Van Rij lijkt meer onder de indruk van hogere
overheden dan van bezwaren tegen baggerstort
Hoogste tijd dat beleidsmakers stoppei
met onrustzaaiende plannenmakerij er
Schrijvende lezers
Stuk over superbowl
was een wanprestatie
Pleidooi in 'Schone Schijn' voor afbraak
Gijzelaarsbank was hopelijk hogere satire
Deelnemer songfestival hoort
in de eigen landstaal te zingen
VRIJDAG 5 FEBRUARI 1999
REDACTIE PAUL DE VLIEGER, 071-535
Als bestuurslid van het regiona
le .American football-team
Lightning Leiden, dat als doel
stelling beoogt het American
football in deze streek een kans
te geven om een herkenbare
plaats te verkrijgen in de regio
nale sportcultuur, voel ik mij
genoodzaakt te reageren op het
artikel van de heer P. van Es-
schoten in het Leidsch Dagblad
van zaterdag 30 januari.
Van Esschoten heeft met zijn
stuk een wanprestatie geleverd.
Door onvolledige informatie te
verschaffen, waardoor vooroor
delen van lezers worden ge
vormd. En door het uit verband
rukken van enkele aspecten. Hij
maakt taalfouten in één van de
belangrijkste kernwoorden (het
is quarterback in plaats van
quaterback). Hij rukt herhaal
delijk citaten en berichten uit
zijn verband. Hij besmeurt de
sport door het geven van onno
dige en irreële voorbeelden. Hij
onthoudt de lezers essentiële
aspecten. En hij maakt een on
eerlijke vergelijking tussen de
sportcultuur in Nederland en
de USA.
Ook mijn perceptie doet de
realiteit geweld aan, maar ik
denk dat ik door verschillende
bronnen te raadplegen - onder
andere internet - het (on)be
wust wijzigen van de realiteit
kan minimaliseren.
Fouten kun je alleen maken
als je geen kennis van zaken
hebt of de gegevens overhaast
aan elkaar rommelt. Bijvoor
beeld wanneer je bij de rivaliteit
tussen beide coaches Dan Ree
ves en Mike Shanahan geen
kennis hebt van het feit dat de
ze zaken in de pers zijn ge
bracht door alleen Dan Reeves.
De Atlanta Falcons zijn de un
derdog en Reeves probeert de
media en de publieke opinie te
bespelen. Als je dit weet, inter
preteer je het geschrevene heel
anders en dan lijkt het niet alsof
alle American football-coaches
elkaar publiekelijk afmaken.
Het beleven van de Super
bowl is in de VS een nationale
feestdag. In het stadion aanwe
zig te mogen zijn, is slechts be
steed aan een enkeling, die daar
dan ook nog flink voor in de
buidel heeft moeten tasten.
Dan wil je waar voor je geld en
gezelligheid en vermaak, ook
als het spel stil ligt. Je mag en
kan - zoals Van Esschoten deed
- er niet alvast vanuit gaan dat
het spel niets te bieden zal heb
ben. Iedereen die voor de eerste
keer een wedstrijd van de Ad
mirals bijwoont, snapt niet al
tijd de spelbedoeling, maar
spreekt wel over de geweldige
ambiance en het ontbreken van
geweld op de tribunes. In Euro
pa kunnen we hier best wat van
leren.
De slotzin van het artikel gaf
(on)bewust een projectie weer
naar de situatie in Europese
voetbaloorlogen, waar horden
hooligans elkaar afslachten na
het nuttigen van stimulerende
middelen. Die stimulerende
middelen zijn ook in Miami
aanwezig, maar het slagveld
vindt alleen streng gereglemen
teerd plaats: op het speelveld.
De genoemde sommen geld
gaan voor een belangrijk deel
naar de spelers, elk team heeft
bijna 150 man in dienst. Uit
respect voor de sporter, die in
een relatief korte tijd zijn pensi
oen moet opbouwen, zijn de
minimumsalarissen aan de ho-
i de VS een nationale feestdag. In het stadion aanwezig te mogen zijn, is slechts besteed aan een enkeling, die daar dan ook nog flink voor in de
ge kant. Een aanzienlijk deel
van de binnengehaalde media
gelden komt ten goede aan de
globaliserende acties van de
NFL. In geen enkel land ter we
reld wordt professioneel Ameri
can football gesubsidieerd, een over, of doe grondig research, klakkeloos over te nemen,
prestatie van formaat zou ik Maar maak je er niet met een Als laatste wil ik stellen dat
zeggen. jantje-van-leiden vanaf door de wanneer je als krant een artikel
Tegen Van Esschoten zou ik negatieve grondgedachten die van een journalist plaatst, je na-
willen zeggen: laat het schrijven Nederlandse media ten aanzien' tuurlijk verantwoording moet
van artikelen aan een expert van topsport hebben, zomaar nemen voor de inhoud. Bij twij
fel laat je je dan adviseren door
iemand die meer kennis van za
ken heeft.
