UIT
Koude club met een warme tak
SLOOS
sport
Sport
De IJsclub „Hoogmade" te Hoogmade heeft in hoofd
zaak ten doel, als middel voor werkverschaffing, het
in orde maken van een ijsbaan voor schaatsenrijders, het
opruimen van sneeuw en (als de kas het toelaat) het hou
den van hardrijderijen. Voor dit doel komt allereerst in
aanmerking het communiecatiewater tusschen Leider
dorp en Woubrugge. Tot het in orde maken dezer baan
zullen in het werk gesteld worden mannen uit Hoogma
de, bij voorkeur gehuwden ofbehoeftigen. (Artikel 1 en 2
van het reglement van de IJsclub Hoogmade).
CLUB van de WEEK
IJsclub Hoogmade
Deze woorden dateren uit 12
december 1902 en zijn opge
steld door het eerste bestuur
van de club. De toenmalige
voorzitter was de heer D. Van
Rijn. „Dat is mijn overgrootva
der", zegt de huidige preses
Henk van Rijn niet zonder trots.
„Die leefde in de tijd dat de
functie van een vereniging nog
puur te maken had met nut en
vermaak. Zo werden er voor de
oorlog wedstrijden gehouden
waarbij spekprijzen te winnen
waren. Meestal reden de
schaatsers dan voor anderen,
zodat ze een gewonnen stuk
vlees aan de armste inwoners
van Hoogmade kondeil schen
ken."
Tegenwoordig is deze liefdadig
heid niet meer nodig, maar de
wedstrijden zijn gebleven. „We
zijn van oudsher gespeciali
seerd in het kortebaanschaat-
sen. 160 meter recht vooruit.
Dit is voortgekomen uit het feit
dat er vroeger natuurlijk nog
helemaal geen ijsbanen waren,
waardoor je dus alleen maar
rechte stukken kon schaatsen."
De kortebaantraditie van IJs
club Hoogmade kan dus slechts
leven worden ingeblazen als
het kwik zich een aantal dagen
onder het vriespunt ophoudt.
Als er natuurijs ligt, komt echt
de hele vereniging tot leven",
zegt bestuurslid Jan Jansen.
„Dan komt het bestuur onmid
dellijk bij elkaar om afspraken
te maken over het houden van
de clubkampioenschappen.
Ook zijn we samen met zes an
dere ijs verenigingen uit de
buurt mede-organisator van de
Molen- en Merentochten, die
nogal veel drukte met zich
meebrengen. En als het weer
gaat dooien, houden we prik
sleewedstrijden." Volgens voor
zitter Van Rijn valt de vereni
ging, vanwege de afhankelijk
heid van de vorst, het best te
omschrijven als „een koude ijs-
club met een warme tak."
Deze wat cryptische omschrij
ving kan hij als volgt uitleggen:
„Met de warme tak bedoel ik de
jeugdafdeling, omdat zij het he
le jaar door actief is. Van okto
ber tot half maart op de ijsbaan
in Leiden en de overige maan
den door middel van allerlei
skeeler-, loop- en fietstrainin
gen. Dat koude ijsclub slaat op
het feit dat we van oudsher een
kortebaanvereniging zijn, af
hankelijk van natuurijs dus."
De leden betalen eene jciarlijk-
sche contributie van één gulden.
Donateurs of donatrices zijn zij,
die minstens f 2,50 bijdragen.
Dames kunnen lid worden der
Vereeniging tegen betaling van
50 cents per jaar. Leden, buiten
Hoogmade woonachtig, zijn
niet stemgerechtigd, doch heb
ben eene adviseerende stem. Ie
der, die lid wil worden, deelt
zulks mede aan den Secretaris of
een der Bestuursleden. Die als
lid wenscht te bedanken, is ver
plicht zulks vóór 1 November
aan den Secretaris mede te de
len. (Artikel 5 en 7).
IJsclub Hoogmade telt in 1999
zo'n vijfhonderd leden (inclu
sief donateurs), waarvan er een
kleine honderd jeugdlid zijn. In
1972 werd het jeugdschaatsen
bij de ijsclub ingevoerd, nadat
Henk de Jeu van IJsvereniging
Woubrugge en Hoogmadenaar
Jan Jansen de handen ineen
hadden geslagen.
