Het Heintje-gevoel is terug
rescendo wil meer jongeren trekken
Cultuur Kunst
Kruikenzeilcersdag
Vijf kwartier grinniken
bij Britse komedie
ield gedenksteen Van der Lubbe bijeen
Sfeervolle vertolking door Leids pianoduo
v
Metropole Orkest uniek in de wereld
RIJDAG 5 FEBRUARI 1999
\rthur Japin wint ECI-prijs
iianen Arthur Japin heeft voor zijn roman 'De zwarte met het
jpttehart' de ECI-prijs voor Schrijvers van Nu 1999 gewonnen,
'an de tweejaarlijkse prijs is een geldbedrag van 25.000 gulden
erbonden. De jury, bestaande uit onder anderen Ed van Thijn,
felleke Noordervliet en Adriaan van Dis, betitelt het boek als
en geweldig sterke roman, trefzeker geschreven in een koele,
jchtere, kroniekmatige stijl'. 'De zwarte met het witte hart'
prhaalt over twee Ashantijnse prinsen die in de vorige eeuw
r Nederland werden gestuurd om er de verworvenheden
de westerse beschaving te leren kennen.
Musical-ster Tony Neef maakt pop-album met Henk Temming
RECENSIE SABINE VAN DEN I
KJrstelling: 'I am a coffee' door F
lus. Gezien: 4/2, schouwburg, L
Britse antiheld in het kwa-
aat wordt voorgesteld als
ostman John Nicholson'. Op
■hte slofjes. Zijn tegenpool
ijgt gestalte in een ijdele
janjaard die hem samen met
n vriend Bias belachelijk
aakt. Op alle mogelijke ma-
eren nemen zij de goedgelo-
ge postbesteller in de maling
iidier het publiek te doen
rgeten dat: "Everything here
fiction". In 'I am a coffee'
erkt het droogkomische trio
g lepolykus een op het eerste
zicht volstrekt uit de lucht
grepen verhaaltje uit tot een
rmakelijke voorstelling,
v John en de meest op de
lorgrond tredende Span-
1 tonen dat ze allebei op
totaal verschillende ma-
n er goed acteren. En dat con-
I tsteert meesterlijk: trots
zierst laatste over de sullige
s )de die vanuit de toekomst,
e it jaar drieduizend, terug in
tijd moet om alsnog een
art bij de paus te bezorgen
tien eeuwen is blijven lig-
John heeft echter het on-
luk bij een Spaanse vishan-
laar te belanden die hem
gebruiken als attractie
tor zijn etalage.
Het drietal strooit de droge
mor vrijgevig rond. Soms
flauw dat je je bijna gaat af-
agen hoe ze erop zijn geko-
en: met de woorden 'my lips
sealed' bijt Bias in een plu-
in zeehondje en een doe-
ëilzak moet doorgaan voor
n Schotse octopus. Maar de
frisse manier waarop zij hun
vondsten brengen, maakt je
toch steeds nieuwsgierig naar
wat er nu weer zal gebeuren.
De Spanjaard is begiftigd
met een krachtige mimiek.
Zijn gebaren zijn elegant als
van een goochelaar, zijn tong
val is charmant. Komiek Bias
blijkt minder uitgesproken
maar houdt de twee andere
extreme karakters in even
wicht. Er is leedvermaak. Ze
lachen John achter zijn rug
om uit vanwege zijn rode kin
derfiets en uniform. De ma
nier waarop deze even later
verheugd dezelfde fiets aan
het publiek presenteert, is bij
na aandoenlijk.
Een koelkast zonder achter
wand doet dienst als tijdma
chine, als biechthok, en als
nest van een speelgoedpin
guïn. Een overdreven groot
assortiment aan speelgoed
beesten is van stal gehaald,
vissen in alle soorten en ma
ten. Ze blijven over het toneel
vliegen, ook als allang duide
lijk is dat de mannen een vis
winkel draaiende houden. De
groep werpt meer attributen
over het podium: ook broden,
samen met de vis een verwij
zing naar 'The Chosen' op wie
de paus al tweeduizend jaar
zit te wachten en om wie de
afzenders van de langver
wachte kaart verzochten.
