Minder vluchtelingen naar Oegstgeest
De wijk die
werd weggezet
SUPER DE BOER
Leiden Regio
LEKKER VOORDELIG
3.99
19.99
1.29
Stompwijkse poldercross:
bommetjes en baggeraars
'Keuring 70-plussers géén discriminatie'
U
H
N
Eeuwige zoeker en vechter
t fl
31 AUGUSTUS 1998
Dertien leden van jeu de boulesvereniging Warboule
hun boules zo goed mogelijk te 'plaatsen' in
Park Groot Leerust. Daar hield Warboule voor
it zJteerst in haar bestaan een zogeheten 'pointeurskampioen-
voor leden. Deelnemers moesten hierbij één onderdeel
spel, het pointeren of 'plaatsen', zo goed mogelijk uit-
De van origine Fransman P. Rocha benaderde de 'but',
kleine bal, het dichtst met zijn boules en werd kampioen.
foto taco van der eb
zetten auto op z'n kop
Een eigenaar van een personenauto werd in de
van zaterdag op zondag wakker van een harde klap. Toen
buiten keek, zag hij zijn auto ondersteboven aan de Tol-
ïaersingel in Leiderdorp liggen. Het voertuig was omgeduwd
baldadigheid. Nadat de auto was rechtgezet, bleek er zoveel
hade dat hij moest worden weggesleept.
ERNA STRAATSMA, 071 -5356437,PLV -CHEF JUDY NIHOF, 071 -5356416
wee gewonden bij aanrijding
gstgeest» Twee automobilisten zijn vrijdag rond tien uur 's
unds bij een frontale botsing op de Ir. Tjalmaweg gewond ge-
ikt. Het ongeluk vond plaats toen een 19-jarige automobiliste
Dordrecht bij een inhaalmanoeuvre ter hoogte van de brug
er de Rijn te ver naar het midden uitweek. Ze botste daardoor
jen een verkeerspaal en kwam op de weghelft voor tegemoet-
mend verkeer richting Leiden terecht. Daar werd ze aangere-
n door een 57-jarige automobiliste uit Schiedam. De
irdrechtse liep beenletsel op, de Schiedamse kneuzingen. Te
il de automobiliste uit Dordrecht is proces-verbaal opge-
lakt.
Komst statushouders uitgesteld
Er komen geen tweehonderd, maar slechts hondertwin
tig vluchtelingen naar de studentenbarakken aan de
Oegstgeestse Oude Rijnsburgerweg. Daarover zijn de
Stichting Leidse Studentenhuisvesting (SLS) en de Cen
trale Opvang Asielzoekers (COA) het eens geworden. De
eerste asielzoekers komen bovendien een paar weken la
ter naar Oegstgeest dan de bedoeling was: pas half sep
tember worden de eerste vijftig statushouders verwacht.
oegstgeest maarten keulemans ben behalve een maatschappe-
De SLS geeft met de verkleining
van het vluchtelingencentrum
gehoor aan protesten van stu
denten die per se op het terrein
willen blijven wonen. „We heb-
lijke verantwoordelijkheid te
genover vluchtelingen ook een
verantwoordelijkheid voor de
huisvesting van jongeren uit
onze regio", zegt N. Stikkel-
orum, hoofd verhuurzaken bij
de SLS. Vandaar dat er tachtig
kamers voor studenten gereser
veerd blijven.
Volgens een woordvoerder
van de COA gaat de opvang-in-
stelling morrend akkoord met
de verlaging van het aantal
vluchtelingen. ,,De verhuurder
bleek or niet in geslaagd vol
doende plaatsen te leveren.
Vanwege onze bedrijfsvoering
konden we daar geen genoegen
meenemen."
De onenigheid zou er dan ook
oorzaak van zijn dat de eerste
vluchtelingen pas half septem
ber naar Oegstgeest komen en
niet, zoals eerder werd aange
kondigd, op 1 september. De
COA houdt overigens nog
steeds' 'een slagje om de arm'.
,,De woonruimte moet wel ge
reed worden bevonden." Deze
week wordt de knoop over de
komst van de eerste groep sta
tushouders definitief doorge
hakt.
De SLS heeft een andere le
zing: volgens hem is er 'nooit
sprake geweest van een conflict'
met de COA. ,,Alle partijen zijn
tevreden", stelt Stikkelorum.
