Speuren naar ouders
via Wereldkinderen
WEER
Het Gesprek van de Dag
Zware jongens vrijuit
Alleraardigst
Gezond maar gefrustreerd
WOENSDAG 3 FEBRUARI 1999
152
Criminoloog Fijnaut heeft zijn stelling nog maar eens herhaald: de
georganiseerde criminaliteit in dit land bestaat in feite niet. Het
beeld van een strak geleide bende met een echte 'gangleader' aan
het hoofd komt in Nederland vooral in films voor. Onderzoeker
Fijnaut meldde dat al na zijn onderzoek in het kader van de parle
mentaire enqüete over opsporingsmethoden en onderstreept die
bevindingen na heronderzoek.
Nieuw is dat het ministerie van justitie zich dit maal zonder terug
houdendheid schaart achter de aanbevelingen van de onderzoe
kers. Fijnaut en de zijnen adviseren een tactiek van de 'korte klap
pen'. Door het uitschakelen van 'kleinere' criminelen op sleutelpo
sities zou voorkomen moeten worden, dat boeven telkens nieuwe
samenwerkingsverbanden aangaan. Het is nog niet zo heel lang
geleden dat de rijksoverheid het meeste gewicht hechtte aan het
uitschakelen van 'zware jongens'. Die mochten vooral niet het ge
voel krijgen 'onaantastbaar' te zijn.
Met het rapport van de onderzoekers in de hand maakt diezelfde
overheid een opvallende draai. Nu de wereld van de criminaliteit
blijkbaar niet langer wordt bepaald door georganiseerde bendes,
maar door incidentele samenwerkingsverbanden, zouden ook de
grote jongens ineens van het toneel zijn verdwenen. Alsof De Hak
kelaar, De Zwarte Cobra en Etienne U. in de toevallige netwerken
geen prominente rol spelen/speelden. In die zin lijkt het weten
schappelijke rapport en de beleidswijziging van de overheid toch
een zekere vorm van capitulatie richting zware criminaliteit.
Het is begrijpelijk dat de overheid na het echec van het opspo
ringsonderzoek in de IRT-affaire de bakens verzet. Alle aandacht
voor zware criminaliteit heeft weinig rendement gehad. Het aan
pakken van de middenlaag levert diezelfde overheid ongetwijfeld
meer opsporingssuccessen op. Die successen zijn echter betrekke
lijk als deze aanpak tot gevolg heeft dat grote criminelen voortaan
fluitend hun praktijken kunnen uitoefenen. Een rechtsstaat kan
zich zo'n slappe houding niet permitteren.
Noordwester storm
Het gaat de komende dagen flink waaien. Debet aan deze ontwik
keling is een zeer sterk uitdiepende depressie (mogelijk tot 950
hPa) in het zeegebied bij IJsland. Het systeem trekt vervolgens via
de Noorse Zee richting Finse Golf. Onder invloed van het mon
strum komt er morgen langs de kust al een harde westenwind te
staan. Op vrijdag, zowel 's nachts als overdag, neemt de wind mo
gelijk toe tot een noordwesterstorm (windkracht 9), in de Duitse
Bocht zelfs tot zware storm, windkracht 10. In buien, deels met
een winters karakter, moet rekening worden gehouden met zware
windstoten.
De wind voert morgen nog hele zachte lucht aan. Na een nacht
waarin het kwik niet verder daalt dan tot een graad of 7, worden in
de middag temperaturen verwacht van omstreeks de 10-11 gra
den.
Op vrijdag dringen koudere luchtmassa's ons land binnen. Het is
dan niet veel zachter meer dan 6-7 graden en in het weekeinde
gaan daar nog een paar graadjes vanaf. De neerslag die in het
weekeinde valt, heeft een winters karakter. In eerste instantie
gaat het om enkele buien, later is er sprake van een neerslagge-
bied. Bepalend voor het weerbeeld zijn dan randstoringen die
aan de westflank van de omvangrijke depressie in stelling
worden gebracht.
Op de lange termijn (medio volgende week) zijn er geen aan
wijzingen, dat we aan de vooravond staan van een verlate
vorstperiode. Het weer wordt morgen trouwens opnieuw
bepaald door wolkenvelden waaruit wat (mot)regen kan
vallen. Later op de middag krijgt de regen een meer
buiig karakter. Dat gebeurt op de nadering van een
koufront. In Moskou is het tijdens het afgelopen
steenkoud geworden. Gisterochtend vroor het daar
nog maar 6 graden, gistermiddag 18, rond middernacht
25 en vanochtend werd een laagste stand gemeten
van -26,7 graad. Bovendien lag er ruim een halve
meter sneeuw.
