'Een gluiperd van een ben
Kouwe kikkers trouwen in Lapland
TV
WEER
f
Het Gesprek van de Dag
De Boer
1
D'r uit
r
ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1998
COMMENTAAR
De gebroeders De Boer mogen een jaar te laat bij Ajax weg. Nog
voor het WK voetbal maakten de Ajacieden bekend onder hun
langlopend contract - tot 2004 - uit te willen. Publiek en pers vielen
vervolgens over de voetballers heen. Wie zo'n contract tekent, moet
niet na een paar maanden beginnen te zeuren er weer vanaf te wil
len, zo luidde de publieke opinie.
De spelers vroegen om arbitrage en kregen van de arbitragecom
missie van de KNVB te horen bij hun club te moeten blijven. Des
kundigen meenden na die uitspraak al dat de burgerrechter ver
moedelijk anders had beslist. Wie in het dagelijks leven van een
contract af wil, onderhandelt met de wederpartij en spreekt vervol
gens een afkoopsom af. Zo hoort het in het voetbal ook te gaan. De
gebroeders De Boer tekenden een overeenkomst en kregen er later
spijt van. Dat is vervelend voor Ajax, maar in alle geledingen van
onze samenleving kunnen ontevreden werknemers van hun ar
beidsovereenkomst af.
Ajax doet alsof de club door de houding van de gebroeders De Boer
het grootste onrecht is aangedaan. Drie jaar geleden maakte het
Europese Hof van Justitie via het Bosman-arrest een einde aan het
transferssysteem, dat ook wel de 'moderne slavernij in de voetbal
sport' werd genoemd. Vrijwel alle clubs in het profvoetbal omzeilen
die uitspraak door langlopende contracten aan te gaan en zo toch
een soort transferbedrag te ontvangen bij het vertrek van een spe
ler. Met een afsluiten van een lang contract wordt al rekening ge
houden met de situatie dat een speler weggaat.
Dat zit er voor de gebroeders De Boer voorlopig niet in. Zij zijn
weer aan het werk en moeten maar afwachten of Ajax overeen
stemming bereikt met een andere club. De voetbalwereld is weer
een stukje minder op de gewone maatschappij gaan lijken.
Televisie voor hummels
Voor wie Sesamstraat nog niet kinderachtig genoeg is, is er
sinds kort bijna dagelijks een nog infantieler programma op
televisie te zien: Teletubbies. Speciaal voor kinderen vanaf, ja
wel, 1 jaar. Televisie dus voor hummels die nog amper kunnen
lopen en wiens woordenschat als je mazzel hebt bestaat uit:
mamma, pappa, poes en aai.
Wat een waanzin, was mijn eerste gedachte toen ik over het
programma in de krant las. Een kind van die leeftijd hoort nog
niet naar televisie te kijken en al helemaal niet overdag. Ik ben
namelijk nog opgevoed met de huisregel dat de tv pas 's avonds
na het eten aangaat, met uitzondering van de woensdagmid
dagen waarop het pijpenstelen regent. Inmiddels woon ik al
weer een heel tijdje op mezelf, maar nog altijd heb ik als ik
overdag dat ding aanzet, het gevoel dat ik iets doe wat niet
hoort. Niettemin heb ik gistermorgen om tien uur Teletubbies
eens bekeken.
Een teletubbie, zo werd me duidelijk, is een ondefinieerbaar
pluchen dier - of is het een ruimtewezen? - met twee enorme
ogen, een piepklein neusje, een mierenzoet kleurtje en een dik
ke luierkont. Er zijn er vier, die als ik het goed heb verstaan,
luisteren naar de namen Tinkywinky, Tipsy, Lala en Po.
Bijster veel beleven ze eigenlijk niet in Teletubbieland. Ze dan
sen en zingen wat met hun hoge stemmetjes, geven elkaar om
de haverklap een kusje, klappen in de handjes, zwaaien naar
de camera en lachen ondertussen wat af. Van alle vierde tub-
bies is 'oh-oh' het stopwoordje. Wat ze ook erg goed blijken te
kunnen zeggen is: 'Nog een keer', waarna een zojuist vertoond
filmpje waarnaar de Tubbies hebben zitten kijken, doodleuk
een tweede keer wordt vertoond.
