'Drempels in de kunst kwestie van smaak'
Geen illusies meer over onafhankelijkheid Ma
Meningen
Sinterklaas en de
betrokken krant
Tegen boom voor De Waag
is al eerder geprotesteerd
Overheid spekt verzekeraars
Dokter Fogelberg heeft
praktijkruimte gewoon i
Fogelberg niet
Leiden wordt
enige diej
tegengew
WOENSDAG 9 SEPTEMBER 1998
970
De pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief gaarne vermelding van onderwerp en publicatiedatum van het artikel waarop u reageert. De reda
brieven bekorten of weigeren. Alleen brieven met een volledige adressering komen voor plaatsing in aanmerking. Bijdragen sturen naar: Leidsch Dagblad, t.a.v.
Meningen, Postbus 54,2300 AB Leiden, of faxen naar: 071 - 5321921, of e-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl
UITGELICHT
Op onze redactie bestaat een
gezonde allergie voor actie-
journalistiek. Journalisten zijn
er niet om de wereld te verbe
teren. Dat wil natuurlijk nog
niet zeggen dat de krant de sa
menleving louter vanaf de zij
lijn beziet. De kleur - of liever
gezegd de cultuur - van de
krant is bijvoorbeeld terug te
vinden in de selectie en de
presentatie van het nieuws en
de achtergronden, in de strek
king van de commentaren en
in de keuze van de columnis
ten. In de meeste Nederlandse
kranten is het kerknieuws na
genoeg verdwenen; wij kozen
er begin dit jaar bewust voor
dagelijks meer ruimte uit te
trekken voor de rubriek Kerk
en Samenleving.
Maar de krant doet meer. In
de loop van de jaren zijn we
betrokken geraakt bij de meest
uiteenlopende initiatieven. Zo
zijn we via onze afdeling pro
motie sponsor en mede-orga
nisator van sportevenementen
als de LD-cup en het Masters
Tenniscircuit. Ook een initia
tief als de Leidse Start, een
competitie voor beginnende
ondernemers wordt door het
Leidsch Dagblad gesteund.
Sinds kort zijn daar twee ini
tiatieven bijgekomen. Afgelo
pen zaterdag stond de oproep
in de krant voor het aanbren
gen van goede doelen voor de
LD-puzzel en maandag ver
meldden wij de vijf nominaties
voor de Zilveren Veer, een
jaarlijks cultuurprijs die wij sa
men met de EWR en het com
municatiebedrijf MVKK toe
kennen. Zowel bij de LD-puz-
zelactie als bij de Zilveren Veer
is een belangrijke rol voor de
lezer weggelegd. De komende
weken leest u daar meer over.
Bij al die voorbeelden van
sponsering gaat het ons niet
om sinterklaas te spelen, maar
om onze betrokkenheid te la
ten zien bij initiatieven in deze
regio die extra aandacht en/of
geld verdienen.
Over sinterklaas gesproken,
de heer Salome uit Koudekerk
aan den Rijn vraagt zich in een
vrolijke fax aan de redactie af
waarom de goedheiligman za
terdag niet in de krant stond,
terwijl de voorpagina de da
tum van 5 december 1998 ver
meldde. Daar had natuurlijk 5
september 1998 moeten staan.
ton van brussel
Naar aanleiding van uw artikel
'Een boom des aanstoots' in de
rubriek Uitwijken in het
Leidsch Dagblad van 27 augus
tus, is het misschien aardig te
vernemen dat ondergetekende
bij het plaatsen van de betref
fende boom in juni 1980 al be
zwaren heeft gemaakt. En wel
om dezelfde reden als in uw ar
tikel wordt genoemd, namelijk
dat deze boom het uitzicht op
het fraaie Waaggebouw bederft.
Na 16 maanden kwam de ge
meente vervolgens tot de 'wel
overwogen beslissing' dat het
uit het oogpunt van de groen
voorziening onverantwoord was
de boom te verwijderen.
Het feitelijke failliet van onze
democratie kon niet worden
verhuld door de regeringsver
klaring. Het vertrek van Robin
Linschoten die vervolgens in
een lucratief verzekeringsbedje
belandde, sprak al boekdelen.
Wetgeving komt immers alleen
tot stand om de particuliere as
suradeuren te spekken. Een
eventuele Sebrenica-enquête
komt als geroepen. Dat leidt de
aandacht af, zodat het om zeep
helpen van het ziekenfonds lek
ker stiekem kan gebeuren.
