'Dit is van internationale allure'
Petje op en inhaken maar
Cultuur&Kunst
JKL: fris
n krachtig
'Zó heeft het moeten
klinken voor Monteverdi'
Spice Girl
Mel C solo
Zou die mus een avondjurk hebben
\\V
iY
07
INDAG
16 NOVEMBER 1998
CHEF JAN RIJSDAM. 071-5356444 I'l h-i vr. .e
ickstreet Boys acht keer platina
bj. Na de Europese tienermeisjes hebben ook de Ameri-
Esê bakvisjes zich het hoofd volkomen op hol laten brengen
(rde Backstreet Boys. Van het Amerikaanse debuutalbum
Hcstreet Boys', een samentrekking van de in Europa uitge-
fhte cd's 'Backstreet Boys' en 'Backstreet's Back', zijn in de
linieer dan acht miljoen exemplaren verkocht, wat naar
prikaanse maatstaven acht keer platina betekent. De koopvi-
All Access' scoorde vier keer platina. Ook in Nederland is de
bensgroep bijzonder populair. Van de vorig jaar augustus
schenen cd 'Backstreet's Back' zijn er in ons land tot nu
1,000 verkocht.
loyd Webber eist verbod Musicalgala
ihaag» De Britse musicalcomponist Andrew Lloyd Webber
een verbod van een show met fragmenten uit zijn musicals.
Se rechtbank in Den Haag dient morgen een kort geding
pin de componist eist dat de opvoeringen van het Andrew
W Webber Gala woensdag in de Anton Philipszaal in Den
Igen op 30 november in Antwerpen niet doorgaan. Lloyd
bber beschouwt de show als een slap aftreksel van zijn werk
geeft hiervoor geen toestemming. Volgens zijn raadsman is er
pke van inbreuk op het auteursrecht. Wigt Productions, die
foncerten organiseert zegt dat de show al zes jaar bestaat en
DOkeer is opgevoerd. „We hebben keurig steeds de rechten
pdragen aan de Buma-Stemra en nooit eerder iets van me-
Lloyd Webber vernomen", aldus een woordvoerder.
[erk winnares Prix de Rome gestolen
pRDAMTijdens de opening van de tentoonstelling van win-
irs van de Prix de Rome Tekenen en Grafiek is het boek van
liaZwierzynska gestolen. Het grafisch werk 'Listen. The Tele-
ne Book' in de vorm van een Gouden Gids, is een weerslag
telefoongesprekken doorspekt met materiaal uit filmarchie-
enZwierzynska's eigen verzameling stills. De kunstenares
«drie maanden aan het kunstwerk gewerkt en wilde het
t inzenden naar het prestigieuze Goldsmith College in Lon-
jom daar toegelaten te worden tot een vervolgopleiding.
MUZIEK
iCENSIE LIDY VAN DER SPEK
k Jeugdkamerorkest Leiden o.l.v.
Bnër, m m v. Remko Edelaar, fagot
Bb Treffers, cello. Gehoord: 15/11,
Lokhorstkerk, Leiden.
bij de Pieterskerk, waar de
■lijkheden zich opstapelen
het Hagerbeerorgel, con-
ert in de Lokhorstkerk het
kamerorkest Leiden onder
ig van Henk Briër. De ba
mi van het JKL is een strij-
tkest. Maar elk concert dat
rs of extra strijkers nodig
is te verwezenlijken.
Is en links plukt Briër uit
te ensembles. Briër heeft
ve om een collectief strij-
ewustzijn te creëren. Jo-
llof, voor deze gelegenheid
tcolo smoking, zit op de
rtmeestersplaats. Hij
ihet nauwgezetst de aan-
igen van de dirigent in de
i, is een vurig aanvoerder,
lit het veld te slaan,
ér deed een gouden greep
iet Mozartrepertoire met
'agotconcert in B. Bij een
denk je al gauw aan een
je ondersteunende bege-
ig, aan het olifantje met
tte stampvoetjes. Dat beeld
rijnt totaal naar de achter-
i als je oud JKL-lid Remko
ar hoort spelen. Het hele
bereik van zijn fagot is
lerbaarlijk mooi. In alle
aarden laat Edelaar zijn in-
lent zingen.
t IKL zet bruisend in, Mo-
denkt nog nauwelijks aan
«lerende fagot. Het strij-
oloriet is van een frisse
iheid en blijft het hele
ttt een sterke gloedvolle
irage (en meer dan dat)
Edelaars betoverende spel,
sief zijn sensitieve lyrische
izen. In een verfijnd pasto-
angerig middendeel is de
al dominant aanwezig, ge
in in buitengewoon lieflijk
ssspel. In dit meest kwets-
deel toont JKL zich de klei-
eester.