Het bestuur van de stichting
Belangenvereniging Oostvliet-
polder heeft maandag 25 janua
ri een gesprek gehad met wet
houders Tjeerd van Rij en
.Alexander Pechtold en Arjan de
Kok, projectleider Oostvlietpol-
der. Onderwerp van gesprek
was onder meer het alternatie
ve voorstel voor indeling van de
Oostvlietpolder, zoals inge
diend door omwonenden.
Van Rij bleek niet op de
hoogte te zijn van de details van
dit voorstel en beide wethou
ders waren van mening dat het
voorstel weinig kans maakte
omdat wijziging van het tracé
van rijksweg Nil niet haalbaar
geacht werd. Het tracé is voor
de gemeente een harde rand
voorwaarde geweest bij de her
inrichting van de polder.
Het stichtingsbestuur bena
drukte nogmaals dat in het al
ternatieve voorstel veel zorgvul
diger met de beschikbare ruim
te wordt omgegaan waardoor
slechts de helft van de polder
nodig is voor bedrijventerrein
en baggerstort en de andere
helft groen kan blijven.
Het bestuur bracht ook nog
eens het eigen onderzoek van
de gemeente Leiden naar voren
en met name het feit dat het
rapport meer vragen oproept
dat het antwoorden geeft en dat
het melding maakt van mogelij
ke stankoverlast. Van Rij beoog
de dat het onderzoek van de ge
meente was gedaan om, voor
uitlopend op de MER, een
standpunt in te kunnen nemen
over de komst van het bagger-
depot en om participatie van de
gemeente Leiden in de MER te
ondersteunen. Het bestuur be
streed deze uitleg en stelde dat
het eigen onderzoek telkens
verwijst naar de MER en pas af
gerond kan worden als de MER
gereed is.
Volgens het bestuur is het ei
gen ondezoek van de gemeente
een politieke stunt en ingege
ven door de vele bezwaren die
vorige zomer werden ingediend
op het voorontwerp bestem
mingsplan. Het onderzoek is
bovendien veel te beperkt om
voldoende zekerheid te geven
over de risico's en de gevolgen
van de komst van een bagger-
depot en overslag.
Van Rij had tijdens zijn ver
dediging van het eigen onder
zoek zichtbaar moeite met de
waarheid. Ten aanzien van de
mogelijke stankoverlast Dij de
overslag, zoals genoemd in het
rapport van Schultz, bevestigde
hij nogmaals dat geurnormen
zoals destijds vastgesteld voor
de SVI, gegarandeerd zullen
worden en dat betekent volgens
hem dat de overslag gegaran
deerd stankvrij zal moeten zijn.
Een opmerkelijke uitspraak van
Van Rij, waarbij Pechtold (mi
lieu) zichtbaar ongemakkelijk
werd.
Ten aanzien van de mogelijke
verkeersoverlast door toename
van het scheepvaartverkeer van
en naar de overslag en door de
komst van bedrijventerrein, be
vestigde Van Rij dat daar geen
onderzoek naar is gedaan, ter
wijl slechts ontsluiting van de
Oostvlietpolder één van de re
denen is geweest om niet over
te gaan tot woningbouw op de
ze locatie.
Van Rij bleek nog steeds,zeer
onder de indruk van het bezoek
aan Leiden van het college van
gedeputeerde staten van Zuid-
Holland om de komst van een
baggerdepot in de Oostvlietpol
der aan te kondigen, desnoods
onder dwang van een aanwij
zing. Zowel Pechtold als Van Rij
ontkenden het bestaan van een
koppeling tussen de komst van
een baggerdepot en een bedrij
venterrein. Met name Van Rij
lijkt meer onder de indruk van
de hogere overheden dan van
de vele bezwaren tegen de bag
gerstort.
De gehele gang van zaken
rond de komst van het bagger
depot is typerend voor de hou
ding van het Leids college en
tegenstrijdig met de vele belof
ten en voornemens van politici
van met name de groene partij
en als het gaat om het milieu.