Greg Jansen,
Noordwijk.
Als bewoonster van de De Sit-
terlaan én als patiënt van dokter
Fogelberg wil ik reageren op het
artikel 'In Leiden heeft een
huisarts mazzel of pech' in het
Leidsch Dagblad van 27 augus
tus.
De parktijkruimte die dokter
Fogelberg in de De Sitterlaan
benut, heeft zij nodig als 'leef
ruimte' voor de patiënten. Om
haar te dwingen ook nog eens
zelf in die ruimte te gaan wo
nen, is mensonterend.
Aan de overkant van de
straat, op nummer 9, staat nota
bene een woning leeg. En ver
schillende eigenaren van huizen
in de De Stitterlaan staan inge
schreven in Leiden, maar wo
nen zelf buiten de stad en ver
huren hun huis aan studenten.
Deze huizen zijn j-,
tenhuizen gewordi,
dat niet rechtvaardig
Wat het probleek
vrouw Fogelberg befc
man/vrouwis. Nurnjj
dig als praktijkruimfj
meente Leiden dw
wachten op 27.000
het een psychology
die hier word gevoel
Ik wil dat er, voor^
ter Goekoop weggL
deze kwestie wordt^
dan wel ten gunste |r
arts. 'j
Collega Fogelberg (artikel: 'In
Leiden heeft een huisarts maz
zel of pech' in het Leidsch Dag
blad van 27 augustus) is niet de
enige huisarts die tegenwerking
van de gemeente Leiden onder
vindt.
Sedert vier jaar ben ik gepen
sioneerd huisarts, met 10 jaar
ervaring in Amsterdam en 28
jaar in Leiden. Toen ik in 1994
mijn praktijk - die was geves
tigd op het adres Prinsenstraat 5
- wilde overdragen aan mijn
opvolger, kreeg ik van de ge
meente Leiden te horen dat het
pand een andere bestemming
zou krijgen, en wel als kinder
opvangcentrum. Mijn opvolger
moest maar zien iets anders te
vinden.
Nadrukkelijk wil ik stellen dat
er van verkoop van praktijk
en/of huis geen sprake meer is.
De overheid heeft de verkoop
van 'goodwill' al vele jaren gele
den verboden. En aangezien de
meeste Leidse huisartsen ge
scheiden van hun praktijk wo
nen, is er ook geen sprake van
huisverkoop aan een opvolger.
Wie schetst echter mijn verba
zing dat mijn opvolger, na een
kon gesprek bij de gemeente,
zonder enig probleem toestem
ming kreeg op de Prinsenstraat
5 te blijven praktiseren.
tl
Voor de goede orqe
op, dat de gemeentf*
de bijna dertig jaar^
adres heb gewerkt rZf
wel te koop aanbongj
gevolge van een
erfpachtsom, deze t
mij vrijwel onmogeLfc
Het noodzakelijk^
voor dit huurpar%
danks vele verzoel_
zijds, dan ook bepef"
lerlaagste minimunp
blijkend uit het o
van PvdA-wethoudf
bij het artikel ov®
verbaast mij dan ooi
Het lijkt wel of
huisartsen ziet als
geldwolven. De
er eens over moete^
dat men in Leide^
zou moeten zijn dalyj
keerstechnisch gezic
te moeilijke stad,
sinecure is patiënt^
bezoeken, nog huis/a
werken. L
Ik hoop dan ooM*
de sympathieke
gevrijwaard wordt^
woekerprijs van 27.§,
De redactie van het Leidse universi
teitsblad Mare had de oud-hoogleraar
René Diekstra aangezocht als mede
werker voor een bepaalde rubriek en
zoals in het Leidsch Dagblad van 2
september te lezen viel, achtte het
College van Bestuur
van de universiteit
dat 'niet gepast'. Dit
vanwege de pla
giaataffaire waarbij
Diekstra betrokken
was en die tot zijn ontslag leidde bij
de Leidse universiteit.
Het ongenoegen van het College
van Bestuur was voor de hoofdredac
teur van Mare aanleiding om op het
laatste moment Diekstra uit zijn blad
te houden. Over de onafhankelijkheid
van de redactie van Mare behoeven
we ons dus geen illusies meer te ma
ken. Nimmer was dat duidelijker dan
nu. Als het er echt op aankomt, heeft
zij eenvoudig te luisteren naar 'her
master's voice'.