'bert schreef zijn 5e sym-
op 19-jarige leeftijd. Ook
doet de jeugd niet onder
een volwassen amateuror-
Hei eerste deel begint met
azers die even uit de bocht
n, maar de strijkers vallen
htvoetig, zuiver, in kleine
jjerige frasen. Fraaie, ver-
lange melodielijnen wor-
aan 't eind van het tweede
Uitgerold. Mét de blazers
t het derde deel unisono,
t expressief, pikant van
een opvatting,
de melodische vraag van
uncertmeester komt een
sonoor antwoord van de
strijkers. En in de finale
hoegenaamd niemand
de behoefte om op de di-
te letten. Er moet naarstig
gespannen op de eigen
gelet worden. Het is ook
envoudig, zo'n heftig slot,
zelfs hier blijft Schubert
*htop staan.
de fagot en cellosonate in
'"ont Jacob Treffers zich
ferme tegenspeler van
Zijn techniek en dyna-
>e opbouw liegen er niet
toar hij moet nog (vooral)
m aan een betekenisvolle,
intense toon.
zatts Symfonie in D is een
°tn aan te horen. Briër re-
fetterlijk en figuurlijk met
Khand, haalt uit de club
^t er maar in zit: gevoel
lening, kleine subtiele ver
ben, goed gedoseerde dy-
tempovastheid, maar
frisheid en kracht.
Leidse VSB Theatermarathon wederom groot succes
De Theaterpolitie, die weerspannige bezoekers
van de Leidse VSB Theatermarathon zaterdag in
het juiste spoor moest houden, was voor de gele
genheid versterkt met een derde agent: een kleine
man, die sip op zijn snorpunten kauwde en de
massale drukte als regen over zich heen liet gaan.
Tijdens het wervelende concert van de Hongaar
se formatie Téka in het Volkshuis, bleek tot ver
bijstering van agent Scheurleer dat de kleine
agent ten onrechte 'arbeitsfahig' was verklaard en
vrijgelaten uit Vogelenzang, een inrichting waar
men hem onder het spanlaken had gesleurd na
eerdere marathons.
„Tja", sprak Scheurleer, „hebben ze eerst de
heer Wallis de Vries uit de schouwburg weten
weg te treiteren en dan krijg je dit."
's Avonds, in de Leidse Schouwburg, wist hij
LAK-theaterdirecteur Roland Helmer nog een
blos naar de kaken te jagen met de opmerking:
„Ja, ja, u denkt: ik hoor bij de organisatie, ik mag
te laat binnenkomen!" Schuldbewust keek Hel
mer naar de ouvreuse, die streng, maar bekoorlijk
als een kariatide, de wacht hield. De nieuwe di
recteur Bart van Mossel heeft de wind er kenne
lijk goed onder.
De vijfde Leidse VSB-Theatermarathon 1998
was wederom een groot succes. Plaats van ver
trek: het LAK-theater. Daar werden de deelne
mers ingedeeld in de groepen blauw, geel, rood
of groen en voorzien van petjes, broodjes en een
mandarijn. Daar konden zij kennismaken met
hun gidsen. In ons geval: twee studenten van de
MUZIEK
RECENSIE LIDY VAN DER SPEK
Orgelfeestweek: Monteverdis Mariaves-
pers, door Ensemble Tragicomedia o.l.v
Stephen Stubbs, m.m.v. Liuwe Tamminga,
orgel en het koperensemble Concerto
Palatino. Gehoord 14/11, Pieterskerk, Lei-
Het zilverschittercndc Van Ha
gerbeerorgel is weer in zijn ou
de glorie teruggebracht, in de
toestand van 1643, de tijd van
Jan Pieterszoon Sweelinck en
Frescobaldi. Firma Verschueren
uit Heythuysen (Belgie) heeft
deze vier jaar durende klus ge
klaard, voorbereid en begeleid
door Jan van Biezen (musico
loog), Koos van der Linde
(orgelbouwer) en Hans van
Nieuwkoop. Er is naarstig gere
construeerd, hersteld, terugge
bracht, verwijderd, behouden
en vernieuwd. En zaterdagmid
dag was het dan zover, de over
dracht van het gerestaureerde
monument. Ingewijd door nie
mand minder dan Leo van Doe
selaar die, hoe kan het ook an
ders, Sweelinck speelt 'onder
een linde groen'.
