'Ik ben m'n eigen proefkonijn'
TV
WEER
Het Gesprek van de Dag
De keuzes van Herfkens
Cruise wordt nachtmerrie
Charles 'moet' breken met Camilla
MAANDAG 2 NOVEMBER 1998
COMMENTAAR
Het is een vuistregel binnen de ontwikkelingshulp: van elke drie
projecten is er één een succes, één een mislukking en één valt daar
een beetje tussen in. Zowel pleitbezorgers als crictici van de vooral
op projecten toegespitste Nederlandse ontwikkelingshulp kunnen
met dat gegeven uit de voeten. Het is net als met het grapje over de
optimist en de pessimist: volgens de één is de fles nog half vol, vol
gens de ander is die halfleeg.
Over alternatieven voor projecthulp is vaak nagedacht, maar er zijn
nooit knopen doorgehakt. Voor een deel komt dat omdat er een
machtige lobby voor projecthulp is. Ambassades ontlenen er een
deel van hun status aan, medefinancieringsorganisaties als Novib
en Icco draaien voor een belangrijk deel op de gelden die ze van
het ministerie voor hun projecten krijgen en een niet onaanzienlijk
aantal ambtenaren en ontwikkelingswerkers verdient er een goede
boterham mee. En ten slotte was er nog de persoon van Jan Pronk,
die zich nu eenmaal graag met alles en iedereen bemoeit. Project
hulp biedt daar een uitgelezen mogelijkheid voor.
Met Eveline Herfkens lijkt in elk geval dat laatste veranderd. Ze is
ambitieus, maar mist de geldingsdrang van haar voorganger. Dat
zal de komende jaren, zo liet ze afgelopen weekeinde weten, leiden
tot een ander beleid. De hulp gaat naar minder landen, wordt voor
minder beleidsterreinen ingezet en Nederland gaat zich minder
met concrete projecten bemoeien. Natuurlijk zal er een lobby op
gang komen tegen zo'n beleidswijziging, maar het zou goed zijn als
Herfkens zich daardoor niet van de wijs laat brengen. Want al val
len Pronks inzet en verdiensten voor de armsten in de wereld nau
welijks te onderschatten, het is hem nooit echt gelukt om te kiezen.
Daarvoor vindt hij alles te belangrijk.
Herfkens maakt die keuzes wel. Natuurlijk is dat niet zonder ge
vaar. De concrete besteding van ontwikkelingsgelden meer overla
ten aan de regeringen daar, bergt nu eenmaal risico's in zich. Maar,
om in dit geval de pessimisten maar eens gelijk te geven, zo floris
sant is de balans van het huidige beleid nu ook weer niet. Het
rechtvaardigt in elk geval de poging van Herfkens om het de ko
mende jaren eens op een wat andere manier te proberen.
Justus van Oei, nieuwe columnist van deze krant
Tegenstrijdigheden sluitend maken en zekerheden doen wankelen. Dat is het uitgangs
punt van Justus van Oei, dat hij ook op zichzelf betrekt. Hij wil steeds 'iets anders' uit
een geweldige onvrede met de wereld en met zichzelf.Het leven is veel te lang want er
valt niet doorheen te komen en het leven is veel te kort omdat je niet alles kunt doen",
schetst hij het dodelijke dilemma waarvoor hij staat. ,,Ik geloof dat bijna alles wat we
als kunst beschouwen die onvrede in zich heeft. Wie tevreden is, gaat vissen. Wie onte
vreden is, gaat op een maandagochtend om tien uur zitten om in z'n eentje kunst te
scheppen." Justus van Oei (38) maakt 'alle kunst waarvoor je een toetsenbord nodig
hebt, behalve boekhouden.' In een carrière die hij 'onwetend en intuïtief opzocht, was
hij al cabaretier, tekstschrijver, toneelschrijver en acteur. Nu is hij bezig met het ver
vaardigen van een musical, het ontwerpen van spellen en gaat hij ook columns produ
ceren voor deze krant. Morgen verschijnt de eerste. „Weer iets anders. Blijkbaar is ver
snipperen mijn talent."
