Vlietwijk scheidt van en trouwt met EVBC U IT
magie van de ritselende bal in het
netje
De
Sport
GESPROKEN
SLOOS
sport
de ©ui van
de week
NDAG 16 NOVEMBER 1998
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071-5356464. PLV -CHEF JANET VAN DIJK. 071-5356463
Voorzitter sectie be-
f taaid voetbal Henk
Kesler in Elsevien
Het heeft totaal geen
zin om als bestuurder
permanent op de
voorgrond te willen
treden, om steeds voor die came
ra te staan snorren en zoemen.
Dan krijg je vanzelf splijtzwam-
metjes.
Idem:
Sport? heeft mede het beeld op
geroepen dat er in de voetballerij
met miljoenen wordt gejong
leerd.
Idem:
,Als straks tachtig hooligans in
een boot stappen om half Am
sterdam te verbouwen, dan heeft
dat niets met Euro 2000 te ma
ken. Wij kunnen alleen de rand
voorwaarden creëren. Er worden
zo nu en dan krokodillentranen
geplengd. Meindert Tjoelker is
dood en de daders zijn nog niet
berecht.
Idem:
„Mensen als Murdoch, Berlusco
ni en die duistere Arabische
prins zijn niet geïnteresseerd in
voetbal. Zij willen zoveel moge
lijk betaaltelevisie in de markt
zetten.
Ajax-trainer Morten Olsen in
Nieuwe Revu:
„Ajax is niet meer die dorpsclub
of dat gezellige familieclubje uit
Amsterdam dat leunt op vrijwil
ligerswerk.
Idem:
„Ik heb spelers gekocht van wie
men zegt dat ze niet onder doen
voor enkele Ajax-talenten. Als
dat zo was, zou ik ze niet hebben
gekocht en dan zou het bestuur
mij niet hebben gesteund in die
aankopen.
Edwin Vurens over zijn enige
interland in Panorama:
„Ik was duidelijk een maatje te
klein en leed veel balverlies.
Jammer, het was niet anders. Ik
heb er nooit mee gezeten, want
ik vond het toch al een wonder
dat ik was geselecteerd.
Marcel Peeper over zijn dub
bele beenbreuk in de interland
tegen Rusland in Panorama:
„Zelfs nu word ik hier in België
wel op straat aangesproken door
mensen die zeggen: 'Goh, was
dat niet gebeurd, dan was je vast
bij PSV, Ajax of een grote club in
het buitenland terechtgekomen'.
Ik denk dat ze gelijk hebben.
Feyenoorder Igor Korneev
over collega Julio Cruz in
Sportweek:
„Ik heb Julio eens gezegd: 'Ba-
tistuta komt ook uit Argentinië,
maar die schiet er op de training
negen van de tien ballen keihard
in. Je speelt zoals je traint. Van
daar dat Batistuta ballen er in
een wedstrijd ook uit alle stan
den in knalt. Voel je 'm
Trainer Iaïo Beenhakker over
Julio Cruz in Sportweek:
„Het zijn altijd de piepeltjes die
lopen te zagen, de types Lins-
kens, de net-nietjes. Ik word
doodmoe van dat gedoe. Hou op
zeg. Ik weiger ons een probleem
met Cruz aan te laten praten
door de pers of door gefrustreer
despelers."
Ajax-speler Gerald Sibon over
Ajax in Sportweek:
„Olsen heeft me verteld dat hij
meer vertrouwen heeft in Arve-
ladze dan in mij, maar dat had
ik al door. Ik heb echt het gevoel
dat ik naar de klote geholpen
word. Misschien niet bewust,
maar het gebeurt wel.
Idem:
„Zelfs in het tweede hebben ze
me niet nodig. Ik speel nu om de
drie weken een potje, als een
soort bezigheidstherapie.
KNSB-bondscoach Sijtje van
der Lende in Sportweek:
„Het is ineens: ieder voor zich.
En ook: iedereen tegen de bond.
Dat schopt er maar tegenaan.
Alsof de bond nooit iets goeds
heeft gedaan, alsof ze allemaal
niet jaren gegeten hebben van
die bond. Waar is dat toch goed
voor?"
Idem:
„Het gekke is dat ikzelf nooit
wat heb gehoord van kritiek of
wat dan ook. Ze kunnen nog zo
zeuren, maar ze zeggen het nooit
rechtstreeks, paf, in je gezicht."
