'Wisselvalligheid is onze rode draad'
UIT DE
DEKKING
Sport
Jammer dat een scheidsrechter niet kan juichen
Roodenburg staat aa£
vooravond 'mijlpaalt
Steijn Sport slaagt iig
het nemen van wraa
Naam: Jaap Kloos.
Bijnaam: Bij Katwijk was ik
'de spijker', maar dat hebben
ze bij MVKV niet overgeno
men.
Geboren: 5 juni 1973 te: Lei
derdorp.
Woonplaats: Katwijk.
Clubs: Vijftien jaar lang Kat
wijk en nu al dik twee jaar
MVKV. Ik heb het hier erg naar
mijn zijn, ik ben een echt club
mens. Ik doe de p.r. voor de
club: een praatje voor de radio,
een stukje in de regionale
krant, dat soort dingen.
Broers/zussen: Eén zusje, Eli
sabeth.
Beroep: Docent bedrijfsecono
mie in Rotterdam.
Opleiding: Tweedegraads lera
renopleiding MEAO, ik ben nu
bijna klaar met de eerste
graadsopleiding.
Partner: Karin, ruim drie jaar.
Kinderen: Nog niet. Dat is een
volgende fase. Alles op zijn tijd.
Lengte: 1.89 meter.
Gewicht: 70 kilo. Ik ben tame
lijk tenger.
Positie: Linksback. Vroeger
was ik rechtsachter, maar dit
bevalt me prima.
Links/rechtsbenig: Rechtsbe-
nig.
Trainers: Het befaamde duo
Kees Guyt en Arie Lagendijk,
Arie Jonker en nu Arjen van de
Werff.
Hoogtepunt: Moeilijk kiezen.
Promotie met Katwijk 3 naar
de reserve eerste klasse was
mooi. Het winnende doelpunt
koppen voor MVKV, in de laat
ste minuut van de laatste wed
strijd van vorig seizoen tegen
SV'35, zodat we op de valreep
een periodetitel konden pak
ken. Dat
was nog
mooier.
Diepte
punt: Ik
heb nooit
een kans
gekregen
in de A-selectie van Katwijk.
Wel met het tweede meege
speeld, zelfs gescoord, maar
dan moest ik het séizoen toch
weer in het derde beginnen, in
de B-selectie.
Sterke punten: Snelheid en
spelinzicht.
Zwakke punt: Ik ben fysiek
niet echt imposant, maar dat
maken die sterke punten weer
goed.
Leukste tegenstander: SV'35.
Daar heb ik alledrie de keren
van gewonnen en tegen ge
scoord.
Vervelendste tegenstander:
Ploegen zoals Woubrugge,
SVOW of Koudekerk. Lastige,
stugge, fysiek sterke teams. Je
mag blij zijn als je daar wint.
Beste trainen Arie Lagendijk.
Van de Werff is een goede
tweede.
Favoriete club: Ajax. En ik mag
ook graag naar Barcelona kij
ken.
Broers De Boer: Wat zij ge
daan hebben valt niet goed te
praten. Ik denk dat dit voor zo
wel Ajax als de De Boers de
beste oplossing is, maar ik vind
dat Ajax behoorlijk coulant is
geweest. De identiteit van Bar
celona is trouwens wel aan het
verdwijnen op deze manier.
Favoriete voetballer: Jari Lit-
manen.
Minst favoriete voetballer: Ik
ben nooit echt gecharmeerd
geweest van
Dean Gorré
en meer van
die eendags
vliegen.
Mooiste
shirt: Celtic.
Hobby's: Ik
ben dol op reizen met de trein.
Iedere maand ga ik één of twee
keer een dag met de trein door
Duitsland rijden, dan vertrek ik
's ochtends en Tcom ik 's
avonds laat weer terug. Ik heb
voor mijn studie vier maanden
in Osnabrück gezeten, ik vond
treinen sowieso al leuk, maar
die Duitse treinen werden het
toen helemaal. Ik fotografeer
ook treinen. Vroeger had ik een
modelspoorbaantje, maar daar
ben ik overheen gegroeid.