Jiskefet op oude niveau
Hèhè, eindelijk: Jiskefet is terug van weggeweest. En daarmee bedoel
ik niet eens zozeer dat Michiel Romeyn, Kees Prins en Herman Koch
weer te zien zijn op televisie. Dat ze weer terugzijn op hun oude ni
veau is veel verheugender. Het jaartje adempauze waartoe de heren
hadden besloten na een vooral voor henzelf teleurstellende periode
heeft ze goed gedaan, zo heeft Buys gisteravond kunnen constateren.
Het grootste deel van het publiek kon het allemaal niet zoveel sche
len, die terugval van Jiskefet. Dat lachte nog netzo hard als vroeger,
om (le flauwe grappen van de kantoorklerken, het ballerige gebral
van de Lullo's en het zijige gezever van drie zeelieden op een 'COC-
schip'. Zelf lieten ze echter in een interview doorschemeren dat ze
zich af en toe schaamden voor het niveau: de accu was leeg. Maar
die accu is dus weer opgeladen.
Waar draait het nu allemaal om? Net als vroeger, bijvoorbeeld in de
Dierenwinkel ('Ik moet in het magazijn het merg van de aalscholver
nog afkarnen'), om de taal. Vreemde monologen en dialogen. 'Krom-
municatie', zoals Van Kooten en DeBiedat plachten te noemen. In
absurdistische situaties.
Zoals de lege, oude fabriekshal, waar Michiel Romeyn Arabier Her
man Koch, die met handboeien om op een stoel zit, het vuur verbaal
na aan de schenen legt. „Schapen. Grote tent. Met z'n allen. Vrouw
en kinderen. Couscous eten. Sterrenkijken. Grote Beer, Kleine Beer.
Maagden, veel maagden. Kussens. Zijn jullie dol op, kussens..." En
zovoort.
En dan de dialogen op een kantoor van een filmmaatschappij of iets
dergelijks.
„Zeg ik heb een koeriertje gestuurd voor die wielklem van je.
Wie z'n wielklem
Van jou, je had een wielklem.
„Ik ben helemaal komen lopen, zeg ik net.
„Ja, omdat je een wielklem had.
„Ik ben zonder auto gekomen. Hoe kan ik dan een wielklem hebben?
„Die klem heb je nu niet meer, want ik heb een koeriertje gestuurd
om die wielklem eraf te halen.
„Die is een beetje in de war, geloof ik.
Smullen dus. Al valt te vrezen dat menige kantoorklerk die denkt
grappig te zijn zijn collega 's de komende week groet met: „Hé, ik ben
even je naam kwijt, hoe is het?".
Volgende depressie op komst
Het landelijk neerslagrecord is overeind gebleven. Uit het voorlopig
overzicht over de afgelopen maand kwamen de Drentse plaatsen Pes-
se en Hoogeveen met 307 mm als koplopers uit de bus. Dat is ruim
beneden Zandvoort en Overveen die in 1932 in oktober respectieve
lijk 321 en 317 mm te verstouwen kregen.
De enorme hoeveelheden van oktober 1932 zijn overigens ook in an
dere kalendermaanden nimmer overtroffen. Erg nat was het, voor wat
oktober betreft, ook in 1981. In Velsen-Oost viel toen 269, Oude We
tering 195 en Overveen 192 mm. Tijdens de afgelopen maand viel er
in Valkenburg 141, Stompwijk 148, Schiphol 157 en in Santpoort-
Noord 187 mm. De regionorm voor oktober is 83 mm.
Met november op de kalender wordt het natte imago van de herfst
voorlopig nog niet bijgesteld. De maand opende met flink wat regen
onder invloed van een actieve depressie die over de Belgische
Kempen naar het oosten trok. Gisterochtend werd in Dordrecht
en bij Venlo 47 mm afgetapt. Bij ons tapte Valkenburg 20 en
Santpoort-Noord 14 mm af. Gisteren overdag vielen er nog en
kele buien maar er waren ook opklaringen.