In al die ongein valt uitein
delijk dus .een lijn te ontdek
ken die het verhaaltje sluitend
maakt. Het expressieve talent
en de precisie waarmee Pee-
polykus zijn scènes uitvoert,
maakt deze Engelstalige co
medy in elk geval amusant ge
noeg om vijf kwartier grinni
kend mee door te brengen.
Heintje's hit 'Mama' inspi
reerde hem tot de wens
om zanger te worden.
Maar Tony Neef had zo'n
beetje alles tegen. „Ik was
dik, had puisten en woon
de in Groningen. Erger kon
niet." Inmiddels behoort
hij tot de categorie Beken
de Nederlanders met de
rol van Chris in de musical
'Miss Saigon' als parel in
zijn kroon. Volgende
maand verschijnt zijn eer
ste solo-cd onder de titel
'Nooit verwacht' waarvoor
hij zelf een aantal teksten
en melodieën schreef.
amsterdam martin hermens
„Het Heintje-gevoel is weer te
rug", erkent Tony vanachter
zijn cappucino. „Er ligt een
plaatje en daar ben ik hartstikke
trots op. Ik kan er nu niets meer
aan'doen en dat is frustrerend.
Ik bedoel: het liedje 'Mijn ge
bed' is geflopt als single. Dat
snap ik niet. Het is een prachtig
nummer. Er komt nu een ander
liedje op single uit. Ik hoop dat
het dan wel lukt, want ik wil dat
zo veel mogelijk mensen horen
wat een mooi album ik gemaakt
heb."
De Groningse nuchterheid
heeft Tony Neef er lang van
weerhouden om het muziekvak
in te stappen. „Mijn ouders
leerden elkaar kennen in een
band die op feesten en partijen
speelde. Nadat ze zijn ge
trouwd, hebben ze nooit meer
iets aan muziek gedaan. Behal
ve dan dat mijn moeder één
keer per jaar de accordeon te
voorschijn haalde. Ze kozen
voor zekerheid, veiligheid. Dat
was tekenend voor hen."
„Die moraal heb ik ook lange
tijd vastgehouden. Zanger wor
den was niet voor ons soort
mensen weggelegd. En toch
wist ik al die tijd dat ik maar
één ding wilde: zanger worden.
Op mijn dertiende heb ik aan
een paar lokale talentenjachten
meegedaan. Ik won altijd. Toen
heeft mijn vader me eens naar
een professionele zang-meneer
meegenomen. 'Je moet stop-
Musea doen er werkelijk alles
aan om publiek te trekken. Zo
was er in het Textielmuseum in
Tilburg vorig weekeinde nog een
Kruikenzeikersdag. Neemt u
Tony Neef: „Ik sleep overal dat imago van ideale schoonzoon met mij
pen', zei die man. 'Je krijgt de
baard in de keel.' Hij drukte me
op het hart om vooral geen
tweede Heintje te worden, want
dat zou mijn stem verpesten."
„Maar ik bleef zingen. Stie
kem, dat wel. Op de fiets naar
school als niemand mij kon ho
ren. Later had ik een baantje bij
de PTT. Ik moest post bezorgen
bij afgelegen boerderijen. Ik zat
alleen in de auto. En zong. De
longen uit mijn lijf. Toen ik stu
deerde aan de universiteit, sloot
ik me aan bij een close harmo-
ny-groepje. Tijdens de vakan
ties zongen we in Brussel in ca
feetjes. Dat was de eerste keer
dat ik zingen als werk heb erva
ren. Voor mij was dat het mooi
ste werk dat er bestond."
„Pas op mijn zevenentwintig
ste heb ik de stap naar de mu
ziek genomen. Op de Academie
voor Lichte Muziek was John de
Mol Sr. al snel een fan van mij.