„In het belang van het district
Sassenheim, waar Hoogmade
en Woubrugge onder vallen,
hebben we het jeugdschaatsen
gecombineerd opgestart. Ik
weet nog goed dat we toen met
vijf kinderen begonnen", zegt
Jansen, terwijl hij door een aan
tal oude notulen en kranten
knipsels bladert. „Vijfentwintig
jaar lang heb ik het met veel
plezier gedaan. Gelukkig heb ik
in Piet Verschie een goede op
volger gevonden." Niet alleen
met veel plezier, maar ook be
hoorlijk succesvol heeft Jansen
zijn werk gedaan. Ruud Borst,
Henk Angenent, en momenteel
de junioren Marleen Elstgeest
en Helen van Goozen, zijn klin
kende namen in de schaatswe
reld.
Een dorp met minder dan
tweeduizend inwoners, maar
op de schaatslandkaart promi
nent aanwezig. Jan Jansen:
„Hoogmadenaren leven al ge
neraties lang aan het water. Die
binding is natuurlijk heel be
langrijk voor het schaatsen.
Goed voorbeeld doet goed vol
gen, waardoor veel kinderen al
op jonge leeftijd beginnen.
Toen vooral Kees en Dorus
Borst ook op nationaal niveau
goed begonnen te presteren,
werd de aantrekkingskracht van
de club alleen maar groter."
Nog steeds voert de vereniging
een actief jeugdbeleid, onder
andere door middel van het
houden van schoolwedstrijden.
In geval van ontbinding worden
de bezittingen der vereeniging
verkochten te gelde gemaakt en
wordt het in kas zijnde geld,
door de zorg van het Bestuur,
naar evenredigheid verdeeld on
der de armen van Hoogmade.
(Artikel 16).
IJsclub Hoogmade zal in 2002
haar honderdjarig bestaan vie
ren. Over de feestelijkheden
wordt binnen afzienbare tijd
gesproken. En wat betreft die
ontbinding: „Als je als club al
97 jaar oud bent, kun je de toe
komst wel met vertrouwen te
gemoet zien. Zolang er ijs is, zal
er altijd worden geschaatst."
TEKST RAYMOND GRIMBERGEN
FOTO'S HENK BOUWMAN
DE CLUB VAN
DE WEEK
krijgt
Isportmateriaal
aangeboden i
Vijf Meiplein 17 - Leiden
Tel. 071 - 576 01 44
ER TUSSENIN
iNDAG 22 FEBRUAR11999
GESPROKEN
f Mart Smeets in Vara
TV magazine:
Michael Jackson en
Patrick Kluivert zijn
allebei kinderen van
deze tijd. Over het paard getild,
onwelwillend, veel te rijk en niet
goed opgevoed. In de sport ga ik
vaak voor de nummer tivee, de
loser, want daar zit een mooier
verhaal in.
Peter Mueller in Vara TVma-
gazine:
„Een goede sprinter is gewoon
een luie allrounder.
Idem:
„Er is me wel eens gevraagd of
we het seizoen afsluiten met een
feestavond. Nee, dat doen we
niet, want dat is helemaal niet
nodig. Dit hele team is een feest
en daarom is het elke dag feest.
Jan Bos in de Volkskrant:
„In Assen stapte ik een kroeg in
en toen begon iedereen Heja Jan
Bos te zingen, terwijl ik daar op
dat moment helemaal geen be
hoefte aan had. Maar toen ik
snel de bar weer uitliep, riep ie
dereen dat ik een klootzak was.
Nou jadan maar een arrogante
klootzak.
Vitesse-voorzitter Karei Aal-
bers in Sportweek:
„Ik probeer ook te denken als de
vader die een goed voetballende
zoon heeft. Als hij een voorzitter
zou hebben die hem aan zijn
contract zou houden, dan zou
ik als vader door het lint gaan.
Idem:
Moetenmoeten., er moet niks.
Maar als je vijf of zes jaar verder
kijkt, dan is Vitesse misschien
wel één of twee keer kampioen
van Nederland geworden.