Verder praten ze zo nu en dan wat meteen soort waterbespa
rende douchekop die uit de grond - een grasveld vol nepbloe-
men en echte konijnen - omhoogkomt. Douchekop is trou
wens ook degene die na zo'n twintig minuten meldt dat het
tijd wordt om de kindertjes weer gedag te zwaaien. Het onder
gaan van een zon annex babyhoofd is het teken dat Teletubbies
er voor die dag toch echt opzit.
Gelukkig maar, want voor een volwassenen is Teletubbies wer
kelijk niet om aan te zien. Toch vrees ik dat het gisteren niet de
laatste aflevering was die ik zag. Mijn dochter van, jawel, 15
maanden bleek namelijk met volle teugen van de Tubbies te
genieten. Hoewel ik het liever anders had gezien, zwaaide,
klapte en oli-ohde ze vijfentwintig minuten lang schaterend
met die vier waggelende dikbillen mee.
De Spice Girls - ook al zo'n viertal waar ik niets van begrijp -
hebben kindjes gekregen. Tinkywinky, Tipsy, Lala en Po heten
Lagere temperaturen
De eerste tien dagen van september lag de gemiddelde temperatuur
boven normaal. Vanaf vandaag komt daar verandering in. De tempera
tuur blijft vanmiddag steken bij 15 of 16 graden. De buiigheid houdt
aan. Vandaag zijn de buien wat actiever dan gisteren en ze klonteren
ook wat samen. Daarbij is ook onweer mogelijk. De wind is in kracht
afgenomen en is matig, aan de kust later af en toe weer vrij krachtig
uit zuidwest tot west.
Een complex lagedrukgebied boven Noordwest-Europa verandert
weinig van plaats. Pas begin volgende week trekt het lagedrukge
bied weg in de richting van Scandinavië. Over de Atlantische Oce
aan nadert dan echter een nieuwe, omvangrijke depressie. Morgen
en maandag vallen er regelmatig buien, de middagtemperatuur
ligt rond 15 graden bijeen matige tot vrij krachtige westelijke
wind.
Dinsdag draait de wind naar zuidwest en wordt wat minder kou
de lucht aangevoerd, de temperatuur loopt dan in de middag
op naar 17 graden maar de bewolking overheerst en er is
van tijd tot tijd regen.
Het verdrijven van de warme lucht uit Midden-Europa
leidt af en toe tot flinke onweersbuien. In Luzern werd
gisteren 47 mm afgetapt. Het Franse Montellimar
meldde 35 mm. In Spanje was het overigens met tem- m i
peraturen van 30 tot 35 graden nog vrij warm. M
De Gouden Gids is een goede handlei
ding bij het voorbereiden van een hu
welijksfeest. Maar wie geen zin heeft
om eigenhandig de duizenden pagi
na's door te ploegen, kan terecht bij
het (nog) niet getrouwde stel Maaike
Severijnen (25) en Fons van den Berg
(28). In hun boek 'Anders trouwen' ge
ven zij tips over het trouwtraject, van
het jawoord tot de huwelijksnacht.
In 'Anders Trouwen' proberen de twee
vooral te laten zien hoe het niet moet.
Om het gehannes met de ringen te
voorkomen, biedt bijvoorbeeld een
piercing of een tatoeage uitkomst. Die
kun je tenminste niet vergeten, maar
ze zijn wel voor eeuwig. Koude kikkers
kunnen trouwen in Lapland. Een hus
kyslede, een sneeuwscooter en het ja
woord in een ijskapel, met als hoogte
punt de huwelijksnacht onder rendier
huiden op een uit ijs gehouwen bed in
een iglo. Het is wel duur, vierduizend
gulden, maar de kans dat er vrienden
meegaan voor het feest is praktisch uit
gesloten.