Deze politici blijken nu plotse
ling gifgroen en hebben zonder
m,eer ingestemd met een
streekplan waarin een bedrij
venterrein en een baggerdepot
is opgenomen, zelfs zonder
zich af te vragen wat de gevol
gen zijn en of er geen alterna
tieven zijn.
Volgens Van Rij is de komst
van een bedrijventerrein abso
luut noodzakelijk omdat anders
bedrijven weg zullen gaan uit
Leiden naar elders in de regio.
Als 'part of the deal' neemt hij
het baggerdepot voor lief en ne
geert hij de bezwaren van be
woners die straks fnet hun kin
deren op een afstand van 65
meter van het baggerdepot ko
men te wonen, terwijl met be
hulp van statistieken is aange
toond dat er een verhoogde
kans is op aangeboren afwijkin
gen aan hart en bloedvaten bij
kinderen van ouders die binnen
een straal van drie kilometer
van een vuilstort wonen.
Hopelijk keert het gezonde
verstand terug bij burgmeester
en wethouders en gaan zij weer
aan het werk voor hun burgers
en niet ter meerdere eer en glo
rie van zichzelf. Het is aan de
raadsleden om het college tot
de orde te roepen en de onver
antwoorde plannen voor de
komst van een baggerdepot te
stoppen.
Diederik van der Hoek,
Stichting Belangenbehartiging
Oostvlietpolder,
Leiden.
(Door de redactie bekort.)
Als je het vroeger niet met idee-
I en van de RK-kerk eens was,
nam je met z'n allen een paar
ladders en een touw en dan
J donderde je alle beelden die de
papen hadden gemaakt naar
1 beneden. Afgezien van de be-
j zwaren tegen de RK-kerk noe-
men we dat natuurlijk barbaars.
I Daar kan je wel aan zien hoe
I primitief ze dachten, in die tijd.
Maar er zijn ook recentere
I voorbeelden. Eigenlijk alle tota-
j litaire regimes hebben de nei-
J ging om bij verschil van idee,
kunstwerken die de tegenpartij
maakt te vernietigen. Of het nu
aan de communisten lag of aan
de nazi's: Entartete Kunst moest
er aan geloven. Die moest in de
gehaktmolen of weggestopt
'want je weet maar nooit hoe
veel die later toch nog waard
blijkt te zijn). Met boeken was
het nog eenvoudiger. Daar
stookte je een vuurtje van. Ook
hier weer duidelijke voorbeel-
den van de primitiviteit van dit
j soort denken.
Daarom hoop ik maar dat het
stukje van Wim Koevoet in
'Schone Schijn' in de krant van
j zaterdag 30 januari een hoger
soort satire is dan ik kan door-
zien. Want Koevoet is een aar-
dige, verstandige vent. En gees-
tig op zijn tijd. En als hij roept
I dat de Gijzelaarsbank moet
worden gesloopt om er het 'vre-
destoilet' van Stulemeijer voor
in de plaats te zetten, dan moet
dat wel satire zijn. Net als zijn
oproep om verder al het werk
van de foute pottenbakker
Brouwer diep in de kelder van
de Lakenhal te verstoppen.
Nee, hopelijk zit daar geen
ondertoon van ernst in. Want
uit de geschiedenis hebben we
nu toch wel geleerd dat je geen
i kunstwerken stukslaat of boe-
ken verbrandt van lieden met
wier denkbeelden je het niet
eens bent (of waar je zelfs van
Terecht maakt het Kamerlid
Boris Dittrich (D66) zich druk
over het Engelstalig lied waar
mee Nederland wü meedoen
aan het Eurovisie Songfestival.
Dat een Nederlandse artiest
ook in een andere taal zingt, is
niets bijzonders. Opera- en
operettezangers doen dit al
eeuwen en meer in het Duits
en Italiaans dan in het Engels.
Maar als wij het songfestival
willen beschouwen als een
jaarlijks terugkerend cultuur
festijn van allen die hun
steentje bijdragen aan de Eu
ropese cultuur, dan behoren
onze vertegenwoordigers in
het Nederlands of Fries te zin
gen.
We hebben immers afge
vaardigden per land, een jury
lid per land en eik land heeft
zijn eigen landstaal of landsta
len als cultuurdrager(s). Laat
men de taalkeuze vrij dan
moet men zowel de voorbe
reiding als afvaardiging en ju
rering geheel loskoppelen van
het begrip 'Nederland'.