Inmiddels komt er van het westen uit een volgende depres
sie op ons land af. De verwachting is dat de kern van het
systeem zich morgenavond net noordelijk van de Wadden
langs naar het oosten verplaatst. Het regengebied, dat
met het nieuwe lagedrukgebied samenhangt, trekt van
avond en de komende nacht over onze streken. Morgen
overdag vallen er enkele buien. De wind, vanavond zuid
oostelijk, ruimt naar het zuidwesten en neemt aan de kust
toe tot krachtig, windkracht 6. De temperaturen komen uit
op ongeveer 10 graden.
Op woensdag en donderdag blijven er buien vallen die van on
weer en hagel vergezeld kunnen gaan. De temperaturen berei
ken geen hogere waarden dan rond acht graden. Aan het ein
de van de week lijkt de atmosfeer te stabiliseren onder in
vloed van een hogedrukgebied boven het Midden van Euro
pa. Het is nog niet duidelijk hoe de as van het systeem komt
te liggen. Wanneer dat zuid-noord is er hoop op een wat lan
gere periode van stabiel weer, bij een west-oost ligging blijft
Nederland gevoelig voor storingsinvloeden.
jan visser»
„Ik zou doodongelukkig worden
als ik steeds hetzelfde moest
doen", constateert Justus van
Oei op zo'n ochtend waarop de
Hollandse kleidelta dreigt te
verdrinken in de regen. Maar
daarmee is bepaald niet gezegd
dat hij altijd lekker in zijn vel zit
nu hij weer een nieuw hoofd
stuk van zijn loopbaan schrijft.
„Eens in de twee weken denk ik:
iedereen heeft het beter dan ik.
Zo'n gevoel komt nergens uit
voort, het overkomt je. Mensen,
kunstenaars, proberen zichzelf
voortdurend te herscheppen.
Pogen zichzelf en de wereld te
veranderen door hun werk. Dat
geeft vaak mooie resultaten,
waar anderen baat bij hebben.
Zo mag ik nu 100.000 lezers van
deze krant gaan vertellen wat ik
ergens van vind en het zou raar
zijn als dat toeval was. Maar die
mooie resultaten gelden zelden
voor jezelf, want je blijft onte
vreden. Je hebt niet werkelijk de
wereld veranderd, althans niet
de jouwe."
Het komt allemaal voort uit het
dr. Spock-syndroom, zegt Van
Oei. „Die Spock bemoeide zich
zelden met zijn kinderen. Als
vader 6peelde hij de rol van zijn
eigen vader. Maar als schrijver
kon hij die problemen wel op
lossen." Waarmee hij natuurlijk
niet gezegd wil hebben, dat hij
in zijn columns nu eens even
wekelijks de maatschappelijke
moeilijkheden te lijf zal gaan.
„Maar ik vind wel dat in elke
column een ideetje moet zitten,
dat columns de hersentjes in
beweging moeten zetten. In elk
geval m'n eigen hersens. Het
enige criterium is dat ik ze zelf
goed moet vinden. Nooit eerst
aan het publiek denken, want
dan maak je wat de mensen zelf
al verzonnen hebben."
Dat wil Van Oei dus per se niet.
„Ik wil eerder bijzonder zijn dan
beroemd. Allebei is geen be
zwaar, maar ik wil ook eerder
beroemd zijn dan rijk. Al is dat
tamelijk lastig op straat. Ik liep
een keer achter Paul de Leeuw
een restaurant binnen. Daar zag
ik vier gerekte nekken en zes
Justus van Oei maakte naam
in Cabaret Zak en As, dat in
1991 met de Scheveningen
Cabaret Prijs werd
onderscheiden. Vervolgens
schreef hij teksten voor het
tv-programma Ook dat Nog
en De Mensenvriend voor
Erik van Muiswinkel en vier
toneelstukken. In De
Pijnbank (later verfilmd door
Theo van Gogh), Lunapark
en Tussendorst was de
schrijver zelf op toneel te
zien, in de comedy Sorry dat
ik besta niet meer. De in
Amsterdam wonende Van
Oei heeft inmiddels ook twee
bordspelen ('voor de hele
familie') bedacht „Het idee is
af en erkend. Nu wordt er
een fabrikant voor gezocht.