Uitgaan: Doe ik niet. Ik ben
niet echt een discotype. Af en
toe eens naar de film, maar
daar blijft het bij. What dreams
may come, die laatste van Ro
bin Williams, krijgt van mij een
7-. Ik houd van actiefilms,
vooral met James Bond. Maar
nu ik een vriendin heb moet ik
ook af en toe naar wat anders.
The spy who loved me is mijn
favoriete Bondfilm, Roger
Moore vind ik ook de leukste
Bond.
Krant/tijdschrift: Voetbal In
ternational, Leidsch Dagblad,
en Trouw koop ik voor de
amateurbijlage over de hoofd
klasse.
Eten: Boerenkool met worst.
Maar daar houdt mijn vriendin
helemaal niet van.
Drinken: Spa lemon en choco
mel. Alcohol drink ik niet, wel
geprobeerd, maar het kan me
niet bekoren.
Respect voor: Jongens die on
zes uur met een busje worden
opgehaald en dan de hele dag
buiten in de kou werken.
Hekel aan: Mensen die hun
werk afraffelen of te laat ko
men. Slordigheid dus. Dat had
ik al voordat ik leraar werd,
hoor.
Vakantieland: Duitsland. Af en
toe een weekendje met Karin -
of een dag in mijn eentje.
Politiek: RPF
Geloof: Nederlands Hervormd.
Mooiste plekje in stad: Langs
het water, bij de Turfmarkt.
Kampioen in eigen klasse:
MVKV heeft een goede kans,
het wordt een tweestrijd met
Nootdorp.
Degradant in eigen klasse:
SJC. Da's niks. En Koudekerk,
denk ik.
Arjen van de Werff vertrekt
naar w Leiden: Heel jammer,
ik kon het goed met hem vin
den. Hij benadert iedereen zo
als -ie is. We hebben ook het
zelfde beroep. Hij wilde het
wel eens twee klassen hoger
proberen, dat kan ik goed be
grijpen. Hij heeft wel zelf zijn
opvolger voorgedragen, Frank
van der Kroft, die de jeugd van
Quick Boys en Lisse en het
tweede van Lisse heeft ge
traind. Dat is een collega van
Arjen bij het Andreas College
in Katwijk. Dat geeft ook weer
aan wat voor kerel het is.
De Sleutels - MVKV van aan
staande zaterdag: We moeten
winnen, maar het wordt wel
nipt, 1-2. Zij hebben dit jaar
wel vaker met één doelpuntje
verschil verloren.
TEKST ANTON DIEDRICH
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
VRIJDAG 29 JANUARI 1999
Arwin Visser met Voorschoten '97 op weg naar de eerste klasse
De komst van trainer Gerard Désar heeft een hoop ver
anderd bij Voorschoten'97. Arwin Visser, 'sinds jaar en
dag' als middenvelder/aanvaller spelend op de linker
flank van de fusieclub moet het beamen: „Mede door
zijn komst was Voorschoten in staat om versterkingen
van buitenaf te interesseren voor de club. Er is daardoor
een andere wind gaan waaien. Spelers die jarenlang vas
te waarden waren, moeten nu knokken voor een basis
plaats. Dat komt ook doordat er dit jaar veel jeugdspe
lers zijn doorgebroken. Dat moet vroeg of laat positief
werken op onze sportieve doelstelling."
Visser zelf hoeft overigens niet
bang te zijn zijn vaste stek kwijt
te raken. ..Ik ben een mazze
laar. We hebben in de selectie
een tekort aan linkspoten en
het Voorschoten-spelletje is in
de jaren nogal afgestemd op de
linkerflank. En dat is toevallig
mijn plekje." Met Désar, en
nieuwelingen als bijvoorbeeld
de hoofdldasse-spelers Gerry
Jansen en Barry Dubbeldeman.
kan Voorschoten'97 geen ge
heimen meer maken van zijn
ambities. „Op termijn kunnen
we de eerste klasse aan. Daar
geloof ik heilig in. We hebben
een tijdje geleden Ter Leede
voor de beker uitgeschakeld en
in oefenwedstrijden tegen eer
steklassers waren we zeker niet
de mindere", aldus Visser, die
ook precies weet waarom zijn
ploeg desondanks dit seizoen in
de tweede klasse al wat veren
heeft moeten laten. „Wisselval
ligheid is onze rode draad. We
zijn daardoor nooit in staat om
een serietje neer te zetten.
