voordat de
bediening die bestelling komt opnemen,
dat daar inmiddels weer wat ruimte voor is.
Er verschijnt wederom een bordje vol: een
stuk huisgemaakte appeltaart, chocolade
taart, een gevuld soesje, chocolademousse,
mango-ijs, room, een glaasje 'koffie hup
peldepup' (een soort Irish Coffee). We
smikkelen er ons een weg doorheen en lik
ken tevreden onze lippen af. Wij waggelen
vervolgens naar buiten, de stilte in, 117,50
armer.
TEKST STELLA CARSON
FOTO HENK BOUWMAN
I huisconcert met een
0 lelbelovend pianiste aan
leugel. Dat is nog eens een
natief voor de verjaardag-
1 de-kring. De Oegstgeester
i nman Herman Klaver kan
er meepraten.
htgenote Els organiseerde
concert voor de nietsver-
iidende 60-jarige eigenaar
Ij een herenmodezaak, en
I 65 zakelijke en politieke
kregen een uitnodi-
zonder ons af te laten leiden door de dis
cussies van anderen die soms luid en dui
delijk verstaanbaar zijn. Maar we beklagen
ons niet: dat wisten we van te voren. De be
diening is vriendelijk, maar af en toe iets te
lang afwezig.
We hebben vlak na onze binnenkomst een
fles huiswijn 25 gulden) besteld: een
Spaanse Elegido Tinto (1996), die aan de
lichte kant is. Bij het bestuderen van de
kaart zien we nog tal van wijnen in dezelfde
prijsklasse die de moeite waard lijken: een
Chileen en een Italiaan bijvoorbeeld. De
jongeman die ons de huiswijn liet zien, had
ons daar nog wel even op mogen wijzen.
Verder hebben we geen klachten over de
bediening die vriendelijk en attent is. Bij de
wijn komt ongevraagd een karaf water op
tafel en dat maken we ook niet vaak mee.
Na de bestelling komen de voorgerechten
vrij snel op tafel. De parade van voorge
rechten is een heel flink bord vol. Grappig
zijn de drie minisoepkommetjes met thee
lepeltjes met daarin romige soep van wilde
bospaddestoelen, visstoep en tagliatelle
met vis. Het restaurant neemt deze parade
wel erg letterlijk. Ernaast ligt een gegrillde
gamba in zoetzure saus en daarnaast een
berg rauwkost met carpaccio. Van alles wat
dus. Een vreemde combinatie, maar wel
aardig om eens te kunnen proeven wat de
kok in huis heeft.
Het nadeel van de mini-soepkommetjes is
dat ze niet lang warm blijven, maar de
smaak van de soep is goed. De gamba is
overheerlijk. De carpaccio is een beetje
flauw maai' het vlees is mals. Over de mos
terdsoep hoor ik lovende geluiden. We
hebben ook een broodplankje met donker
bruin waldkornbrood en boter op tafel, een
andere trend in het restaurantwezen. Hoe
wel ik tracht me niet te buiten te gaan aan
het brood, mijn voorgerecht is ruim beme
ten, begin ik toch te vrezen voor mijn
hoofdgerecht.
En inderdaad: de royale soepkom die ver
volgens op tafel komt en tot het randje is
gevuld met vis, zal die avond niet leeg mijn
tafel verlaten. Hoe zit dat met die hoofdge
rechten? De vis, ik ontwaar zalm, stevige
witvis, garnalen, mossels en een rivier
kreeftje, is ongetwijfeld spartelvers, want de
lijk. Daarnaast is er boerenkaasfondue
(voor de vegetariër?), maar ook de klassieke
tournedos, lamsvlees en de must voor elk
café, de saté met alles erop en eraan, pnt-
breken niet. De keus van ons voorgerecht is
makkelijk: we nemen de 'parade van voor
gerechten' 16,50) en de mosterdsoep
6,50). We aarzelen over de zuurkool als
hoofdgerecht maar besluiten toch ieder iets
anders te nemen. Ik voel wel wat voor de
'Bourgondische visstoofpot' met rode wijn,
knoflook en groene kruiden 26,50) en na
lang aarzelen kiest mijn tafelgenoot de
wildzwijnbiefstukjes met 'saus van verse
cranberries'.
Intussen trachten we een gesprek te voeren
nan Klaver: „Dat mij zoiets
eens zou overkomen,
d je even de deur uitge-
rd, kom je terug, blijkt je
huiskamer in een mini-
ïcertzaal te zijn omge-
ivd. De gasten wisten ook
wat ze zagen. Je komt toch
ïien soort plechtig sfeertje
t cht: komt binnen, gaat
een zitten, alsof je in een
mwburg of concertzaal
Els had alles in het ge-
geregeld. Via het Haags
servatorium had zij een
0 liste geregeld: een Bulgaar-
Avrimova, die het ge-
lig deed. En mijn gasten
aden het ook heel uniek,
ik heb achteraf zoveel
ven en telefoontjes gehad",
concert smeedde zaken-
1 lolitieke wereld aaneen. De
stgeestenaar is bestuurslid
Centurion, een vereniging
zo'n 100
inmode-detaillisten. Een
f ga tie daarvan kwam naar
concert. Daarnaast be-
;it Klaver zich veel en graag
de plaatselijke politiek („Er
;ten ook ondernemers in,
alleen ambtenaren") en
m bij de laatste verkiezin-
net niet voor de WD in de
leenteraad.
ontmoette het Oegstgees-
WD-bestuurslid en oud-
ïrurg Henk Beerstecher op
verjaardagsfeestje een van
oud-leerlingen, Reinout
Huiskamer wordt muziektheater. Oegstgeestenaar Herman Klaver vierde zijn verjaardag met een pianorecital van de Bulgaarse pianiste Ani Avri
mova. foto mark lamers
van Schilfgaarde. Van Schilf- Schilfgaarde is een van die den gevestigde Integraal Kan- Na afloop van het toch wat
gaarde is nu hoogleraar in het mensen. Ik was bHj dat ik hem kercentrum West. Ach, u weet plechtige gebeuren werden de
Academisch Ziekenhuis Gro- na jaren weer zag". hoe dat gaat: ze weten je op klapstoelen vervangen door
ningen. Beerstecher: „Je hebt De oud-chirurg heeft een in- een gegeven moment te vin- hangtafels en werd het nog 'ge-
bekenden met wie je na jaren drukwekkend cv. Zo was hij den. En een mens moet bezig woon' gezellig aan de Lange
zo de draad weer oppikt. Van mede-oprichter van het in Lei- blijven". Voort.
Stadscafé/restaurant
Van der Werff
Steenstraat2
Leiden
tel. 071 - 5130335
Keuken: goed
Menukaart: veelz idig
Ambiance: cate
Bediening, vriendelijk
Prijs/Kwaliteit: goed
)Wv\\\\\\\VVVN
m\\\\\\\\\\v£
lESÜ
i
ff A
Architect Jan van Rijn, Heembouwdirecteur Peter Lammertink en
OVA-voorzitter Bram van der Voet (vlnr) in het revolutionaire ge
bouw van de Alkemadese aannemer. foto engel lameijer