mensen die zowat een hernia
opliepen om hem te kunnen
zien. Zo zou ik niet kunnen le
ven, als medialieveling, als na
tionaal troetelbeest. Daar heb ik
niet de minste behoefte aan. Je
vriest ter plekke vast want om
beroemd te blijven, dien je
meer van hetzelfde te bieden.
En ik wil wel meer, maar dan
anders."
Dat dat niet zomaar een loze
kreet is, bewees Van Oei in het
recente verleden. Na zijn oplei
ding aan het Eerste Christelijk
Lyceum in Haarlem en aan het
Conservatorium, dat hij als mu
ziekleraar verliet, kwam hij te
recht in de cabaretgroep Zak en
As. „Daarmee was ik vrij be
roemd. Niet als mens, maar als
verschijnsel. Een stap terug
doen is dan moeilijk. Maar ik
had er genoeg van en het was
genoeg. Daarom ben ik overge
stapt naar het toneel, terwijl ik
wist dat je je publiek niet mee
kunt nemen als je van genre
verandert. Dat wist ik, maar
toch deed ik het. Omdat dat de
rode draad is in mijn leven. An
ders doen."
Van Oei doet tegenwoordig wat
hij wil doen en kan doen. „En ik
onderneem een dappere poging
daar tevreden mee te zijn. Van
daag ben ik dat, maar dat kan
morgen anders zijn. Dat vari
eert. Af en toe moet er eens iets
lukken. Een paar jaar geleden
lukte er niets, liep ik met mijn
toneelstukken te leuren en
dacht ik: ik word een bittere ou
de man. Nu het beter gaat, heb
ik wel eens het gevoel dat ik een
grote toekomst achter me heb.
Wel een prettig gevoel. Zo van:
mij kan niets meer gebeuren.
Sinds de dag dat ik dat dacht,
ben ik ook meteen gelukkiger
geworden. Beleef ik als het ware
mijn tweede jeugd."
Opgejaagd door de constante
bestrijding van de verveling ('Ik
maak amusement, maar degene
die zich altijd verveelt ben ik')
en altijd op zoek naar de verba
zing ('nieuwsgierigheid houdt
de mens in leven, zolang ik
nieuwsgierig ben, sterf ik niet'),
heeft hij zich vast voorgenomen
iets van zijn tweede jeugd te
maken. Hij wil minstens een
jaar columns schrijven en het
terrein van de 'toetsenbord
kunst' zo breed mogelijk ver
kennen. Op zijn lijstje staan
nog: een roman schrijven, een
cd opnemen, een dichtbundel
samenstellen. „Die cd komt er
niet, een roman schrijven kan ik
nog niet. Maar die gedichten
komen er wel. Als ik groot ben,
word ik dichter. Waarom weet
ik niet, maar dat wil ik. Gedich
ten zijn erkend nutteloos. Een
soort eiland in de wereld, in de
kunst. Dichten is typisch een
vak waarmee je moet eindigen.
Aan het eind van je leven, heb je
pas het recht om jezelf volko
men serieus te nemen."
Nu nog wordt dat heel erg be
paald door de dagen, die wor
den gekleurd door tegenstrijdig
heden. Algemene ('We zijn in
Nederland te gelukkig om onge
lukkig te zijn') en persoonlijke.
„Vroeger was ik erg destructief:
het was schéppen en vernielen.
Nu bedenk ik gezellige spelletjes
voor het hele gezin. Ik kan het
ene doen en het andere niet la
ten", constateert Van Oei.
„Maar ik weet nu ook dat je alle
dingen op hun tijd moet doen.
Dat is de zegen der ouderdom.