Voorschoten is altijd een club
geweest waar mooi en verzorgd
voetbal blijkbaar belangrijker
zijn dan voetballen op het
scherpst van de snede. Wij kun
nen niet met het mes op de keel
spelen en dan moet je het wel
eens afleggen tegen teams die
dat wel kunnen. Het zit ook niet
in ons om elkaar koste wat het
kost wakker te schudden. Ons
spel zal waarschijnlijk beter tot
zijn recht komen in de eerste
klasse, maar ja. zie dan eerst
maar eens uit de tweede klasse
te komen."
Toch is Voorschoten er in de
zes maanden onder Désar op
vooruit gegaan, vindt Visser.
„We trainen veel met de linies
apart. Wat doen de aanvallers
bij balverlies, wat doet het mid
denveld. Ook op standaardsitu
aties wordt geoefend. Dan moet
de keeper bijvoorbeeld een
achterbal nemen. Waarom
speelt hij de bal naar rechts en
niet naar links, vraagt de trainer
dan. Niet om hem op een fout
te wijzen, maar om hem bewust
te maken van wat hij doet. En
zo gaat dat van voor naar ach
ter. Ik zelf ben meer bewust ge
worden van mijn taak in het
veld. Vroeger liep ik me altijd te
barsten. Nu probeer ik dat ef
fectiever te doen. Ik denk dat de
hele selectie dat zo ervaart."
„Waar dat toe kan leiden? Tja.
als je mij vraagt wat mijn per
soonlijke ambitie op voetbalge-
bied is, is dat voetballen in de
eerste klasse. Wat meer is, is
meegenomen. Dan heb je het
natuurlijk over de hoofdklasse,
maar eerlijk gezegd denk ik dat
daarvoor te veel moet verande-
onderlinge haat en nijd. Het is
hier Katwijk niet. Ook de der
by's in de jeugd tegen SVLV wa
ren normale wedstrijden, die
alleen extra leuk waren omdat
je dan tegen klasgenoten speel
de, maar niet omdat er zoveel
rivaliteit was tussen de vereni
gingen. Bang ben ik nooit ge
weest naar de gevolgen van de
fusie, wel erg benieuwd, tot nu
toe werkt het ontzettend goed.
Het complex is mooi, de tech
nische begeleiding is goed, er
zijn veel sponsors en we zitten
geloof ik al aan duizend leden.
Bij de senioren is er wel wat
verschil, omdat de ene groep
op zondag en de andere op za
terdag speelt, maar je merkt al
dat de zondag-mensen bij ons
langs de kant staan en anders
om."
De 27-jarige intercedent bij
Randstad, speelt al vanaf zijn
18de in Voorschoten-één. Met
zijn specifieke kwaliteiten, snel
heid, passeervermogen en een
scherpe voorzet, is het eigenlijk
verwonderlijk dat hij nooit ho
gerop is gaan spelen. „Nee, zo
zie ik dat niet. Ik heb voetbal al
tijd beschouwd als een hobby
en niet meer dan dat. Voor
schoten is echt een vereniging
voor honkvaste mensen, want
anders kan je het toch niet ver
klaren dat spelers als Frank
Buizer en Hein de Graaff nooit
zijn vertrokken. Die komen
daar toch veel meer voor in
aanmerking dan ik. Die typisch
Voorschotense loyaliteit is een
van de meest aantrekkelijke
kanten van de club, het is echt
een ouderwetse dorpsvereni
ging. De enige die in al die tijd
naar een andere club is gegaan
is Carl Roest van UVS en daar
heeft hij groot gelijk in gehad.
Hij speelt op het niveau waar
hij thuishoort en ik denk dat ik
dat ook doe."
ren binnen de vereniging en dat
zie ik bij Voorschoten niet ge
beuren. Men wil het toch een
gezellige vereniging laten blij
ven. En dat is iets waar ik volle
dig achter sta."