,,We hebben op dit moment vijf
barakken met in totaal vijftig
kamers leeg staan. En al begin
nen we met vijftig statushou
ders, we hopen zeer binnenkort
de 120 te halen. Maar dat mag
ook wat later in het jaar." Vol
gens de SLS heeft het uitstel dan
ook een andere reden: de lege
barakken moeten nog worden
gereedgemaakt voor de status
houders.
Studentbeheerder en barak
ken-bewoner H. Kalalo denkt
dat de SLS meer barakken leeg
had kunnen krijgen als er betere
afspraken waren gemaakt over
het doorverhuizen binnen het
complex. Studenten die intern
doorschuiven, komen in aan
merking voor een verhuispre
mie van 250 gulden - maar al
leen als de barak waaruit ze ver
trekken uiteindelijk helemaal
leegkomt. „Dat stimuleert het
doorverhuizen niet erg. Het
leidt er vooral toe dat mensen
naar elkaar zitten te kijken: ga jij
al weg?"
In het vluchtelingencentrum
worden asielzoekers met een
status gehuisvest, die wachten
op een 'gewone' huurwoning.
Het complex is tijdelijk: de SLS
wil de barakken in september
2001 iij zijn geheel opdoeken.
Itloze
fitte druiven
Varkenshaas
Super Spim
jgg' <0? pak450g
ALTIJD OP ZOEK NAAR HET BESTE
voorschoten connie v
De 87-jarige Voorschotenaar J. Meyster
heeft zich afgelopen week zeer opgewon
den over de vermeende
'leeftijdsdiscriminatie' van 70-plussers. Een
woord dat de ouderenbond ANBO plakt op
de verplichte medische keuring voor deze
oudere automobilisten. „Dit heeft niets met
discriminatie te maken. Het is gewoon een
limiet. Elke grens is willekeurig, maar ze
ventigjaar is een verstandige grens."
De ANBO spant, samen met stichting de
Ombudsman en een 70-jarige inwoner uit
Almere, een proefproces aan tegen de ge
meente Almere. Deze gemeente weigert de
70-jarige een nieuw rijbewijs te verstrekken.
De man wilde de verplichte medische keu
ring voor mensen boven de zeventig niet
ondergaan. De ouderenbond en ombuds
man noemden de leeftijdsgrens van zeven
tigjaar 'leeftijdsdiscriminatie'.
En dat vindt Meyster, die zelf nog wel au
torijdt, grote onzin. „Ik kan wel gekeurd
zijn, maar zes maanden later kan mijn ge
zichtsvermogen of mijn reactievermogen
achteruit zijn gegaan. Een geldig rijbewijs
zegt niks. Zo'mkeuring is veel te wijdmazig.
Mensen boven de zeventig bijvoorbeeld om
de twee jaar vanuit de overheid laten keu
ren, is voldoende. Daarnaast zou iedereen
zichzelf kritisch moeten beoordelen en
moeten luisteren naar adviezen van ande
ren."
Zo meldt hij dat hij iemand kende die,
gewaarschuwd door zijn omgeving, enige
malen blikschade maakte totdat zijn rijbe
wijs werd afgenomen. Een tweede bekende
'was zo wijs na enige aanrijdingen te stop
pen'. Een derde voorbeeld betrof iemand
'die niet naai' goede raad luisterde en zich
onlangs heeft doodgereden'.
Zelf rijdt Meyster sinds zijn twintigste. „Ik
denk dat ik al zo'n anderhalf miljoen kilo
meter gereden heb. Maar nu rijd ik alleen
nog maar wat kleine ritjes. Mijn vrouw en ik
maken veel gebruik van het openbaar ver
voer. Ik heb trouwens geen plezier meer in
het rijden, mensen rijden zo onverant
woord."
Toch wil hij zijn "auto nog niet wegdoen.
„Mijn vrouw is slechtziend, en ik ben haar
geleidehond." Als ik negentig ben, is mijn
auto vijftien jaar oud. Dan gaat 'ie mis
schien gebreken vertonen en koop ik geen
nieuwe meer."
Meyster drukt bejaarden op het hart 'tij
dig op te houden met rijden, wanneer zij
een gevaar op de weg gaan vormen.' Op ei
gen initiatief heeft Meyster zich nog laten
keuren. Hoewel hij er wel tegenop zag. „Ik
was bang dat ik nog maar voor één jaar
goedgekeurd zou worden. Ik bleek echter
nog drie jaar te mogen rijden. In maart laat
ik me nog eens keuren. Ik ben benieuwd
hoeveel jaar ik dan krijg."
stompwijk josé van santen
„Ik zei nog zo: geen bommetje",
schreeuwt een toeschouwer
quasi verontwaardigd wanneer
een jongen met hoge snelheid
in de ringvaart plonst. Het kind
gaat kopje onder en komt met
een lach weer boven. De eerste
Stompwijkse poldercross is nat,
heel nat. En dat is nu net de be
doeling van IJsclub Nut Ver
maak. Zaterdag nam de club
het initiatief voor deze veredel
de vorm van 'slootje springen'.