Hij heeft me naar het Nationaal
Songfestival gestuurd. Dat was
geen succes. Bij theatergroep
Jeans kreeg ik van producente
Marga Wagenaar het
compliment ooit: 'Ik weet nu
waar die liedjes over gaan'. Die
theatrale aanpak van mij werk
te."
„Ik deed bij Van den Ende
auditie voor de rol van Freddy
in 'My fair Lady", maar eindigde
als understudy van Bill van Dijk
in 'Evita'. Ik heb wel eens op
het punt gestaan om Bill van
het toneel de duwen. Als un
derstudy moet je altijd maar af
wachten of je die grote rol een
keer mag spelen. Dat vind ik
een slechte zaak. Je moet een
understudy een speelgarantie
geven. Dat is beter voor de kwa
liteit van de show."
„Die rol van Chris in 'Miss
Saigon' heeft voor mij goed uit
gepakt. Ik heb me er mee in de
kijker gespeeld. Zo kreeg ik di
verse aanbiedingen om een so
lo-album te maken.
„Ik kon doen wat ik wilde.
Dat is een ongekende luxe, al
ben ik me daar nooit bewust
van geweest. Ik heb me overal
mee bemoeid. Tot en met het
foto gpd/roland de bruin
hoesje van de cd toe. Gelukkig
ben ik daarbij goed begeleid.
„Henk Temming is een grote
steun en toeverlaat geweest. Hij
heeft het album ook geprodu
ceerd. We hebben gekozen om
alle muziek door echte instru
menten te laten inspelen. Toen
de viool-partij werd opgeno
men, zei Henk: 'Je moet komen
kijken'. Dat was een ongelofelij
ke kick. Er zaten zestien violis
ten in de studio. Dan krijg ik de
tranen in mijn ogen. Ze hebben
mij toen kunnen wegdragen."
„Er staat bewust geen liedje
uit 'Miss Saigon' op deze solo-
cd. Ik wilde een andere kant
van mijzelf laten zien. Ik wil
verrassen en niet blijven steken
in steeds dezelfde dingen. Er zit
meer in mij dan alleen 'Miss
Saigon'. Ik ben heel dankbaar
dat ik de rol van Chris kreeg.
Maar ik merk nu dat het moei
lijk is om in een andere musical
te gaan spelen. Ik sleep overal
dat imago van de ideale
schoonzoon met me mee."
een jaar
20 miljoen be
zoekers trek
ken. Een veel
voud van de
circa 2,5 mil
joen bezoekers
waarop het
betaald voet
bal jaarlijks
mag rekenen
Leidse musea
trokken het afgelopen jaar meer
publiek dan ooit tevoren.
713.000 Bezoekers werden ge
teld. Uiteraard was Naturalis
koploper met ruim een kwart
miljoen klanten. Een bezoek
aan Naturalis is op sommige
dagen dan ook een bezoeking.
Serieuze museumbezoekers
moeten echt hoorndol worden
van de horde klotekoters die
vooral in het weekeinde wordt
losgelaten. Een situatie die we
tot voor kort alleen kenden van
musea in buitenlandse hoofd
steden. In Parijs, bijvoorbeeld,
trekken tentoonstellingen de
laatste jaren zoveel bezoekers
dat het personeel de kermis'
meer dan beu is. Afgelopen de
cember ging personeel van het
Louvre zelfs in staking en werd
verbetering van de werkomstan
digheden geëist.
Leiden heeft, Naturalis uitge
zonderd, nog niet echt veel last
van overbevolking van de cul
tuurcentra. De staatssecretaris
van (massa)cultuur, Rick van
der Ploeg, meent dan ook dat er
alles aan gedaan moet worden
om meer jongeren naar musea,
theaters en concertzalen te krij
gen. Hij is op zijn wenken be
diend door Stedelijk Museum
De Lakenhal dat jongeren tot 18
jaar vanaf 15 februari gratis
gek op moeten kijken als ze bin
nenkort een F-side van tot de
tanden gewapende supporters
van Jan van Goyen in hun mid
den hebben.