Bij het uitkiezen van een feestlocatie
na de bruiloft moeten toekomstige ge
huwden volgens het duo niet over één
nacht ijs gaan. Om te voorkomen dat
het gastenboek op een stoffige zolder
belandt, biedt de toiletdeur uitkomst.
Die kan het beste worden meegeno
men naar de feesdocatie zodat gasten
hun felicitaties erop kunnen kalken.
Om de gasten na het feest niet in een
donker gat te laten vallen, kan het
bruidspaar besluiten tot het uitbren
gen van een bruiloftskrant. Al met al is
het een aardige verzameling tips en
ideeën over wat je met trouwen kunt
doen. Het scheelt in ieder geval weer
tientallen avonden bladeren door de
Gouden Gids.
Het idee voor het boek ontstond vorig
jaar tijdens een vakantie in Bangkok.
Het tweetal zag kleermakers bezig met
een zijden bruidsjurk die bij navraag
niet meer bleek te kosten dan een paar
honderd gulden. „Hier in Nederland
betaal je duizenden guldens voor zo'n
jurk. Met een vliegticket van negen
honderd gulden plus nog wat voor de
jurk ben je klaar", vertelt Maaike Seve
rijnen over het boek.
„Vijfentwintigduizend gulden is tegen
woordig niets voor een trouwdag. Maar
het kan veel goedkoper als je alleen al
ziet wat je kunt besparen zo'n trouw
jurk uit Bangkok.
Het tweetal zag in zijn naaste omge
ving veel vrienden trouwen. En het Gel
hen vooral op hoe het niet moest. Dat
stimuleerde het duo om alternatieven
op een rijtje te zetten. Duj
na's aan materiaal, waani
ste deel afkomstig uit de(
hebben ze doorgenomen
hebben Maaike en Fonsi
trouwplannen. Maaike:
dingen staan in het boek|
wordt, als het zo ver kom;
om met onze bruiloft vriej
bazen. We moeten echtH
Op verkenning op het WK-parkoers
Een verraderlijk parkoers.
De beroepsrenner, die op
11 oktober aanstaande in
Zuid-Limburg wereldkam
pioen op de weg wil wor
den, moet vooral geduld
hebben. Zich kunnen spa
ren. Ruim 250 kilometer
fietsen - vijftien keer de
Cauberg op. Alleen hij, die
in het laatste rondje nog de
kracht heeft om op het gro
te mes Neerlands be
roemdste wielerberg op te
stormen, maakt een kans.
Zoals blijkt uit de verken
ning van een traject waar
op nu al dagelijks tientallen
wielertoeristen rondcirke
len en waar in het verleden
slechts de grootsten kon
den winnen: Marcel Kint
(1938), BriekSchotte
(1948), Jan Raas (1979)...
Een vreselijk vermoeden maakt
zich van mij meester. Als het
verval na drie rondjes al ettelijke
minuten bedraagt, hoe zou dat
dan zijn na twaalf of veertien?
Hennie Kuiper (wereldkam
pioen wielrennen in 1975): „Op
dit parkoers moet je wachten.
Eerst het bordje leeg eten van
de anderen en pas daarna be
ginnen aan dat van je zelf."
Een dag die normaal gesproken
alleen in augustus voorkomt.
Langs de droge lucht zeilt een
vloot van wolken en het is een
graad of 20. Limburg op de
grens van twee jaargetijden. In
de dalen liggen de dorpjes on
der de gazen sluier die een na
derende herfst aankondigt en
de bizarre schaduw van de Van
Tienhovenmolen - hoog op het
plateau van Margraten - is al zo
lang dat-ie de leeggeplukte ak
kers aan de overkant van de
weg aantikt.
't Is nog vroeg. Ik ben op m'n
gemak van Slenaken naar Mar
graten gefietst en vandaar naar
Berg en Terblijt. Daar liggen
straks, op zondag 11 oktober,
start en finish van de strijd om
het WK op de weg voor be
roepsrenners. Net als in 1979.