Rugbyer Yves Rummer in NRC
Handelsblad:
„Sommigen heb ik horen zeggen:
verliezen oké, maar ik heb ten
minste het shirtje van die Engel
sen. Kom zeg ik ga niet mee om
na afloop een shirtje in ont
vangst te mogen nemen. Daar
ben ik nu echt te oud voor.
Idem, over bonds
coach Geoff Old:
„Hij kwam bij wijze
van spreken over het
water aangelopen en J
reikte ons de hand.
Vijf Meiplein 17 - Leiden
Tel. 071 - 576 01 44
Naam: Badmintonvereniging
EVBC-Vlietwijk
Oprichtingsdatum: 1 april
1966
Ledenaantal 120, waarvan
25 junioren (tot 18 jaar) en
95 senioren
Contributie: Per jaar ƒ175,-
(junioren) en ƒ250,-
(senioren)
Secretariaat 071-5320650
(Maarten van de Laarschot)
Hoogtepunt Het spelen in
de eerste klasse landelijk, in
de jaren tachtig
Dieptepunt „Ik kan me niks
bedenken" (Hans
Timmerman, voorzitter)
i acht jaar geleden trok Hans Timmerman de voor-
ur van zijn woning in Voorschoten dicht om een
tje te gaan badmintonnen. Niets bijzonders, want
van badmintonvereniging Vlietwijk deed hij dat
rs elke donderdagavond. Maar toch was het deze
landers. Want toen hij sporthal De Vliethorst weer
t, mocht hij in het vervolg niet alleen met zijn
t, maar ook met de voorzittershamer zwaaien. On-
jn leiding („Maar we hebben het met z'n allen ge-
fuseerde de club vorig jaar zomer met de Eerste
ichotense Badminton Club tot EVBC-Vlietwijk. „In
ilgorde, want dat bekt het lekkerst."
CLUB van de WEEK
EVBC Vlietwijk
de fusie overigens ook de
ging van twee oud-gelief-
innen noemen. Vlietwijk
lelijk van oudsher een af-
ïgvan EVBC, dat op 1
966 werd opgericht. De
tter vertelt: ,,A1 vrij snel na
ichting van EVBC wilde
ntal mensen competitie
pelen. Meer prestatiege-
an recreatief dus. Blijk
en dat niet binnen de
rant een aantal bestuurs-
itapte op. Zij begonnen
>en vereniging, waar wel
competitie kon worden ge
speeld." Deze nieuwe club
kreeg de naam Vlietwijk en
werd, slechts een jaar na EVBC
dus, in 1967 officieel opgericht.
Omdat er in Voorschoten geen
sporthal was, waren beide clubs
aan het eind van de jaren zestig
als een lappendeken over de re
gio verdeeld. Er werd gespeeld
in diverse sporthallen in Leiden,
onder andere bij de inmiddels
ter ziele gegane badmintonclub
De Leidse Shuttleliers. Zo kwam
het dat beide verenigingen el-
eens per jaar een toernooitje
kunnen organiseren.
Om te kunnen overleven, begon
de voorzitter zich sterk te ma
ken voor een fusie met 'ex'
EVBC. Vier jaar geleden nam hij
voor het eerst contact op met
de vereniging, want: „Twee
badmintonclubs in financiële
moeilijkheden in een dorp als
Voorschoten, dat is toch te gek
voorwoorden?" Maar Timmer
man ving bot, want EVBC wilde
niet aan een nieuw huwelijk en
had daarvoor nog steeds dezelf
de argumenten als twintig jaar
geleden: EVBC is voor de gezel
ligheid en bij Vlietwijk staat de
prestatie voorop. Het besef dat
het gemeenschappelijk belang
voorrang moest krijgen op de
'cultuurverschillen' kwam pas
na het vertrek van een aantal
EVBC-bestuursleden vorig jaar.
„Toen waren we het snel met
elkaar eens", zegt Timmerman.
„We besloten dat beide clubs
hun wensen op papier zouden
zetten. Toen we die velletjes
naast elkaar legden, leken het
bijna kopieën van elkaar." Tim
merman toog vervolgens naar
de bond in Nieuwegein om de
'nieuwe' club aan te melden.
Daar hoorde hij dat het het
goedkoopste zou zijn om één
club aan te houden. En omdat
het geld nog steeds niet in over
vloed aanwezig was, werd be
sloten om Vlietwijk formeel op
te heffen. EVBC ging in het ver
volg gewoon 'EVBC-Vlietwijk'
heten.
