UIT
Ton Boot is boos en dan is hij op zijn best
Fietsende schaatsers glibberen in Hillegom
Sport
GESPROKEN
Emoties staan DIOK niet in de weg
Saturnus glibbert naar zege
MAANDAG 14 SEPTEMBER 1998997
CHEF WILLEM SPIERDIJK, 071-5356464, PLV.-CHEF ROB ONDERWATER, 071-5356463
ER TUSSENIN
Hoogleraar/journalist Harry
van Wijnen in de Volkskrant:
Wat Murdoch momenteel in
Groot-Brittannië doet, gaat ons
zeker aan. We kunnen wachten
op de dag dat hij naar ons land
oversteekt en Feyenoord op
koopt.
Idem:
,,Als Murdoch straks een lucra
tief aanbod doet, denk ik niet
dat Van den Herik daartegen be
stand is. Feyenoord is een veel
betere overname-kandidaat dan
Ajax. Die club heeft een veel gro
ter bestuur en zal zich weten te
verzetten. Van den Herik daar
entegen wordt omringd door va
zallen.
Paul Onkenhout in de Volks
krant:
„Ajax voelde zich deze week niet
geroepen een rouwadvertentie te
plaatsen voor Harmsen. Zelfs
een minuut stilte werd woens
dag voor de wedstrijd tegen AZ
niet gehouden. Dat zou de am
biance in het stadion hebben
verstoord, verklaarde bestuurslid
Heinrichs. Grover kon een man
die tien jaar langde club diende,
niet worden beledigd. De groot
heid om een oud-voorzitter, on
danks al zijn fouten, één minuut
te eren en te herdenken, kon
Ajax niet opbrengen.
Jan Gijzen in Het Parool:
„Zit er een bovengrens aan het
aantal salarissen dat een trainer
tegelijk kan krijgen Ik bedoel:
stel dat Jorien van den Herik in
de Grieks-Cypriotische wateren
met zijn jacht het jacht van de
voorzitter van Panelefsiniakos
ramt op het moment dat Arie
Haan bij Anderlecht wordt ont
slagen. Dan kan het dus zijn dat
ArieVederci in minder dan één
seizoen bij drie clubs niets heeft
gepresteerd en betaald krijgt
door Feyenoord, Anderlecht én
Panelefsiniakos.
Idem over Haan:
„Na de wedstrijd tegen Westerlo
legde hij uit dat Anderlecht de
tegenstander begon op te jagen,
terwijl hij het nog zo had verbo
den. Wat kan hij er dan aan
doen dat 'zij' met 6-0 verliezen?
Als leek denk je dan: liet is de
taak van de trainer te zorgen dat
zoiets niet meer gebeurt.
Utrecht-trainer Mark Wotte in
Het Parool:
„Mols is bijvoorbeeld net zo goed
als Cruz. Toch contiacteert Feye
noord twee jaar geleden die Ar
gentijn voor een godsvermogen,
terwijl Mols op dat moment
transfervrij was.
Coureur Tom Coronel in Nieu
we Revu:
„Ik wil het gelijk goed doen, je
krijgt niet snel een tweede kans.
Hoewel: Jos Verstappen is al met
z'n vierde kans bezig. Ik pegrijp
niet hoe hij dat voor elkaar
krijgt."
Jos Verstappen in Humo:
„Als ik in dezelfde situatie als
Schumacher zou zitten, ram ik
Villeneuve ook van de baan.
Peter van Vossen in Elf:
„Het is zonde van Dick Advocaat
en voor de Nederlanders die
daar voetballen. De Rangers ver
dienen Advocaat niet.
Idem, over zijn nieuwe club
Feyenoord:
„Ik hoef ine hier niet aan te pas
sen. Het is allemaal zo vanzelf
sprekend. Een heel gekke ge
waarwording. Maar ik wist al
tien jaar dat ik een keer bij Feye
noord terecht zou komen.
Idem:
„Ooit is er over mij geschreven:
'Peter van Vossen denkt als een
amateur'. En zo voel ik me nog.
