Dat grote pak, dat sombere hoofcf TV WEER Het Gesprek van de Dag Paars-2 neemt revanche Huisdieren leveren steun aan kinderen COMMENTAAR Verrassend zijn de plannen natuurlijk niet die het kabinet vandaag heeft gepresenteerd. Maar het zou ook vreemd, zelfs bedenkelijk zijn als de Miljoenennota 1999 iets anders zou zijn dan een concre te uitwerking van het regeerakkoord dat de drie paarse partijen een paar maanden geleden sloten. Opnieuw zal her en der te horen zijn dat het kabinet geen visie heeft op de 21ste eeuw. De vraag is of dat echt zo is. Nederland is af, zei oud-premier Van Agt al jaren geleden, en hij had daarin goeddeels gelijk. Wie deze zomer in het buitenland op vakantie is geweest, zal moeten beamen dat Nederland bepaald geen slechte plek is om te wonen. De grote opgave voor de toekomst is niet zozeer om Nederland on dersteboven te gooien, maar juist om alles te houden op het niveau waarop het is. Dat klinkt niet spectaculair, maar het is wel degelijk een visie. En bovendien een nauwelijks te onderschatten karwei. Het eerste paarse kabinet heeft het antwoord vooral gezocht in be zuinigingen en lastenverlichting, die de loonmatiging en daarmee de groei van de economie en de werkgelegenheid moesten onder steunen. Dat heeft onmiskenbaar succes gehad, maar ging ten kos te van meer zichtbare investeringen in bijvoorbeeld het onderwijs en de zorg. Het nieuwe kabinet lijkt dat te willen goedmaken. Waar in het re geerakkoord van 1994 vooral werd bezuinigd in plaats van uitgege ven, is dat bij de start van het tweede paarse kabinet omgekeerd. Genoeg zullen die investeringen nooit zijn: vooral bij de zorg schept elk aanbod nu eenmaal zijn eigen vraag. Het wordt een hele opgave om alle plannen daadwerkelijk uit te voeren. In de eerste plaats laat de degelijkheid van de financiering nogal te wensen over bij de ijver om te investeren. Maar daarnaast vragen beter onderwijs, meer zorg en meer blauw op straat vooral om hooggekwalificeerde mensen. De komende jaren zullen overheid en bedrijfsleven strijden om met name die hoger opgeleide werknemers. Daarbij is het bedrijfsleven in het voordeel, omdat het over het algemeen nog altijd betere ar beidsvoorwaarden biedt en minder dan de overheid in een finan cieel keurslijf zit. Als het kabinet er de komende jaren in slaagt zijn plannen uit te voeren, verdient dat een compliment. Dan blijft Nederland een goede plaats om te wonen, en daaraan hebben de Nederlanders meer dan aan grootse visies. Kromme-tenen-televisie Het laatste dat je van een NCRV-programma mag verwachten, is dat het je aanzet tot het overtreden van één van de Tien Geboden. Maar bij Villa Felderhof overkomt me dat nu al twee seizoenen. In zijn vrouw, zijn dienstknecht, zijn dienstmaagd, zijn rund of zijn ezel ben ik niet geïnteresseerd, maar wel begeer ik hevig dat huis dat Rick Felderhof aan de Cöte d'Azur betrekt. Van wie huurt hij dat, wat kost dat nou per week, waarom woont de eigenaar er zelf niet het hele jaar, heeft hij soms ergens anders nog een mooier huis en waar doet 'ie dat allemaal van? Vragen die me zo langzamerhand meer kwellen dan de zielenroer selen van de gasten die Felderhof naar dit lustoord boven Saint- Tropez sleept. In het eerste seizoen kwam het nog wel tot verras sende combinaties, maar toen was de gootsteen met interessante, bekende Nederlanders wel zo'n beetje leeggevist. Zeker nadat hij de succesformule begon uit te melken door in de wintermaanden nog eens te komen met Chalet Felderhof. Villa Felderhof moet het hebben van een zekere harmonie en synergie tussen de gasten. Als die elementen er zijn, zit je er als kij ker ook een beetje ontspannen bij. Zodra er twee types worden uit genodigd waarbij het niet klikt, krijg je de ergste vorm van krom- me-tenen-televisie die je kunt bedenken. Als het voorlopige diepte punt herinner ik me uit Chalet Felderhof de aflevering waarin Emi- le Ratelband en Paul Haenen aan elkaar werden gekoppeld. De laatste liep in die uitvergrote koekoeksklok vier dagen rond als ko