Bij ons was het gisteren opnieuw zacht weer. Na
een bewolkte ochtend was er 's middags een flets
zonnetje zichtbaar en liep de temperatuur op
Schiphol op tot 7,9 en in Bloemendaal aan Zee tot
'Elke verjaardag weer die depressie
Het gaat Carla Wisse redelijk voor de wind. Ze schopte het tot de fin;
van de Miss Nederland-verkiezingen, had een rol in de musical Mis
Saigon en zingt in achtergrondkoortjes op cd's. Binnenkort opent z
haar nieuwe dansschool in Hoogvliet. Carla ziet er fantastisch uit ei
praat gedreven. Toch heeft ze een probleem: ze kent haar biologisch
ouders niet. Volgens Carla heeft dat ertoe geleid dat ze overdreven pi
fectionistisch is geworden. Ze heeft zich altijd willen bewijzen. Ze stoi
zich vroeger met overgave op school en nu is haar werk alles. „Ik heb
genlijk geen jeugd gehad, heb nooit kunnen genieten. Ik heb veel ent
gie, maar ben regelmatig depressief - zeker als er weer een verjaarda
aankomt."
Het is een van de vreselijkste namen die op dit moment in de om-
roepgids zijn te vinden: Big Entertainment Club. Dat klinkt als
zompige gezelligheid met louche artiesten. Maar er gaat een aller
aardigst showprogramma onder schuil. Een van de betere in zijn
soort zelfs, als ik heel eerlijk mag zijn.
Big Entertainment Club heeft vaart, het heeft aardige rubrieken - de
top 5 van... meeste criminele beroemdheden deze keer - een leuk de
cor, mooie optredens en bezienswaardige reportages. Big Entertain
ment Club heeft bovendien twee door de wol geverfde presentatoren
- Lucille Werner en Michael Pilarczyk - en een buitengewoon pret-
tig-ogende Hollywood-correspondente die heel verteerbare TV-ver-
slagen maakt: Brigitta de Bois, onthou die naam.
Het enige minpuntje is misschien het hoge Joop van den Ende-ge-
halte. Joops musical Miss Saigon werd bijvoorbeeld, om het heel
voorzichtig te zeggen, zeker niet over het hoofd gezien. Aan de ande
re kant kreeg Edvard Niessink ook uitgebreid de gelegenheid om
zijn Teleac-programma Waterwerk aan te prijzen. Ze zijn van alle
markten thuis, wil ik maar zeggen. In elk geval heeft Big Entertain
ment Club in zijn dagelijkse show meer interessants te melden dan
menige showrubriek in een hele week.
Ze moeten echter wel even het vervolgprogramma zien te lozen: het
spel Big Entertainment Quiz. Alle warme gevoelens voorde 'Club'
verdwijnen binnen een halve minuut na het begin van deze wijwel
gelijknamige, als spelprogramma aangekondigde, aanfluiting. Een
presentatrice die het zwakzinnige achternichtje van Cora van Mora
moet zijn, klept de tijd vol als een zevenderangs imitatie van Andre
van Duin. Terivijl ze vragen stelt als: In welk programma steken
Rob en Nico de mouwen uit de handen Het duurt echt nog vijf mi
nuten voordat iemand het antivoord 'Eigen Huis Tuin' durft door
te bellen. En die presentarice, Stella Gommans schijnt ze te heten,
ondertussen maar doorwauwelen. Een mens krijgt nog bijna zin
om voor 99 cent per minuut naar Big Entertainmant Quiz te bellen,
alleen maar om live in de uitzending 'Hou in hemelsnaams je
stomme waffel een keer' te kunnen roepen.
Maar uiteindelijk blijkt de uit-knop ook heel bevredigend te zijn, en
stukken goedkoper.
Carla Wisse is op zoek naar haar biologische ouders: „Ondanks de tegenwerking van instanties kun je toch
heel ver komen." foto gpd victor van breukelen
Carla -Wisse is op zoek naar
haar biologische ouders, in de
hoop zichzelf te vinden en wat
meer rust in haar leven te krij
gen. Op dit moment is ze voor
de derde keer in haar geboorte
land Zuid-Korea, dit keer mis
schien om echt wijzer te wor
den. Ze wil haar verhaal kwijt
aan de krant omdat ze weet dat
velen zoals zij op zoek zijn naar
hun ouders. „Ik wil voorkomen
dat mensen dezelfde fouten
maken als ik en hen laten we
ten dat je ondanks de tegen
werking van instanties zelf heel
ver kunt komen."