Toen Jan Raas hier na een
adembenemende finale wereld
kampioen werd.
Het parkoers 1998 is - speciaal
voor wielertoeristen - aangege
ven met witte bordjes. Eerst
naar beneden, richting Maas
tricht. Een fraai begin. Op dit
gedeelte zullen in oktober, op
het strakke asfalt van de grote
weg, met gemak snelheden van
ronde en na 254 kl
waarschijnlijk op^.
omhoog spurt, da^
graag geloven. Tov
terugschakel naaiL.
blad. Plotseling stj
spieren op en krijL
len nauwelijks rorn
nog lang niet bij di
boven. Gerrie Knejj
Cauberg is een glit
loopt niet. Voordz,
je te harken. Je kol
ritme en dat is de£
spieren. Ik noemc
tijd een kramper.
De stafkaart er wefl
haald. Wat is nouj
probleem? Het Gif
aan de voet van d^
74 meter: de top cf'
op de eerste 600 n1
ren voorzichtige bp
dient al een hoogifl
60 meter te worde?'
nen. Ofwel: hethee'
Beklimming van de Cauberg. Gerrie Knetemann: „Een gluiperd, hij loopt niet. Voordat je 't weet, zitje te harken. Je komt nooit in je ritme en dat is
de pest voor je spieren. Ik noem de Cauberg altijd een kramper." foto cor vos
80 km per uur worden gehaald.
Kuiper: „Ik vermoed dat ze hier
allemaal een elf zullen gebrui
ken. Nee, een grotere versnel
ling is er niet."
In de buitenwijken van Maas
tricht ontbreken de wegwijzer
tjes, maar het traject is makke
lijk te vinden. In Bemelen
wacht, na 7,5 kilometer, de Be-
melerberg. Het bord dat een
stijging aankondigt van 11 pro
cent, verstrekt valse voorlich
ting. Kan nooit waar zijn. Het
blijkt immers niet nodig de ket
ting van het buitenblad (53
tandjes) te halen en achter vol
staat een 21. Een aangename
klim in een koelgroene tunnel
van bomen plus hoog opge
schoten struikgewas. Het is
feest vandaag. Zonlicht strooit
confetti tussen de bladeren en
ik ben op de top voordat ik het
weet.
De kerk van Bemelen - leert me
later de kaart van de topografi
sche dienst (uitgave 1980) - ligt
op 80 meter boven zeeniveau;
Gasthuis - twee kilometer ver
derop - op 139. Een onaanzien
lijke rimpel in een aanvallig
landschap. Eerder lief dan uit
dagend; eerder leuk dan stug.
Als ik als recreant al niet terug
hoef te schakelen, hoe zal een
prof dan naar boven rijden?
Juist ja, rammend op het 'grote
mes'. Hier kan straks de beslis
sing onmogelijk vallen. Gerrie
Knetemann (wereldkampioen
1978): „En toch moetje hier
voorin zitten, 't Stelt als berg in
derdaad weinig voor, maar hij is
erg onoverzichtelijk, je moet
goed opletten. Drie scherpe
bochten, donker... voordatje 't
weet is er een groep weg omdat
één of andere linkebal een gaat
je laat vallen."
Gasthuis - Valkenburg is het
mooiste deel van de route.
Wolfshuis, de Van Tienhoven
molen, de kruising met de Sib-
bergrubbe... Alles goud wat er
blinkt. 'Fietsers zijn de meest
voldane bewoners van Neder
land' heeft Koos van Zomeren
eens geschreven. 'En dat komt
omdat ze zich bijna gratis ver
plaatsen'. Gaat voor mij niet op.
Ten eerste kostte m'n hi-tech
karretje me al ruim zesduizend
gulden, ten tweede denk ik daar
tijdens het fietsen nooit aan en
ten derde snel ik nu, na een he
melse afdaling, het gewemel
van Valkenburg binnen.
