Wegen afval vertoont gebreken
Ambitie en berusting op de Oranjegalerij
Europacup in Leiden
DIOK
'Die honden verstoren alles'
Regio
VICTORIA LINDEN
^TOO van BEfflfflElEfl
ZATERDAG 20 FEBRUARI 1999
chef erna straatsma. 071-5356437,plv -chef judy nihof. c
Woningen mogen in bollenschuur
warmond De oude bollenschuur bij Dorpsstraat 19 in War
mond wordt verbouwd tot drie woningen. Leidenaar C. van
Duijn krijgt van het gemeentebestuur van het dorp toestem
ming om het karakteristieke bedrijfspand een woonbestem
ming te geven. Belangrijk argument daarbij is dat het uiterlijk
van de oude bollenschuur gehandhaafd blijft. De raadscommis
sie ruimtelijke ordening buigt zich woensdag 4 maart over het
bouwplan.
Ledenvergadering D66-Oegstgeest
oegstgeest Oud-wethouder M. Poelmans en raadslid A. Ko
ningsveld zijn maandag spreker op een openbare ledenvergade
ring van D66-Oegstgeest. Poelmans. die kandidaat is voor zijn
partij bij de provinciale statenverkiezingen, neemt een aantal
provinciale thema's onder de loep. terwijl Koningsveld enkele
gemeentelijke onderwerpen behandelt. Hij praat met de aanwe
zigen over de Lange Voort en het bedrijventerrein Rijnfront. De
bijeenkomst wordt gehouden in hotel Het Witte Huis. De aan
vang is om half negen.
Expositie over leven in de winter
leiderdorp De tentoonstelling 'Planten, dieren en mensen in de
winter' is nog de hele maand februari en maart - alleen op zon
dag - te zien in het milieu-educatief centrum in park De Hout
kamp in Leiderdorp. De tentoonstelling kan van 14-16 uur wor
den bezichtigd.
ZONDAG 21 FEBRUARI OM 14.00 UUR
tegen de Duitse landskampioen
Kom naar de Smaragdlaan 101 in Leiden
(t.o. CBR/3 Octoberhal)
Bij twijfel, bel zondag vanaf 13.00:071-5 765 096
KAMPEER-WINTER RUITERSPORT
Ooit was het 't eerste en
enige echte winkelcen
trum van Leiderdorp: de
Oranjegalerij aan de Fre-
derik Hendriklaan. Maar
Santhorst kwam. En de
Winkelhof kwam. Steeds
meer werd de Oranjega
lerij een 'winkelcentrum-
pie' voor de buurt. En nu
zijn er weer de zorgen
over het nieuwe dorps-
hart aan de Laan van Ou
derzorg. Hoe je staande
te houden onder al dat
geweld? De neuzen blij
ken bepaald niet allemaal
dezelfde kant op te staan.
leiderdorp
afke van der toolen
Met twee zware boodschap
pentassen begeeft een klant
zich naar de uitgang van dro
gisterij De Vijzel. Toos Mans
hande spoedt zich langs haar
heen: „Wacht maar, ik hou de
deur wel even voor je open."
Dat zijn de kleine dingen die
het 'm doen in een buurtwin
kelcentrum als dit. „De service
is optimaal, je brengt spullen
aan huis, en je helpt ook men
sen", somt Marja de Jong van
de Troefmarkt op.
Dat is iets om trots op te zijn.
Maar het betekent ook opbok
sen tegen die ene grote broer,
de Winkelhof. Zoals die buurt
bewoonster illustreert, die met
een pakje vleeswaren in de
hand naar huis loopt. „Ja, ik
had even wat nodig, en voor
zoiets kleins ga ik niet helemaal
naar de Winkelhof." Normaal
gesproken doet ze dat dus wel?
Ze trekt een schuldig gezicht.
„Ja, slecht van me, hè."