Dit incident (er zijn er overigens
meer geweest) is voor een deel terug
OPINIE
Ruud Paauw is voormalig
adjunct-hoofdredacteur van
het Leidsch Dagblad. Op
verzoek van deze krant schreef
hij een opinie over het veto dat
het College van Bestuur van de
Leidse universiteit uitsprak
over het medewerkerschap van
René Diekstra bij het
universiteitsblad Mare.
te voeren op de bestuursvorm die bij
de oprichting van het blad, vele jaren
geleden, is gekozen. Ik weet daar wel
iets van, omdat ik lid was van de com
missie die de voorbereiding ter hand
nam van wat later Mare zou heten.
Voor die tijd was er
het LUB, het Leids
Universiteits Blad,
dat gemaakt werd
door de afdeling
Voorlichting. Dat
was braaf van toon en stak inhoudelijk
wat pover af bij andere universiteits
bladen. De tijdgeest vroeg om loskop
peling van 'Voorlichting', zoals dat bij
andere universiteiten trouwens al lang
was gebeurd. Of het toenmalige Colle
ge van Bestuur dat een aangename
ontwikkeling vond, laten we maar in
het midden.
De commissie, voorgezeten door de
latere Leidse wethouder Van Rij, be
stond uit een gemêleerd gezelschap:
vazallen van het College van Bestuur,
studenten, de voorlichter (die eigenlijk
van geen loskoppeling wilde weten),
de hoofredacteur van het blad van de
Erasmus universiteit en drie journalis
ten: dr. Diemer, hoofdredacteur van
de zogenoemde Kwartetbladen, Elias,
de onderwijsredacteur van NRC-Han-
delsblad en mijn persoontje.
Als journalist had ik in de loop der
jaren talloze chaotische vergaderingen
meegemaakt (journalisten zelf kunnen
er ook wat van), maai- deze spande
absoluut de kroon. Steeds als het ge
zelschap moeizaam tot overeenstem
ming leek te komen over een of ander
punt, riep één der vazallen: 'Maar wat
willen we nu eigenlijk met dat blaad
je', waarna alles opnieuw begon. Gek
werd je ervan. En dan heb ik het maar
niet over het gekuip, de roddel en het
gedonderjaag tussen de vergaderdata.
Ik had gedacht dat we het raamwerk
voor het nieuwe blad wel in een week
of zes klaar zouden hebben. Onver
antwoordelijk optimisme: het duurde
vele, vele maanden. Diemer en Elias
hielden de universitaire Hoekse en
Kabeljauwse twisten al gauw voor ge
zien.
Een deel van de commissie wilde
het nieuwe blad graag in een stichting
onderbrengen, zoals ook elders met
een aantal universiteitsbladen was ge
beurd. Een stichting met een beetje
geharnast bestuur. Ja, je wilt een onaf
hankelijk blad of je wilt het niet. En als
je het wilt moet je het zo goed moge
lijk afschermen tegen ingrepen van
buiten.
Het toenmalige College van Bestuur
liet weten dat het tot wel wat bereid
De nieuwe staatssecretaris
van cultuur, Rick van der
Ploeg, staat een 'dansende
overheid' voor, die zich
begeeft op het pad van de
'wisselende contacten'.
Tijdens zijn State of the
Union - bij de opening
van van het Nederlands-
Vlaams Theaterfestival in
Amsterdam - waar
schuwde hij voor de
'tweedeling tussen de
gesubsidieerde wereld van
de traditionele kunst voor
de elite en de vaak
commerciële cultuur voor
de massa'. Hij wil een
brug slaan tussen
elitekunst en massa
cultuur, waarbij hij een
nieuw evenwicht zoekt
tussen kunstbeleid dat
door kwaliteitsdes
kundigen wordt
gelegitimeerd en
kunstbeleid dat door de
publieke belangstelling
wordt bevestigd.
Heeft Van der Ploeg
gelijk? En wat te denken
van zijn opmerking: „Is
het niet vreemd dat een
bezoeker van de opera
gemiddeld 70 gulden
betaalt voor een kaartje
dat 400 gulden kost,
terwijl een bezoeker van
de Rolling Stones het volle
pond van 85 gulden
betaalt?"?