Serieus:
heeft het zin
dat musea
hun entree
prijs verlagen
of jongeren
zelfs gratis
binnenlaten
Komen er
daardoor meer
geïnteresseerde
bezoekers?
Vooralsnog is
dat nog nooit
gebleken. Inte-
JAN RIJSDAM
toegang geeft. En de Leidse poli
tiek haastte zich te verklaren dat delijk' mogen gaat evenwel de
entreeprijzen
van musea
zijn in de afge
lopen jaren
fors gestegen
en de bezoe
kersaantallen
ook. Voor de
tentoonstellin
gen (zonder
een cent subsidie) in de Nieuwe
Kerk in Amsterdam worden ho
gere toegangsprijzen betaald
dan in welk musea ook. Toch
trekken deze exposities massa's
mensen (niet alleen toeristen) en
staat, volgens de organisatie, in
het gastenboek nooit te lezen
dat de prijs te hoog was.
Zelf ben ik graag bereid een
paar gulden meer te betalen
voor een entreebewijs om de
kloof tussen de gewone burger
en de kunst te helpen verklei
nen. Maar ik geloof er niet in.
Het zou mij verbazen als straks
honderden jongeren, die het
zich voorheen niet konden per
mitteren, met de tong uit hun
mond De Lakenhal doorkruisen
op zoek naar 'Het laatste oor
deel'.
Ook
stand van
denken dat e
naar musea komen als het toe
gangskaartje goedkoper of gratis
is. Er zal misschien even sprake
zijn van een piek, zoals in het
jaarlijkse museumweekeinde,
wanneer alle musea gratis toe
gankelijk zijn. Maar als het gra
tis blijft neemt, na verloop van
tijd, het bezoekaantal vrijwel
zeker weer af.
De Leidse politiek weet dat
natuurlijk ook. Van het besluit
dat jongeren gratis naar 'het ste-
cultuurmarketing
EN C
financiering van de tweede
1 enksteen voor Marinus van
Lubbe, de Leidse metselaar
de Duitse Rijksdag in brand
ft gestoken, is rond. Het be-,
dat nodig was om het
istwerk van het kunstenaars-
Sluik/Kurpershoek te kun-
bekostigen, is bijeenge-
cht door de gemeente Lei-
fi van particulieren. De
P enksteen wordt op 27 febru-
middags door twee nich-
in Marinus van der Lubbe
oorafgaand aan de onthul-
wordt om 13.00 uur in het
lelijk Museum De Lakenhal
persconferentie gehouden,
ma volgt een wandeling
Morsstraat 38, het geboor-
is van Marinus van der
ibe. Vervolgens gaat de tocht
i r de Morspoort, waar Fredie
kmans van de Stichting 'Een
voor Marinus van der Lub-
een inleiding zal houden,
•e acteur Fedja van Huêt van
atergroep Hollandia zal rij
de plechtigheid een frag-
spelen uit de voorstelling
gebluste kalk', een toneel -
waarin Marinus van der
e centraal staat. Het stuk
'dt op 12 maart in het Leidse
1-theater vertoond,
ier kinderen van basisschool
Morskring' brengen het lied
brand van Berlijn' ten ge-
e, op de wijze van de be-
mde melodie 'Du, schwarzer
euner'. Ze worden begeleid
een accordeonist,
ie twee café's nabij de Mor
spoort, Huis de Bijlen en La
Plancha, staan die middag ook
in het teken van de Van der
Lubbe-herdenking. In Huis de
Bijlen speelt de groep 'Rinus'
liederen van en over Marinus
van der Lubbe. In La Planche
signeert journalist Martin
Schouten de herziene uitgave
van zijn biografie over de be
roemde Leidenaar.
Bij de herdenking zullen zo
wel vertegenwoordigers van de
gemeente Leiden als de ge
meente Leipzig aanwezig zijn.