Met deze compromisloze res
tauratie (lagere toonhoogte, als
mede de zogeheten midden
toonstemming) is er toch een
compromis gesloten: de aan
koop van het typisch Engelse
Thomas Hill-orgel uit 1883, ge
schikt voor werken van compo
nisten van né de Gouden Eeuw.
Maar in deze feestweek gaat het
in de eerste plaats om het in
strument van de gebroeders
Galtus en Germer van Hager-
beer. Het is ook niet voor niets
dat op deze eerste feestavond is
gekozen voor de Mariavespers
(uit 1610) van Monteverdi, ge
lardeerd met een fiks aantal or
gelwerken van tijd- en landge
noten als Frescobaldi, Luzza-
schi en Gabrieli. Al heel lang is
het de gewoonte om tussen de
diverse vespers iets geheel an
ders te laten klinken, korte kleu
rige entr'actes, mét of zonder
toneel.
Je kunt je afvragen waarom
niet een paar orgelwerken voor
af zijn geplaatst met enkele be
scheiden intermezzi. Zó is de
duur van de Mariavespers zeker
discutabel. Maar zelfs deze
lengte kan niet afdoen aan het
meesterschap van Monteverdis
verzamelcompositie, noch aan
Tragicomedias performance. In
één woord schitterend wordt er
op deze gala-avond gezongen
door een tiental zangers. De
koorklank is een mengeling van
Engelse, zuivere ingetogenheid
en Italiaanse warmbloedige ex
pressie. Ze inspireren en be
dwelmen elkaar.
Eén stemsoort springt eruit,
zo doordringend, heftig bewo
gen en kleurrijk als hij is: de
countertenor van Robin Blaze,
bloedstollend mooi in Psalm
147 'Lauda Jerusalem'. Zijn
klankkleur is in totaal contrast,
zonder enige wanklank overi
gens, met de volle zinderend
warme tenor Rufus Müller. De
changementen zijn steeds func
tioneel: om echo-effecten te
versterken, elkaar toe te roepen,
om vier stemsoorten van twee
kanten te laten komen, om klei
ne secties naar voren te halen,
om de luisteraar te betrekken, 't
Is prachtig uitgebalanceerde,
uiterst verzorgde zangkunst met
een grote K.
Het kleine uitgelezen ensem
ble van strijkers en tokkelaars
(o.a. gamba, lirone, chitrone,
vedels) en blazers (schuiftrom
petten en zinken) wordt aange
voerd door de uit Amerika af
komstige Stephen Stubbs, te
vens bespeler van de chitrone,
een aartsluit met enorm lange
hals. Het coloriet van vocalisten
en instrumentalisten is voor
beeldig op elkaar afgestemd
Die flauw gebogen elegante zin
ken, voorlopers van de cornet
zou je veel meer moeten horen,
zó stralend mooi en helder
weerklinken ze in het Magnifi
cat ('Mijn ziel maakt groot de
Heer'). Alle emoties ballen in dit
loflied van Maria samen.
De in Bologna wonende orga
nist Liuwe Tamminga, wiens
entr'actes per TV camera wor
den getoond, na afloop: 'Zó
heeft het moeten klinken voor
Monteverdi. Ik heb de registra
tie minimaal gehouden om die
kleine, fijnzinnige Italiaanse
klank te verwezenlijken, die to
endertijd bon ton was.'
LONDEN CPD
Het definitieve einde van de
Spice Girls is weer dichterbij ge
komen. Nadat de Britse mei
dengroep in Milaan twee MTV
Music Awards in de wacht
sleepte, kondigde Sporty Spice
Mel C haar solocarrière aan.
