[tuur Kunst
Van drenkplaats naar drenkplaats
Wethouder wil zelf ook
opheldering LVP-affaire
k ben nog steeds bang om te acteren'
jratis toegang jeugd
alle Leidse museay
'Geen cadmiumverhaal de wereld
in gestuurd om vredesbeeld te lozen'
Ie ontmaskering van Goeie Mie'
Stedelijk museum De Lakenhal en Museum Boerhaave
ngên op zondagmiddag 31 januari het programma 'De ont-
skering van Goeie Mie' over het ambacht van de geneeskun
st oplossen van de misdaad. Om 14 uur begint in De La-
een presentatie over Goeie Mie, de beruchte Leidse gif
ter uit de 19de eeuw, die wordt voortgezet in Museum
rhaave.
uidkanker op schilderij Rembrandt
NEY» Een gepensioneerde Australische kankerspecialist heeft
diagnose huidkanker gesteld bij een man die ruim 300 jaar
eden door Rembrandt is geschilderd. In een medisch tijd-
j[ rift legt hij uit dat het schilderij, vermoedelijk gaat om 'Man
losterse kleding' ,,net zo nauwkeurig en scherp is als een me-
the foto." Rembrandt schilderde echt wat hij zag en de man
ft duidelijk vlekken op de huid. In 1991 was het schilderij nog
ien op de grote Rembrandt-tentoonstelling in het Rijksmuse-
in Amsterdam.
jatis entree voor jongeren
idelijk museum De Laken-
tanaf 15 februari, moet na-
ng krijgen van alle rijksmu-
in Leiden. Die boodschap
gisteravond wethouder A.
told (D66) meegekregen
Je raadscommissie cultuur,
itold zegde toe dat hij zich
J izetten om de andere mu
itje stad te overreden,
ideren en jongeren tot 18
betalen nu nog een rijks-
Ier om bij De Lakenhal
en te mogen. Om de jeugd
en te krijgen én te houden,
echtold, moeten alle drem-
11 worden weggenomen.
voor de andere tariefs
gingen die hij wil doorvoe-
;an de wethouder rekenen
:n meerderheid in de ge-
tteraad. Over enkele weken
Ien volwassenen acht gul
neertellen. Nu kost hun
je voor De Lakenhal nog
ulden. De entree van hou-
van CJP- of 65+passen
wordt met een rijksdaalder ver
hoogd en daarmee verdubbeld.
De WD liet bij monde van A.
Geertsema weten dat ze deze
stijgingen niet acceptabel vindt.
Volgens Geertsema neemt de
wethouder te grote stappen in
één keer. Pechtold verdedigde
de duurdere kaartjes met de
vaststelling dat de tarieven vijf
jaar op hetzelfde niveau zijn ge
bleven. „Bovendien zijn het
vooral buitenlandse toeristen
die er iets van zullen merken."
De meeste Leidse en Neder
landse bezoekers zijn in het be
zit van een NS-kortingskaart of
andere passen die recht op gra
tis of een goedkope entree ge
ven, betoogde hij.
Directeur J. Bolten van De La
kenhal is niet bang dat de hoge
re tarieven ten koste gaan van
het aantal bezoekers. „Integen
deel. Een gezin met drie kinde
ren is zelfs goedkoper uit met
deze tarieven. Verder blijft een
museumbezoek nog altijd goed
koper dan een bezoekje aan de
bioscoop."
concertgebouw
Concertgebouwplein 2-6. Telefoon 671 83 45
het muziektheater
Amstel 3. Telefoon 625 54 55. Agendalijn 551 8100
Uitgaan begint bij de Uitlijn! Bel 0900-0191 75cPm
Cultuurwethouder A. Pechtold
(D66) ontkent dat hij het ver
haal over de aanwezigheid van
cadmium in de glastegels van
het Vredesmonument de we
reld in heeft gestuurd om het
beeld weg te krijgen. Inmiddels
is hij er voor 90 procent zeker
van dat de verboden stof niet
in de schepping van de Breda
se kunstenaar Stulemeijer zit.
Dat hij het cadmiumverhaal
niet heeft gecheckt alvorens
het naar buiten te brengen,
kan hem niet worden verwe
ten, vindt hij.