Momenteel telt de club zo'n 120
leden en „voelt iedereen zich
erg thuis met elkaar." Competi
tiespelers en recreanten, ieder
een is elke maandag- en don
derdagavond welkom in De
Vliethorst om tegen de shuttles
te slaan. Ook wie geen lid is van
de vereniging. Niet-leden kun
nen twee keer gratis langsko
men om kennis te maken met
de sport, want de toekomst van
een club zal altijd nauw verbon
den blijven met het aantal le
den. Timmerman streeft naar
een vereniging van tweehon
derd badmintonspelers. Of dat
wordt bereikt, is koffiedik kij
ken. Maar zijn eerste doel is al
gehaald: EVBC-Vlietwijk is een
vereniging waar ieder lid zich
thuis voelt. „Want", benadrukt
de voorzitter, „een goede socia
le omgang is essentieel voor een
vereniging. Ik zie het als een
taak voor een club om ruimte te
geven aan nieuwe vriendschap
pen. Dat vind ik een net zo
groot belang als het kunnen be
oefenen van de sport zelf."
TEKST RAYMOND GRIMBERGEN
FOTO'S HENK BOUWMAN
TEAM van de WEEK
EVBC Vlietwijk 1
gelijking tussen een snooker
speler en een speerwerper. Dan
zeg ik tegen mijn leerling: 'Heb
jij ooit een speerwerper gezien
die op het moment van losla
ten naar de punt van zijn speer
tuurt? Die kijkt ook naar het
mikpunt waar hij de speer wil
laten landen'."
Roos ziet de toekomst van het
vaderlandse snooker met ver
trouwen tegemoet. „Via de vele
uitzendingen op de BBC kan
iedere Nederlander kennis ma
ken met het spel. Bovendien
staan er al zo'n 3500 tafels in
ons land, waardoor de drempel
om zelf eens te spelen laag is."
„Daarnaast is de aanstelling
van een bondscoach goed voor
het imago van de sport. Het is
toch een teken dat we serieus
worden genomen. Bovendien
bezit snooker sinds kort een er
kende status van het NOC
*NSF. Dat betekent dat de
bond jaarlijks enkele tiendui
zenden guldens extra te beste
den heeft. Om bijvoorbeeld
jeugdig talent te scouten of ze
een stage bij bijvoorbeeld Steve
Davis (zesvoudig wereldkam
pioen) aan te bieden."
De eerste tekenen van mogelijk
succes zijn al zichtbaar. Karan
Chand (18) heeft zich inmid
dels in Engeland gevestigd om
zich daar in het competitieve
snookermilieu te harden. Ter
wijl de 19-jarige Roy Stolk tij
dens het meest recente WK
voor amateurs (tot 21 jaar) het
tot de halve finales heeft ge
schopt. „Het talent is er. Maar
we hebben nog een lange weg
te gaan. Mijn droom is dat er
binnen tien jaar een aantal Ne
derlanders in de top-64 van de
wereld zit. Dat zou betekenen
dat zij tijdens de grote toer
nooien via de BBC op tv ko
men. Ik ben er heilig van over
tuigd dat dan veel meer Neder
landers gaan snookeren. Een
'Raymond van Barneveld-ef-
fect', daar hoop ik op."
MARC KOK
kaar in de jaren zeventig weer
tegenkwamen, om de gemeente
Voorschoten zo ver te krijgen
een eigen sporthal te bouwen.
„Daar hoorde ik nog een aardig
verhaal over", lacht Timmer
man. „De discussie over de
sporthal duurde op een bepaal
de avond zo lang, dat de portier
het gemeentehuis al had afge
sloten, terwijl er in het gebouw
nog werd vergaderd. Iedereen
zat opgesloten. Moesten ze die
portier bellen om er uit te kun
nen."
Het was niet voor niets geweest.
De Vliethorst werd gebouwd, en
samen met een aantal andere
zaalsportverenigingen betrok
ken EVBC en Vlietwijk de sport
hal. Jarenlang speelden de clubs
gescheiden van elkaar. EVBC
shuttelde op maandag- en vrij
dagavond, Vlietwijk had de
dinsdag en de donderdag. Aan
het eind van de jaren tachtig
ging het beide verenigingen fi
nancieel niet meer voor de
wind. De ledenaantallen liepen
terug, waardoor de bodem van
de clubkas bij zowel EVBC als
Vlietwijk snel in zicht kwam. Bij
Vlietwijk was de crisis compleet
toen bijna het complete bestuur
de rackets aan de wilgen hing.
„Ik werd benaderd door Bob
Bendien, een oud-bestuurslid",
vertelt Timmerman. „Hij vroeg
me of ik de nieuwe voorzitter
wilde worden, omdat de meeste
leden het toch wel zonde von
den als de vereniging zou op
houden te bestaan. Ik speelde er
al jaren en blijkbaar had de club
me nu nodig, dus heb ik het ge
daan."
Samen met Bert Westra, het
enig overgebleven lid van het
vorige bestuur, ging Timmer
man op zoek naar een penning
meester. „We wilden de boel
weer financieel op de rails krij
gen om te voorkomen dat er
ooit nog een financiële crisis
zou uitbreken. We maakten een
begroting die één jaar moest
kunnen overbruggen. Gewoon
een zakelijke aanpak, want ei
genlijk is een club niets anders
dan een bedrijf. Er moet geld
zijn voor de zaalhuur, maar aan
de andere kant moet je ook
ten moeten voor hun
urtsoms lange afstanden
lom de juiste tegenstand
weken. Zo zien we de
luc Waegemans regelma-
le Leidse regio voorin bij
topwedstrijden. Zondag-
lid reed de veteraan in al-
egte weg uit Antwerpen
len Engelse mijlen bij de
rduinloop. De ruim zes-
lometer lange tocht ein-
echter al na een paar
ïd meter.
jen je al heel snel op je
len terugkeren, waarom?
fessure. Ik heb een ontste-
mijn hamstrings. Waar-
fjk overbelasting. Ik ben
i'g van de marathon in
'ork, waar ik als 114de ben
1igd met een tijd van 2.34.
Ier dus al langer last van,
lm dan nog zo'n eind rei-
dfl/ pijn vanochtend,
taf is een kwestie van pro-
)e moet ook niet te ge-
tijk opgeven. Bij het inlo-
ngher nog wel. Maar ja,
up je rustig en ontspan-
I de wedstrijd wist ik
idat het niet ging."
f stond je aan de top,
met alle respect heb je nu
tlijk je beste dagen ach-
Waarom Nederland, is er
nog geen tegenstand?
\het niet, het gaat vooral
\de wedstrijden die ik
'in België nauwelijks zijn.
meel zijn er alleen maar
len dat ligt me helemaal
I Nederland is alles ook
ter geregeld. De voorzie-
izijn goed en je weet ten-
zeker dat de afstand die
took klopt.
week dus weer naar
bid?
toet ik nog bekijken. Mis-
fatik nu toch beterde
tkan laten herstellen.
He reis valt op zich wel
lot. anderhalf uur heen
l"
Op het moment dat Robert
Roos in 1985 solliciteerde
als bedrijfsleider van een
snookerzaal, wist hij absoluut
niet waar hij aan begon.
„Snooker? Ik verwachtte in een
kantine van een visvereniging
terecht te komen." Roos stapte
een statig herenhuis aan de
Amsterdamse Keizersgracht
binnen. Na het zien van al die
grote groene tafels, viel zijn
mond open van verbazing. „Ik
was meteen verkocht. Er is
niets mooiers dan een bal die
in de pocket verdwijnt. Het ge
ritsel van de bal die in het netje
ploft, heeft iets magisch. Dat
ondefinieerbare geluid werkt
verslavend", stelt Roos, inmid
dels bondscoach van de vader:
landse snookerelite.
Wie een blik op het c.v. van Ro
bert Roos werpt, denkt: twaalf
ambachten, dertien ongeluk
ken. Hij was karatedocent, ver
koper en taxichauffeur geweest,
en verdiende zijn boterham als
automonteur en zanger. „Ik
ben niet het type dat 40 jaar bij
dezelfde baas kan werken. Ik
hou er juist van om veel ver
schillende dingen te doen. Dat
hoort bij de opleiding van het
leven. Mijn betrekkingen had
den altijd iets te maken met
mensen en communicatie. De
aangeleerde sociale vaardighe
den komen mij als snookertrai
ner en -bondscoach goed van
pas."
Simpel gezegd is snooker niet
meer dan 'techniek' en 'hoeken
lezen'. De beoefenaars - in de
Benelux al zo'n 250.000 - weten
wel beter. Zo gemakkelijk laten
de 21 gekleurde ballen zich niet
overmeesteren. „De kleinste
misser is dodelijk. Vandaar dat
ik mijn leerlingen snel duidelijk
maak hoe moeilijk snooker is.