Melanie Chrisholm heeft nie
mand minder dan Madonna op
het oog om haar op weg te hel
pen en heeft inmiddels al een
duet opgenomen met Bryan
Adams. De vier Spice Girls me
nen dat nevenactiviteiten het
voortbestaan van de groep niet
dwarsbomen. Zo maakte Mel B,
'Scary', samen met Missy Elliott
de single 'I want you back'. De
soloprojecten van de dames
voeden de aanzwellende ge
ruchten over het einde van de
succesvolste meidengroep aller
tijden. Geri Halliwell verliet de
groep al. Victoria Adams (Posh)
en Mel B zijn allebei in ver
wachting en binnenkort niet
langer in staat continue de we
reld af te reizen.
Toneelschool Amsterdam: Roos Drenth en Jorrit
Ruijs, beiden uitgedost als blauwe engelen. De in
schrijvers werden in de hal van het LAK-gebouw
op prettige wijze lastig gevallen door een kenau
in een loden jas, een Brabantse volksvrouw, die
net van de markt terugkeerde met een mega-
boodschappentas vol prei en boerenkool. Woar of
niet? Waor of niet?, zo klonk haar schelle stem na
elklulpraatje.
In het LAK-theater moest de eerste marathon
hindernis worden genomen: een voorproefje uit
'De paradox van Pergamon' van toneelgroep Ad
Hoe, een stuk over het wetenschappelijke gesol
met lijken. De stemming kwam er pas echt goed
in toen een van de acteurs zijn pantalon uittrok
en in een grote, obsceen-witte, onderbroek waar
in zijn klok-en-hamerspel zich scherp aftekende,
zijn betoog voortzette.
In grote groepen zwermden vervolgens hon
derden theaterminnaars uit over de stad, elk in
zijn eigen groep. Sommige groepen hadden zelfs
een eigen yell. B LA U WW Hemelsblauw telt voor
twee!! In de Haarlemmerstraat trokken de met
petjes uitgedoste marathonlopers veel bekijks.
Het schoolreisjesgevoel maakte zich meester van
enkele blauwe dames.
Enig uithoudingsvermogen was wel nodig voor
de stroom van theaterproducties. In de Kapelzaal
wist de Marokkaanse cabaretier Najib Amhali de
buiken te doen schudden met een conférence
over zijn vader die zo slecht Hollands sprak. Klap
stuk van zijn optreden vormde het fragment
waarin de arme man huursubsidie aanvroeg bij
de gemeente. 'Ieke wiel hoersoebsidie. Ja, mi
neer, want die hoer is doer.'
Orgelkenners beluisteren Leids Van Hagerbeerorgel
Armando brengt ontroering en lachsalvo's in De Lakenhal
In de mensa
werd de
feestvreug
de aange
jaagd door
een kwartet
dat meezin-
naam was
Bloody
Maiy'.
foto loek
zuyderduin
Vergde Amhali veel van de lachspieren, de ope
ra 'Gershwin in Blue' in de Leidse Stadsgehoor
zaal vormde daarop een nog grotere aanslag. De
ze serieus bedoelde opera is van een potsierlijk
heid die zijn weerga niet kent. Een bariton die
Gershwin speelt en die zingt als een beer die zijn
honing kwijt is, een keurig in smoking en avond
toilet gestoken koor dat de Muppets naar de
kroon steekt, een dirigent die op een totale kako
fonie lijkt weg te fladderen. Twee dames naast
ons bleven bijna in hun slappe lach. 'An Ameri
can in Paris', maar dan achterstevoren afge
draaid.
Zo tegen zessen, na het bezoek aan Imperium
en de Stadsgehoorzaal, werd er door de deelne
mers gegeten in de mensa aan de Kaiserstraat.
Daar werd de feestvreugde aangejaagd door een
kwartet dat meezingers als 'Haar naam was
Bloody Mary', 'Zij kon het lonken niet laten' en
'Huilen is voor jou te laat' ten gehore bracht.
Even veranderde de Bak in een Münchener Bier
halle, waar massaal werd geslempt en gegeten.
Toen het inhaken begon, hebben we maar even
de verkwikkende miezerregen opgezocht.
Hoogtepunt van de theatermarathon was de
avond in de Leidse Schouwburg. Na het toneel
stuk 'Danny en Roberta' van het gezelschap Mus,
een stuk waarin twee drop-outs elkaar op ontroe
rende wijze vinden, was het podium voor Loes
Luca en het Veens Bruikoor. Met een swingende
party werd de marathon tot een goed einde ge
bracht. Hulde voor De Theaterpolitie, die geluk
kig ook deze keer de gummikuppel rustig naast
de dij kon laten hangen.