ningin Beatrix op een Tupperware-party. Die lijn trok Felderhof gisteravond door met een nieuwe reeks ont moetingen in zijn villa aan de Rivièra. Jomanda (de hogepriesteres uit Tiel) en Carlo Boszhard (niet het onechte kind van majoor Boss- hardt, zoals ik abusievelijk vermoedde, maar 'een televisiepresenta tor met veel humor en energie' uit de stal van Joop van den Ende) moesten worden verleid tot openhartige gesprekken. Voor Joman da pakte dat niet slecht uit. Naast dat lawaaiige leeghoofd van een Boszhard werd het medium een echt mens. Boszhard zat vroeger op de landbouwschool en leerde koeien melken voordat hij koos voor een carrière in de showbizz. De agra riërs hebben het de afgelopen jaren bepaald niet makkelijk gehad. Maar Carlo Boszhard is hen in elk geval bespaard gebleven. Eindelijk boek over Simon Carmiggelt, de meester van de obsen'atie Het moest er eens van komen natuurlijk: een boek over Kronkel. De meester van de observa tie overleed in 1987 en het is eigenlijk nogal verbazingwekkend dat het zo lang heeft ge duurd alvorens iemand zich aan een terugblik waagde. Alleen Henk van Gelder schijnt een voorzichtige poging te hebben gedaan leven en werken van de fameuze Parool-journalist op een rijtje te zetten. En misschien is hij er nog wel mee bezig. Maar vandaag dan, verschijnt bij de Arbeiderspers als voorlopig eerste hom mage: 'S. Carmiggelt, Een levensverhaal'. Een biografie willen de auteurs, Sylvia Witteman en Thomas van den Bergh, het 150 pagina's tel lende werkje niet noemen. Daarvoor sprintte het tweetal te snel door het leven van de in Den Haag geboren (zo noemde hij zichzelf bij voorkeur) 'stuk kiesschrijver'. 'Het is een schets' laten ze in hun voorwoord we ten, 'van de complexe persoon Carmiggelt, in al zijn afsplitsin gen: Carmiggelt als schrijver, Carmiggelt als drinker, als schnabbelaar, als gezinshoofd, als minnaar, als anticommu nist.' Witteman en Van den Bergh verontschuldigen zich al bij voorbaat. 'De mens' Carmiggelt mag dan in talloze interviews tot zijn volk zijn verschenen (hij liet zich als dat zo uitkwam ook blijmoedig ondervragen door redacteuren van schoolkran ten), echt bloot gaf hij zich nim mer. De auteurs: '...en het is de vraag of zelfs een autobiografie een dieper inzicht in zijn per soon had verschaft. De schrijver was een gesloten mens, met be scheiden opvattingen over wel ke aspecten van zijn leven het opschrijven waard waren. Tsja. Wie zou dergelijke 'be scheiden opvattingen' niet heb ben gehad. Net als bijna ieder ander in z'n plaats had Carmig gelt weinig aanvechting bepaal de 'aspecten van zijn leven' aan de openbaarheid prijs te geven. Zodat pas na zijn dood bekend werd, dat hij met grote regel maat een scheve schaats reed en dat hij met onder anderen de schrijfster Renate Rubinstein een intieme verhouding had ge had. De onthulling over zijn affaire met Rubinstein (door Igor Cor- nelissen in Het Parool) verbaas de velen. Daar viel iemand van zijn voetstuk. Ons aller opa, de gerimpelde dagsluiter die leefde voor zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen, bleek slechts in zijn stukjes de afstandelijke toe schouwer die vrouwelijk schoon voorzag van 'een aangename plastiek' en/of 'bekoorlijke ac cessoires.' In werkelijkheid was 'dat grote pak met dat sombere hoofd' verre van monogaam en onderhield hij nog veel meer buitenechtelijke relaties. 'Mijn vrouw is een mooi boek, maar ik heb het uit', laat hij Wim Sonneveld in één van diens conferences zeggen. Was Carmiggelt zelf uitgekeken op Tiny, z'n echtgenote aan wie hij - zo hadden ze dat afgesproken - alles opbiechte? Ook zijn lief desaffaires? Witteman en Van den Bergh durven geen conclu sie te trekken. Maar dat zijn vrouw leed onder zijn verhou ding met Rubinstein, lijdt vol- Simon Carmiggelt: vrouwen waren dol op 'm. gens hen geen twijfel. Citaat: „Zo kreeg ze op haar oude dag toch nog de vernederende posi tie van achterdochtige, jaloerse echtgenote die ze nooit had wil len worden.' Aan de hand van vraaggesprek ken met onder anderen Pierre Roth, Mance Post, Wim Mol, Peter van Straaten en Jeanne Roos gaat het boek uitgebreid in op het thema 'Carmiggelt en de vrouwen'. Dat de veelbesproken affaire met Renate Rubinstein daarin de hoofdmoot vormt, zal nauwelijks verbazing wekken. De trotse minnares van Carmig gelt (lees het triomfantelijke 'Mijn beter ik') krijgt overigens van onderuit de zak in het van daag verschenen boek. Roth noemt Rubinstein zonder veel omhaal 'een kreng'. 