Carla is de dochter van een
Zuid-Koreaanse vrouw en een
Amerikaanse militair. Ze werd
op 30 januari 1969 geboren als
Soon ae Park en 13 maanden
later geadopteerd door het Ro-
zenburgse echtpaar Wisse. „Ik
heb het hartstikke fijn bij mijn
ouders gehad, daar heeft het
niks mee te maken," zegt Carla.
„Ik lijk alleen op niemand. Mijn
ouders staan met twee benen
op de grond: ik moet optredens
en applaus hebben."
Carla wil haar eigen geschiede
nis achterhalen, weten hoe haar
ouders zijn, waarom ze is afge
staan. „Ik sta er helemaal ach
ter," zegt haar moeder Wil. In
1993 zijn de twee samen naar
Zuid-Korea gereisd om te zoe
ken. Het werd een vergeefse
tocht. Carla: „Ik ben via de Ver
eniging Wereldkinderen ge
adopteerd. Zij raadden mij een
individuele reis af. Ik moest
maar met een van hun groeps
reizen mee. Maar ik had geen
zin om geconfronteerd te wor
den met de emoties van de an
deren en had ook geen behoef
te om hen te betrekken bij mijn
zoektocht. Dus ging ik zelfstan
dig. De afspraak was dat We
reldkinderen tegen een vergoe
ding vooronderzoek voor mij
zou doen. Een paar dagen voor
m'n vertrek ontving ik alleen de
naam van het weeshuis waar ik
had gezeten. En die kende ik
al."
Bij dat weeshuis, nu nog slechts
een bezoekplaats voor ex-be
wonertjes, werd Carla geens
zins met open armen ontvan
gen. „Had ik maar met de
groepsreis moeten komen, zei
den ze. Vrouwen stellen daar
weinig voor; we werden als
honden behandeld. Waar
schijnlijk ook omdat ik 'maar'
een halfbloed ben. Ik vroeg
waar ik vroeger had geslapen,
maar ze wilden me niets laten
zien, ook geen dossiers. Tot
overmaat van ramp zeiden ze
ook nog dat de enige informatie
die ik heb, mijn geboortedatum
en de namen van mijn ouders,
misschien helemaal niet klopt.
Het was vreselijk en we gingen
naar huis met niks."
Maar Carla gaf niet op. Afgelo
pen zomer ging ze terug met
haar vriend Philip. Het manne
lijke gezelschap maakte een we
reld van verschil. In het wees
huis kwamen nu ineens docu
menten op tafel. En wat bleek:
„Mijn vader en moeder hebben
veertien maanden samenge
woond. Mijn vader heeft mij
nog gezien. Mijn moeder, Sapn
mi Park, was lang ep hepliyrour
welijk. Ze moet nu 53 jaar zijn.
Mijn vader, die de achternaam
Buneo of Bunio heeft, is twee
jaar jonger dan zij en was lang,
met bruin haar en bruine
ogen."
Philip zocht via Internet con
tact met alle gelijknamige Ame
rikanen die hij kon vinden. Car-
De Nederlanders Ronald Naar en Coen Hofstede zijn gisteravond
teruggekeerd van hun Zuidpoolexpeditie. Blakend van gezondheid
maar ook gefrustreerd. Als een trofee droegen ze een bijna zoekge
raakte, haveloze slee de perskamer binnen. Naar verklaarde boos
te zijn omdat is gebleken dat de fabrikant van de speciaal voor de
expeditie ontworpen sledes al voor vertrek zijn bedenkingen over
de sledes had uitgesproken. „Hij heeft tijdens een vergadering ge
zegd dat ze het niet halen. Maar ik wist dat niet. Tegen mij werd
gezegd: Maak je geen zorgen, wij zorgen dat-ie het volhoudt."
Al op de eerste dagen met voldoende wind (de expeditie maakte
gebruik van zeilen) vielen de sledes langzaam uit elkaar. Hofstede
lachend: „Ik kon Ronald volgen aan de stukken die er van zijn slee
afvielen. Op het laatst was het net of je in een jute zak zat."
Naar en Hofstede vertrokken in november vorig jaar met Ekon
Hartog naar Antartica. Het plan was het hele continent zeilend op
sledes over te steken, een tocht van 3850 kilometer. Een van de
doelen was om het beter en sneller te doen dan een Belgische ex
peditie die dezelfde tocht een jaar geleden had gemaakt. Hartog
moest na drie dagen afhaken nadat hij met een skistok zijn been
flink had verwond. Hofstede en Naar, die op acht december nieu
we sleden kregen aangeleverd, gaven de tocht 40 kilometer voorbij
de Zuidpool op. Een gebrek aan wind en de onverwachte hoge
temperatuur - alleen al in november en december werd op 15 da
gen het warmterecord gebroken - maakten het onmogelijk om de
Belgen af te troeven.
