Polderhaas met hagel en chocoladesaus
Nieuwjaarsgala Noordwijk: een regelrechte heksenketel
Leiden Regio
Het vacuüm
tussen
kerst en
oud nieuw j.
Mini Maxi razend
populair in Leiden
Drukke borrel bij De Burcht
AAN TAFEL
DAG 5 JANUAR11999
CHEF WIM WEGMAN, 071-5356414, PLV -CHEF HERMAN JOUSTRA, 071-5356430
redactie:
Miep Smitsloo-De Graaft
telefoon: 071-535 64 84
Chaotische taferelen speel
den zich zaterdagavond af
bij De Oranjerie aan de Noord-
wijkse boulevard. Want het
'Nieuwjaarsgala - voor en
door Noordwijkers' lijkt aan
zijn eigen succes ten onder te
gaan. Vijftienhonderd kaarten
waren er te vergeven en die
waren rond elf uur schoon op.
Daarnaast waren er mensen
mét kaart, maar in een gewoon
kloffie; zij moesten eerst iets
anders aantrekken. 'Tenue de
Ville' houdt nu eenmaal geen
spijkerbroek, maar 'formele
dagkleding' in, dat moge sinds
zaterdag duidelijk zijn.
„We hebben voor het eerst dit
keer toegang gevraagd, juist
omdat het elk jaar voller werd",
roept architect Hans van Eg-
n het vacuüm tussen kerst
en oud en nieuw - welk een
itilte overviel ons! Geen feest
jes en recepties in het Leidse.
Hechts overvolle nachtmissen
len drukke woonboulevards
waren er te verslaan. Geen
Ik fCocktail' dus afgelopen
week. (Dit even gemeld, in de
'et zftoop dat u ons op deze plek
orklhad gemist!)
3f ogehoudens dienaren Gods en
bei^njddenstand werkte er vol-
>or <£ens ons geen mens. Ja, toch
enisnog een bekend gezicht in de
vendoodstille straten van Oegst-
geest: Gerard van Mook, de
studbode van het gemeentehuis,
het Jot en met op oudejaarsdag
zij «bracht deze Leidenaar de 'Af-
i zij tal-wijzer' rond: een dikke
noet^estig kilometer legde hij in
ial, (twee dagen af. Zo kun je nog
moteens ongeschonden een
r zijcerstdiner verorberen. „Tja,
we kregen in het verleden zo
nt veel klachten over de slechte
;eviiJ)ezorging van die 'Afvalwij-
lee^er', dat we 'm nu zelf per-
Tiusfcoonlijk overal maar in de bus
bevtJerard van Mook had al
tijdjuaanden van topdrukte ach-
'Hjter de rug: een verhuizing
nseijiaar een nieuw gemeente
huis, het afscheid van burge-
ct hejneester Sjoerd Scheenstra,
meiide installatie van diens op-
sl df
Bode Gerard van Mook legt zestig kilometer af om de 'Afvalwij-
zer1.persoonlijk rond te brengen. foto miepsmitsloo
volgster Els Timmers. En
zelfs al de nieuwjaarsborrel,
want Oegstgeest heeft in
plaats daarvan in december al
een oudejaarsborrel gegeven.
Waar praktisch alle andere
gemeentehuizen afgelopen
weekeinde waren of deze
week zijn geopend voor de
beste wensen, heeft Oegst
geest alle franje al achter de
rug.
mond, één van de sponsors
van het gala, in de bomvolle
zaal, waar de menigte tegen el
kaar gedrukt staat. Maar dat
tientje entree heeft niet echt
veel geholpen. 'Iedereen' wil bij
deze heksenketel zijn. Relatief
heel veel 'jong spul'; er wordt
gefluisterd dat het gala steeds
meer een aangelegenheid voor
de twintigers wordt. Hoewel
echte Noordwijkse gezichten
als Margriet Deckers (The
Frog, Kameleon), Marianne
Groeneveld (van de bekend
ste snackbar, de Groko),
Theo Sweers (wethouder),
Frans van der Veen (ex-wet-
houder) en Paul Taverne (de
aannemer) echt niet ontbra
ken.