Met de inschrijvingsgelden wil
de de vereniging meer financië
le armslag krijgen voor een
jeugdschaatskamp.
Het parcours is zo'n drie en
een halve kilometer lang, waar
bij de deelnemers een eind
moeten lopen, stukjes moeten
zwemmen en over modderslo
ten moeten springen. Om half
vier mogen de kinderen van 10
tot en met 14 jaar starten. In
een rap tempo gaan de meesten
weg. Die snelheid wordt echter
al snel minder, wanneer blijkt
dat de eerste sloot aardig ver
weg is. Eenmaal bij het water
aangekomen halen de jonge
deelnemers meteen een nat
pak, want naar de overkapt
springen is onmogelijk. Daarna
volgen zo'n twintig modder-
slootjes waarin her en der een
schoen blijft steken. Met het
kroos in hun haren tobben de
kinderen verder. Hun kleding is
zwart, maar dat maakt niet uit.
Wat is er nu leuker dan jezelf
vies maken?
Winnen is belangrijker dan
baggeren, moet de Tom Korte-
kaas (14) hebben gedacht. Met
een flinke voorsprong loopt hij
als eerste onder de finish-vlag
door. De tweede plaats gaat
naar Stefan de Groot (14) en
Quint Bierhuis (12) eindigt der
de. Beiden zijn Stompwijkers.
Bij de meisjes gaan die plaat
sen ook naar Stompwijksen.
Femke Hilgersom (11) en Judith
de Haas (12) worden achtereen
volgens tweede en derde. De
eerste plaats gaat naar Esther
Kortekaas (13), het zusje van
Tom. Beide kinderen zijn 'erva
ren' in het springen, want ze
deden dit jaar ook met de War-
mondse poldercross mee.
Esther vindt het parcours niet
zo moeilijk, want je hoe^t niet
zo veel te zwemmen als in War
mond. Ook haar broer gaat het
gemakkelijk af.
Om vier uur is het de beurt
aan de volwassenen. Wat opvalt
aan de bonte club lopers is hun
verschil in kledingstijl. De een
heeft een strak aero-dynamisch
pak aan, terwijl de ander zijn
oude goed uit de kast heeft ge
trokken. Voor de snelheid
maakt het echter weinig uit.
Met zijn gescheurde korte broek
en blote bast neemt Leiderdor
penaar Michel Pennings de lei
ding. Hij gaat vlot over de natte
hindernissen heen. Met een rui
me voorsprong finisht hij bij de
sporthal. Nog nahijgend vertelt
hij dat het de vierde keer is dat
hij aan zo'n evenement mee
doet. Hij heeft inmiddels een
heuse springtactiek ontwikkeld.
„Kijk, ik spring zo", zegt hij, ter
wijl hij het ene been voor en het
andere achter zet, „dan kan ik
meteen doorlopen. Als je met
twee benen gelijk neerkomt, sta
je stil." Pennings is goed te
spreken over de cross. „Echt
hartstikke leuk. Het Stompwijk
se water heeft een ideale tem
peratuur."
De tweede plaats wordt opge
ëist door de Stompwijker Mark
Bennis en Lissenaar Henri de
Bruin gaat met de derde prijs
naar huis.
Bij de dames springt Trudy
Rotteveel uit Noordwijkerhout
zich naar de eerste plaats. De
Stompwijksen Annemarie Rot
teveel en Marga Stijnman ver
overen respectievelijk de twee
de en derde plaats.
f lotse plannen die nooit werkelijkheid werden. Prestigieuze
ijecten die mislukten. Elke gemeente kent zo haar 'luchtkaste-
Vandaag aflevering vijf: over de Oëgstgeestste arbeiderswijk
Jitenlust. Oorspronkelijk stond de wijk middenin het dorp ge
lid. Maar dat plan verdween al snel in de prullenmand,
gstgeest was een gemeente voor de rijken. Arbeiders hoorden
daar niet bij', aldus een bewoner van de wijk.
scheelde maar een haar.