De ouderdom, ja. Ik ben 38,
maar ooit was ik 24 en dat is
een stuk jonger."
In de tussentijd heeft hij zichzelf
iets beter leren kennen, in z'n
eentje in de kamer waar hij
schrijft. „Daar ben ik mijn eigen
proefkonijn, de patholoog die
sectie op zichzelf verricht." De
voorlopige conclusie van dat
zelfonderzoek is dat hij nog al
tijd niet echt weet wat hem
drijft. Wel weet hij dat hij maar
weinig plezier beleeft aan mid
delmaat. „Herhalingen middel
maat, dat is niets voor mij. Ik
voel me op mijn gemak in situa
ties die uitzonderlijk zijn. Dan iS'
er niets meer te verliezen. Het is
alles of niets bij mij Ik doe in al—
les of niets, maar niet meer in F'
alles." 'e
paul de tombe
De column van Rob van den re
Dobbelsteen die tot nu toe op ?e
dinsdag op deze pagina ver
scheen, verhuist na de komst y
van Justus van Oei naar de pa-
gïna toerisme op zaterdag. jb
acht Amerikaanse
en twee Spaanse toeristen zich hadden
aangemeld, bleek spannender dein ze
tevoren zullen hebben gedacht. De toe
risten waren voor een achtdaagse
duikexcursie aan de noordoostkust van
Australië scheep gegaan op de 'Reef Ex
plorer', tegen betaling van 3.500 gulden.
Al tijdens de tweede dag raakte het elek
trische systeem op de boot onklaar,
waardoor niet alleen de airconditioner
en de keukenapparatuur uitvielen, maar
ook de navigatieinstrumenten. Met ou
derwetse kompassen en zaklantaarns
wist de bemanning het schip tussen de
koraalriffen door naar Lizard Island
(Hagedisseneiland) te loodsen. Daar
werd het schip gerepareerd.
Twee dagen later was het schip klaar.
Vervolgens merkten de toeristen, die net
aan het duiken waren, dat kapitein Troy
Dallman er met boot en al van tussen
ging en hen op het onbewoonde eiland
wilde achterlaten. Ze gingen er in hun
rubberbootje achteraan en wisten de
Een voorspoedig 1972
Reef Explorer in te halen.
Ook toen was het avontuur niet ten ein
de. De toeristen waren nauwelijks aan
boord of Dallman (29) riep hen op zijn
vierkoppige bemanning vast te binden,
omdat ze tegen hem zouden samen
zweren. Tegelijkertijd ging Dallman de
toeristen echter te lijf met lichtbakens.
Een van de vrouwelijke opvarenden wist
hem te kalmeren, maar zonder kapitein
achter het roer stevende de boot nu op
een rif af. Op het moment dat het schip
het rif ramde, wisten bemanning en op
varenden Dallman te overmeesteren. Ze
bonden hem vast in een van de hutten.
Daarop zette het schip koers richting
Thursday Island. Daar werd Dallman
overgedragen aan de politie, die een on
derzoek heeft ingesteld.
Eerder deze maand moest een Australi
sche kapitein terechtstaan omdat hij
twee duikers op een onbewoond eiland
had achtergelaten. Hij werd beschuldigd
van doodslag. ap«
De Britse koningin Elizabeth eist dat
prins Charles een einde maakt aan de
relatie met zijn vriendin Camilla Parker
Bowles. Hierdoor is de verhouding tus
sen moeder en zoon op een dieptepunt
beland, zo meldde de Britse zondags
krant The Express. Volgens de krant
hebben de koningin en de prins sinds
augustus niet meer met elkaar gespro
ken.
Charles verscheen afgelopen donderdag
voor het eerst sinds de dood van zijn ex-
vrouw prinses Diana vorig jaar in het
openbaar met Camilla. De prins zette
hiermee en nieuwe stap in zijn streven
zijn vriendin door het publiek te doen
accepteren. Deze ontwikkeling baart de
koningin en haar adviseurs grote zorgen,
aldus de krant.