De wethouder ging gister
avond in de raadscommissie
cultuur uitgebreid in op de
kwestie nadat WD'er A. Geert
sema om tekst en uitleg had
gevraagd. „Hoe vaak ga je een
op schrift gesteld verhaal van
een specialist, te weten de
glaszetter, controleren", stelde
de wethouder een retorische
vraag. „De glaszetter had zijn
informatie nota bene bij de le
verancier vandaan. Dat die in
formatie niet klopte, kan mij
niet worden aangerekend. Ik
had geen politieke bijbedoelin
gen."
Beroerd
„Het cadmiumverhaal was een
aanleiding om de discussie
over de toekomst van het beeld
te openen, niet de aanleiding.
De aanleiding was en is de on
ophoudelijke reeks van vernie
lingen. Niet de kosten van de
reparaties zijn daarbij het be
langrijkst maar het feit dat het
Vredesmonument er de mees
te tijd beroerd bij staat.
De wethouder zei dat hij het
beeld het liefst handhaaft en
wel op de plek waar het nu
staat, op de Garenmarkt, Hij
stelt wel twee voorwaarden.
Het Leidse Vredesplatform, die
het initiatief voor het beeld
nam, moet zijn belofte nako
men „maandelijks bijeenkom
sten bij het Vredesmonument
te organiseren. In de tijd dat
het er nu staat is er geloof ik
één manifestatie geweest. Zo
blijft het beeld onbekend. En
onbekend maakt onbemind."
Ook wil de wethouder dat het
monument van een meer van-
dalismebestendig materiaal
wordt gemaakt. Daartoe over
legt hij vanmiddag met de
kunstenaar.
Een golf van weemoed slaat me
tegemoet in de Waag. Rijen vol
blauw-grijze permanentjes en
kaarsrechte scheidingen vlak bo
ven het oor. Oude jazz voor oude
mensen. Hun jeugd is voorgoed
weggevlucht in hun hoofd. Mu
ziek uit zo'n Engelse televisiese
rie, waarin jongens, gekleed in
lange korte tweedbroek met
grauwe kniekousen, hun oor te
gen de de beklede luidspreker
aandrukten. Muziek uitzo'n ra
dio waarvan de buizen en lam
pen gloeiden als een stad bij
nacht.
Hier in de Waag zit de generatie
bij elkaar die nog bukshag heeft
gerookt, die met de handdoek
onder de arm en de ziel erin ge
rold 's zaterdags naar het bad
huis toog en daar een tabletje
Lux-toiletzeep kocht, die met
knijpers aan de broekspijpen
door weer en wind stampte, die
ervoor heeft gezorgd dat wij nu
in een welvaartsmaatschappij
leven. Eerbied dus, een beetje
respect.
Ze amuseren zich kostelijk, de
getaanden, de gelooiden, de
zwakken en de sterken. Als de
Original Evergreen Jazz Band
het nummer Tm beginning to
see the light' inzet, staat er ie
mand uit de rij op. Het lijkt alsof
hij enthousiast begint mee te
dansen, maar hij loopt mank.
Hij maakt een foto van de trom
bonistdie het nummer heeft
aangekondigd met het cliché dat
er na donker altijd weer licht
komt. Een foto voor in het al
bum, dat straks in een muffe la
gaat, naast de schaatsmedailles
en de DE-bonnen.
Evergreens. Waarom moet ik bij
dat woord toch altijd weerden
ken aan glooiende grasvelden op
erebegraafplaatsen?De trombo
nist is een geinponem. 'Ik loop
hier net naar de Waag toe, hoor
ik daar een hond aan zijn baasje
vragen: 'Moet in de goot? Moet
in de goot?'En die hond maar
trekken aan zijn lijntje. Hij
hoorde prachtige muziek uit De
Waag komen. Juist, ja. Mood in
digo. Daar gaat-ie dames en he
ren, van de ene bil op de andere.
Gewoon een beetje meewiebe-
len.'
Maar de permanentjes blijven
stil, hun tasje keurig op schoot.
En de mannen kijken naar hun
handen, soms naar die middel
vinger waaraan nu twee ringen
zitten. Allen luisteren naar de
muziek uit hun jeugd, muziek
die zo heerlijk zeer doet. Ik
straks. Ik binnenkort.
B. Bob
„Ik heb dezelfde vraagtekens."
Zo reageerde gisteravond in de
raadscommissie cultuur wet
houder A. Pechtold (D66) op de
eis van de oppositionele WD
een onderzoek in te stellen naar
de financiën van de Leidse Ver
eniging van Popmuzikanten
(LVP).