Idem:
„Van de voorzitter tot aan de
materiaalman. Iedereen moet
het als abnormaal beschouwen
wanneer Vitesse verliest.
Idem:
„Ik zeg wel eens tegen Neu
mann: 'En nu ga ik je technisch
advies geven.Weet je wat er
dan gebeurt? Dan begint-ie te
lachen.
Raymond van Barneveld in
Humo:
„Raymond van Barneveld privé
bestaat niet meer. Ik ben pu
bliek bezit geworden. Ik kan
geen café meer binnenstappen
of ik word uitgedaagd voor een
partijtje darts. Dat is niet altijd
even fijn, maar het zij zo. Mijn
manager is jarenlang adjudant
in het leger geweest: hij sleept
me wel door deze oorlog.
Idem:
„Louis van Gaal, toch niet de
eerste de beste, vindt mij een
toonbeeld van concentratie en
zelfbeheersing. Zo'n heksenketel
en toch winnen met het kleinste
verschil. 'Mijn spelers kunnen
daar nog wat van opsteken', be
weert hij. En ook belangrijke
mensen alsAndré van Duin en
Paul de Leeuw vergeten me niet.
Zelfs mijn grootste idool
Marco van Basten zat op het
puntje van zijn stoel naar de fi
nale re kijken. De brave man
komt zijn huis niet meer uit,
maar darts vindt hij geweldig.
Binnenkort gaan we samen
eten.
Idem over zijn concentratie:
„Ik doe het met acupunctuur en
enkele Grand Marniers. Dat
geeft me een lekker gevoel. De
tip om Grand Marniers te drin
ken, komt van een kennis die er
ook rustig van wordt. Hij heeft
gelijkHet werkt en ik heb op
merkelijk veel minder nodig
dan vroeger. Ik zou het liefst
gooien zonder druppel alcohol,
maar dan hoor ik elk theelepel
tje vallen.
Idem:
„Er staat een zonnebank bij mij
thuis. Alle wereldkampioenen
zijn ijdel. Ik heb ook graag dat
de vrouwen zeggen: hij heefteen
leuk kontje.
Idem:
„Hier is het geld te verdienen,
niet in Engeland. Ik maak zo
veel los bij de Nederlanders, die
Engelsen zitten daar met ver
bijstering naar te kijken. Som
mige Engelse tegenstanders wil--
len nu zelfs naar Nederland ver
huizen, maar dar raad ik ze ten
stelligste af. De Nederlander wil
toch alleen maar Barney.
Idem over zijn kansen om
sportman van het jaar te wor
den:
„Er is geen belangrijk voetbal
toernooi van de zomer en de
schaatsers pakken altijd punten
van elkaar af. Kortom, de con
currentie komt alleen van Mi
chael Boogerd of Richard Kraji-
cek. Als zij zouden uithalen in
de Tour of Wimble
don, dan pakt een
van beiden de titel.
Falen ze. dan zie ik
niet wie me kan J
kloppen.-
ij mste de Olympische Spe
len Tan Atlanta, omdat zijn
ach \rouwen belangrijker
nd dm trainen. Gewichthef-
Dionisio Rozalina hoopt op
n heikansing voor Sydney
00, naar het heilige vuur is
rdweien. „Sinds de dood
n miji dochtertje, twee jaar
leder, weet ik dat er belang
eer dhgen zijn in het leven
n spat", zei de Duivenaar
terer, nadat hij zijn elfde
iderlandse titel had behaald,
was gistermiddag niet bijs-
drukin de Amsterdamse
landral. Een kleine hon-
rdvijiig mensen vonden de
tionae titelstrijd gewichthef-
eenbezoekje waard. De
ort, éen van de takken van de
ininkl.jke Nederlandsche
achtsDort Bond, is er duide-
een /an amateurisme en
fhebberij. Het is geen wereld
n kitsch en klatergoud, maar
m ove zichtelijkheid en ou-
jon^ens-krentenbrood. Op
NK gngen 37 deelnemers,
ider wie twee vrouwen, met
gewichten in de weer. In een
ier vai ons kent ons.