Visser ziet weinig verschil
tussen zijn club vóór en na de
fusie, die in 1997 van SV Voor
schoten, SVLV en Randstad
Sport een grote vereniging
maakte. „Er was nooit zoveel
Arwin Visser „Die typische Voorschotense loyaliteit is een van de meest aantrekkelijke kanten van de club."
FOTO HENK BOUWMAN
Ernstjan van der Perk (29) wil naar de top
Hé scheids!! is een rubriek
over scheidsrechters. In de
eerste aflevering: de ambi
ties van voetbalscheids
rechter Ernstjan van der
Perk uit Leiden.
LEIDEN JANET VAN DUK
Ernstjan van der Perk wilde keeper wor
den in het eerste van Docos. Hij begon
er in het tweede, maar stond na één
slechte wedstrijd al in het derde. Het
werd een leuk seizoen, maar de Leide-
naar wist toen wel zeker dat hij door zou
gaan met fluiten. Als voetballer had hij
zijn top bereikt, maar als scheidsrechter
nog niet „Ik ben ambitieus, zo zou je
dat wel kunnen zeggen", mijmert de in
middels 29-jarige scheidsrechter in zijn
flat in Leiden Zuid-West.
Die ambitieuze instelling leidde inmid
dels tot een plek in 'groep 1', de groep
van scheidsrechters die in de hoofdklas
se van het amateurvoetbal mogen flui
ten. Maar de Leidenaar (die de eerste
twintig jaren van zijn leven in Katwijk
woonde) wil verder, 'naar de top'. „Ik
bekijk het stap voor stap, want er staan
er een hoop te dringen. Er is weliswaar
een tekort aan scheidsrechters, maar in
de top van de piramide is dat natuurlijk
nooit zo. Daar wordt de concurrentie
steeds groter. Maar dat geeft niet."
Sinds het begin van dit seizoen fluit de
Leidenaar in de hoofdklasse, en de over
gang viel hem mee. Het grootste verschil
is dat hij op het hoogste niveau wordt
bijgestaan door twee neutrale assisten
ten. „Als je een of twee goede assisten
ten hebt, dan fluit dat heerlijk. Dan kun
je je zelf veel meer richten op wat er bin
nen de lijnen gebeurt. Maar als ze slecht
zijn, dan ben je daar eigenlijk heel erg
op aan het letten, wat het weer moeilij
ker maakt. Daarnaast is het over het al
gemeen zo: hoe hoger het niveau, hoe
geniepiger de overtredingen. En de om
standigheden zijn anders, er is meer pu
bliek, soms is er zelfs televisie. Die din
gen maken het voor een scheidsrechter
wel hartstikke leuk."
In de regio floot Ernstjan van der Perk
dit seizoen twee wedstrijden in de
hoofdklasse: Katwijk-Lisse (5-0) en
Noordwijk-Scheveningen (0-2). In Kat
wijk stuurde hij Lisse-spits Jimmy Si
mons eruit na een elleboogstoot. Hij
pakt een foto die vlak na de overtreding
is genomen. „En kijk, hier loop ik."
Op de vraag waarom hij een goede
scheidsrechter is, antwoordt de Leide
naar bedachtzaam: „Ik kan me lang
concentreren, ik heb'een redelijk goed
spelinzicht, een goede basisconditie en
ik straal vaak rust uit tijdens een wed
strijd, waardoor ik agressie voorkom."
Over de vraag wat zijn slechte punten
zijn, denkt hij nog langer na. Aarzelend:
„Ik kan in een aantal gevallen nog wel
wat assertiever worden. Maar eerst moet
het fluiten goed zijn, dan komen de
woorden vanzelf wel."