In Leipzig is in januari de éerste
gedenksteen geplaatst op het
Südfriedhof, de plek waar Van
der Lubbe ligt begraven. In mei
zal nabij het gebouw van de
Duitse Rijksdag een derde steen
worden onthuld. Tesamen vor
men de drie stenen een gedicht
dat Van der Lubbe heeft ge
schreven.
Overigens houden zowel de
Nederlandse regering als de
Duitse zich nog op de vlakte ten
aanzien van de huidige status
van Marinus van der Lubbe.
Frank de Bruin, voorlichter van
het ministerie van buitenlandse
zaken: „Nee, er ligt hier geen
ministerieel besluit waarin staat
dat Van der Lubbe nu als held
moet worden beschouwd.' Paul
Dettmar, woordvoerder van de
Duitse ambassade in Den Haag,
zegt dat er binnen de bondsre
publiek nog niet is nagedacht
over die vraag. „Of Van der
Lubbe een held is, kan ik u dus
niet zeggen. Maar ja, je hebt na
tuurlijk goede en slechte brand
stichters."
Crossing Border terug naar centrum
Het Crossing Border Festival verhuist dit jaar van het Congrescen
trum in Den Haag naar het centrum van die stad. Het festival is
daar ooit van start gegaan, maar om meer bezoekers te trekken
week het uit naar het Congrescentrum. De organisatie heeft beslo
ten terug te verhuizen om Crossing Border weer een intiemere
sfeer te geven. Crossing-organisator Behre hoopt dat zijn beslis
sing een verschuiving van kwantititeit naar kwaliteit tot gevolg
heeft. Hij vindt dat zijn evenement in het Congrescentrum steeds
meer het karakter van een groot popfestival kreeg, terwijl het ook
ruimte moet bieden aan literatuur, poëzie en stand-upcomedy.
Crossing Border is dit jaar van 5 tot en met 10 oktober.
kinderen en jongeren straks
alle Leidse (rijks)musea gratis
naar binnen moeten kunnen.
Schouwburgdirecteur Bart
van Mossel heeft onlangs onder
vonden dat met een horde scho
lieren in huis het theater er niet
ongeschonden vanaf komt.
Vindt u het gek?. Die jongens en
meisjes zijn het LVC gewend jong publiek
waar Stevie Wonder te paard trekken. Eigenlijk
geen schade kan aanrichten. Als
u het mij vraagt duurt het niet
lang of De Lakenhal heeft straks
de eerste museumhooligans bin
nen. En ik denk dat de Vrienden
van de Lakenhal helemaal niet
suggestie uit dat de stadsbe
stuurders het goed voor hebben
met het toegankelijk maken van
kunst voor een breed publiek.
Uiteindelijk gaat het er natuur
lijk om dat zo'n maatregel een
stuk goedkoper is dan bijvoor
beeld meer ruimte te scheppen
voor exposities die een nieuw en
het museum
is het het zo-
'eelste bewijs dat De Lakenhal
bij de politiek niet hoog staat
aangeschreven. Het stedelijk
museum wordt zo onderge
waardeerd dat het product nu
zelfs gratis wordt aangeboden.
recensie lidy van der spek
K&O Lunchconcert: pianoduo Irene Wiekhart
Hurrelbrinck. Gehoord 4/2, Kapelzaal, Leider
contrastrijk vertolkt. Er is duidelijk naar
Rachmaninoff toegewerkt. In de drie delen
Barcarolle, Thème Russe en Romance uit
'Six Morceaux' ligt zijn hart nog heel dicht
bij het Russisch idioom, is de sfeer roman
tisch en puur. Hier vinden Wiekhart en
Hurrelbrinck elkaar. Wiekhart laat het wa
ter onophoudelijk spatten en stromen en
Hurrelbrincks boot baant zich onverveerd
een weg door dit natte gedruis. Het preg
nante thema in Thème Russe wordt stevig
neergezet. Steeds groter en vloeiender wor
den de lijnen totdat ze oplossen in een licht
wrang akkoord. Heel sfeervol vertolkt.