Inderdaad, de Winkelhof
heeft de acht winkels van de
Oranjegalerij slechte tijden be
zorgd, zegt drogist Jan Mans-
hande. Maar het ergste is ach
ter de rug- „Tot een jaar gele
Een aantal winkeliers van de Oranjegalerij. Staand: John van der Holst, Joop Thijssen, Jan de Koning, Wim de Jong en Jan Manshande. Zittend
Lizz Markovits en Albert Pestel. foto hielco kuipers
den werd er geen huis bijge
bouwd in deze hoek van het
dorp. Ja, een enkel huisje mis
schien. Maar nu is er een hele
wijk bij, Doesplant, met 130
woningen." De nieuwe bewo
ners hebben een welkomstpak
ket gekregen, want de gedachte
is: als ze eenmaal de weg heb
ben gevonden, blijven ze wel
komen.
Eetstraatje
Dat wil niet zeggen dat de pro
blemen voorbij zijn. Het was
beter toen de gezinnen nog ge
wone gezinnen waren, zegt
groenteman Jan de Koning. Hij
kan het weten, want hij en zijn
broer Herman zitten hier al
sinds 1963. „Tweeverdieners,
die zie je hier niet zoveel, 't Is
makkelijkheid van de mensen:
ze kopen liever in één keer al
les." De Hoofdstraat, vroeger
een straat vol winkels is als ge
volg van dat soort ontwikkelin
gen al erg van karakter veran
derd. „Het is steeds meer een
eetstraatje geworden", zegt
Manshande. Direct gevaar voor
de Oranjegalerij levert dat vol
gens hem niet op: als de win
kels bij elkaar op een kluitje zit
ten, zoals hier, houden ze el
kaar beter in stand.
De politiek laat af en toe be
zorgde geluiden horen over de
verdwijnende middenstand in
het oude dorp, en in het ver
lengde daarvan klinkt de roep
om een opknapbeurt van de
Oranjegalerij. Manshande
denkt 'zéker niet' dat die roep,
en ook een recent bezoekje van
de wethouders Roest en Mol-
kenboer, een doekje voor het
bloeden zijn. omdat de ge
meente bezig is met grote plan
nen aan de andere kant van het
dorp. Tussen Santhorst en de
Winkelhof moet immers het
nieuwe 'stadshart' komen. ,Dat
is wel angst en beven hoor",
zegt de drogist. Als het aan
hem ligt komt er niet alleen
een opknapbeurt, maar ook
een uitbreiding met een vis
winkel en een vaste bloemen
kiosk.
Hij hamert erop dat er echt
iets moet gebeuren. „Tenmin
ste, als je niet wilt dat de men
sen denken: wat is het hier een
verlopen boeltje." Het pro
bleem is dat de Oranjegalerij
niet van één eigenaar is, zoals
de Santhorst en de Winkelhof.
Hier gaat het om vier winke
liers die ieder zelf eigenaar zijn,
en vier die hun pand huren van
een ander.,,Het is niet gemak
kelijk om alle neuzen dezelfde
kant op te krijgen."
Inderdaad blijkt niet ieder
een op de Oranjegalerij even
ambitieus. „Je kan het wel
prachtig opknappen, maar je
klanten, dat blijft toch beperkt.
Het blijven buurtwinkels zegt
Jan de Koning. En: „Hóé moet
je uitbreiden? Kiosken moet je
ook niet hebben, kijk maar
eens bij Santhorst." Wim de
Jong van de Troefmarkt ziet die
bloemen wel zitten, maar de
vis? „Er heeft hier al eens een
viskar gestaan", zegt hij veelbe
tekenend. Wel zien hij en zijn
vrouw wat in die opknapbeurt.
Verpauperd
Manshande is sinds afgelopen
najaar één medestander kwijt:
de Leidse dierenwinkelier Eddy
Bon. Die heeft het niet meer
dan anderhalf jaar uitgehou
den op de Oranjegalerij. De di
recte aanleiding voor Bons ver
trek was de komst van de bloe-
menhal van Ranzijn naar Lei
derdorp. die ook spullen voor
dieren ging verkopen. Maar er
zat hem nog meer dwars. „Dat
winkelcentrum was een beetje
verpauperd, maar ik had het
vermoeden: dat wordt wel op
gewaardeerd. Ik ga er gewoon
zitten, dacht ik, en er wat
moois neerzetten."
Ook Bon dacht aan een grote
opknapbeurt en aan uitbrei
ding, ook van de supermarkt.