A. Pechtold (D66), wethouder
van cultuur in Leiden: „Het
idee dat voor een ieder de
drempels voor kunst- en cul
tuuruitingen laag moeten zijn,
onderschrijf ik. Dat mensen
toch drempels voelen, is vol-
000 fans naar het Malieveld in Den Haag. Voor een (ongesubsidieerd) toegangsbewijs hadden zij allemaal wel
FOTO ANP
Het Stonesconcert trok zaterdag 86.1
85 gulden over.
gens mij echter niet zozeer het
gevolg van de door Van der
Ploeg gesignaleerde tweedeling
maar heeft met smaak te ma
ken. Ik kan morgen de musea
gratis maken en voor een ope
ra-avond maximumprijzen van
tien gulden hanteren maar de
bewoner van de Professoren-
buurt staat op zaterdag niet
langs de lijn bij Docos en de
Slaaghwijkers krijg ik met zo'n
beleid niet naar de Schouw
burg. De overheid moet desal
niettemin wel mogelijkheden
scheppen. Al in het onderwijs
op de basisscholen moeten kin
deren kennis kunnen nemen
van het cultuuraanbod zodat ze
op latere leeftijd niet een drem
pel voelen van Lakenhal, Stads
gehoorzaal- of Schouwburg.
Verder wil ik het begrip cultuur
niet 'eng' zien. De Schouwburg
is cultuur maar K&G ook en de
Lakenfeesten ook. Het is niet
voor niets dat dit college meer
geld voor de amateurkunst wil
vrijmaken. Ingezien wordt dat
die gezelschappen vele mensen
op de been krijgen en daarom
ondersteuning verdienen. Nog
even over dat met 330 gulden
gesubsidieerde operakaartje: ik
denk niet dat de bezoekers van
FC Den Haag - FC Utrecht het
volle pond, dus inclusief de kos
ten van vernielde treinen en
ME-inzet, hoeven te betalen.
Dat is appels met peren verge
lijken maar dat doet Van der
Ploeg ook."
A. Bouwmans van de Streek-
muziekschool Leiden e.o: „Het
gedachtengoed van de staatsse
cretaris overplanten op het sub
sidiebeleid van Leiden en de
andere gemeenten die aan de
muziekschool deelnemen? Wel
nee, dat kan helemaal niet. On
ze inkomsten bestaan voor on
geveer de helft uit subsidie en
voor de andere helft uit lesgel
den. Zou de subsidie wegvallen,
dan kan zo'n beetje heel de
schoolbevolking geen les meer
volgen want dan zou het lesgeld
twee keer zo hoog worden. Nee,
met popgroepen kan en mag je
de streekmuziekschool, een on
derwijsinstelling, niet vergelij
ken. Ook praat je in de popmu
ziek over heel andere getallen.
De 86.000 fans van de Rolling
Stones hadden er zaterdag 85
gulden en enorme regenbuien
voor over om bij dat concert te
zijn. Ook worden er veel meer
popcd's verkocht dan opera of
klassiek."
Carola Eppink, jongerencen
trum 't Stathuys: „Jongeren be
ginnen nooit met Mozart of
Bach. Zij interesseren zich eer
der voor hiphop en graffity. Het
zou niet slecht zijn als de over
heid zich ook eens meer zou
richten op dergelijke cultuurui
tingen. Aan de andere kant heb
ik altijd gevonden dat - bijvoor
beeld - de grote poppodia een
taak hebben om jongeren ook
met andere uitingen van kunst
dan popcultuur alleen in aanra
king te brengen. We moeten de
wat elitaire vormen van kunst
niet 'afschaffen'. Ze kosten
weliswaar heel veel geld, maar
ze hebben een lange historische
waarde."
A. Geertsema, cultuurwoord
voerder van de WD in Leiden:
„De plannen van Van der Ploeg
zijn heel slecht. Mijn partij en ik
hechten aan kwaliteit en diver
siteit. Nee, op dit vlak zou ik de
markt zijn werk niet willen laten
doen. Dan zou Youp van 't Hek
avond aan avond de Schouw
burg uitverkopen en dat zou
een absolute verarming zijn. Ik
kan me nog een discussie herin
neren over het afstoten van de
Schouwburg en de Stadsge
hoorzaal aan Van der Valk. Dat
was in het kader van een nota
over gemeentelijke kerntaken.