3 ia had de wijk Buitenlust in
Algeheel ergens anders gele-
Middenin de oude dorps-
j n van Oegstgeest, om precies
ie ijn. De knusse straatjes van
Indische buurt zouden zich
iben uitgestrekt van de Juf-
nanstraat tot in het Oranje-
k. De bewoners hadden uit-
ogeit gehad op het terrein van
an<Ltbalclub ASC. En hun bood-
lappen kunnen doen in de
Kempenaerstraat. Het is er
iter niet van gekomen. Nèt
t begon allemaal in de jaren
ntig, toen de kersverse wo-
igbouwvereniging Buitenlust
plan opvatte om een reeks
leiderswoningen te bouwen
geest. In de zomer van
!6 klopte de corporatie aan
het gemeentehuis met een
merkelijk plan: er moesten 94
isjes komen op de grond
id de kruising Juffermans-
at-Sportmanstraat. De totale
uwkosten warén naar heden-
agse begrippen "onbegrijpelijk
g: nog geen 3,5 ton.
ïbtenaar J. van der Voet, des-
Is 'gemeente-opzichteren
:ateur der gemeente Oegst-
ist', was degene die het plan
van de nieuwbakken woning
corporatie mocht beoordelen.
Veel tijd had hij daar niet voor
nodig. Zijn bevindingen kwa
men als een koude douche: het
plan was te duur, de grond was
nog niet klaar voor bebouwing,
en de woningbouwvereniging
zou de kosten van het project
veel te laag hebben ingeschat.
Veel belangrijker was echter iets
anders, schreef Van der Voet:
„In 't algemeen zij opgemerkt,
dat van woningnood in onze
gemeente voor dat soort wonin
gen geen sprake kan zijn. Hoog
stens zou er plaats zijn voor 10
of 15 woningen, daar arbeiders
met een inkomen van 35 gulden
in onze gemeente sporadisch
voorkomen. Het bouwen van 94
woningen met een huurprijs
van 5,30 gulden zou op een fias
co uitloopen", schoot de amb
tenaar de droom van de bouw
vereniging aan flarden.
De 86-jarige P. Siootweg, die al
sinds 1941 in de Indische buurt
woont, kan zich daar wel wat bij
voorstellen. „We waren in die
tijd niet gewild. Oegstgeest was
een beetje een gemeente voor
de rijken. En arbeiders, die
hoorden daar niet bij."
Ook de huidige voorzitter P. Oli-
P. Slootweg, die sinds 1941 in de Oegstgeestse wijk Buitenlust woont, is blij dat zijn wijk staat waar hij staat.
„Je zit hier toch tussen je broeders en zusters." foto taco van der eb
vier van de woningbouwvereni
ging kent de verhalen. „In de
grote gemeentes vormde het le
ger arbeiders echt een pro
bleem. Maar in Oegstgeest
stond huisvesting van arbeiders
in het geheel niet op de agenda.
Men dacht: anderen lossen het
wel op."
Vergadertijd
De gemeenteraad volgde het
advies van de gemeente-taxa
teur dan ook netjes en zonder
discussie op en had maar een
klein beetje vergadertijd nodig
om een streep door het plan te
zetten. Het zou nog tot in de ja
ren dertig duren voordat er als
nog goedkope huurhuizen in
Oegstgeest verrezen. En toen
het zover was, verschenen ze
niet in het centrum, maar in
een uithoek van het dorp, langs
de Rijnzichtweg. „Buiteiilust
begon met een clubje perso
neelsleden van de blauwe tram,
die de koppen bij elkaar sta
ken", weet Slootweg. „Zodoen
de kwamen er hier aanvankelijk
dertig huizen langs de Rijn
zichtweg. Omdat de trambaan
hierlangs liep."
Hoe het verhaal was afgelopen
als de politiek van Oegstgeest
destijds een ander besluit had
genomen? De Indische buurt
zou in elk geval meer van deze
tijd zijn, weet Olivier. „De hui
dige opvatting is namelijk dat er
een sociale mix moet plaatsvin
den. Dat de goedkope huurhui
zen tussen de duurdere koop
huizen staan. Maar ja, in die tijd
was het onze prioriteit om soci
ale woningbouw überhaupt op
de agenda te krijgen. Vanuit die
optiek is het volstrekt begrijpe
lijk dat ze het hier hebben weg
gezet. Beter iets dan niets."
Slootweg vindt het allang best.
„Wij, in het centrum van Oegst
geest? Nee hoor, dat zie ik niet
voor me. Hier zit je toch tussen
je broeders en zusters, om het
op z'n Hollands te zeggen. De
Indische buurt is een wijkje
apart. Het is hier echt gezellig.