Ook voor twee Leidenaars stroomt de K&O
Kapelzaal vol in lunchtijd. Al zijn Irene
Wiekhart en Ben Hurrelbrinck ouwe ver
trouwden, hun programma is fris en verre
van saai. De Ouverture Abu Hassan van
Von Weber is een binnenkomer. Veel spek
takel, het klettert lekker. Hier merk je al dat
beide spelers een niet geheel naadloze visie
t de stof hebben. Wiekhart wil op
schieten en is enigszins gepresseerd, Hur
relbrinck is wat meer beschouwend, be
dachtzamer, waardoor akkoorden niet al
tijd even exact sporen. Ook in Beethovens
Variaties over een thema van Ferdinand
Ernst graaf van Waldstein voel je die iets
andere invalshoek. Thema's naast elkaar
gespeeld proeven net even anders. Melo
dieën in de baskant dragen een fractie lan
ger. In de Allegro-Satz in a Moll van Schu
bert is het een komen en gaan van lichte
melancholische delen en klaterend slag
werk van aangename akkoorden, mooi
Britt Nelemans van 'Letters in Steen' bezig aan de gedenksteen voor
Marinus van der Lubbe. Na een vertraging wordt de plaat nu op 27 fe
bruari onthuld, de dag dat de Rijksdag in de brand vloog. foto anp
KRAKER - De Franse stripfigu
ren Asterix en Obelix blijken
ook op het witte doek onver
valste kaskrakers. De première
van de duurste film uit de Fran
se filmgeschiedenis trok giste
ren een record van 446.724
mensen naar de Franse biosco
pen. De film werd in liefst 780
zalen uitgebracht. De hoofd
personen uit Galicië worden
gespeeld door Christian Clavier
en Gérard Depardieu. De film
kostte ruim 92 miljoen gulden.
euwe dirigent en regisseur voor Leids operettegezelschap
£er van Leyden: „Operette
K oubollig.foto
gunn
Het Leids operettegezelschap Crescendo
heeft een nieuwe artistieke leiding: de Leid
se regisseur Lida Spaans en de Amsterdam
se dirigent Rutger van Leyden zijn respec
tievelijk George Ouwerling en Bob Berke
meier opgevolgd.
Lida Spaans stond als kind al op het to
neel in kinderoperettes. Ze maakte haar
theaterdebuut in de musical 'My Fair La
dy', met Joop Doderer en Jacco van Renes-
se in de hoofdrollen. „Een jaar later ging ik
zingen en dansen bij de Hoofdstad Operet
te. Dat heb ik tien jaar gedaan en dat was
een hele goede leerschool voor mij", legt
Spaans uit. Sinds 1981 regisseert ze, onder
meer bij toneelgezelschappen in Noordwijk
- en Leiderdorp. Ze noemt zichzelf een echte
koorregisseur. „Ik wil mensen leuk neerzet
ten en lekker laten dansen. Om spelers te
motiveren doe ik zelf alles voor. Dan zien
ze hoe het er uit kan zien en krijgen ze er
plezier in."
Rutger van Leyden studeerde filosofie
aan de Universiteit van Amsterdam en or
kestdirectie aan het Koninklijk Conservato-'
rium te Den Haag. Hij volgde masterclasses
bij onder meer Peter Eötvös en Anton Kers
jes en dirigeerde het Residentie Orkest,
Slagwerkgroep Den Haag, het Belgrado
Philharmonisch Orkest en het Combustion
Chamber. Met dit laatste gezelschap, waar
van hij chef-dirigent en artistiek leider is,
trad hij twee jaar geleden maandelijks, live
op in het VPRO-programma 'Reiziger in
Muziek'. Verder leidt hij het Kamerkoor
Amsterdam en het Leids studentenkamer
orkest 'Coll' Arte'.