Yvonne Beuk van de Stich
ting Nieuwjaarsgala Noord-
wijk zegt deze topdrukte echt
niet te hebben verwacht. „We
moeten ons gaan beraden
hoe we het dit jaar aanpak
ken. Misschien alleen kaarten
in de voorverkoop doen?
Want het is natuurlijk reuze
sneu als je in je nette pak
voor de deur staat en er niet
meer in kunt."
Ex-wethouder Victor Salman
slaat het massagebeuren
John Brandenburg werd zaterdag tijdens het bal tot 'Noordwijker v
jaar lang bloeddonoren heeft geworven.
breed lachend gade. Na twaalf
jaar heeft hij de collegebanken
verruild voor het fractievoorzit
terschap van het CDA. „Ik kan
nu veel ontspannender rondlo
pen dan andere jaren. Als wet
houder word je constant aan
geklampt: iedereen 'moet' iets
van je. En je doet het niet gauw
goed. Ik zit nu lekker rustig in
de raad en heb mijn eigen ad
viesbureau op ruimtelijke-or-
deningsgebied. Ik treed bemid
delend op voor bijvoorbeeld
gemeenten, provincie of aan
nemers. Er is dus zeker een le
ven na het wethouderschap.
Waarbij ik wel moet toegeven
dat de ervaring van die twaalf
jaar één van de pijlers van mijn
huidige bedrijf vormt, eerlijk is
eerlijk."
Naar eigen zeggen als 'de kapi
tein op het schip' post direc
teur Bram Mol van Hotel
Oranje bij de entree. Hij krijgt
die avond veel reacties op zijn
recente tv-optreden in het pro
gramma van Harry Mens. „Een
Leuke ervaring. Alleen probeer
de Harry steeds getallen en
omzet uit me te trekken. Maar
daarom gaat het toch niet? Het
gaat er om dat je gasten terug
komen, dén doe je het als on
dernemer pas goed."
Enfin, de gasten van deze
avond komen in elk geval weer
bij Mol terug. Zelfde tijd, zelfde
plaats, maar wel in de juiste
kledij!
Karei de Rooij, al bijna der
tig jaar de 'Ideine' van het
komische duo Mini Maxi,
kon zich temidden van de
champagne en oliebollen met
een gerust hart op zijn woon
boot aan de Kagerplassen te
rugtrekken. „De herhalingen
van onze tv-shows werden af
gelopen week wederom lovend
ontvangen en de nieuwe thea
terproductie 'Split' trekt overal
volle zalen", meldt de komiek
stralend, als we hem treffen bij
het Wereldkerstcircus in Carré.
De drie voorstellingen in
maart in de Leidse Schouw
burg waren in de abonnemen
tenreeks ook binnen de kortste
keren uitverkocht. „De losse
kaartverkoop begint pas 22 fe
bruari, maar voor Mini Maxi
staan de mensen in de rij, dus
dat zal in een ochtend gebeurd
zijn", aldus een woordvoerder
van de Leidse Schouwburg.
De mime-kunstenaar po
seert even vooreen foto, samen
met zijn manager/ producer
Cees van Liempt, die zich bij
voorbaat al op 'Leiden' ver
heugt. „Want jullie Schouw
burg is één van de mooiste, zo
niet de mooiste van Neder
land." Toch leuk om te horen,
zo chauvinistisch zijn we in
Leiden ook wel weer.
Van Liempt tekent ook voor
het beroemde Wereldkerstcir
cus en voorziet in Leiden on
der andere het 3 oktober-gala-
feest van artiesten. Hij de zoon
van Wout van Liempt, die met
zijn Nederlands Theaterbu
reau altijd het management
van Wim Kan deed.
Voor een gratis glaasje champagne
en wat exquise hapjes komen de
vaste bezoekers van De Burcht zelfs
op 1 januari graag hun bed uitrollen.