'Misschien heeft hij haar wel afgewezen en was ze daar rancuneus over.' Gebruikt Roth in zijn frontale aanval nog het zwaard van Gro te Pier: Parool-journaliste Jean ne Roos - ze kende Carmiggelt als weinig anderen - hanteert aanvankelijk liever het rapier. Zij verklapt sterk het vermoe den te hebben dat Carmiggelt er tijdens zijn verhouding met Ru- foto ARCHIEF binstein nog een andere vrouw op na hield. Roos (je zou het haar eigenlijk zelf moeten horen zeggen met dat vileine stem metje van haar): 'Een heel lief mens trouwens, dat nooit zo'n boek zou schrijven als Renate.' Roos brengt haar gevoelens over de onthullingen van Ru binstein aan het einde van het hoofdstuk aanzienlijk krachtiger onder woorden ('Godverdom me, wat een rotstreek') en ook Peter van Straaten kan zijn woe de nauwelijks de baas: ...'Toen ik later 'Mijn beter ik' las, dacht ik: dat enge mens heeft Simon de dood in gedreven.'Als op de grafsteen is er dani die foto van Steye Raviez gina 90. Carmiggelt praa; op met Kees van Kooten, Meijer en Renate Rubin: De manier waarop des met dat scheve grijnsje naar Rubinstein kijkt... Ei fraaiere ondersteuning^ tekst, hadden Wittemam den Bergh zich nauweliji; nen wensen. Zo zijn er in het boek wel foto's te vinden waarin hi lancholieke, het mistroog het zwaarmoedige vanQ geit beter tot uiting komt in de tekst. Wie hem wei over de redactie van Heil heeft zien stappen, verge beeld nooit. 'Dag allemaz vriendelijke man meteen te stem, die dwars doorji sneed. 'Meissies', 'stukldi die flauwekul hè'... die woorden zo'n ladingt hij. En als hij dichtbij jek staan, zag je aan z'n ogi geweldig slim hij was. Dat aspect komt in hetb van Witteman en Van de Bergh niet of nauwelijks, orde. Het blijft allemaali beetje aan de oppervlak jeugd, z'n eerste jaren al: nalist, de oorlog, z'n drai zucht, z'n engagement- wordt keurig op volgordt waarbij interviews, eenp sprekken met vrienden e eigen 'stukkies' als leidra hebben gediend. Bekend dus allemaal. Echt spitw niet verricht. Waarschijn: omdat het duo er al vani van uitging dat Carmiggi toch niet laat fileren. Later misschien? Als zijn net als dat van Bomansj een revival zal beleven?! blijft iets om naar uit tel ROB VAN DEN DOBBELSTEEN. pers. Prijs 29,90 guïd Een kind met een hond als huis dier heeft minder last van stress dan een kind zonder trouwe viervoeter. Volgens verschillen de onderzoeken zouden huis dieren uiteindelijk kunnen lei den tot een 'aanzienlijke daling' van de kosten voor de gezond heidszorg. Dit blijkt uit verschil lende studies die werden gepre senteerd op een Praags congres over de relatie tussen mens en dier. Tijdens de conferentie werd in diverse studies aange toond dat huisdieren op ver schillende manieren een posi tieve bijdrage op de gezondheid van mensen hebben. Nieuw onderzoek van M. Baun, van de universiteit van Nebras- ka (VS), toont aan dat gezel schapsdieren stress bij kinderen kunnen verminderen. De kinde ren in het onderzoek waren tus sen de twee en zes jaar oud. Tij dens de proef verbleven ze met een hond in het kinderzieken huis. June McNicolas van de universiteit in het Engelse War wick onderzocht de invloed van gezelschapsdieren op weduwen. Daaruit bleek dat mensen met gezelschapsdieren, drie maan den na het overlijden van hun partner, minder lichamelijke klachten vertonen dan mensen zonder gezelschapsdieren. Hon den blijken de meeste steun te geven. Vaak worden ze door ou deren in huis gehaald om pijn lijke gevoelens te verzachten. Dr. H. Summerfield van MENSELIJK Kinderen krijgen troost van hun huisdier. Children