En zo moet voetbal eigenlijk ook
zijn. Je moet met je hart kunnen
spelen Bij een club waar je
warmte voelt.
Journalist Graham Hunter in
Elf, als reactie op de Van
Hooijdonk- en De Boertjesaf
faire:
„Een gemiddelde Engelse club-
voorzitter heeft nog liever een le
vende schorpioen in zijn broek
dan een Nederlandse voetballer
in zijn selectie.
Coach en oud-voetballer Gor
don Strachan in Elf:
Van Hooijdonk is een buitenge
woon hebberige man. En dat
blijft hij, waar hij ook heen zal
gaan. Als ik voorzitter was van
de Premier League of van de FA
zou ik alle clubs bijeenbrengen
en hen gezamenlijk om cle 4 mil
joen pond vragen die Van
Hooijdonk heeft gekost. Die
moet dan naar Nottingham Fo
rest om die club te compenseren
voor de schade die ze hebben ge
leden. Opzo'n manier kunnen
ze hem rustig in Nederland laten
rotten. Ik word heel erg boos als
spelers hun medevoetballers op
zo'n manier in de steek laten.
De rugbywedstrijd tussen DIOK
en de Amsterdamse studenten
van Ascrum werd er een van
emotie. Niet omdat het wed
strijdbeeld daar enige aanlei
ding voor gaf, want DIOK won
afgetekend met 36-0. Nee, het
werd het treffen van afscheid
en weerzien. Voor DIOK speel
de Peter Hudson zijn laatste
wedstrijd in het blauwgele shirt
met zijn broer Chris als tegen
stander. Later deze week ver
trekt de jeugdinternational
naar Newcastle voor studie en
een mgbyavontuur bij de plaat
selijke topclub. Maar ook was
er het eerste optreden van twee
'spelers die tegen hun oude
dub speelden. Oud-internatio
nal en ex-DIOK'er Arjan van
der Eist tegenover de Amster
dammer Nick van Rens.
Het is omdat Ascrum de
thuiswedstrijden in het natio
naal rugbycentrum in Amster
dam afwerkt, waar de grasmat
in prima conditie is, want an
ders was de wedstrijd tegen
DIOK nooit doorgegaan. De re
gen was een constant storende
factor, die vooral voor de Am
sterdammers een extra tegen
stander bleek. Terwijl DIOK
weinig hinder van de natte en
gladde bal ondervond, was dat
voor de hoofdstedelingen een
ander verhaal. Na een benutte
penaltykick van Ewoud Chaud-
ron probeerde Ascrum het
DIOK-spel mee te spelen en dat
bleek niet verstandig. De Leidse
voorwaartsen vroegen alle aan
dacht en konden telkens de lijn
aanspelen om vervolgens heel
wat meters winst te boeken.
Een snelle spelhervatting van
John Koelemij gaf de sterk spe
lende Rogier van de Walle de
kans op de eerste vijfpunter. Na
hem volgden Nils Dirkse, San-
der Verhoog, Chaudron en Van
de Wal zelf nog een keer voor
een 28-0 ruststand.
In het tweede bedrijf moest
het publiek het doen met een
in een waterballet ontaard tref
fen. Ascrum had geleerd van de
eerste 20 minuten en hield het
bij het ontregelen van de wed
strijd. DIOK gaf geen enkele
kans weg en hield het voor ge
zien. Vlak voor tijd mocht uit
gerekend Van Rens de enige try
in de tweede helft tegen zijn
oude club scoren en hij bracht
de eindstand op 36-0.
„Heel vreemd", noemde Van
der Eist na afloop zijn weerzien
met DIOK. „Als je jaren met die
jongens hebt getraind en ge
speeld en je krijgt vandaag zo'n
wedstrijd weet je weer wat ver
liezen is. Ik voel nu wat die spe
lers van de andere clubs moe
ten voelen als ze tegen DIOK
moeten spelen en dat is klo
ten." Van Rens knikte instem
mend. „Ik heb vijf jaar bij As
crum gespeeld en had het punt
bereikt dat ik daar niets meer
kon leren, tot ik de kans kreeg
om voor DIOK te spelen. Het
was in ieder geval wel vreemd
om tegen je oude team te spe
len. Het commentaar dat ik
kreeg kwam hoofdzakelijk van
de tribune."