De LVP was tot voor kort ex
ploitant van de concertzaal Q-
bus in het Muziekhuis aan de
Middelstegracht. Zij is vertrok
ken met achterlating van een
schuld van 40.000 gulden bij de
huurder van het gemeentelijke
pand, de stichting Ml23. Die
heeft het beheer van de con
certzaal en de schulden overge
nomen van de LVP.
WD'er A. Geertsema heeft uit
uidatingen in deze krant van
M123-woordvoerder J. May af
geleid dat de LVP heeft ge
knoeid met gemeenschapsgel
den. Vandaar dat de liberalen
op een onderzoek aandringen.
Pechtold zei dat hij eerst zelf
navraag wil doen. Krijgt hij geen
afdoende antwoorden op zijn
vragen, dan sluit hij éen nader
onderzoek zeker niet uit.
Het WD-raadslid beweerde
gisteravond dat M123 ook
openstaande drankrekeningen
van de LVP heeft overgenomen.
„Als Ml23 door die openstaan
de schuld geen huur kan beta
len en de gemeente de tekorten
voor haar rekening neemt, dan
betekent het dat er drank wordt
betaald met gemeenschapsgeld.
Dat is onaanvaardbaar", aldus
Geertsema. „Een onderzoek
naar de financiële afhandeling
is dan ook zeer gewenst."
Wethouder Pechtold liet blij
ken het een een goede zaak te
vinden dat de LVP Q-bus niet
meer bestiert. Hij heeft meer
vertrouwen in Ml23. „Ik ben
nooit blij geweest met die moei
zame constructie die voor Q-
bus is bedacht. De hoofdhuur
der van het Muziekhuis, inclu
sief Q-bus, is M123. Maar het
bestuur van die stichting kon
worden ontslagen door de on
derhuurder, de LVP. „Een doch
ter die het moederbedrijf kan
wegsturen, dat is uniek."
Dat de LVP in de periode dat
ze Q-bus runde geen horecaver-
gunning kreeg, verklapte Pecht
old, had alles te maken met het
geringe vertrouwen dat hij stel
de in de LVP.
NDERDAG21 JANUAR11999
:wei i
lor Löw met Ingeborg Elzevier in Leidse Schouwburg
bt* 4
lavid Hare's jongste stuk
ens Myra' vertolkt de Am-
immer Victor Löw (36) een
igereide jongeman die de
athie van zijn schoonmoe-
rerspeelt door onder meer
zelfvertrouwen te onder
in met kritische wagen
de huidige betekenis van
oneel. Zij is namelijk een
re en fanatieke actrice, die
hele leven in dienst stelt
het theater. Ingeborg Elze-
ipeelt deze van nature kop-
vtouw die ondanks tal
n het acteur-
p trouw blijft,
ar schoonzoon voelt zich
tr geroepen om niet zozeer
tuist als wel de smaak van
tote publiek terwille te zijn.
levisiepresentator van een
ilistisch 'kunst'-program-
als maker van een ge
lige cultfilm wordt hij
nationale bekendheid,
dan ziet hij in hoe in-
en onbeduidend de-
lulariteit is. Het komt na
ramatische verwijdering
ren gevoelige verzoening
Ï35i nhen beiden.
reen vroege morgen in het
ïrdamse Café Cox legt Vic-
öw gloedvol uit dat in 'Vol-
Myra' de huidige commo-
Dnd het toneelbestel is te
'kennen. Die heisa is be
ten met de officiële uitlatin-
ton de kersverse staatsse-
ds voor cultuur Van der
CUJ, dat de kunstsector veel
ikenj eksgerichter moet werken,
volgde de discussienota
enkele tonelisten die een
ale verandering bepleiten,
en heel jaar houdt me dat
'ens bezig: hoe kun je als
jezelf blijven en tegelij-
een groter publiek berei-
Hoe kun je meer mensen
preken, zonder jezelf te
17,23 eren in te ver doorgevoerde
fesatie? Die problematiek
280,®
Ingeborg Elzevier en Victor Löw in 'Volgens Myra': kritische vragen
wordt breed besproken in 'Vol
gens Myra'. Zonder dat het ove
rigens alleen maar daarover
gaat."