W. Jansen,
Noordwijk.
Politieagenten,
onderwijzers ei
voetballers geve
slechte voorbeel
Met veel afschuw en verbij
ring heeft ons land gereagi
op het feit dat twee onschuli
meisjes in Gorinchem op
afschuwelijke wijze van hei
ven zijn beroofd. Allemaal le
wij weer mee. We lopen i
met stille tochten, leggen b
men op de plaatsen van de
slagen en hopen dat dit n
meer zal gebeuren. Maar ve
ten we het vervolgens wee
gaan we proberen iets aar
probleem te doen? Moeter
niet met z'n allen agressie
gengaan? Of gaan we door
vragen om problemen in d<
menleving?
Ik geef u enige voorbeé
die, naar mijn mening, agrc
oproepen. Nog maar heel
geleden riepen de politiel
den hun leden op te gaan
ken voor meer loon. Ik za
laatste zijn om te beweren
je niet op mag komen voor
hoger loon, maar kan dit
anders? Uiteindelijk komt
toch in orde en wordt voo
tv triomfantelijk verklaard:
hebben gewonnen. Mo
overheid en bonden zich
realiseren dat dit ook an
kan? Geven zij de bevolking
het recht op fysiek geweld
je niet krijgt wat je hebben
Een tweede voorbeeld,
de onderwijsbonden riepei
tot staking voor meer loon.
dat gun ik ze graag. Maar 1
we kinderen hier niet om,
noods met (wat ik vind) f)
geweld, je zin te krijgen?
denken we wel dat er ook
deren zullen zijn die hierui
ren dat ze hun zin kunnen
gen door het af te dwingei
met dreigementen?
Mijn laatste voorbeeld.
van ons genieten van voei
wedstrijden. Ik ook. Totdt
een doelpunt wordt gem;
Op dat ogenblik vinden de
Iers het noodzakelijk om
venop elkaar te springen.
een ander rent, alsof hij
wonder heeft verricht, naa
tribune waar het jonge pul
wordt opgezweept. Dat ze
zijn, is begrijpelijk, maar i
dit zo? Ze zouden zich mo
realiseren dat hun uiting
vreugde agressie oproept bi
publiek.
Ik geef u deze voorbee
omdat ik van mening ben
op de eerste plaats een m<
teitsverbetering de het j
weg is om tot een mi
agressieve samenleving te
men. Laten we bij ons zelf t
de gaan. Een oude sprei
hier van toepassing: Verl
de wereld, begin bij uzelf.
De vreugde-uitingen van voe
Iers nadat ze een doelpunt he
ben gemaakt, roepen agressii
bij het publiek. foto
De Gijzelaarsbank aan de kop van het Rapenburg.
gruwt). De Franse schrijver Ce
line was ook behoorlijk fout in
zijn denken. Maar dat neemt
niet weg dat hij een paar van de
meest indrukwekkende werken
uit de wereldliteratuur op zijn
naam heeft staan.
Ik vind kunst helemaal niet
zo heilig sinds ik de dagen van
de Beeldende Kunstenaars Re
geling heb meegemaakt. Toen
moesten kunstemnaars één
keer in de zoveel tijd een kunst
werk inleveren en daarvoor kre
gen ze dan betaald. Mijn vriend
X zat ook in die regeling. Op ze
kere dag vroeg ik of hij even tijd
voor me had. Waarop hij geagi
teerd antwoordde dat hij van
daag nog even een paal wit
moest verven omdat hij die
morgen wilde inleveren voor de
BKR.
Een heleboel kunst mag van
mij gerust weg. Omdat ik die
niet mooi vind. Die kunst hang
ik ook niet thuis. En als kunst
langs de straat wordt wegge
haald omdat het te veel overlast
veroorzaakt, zal ik daar geen
traan om laten wanneer ik die
niet mooi vind, of aanstellerig
of gemakzuchtig of pretentieus
of allemaal, zoals het vredes-
dinges op de Garenmarkt. Maar
niet omdat de denkbeelden van
archieffoto hielco kuipers
de kunstenaar mij niet beval-
leh.
Misschien kun je tegenwer
pen dat het in de vredesbadka-
mer aan de Garenmarkt iedere
avond Kristalnacht is, maar ik
denk dat het daar gaat om ge
woon dom vandalisme waar
ook je fiets elke avond het
slachtoffer van is als je hem ver
keerd neerzet. Erg genoeg,
maar gelukkig nog geen vanda
lisme met een idee erachter.