Bassets uit Sassenheim gaf in
Den Bosch in de tweede helft
de wedstrijd uit handen. Tegen
Dukes was het bij rust nog 6-6,
maar binnen vijf minuten na
de hervatting overrompelden
de Bosschenaren met 20-6 de
tegenstander. Omzettingen
binnen de ploeg van coach Per
ry Noorderm'eer kwamen te
laat en Bassets ging uiteindelijk
met 37-6 onderuit. Volgens
Noordermeer ontbrak het zijn
ploeg in de tweede helft aan
passie en vechtlust, teiwijl ook
de Sassenheimse conditie te
wensen over liet. Tot overmaat
van ramp werd Patrick van
Dorp uit het veld gestuurd.
MEDEWERKER
Ook in de veldhandbalcompetitie heerste Pluvius. Voor de man
nen van Saturnus en tegenstander Snelwiek uit Rotterdam bete
kende dat dat zij geen verheffende vertoning konden opvoeren
op het spekgladde Saturn us-veld. Saturnus won: 15-14.
De ploegen lieten een voorzichtig spelletje zien, waarin geduld
de beslissing moest brengen. Geduld dat dan moest worden be
sloten met een bekeken schot. Het kanon bij de Rotterdammers,
Kees Kooy, probeerde veelvuldig de cirkel aan te spelen en dat
lukte in de eerste helft, dankzij de offensieve Saturnus-dekking,
redelijk (rust 6-8). Aan de andere kant verspeelde de Satumus-
aanval in de eerste helft veel mogelijkheden om langszij te ko
men. Gelukkig bleek Kasper Adema in het Saturnus-doel van
meet af aan goed bij de les. Anders zou de inhaalrace van Satur
nus in de tweede helft een onbegonnen zaak zijn geworden,
De achterstand werd nu snel weggepoetst. De Snelwiek-aan-
val kwam niet meer tot de afronding die voor Kasper Adema on
overkomelijke problemen gaf. De felle Rotterdammers scoorden
nog wel, maar Saturnus (met André van Es en Nico Mooren in
de hoofdrol) produceerde meer treffers. Van Es en Mooren
scoorden beiden viermaal.
Rentree in basketbalcompetitie wordt onthutsende ervaring voor topcoach
OPVALLEND
AANWEZIG
Naam: Alfons Groenendijk
H( Leeftijd: 34
Beroep: profvoetballer
Club: FC Utrecht
Na een uur voetballen moest
'j Alfons Groenendijk de wed-
li strijd FC Utrecht-Ajax verla-
ten. Dat deed de inwoner
van Leiderdorp met grote te-
genzin, want ten slotte speel
de hij tegen zijn oude club
en tegen de Amsterdammers
j wilde Groenendijk wat laten
jj zien. Maar Groenendijk was
te geblesseerd om verder te
R gaan.
)e Wat gebeurde er?
u Jk ging een duel aan met Da -
w en daarbij werd ik aan
jte mfn ribben geraakt. Op pre-
2j cies dezelfde plek waar ik vori-
ge week een knietje had gekre-
gm."
|'f' kon je niet meer verder?
Jk begon de wedstrijd al met
gekneusde ribben. Ademhalen
ij deed na die botsing veel pijn.
]0 Bij het hoesten kwam er bloed
v. mee. Dat was schrikken, want
zoiets heb ik nog nooit meege-
maakt. Vandaar we na afloop
oaar het ziekenhuis zijn ge-
tmn
Wat is de schade?
Jk ben helemaal onderzocht,
maar ze konden niets vinden.
oti het valt dus mee. Ik houd nu
0 een paar dagen rust, trainen
,[e heeft nu even geen zin.
hel was een lekkere pot tegen
li 'fyw-
lu Met ging lekker. Eigenlijk
e( tfnghet best goed. Lekker da t
Mols die gelijkmaker erin
het gaat goed met FC
Utrecht.