Vorige week distantieerde het paar zich
in een opmerkelijke gezamenlijke ver
klaring van een nieuwe biografie over
het koningshuis, waarin Diana in een
kwaad daglicht werd gezet. Zij ontken
den iets te maken hebben gehad met het
boek. Daarin schrijft auteur Penny Jun-
nor dat Diana Camilla met de dood
heeft bedreigd.
Volgens The Express zal de koningin het
feest voor Charles' vijftigste verjaardag
later deze maand boycotten omdat Ca
milla daarbij aanwezig zal zijn.
Aan de publicatie van boeken over Dia
na komt geen einde. De krant Sunday
Min or bracht gisteren uittreksels van
een nieuw werk waarin de prinses wordt
afgebeeld als een aan bellen verslaafde
vrouw, die de gewoonte had de konink
lijke familie zwart te maken. De prinses
had vier draagbare telefoons bij zich om
altijd bereikbaar te zijn. De koninklijke
familie was haar vijand, aldus Diana's
psychotherapeute Simone Simmons.
Simmons schrijft verder dat ze tijdens de
vier jaar dat zij met Diana bevriend was
uren met haar aan de telefoon hing, op
één dag zelfs acht uur.
MENSELIJK
Ie
Laat ik nou een ideetje hebben
om een paar honderd miljard te
besparen. Het schoor me pas een
paar dagen geleden te binnen,
dus de Verenigde Naties weten
nog van niks. Maar als u belooft
er verder geen ruchtbaarheid
te geven, wil ik wel
tipje van de sluier op
lichten. Ik heb het mil
lenniumprobleem opge-
Even voor de digibeten
onderons: het millen
niumprobleem ont
staat doordat compu
ters niet tot2000 kun
nen tellen en program
meurs te lui zijn ge-
weestom het hun te le
ren. Wie volgend jaar
op 31 december om vijf
voor twaalf met zijn
plastic tasje vuurwerk
het huis verlaat, de
eerste vuurpijl klaarzet
en bij het luiden van
de klok de lont ontsteekt, wordt
derhalve geconfronteerd met ge
lanceerde kruisraketten, ont
ploffende kernreactors, gespron
gen gasleidingen en neerstorten
de vliegtuigen. Niet gek vooreen
verrassingspakketje i 'an 25 gul
den.
Onze jaartellingbegint bij de
geboorte van Christus. Ont
houdt dat, want dit is de kern
van mijn millenniumprobleem -
oplossing. Erg wetenschappelijk
is dar geboortejaar destijds niet
bepaald. Bij de invoering (pas
in 526) 'sloeg de archivaris en
chronoloog van paus Johannes
l, Dionysius Exiguus, er maar
een slag naar. Later bleek dat
Jezus vier tot zeven jaareerder
het levenslicht zag dan altijd
werd aangenomen, maar voor
hetzelfde geld was dat een aan
tal jaren later geweest. Toen het
geschiedde in die dagen, te
Bethlehem injudea. mochten
de engelen dan het hoogste lied
zingen, hetfatsoenlijk opt naken
van een geboorteakte was er
niet bij.
Allerwegen wordt verwacht dat
er te weinig tijd resteert om alle
computers voor het jaar2000
om te bouwen ofte vervangen,
dus is het essentieel tijd te win
nen om te voorkomen dat we
afstevenen op een wereldwijde
catastrofe. En dan treft het bij
zonder dat het Nederlands Bij
belgenootschap en de Katholie
ke Bijbelstich ting momenteel
eendrachtig werken aan een
nieuwe vertaling van de bijbel.
Laatjezus bij het herschrijven
van de evangelieboeken een
paar jaar later geboren worden
en zelfs de traagste afdeling sys
teembeheer kan haar zaakjes op
orde brengen. ('Hetgeschiedde
in die dagen' schreeuwt sowieso
om een wat nauwkeuriger for
mulering door de nieu wtesta-
mentici.)