De nieuwjaarsborrel van de Leidse so
ciëteit wordt ten minste elk jaar druk
ker. „Een man of 150 hebben we bin
nen gehad, van wie - gelukkig - de
meesten vaste gasten. De enkeling die
we niet kenden, hebben we maar ge
woon laten meedoen. Ach, op die zes
tig flessen champagne, die we hebben
geschonken, maakt dat ook niet veel
meer uit", zegt exploitant John van
der Steen.
De nieuwjaarsborrel van De Burcht in
hartje Leiden is vanaf de beginjaren
negentig traditie. De sociëteit trekt
vooral 'heden' uit het Leidse kunst-,
cultuur- en politieke wereldje. De
roemruchte straatzanger Lampie bij
voorbeeld, en architect Paul van Oer-
le, alsmede D66-raadslid Egon Snel-
ders. Mensen van wie je niet zou den
ken dat ze op oudejaarsnacht keurig
om één uur hun bed in stappen.
Desondanks waren er weinig wallen
te bespeuren tijdens de borrel. Van
der Steen: „Ongetwijfeld waren er
veel mensen doorgezakt, maar dan
nog nemen ze de moeite om langs te
komen. Ik vond het heel gezellig."
k erhaas, pastinaken, prei, aardappel-
L spitskool, witlof en appeltjes, dikbil-
eendenlever, snoekbaars... Wat heb-
ïze dieren en groenten met elkaar ge-
f Met een beetje mazzel kun je ze
ties rffen in ons eigen Hollandse polder-
8.30t5hap. En eenmaal op zijn hakblok
rtenv c^ie^co^ Marcel van Teylingen van
8 30tip in Voorschoten er wel wel raad
H het restaurant gelegen aan de Vliet.
nten: het motto: 'goed koken is de kunst
it weglaten', tovert hij de fraaiste ge
in op tafel, zonder Franse dikdoenerij
iaanse fratsen. Een waar feestmaal
ïrsverse ingrediënten uit de Vliet en
9in9*ige polders. Wie had gedacht dat onze
™ldse keuken zo rijk was? Wij niet, eer-
zegd.
££°Jp ligt afgelegen aan het eind van de
toesljan, een stukje voorbij restaurant Het
idag. sn Hoofd, richting Den Haag. Als je
et weet, rijd je er zo voorbij. Het res-
^sHt moet het waarschijnlijk hebben van
"^zeggen. Mond-tot-mond reclame
van binnen is het niet erg druk, maar we
dop#n ook aan de vroege kant en hebben
M861g gekozen pal na de feestdagen.
^ür,pben een tafeltje naast de verwar-
behofin kijken in de serre uit over het inkt-
iDamj water van de Vliet. Een grote kerst-
•p één van de tafels kijkt ons treurig
ate Je inrichting is een echte Hollandse:
^tetjesgordijnen, rieten stoelen, witte
Mpden en tinnen servies. De wijnglazen
-j ïdrukt met de naam van het restau-
- iet is niet helemaal onze smaak, maar
n voor het eten gekomen. Bovendien:
elen zitten goed en in de zomer is het
lerdjit vast prachtig. Het meisje dat ons
ief komt opnemen is een beetje stug,
wel correct. Ze brengt ons ook twee
in brood en boter. Als wij een keuze
m gemaakt uit het menu, worden wij
gens door haar mannelijke collega
nd.
art is gevarieerd en origineel. We le
lt De Knip slechts werkt met 'verse,
Restaurant De Knip,
Kniplaan 22,
Voorschoten.
Tel. 071-5612573.
Keuken: voortreffelijk
Menukaart: gevarieerd
Ambiance: beetle tuttig
Bediening: uitsteksw1
Prijs/kwaliteit: goed
meest regionale producten, teneinde u als
gast het beste voor te zetten'. Dat betekent
behalve een strak inkoopbeleid ook een re
gelmatig wisselende kaart. Het menu ver
meldt tevens dat de gerechten, gezien de
ambachtelijke werkwijze, 'de juiste tijd en
preparatie nodig hebben'. Als de gast 'aan
tijd gebonden is', gelieve hij dat even te
melden bij de bediening. Tot slot komen we
aan de weet dat de gasten hun eigen wijnen
mogen uitzoeken in de wijnkelder van De
Knip.