Met gelijkspel tegen Ajax be-
H mijst dat we op de goede weg
zijn Gelijkspelen tegen de
hampioenskandidaat num-
>gl mer één is niet zo slecht. Som-
migen beweerden dat we een
gemakkelijk programma
pzdden. Dat kan wel zijn,
maar tegen de zwakkeren
moetje eerst maar eens zien te
minnen, We zijn met FC
Utrecht gewoon op de goede
teeg."
Ogenschijnlijk was er niets veranderd. De dag was als al
tijd begonnen met een trimloopje door de Schoorlse dui
nen. En een paar minuten voor de wedstrijd wandelde hij
nog in de buitenlucht. Zoals hij altijd gewoon was in Den
Bosch en Den Helder, bij gebrek aan het eigen kantoor
waar hij zich in kon terugtrekken. De echte veranderin
gen, concludeerde Ton Boot bij zijn rentree op de Hol
landse basketbalvloer, voltrokken zich op het parket van
de Apollohal. Waar Amsterdam, zijn nieuwe toekomst,
werd afgeslacht (52-80) door landskampioen Den Helder.
AMSTERDAM RUUD RAMLER
GPD-VERSLAGGEVER
„Nog nooit", brieste Boot, „heb
ik mij zó vernederd gevoeld."
De 57-jarige Noord-Hollandse
coach is vijf jaar weggeweest.
Twee seizoenen koos hij voor
rust, de andere drie jaargangen
maakte Boot van Oostende in
België weer een gevreesde top
club. Als kampioenenmaker
weet hij niet beter. In Den
Bosch en Den Helder, door
Boot persoonlijk op de interna
tionale basketbalkaart gezet,
deed hij niet anders. „Maar het
verleden is het verleden, een
staat van dienst telt niet. Nu en
in de toekomst spelen reputa
ties geen rol", zei hij na een
hernieuwde kennismaking met
het nationale niveau. Het was
een onthutsende ervaring.
Uren na afloop was Boot, ge
dreven gebarend en bezeten
pratend als altijd, nog laaiend.
Zijn stem trilde van het onbe
grip dat maar niet wilde ver
dwijnen. Terwijl hij in de dagen
voor de ouverture voor zijn
doen zo positief over de nieuwe
klus had verteld. Over de pro
gressie van Matthieu ten Dam,
een jonge mastodont van 2.17
meter die nog geen bal kan van
gen laat staan passen, maar die
volgens Boot met een beetje ge
duld tot een bruikbare sta in de
weg kan worden gekneed. Te
gen Den Helder was de massie
ve center het lachertje van de
vloer.
En zo had de coach veel meer
spelers, van wie hij het idee had
dat ze zijn visie stukje bij beetje
oppikten, keihard door de
mand zien vallen. „Zes weken
van voorbereiding zijn op slag
waardeloos. Ze hebben hele
maal niets begrepen van wat ik
heb gezegd. Niet één keer maar
misschien wel honderd keer. Op
verschillende manieren. En het
was echt niet de relativiteits
theorie van Einstein waarover ik
sprak,"
Ton Boot is boos en dan is hij
op zijn best. Want een betere
voedingsbodem dan woede be
staat er voor hem niet. De afge
lopen weken herhaalde hij vaak
genoeg hoe veel zin hij had in
het karwei bij Amsterdam. De
nederlaag heeft dat gevoel eer
der versterkt. „Mijn trots is ge
krenkt. Als de spelers maar een
beetje gevoel in hun donder
hebben, zullen ze er net zo over
denken. Deze nederlaag bete
kent een flinke omschakeling in
mijn omgang met hen. Ze zul
len merken dat ik anders ben
dan de mensen met wie ze in
het verleden hebben gemerkt.
Dat het bij mij geen speeltuin
is", aldus de coach, die aankon
digde dat hij ook zou bekijken
waar zijn fouten in het proces
zouden kunnen liggen.