Samen met Manshande wilde
hij daar het voortouw in ne
men. „Het zooitje wakker
schudden, zeg maar. Want dat
zat behoorlijk vastgeroest. Zo
van: ach, ik zit hier wel goed,
het zal wel zo horen." Dat viel
dus tegen. Toch is zijn conclu
sie niet dat het hopeloos is met
die Oranjegalerij. „Nee hoor,
het is absoluut levensvatbaar in
die buurt. Maar er moet wel
wat gebeuren."
Zoeterwoudenaar in de clinch met gemeente over hoeveelheid GFT
zoeterwoude dimitri walbeek
Het elektronisch systeem waarmee Zoeterwoude het
aangeboden huisafval weegt, vertoont gebreken. Chips
die het aantal kilo's huisvuil registreren in de grijze en
groene containers werken soms niet en de vuilniswagen
weigert de bakken dan te legen.
alle fouten verhelpen we. Even
tueel financieel nadeel wordt
vervolgens gecompenseerd."
Sinds april vorig jaar rekent
Zoeterwoude het aangeboden
huisvuil per kilo af. Bij het legen
van de containers registreren
de chips hoeveel kilo in reke
ning wordt ingeleverd. „We
hebben al meerdere telefoon
tjes gehad van inwoners die
klachten hadden. Dan onder
zoeken we dat meteen."
Eén van de klachten komt
van Zoeterwoudenaar L. Witte.
Hij is ontevreden over de ma
nier waaróp zijn klachten zijn
Volgens de gemeente vallen de
problemen onder de 'kinder
ziektes' van het nieuwe, sys
teem. dat bijna een jaar geleden
werd ingevoerd. Een ambtenaar
noemt de problemen 'accepta
bel'. In het eerste jaar zijn vol
gens hem 'minder dan zestig
containers' niet goed geleegd.
In totaal staan er zesduizend
containers in het dorp, twee per
huis. „Overal zit een dergelijke
foutmarge in", aldus de ambte-
naaar. „Zeker in zoiets ingewik
kelds als dit weegsysteem. En
afgehandeld. Witte zag twee
keer een, in zijn ogen, veel te
hoog aantal kilo's GFT-afval
(groente- fruit- en tuinafval) op
zijn afrekening staan en klaagde
daarover bij de gemeente. Toen
na enig aandringen een onder
zoek werd ingesteld, bleek dat
de chips in de containers van
Witte kapot waren. Hij zegt dan
ook dat de vele kilo's groen af
val, twee keer zoveel als gemid
deld, nooit van hem kunnen
zijn. De chips waren immers
kapot. 'Natte vingerwerk'
noemt de Zoeterwoudenaar de
bedragen op zijn vuilnisnota.
„Hoe kon er gewogen worden
als mijn bakken door de wagen
geweigerd zouden zijn?"
De ambtenaar noemt de ka
potte chips van Witte een 'bij
zonder geval". De GFT-contai-
ners van Witte konden -
'vreemd genoeg' - toch gewo
gen worden, dus zijn de bedra
gen ook correct, redeneert de
gemeente. Witte krijgt het be
taalde geld niet terug. „Dat af
val is gewoon van hem rea
geert de ambtenaar, „Vaak
blijkt ook dat in het menselijk
geheugen een foutmarge zit."
Wel heeft Witte nieuwe chips in
zijn vuilnisbakken gekregen.
Witte: „Dit kan toch niet. Die
chips waren kapot. Hoe weten
ze dan dat ik dat afval in de
container heb gegooid. Ik heb
te maken met een ongekeerde
bewijslast. Hoe bewijs ik dat ik
dat afval niet heb weggegooid.
De gemeente blijft zo echt in
gebreke. En ik moet het maar
gewoon slikken. Belachelijk."
Witte komt na zijn aanvarin
gen met de gemeente tot de
conclusie dat Zoeterwoude van
Naam: Hay Liem
Leeftijd: 44 jaar
Beroep: arts
acupuncturist
Burgerlijke staat:
getrouwd, twee kinderen
Woonplaats: Leiderdorp
Hoe was u als kind?