Geen twijfel kon er over
bestaan, gistermiddag in
de Leidse Pieterskerk. Het
gerestaureerde Van Hager
beerorgel klinkt 'fantas
tisch'. Kenners zeggen het,
ook al was het gigantische
instrument Uit de 17e eeuw
volgens huisorganist Leo
van Doeselaar niet in top
vorm vanwege tempera
tuurschommelingen in de
kerk. „Het was hier en daar
vals." De echte liefhebbers
oordeelden daar mild over:
„Dat is juist spannend!"
LEIDEN CAROLINE VAN OVERBEEKE
Liederen van weemoed en ver
langen, liederen waarbij je hart
even aanvoelt als een brand
wond. Verhalen die gaan over
de herinneringen die een last
zijn voor het denken, die de
paar originele gedachten die in
ons hoofd opkomen slechts
'hele kleine danspasjes' toe
staan. Sprookjes waarin een
kraai zich uitgeeft voor een
merel en een bakker zich laat
imponeren door een bedrieger,
door een would-be intellectu
eel op wiens vraag of 'de riggen
al gekoept zijn' hij, naïef mens,
geen antwoord weet.
Humor. Melancholie.
Schoonheid. Ziedaar het pro
gramma waarmee het veelzij
dige talent Armando, voor
wiehs werk onlangs in Amers
foort een apart museum in het
leven is geroepen, gistermid
dag de bezoekers van De La
kenhal tijdens de vijfde afleve
ring van het Leids Museumfes
tival tot groot enthousiasme
wist te brengen.
Armando. Wit-zijden colbert,
zijden sjaaltje, zwarte broek,
elegante schoenen. Toegekne
pen ogen. Grijze haar in kip-
penkont gekamd. Armando:
beetje de penose van de kunst.
Krijgt keer op keer de kluis
open van de bank die Werke
lijkheid heet. Haalt dingen weg
op donkere plaatsen. Mooie
dingen.
Met zijn kwartet, bestaande
uit Marieke Verheul (viool),
Tim Nobel (bas) en Peter
Nieuwwerf (gitaar), bracht Ar
mando melodieën ten gehore
die de schoonheid maar ook
het onheil van het interbellum
opriepen. Zachte melodieën
die rakelings langs de scherpe
sterren door de ether zwierven,
die krakerig werden uitgezon
den door Reichssender Berlin.
Soms pregnant en indringend,
dan weer delicaat, met zijn
strijkstok nauwelijks de snaren
van zijn viool beroerend, alsof
het lied van heel ver moest ko
men, werden ze door Armando
aan de viool ontlokt. Alsof ze
alleen nog maar in zijn hoofd
bestonden.
Het concertante gedeelte van
de middag werd door de kun
stenaar afgewisseld met lezing
uit eigen werk. Uit 'De straat en
het struikgewas', 'Voorvallen in
de wildernis', 'De boksers' en
zijn sprookjesboeken. Prachti
ge, korte verhalen over schijn
baar onbeduidende dingen,
'dingen die het vermelden nau
welijks waard zijn, maar die
toch steeds mijn hand probe
ren te pakken.' Een passage
over een vioolspelend echtpaar
- 'Wir fiedeln uns in den Tod
hinein'. Een juweeltje over een
mus die plotseling zijn sympa
thie krijgt, met wie hij meteen
bevriend raakt, ook al zal hij
hem misschien nooit meer zien
en herkennen. Een vogeltje,
waarbij hij zich aan het eind
van het verhaal afvraagt: 'Zou
die mus ook een avondjurk
hebben?'
Groot succes oogstte Arman
do - ook nog eens een theater
man pur sang - met. zijn 'Men
senpraat'. Een verzameling ^B^^^ V.