Boot is wel ouder maar zeker
niet milder geworden. Hij vormt
nog steeds het eenpersoons slo
persbedrijf dat gewend is om
bestaande contouren af te bre
ken en daarna geheel naar ei
gen inzicht nieuwbouw te ple
gen. Volgens een visie die dooi
de ene club eerder wordt opge
pikt dan door de andere. „Am
sterdam heeft veel negatieve
punten. Die verrassen me
geenszins. Maar wel de mate
waarin. Het zegt heel veel over
sommige spelers. Kennelijk
heeft niet iedereen hier de be
reidheid om met topsport bezig
te zijn. Of misschien is het toch
gewoon een kwestie van poten
tie. Ze denken nu al aan winnen
terwijl we daar nog helemaal
niet aan toe zijn. Het gaat om
bewust worden en dat proces is
een kwestie van tijd. Zeker als je
je hele leven, zoals hier, kenne
lijk niets anders hebt gedaan
dan zomaar eens een wedstrijd
je winnen."
Glibberen in de regen. De
fietsende schaatsers hebben
het als klapstuk van de wieler
ronde van Hillegom niet ca
deau gekregen. Na een goed
uur koers dropen ze verkleumd
als verzopen katjes binnen.
Slechts Bart Veldkamp had het
'warm'. De 'schaats-Belg' ge
bruikte zijn Haagse bluf en zijn
Belgisch koersinzicht en sprong
in de voorlaatste ronde weg.
Hij deelde daarmee de eerste
tik uit aan de Nederlandse
langebaan-schaaters. En is zo'n
eerste tik geen daalder waard?
Ze waren er bijna allemaal in
Hillegom. Slechts Marianne
Timmer had zich op het aller
laatste moment 'ziek' afge
meld. Ook Gianni Romme, Ids
Postma en Bob de Jong waren
er niet. Maar zij hadden een
geldig excuus. Zij vertoefden in
het buitenland, waar hard
wordt gewerkt aan de voorbe
reiding voor een nieuw
schaatsseizoen. Erik Huize
bosch was er dit keer wel. Vorig
jaar zou hij hebben vastgezeten
iri het verkeer. Er werd toen, in
Lisse, zelfs een kwartier op hem
gewacht, alvorens Henk Gem-
ser het pistool ter hand nam en
de schaatsers wegschoot. „Ik
was de weg kwijtgeraakt", pro
beerde de nummer twee van
de laatste Elfstedentocht zich
voor de laatste maal te excuse
ren." Over zijn kansen in de
wedstrijd was Huizebosch voor
de start kort: „Ik ben helemaal
geen wielrenner. Ik heb boven
dien nog een zware skeeler
wedstrijd in de benen. Ik moet
afwachten hoe het gaat. En die
regen... Ik zal eerder in de rem
men knijpen dan de rest."
Drie jaar geleden werden de
schaatsende fietsers toege
voegd aan het wielerprogram-
ma in Noordwijkerhout. Als
een soort aardigheidje. Arnold
Stam won. Het publiek vond
het prachtig. Vorig jaar in de
Poelpolder in Lisse gingen de
schaatsers op herhaling. Er
kwamen zelfs een kleine 7000
man op de langebaan- en ma-
rathon-schaatstop af. De echte
wielrenners-reden in de scha
duw van hun fietsende schaats-
collega's.
Dit jaar was het de beurt aan
Hillegom. Een flinke regenbui
van dik een uur voorkwam dat
toeschouwers-records werden
gebroken. Maar opnieuw om
zoomde veel volk, gewapend
met paraplu's, de Meerlaan,
Prinses Marijkestraat, Valck-
slootlaan en Weerlaan. Sanex-
regelaar Egbert van 't Oever, in
Hillegom aandachtig toeschou
wer, verwoordde het zo: „On
danks de regen wilde ik dit niet
Gejuich klinkt als Rintje Ritsma
bij de startstreep verschijnt. Hij
zoekt een paraplu om te schui
len. Spijt dat hij gekomen is nu
het zo regent, heeft hij niet:
„Vorig jaar zat ik op Tenerife.
Maar ik had gehoord dat het
een leuke wedstrijd is. Ik had
alleen gehoopt op droog weer,
want ik ben een beetje een
schijtlijster."