Eerst dacht ik aan het terug
draaien van de jaartelling met
een jaar of tien. Maar om niet
de hele dag- en weekindeling
om te schoffelen, kunnen we be
ter op zoek gaan naar een jaar
dat net als 2000 een schrikkel
jaar is, en waarin 1 januari (net
als in 2000) op een zaterdag
valt. Daarvoor komt 1972 in
aanmerking maar het zou deze
eeuw ook 1944 of 1916 kunnen
zijn geweest). Alsnog kaartjes
sturen is wat omslachtig, dus
stellen we bij deze maar gewoon
vast: Jezus is 28 jaar na Christus
geboren.
Ik venvacht op dit punt niet zo
veel problemen. De progressieve
christenen hebben net van de
theoloog Kuiten gehoord dat de
Jezusvereringop een lager pitje
moet, dus die zullen er niet zo
veel hinder van hebben dat er
wordt gesjoemeld met zijn ge
boortejaar. En de orthodoxen
hebben altijd al aangetoond een
grote geloofsijver re kunnen
koppelen aan pragmatisch
handelen.
Wat dat betreft heb ik nog wel
een argumentje om hen over de
streep te helpen. Het in proble
men geraakte softwareh uis
Baan - gevestigd te Bameveld
en beschouwd als een bolwerk
van de Gereformeerde Bond -
gun ik de opdracht het pro
grammaatje te schrijven om de
klok van de computer terug te
zetten. Verkrijgbaar op floppy of
te downloaden van Internet.
Dat zorgt ervoor dat op 1 janu
ari 2000 op alle beeldschermen
een soortgelijke melding ver
schijnt als vorige week zondag
bij het ingaan van de winter
tijd: 'Windows heeft de instel
lingen van deze computer aan
gepast aan de nieuwe bijbel
vertaling.
Allemaal een gelukkig en voor
spoedig 1972 toegewenst'.
DICK VAN DER PLAS
De populariteit van de mobiele )e
telefoon kent in Spanje geen rc
grenzen. Dat ervoer een Spaanse
huisschilder vorige week, toen hi_
tijdens werkzaamheden op het
kerkhof van het Catalaanse
plaatsje JESUS de telefoon hoor
de overgaan in een graftombe.
Telefoon uit het hiernamaals?
Nee, het apparaat bleek te zijn
vergeten door een begrafenison
dernemer-die het graf de vorige
dag had dichtgemetseld. De be
heerder van de begraafplaats
rechtvaardigde de onzorgvuldig
heid tegen een verslaggever van
het Catalaanse dagblad La Van-
guardia als volgt: „Het was al
avond en dé man moest onder
moeilijke omstandigheden zijn
werk doen. Zo'n vergissing is be
grijpelijk. Het zou iedereen kun
nen overkomen."
Honden van daklozen zullen het
de komende winter in HAM
BURG niet meer koud krijgen. D
dierenbescherming in de haven
stad wil de daklozen geïsoleerde
hondenhokken ter beschikking
stellen. De 700 mark (785 gul
den) kostende hokken zullen
worden neergezet bij bijvoor
beeld tehuizen voor daklozen er
onder bruggen. Geschat wordt
dat de Hanzestad zo'n 120 hon
den van zwervers telt. Naast de
hokken wordt de zwervershonde
ook een gratis inenting en een
'wintercontrole' op vlooien aan
geboden.
STEVEN VAN DER HEIJDEN
(38) is benoemd tot directeur
van Neckermann Reizen in Ne
derland. Van der Heijden is af
komstig van Oad Reizen in Hol
ten. Daar was hij vier jaar lang d
recteur touroperating en als zo
danig voor een groot deel verant
woordelijk voor de snelle groei
van de afdeling vliegreizen van
de voorheen in bustrips gespe
cialiseerde reisorganisatie. Tegf
lijkertijd met de benoeming var
Van der Heijden werd PIET DE
ROODE (40) aangesteld als fin
nacieel directeur van Necker
mann. Hij werkte reeds als
manager financiën en admini
stratie voor het bedrijf.