„Door het succes van de film
'Karakter', waarin ik advocaat
De Gankelaar speel, heb ik uit
stapjes kunnen maken naar
Berlijn en Londen. Ik ontdekte
toen dat het eigenlijk een Euro
pees probleem is, want ook in
die .steden wordt er geworsteld
met dit dilemma. We zitten nu
in een tijd van pure verzakelij
king. Alles wat zich niet direct
commercieel bewijst of profijt
oplevert, wordt ter discussie ge
steld."
„Ik zit er echt mee. Ik vind to
neelspelen hondsmoeilijk en
ben er nog elke keer bang voor.
Als ik op een bepaalde manier
niet overtuigd ben van wat ik op
het toneel sta- te zeggen, dan
lukt het me niet om goed te
spelen. Ik ben in 1986 op mijn
25ste bij de Haagse Comedie
begonnen. Inmiddels heb ik in
veel stukken en films gestaan,
maar nu heb ik het gevoel dat ik
weer helemaal opnieuw mijn
plek moet hervinden. En omdat
'Volgens Myra' in de kern hier
over gaat, heb ik ja tegen dit
over de betekenis van het toneel.
FOTO CPD/PATRICKMEIS
stuk gezegd."
Met zo'n glansrol als Soekar-
no bij Het Nationale Toneel,
waarvoor hij in 1996 de Louis
d'Or verwierf, met andere ge
prezen vertolkingen zoals in
'Clockwork Orange', 'Een vijand
van het volk', met suècesvolle
tv-series als 'Tijd van leven' en
speelfilms, waaronder 'De drie
beste dingen' en 'Karakter' is dit
toch feitelijk zijn probleem niet:
Victor Löw weet klaarblijkelijk
kwaliteit aan populariteit te
koppelen. „Het is dat je het
zegt, maar die twijfel blijft aan
me knagen. Bovendien raakt
deze kwestie niet alleen mij
maar het hele toneel, waarmee
ik mij hecht verbonden voel."
Victor Löw is iemand die zich
voor elke rol gigantisch voorbe
reidt. Voor 'Soekarno' bijvoor
beeld heeft hij zich grondig ver
diept in de betreffende Neder
lands-Indische periode. Hij is er
zelfs voor naar Indonesië afge
reisd. Is dit uit een vorm van
onzekerheid of van perfectio
nisme?
„Misschien wel van beide,"
zegt hij met een klaterende
lach. „Ik ben niet goed in doen
alsof ik die en die ben. Een rol
moet haast letterlijk op mij aan
sluiten. Daarom heb ik mij voor
die tv-serie 'Tijd van leven' con
form het postuur van mijn per
sonage vooraf expres dik gege
ten. Bij Clockwork Orange' heb
ik eerst finaal moeten begrijpen
wat slechtheid inhoudt. Ik ben
heel beschermd opgevoed in
een acteursmilieu. Echte hard
heid en valsheid hielden mijn
ouders buiten de deur."
Victor Löw kiest nooit bewust
voor bepaalde rollen, simpel
weg omdat hij niet in kiezen ge
looft. „Ik vermoed dat je eerder
een zekere richting opgaat, om
dat je nu eenmaal op een be
paalde manier zo in elkaar
steekt, dan dat je er bewust voor
kiest. Je volgt meer je intuïtie,
en reageert op dingen die op je
afkomen. Mijn vader was ac
teur/regisseur, mijn moeder ac
trice, mijn broer acteur/musi
cus. Ik heb me wel eens afge
vraagd: als ik uit een bakkersfa
milie zou komen, zou ik dan
ook acteur geworden zijn en
niet gewoon bakker?"
'Volgens Myra': 22/1, Cultureel
Centrum, Amstelveen; 23/1 en
24/1, Schouwburg, Rotterdam;
30/1, Schouwburg, Leiden;
10/2, Stadstheater, Zoeter-
meer; 12/2, De Meerse, Hoofd
dorp,
Groot materieel ingezet bij Leidse Jazzweek Kroegentocht
Veertig podia, heel veel
muzikanten, nog meer be
zoekers en twee bussen. De
Leidse Jazzweek Kroegen
tocht heeft weer groot ma
terieel ingezet voor de be
proefde formule van drank
en spelen. Niet alleen in de
bars van de Leidse binnen
stad konden bezoekers
zich gisteren onderdompe
len in muziek maar ook in
twee vrolijk opgetuigde
bussen. Onder de begelei
ding van vrolijke dixieland-
klanken worden bezoekers
in kennelijke staat van
drenkplaats naar drenk
plaats vervoerd.
leiden» pablo cabenda
De chauffeur roept om: „De
volgende stop is café de Harmo
nie." Als uit één keel klinkt:
„Juuuuh".