Naar, die meestal zijn doel wel bereikt, was teleurgesteld. Maar
zei tevreden te zijn toch de Zuidpool te hebben bereikt via een al
ternatieve route. Door alle tegenslag is de expeditie twee keer zo
duur geworden als gepland: 1,2 miljoen gulden. De poolreiziger is
echter niet van plan de fabrikant van de slede aansprakelijk te stel
len. „Het was mijn beslissing om te gaan." Maar hij is wel boos.
„Ik weet niet wat ik zal doen als ik die man tegenkom."
Coen Hofstede (links) en Ronald Naar terug op Schiphol. Naar zou even later flink uithalen naar de fabrikant
die de speciale Zuidpool-sledes had gemaakt. De expeditie had daardoor niet het succes waarop beide pool
reizigers hadden gehoopt. foto anp/juan vrijdac
Verbouwen
Verbouwen kan een mens maar beter zelden
doen. Het is slecht voor hart en bloedvaten en
stelt zelfs het best gefundeerde huwelijk danig
op de proef. Een hagedis kruipt op gezette
tijden uitzijn oude huid en neemt een
nieuwe aan. Wie zijn huis verbouwt lijkt in
de verte wel wat op een hagedis. Er is ech
ter één groot verschil. Een hagedis krijgt
een nieuwe jas zonder haken en ogen. In
een huis blijven de littekens en de schram
men aanwezig onder de plamuur. Die ver
dwijnen niet zomaar als je er beton op
stort. Daar komt meer bij kijken.
Verbouwen is eigenlijk verhuizen binnen
de eigen muren. De piano wordt verbannen
naar de gang, waar hij van stem raakt door
de tocht. De zitbank verblijft langdurig op
zijn kant in de keuken. Als de zon schijnt,
mag hij samen met de kat naar buiten waar
de sneeuwklokjes ook nu weer het voortijdi
ge ontvangstcomité voor de lente vormen.
Een mens valt nog eens wat op als hij parket
HAN MULDER
laat leggen of een douche begeert.
En dan het onvermijdelijke opruimen van vergeten
boekwerken en geschriften. Ladingen vol danig door
het vocht aangevreten dozen komen uit de diepe in
gewanden van de woningen vertonen zich schuw in
het winterse daglicht. Dan begint een merkwaardig
proces. Je was je van het bestaan van al dat vergeelde
druksel nauwelijks meer bewust. Nu het in de gang
ligt opgestapeld, talm je met het vonnis: gaat het in
de wrede vuilniszak die naar teer mikt, of toch nog
weer bewaren? Tot een volgende verbouwing, of - rea
listischer - tot je erfgenamen de boel bij de stoeprand
zetten of - iets chiquer -c) in het centrale ophaalreser-
vaat van de gemeentereiniging deponeren. Na ampel
overwegen luidt dat vonnis: toch maar bewaren.
In de langzamerhand laag genoteerde jaren zeventig
gaf ik mijn meninkjes ook al aan een column prijs en
wat blijkt? Veel verandert, maar nog veel meer blijft
hetzelfde. Vergeelde knipsels melden zorg over de te
loorgang van de televisie, het vaste item bij gebrek
aan echte stof. Onder de sterren trouwens verrassend
veel namen die elke verbouwing overleefden. Ook
toen al Van Duin. De Gooyer, Van der Ven en de twee
Willekes van wie de achternaam met een A begint.
Ook het verval der zeden op de voetbalvelden gaf stof
tot spreken en ik stelde enige wijzigingen voor van de
spelregels die Nederland eindelijk het fel begeerde we
reldkampioenschap zouden bezorgen.
Geloof het of niet, in zo'n muffe doos uit dat verre
verleden stuitte ik ook op mijn ontboezeming over
Nederlandse deelneming aan het Songfestival met
een Engelstalig lied, gelardeerd met algemeen, mense
lijke tussenwerpsels Cringdingedingeding'). Toen was
ik jongen uitermate tegen. Thans heb ik vrede met
zulk soort eenheidsworst mits dun gesneden, maar
'vlees en worst die er te rood uitzien gaan gelijk de
vullisbak in' schreef ik al in 1976.