Rustig. Het grootste deel van
mijn jeugd heb ik in Indonesië
doorgebracht. Ach, mijn jeugd
was zoals die van veel kinderen:
ik speelde. Ja, en ik was in de
tuin bezig, heel vaak. Allerlei
dingen poten, dat soort dingen
deed ik veel.
Aan welk Nederlands trekje
raakt u nooit gewend?
Wat ik misschien het vervelend
ste trekje vind is agressie in het
verkeer. Dat vind ik een eigen
schap die meer voor Nederland
geldt dan voor andere landen.
In Duitsland zie je hoe mensen
bij een wegversmalling netjes
beginnen te 'ritsen'. Hier is het:
zo ver mogelijk doorrijden en je
auto ertussen proppen.
Krijgt u nou nooit een punt
hoofd van alle scepsis over 'al
ternatieve geneeswijzen
Na al die jaren... Nee hoor, ik
krijg nooit een punthoofd. Ik
vind het eerder een uitdaging.
En het resultaat bevestigt eigen
lijk al de werking. Ik denk ook-
dat de acceptatie van acupunc
tuur steeds groter wordt. Als je
een heleboel mensen uit de ge
zondheidszorg onder behande
ling krijgt, zegt me dat genoeg.
Heb ik niet. Nee, echt. Om ma
teriële dingen kan ik me niet
druk maken.
Hoe ziet uw favoriete avond
ontspanning eruit?
Ach, er zijn zoveel dingen die ik
's avonds graag doe. Naar mu
ziek luisteren, een cryptogram-
metje maken... En sport. Met de
hockeyclub bezig zijn, actief
zijn binnen Alecto, m'n vereni
ging-
Wat zou u doen als u een dagje
burgemeester mocht zijn in Lei
derdorp?
Nou. ik zou eigenlijk helemaal
niet met hem willen ruilen. Dat
hele ceremoniële gedoe erom
heen, daar houd ik niet van, dat
is iets dat me tegenstaat. Ik am
bieer het absoluut niet om een
dag in de schoenen van de bur
gemeester te staan.
Waarvan ligt u 's nachts wak
ker?
Zorgen om m'n dochters, haha-
ha... Nee, als er onrecht wordt
gedaan. Als mensen afspraken
niet nakomen, dat soort din
gen.
Wanneer vertrekt u uit Leider
dorp?
Dat zou na mijn pensionering
moeten zijn. Als dat tenminste
ooit gebeurt. Mijn vader wordt
dit jaar tachtig, en die oefent
het beroep nog steeds uit. dus
Met wie zou u wel eens een
weekje willen ruilen?
Een boeddhistisch klooster lijkt
me wel eens leuk. Rust, tot je
zelf komen. Of - hoe zal ik het
zeggen - als een nomade door
de vrije natuur trekken. Dat lijkt
me ook wel waf.
Wat zou u doen meteen miljoen
gulden?
(Liems dochter veert overeind:
Een Porsche! Je zou een Por
sche voor me kopen, pappa!
Daar hebben we het pas nog
over gehad!)
Liem: Mmmm... Ik zou het een
beetje verdelen, denk ik.
tekst maarten keulemans
foto taco van der eb
het afval wegen af moet. „Wie
was er dan wel verantwoorde
lijk?", schrijft hij in een brief
aan de krant „Stom! Dat was ik
natuurlijk zelf. Wat had ik
in vredesnaam gedaan? Mijn
badwater in de bakken gedaan?
Had ik al mijn huisdieren en
kinderen nog wel? Werd er nie
mand in de buurt vermist?
Kent u de middeleeuwse me
thode nog: Gewogen en te licht
bevonden? Misschien is dat wel
met mijn afval gebeurd. Net als
de heksen op de brandstapel
terechtgekomen. Het was te
weinig en dan krijg je straf. Wat
mij betreft, gaat deze methode
verdwijnen, maar dan alstu
blieft pas nadat er met deze
hekserij met afval is afgerekend!
Witte weet nog niet of hij ver
dere stappen tegen de gemeen
te onderneemt.
Stilzwijgen duurt
voort rond dood
Voorschotenaar
voorschoten maarten keulemans
Het onderzoek naar de geweld
dadige dood van de Voorscho-
tense ondernemer Jan Balfoort
is na een maand nog altijd om
geven met een waas van ge
heimzinnigheid. Politie en jus
titie hullen zich - 'in het belang
van de voortgang van het on
derzoek' - in stilzwijgen.