De deuren van de borrelbus
zoeven open. Dat moet worden
toegejuicht. „Juuuuh"
Iemand op straat roept iets
vrolijks naar binnen. „Juuuuh"
Het dixielandbandje de Lex
Cats in de bus speelt de inzet
van 'Dat kleine café aan de ha
ven'. En wederom geeft het
zootje gezellig ongeregeld in de
borrelbus zijn gearticuleerde
mening over de stand van bene
velde zaken: „Juuuuh". Waar
komen we vandaan? De kroeg.
Waar gaan we naar toe? Lavelo
ze luidruchtige gelukzaligheid.
Het is woensdagavond half
twaalf en Leiden slaapt nog
steeds niet. En ook al zou je het
willen, '50 podia met meer dan
500 muzikanten', zoals de Jazz
week zijn kroegentocht met veel
cheert, maken het je niet echt
gemakkelijk. Dat is niet zo erg
want traditie vereist dat onder
hef mom Van vèëTjazz èn dito
bier de kroeg- en muzieklief
hebbers tot diep in de kleine
uurtjes feest vieren.
Zelfs de bussen van de ZWN
doen mee. Aan de buitenspiegel
van de rijdende podia wappe
ren ballonetjes met Korsakov als
opgewonden vaantjes in de
wind. Het interieur is versierd
met bontgekleurde slingers en
de chauffeur doet meer denken
aan de spreekstalmeester van
Bob Rigter in café De Trechter een van de 500 muzikanten op een van de 50 podia.
een circus dan aan een respec
tabel werknemer van een ver
voersmaatschappij. Het meisje
tegenover de percussionist van
de Lex Cats (instrumentarium
washboard, woodblock en bek
kens), kan de lust niet bedwin
gen om zo nu en dan in de toe
ter van de man te knijpën. Dit
tot mild ongenoegen van hem
maar tot grote hilariteit van
haar vriendje in het bijzonder
en iedereen in het algemeen. Er
heerst een gemoedelijk broei
kaseffect: warm, vochtig en
vriendelijk.
Ook in de kroegen: geklede
sauna's met versnaperingen en
live muziek. De toegang is dan
wel overal gratis, maar wat je
aan financiële bijdrage mag la
ten zitten moet je compenseren
met fysiek doorzettingsvermo
gen. Een glimp van de Catyanks In de Waag speelt een tien-
in de Pijpenla vereist gewurm koppige band een repertoire
door een haag van mensen- van funky danceclassics. Chaka
vlees. Het is duwen of geduwd Khan, Prince en James Brown.
worden. Wat je
dan ziet en
hoort is een ge
dreven potje
rockabilly. De
zanger, pastel
groen colbertje
en spijker
broek, doet een
verdienstelijke
imitatie van El-
vis die met flair
de bus nawijst.
Vriendinnen
met drank in de ene hand, een
sigaret in de andere en een
hoop lol tussen hen in, doen sa
men gek op Chuck Berry. Veel
rock, maar geen jazz.
Een jongen
aan de bar
speelt lucht
gitaar voor
het barmeis
je en doet
dat zo knap
dat ze drie
keer aan
hem moet
vragen wat
hij wil drin
ken. Een an
der zegt dat
hij zich prima vermaakt zelfs in
de wetenschap dat hij morgen
om acht uur weer stage moet
lopen. Wat hij van de muziek
vindt? „Het leeft niet echt hè."
Leiöse Blues Jazzweek
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
Waarna hij weer een biertje be
stelt. Dat leeft wel.
De muziek stampt het lekker
ongecompliceerd weg. Maar
weer geen jazz. Misschien in de
WW. Daar speelt een novelty-
band van alles wat: smartlap
pen, klezmer en virtuoze hink
stap dixie met wrede solo's voor
banjo. Geen jazz.
In Bacchus is de huisband
door de grote menigte niet
meer te zien alleen te horen.
Funk weer geen jazz. Maar op
een gegeven moment is dat te
kort ruimschoots gecompen
seerd door drank en laat je je
door de Lex Cats naar huis be
geleiden. Die spelen nog wat.
En ook al is het dan 'Oh when
the saints', als slaapmutsje, het
een prima afsluiter èn het is
jazz.