Er is hier al eens een bus veron
gelukt. September 1954,19 do
den. Remmen dus, opletten en
schakelen. Maar naar welke ver
snelling? Briek Schotte (de we
reldkampioen van 1948) in bij
na niet te ontwarren Vlaams:
„Allé, dat weet ik niet zo precies
meer hè. Ik geloof dat we nog
met een drie-pignon reden. Een
met dertien, een met zestien en
een met negentien tandjes.
Vóór had ik waarschijnlijk een
52 en een 46. We moesten 21
keer de Cauberg op. Dat weet ik
nog heel goed. Was dat 22 keer
geweest, dan was ik nooit niet
meer aangekomen. Ik stond stijf
van de kramp."
Ik besluit de zaken voorzichtig
aan te pakken. Ook al omdat ik
de klim bijna uit m'n hoofd ken.
In het begin is-ie steil; verderop
vlakt-ie sterk af. Al in 1956 - ik
was nog geen 15 - reed ik op
mijn zwart gemoffelde Benzo
met drie versnellingen en dege
lijke terugtrap-rem vanuit
Noord-Holland naar Valken
burg. Dat komt, ik had net 'De
Held van de Cauberg' van Piet
van As gelezen. Ene Wout rijdt
daarin de hele wereldelite naar
huis en dat wilde ik ook wel. Ik
ben het boek helaas kwijtge
raakt.
Recht onder me ratelt m'n ket
ting naar het kleine 39-blad;
achter dirigeer ik 'm naar de 21.
Het blijkt ruim voldoende. 'Een
eitje', denk ik ondanks eerder
ervaringen al snel. En als Gerrie
Knetemann beweert dat de win
naar hier straks, in de laatste
conden; tegen de"
het krabbend enU
net geen 40 minuk;
Hennie Kuiper: „|ir<
schien wel hondew
die op een parkoeiri
enorm hard kurnnn
houden ze vol totlzi
lometergrens. Da'lc
de meesten het Hiel
ven er een stuk ofpv
om de bloemen gioj
Zo ging het in '79;ki
ook gaan."
ROB VAN DEN DOBBElj^
id
Di
MENSELIJK
„Eén advies, meneer Prinsen", zei de makelaar toen hij
ons huis verliet. „Mensen die uw huis willen kopen,
hebben graag ruimte. En uw huis staat nogal vol. Uzou
eens wat weg moeten doen."
Muziek in mijn oren. De middenstand heeft als motto:
Alles moet weg. Maar bij ons geldt: niets mag weg.
Regel van het huis. Jaren geleden door mijn vrouw
ingesteld.
Ik praat niet over het pak melk dat, een week
over de uiterste gebruiksdatum, nog in de
ijskast staat. En evenmin over het onsje ge
hakt dat al vijf jaar onder in de vriezer ligt.
Ik heb het hier over ernstiger zaken. Lees
en huiver.
- Stofjes en lapjes. Ooit allemaal afge-
ptijsd geweest. Couponnetjes heetten ze
toen, geloof ik. Meters couponnetjes, kilo
meters couponnetjes. Genoeg couponnetjes
om de Chinese muur mee te bekleden. Cou
ponnetjes voor kussenslopen, dekbedover
trekken, gordijnen. Allemaal zuinig bewaard
voor „als de kinderen het huis uitgaan en
hun studentenkamers moeten inrichten. "De
kinderen zijn al jaren het huis uiten willen
met die rommel niet dood gezien worden.
Maar wij gooien niets weg. Regel van het huis.