in Hospital and Ani mal Therapy Association con cludeert dat huisdieren een po sitieve bijdrage hebben op het welzijn van kinderen die een kleine operatie moeten onder gaan. Ze zorgen voor afleiding en gespreksstof tijdens het ver blijf. Volgens een andere studie zouden kinderen met een hond of kat zich emotioneel beter kunnen uiten dan kinderen zonder. Sociale steun krijgen de kinde ren ook van huisdieren, zo bleek uit het onderzoek van McNico las. Er is gekeken tot wie kinde ren zich wenden als ze hulp no- FOTO ARCHIEF dig hebben. Ze stappen dan vaak naar hun huisdier om troost te zoeken. Ook vertellen kinderen geheimen aan hun ge zelschapsdier. Regen record Het is volgens het KNMI nooit eerder voorgekomen dat er op zoveel plaatsen zoveel regen (meer dan 100 mm) is gevallen dan tijdens de afgelopen dagen het geval is geweest. 'Kampioen' was gisterochtend Dirkslandop Goeree Overflakkee. Daar werd maarliefst 134 en in Goedereede 119 mm afgetapt. Meer dan 100 mm viel er ook in het Westland, de Rijnmondregio, oostelijk Zeeland en westelijk Brabant. De etmaalsom van Dirksland is een absoluut record voor de maand september. Het record stond op naam van Petten waar op 15 septem ber 1976 112 mm werd opgevangen. Bij ons is het gisteren overdag en tijdens de afgelopen nacht opnieuw flink gaan regenen. Dat kwam doordat de stroperige depressie lang zaam naar Duitsland trok waardoor de regenband op de Noordzee zich weer kon uitbreiden. De tamelijk buiige regen (soms plensde het, even later was de regen overwegend licht van karakter) kreeg tijdens de middag nieuwe impulsen. Deze ontwikkeling werd veroorzaakt door een volgende, zich ter hoog te van Denemarken intensiverende depressie. Onder invloed van dit systeem ging het tijdens de middag en avond ook flink waaien. Aan de kust rapporteerden Zandvoort en IJmuiden een noord westerstorm. De storm veroorzaakte veel overlast doordat van de nog dik in het blad staande en door de regen topzwaar geworden bomen veel takken af braken. De totale neerslagsom tot vanochtend (berekend vanaf maan dagochtend) bedroeg op Schiphol 54 mm, in Haarlem-West 48, in Stompwijk 36 en in Valkenburg 28 mm. Vanavond veroorzaakt een frontale storing opnieuw enige tijd regen en morgen komen er met name in de loop van de dag buien opdraven. Deze hangen samen met een afkoelende bovenlucht en een randsto- ring die van Schotland naar Denemarken zwenkt. Ook de uit westelij ke richtingen waaiende wind trekt opnieuw aan: langs de kust tot hard. Twijfel Vandaag verschijnt er een boek over Simon Car miggelt, De krant vroeg mij er een artikel over te schrijven, omdat ik hem heb gekend. Maar wat heet kennen. Ik zag hem heel af en toe op de krant waar ik toen werkte (Het Parool) en hij was met Willem Wittkampf en Klaas Peereboom mijn grote voorbeeld. Ik wis selde wel eens een paar woorden met hem. Maar dan ook alleen omdat hij even langskwam bij Jeanne Roos met wie ik een tijdje aan één blok zat. Achter in de jaren zeventig schreef ik in Het Parool een aantal interviews die de aandacht trokken van uitge verij Meulenhoff. Het waren vraag- H gesprekken met oudere mensen en de uitgever wilde ze bundelen. Ik had 'daar wel oren naar. Of laat ik me eer- lijker uitdrukken: ik vond het fantas tisch. Er was van mij nog nooit eerder een boek verschenen. Meulenhoff pakte de zaken energiek aan. Bij mijn in de krant afgedrukte in terviews hadden prachtige tekeningen gestaan van Peter van Straaten en ook die zouden in het boek worden opgenomen. Ze zochten alleen nog naar iemand die een voorwoord wilde schrij ven. Of ik iemand wist. Bij voorkeureen prominen te oudere. Na enig nadenken schoot mij de naam van Car miggelt te binnen. Tijdens één van zijn schaarse be zoeken had hij mij zomaar een compliment ge maakt over de betreffende interviews. Maar geen haar op m'n hoofd die er over dacht de grote mees ter zelf te benaderen. Jeanne Roos bood uitkomst. Zij zou het wel vragen. Drie dagen later ontving ik van Carmiggelt een en veloppe met daarin het gevraagde voorwoord. Als ik uitgeblust of teneergeslagen ben, lees ik het nog wel eens door. Blozend tot in mijn nek. Het is ge weldig complimenteus. Ik schreef een bedankbrief en bekende hem dat ik me nu plotseling een stuk zekerder voelde over mijn werk. 