Zelfs de doodsoorzaak van
Balfoort 'kan nog niet worden
vrij gegeven', zo meldt justitie.
Ook kan persofficier S. Horstink
niet zeggen wat de tien aanwij
zingen hebben opgeleverd die
bij de politie binnenkwamen na
een uitzending van het polfrie-
programma Opsporing Ver
zocht. „Het team is nog met de
aanwijzingen bezig", meldt
Horstink.
Wel weerspreekt Horstink de
dinsdag door een politiewoord
voerder gedane mededeling in
het tv-programma, dat er nog
geen enkel schot zit in de zaak.
„Ik weet niet waar die meneer
dat vandaan heeft. Het team is
nog op volle sterkte bezig. Er is
gewoon nog niets over de zaak
te zeggen."
Het enige dat inmiddels vast
staat, is dat het spoor van de
moordzaak naar Katwijk leidt.
Daar werd Balfoort op woens
dag 20 januari voor het laatst
gezien, in de omgeving van de
Sandtlaan. De volgende och
tend zagen omwonenden het
bestelbusje van Balfoort aan de
Douw van der Kraplaan staan.
Een kleine week later werd dui
delijk dat het ontzielde lichaam
van de Voorschotenaar toen al
in het busje lag.
Molenaar Hoogduin woest over doodgebeten hazen en kippen
warmond 'judy nihof
„Hazen doodbijten? Dat doet mijn hondje niet."
Hoe vaak Ben Hoogduin dit de afgelopen jaren te
horen heeft gekregen, weet hij niet. De War-
mondse molenaar is de wanhoop nabij. Hij weet
onderdehand niet meer hoe hij hondeneigena
ren uit de Leidse Merenwijk duidelijk moet ma
ken dat ze hun dier aan de lijn moeten houden.
In het gebied bij de molen van Hoogduin bij
ten loslopende honden keer op keer hazen dood.
Maar ook op zijn eigen erf zijn de dieren niet vei
lig. Regelmatig vindt Hoogduin er kippen met
een doorgebeten strot. De Warmonder is het
spuugzat. „Ik moet vier, vijf keer per dag honden
vap mijn erf afjagen. Er is hier geen aardigheid
meer aan zo", zegt hij. Hij loopt naar het bord
waarop staat dat honden aan de lijn moeten.
Hoogduin heeft er vier bloederige dode hazen
aan gehangen. Het is de zoveelste poging van de
Warmonder om de hondenbezitters met hun
neus op de feiten te drukken.
Hoogduin is zowel molenaar als 'greenkeeper'
van de Golfclub Kagerzoom. Vanaf zijn erf loopt
de Warmonder zo de golfbaan op. Het gebied bij
de molen van Hoogduin is een geliefde honden-
uitlaatplaats voor bewoners van de Merenwij
Het gezin Hoogduin woont op een idyllisch ple
je met - aan één kant - uitzicht op de plassen t
op het eiland Koudenhoorn.
Maar schijn bedriegt, vindt Hoogduin. „H
ziet er hier heel mooi uit, maar de fauna is we
Het zeldzame wild, de velduilen, de kluten,
zijn allemaal verdwenen." De wilde dieren ga;
hem aan het hart. Hoogduin was dan ook blij d
de de hazenstand in het gebied net weer e<
beetje op peil was. „Vijf jaar geleden stond hi
alles op zijn kop door de aanleg van een fietsp;
en de golfbaan. Al het wild was weg. Met de h
zen ging het de goede kant op, maar nu is d
weer naar de kloten. Die honden verstoren
les."
Het ergert Hoogduin mateloos dat sommige
genaren hun hond los laten lopen terwijl ze hi
dier totaal niet in de hand hebben. „De hond u
laten? Schei toch uit, sommige mensen word«
door hun hónd uitgelaten. Zo n hond doet pi
cies wat-ie zelf wil. Vliegt overal met een bloe
gang op af." Om die reden is de Warmonder
gestopt met het houden van schapen. „Dat k.
hier niet meer. Ze worden door honden de slo
in gejaagd of doodgebeten."