non-mededelingen, absurde U\
dialogen, opgevangen onder- jlpl
weg. Samen met de gitarist las 1 ^T""
hij ze voor. 'Ik dacht dat dit ll|^iÜBiMBBB^^Bl
nieuwbouw was'. 'Nee, hoor,
dit is geen nieuwbouw" 'Ik ;r tfy
dacht toch echt dat dit nieuw-
bouw was.' Nee. hoor. Maar £fll
maakt het Niet alle *,r-
nieuwbouw is nieuwbouw
Het is ondoenlijk om het ko- blBfy f&Sk S
mische van dit soort Mensen-
praat goed over het voetlicht te 4^. ^B^H
brengen. Maar Armando slaag- ^B f^^B
de daar met kompaan wel ^B
uistekend in. Sommige toe- y ^B
schouwers moesten huilen van V
het lachen. Er daverde af en toe V Jk iB
lachgolf door de zaal, dat Mj^B 1 ^^B
ik vreesde voor het vernis op de ^BB|é lB
zeventiende-eeuwse doeken. h-*'- ^^^BL \5a
Prachtige middag. Laten we er
het zwijgen B|^H
doen. Dit indachtig Armando's
notitie, opgetekend uit de
mond van een profbokser: 'Als
je je kop niet houdt, sla ik hem Armando: melodieën die de schoonheid maar ook het onheil van het in
achterstevoren.' terfoellum oproepen. foto henk bouwman
Van Doeselaar speelde een ge
varieerd programma met wer
ken van Sweelinck, Cornet, Van
den Kerckhoven, Van Noordt en
een anoniem stuk uit het Van
Soldt-manuscript. Ook waagde
hij zich aan een nieuw stuk van
een 20ste eeuwse componist,
Wagemans. „Mooi, maar het
Orgel heeft daar eigenlijk te wei
nig kracht voor", oordeelde or
gelliefhebber Wim Nabers die
speciaal uit Amsterdam geko
men was voor het in oude luis
ter herstelde Leidse stadsorgel.
„Op een gegeven moment
klonk het Wagemans-stuk
apenvals, maar dat mag ook.
Dat is juist speels", vond hij.
Van Doeselaar liet in het uur
tje dat hij de drie klavieren be
roerde, zijn publiek horen hoe
gevarieerd het geluid is dat het
grote kerkorgel voortbrengt: van
Prachtig uitgebalanceerde zangkunst onder het zilverschitterende Van Hagerbeerorgel.
een lichtvoetig tjilpend vogeltje
tot het gegalm van een lood
zware misthoorn. Ook orgelspe
ler en kenner Klaas Luimes uit
Rotterdam genoot zichtbaar
van de klanken die het instru
ment voortbracht. „Dit is van
internationale allure, zoiets be
staat in de hele wereld niet!",
zei hij na afloop.
„Het is geen powerorgel zoals
in de Laurenskerk in Rotterdam,
maar daarom is het juist zo
fraai. Die doorzichtigheid en
helderheid... Fantastisch. Die
hele scherpe en transparante
klanken. Het is zo helder als
kristal. En zo rustig; helemaal
niet dreunerig en wollig zoals
romantische orgels vaak klin
ken. Dit is een heel speciaal or
gel door zijn middentoonstem
ming. Het is van wereldbelang."
Luimes had wel gehoord dat
niet alle 3200 pijpen even per
fect klonken. „Inderdaad: de
tongwerken waren niet hele
maal zuiver, maar 100 procent
niet-vals is zo'n orgel bijna niet
te krijgen. Waar het om gaat is
dat de tertsen zo rein en zuiver
zijn, vooral bij het slotakkoord
van Van Noordt was dat erg
mooi."
Luimes en Nabers waren ook
te spreken over organist Van
Doeselaar die een uur lang voor
het publiek zichtbaar (video
schermen) zeer expressief de
toetsen en de pedalen van de
'synthesizer avant la lettre' be
roerde. De organist ging hele
maal op in de door hem voort
gebrachte muziek en humde
zelfs (onhoorbaar maar wel
zichtbaar) mee met de eeuwen
oude klanken. „Een echte kla
vierleeuw", oordeelde een luis
teraar.
„Het is wel een showbink",
reageerde Nabers op die uit
bundigheid. „Maar hij speelt
goed. Hij laat de muziek zwe
ven." Luimes: „Hij is geen aca-
foto henk bouwman
demicus die alles beredeneert,
maar hij bespeelt het orgel heel
levendig en daarom ook boei
end. Het is misschien niet hele
maal zoals het hoort, maar hij
maakt er wel iets moois van."
Van Doeselaar was doodmoe
na het concert. „Ik heb zoveel
gespeeld de afgelopen dagen, ik
had gewoon geen hersencellen
meer. En vanwege de camera
zat ik de hele tijd te denken: ik
moet me gedragen: niet met
oude vingers spelen enzo. Het
orgel klonk minder goed dan
gisteren: toen was het echt per
fect. Maar ik ben toch wel tevre
den."