)e top is bijzonder smal",
eet Ycto Yotov, die twee jaar
ledenis aangesteld als trai-
trvande Nederlandse natio-
ile ploeg. „Gewichtheffen is
Nedeiand niet zo populair
bij ons, maar dat willen we
oberen te veranderen." Bij
is wil leggen in Bulgarije,
iar is Yotov een gevierd man.
jn curriculum vitae mag er
n: viei keer wereldrecord-
'uder.drie keer wereldkam-
oen, zes keer Europees kam-
öen er twee zilveren plakken
Dionisio Rozalina lacht bij het behalen van de titel bij het NK gewichtheffen in de klasse tot 77 kilo.
op de Olympische Spelen van
respectievelijk Barcelona ('92)
en Atlanta ('96).
De juiste man, zo lijkt het, die
mag proberen Nederland op de
wereldkaart van het gewicht
heffen te zetten. Een loodzware
opgave, erkent ook de nationa
le keuzeheer. „Maar dat wil
niet zeggen dat er helemaal
geen goede gewichtheffers
rondlopen in Nederland. Bij de
vrouwen behoort Teresa van
der Stoep tot de Europese top.
Bij de mannen kan Joop Pas
toors (tot 105 kg), een junior
van Atlas uit Nijmegen, een he
le grote worden. Samen met
Dionisio Rozalina (tot 69 kg).
Mohammed Wahab (tot 77 kg),
Norvell Busby (tot 85 kg) en
Sharlon Hellement (boven 105)
behoort hij tot de top van Ne
derland."
Daartoe behoort Dionisio Ro
zalina al jaren. Geboren op
Aruba, opgegroeid op Curasao.
Al twaalf jaar woonachtig in
Nederland, en sinds gistermid
dag elf nationale titels rijk. De
sportman uit Duiven is een
markante verschijning. Slechts
1 meter 57 groot, ongelooflijk
veel spieren, steevast een aan
stekelijke lach op z'n gelaat.
'De kleine man met de grote
ballen', werd hij eens ge
noemd. 'Jerommeke', grapte
een toeschouwer gisteren.
Hij had in de hoofdstad extra
reden tot jubel en euforie.
„Mijn beste wedstrijd ooit",
glunderde Rozalina, nadat hij
in de klasse tot 77 kilogram op
punten de baas bleef over de in
Nederland verblijvende Iranees
Mohammed Wahab. „Dit is de
eerste keer dat ik een concur
rent heb. Ik ben tien keer kam
pioen geworden in de klasse tot
69 kilogram. Nu weeg ik 71 ki
logram, daarom ben ik naar de
klasse tot 77 kilogram gegaan.
Prachtig. Want iedere sport
man heeft concurrentie no-
dig."
Hij kleurde zijn nababbel met
een trotse lach. Dionisio Roza
lina is op de weg terug, na een
inktzwarte periode in zijn le
ven. Hij leek voorbestemd om
in 1996 een heldenrol te vervul
len op het podium der podia:
de Olympische Spelen. Het zou
er niet van komen. De reden:
falende begeleiding. Bonds
coach Yves Vivaldi, geloof het
of niet, ging tijdens een trai
ningsstage op Tenerife op
vrouwenjacht en was na drie
dagen met de noorderzon ver
trokken.
„Daar wil ik het liever niet
meer over hebben", zei Rozali
na gisteren. „Die trainer was
gefrustreerd, hij gunde mij
niets, omdat hij er zelf niet in
geslaagd was om Barcelona en
Seoel te halen. Meer wil ik er
niet over kwijt." Daarvoor was
het allemaal ook niet belangrijk
genoeg, weet Rozalina nu.
„Twee jaar geleden stierf ons
dochtertje \dak na haar geboor
te. Dót is pas belangrijk."
Het heeft van hem een ander
mens gemaakt. „Vroeger moest
ik altijd presteren. Maar nadat
mijn dochter overleed, kon ik
niet meer zo leven. Ik ben over
geschakeld naar de Antilliaanse
leefwijze. Leven van dag tot
dag. Genieten, leven, dat is be
langrijker dan presteren. Wel
heb ik mijn overleden dochter
daarna beloofd dat ik weer
goed zou worden. Ik zou weer
gaan vechten, maar gewicht
heffen is nooit meer zo belang
rijk voor me geweest als voor
heen."