'Dat was niet m'n bedoeling'antwoordde Carmiggelt per kerende post "Blijf twijfelen. Dat voorkomt gemakzucht. Hij heeft gelijk natuurlijk. Maar lastig is het wel Die twijfels. Kroon- prins FRE- DERIK van Dene marken heeft van zijn moe der, ko ningin Mar- grethe, zijn verke ring met de pop zangeres Maria Montell moeten beëindi gen. Fre- deriken Montell gingen al twee jaar met elkaar om. De popzangeres werd nooit aan het hof uitgenodigd, maar de twee bezochten privé- evenementen en gingen ook sa men op vakantie. Een tijdschrift berichtte dat Montell zelfs al een paar keer in het paleis had gesla pen. Onlangs gaf de vorstin haar zoon in 'een ernstig gesprek' te verstaan dat hij de verkering moest beëindigen. Het groeiende aantal foto's van Frederik en Montell samen 'irriteerde' haar. I k heb geen verkeri ng meer met Frederik. Wij zien elkaar nog wel, maar als vrienden", zei de zange res, die met de song 'Didadi' een hit had in Europa. ,,Wij komen uit verschillende werelden en wij hebben ondervonden dat het moeilijk is om dat te combine ren." In 1996 moest Frederik naar verluidt van zijn moeder een einde maken aan een relatie met een fotomodel dat in lingeriere clame was verschenen. Een Thaise vrouw heeft 2.400 gulden beloning gekregen voor het terugbrengen van een Bur mese kat die op de luchthaven van Bangkok uit de bagageruim te van een vliegtuig was ont snapt. De eigenaar, dege: neerde Britse marineoffic OFF GRAHAM, had datbi uitgeloofd toen hij na een van Soerabaya naar Lonifc slechts een van zijn twee1 terugvond. Ling, een ach; goudkleurige Burmeesbli dens de tussenstop in Bi te zijn ontsnapt. Namens Graham kreeg Vachareef lern, een 43-jarige huisvr het geld uitgereikt dooris1 se Genootschap ter Voort van Wreedheid jegens De Een woordvoerster sprak»1 schande van dat de Thais vaartmaatschappij dev? kat als 'een stuk b« handelddoor na deverdr een financiële schadevei aan te bieden. Graharrus eiste dat de maatschapp helpen zijn kat terug tet loofde de beloning uit.Ze personen kwamen katter den. Vacharee melddez nadat zij de kat had gekr een kennis, die hem inê van een landingsbaan ha den. ,,Maak gehaktballen var en stuur ze naar de hong in Soedan. Er gaan er vd 60.000 uit." Dat voorste het Noorse parlementslid NAR BASTESEN gistere terugzetten van de werel roemde orka uitdefilmf ly in de zee bij IJsland,ei dernemi ng waarvoor tier dollar is ingezameld, vine sen een 'krankzinnigever van geld'. Een Amerikaans militair' had de vijf ton zware zwa vis vorige week donderda IJsland vervoerd. Het die daar vrijgelaten in eenre, ge kooi in het fjord van KI waarin hij zwom toen hij' klein was. Het zal zekeri jaar duren om hem te lei te jagen en te kunnen o« Scheidsrechter haakt tasjesdie ROB VAN DEN DOBBELSTEEN Met een actie die hij vermoede lijk zelf met rood zou hebben bestraft, heeft de Leidse scheidsrechter Wim Rijsbergen (33) voorkomen dat een plaats- genote haar tas kwijtraakte. De arbiter greep zaterdag krachtda dig in bij een ongelijke strijd in het centrum van zijn woon plaats. Met een felle sprint 'over dik 100 meter' achterhaalde hij daar een tasjesrover en vloerde hem. Twee toegesnelde om standers doken vervolgens op de dief en hielden hem in be dwang tot de door Rijsbergen gewaarschuwde politie kwam en de man afvoerde. Rijsbergen was in zijn a tuige van de diefstal. H man de tas uit de handi een vrouw rukken, haai schoppen en het op eer zetten. De arbiter bed» geen moment, zette zijn stil, sprintte achter ded en haakte hem. Rijsbei te verwarren met de ot baller en trainer), konp dag een verklaring afle de Leidse politie. De ai voorkomt op de C-lijst betaalde voetbal funge terdagavond als vier® bij het duel Haarlem-f'

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1998 | | pagina 2