Gelukkig is het daar nooit van
gekomen. Ook de hiermee sa
menhangende discussie of dat
werk van Mondriaan nu 50 of
80 miljoen gulden waard is,
vind ik niet relevant. Er is 80
miljoen uitgegeven omdat dit
werk waardevol voor de Neder
landse cultuur wordt geacht en
een politicus, zo vind ik, moet
zich geen oordeel over kunst
aanmeten. Daar hebben we an
deren voor. Verder moetje niet
alleen naar de vraagkant kijken.
Er zijn ook gewoon mensen die
graag opera's maken."
Fons Delemarre, voorzitter
van het LVC: „De gedachten-
kronkel over operakaartjes en
de Rolling Stones kan ik niet he
lemaal volgen. Een kaartje voor
de Stones kun je toch niet sub
sidiëren? Met zo'n concert
wordt een grote winst gemaakt.
Zo zal hij het ook wel niet heb
ben bedoeld. De staatssecretaris
heeft gelijk als hij pleit voor een
evenwichtiger verdeling van
subsidiegelden. Daar kan ik me
helemaal in vinden. Als wij met
de gemeente aan tafel zitten,
zeggen we ook altijd dat we het
vreemd vinden dat er op een
zitplaats in de Schouwburg
méér subsidie zit dan op een
staplaats in het LVC. Waarom
mag een poppodium nou niet
op dezelfde manier uit de ruif
eten als een schouwburg?"
wim koevoet en annet van aarsen
Oud-hoogleraar René Diekstra.
was, maai" onder geen voorwaarde tot
een stichting. Er is vele uren over ge
steggeld zonder dat er wijziging in dat
standpunt kwam. Er viel daarna niet
anders te doen dan een zo goed mo
gelijk redactiestatuut in elkaar te tim
meren.
Aan de onverstoorbare hardnekkig
heid van Van Rij was het te danken
dat dat er ten slotte kwam. Maar de
zwakke plek was toen al in het geheel
zichtbaar: het College kon, zeker als
dat uit kleinzerige lieden zou bestaan,
de redactie bij onwelgevallige kwesties
danig dwarszitten. Zoals nu - maar dit
is bepaald niet de eerste keer dat het
gebeurt. Zo lang de redactie onder de
ze structuur werkt zal dat gevaar blij
ven bestaan.
Over het incident rond het mede
werkerschap van Diekstra valt nog wel
het een en ander te zeggen. Hoofdre
dacteur Palm zegt in het Leidsch Dag
blad dat gesprekken met het College
hem leerden dat 'de tijd niet rijp' was
voor de rubriek van Diekstra. Daaf
kwam hij dan wel erg laat achter. Hij
moet toch hebben geweten dat de
naam Diekstra alleen al een open ze
nuw raakt bij diverse mandarijnen van
de universiteit.
En hij was notabene al gewaar
schuwd door Diekstra zelf. Die ver
klaarde op 2 september in NRC Han
delsblad dat hij al in juni bij de redac
tie had geïnformeerd of zij geen pro
blemen verwachtte door zijn mede
werking. Hoofdredacteur Palm zou
toen hebben ontkend dat er moeilijk
heden van zouden komen. Als dat in
derdaad zo is gegaan, dan is hij als
hoofdredacteur tamelijk naïef ge
weest.
Het is jammer dat Palms ruggen
graat wat weinig staaldraad vertoont,
al moet men niet onderschatten met
welke maatregelen er is gedreigd. Ik
had wel eens willen zien wat er zou
zijn gebeurd als de hoofdredacteur
zijn voornemen gewoon had doorge
zet. Wat Mare wilde met die brieven
rubriek van Diekstra was tenslotte in
geen enkel opzicht onfatsoenlijk of
verwerpelijk. Dat een aantal universi
taire kopstukken kennelijk r
problemen heeft met de cig
flatteuze rol in de afhandelL
affaire-Diekstra en het liefstl
man achter de Oeral verdwij
iets waar de redactie een
aan behoeft te hebben. n
Wat mij tot slot met gêne
de verklaring van het Colle®
stuur waarin het zegt dat hi
stemming heeft kennisgen^:
het besluit van de hoofdredji
geen brievenrubriek in Mare_
nen waarin Diekstra probl^
lezers behandelt'. Proef die
even. Eerst de hoofdredacteiji
levuur aan de schenen legg^
instemming betuigen met hl
hij in arren moede het hol
schoot heeft gelegd.
Voor een dergelijke houdiij
College zal wel een keurig
schappelijke term bestaan,:
ongeletterde houd ik het ma»
bekakkigheid.
r.d. paauw I