Want daar kun je niet genoeg
harde satire aan besteden.
Met een zekere regelmaat verschijnen de
meest absurde plannen uit de kokers van
de beleidsmakers. Het geheel of gedeeltelijk
verdwijnen van polderpark Cronesteyn
voor woningbouw en industrie is weer zo'n
plan, opgesteld door de ambtelijke project
groep Oostflank.
Achtereenvolgens zijn de laatste tijd de
volgende plannen gelanceerd: de Grote
Polder, (woningen en bedrijfsterrein); rond
de Meerburgermolen (bedrijfsterreinen);
de Boterhuispolder woningen en bedrij
ven); een luchthaven in zee (waarbij War
mond moet gaan fungeren als een transfe
rium, met in de polders rondom Warmond
een nieuw econmisch centrum); wooncor-
ridors langs de snelwegen (een gevaar voor
de zeer waardevolle Achthovenerpolder);
Ruigekade-weiland (woningbouw, een aan
slag op het Groene Hart); de Oostvlietpol
der (bestemd voor baggerstort).
In bijna alle gevallen heeft men de greti
ge blik laten vallen op waardevolle en on
vervangbare natuurgebieden. Het zijn ook
allemaal projecten, die men gerealiseerd
wil zien, maar waar voorbij wordt gegaan
aan de noodzaak en de consequenties van
deze plannenmakerij. Plannen die men in
de eerste plaats gerealiseerd wil zien om er
geld aan te verdienen, de zogeheten mam-
.nonisering.
Liet argument 'woningbehoefte' - of
soms zelfs nog erger: 'woningnood' - is in
deze een graag en veel bereden stokpaard
je. Ook de ongebreidelde en ruimteverslin-
dende uitbreidingen van de bedrijfsterrei
nen gaat alle proporties te buiten. Ineffici
ënte bedrijfsruimten, halfvolle vrachtau
to's, foeilelijke bouwsels enzovoort zijn het
gevolg. En ook hier wil men de argeloze
burger overtuigen van de noodzaak tot uit
breiding van de bedrijfsterreinen, stevig
aangemoedigd door onder andere instan
ties als de Kamer van Koophandel.
Het wordt de hoogste tijd dat de beleids
makers stoppen met hun onrustzaaiende
plannenmakerijen en berichtgevingen. In
een klein en dichbevolkt land als Neder
land moet het besef ontstaan dat alles wat
waardevol is behouden en beschermd
dient te worden. En dat geldt in bijzondere
mate voor de Randstad. De Randstad heeft
zelfs de minste hoeveelheid natuur van
heel Europa, het Duitse Ruhrgebied mee
gerekend. Men kan eenvoudigweg niet al
tijd alles maar zomaar willen en koste wat
het kost omstreden plannen doordrukken.
Economische groei is geen noodzaak
meer. Dat niet groeien stilstand is, is een
hardnekkige en onbezonnen stelling. In dit
verband geeft ik ter overdenking aan de
plannenmakers de stelling van de Ameri
kaanse econoom E.F. Schumacher: small is
beautiful. Een pas op de plaats is dan
zeer van toepassing, want slechts
wordt de leefbaarheid en de rust ondt
burgers bevorderd en gecontinueerd.
Ironisch genoeg rolde er onlamngs, c
januari, een brief in de bus van de gem
te Leiderdorp. De burger wordt in de
verzocht om mee te denken over de
keersproblematiek in Leiderdorp (Mi
hof 27/1). Een probleem dat mede is
oorzaakt is door de Leiderdorpse besi
ders in hun bouw- en expansiedrift. Ef
tuatie die is ontstaan omdat men de cc
quenties schromelijk heeft onderschc
waardevolle adviezen, van onder a
burgers, resoluut terzijde heeft gesels
Alleen al de verkeerssituatie op hel
ject Acacialaan-Mauritssingel-Achtl
nerweg is levensgevaarlijk en totaal o
heersbaar geworden. Maar even zo vi
gaat de gemeente door met het ontw
len van bedrijventerreinen en woi
bouwlocaties (Boterhuispolder. Ruige!
weiland). Diezelfde burger krijgt nu
weekje de tijd om zich in te leven in de
keersproblematiek, mee te denken e
mogelijk oplossingen aan te dragen
deze dramatische uit de hand gelopen
keersoverlast. Een bizarre situatie.