Dan schiet burgemeester Her
mans de mannen en vrouwen
weg en blijkt al snel dat lang
niet alle schaatsers kunnen
fietsen. Vooral de sprinters Er-
ben Wennemars en Jakko Jan
Leeuwangh bungelen al snel
achteraan. Maar het is Jan Bos,
die als eerste in de remmen
knijpt. „Ik heb geen gevoel
meer in mijn vingers." De
speaker haakt daar meteen
(verkeerd) op in: „Jan, als jij de
tien kilometer rijdt, heb je daar
toch geen last van?" „Ja, maar
ik rijd geen 10.000 meter", ant
woord de sprinter Jan Bos, om
vervolgens verder te gaan:
„Normaliter ben ik ook wel een
beetje een slechtweerrijder.
Maar ik heb de verkeerde ban
den meegenomen. Ik had op
teletekst naar het weer geke
ken. Veertig procent kans op
regen, werd er voorspeld. Van
daar die slicks. Maar in deze re
gen ben ik kansloos", meldt
Bos, die droomt van een 34'er
op de 500 meter in de komen
de winter.
Alsof de duvel er mee speelt,
volgt Erben Wennemars een
ronde later zijn maatje. „Ik heb
last van valangst", probeert hij
als excuus. „Nee, gekheid, ik
heb het koud." Speaker: „Maar
Erben, er staan alleen al 3000
man speciaal voor jou langs de
kant." Wennemars: „Dan ga ik
toch nog een rondje verder."
En hup, weg is Erben, die de
koers uiteindelijk zelfs zou uit
rijden.
Na elf van de twintig rondjes
houdt Annamarie Thomas het
voor gezien: „Ik vind het wel
genoeg zo." De tegenwoordig
in de sp'rintploeg bivakkerende
Friezin trekt een warm jack aan
en verdwijnt van het parkoers.
Nog twee omlopen later vindt
ook Rintje Ritsma het welletjes.
Druipend van de nattigheid
pakt hij de bos bloemen uit de
jurywagen, die hij voor de wed
strijd al heeft ontvangen: „Al
dat zand in je ogen. Niks voor
mij."
Nog ruim twee maanden en de
eerste belangrijke schaatswed
strijden staan op het program
ma: „Die eerste wereldbeker
wedstrijden kijkje een beetje
de kat uit de boom. Zien hoe
iedereen er voor staat," De
Beer uit Lemmer maakt er geen
geheim van dat het wereldre
cord op de 1500 meter afpak
ken van de Noor Adne Söndral
hoger op zijn verlanglijstje
staat, dan het behalen van de
wereldtitel.
Vooraan wordt strijd geleverd.
Arnold Stam, Ruud Borst, Hai-
co Bouma, good-old Piet Klei
ne, Paul Hagendoorn en Bart
Veldkamp maken de koers
hard. De laatste is de enige die
zich vooraan staande kan hou
den tussen het marathonge-
weld. Kleine probeert vier ron
den voor het einde een serieu
ze demarrage. Het blijkt nog te
vroeg. Nadat Kathalijne Oud-
hoff de wedstrijd bij de vrou
wen heeft gewonnen, voor
Boukje Bron en Marion Borst,
knalt Veldkamp er vandoor.
Niemand van de achtervolgers
is bereid om de Hagenaar té
gaan halen. En dus wint de
schaats-Belg met twee vingers
in de neus. „Jammer dat Bart
wegreed", weet de nummer
twee Haico Bouma. „Hij had zo
snel een behoorlijk gaatje ge
slagen, datje alleen nog maar
tweede kon worden. Als dat
dan ook lukt, is dat leuk mee
genomen." En Veldkamp: „Vo
rig jaar in Lisse kwam ik net te
kort. In een sprint was het op
nieuw spannend geworden.
Gelukkig kon ik profiteren van
een kleine onoplettendheid."
Terwijl Veldkamp samen met
Bouma en nummer drie Arnold
Stam plaats neemt op het ere
podium houdt hel op met rege
nen. Het glibberen is afgelo
pen.
HUUB SNOEP»
MEDEWERKER
FOTO ARCHIEF