Wij bewaren al dat linnen en katoen in:
- Kisten en kasten. Legkasten, hangkasten, la-
denkasten. Kasten op wieltjes. Kasten die met
een handige ingreep in twee kleine kasten om
getoverd kunnen worden. En al die kasten zijn ooit hun
leven begonnen als bouwpakket. Wij kochten al bouw
pakketten bij Ikea en ergere zaken, toen Ikea nog niet
eens was uitgevonden. En al die kisten en kasten komen
mooi van pas want daar bewaren wij onze couponne
tjes in. En trouwens ook onze:
- Tijdschriften. Over huis en tuin, huis en keuken, huis
en antiek, huis en vrouwzijn anno nu, overmaison et
jardin, house and kitchen en huizen in hetSchwar-
zwald. De vloerbedekking die nu in de mode is, zoeken
wij voor u op. Alsmede hoe u van uw zolder een paleis
kunt maken. Of had kunnen maken in 1976 want die
jaargang is bij ons te koop. Vooruit: te krijg. Akkoord:
geld toe. Als we het goede nummer tenminste kunnen
vinden te midden van onze:
- Bric a brac. Ooit gekocht op rommelmarkten, antiek
beurzen, fancy fairs en bij 'Piet (ver)koopt alles!'. Kande
laars met uitstekende armen, schemerlampen die in
gietijzer openbloeien op hoofdhoogte en fauteuils waar
van alleen de bekleding nog even vernieuwd had moe
ten worden. Wie bij ons van de voorkamer naar de keu
ken wil, moet na twee meter bukken, na vier meter links
aanhouden, nazes meter rechts voorsorteren, niet strui
kelen over dat leuke voetenbankje en in ieder geval ver
zekerd zijn.
Mensen, dit gaat allemaal veranderen. Joost verkoopt
alles. Aan u. aan het groot vuil, aan de brandstapel. Al
les moet weg!
Makelaars orders.
JOOST PRINSEN
De NOS is in gesprek met DANIËLLE
OVERGAAG voor de functie van presen
tator van Studio Sport of Sportjournaal.
De publieke omroep zoekt een vervanger
voor Emile Schelvis, die naar Canal-i- is
vertrokken. Een woordvoerder van de
NOS-persdienst wilde desgevraagd al
leen kwijt dat de NOS 'praat' met Over-
gaag. Danielle Overgaag was in het verle
den wielrenster en als zodanig lid van de
Nederlandse selectie. Ook presenteerde
zij diverse televisieprogramma's, waaron
der Nederland Motorland en De verjaar
dagshow. Momenteel is ze bij RTL 4 pre
sentatrice van Staatslot op locatie.
Een miniatuur buil terriër met een beu
gel. Een Duitse herder met een kroon.
Steeds meer mensen besteden aandacht
aan het gebit van hun huisdier. Luxe?
..Beslist niet", zegt ANDRIES VAN FO-
REEST, pionier op het gebied van tand
heelkunde bij dieren. ,,Als een politie
hond een tand breekt, kan hij zijn werk
niet meer doen. Dat is toch doodzonde
als er twee, drie jaar mee getraind is?" In
het Veterinair Specialisten Centrum in
Wageningen behandelt Van Foreest die
ren uit het hele land. Hij heeft er inmid
dels een halve weektaak aan. Meestal
gaat het om honden, katten, cavia's of
konijnen. Een enkele keer om een olifant
of een leeuw. Er zijn grote verschillen
ilj'
met het werk van de gewo o.
„Mensen komen naardet
ze kiespijn hebben. Bij di
problemen pas als er een;£l
een tand of kies afbreektc?
slechter gaat eten", zegt\„(
Dieren hebben ook mindef^
dan mensen. En natuurlij!-
bij ze aan te komen met ere
Hoewel: steeds meer hon^ei
bezitters poeten tegenwo:e
van hun dieren.
ier
DORIS KÖPF, de echtgenr"'
lijsttrekker Gerhard Schreef
naar Bonn verhuizen als tfst
verkiezingen in Duitslandr1
is premier van Nedersaks^
bondskanselier kunnen wj
SPD de CDU van Helmut'
verslaan. Köpf zei dat zij qj
blijven omdat haar 7-jarigr
school net in een nieuwe^ud
men. Köpf, die nog niet zipbi
Schroder getrouwd is, verlge
jaar met haar dochtertje veni
naar Nedersaksen. Omdafeei
volgend jaar naar Berlijn«n
Köpf Bonn als tussenstatits,
zei zij. Zij heeft er niets op^dr
Schroder zolang zijn intreiwi
woongemeenschap in Borim:
