Water soms een gevaar, meestal een zeger
in zijn'
'Kinderen geven overlast, daar moetje reëel
Meningen
Zen is geen therapie
maar een levenswijze
Tevreden in 'Kwan-Tung'
ANWB suggestie
Wie strijkt er met de etë
WOENSDAG 4 NOVEMBER 1998
970
REDACTIE PAUL DE VLIEGER. 0
De pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief gaarne vermelding van onderwerp en - indien van toepassing - publicatiedatum van het artikel waarop u reageert. De redactie kan brieven bekorten of weigeren. Alli
brieven met een volledige adressering worden geplaatst. Bijdragen sturen naar: Leidsch Dagblad, t.a.v. redactie Meningen, Postbus 54,2300 AB Leiden, of E-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl
Afgelopen donderdag kwam
een van mijn leerlingen met het
Leidsch Dagblad aanzetten
waar, prominent op de voorpa
gina, het geharrewar' van onze
raadsleden staat vermeld. Zou
ik als Zenmonnik, via deze weg
u van enig advies mogen die
nen?
Ten eerste, zen is geen thera
pie maar een levenswijze, en de
heren van de RFP/SGP en het
GPV hebben gelijk met de be
wering dat zen een religie is.
Weliswaar geen godsdienst,
want binnen het gehele Boed
dhisme, inclusief Zen, wordt
niet ingegaan op de vraag of er
wel of geen God bestaat en is
derhalve van dienen geen spra
ke. Maar dit terzijde, omdat de
hoofdlijnen werkdruk en stress
zijn.
Geachte gemeente, als ie
mand u voor veel geld een zen
cursus wil aansmeren waardoor
de werkdruk minder wordt en
het ziekteverzuim daalt dan zou
ik daar als gemeente keiharde
garanties voor vragen. Stopt u
deze figuur eens het oudst be
kende zengeschrift onder de
neus genaamd de 'Hsin-hsin-
ming', uitgegeven door de
boekhandel 'Au bout du mon
de' in Amsterdam. Op pagina
tien staat in koeien van letters:
Pogingen de geest tot rust te
brengen zullen de onrust
slechts versterken". Kort en
bondig staat in de informatie
folder van ons Zencentrum wat
Zen wel is. Zen is een methode
die tot plotselinge verlichting
leidt. Die verlichting bestaat uit
een ontmoeting en een vereen
zelviging met wie men werkelijk
is. Meer woorden hieraan ver
spillen maakt het alleen maar
ontoegankelijker, omdat het on
meetbare zelfs niet met woor
den af te meten is.
Een veel gehoord misverstand
is, dat je door Zen-Boeddhisme
te beoefenen tot rust komt, dat
je arbeidsprestaties er door toe
nemen of dat je er een beter
concentratievermogen door
krijgt. Niets is minder waar. De
onverstoorbaarheid van Zen
monniken komt niet voort uit
een verkregen rust en concen
tratie. Maar uit het besef dat
rust en onrust, concentratie en
desinteresse elkaar opvolgen
zoals de dag de nacht opvolgt.
Vanuit deze wetenschap accep
teren ze elke situatie zoals deze
zich aandient. Zen is geen cur
sus of therapie maar een le
venswijze.
Mochten er na deze informa
tie nog geïnteresseerden zijn die
door middel van zen tot rust
wensen te komen, dan zal ik
hen subiet de toegang tot ons
centrum weigeren. Wij zijn geen
therapeutisch centrum.
Geachte raadsleden, deze in
formatie is geheel gratis.
Zeshin van der Plas,
Namens Zencentrum Suiren-Ji,
Leiden.
Het Leidsch Dagblad heeft onze verbazing opgewekt en zelfs enige
woede. In uw krant stond een recensie over het restaurant 'Kwan-
Tung' te Leiden. De denigrerende toon, de beledigende opmerkin
gen en onwaarheden die mevr. Stella Carson daar schrijft zijn bij
zonder smakeloos en getuigen van een slechte journalistieke op
vatting. Al zo'n vier jaar eten wij met familie en kennissen in dit
prachtige en professionele restaurant. Ook groepen nemen wij mee
en tot onze vreugde komen er ook veel mensen uit Leiden maaltij
den halen. De bediening is prima en snel en de kok verdient een
zéér hoog cijfer. De prijzen zijn zeer redelijk voor de geboden kwa
liteit. Wij blijven in 'Kwan-Tung' komen, samen met vele anderen.
Wij zullen alleen het Leidsch Dagblad niet meer lezen en ook fami
lie en kennissen hebben ons voorbeeld gevolgd.
De redactie zou moeten overwegen om mevr. S. Carson de op
dracht te geven deze Chinese familie een excuusbrief te schrijven
en de familie te rehabiliteren.
M.J. Stranger (e.a.),
Amsterdam.
Holland staat erom bekend in de ge- sen. Om een tekort aan water te kun-
hele wereld. Wij kunnen het water be- nen compenseren of te veel water
heersen. We bouwen bruggen er weg te werken. Het Hoogheemraad-
overheen of tunnels
er onderdoor.
Wordt de zee te
machtig, dan ma
ken we de Delta
werken en niet te
vergeten de Afsluitdijk. We hebben
polders gemaakt, denk aan de Haar
lemmermeer. Kortom, wij wisten hoe
je met water om moest gaan.
Eeuwen geleden wilden we ook de
grote en kleine sloten gaan beheer-
OPINIE
Martien Zandwijk,
bioembollenkweker in
Noordwijk, is voorzitter van de
Westelijke Land- en Tuinbouw
Organisatie (WLTO) Vakgroep
Bloembollen, Bomen en Vaste
Planten, voorzitter van het
Milieuplatform
Bloembollenteelt en voorzitter
Kring Bloembollenstreek van
de KABV. Op verzoek van deze
krant schreef Zandwijk een
opinie over oorzaken en de
gevolgen voor de kwekers van
de wateroverlast in Nederland.
schap van Rijnland
ontstond. Er kwam
een stelsel van dui
kers en sluizen om
de hoogteverschil
len te overbruggen.
Iedereen kon droge voeten houden.
Wij kennen hier in ons gebied ook
een inliggend waterschap: de Oude
Rijnstromen. Het waterschap verzorgt
vooral in de polders de waterhoeveel-
heid, vandaar de aanduiding 'kwanti
teitbeheerder'. Rijnland is een kwan
titeitbeheerder voor vooral de grote
boezemwateren en, vanaf ca. 1950, in
toenemende mate een kwaliteitsbe
heerder van al ons oppervlaktewater,
zodat we niet alleen over voldoende
water beschikken, maar ook over
schoon water. Dit alles is dus van le
vensbelang.
Toch zijn er een aantal zaken die mij
zorgen baren. Vroeger was er veel
open grond. Deze open grond ving
veel regenwater op en liet dat lang
zaam weer los. Nu er steeds meer
huizen, industrieën en infrastructu
ren komen, neemt die buffer in op
pervlakte af. Daar zullen we attent op
moeten zijn. Want van gebouwen en
wegen loopt het water direct naar
sloot of riolering. Dus is de kans gróót
dat er een onevenwichtige situatie
ontstaat of misschien al ontstaan is.
Een andere maatschappelijke trend is
dat vooral de milieubeweging naar
een hoger waterpeil wil in de sloten
om de natuur te herstellen. Dat lijkt
wel mooi, maar volgens mij kan dat
niet zomaar. Er zal gedegen onder
zoek naar moeten komen welke ge
volgen dat heeft in al zijn geledingen.
De huidige waterpeilen zijn opge
bouwd aan de hand van vele jaren,
zelfs eeuwen ervaring. Die ervaring
zal altijd belangrijk moeten blijven
meewegen bij te nemen besluiten.
Nog een ander punt is dat de gema
len tegenwoordig automatisch be
diend worden en pas aanslaan als het
peil te hoog wordt. Bij normaal weer
werkt dit prima, maar vroeger nam de
molenaar alvast een voorschotje door
het peil in de sloten te laten zakken
als er veel regen werd voorspeld.
Al deze veranderende omstandighe
den maken dat we kwetsbaarder wor
den bij extreme regenval. Men zegt
wel: deze extreme omstandigheden
komen maar eens in de zoveel-hon-
P. van der Fits, bedrijfsleider
Dekamarkt in winkelcentrum
Blokhuis in Lisse: ,,Ik merk er
helemaal niks van. Wij zitten
veel te ver van de scholen in
Lisse. Bovendien zijn daar goe
de kantines. Maar ik weet dat
collega's wel eens problemen
hebben met diefstal enzo. Het is
ook zaak van de school om daar
iets aan te doen. We hebben wel
regelmatig jongeren die hier op
donderdagavond komen, maar
dat vind ik niet erg. Het gaat er
om dat je je een beetje kunt ver
plaatsen in de mensen."
Sanne, Iris, Sophie, Klaar, Su
zanne en Saskia, leerlingen
tweede klas athennaeum van
het Bonaventura College,
Burggravenlaan in Leiden:
„We gaan altijd naar de Troef-
markt, hier vijf minuten lopen
vandaan. Ze hebben er lollies,
stokbroden, chips en tampons.
En je bent er ook even uit. In de
winkel staat Koos: zo mogen we
hem ook noemen. Hij verdient
aan ons, maar heeft niet altijd
in de gaten dat er best veel gejat
wordt, vooral door de jongens
van de brugklassen die stoer
willen doen. Soms gaat hij er
achter aan en dan zegt hij: 'Geef
die lollie maar terug'. Maar poli
tie wordt er nooit bijgehaald. In
de winkel is het soms bomvol
en dan valt het niet op als er
eenlollie wordt weggegrist. Hij
is dan constant aan het afreke
nen. We hebben ook een kanti
ne op school maar die verkopen
geen lollies.en geen kauwgom.
Logisch dat supermarkten kla
gen over overlast, maar ze moe
ten zelf maatregelen nemen.
Jongeren jatten: zo zijn ze nu
eenmaal. Jatten is ook voor de
kick. Alles watje verbiedt, heeft
extra aantrekkingskracht.
Eigenaar/verkoper Troef-
markt, Roomburgerlaan Lei
den: „Overlast van scholieren?
Dat valt wel mee hoor. Diefstal?
Af en toe eens iemand. Speciale
maatregelen nemen wij niet.
Het is geven en nemen, zeggen
wij altijd maar."
CAROLINE VAN OVERBEEKE
Ode aan Zangeres Zonder N,
De koningin van het levenslied,
die zong over armoe, liefde, leed en verdriet.
Als ik jouw stem hoor en zing,
blijf jij altijd in in mijn herinnering.
De Zangeres Zonder Naam,
de vrouw van het volk met faam.
Voor mij heb jij nog lang niet afgedaan,
want in mijn hart blijf jij altijd bestaan.
Met een lach en een traan
kon jij Mary dit leven wel aan.
Er is ook zon en maan
en ook een tijd van komen en gaan.
Jij ruilde jouw mooie stad oud Leiden
voor de Limbufgse grazige sappige weiden.
Jouw grootste wens was een kleine benjamin,
maar dat zat er voor jou en je lieve Sjo helaas niet in
Nu kan jij je gaven vertonen
Aan God en de engelen hierboven.
Er wordt in de ANWB-kam-
pioen al een tijdje duidelijk ge
maakt dat de ANWB het niet
eens is met belemmerende re
gelingen voor het auto-verkeer.
De ANWB doet dit met voor de
lezer nogal suggestieve argu
menten en beïnvloeding.
„Wat verwacht je anders van
de bond voor automobilisten",
roept mijn omgeving.
Het vervelende is echter dat
er voor een aantal zaken die de
ANWB behartigt, nauwelijks een
alternatief is. Zoals voor advie
zen en documenten voor reizen
naar het buitenland en voor het
kampeerbewijs bijvoorbeeld:
terwijl ik niet beïnvloed wens te
worden.
De belemmerende regelingen
die de overheid voorst^
het rekeningrijden, jui<
Zelf kan ik meestal vo<
dat ik in de spitsuren^
moet. Dat ligt anders v
zoon, die in Leiderdo
aan de autoweg woor'r'
Amsterdam werkt. M<
hem vind ik het ook
met de trein te gaan. DH
hij maar twee keer een t€
P« dag.
Zo zijn er legio lieden, r
De auto neemt volgens^
te belangrijke plaats i^Q
als je het belang van de^
het autogebruik verge^.
het belang van het rnilie^
In het Leidsch Dagblad van 27
oktober 1998 staat een mooi
stukje over het onthullen van
een borstbeeld van de heer
Werner voor zijn verdiensten als
tuinman bij de Beukenhof.
In het hele stuk mis ik de
naam van mijn vader, Cees van
Steijn. Hij was 1 maart 1966 40
jaar bij de Beukenhof als tuin
man. Zo kende toen hedis
geest deze man, die nvai
op de voorgrond trad. ttu
Is hij daarvoor somfkc
ten? Hij wist wel waar! 2
bezig was: het maken len
mooie tuin. Nu strijkt eioc
de eer op. he
Th. vier
Ock i
Vier van de tien super
markten in de buurt van
scholen hebben last van
leerlingen die tijdens pau
zes komen winkelen. De
winkeliers klagen in hun
vakblad Distrifood over
rommel, lawaai en diefstal
van middelbare scholie
ren. Een aantal winkeliers
neemt zelf maatregelen,
anderen vragen de school
in te grijpen. Hoe erg is
het met de overlast van
shoppende leerlingen in
Leiden en regio?
Mevrouw L. Münninghoff van
Winkeliersvereniging Lange
Voort Oegstgeest: „We hebben
goede afspraken met Duinzigt,
de middelbare school hier vlak
bij. De kinderen maken wel
eens rommel en in sommige
winkels mogen er niet meer dan
drie tegelijk naar binnen. Als ze
heel vervelend zijn, neem ik
contact op met school en maak
ik een afspraak zodat de leraren
toezicht houden. Het blijven
natuurijk kinderen: die zijn bal
dadig daar heb ik wel begrip
voor. Maar het moet niet de
spuigaten uidopen. De kinderen
mogen nu veel meer dan wij
vroeger. Maar dat moet je ge
woon accepteren en de zaak
verder in goede banen leiden."
A. Vermet, directeur Teylin-
gen-college, locatie Duinzigt,
Wijttenbachweg in Oegstgeest:
„We hebben een goed contact
met de winkeliersvereniging.
Maai' ik geef onmiddellijk toe:
onze kinderen geven overlast.
Daar moet je reëel in zijn. Wel
houden we de helft - de kinde
ren van de onderbouw - van on
ze 800 leerlingen binnen in de
schoolpauze. Maar de anderen
houden zich inderdaad op bij
de winkels aan de Lange Voort
of ze hangen in de verwarmde
portieken van de flats aan de
Aert van Neslaan. De winkeliers
hebben er last van maar eten er
ook van. Ze moeten er zelf ook
op toezien, vind ik. Maar ik
neem de klachten wel serieus
en ben er op aanspreekbaar.
Kinderen zijn soms heel verve
lend, vooral in groepen. We
hebben ook veel contact met de
wijkagent en met het Bureau
Halt. Als er sprake is van diefstal
maken we er korte metten mee
en volgt er straf. De meeste kin
deren zijn hartstikke aardig,
maar als het nodig is haal ik ze
achter hun bril vandaan..."
Mevrouw Van Schie van de
kruidenier aan de De Sitter-
laan in Leiden: „Het valt wel
mee bij ons. Mijn man is in het
verleden naar de technische
school hierachter gestapt en die
werkt prima mee. Het is nu niet
meer zo druk als voorheen. We
vertrouwen de jongens wel die
hier komen. We moeten ook
aan onze omzet denken: je kan
ze niet weren. Maar ze weten
wel dat mijn man het er niet bij
laat zitten als er wordt gestolen.
Het scheelt een stuk dat hij zich
niet kwetsbaar opstelt."
R. de Zoete, bedrijfsleider Di-
gros in Oude Wetering (vlakbij
Johannes 23-college): „Het is in
de hand te houden. We hebben
niet echt last, maar het is wel
vervelend. Als ze niet meer zou
den komen, zou ik het niet erg
vinden. Mijn omzet? Ze komen
een blikje fris van 39 cent halen
en daar zit ik niet op te wach
ten. De bakker die hier zit,
klaagt over een zaak vol met
scholieren die de vaste klanten
wegjagen en verschrikkelijk veel
troep maken. En je moet nog
oppassen wat je zegt want als je
ze agressief benadert, worden
ze nog vervelender. Je moet ze
als volwassenen aanspreken en
altijd vriendelijk blijven. Ik heb
gehoord dat de school gaat uit
breiden en dat de kantine bete
re faciliteiten krijgt. In dat geval
is het de overweging waard de
scholieren in de toekomst hele
maal te weigeren."
De heer Smits, conciërge Ste
delijk Gymnasium, Fruinlaan
in Leiden: „Ik werk hier nu twee
maanden maar ik heb nog nooit
een winkelier aan de lijn gehad.
Meer weet ik er ook niet van."
D. van Delft van Fina pomp
station, Lammenschansweg in
Leiden: „Al jaren laten wij niet
meer dan twee scholieren tege
lijk naar binnen. Anders wordt
het onoverzichtelijk en zie ik
ook niet meer wat er buiten ge
beurt: wie wel en niet heeft ge
tankt. In de schoolpauzes heb
ben we hier een portier staan
anders komen ze toch met zijn
allen binnen. Maar ik ben hoe
dan ook blij dat we ze hebben,
de scholieren. Ze kopen brood
jes, fris, zoetwarén en sigaret
ten. Ze zullen ongetwijfeld wel
eens een rolletje drop jatten,
maar dat gebeurt niet op grote
schaal."
Scholieren in een supermarkt. 'Je moet ze als volwassenen aanspreken en altijd vriendelijk blijven.' foto archief
Doorweekte landerijen, een de laatste jaren veel voorkomend beeld. Verschillende oorzaken (minder open grond, een hoger
terpeil, het automatisch bedienen van de gemalen) zorgen ervoor dat Nederland kwetsbaarder wordt bij overvloedige regeni
fot\
derd jaar voor, maar het is nu al de
derde keer in enkele jaren dat we met
serieuze wateroverlast te maken heb
ben.
Wat u misschien nog niet weet, is dat
we in de Duin- en Bollenstreek ook
nog een fijnpeilbeheer kennen. Daar
wordt mee bedoeld dat de band
breedte van het waterpeil slechts en
kele centimeters mag verschillen. Dat
heeft te maken met de gevoeligheid
van bloembollen voor te hoge grond
waterstanden. In het voorjaar van
1997 kwamen vele hectaren bloem
bollen niet boven de grond. Na on
derzoek bleek de te hoge grondwater
stand oorzaak te zijn van deze ellen
de. De schade was groot voor vele
kwekers en niemand voelt zich aan
sprakelijk.
Dit gebeurde dus in een gebied waar
meer dan honderd jaar goede bollen
geoogst werden. Zelf denk ik dat de
oorzaak gezocht moet worden in een
hoger waterpeil in de duinen door je niet onder genoemde wet, ma;
minder onttrekking voor drinkwater schade is wel enorm doordat je
in combinatie met een ander peilbe-
heersing in de boezemsloten. Onder
zoek wat gestart is zal dit mogelijk be
wijzen.
Duidelijk is dat bloembollen, maar
ook vele andere gewassen niet veel
langer dan één dag in het water kun
nen staan. Anders zijn ze verrot. Een
misvatting is dat agrariërs zich hier
voor kunnen verzekeren, dat kan dus
niet. Vandaar de calamiteiteriregeling
van de overheid. Een regio wordt
rampgebied als meer dan 100 mm re
gen valt in 24 uur in een afgeperkt ge
bied» Het is een bewezen goede rege
ling.
Dit jaar hebben we overigens mei
ander probleem te maken, nam
20 tot 80 mm regen elke dag. Dai
verloren is. Maar de minister zal
in dit geval kijken of onderneme
aanmerking komen voor de o<
schaderegeling. Ervaren taxateur:
men op de bedrijven kijken hoe
de schade is.
Tot slot: u ziet hoe ondoorgronc
water is. Het heeft altijd zijn
weg gezocht en zal dat altijd bli
doen.
Water soms een gevaar, maar me
een zegen.