Als ze dat eenmaal beseffen,
krijgen ze meer respect voor de
sport en gaan ze geconcen
treerder, en dus beter, spelen."
Snooker is dus een moeilijke
bezigheid. En zonder een goe
de basis is het praktisch onmo-
Robert Roos: „Ik ben niet het type dat 40 jaar bij dezelfde baas kan werken. Ik hou er juist van om veel verschillende dingen te doen. Dat hoort
bij de opleiding van het leven." foto gpd
gelijk een hoog niveau te berei
ken. Om zijn eigen lesmethode
te perfectioneren, ging Roos
acht jaar geleden naar Enge
land: de bakermat van snooker.
Daar leerde hij de fijne kneep
jes van grootheden als Ray
Reardon en Dennis Taylor, die
in de legendarische WK-finale
van 1985 de onverslaanbaar ge
achte Steve Davis versloeg.
Met de opgedane know-how
richtte Roos in '91 het Snooker
Training Center Nederland
(STCN) op. „Sindsdien réis ik
door het hele land om les te ge
ven. Mijn leerlingen kijken al
tijd vreemd op als ik zonder
keu de speelzaal betreed.
Waarom ik dat doe? Ik wil de
snookerspelers zelf dingen la
ten ontdekken. Ik ben er om ze
tijdens het leerproces de goede
kant op te sturen. Er moet een
interactie tussen leerling en le
raar ontstaan. Als dat lukt, dan
voel ik mij bijzonder gelukkig.
Dat speciale gevoel, daar kan
geen geld tegenop."
De methode van Roos blijkt
zeer succesvol. Zo heeft hij het
vermogen om in de huid van
zijn leerlingen te kruipen,
waardoor hij haarfijn doorziet
met welke problemen zijn spe
lers worstelen. Bovendien weet
Roos de technische en tacti
sche vaardigheden spelender
wijs over te brengen. „Ik maak
vaak gebruik van metaforen
om de leerstof te verduidelij
ken."
„Veel beginnende spelers kij
ken tijdens het moment van
stoten naar de keu en de speel
bal. Dat is verkeerd. De ogen
moeten juist gericht zijn op de
objectbal. Ik maak dan de ver-
her Hans Timmerman.
^VALLEND
IANWEZIG
sLuc Waegemans
plaats: Antwerpen
[atletiek
ER TUSSENIN
krijgt
I sportmateriaal
aangeboden
Het eerste
team van
EVBC-
Vlietwijk met
aan de linker
kant van het
net op de
voorgrond
Tom en Toos
Joseph, en aan
de andere kant
Edwin Bleu-
mers, Marleen
Foppe en John
Stikkelman.
Het eerste team van EVBC- Vlietiuijk speelt in de derde klasse regio
naal en bestaat uit Tom en Toos Joseph, John Stikkelman, Edwin
Bleumers en Marleen Foppe. „Het gaat momenteel vrij goed", zegt
team-captain Toos Joseph. „We hebben nu zeven wedstrijden ge
speeld, waarvan we er vijf hebben gewonnen. "De aanvoerster blijkt
een echte liefhebber van de sport te zijn. Voor het badminton zet ik
alles opzij. Als ik jarig of zelfs ziek ben, speel ik nog. Ook op mijn
werk heb ik afspraken gemaakt. Zo draai ik nooit avonddiensten op
maandagavond, want dat is onze competitie-avond. Ik plan echt al
les om het badminton heen. "De herkomst van haar enthousiasme
ligt in het ontspannende gevoel dat een partij badminton geeft. „Het
is gewoon heerlijk als je gespeeld hebt.
Voordat ze lid werd van de club, kende Toos Joseph badminton al
leen als camping-sport. Maar daar sla je de shuttle naar elkaar toe,
en dat is natuurlijk heel wat anders dan een echte wedstrijd spelen.
Omdat ze al een hele tijd niet aan sport had gedaan, was ze zo'n
jaar of acht geleden naar de sporthal gegaan om eens te kijken of er
iets was wat ze leuk vond. En het werd dus badminton en ze werd
lid van Vlietivijk. „Omdat ze in het laagste team een dame tekort -
kwamen, begon ik gelijk met competitie spelen. Ik weet nog goed dat
ik bij mijn eerste wedstrijd stond te trillen op mijn benen en dat ik
geen shuttle terugsloeg", lacht de captain.