Als eigenlijk alles hetzelfde blijft, waarom gaat een
mens dan in godsnaam verbouwen?Dal is een dom
me vraag en zoals de Engelsen zeggen, op een 'silly'
vraag volgt een 'silly' antwoord: hij verbouwt tegen
beter weten in. Omdat hij anders een dief schijnt van
eigen portemonnee bij deze lage rentestand en omdat
de piano toch al gestemd moest worden. Daarom.
la: „Eentje daarvan, een mai
van de juiste leeftijd, was ze
in mij geïnteresseerd en wil<
van alles weten. Maar hij laa
nu niet meer van zich horen
Ze heeft Koreaanse en Amei
kaanse detectivebureaus ing
schakeld voor het vinden va
beide ouders, maar is daar n
wijzer van geworden. „Ik be:
alleen maar opgelicht." Carl
heeft ook contact opgenorm
met het Nederlandse opspo
ringsprogramma 'Spoorloos
van de KRO, maar daar vonc
men dat Carla zelf vrijwel al
mogelijke had gedaan.
Toch is er hoop. In Zuid-Kof
kwam Carla via-via in contat
met de regisseur van een teli
sieprogramma, die beloofde
best voor haar te zullen doer
Hij nodigde Carla uit om de?
week weer naar Seoul te ko-1
men. Ietwat nerveus: „Hij
schijnt meer te hebben gevol
den en gaat nu een speciaal
programma aan mij wijden.';
Afgelopen vrijdag is Carla vei
trokken en dit weekeinde kol
ze weer thuis, misschien mei
meer informatie over haar eil
gen verleden dan ze ooit heel
gehad. i
Volgens de Vereniging Were!
kinderen wil het betreffende:
kindertehuis in Seoul dat be
zoeken vooraf worden aange
kondigd. Maatschappelijk
werkster M. van Starrenbura
„Ook bezoeken van alleenrei.
zenden kunnen wij per fax a;j
kondigen. Alleen reizen rade|,
we niet af, maar het is in Korj
soms niet eenvoudig, ook va(
wege de taal." I(
Een speurtocht naar ouders
Wereldkinderen duurt meest,
minimaal een jaar.
MARUKE NUBOER
MENSELIJK
Vrouwen over de hele wereld ki
nen solliciteren naar een baan
BUNNY in het Playboy Casino
and Beach Hotel dat in maart
wordt geopend op het Griekse
land Rhodos. De audities voor
kandidates worden onder mee
Amsterdam gehouden op vrijd.
5 februari. Plaats van handelin
is het Bilderberg Garden Hotel
aan het Dijsselhofplantsoen, vf
de selectie plaatsvindt tussen
12.00 en 19.00 uur. Persoonl
heid, schoonheid en stijl zijn
palend bij de keuze, maar er zi
ook rekening worden gehoudei
met ervaring in de horeca, in
speelhuizen, of als hostess. PI
boy, dat belangstellenden ver-,
wijst naar de website (http://wA
w.playboy.com) heeft veertig
vrouwen nodig die in het nieuvj
Casino en Beach Hotel gaan w>
ken. Voordat het zo ver is zulle1 j
de finalisten een vier weken di
rend trainingsprogramma moei
afwerken aan de Bunny Schoof
Griekenland, waar ze kennism;
ken met de filosofie van de Bu"|
ny, die haar debuut in 1960
maakte. Voormalige Bunny's zï
onder meer meer de actrices L
ren Hutton, Sherilyn Fenn en -
Susan Sullivan en rockster Del?'
rah Harry.
Transseksuelen mogen in BelgT
niet gehuwd blijven met een pjé
ner van hetzelfde geslacht. Daf,
heeft de rechter in Antwerpen 3
gisteren bepaald. Alleen als de/
partners scheiden, kunnen zij
met elkaar blijven samenwonei
De Antwerpse transseksueel
PRISCILLA heette in een vroej^
leven RONNY en wasgetrouwcB
Na diens geslachtverandering I
wilde zijn vrouw echter gewoofl
gehuwd blijven. Het openbaar J1
ministerie verzette zich hierte-J
gen, omdat dit een precedent i
scheppen voor een homohuwe-F
lijk. Een echtelijke verbintenisj
tussen partners van hetzelfde
slacht is in België voorlopig onj
spreekbaar. De rechter bepaalt
dat het wettelijk niet mogelijk
om als leden van hetzelfde ge
slacht getrouwd te blijven. Bo
vendien kan de transseksuele
Priscilla pas een nieuw identi-|
teitsbewijs krijgen, als zij over
gaat tot scheiding.