We kiezen het 5-gangen verrassingsmenu
'van de veerman' (89,50 florijnen: alleen per
tafel te bestellen) waarin we in Oudneder
lands worden uitgenodigd kennis te maken
met de specialiteiten van deze veerman,
'ende vaert met hem vijf gangen heen ende
weer te uwer genot ende verrassinghe'.
Mijn partner moet nog terugrijden dus hij
houdt het deze avond bij een glas Chileense
Cabernet Sauvignon bij zijn hoofdgerecht.
Zelf bezwijk ik voor de verleiding van het
'bijpassend drinkgelagh' voor 13,50 zilver
lingen (45 gulden). Na ons aperitief komt de
jongeman van de bediening mij een glas
Tokay Pinot Gris uit de Elzas ('97) inschen
ken voor bij het eerste gerecht. Inmiddels
hebben wij al gesmikkeld van een 'amuse'
van een 'kleine carpaccio' van rosbief met
pijnboomdressing. Smelt op de tong.
De eerst gang is geen vis, zoals wij dachten
gezien de Tokay, maar een schotel van dik-
billende (entrecöte) gerookt in het eigen
rookoventje van De Knip, met daarop een
terrine van eendenlever, dressing van kwee
peren; het geheel op een bedje van witlof en
appeltjes geserveerd. Het vlees is niet ver
dronken onder een hoeveelheid saus, maar
smaakt voornamelijk naar zichzelf. Dat be
valt ons. Geen kapsones maar wel kwaliteit.
Voor de tweede gang verschijnt er wel vis-
bestek en ik krijg een glas Chileense Char-
donnay. Opnieuw serveert de veerman ons
een regionaal product: snoekbaarsfilet (uit
de Vliet, gevangen door sportvissers) op een
bedje van gestoofde spitskool met beurre
blanc en aardappelpuree. Smaiakt goed. Bij
het derde gerecht krijg ik een glas Beaujo-
lais (Fleurie), en opnieuw risbestek.
„Gebakken zeebrasem (dorade uit de Mid
dellandse Zee) op een bedje van geconfijte
prei met sesamoliedressing", meldt de ober
als hij de borden voor ons neerzet. Geen re
gionaal product maar wel erg bijzonder met
die smaak van sesamolie.
Een heel stevige Médoc uit '89, Chateau Po-
tensac, begeleidt het hoofdgerecht. Het is
de polderhaas, 'acht dagen verstorven in
onze eigen schuur en geschoten door de
buurman met jachtvergunning', (zeer te
spreken zijn we over de jongeman van de
bediening die de gerechten uitgebreid toe
licht en ons deze leuke details niet ont
houdt) met chocoladesaus (nota bene), Op-
perdoezer aardappeltjes ingekookt in
Champagne en spruitenblaadjes. De haas is
boterzacht. Gedood door een schot hagel,
zo blijkt uit het kleine zwarte korreltje waar
aan mijn vullingen tenauwemood weten te
ontsnappen. De wijn smaakt er goed bij.
Voor het nagerecht is nog net plaats. De
porties van De Knip zijn precies goed: niet
te groot, niet te klein. De rijfde gang van de
veerman is een crème brülée met parfum
van tongabonen: lekker zoet met een laagje
gecarameliseerde suiker, begeleid door de
Griekse desertwijn Samos.
We zijn onder de indruk van de kookkunst
van veerman/chefkok Marcel van Teylin
gen. verre familie van Dirk van Teylingen
van het gelijjknamige slot in Lisse. We reke
nen af en zijn 254 gulden kwijt voor een uit
stekende maaltijd met dito wijnen. Tevre
den rijden wij langs de polders van de Vliet -
landen huiswaarts.
tekst: stella carson
foto: henk bouwman