Met Crescendo gaan Spaans en Van Ley
den de operette 'De klokken van Cornevil-
le' van Robert Planquette uitvoeren. Van
Leyden wil een 'frisse en heldere' uitvoe
ring geven. Hij vindt operette eigenlijk een
wat uitstervend genre. „Operette kan ont
zettend leuk zijn, maar wordt vaak zo
slecht en oubollig uitgevoerd. Het genre zit
hierdoor in het verdomhoekje. Ik hoop
daar wat aan te veranderen en wil graag
meer jongeren trekken."
„Een opvoering in deze tijd vraagt om ex
tra visuele middelen. Je kimt dat niet doen
door dezelfde regie als twintig jaar geleden
te gebruiken." Spaans is het daar mee eens:
„Het moet niet zo stoffig zijn als vroeger,
maar daarentegen moet je 'Die lustige Wit-
we' ook weer niet op een brommer over het
toneel laten scheuren. Ik kies graag voor
een tussenweg."
Dolf van der Linden, 1915-1999
Dolf van der Linden, oprichter en oud-dirigent
van het Metropole Orkest, is op 83-jarige leeftijd
overleden. Hij stierf in de nacht van vrijdag op
zaterdag na geruime tijd te hebben gekampt
met een kwakkelende gezondheid. Hij leidde
het omvangrijke orkest van
1945 tot 1980.
Van der Linden kreeg kort
na de bevrijding het verzoek
een groot omroeporkest op te
richten voor allerlei soorten
lichte muziek. In hoog tempo
verzamelde Van der Linden
zo'n veertig musici om zich
heen. Wat niet gemakkelijk
was, aangezien zij over heel
Europa waren verspreid en de
communicatiemiddelen ge
brekkig waren.
Twee belangrijke joodse
jazzsolisten, violist/trompet
tist Sern Nijveen en violist
Benny Behr, bleken de oorlog
te hebben overleefd en in een
Gronings etablissement te
werken. Behr vertelde vele ja
ren later aan journalist Eddy Determeyer: „Dolf
stuurde me een telegram: 'Begin een modern
radio-orkest. Heb je zin om mee te doen?' Ik
wérd met een Canadese truck, want er was ver
der geen vervoer, naar Hilversum gereden. Ik
zeg; 'Dolf, jongen, wat betaalt dat?' Zegt-ie: 'Ik
geloof zoiets van 55 gulden in de week.' Ik zeg:
'Ik krijg in Groningen tweehonderd en we heb
ben hier al suiker, koffie, cacao en thee.' Dat
was erg schaars toen. 'Heb je hier ook', zei-die.
Dat viel wel even tegen in het begin. Heel lang
zaam is het Metropole Orkest beter gaan beta
len."
Geleidelijk werd het orkest ook groter en ver
fijnder. Onder leiding van Van der Linden
groeide het uit tot het wellicht enige orkest dat
de ene dag authentieke fla
menco speelt, de volgende
dag een jazzsolist als Lee Ko-
nitz begeleidt, weer een dag
later met de Golden Earring
werkt en net zo gemakkelijk
een gospelconcert verzorgt
voor de EO als de begeleiding
van een songfestival. De hui
dige bezetting van het orkest -
een half symfonieorkest, een
complete bigband en een ex
tra rock-ritmesectie - is uniek
in de wereld.
De rijzige Van der Linden
was een bekende televisieper
soonlijkheid. Hij schreef een
groot aantal composities,
waaronder de tune Park Lane
Serenade, en componeerde de
soundtracks van talrijke speel
films. Hij amuseerde zich uitstekend en ging in
1980 met grote tegenzin met pensioen.
Van der Linden bleef nog lang op freelance-
basis voor de omroepen werken. Twee jaar te
rug ontving hij de Gouden Harp vanwege zijn
ondersteuning van het Nederlandse lied. Hij is
inmiddels in stilte begraven in zijn woonplaats
Hilversum.