Ernstjan van der Perk, bestuurskundige,
werkzaam op de afdeling personeels
planning en -analyse bij de Haagse poli
tie, ziet zijn jeugdige leeftijd niet als een
nadeel of een probleem. Stel je voor dat
hij nu tien jaar ouder was. dan zou het
veel moeilijker worden om de top te
kunnen bereiken. De Leidenaar begon
te fluiten op zijn twintigste en herinnert
zich uit de beginperiode dat vooral vete-
ranenteams hem uitprobeerden. Gesle
pen spelers, met ervaring op hoog ni
veau, mannen die ouder waren dan zijn
vader, waren gehaaider dan jongere
voetballers. „Maar het werd normaal om
dat tegen te komen. En het blijft altijd zo
dat ik mijn gezag iets meer moet verdie
nen dan een scheidsrechter die al tien
jaar op dit niveau fluit of op basis van
zijn uiterlijk meer gezag uitstraalt", al
dus de nogal tengere Leidenaar, die ove
rigens nog nooit slachtoffer is geworden
van geweld binnen de lijnen. Eén keer
zei een voetballer dat hij de scheidsrech
ter na de wedstrijd op zou wachten. Van
der Perk was extra voorzichtig toen hij
na afloop naar de kleedkamer liep, maar
er gebeurde niets. „Ik heb het natuurlijk
wel gerapporteerd aan de KNVB. Ik heb
de indruk dat zulke dingen vaker gebeu
ren op de lagere niveaus, in de hogere
klassen is de discipline groter."
Hij hoopt ook niet dat iemand zich er
door laat afschrikken. „Het aantal mo
lestaties neemt wel toe, maar het aantal
wedstrijden dat heel leuk is om te flui
ten, blijft vele malen groter. Ik denk dat
als mensen toevallig eens zouden flui
ten, dat er best veel zouden zeggen: dit
vind ik leuk, hier kan ik mijn ei in kwijt.
Ze moeten het gewoon een keer doen.
Ook mensen die boven de veertig zijn.
Waarom niet? De top zullen ze niet meer
halen, maar die hebben ze in het voetbal
dan ook al lang gehad. Ik weet zeker dat
heel veel mensen die nu in lagere elftal
len spelen het heel goed kunnen."
Het is volgens Ernstjan van de Perk op
vallend dat veel keepers scheidsrechter
zijn geworden. „Als keeper ben je na
tuurlijk ook een beetje een eenling.
Waarmee ik niet wil zeggen dat scheids
rechters Einzelgangers zijn. Nee, nee,
dat ben ik zelf ook niet."
Het 'teamgevoel' komt een beetje terug
in de trainingen (tweemaal in de week)
en andere bijeenkomsten van de COVS,
de organisatie van scheidsrechters. Daar
worden ervaringen en tips uitgewisseld,
'en je bent lekker met z'n allen bezig'.
„Wat ik mis", zegt hij, „is dat ik als
scheidsrechter niet even echt kan jui
chen. Als je zelf voetbalt, volgt er na een
doelpunt altijd de ontlading. Als je
juicht, is in een keer al de spanning er
uit. Soms heb ik dat na de wedstrijd in
de kleedkamer ook wel, dat is dan niet
echt juichen, maar wel een soort ontla
ding."
Van Doorneveld zegt eerst
en dan 'ja' tegen De G
Hans van Doorneveld zal zonder scrupules De
hoofdtrainer door de tweede seizoenshelft loodsen.
assistent-onder-Korbach 'ja' op de vraag van voorzitter
zerink of hij tot het eind van dit seizoen hoofdtrainer wil
grote doel is natuurlijk handhaving in de eredivisie. Van
veld: „Dat wordt geen gemakkelijke klus."
Aanvankelijk liet Van Doorneveld weten niet in
willen komen voor het hoofdtrainerschap. De voormalig
voelde zich na het ontslag van Fritz Korbach tekort
stak Van Doorneveld dat De Graafschap achter zijn rug
praten met Wim Rijsbergen en dat Fabian Wilnis zonder
deweten werd verkocht aan Ipswich Town. Zowel
functionerend vanuit Australië) als Van Doorneveld liet
weten dat deze problemen de wereld uit zijn en dat er sprjp^
van een communicatiestoornis.
„Er is nu duidelijkheid", lichtte Van Doorneveld toe. „Ik
goed gesprek met Enzerink gehad, ook over de toekomst,
zei ik nog 'nee', nu heb ik 'ja' gezegd. De Graafschap
bepaalde voorwaarden. Eén van die voorwaarden is dat
jaar weer gewoon assistent word en er dus toekomst is vo
deze club.'
vetei
ub re
«lerlam
LEIDEN LOMAN LEEFMANS
Als alles volgens verwachting
verloopt, wordt zondag door
Roodenburg de eerste stap op
de lange weg terug gezet. Het
eerste elftal kan bij winst op het
Haagse OSC een periodetitel
pakken in de vierde klasse. Een
'mijlpaaltje', zegt voorzitter Ron
van Poelgeest. „Een periodetitel
zegt eigenlijk nog niks maar we
hebben dan in ieder geval een
goede kans op promotie. En,
wat veel belangrijker is, het en
thousiasme binnen de club
voor alle mensen die zich inzet
ten, wordt er door aangewak
kerd."