De omschakeling werkte even
wel wonderlijk. „Vorig jaar zat
het aanvankelijk tegen, maar
nu presteer ik beter dan ooit."
Maar, zo erkent Rozalina, na
vier EK's en evenzovele WK's is
de droom nog niet verwezen
lijkt. „De spelen van Sydney
zitten in mijn hoofd. Met mijn
32 jaar ben ik ook zeker nog
niet te oud voor deze sport. Ik
wil graag naar Sydney, alleen is
het voor mij geen kwestie van
moeten meer..."
SCHAATSSTERvan de WEEK
Heten van Goozen
niurlijk is Helen van Goozen de schaatsster van de week. En
iet alleen in de Leidse regio, maar eigenlijk in heel Nederland,
t de echte schaatsliefhebber kan het niet ontgaan zijn dat de
irige hoogmadese vorig weekeinde een waar kunststukje heeft
everd. In het Noorse Geithus werd zij de eerste Nederlandse ju-
•nkampioene all-round in de geschiedenis van het Nederlandse
'baanx! iaat sen. En deze prestatie is vorige week maandag dan
litgebieid gevierd. Het hele dorp was uitgelopen om een glimp
haar U kunnen opvangen.
tijd on van deze festiviteiten uit te nisten heeft ze niet gekre-
want ir barstte een ware mediagekte los rond het blonde
atstaleit. Radio, televisie en schrijvende pers: allemaal wilden
les var. haar weten. Nog één keer blikt ze terug, want het vizier
talweer gericht op het Nederlands Kampioenschap all-round,
taandweekeinde in Den Haag. „Het was echt te gek allemaal,
e inenten langs de kant van de weg, dat had ik nooit verwacht.
10 minals dat ik had verwacht dat ik wereldkampioene zou
len. Ikdacht: ik ga gewoon eens kijken en ik zie wel hoe ver ik
Ver dus, want ondanks het inmiddels vaak aangehaalde in-
itje - eb bel voor de laatste ronde luidde te vroeg - wist Van
■.en de voornamelijk Japanse concurrentie voor te blijven,
asis voir haar wereldtitel staat bekend als De Does, het water
mlosnnkelijk met Hoogmade is verbonden. „In dit dorp gaan
i alle knderen meteen achter de stoel aan als er ijs ligt. Ik dus
m ik vond het schaatsen zo leuk dat ik op mijn achtste lid ben
wden ian de ijsclub. Vooral de snelheid gaf me een kick. Daar-
ten ik er ook bij gaan shorttracken en daar heb ik heel veel aan
gehad. Ik verbeterde mijn
bochtentechniek en mijn uithou
dingsvermogen. Toen ze twee
jaar geleden werd geselecteerd
voor Jong Oranje, stopte ze met
shorttrack om zich helemaal aan
het langebaanschaatsen te wij
den. Met succes, wantin 1997
werd Helen van Goozen Neder
lands juniorenkampioen all
round en sprint.
Deze week gaat ze gebrinken om
„lekker te trainen." Zodat ze wel
licht nogmaals voor een verassing
kan zorgen, komend weekeinde.
Een aantal toppers, zoals Barba
ra de Loor en Annamarie Tho
mas, heeft afgezegd, dus je weet
maar nooit hoe ver ik kan ko
men. Ik ga gewoon eens kijken.
Dat zei ze vorige week ook, toen
ze op het vliegndg naar Oslo
stapte om ven'olgens als wereld
kampioene op Schiphol terug te
keren.
aam: Isclub Hoogmade
Ipgeritht: 28 november
1902
edenaantal: Vijfhonderd
(inclusief donateurs),
waarvan 96 jeugdleden
ntribuüe: Vijf gulden per
jaar
«denaanmelding: 071-
5018731 (Leo Lieverse)
oogtepunt: Het behalen
n de wereldtitel all-round
ij de junioren door Helen
van Goozen, vorig
reekeii de in het Noorse
Geithus
eptepmt: Geen medaille
tijdenshet Nederlands
impioenschap in 1966 te
ppingedam, ondanks de
anmoedigingen van een
buslading clubleden.
Jan Jansen
(links) en
Henk van Rijn
op De Does,
waarop bij na
tuurijs wordt
geschaatst.