Er gaan hier nog woningen van
vader op zoon. En er woont hier
van alles: van Russen tot een
jong stel dat uit Amsterdam is
komen aanwaaien.
oegstgeest maarten keulemans
Cor Vreeken 1920-1998
Tot vlak voor zijn dood bleef
Cor Vreeken een 'zoeker'. Een
man in wiens ogen niet veel
deugde, maar zijn eeuwige
ongenoegen doorspekte met
veel grollen en grappen. De
Warmondse zeilmaker en
voormalig CDA-raadslid
overleed vrijdag op 78-jarige
leeftijd.
Een vechter was Vreeken,
die op 17-jarige leeftijd de lei
ding van het zeilmakersbe-
drijf van zijn vader overnam.
In 1938 stond de geboren en
getogen Warmonder er plot
seling alleen voor, na de plot
selinge dood van zijn vader.
Hij nam de zaak over en
stond meteen aan het hoofd
van een heel gezin. Hij was fi
nancieel verantwoordelijk
voor zijn moeder, twee jon
gere broers en een zusje van
drie.
Zeilen snijden had hij
weliswaar van zijn vader ge
leerd, maar rekenen kon hij
niet. En de naderende oorlog
maakte het leven er niet
makkelijker op. 'Je moet eens
tegen je familie zeggen: ik
heb niets verdiend, we kun
nen nergens naartoe', zei hij
over die periode in een inter
view in deze krant.
Met vallen en opstaan
groeide zijn zeilmakerij. 'Ais
je eenmaal arm bent duurt
het lang voordat je daar weer
uitkomt. In 1984 was ik er
voor het eerst weer bovenop'.
In de avonduren volgde
Vreeken achttien jaar lang
cursussen die hem kennis
verschaften over staatsinrich
ting, financiële en fiscale
vraagstukken en hem dieper
inzicht gaven in sociolo-
-f -vh
archieffoto dick hogewoning
gische en psychologische za
ken.
Zijn droom, om een klein,
gespecialiseerd bedrijf te
hebben waar echt handwerk
werd gemaakt, kwam uit.
Trots was hij onder meer op
het feit dat hij jarenlang
werkte voor het koninklijk
huis en dat hij het zeil van
het bekende zeeschip De
Eendracht mocht maken.
Van september 1982 tot
april 1986 was Vreeken actief
in de gemeentepolitiek van
Warmond. Een periode die
gekenmerkt werd door zijn
haatliefde-verhouding met
het CDA. Hij lonkte openlijk
naar andere partijen. Prees
Progressief Warmond voor
het hebben van het 'beste
raadslid van het hele spul' en
flirtte met de WD. Dat laatste
kostte hem in 1983u de kop.
Nadat hij op deze partij had
gestemd stuurde zijn eigen
fractie hem de laan uit. Nog
drie jaar ging hij als een
mansfractie verder. Na 1986
was hij in de gemeenteraad
nog enkele jaren actief als,
niet-partijgebonden, 'burger-
lid'.
De man die ooit verklaarde
dat hij 'dogmatisch was stuk
gelopen op de gereformeerde
kerk in Sassenheim' bleef
zich ook na zijn raadsperiode
over van alles en nog wat in
Warmond opwinden. Links
en rechts deelde hij tikken
uit. 'De plaatselijke onderne
mers ouwehoeren te veel en
ondernemen te weinig'. En
over de vruchteloze pogingen
om van Warmond een echte
'recreatiegemeente' te ma
ken: 'Bij de bruggen hangen
niet eens bordjes waar de
doorvaarhoogten op staan
vermeld. Dat blijft dus gok
ken. En zo'n gemeente
noemt zich waterrecreatiege-
meente'.
Er deugde niet veel in de
ogen van Vreeken, maar zijn
geklaag kwam voort uit een
grote betrokkenheid met het
dorp waarin hij woonde. On
danks alle tegenslagen had
hij nergens spijt van. Hij had
het niet anders willen doen,
zei hij in april van dit jaar nog
tijdens een interview met de
ze krant. Op het moment dat
zijn gezondheid ('Het kan nu
niet veel slechter. Mijn lon
gen doen het niet meer en ik
heb tia's in mijn kop') al ern
stig te wensen over liet. On
danks die fysieke malaise
moest zijn vrouw hem meer
malen tot rust manen. 'Als de
leer van de reïncarnatie waar
is wil ik terugkomen als
raadslid en zeilmaker'.
erna straatsma