De voormalige top-amateur-
club uit Noord heeft twee jaar
van kommer en kwel achter de
rug. Nadat een hele scheepsla
ding selectiespelers de blauw
zwarten de rug toe keerden,
volgden twee degradaties op rij.
De vrije val leek niet te stuiten
nadat op de openingsdag van
het huidige seizoen ook nog
eens van FC Rijnland werd ver
loren.
Sindsdien heeft Roodenburg
zich herpakt. Zowel wat organi
satie als wat prestaties betreft
ive re
lt. In
jff als
zij et
vooi
waren er eindelijk weer
sitieve geluiden uit de
straat te horen. Het
zorgde onder meer in
werking met de gemee it'
een betere begeleiding
grote hoeveelheid allo
die zich de laatste jare
club hadden aangen m
werden meer sponsors
gehaald en de hoofdma rjster
Zondag kan Roodenlnwe
wijzen dat het ernst is^iarei
ambities om het verlote o{
rein te heroveren. Va
geest: „Als we winnen,
seren we een bescheide
in de eigen kantine. 1
een periodetitel een
geeft voor promotie, i e Scl
hebben de laatste jarer
vonden dat een period ts ké
oen het in de nacomp se cl
tijd makkelijker heeft
bijna-degradant uit eer ;oms
klasse, die voor lijfs ta wi
moet vechten. In iedi
valt er weer wat bij on
ren en dat zullen we gi -
voorgeschiedenis zeker
laten. We zijn absoluu^.
weg terug.'
>ns
n c
Bost
endf
verl
Het duel van de squashers van
Steijn Sports stond in het teken
van de revanche. De koplopers
in de tweede divisie D van de
landelijke competitie hadden in
het uitwedstrijd bij Meersquash
3 een van hun weinige nederla
gen geleden. Het 3-2 verlies in
Hoofddorp werd in Voorscho
ten met een krappe 4-1 over
winning ruim gecompenseerd.
Het werd vooral voor Arthur
Smit een revanche. De tweede
man van Steijn Sports had in
het uitduel een zware 3-0 ne
derlaag geleden, maar klopte
dezelfde opponent nu met drie
games tegen één. De ongesla
gen status van Marco Wiese-
hahn stond gisteren lange tijd
op de tocht. De kopman zege
vierde pas in de vijfde game.
Mark Huijer stelde met een ook
al benauwde 3-2 zege de over
winning veilig. Marco van den
Berg verloor met 3-1. Volgende
week donderdag kunnen zowel
de mannen als de vrouwen van
Steijn Sports de kampioensfoto
laten maken.
ESA/Estec won het duel om
de vijfde plaats bij hetlTL.
De Diepput met 3-2.
van Brian Barnett (3-0)
Berman (3-1) waren rui ,t
de nederlagen van And ree
(1-3) en Andreas Ma jggj
(2-3), zodat ook het bo^id
op d
istie
Dan
ens
werd binnengehaald. O
Noordwijkse formatie
week de uitgestelde wet
tegen Dickvsquash 2 en
phen beide met 3-2 Wghai
de Alphenaren definitit
degradatieplek beland
kon gisteren de maxim;
op het bezoekende
squash 2 niets meer
gen. Kopman Ferdi Cap pat
de enige die twee game en
afstaan. Ron Prins, Ro
makers en de weer op
Patrick Cicuttini wormig
3-0. De Alphense vroui
ren kansloos tegen
Delft, 0-5. Sport City en
verloren beide met 4
Leidenaars scoorde
Marcus van Duin he|c
punt, Mark Minnee
middernacht met drie
verschil. Luijke
bij Dekker als
malaise bij zijn
n
"nge
ciëlc
Ernstjan van der Perk.
